ΑΕΚΑΡΑ, σφράγισε την έναρξη του εφιάλτη τους απόψε
Η «Ένωση» ετοιμάζεται να δώσει ένα μεγάλο τελικό απόψε κόντρα στον ΠΑΟΚ που θα μπορούσε να σφραγίσει την έναρξη του εφιάλτη των αντιπάλων της!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Η ΑΕΚ έδειξε φέτος πως είναι δυνατή και η πιο καλή ομάδα αγωνιστικά. Δεν άφησε κανέναν να την αδικήσει και πήρε δίκαια το πρωτάθλημα. Αυτό όμως δεν έφτανε στους αντιπάλους της που, όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, ρίχνουν λάσπη στο όνομά της. Κρατώντας μια αδιάφορη στάση αυτή τη φορά η «Ένωση» δεν σχολίασε τα όσα είπε για παράδειγμα ο ιδιοκτήτης γνωστής ΠΑΕ σε γνωστό ραδιόφωνο με πασίγνωστο συμπαρουσιαστή.
Η καλύτερη απάντηση όμως θα μπορούσε να έρθει απόψε στο «Πανθεσσαλικό Στάδιο». Εκεί που ο Ματίας Αλμέιδα και οι ποδοσφαιριστές του θα προσπαθήσουν να κατακτήσουν ξανά το μεγάλο «νταμπλ». Έπειτα από πολλά-πολλά χρόνια. Η κυριαρχία της ΑΕΚ προφανώς δεν εξαρτάται από αυτόν τον τίτλο καθώς το έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές μέσα στη σεζόν όμως σίγουρα με την κατάκτηση κι αυτού του τροπαίου τότε οι εφιάλτες θα ξυπνήσουν για τα καλά.
Το μόνο που έχουμε να κάνουμε οι «απέξω» είναι υπομονή. Σε λίγες ώρες θα έχουμε τη μεγάλη έναρξη του παιχνιδιού και τότε ελπίζουμε να απολαύσουμε ακόμη μια μεγάλη παράσταση, την τελευταία για φέτος, από την ΑΕΚάρα που μας χάρισε τόσες στιγμές χαράς επιτέλους. Ό,τι και να γίνει στο τέλος, η περηφάνεια περισσεύει για αυτόν τον προπονητή κι αυτούς τους παίκτες για όσα έχουν καταφέρει μέσα σε μια αγωνιστική σεζόν.
ΥΓ: ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΤΑ ΜΕΡΗ, ΟΥΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ
Το «σήκωσε» γιατί δε γινόταν να το χάσει
Όποιος παρακολουθούσε Σούπερ Λιγκ φέτος καταλάβαινε πως η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα δε γινόταν να το χάσει. Είχε όλο το «πακέτο»!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Τι ζήσαμε και σήμερα θεέ μου! Η γειτονιά της ΑΕΚ πανηγύρισε ένα ακόμη πρωτάθλημα. Το πρώτο της στην επιστροφή στο «σπίτι». Ένα πρωτάθλημα που, όπως είπε κι ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ήταν ανταγωνιστικό έως το τέλος. Ένα τέλος που βρήκε την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα να σηκώνει στον Αττικό ουρανό το τρόπαιο του πρωταθλητή. Πάλεψε γι΄ αυτό, άλλαξε ριζικά για να το κατακτήσει και τώρα, όπως είναι απολύτως λογικό, γεύεται τη χαρά της επιτυχίας.
Διοίκηση, προπονητής, τεχνικό επιτελείο και παίκτες ήταν άψογοι. Δεν τα παράτησαν ποτέ και τελικά βρέθηκαν, στη σωστή στιγμή, στην κορυφή της βαθμολογίας. Έμειναν εκεί και σήμερα, δικαιωματικά, πανηγύρισαν με την ψυχή τους. Η ΑΕΚ του Αλμέιδα ήταν και είναι κάτι καινούργιο για τη χώρα μας. Ο τρόπος που αγωνίζεται, το στιλ που υιοθετεί και προσεγγίζει τα παιχνίδια είναι κάτι νέο. Όσοι το βλέπαμε αυτό, ήμασταν σίγουροι πως δε μπορεί να το χάσει.
Τεράστια συμβολή προφανώς και κύριο συστατικό της επιτυχίας είναι ο «ένας από εμάς τους τρελούς», Ματίας Αλμέιδα. Τον είδαμε να τρέχει σα μικρό παιδί, να πανηγυρίζει με καπνογόνο και γενικά να το ζει πολύ…Αργεντίνικα. Μας αρέσει πολύ και σίγουρα κι ο ίδιος θα το χάρηκε πολύ Μακάρι να συνεχίσει τις επιτυχίες και να μείνει μαζί μας για πάντα. Καιρό είχαμε να γνωρίσουμε τέτοια προσωπικότητα στη χώρα μας και δη στην ΑΕΚ. Προς στιγμήν, πανηγύρια και χαρές.
ΥΓ: Με ρέγουλα, υπάρχει και τελικός Κυπέλλου!
Αυτή τη φορά ο Μελισσανίδης το «περίμενε» και κράτησε το λόγο του
Ο διοικητικός ηγέτης της «Ένωσης» είχε προβλέψει το πρωτάθλημα στην επιστροφή στο «σπίτι» μας και είναι η πρώτη φορά που θα νιώθει πλήρως δικαιωμένος!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Λίγες είναι οι φορές που βλέπουμε τον Δημήτρη Μελισσανίδη να τοποθετείται δημόσια, μπροστά στις κάμερες. Όταν όμως το κάνει, επιλέγει ένα τρόπο που μας μένει χαραγμένος στο μυαλό για πολλά χρόνια μετέπειτα. Ευθύς, λαϊκός και πάντα λέει αυτό που σκέφτεται. Ο διοικητικός ηγέτης της ΑΕΚ έχει χαρίσει πολλές ατάκες ανά τα χρόνια που μπορεί να μας μένουν ως κάτι ευχάριστο κι αστείο αλλά από πίσω κρύβουν μεγάλες αλήθειες.
Από όλα όσα έχω ακούσει με προσοχή, από τη δεύτερη ενασχόλησή του με την «Ένωση» και μετά μου έμεινε κάτι χαραγμένο. Είναι η αλήθεια πως περίμενα από το 2018 για να γράψω αυτό το άρθρο με το συγκεκριμένο περιεχόμενο. Αναλογιζόμενος λοιπόν τον ένα βαθμό που χρειάζεται η ΑΕΚ στην έδρα της κόντρα στο Βόλο για να κατακτήσει το πρωτάθλημα θέλω να ταξιδέψουμε στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν. Στην αναμέτρηση που η ΑΕΚ «κλείδωσε» το τελευταίο της πρωτάθλημα κόντρα στο Λεβαδειακό στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Μέσα σε κλίμα χαράς και ευημερίας ο Δημήτρης Μελισσανίδης μίλησε στις κάμερες κατά την αποχώρησή του. Μου «έμεινε» λοιπόν η ατάκα «Το περιμέναμε στο γήπεδό μας, ήρθε τώρα. Τι να κάνουμε;». Φαινόταν σίγουρα χαρούμενος, πως να μην ήταν καθώς η ομάδα του επέστρεφε το βάθρο 24 χρόνια μετά την τελευταία κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ωστόσο, φαινόταν πως κάτι τον επηρέαζε και δεν ήταν τελείως χαρούμενος. Κάτι του έλειπε. Προφανώς σκεφτόταν ήδη πως θα ήταν η φιέστα στο «Ναό» και όχι στο «Νταχάου» όπως συνηθίζει να ονομάζει το Ολυμπιακό Στάδιο.
Φέτος έκανε πράξη την υπόσχεσή του. Άκουσε πολλά, άλλες φορές δικαιολογημένα άλλες υπερβολικά. Το αποτέλεσμα όμως είναι αυτό που βιώνουμε τώρα. Η ΑΕΚ που ονειρεύεται μεταμορφώνεται σε ΑΕΚΑΡΑ λόγω του Ματίας Αλμέιδα. Επιτέλους βρέθηκε ο άνθρωπος που θα λάβει την καθολική εμπιστοσύνη του Δ. Μελισσανίδη και φάνηκε πως το άξιζε και με το παραπάνω. Τώρα πλέον μετράμε αντίστροφα για να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί τον πρώτο τίτλο στην πρώτη μας χρονιά στην επιστροφή στο σπίτι μας.
Ας θυμηθούμε τα λόγια του Δ. Μελισσανίδη μετά από εκείνο το θρίαμβο του 2018:
Ο Αλμέιδα και οι προσεχώς πρωταθλητές
Φτάσαμε μια στροφή πριν το φινάλε της σεζόν για να αποφανθεί η αλήθεια για να μείνει μόνη της στην κορυφή η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος!
Το σύνολο του τρελο Αλμέιδα έκανε το καθήκον του με ένα ακόμη διπλό στην ερωτική Θεσσαλονίκη και είναι μια ανάσα από το -για πολλούς πικραμένους- απίθανο! Μέσα στους στόχους της λοιπόν η αρμάδα του Πελάδο, θέλει να πάρει τα πάντα εντός συνόρων και να τρελάνει όλους τους τρελούς οπαδούς της. Αυτούς που χθες το βράδυ έκαναν την νύχτα μέρα, που πριν από κάθε παιχνίδι στα playoffs αντιμετώπιζε την ομάδα ως πρωταθλήτρια, αυτούς που δεν σταμάτησαν ούτε μια στιγμή να πιστεύουν σε αυτήν την κούπα, αυτούς που την ακολουθούν πιστά σε κάθε της βήμα!
Στις χαρές και στις λύπες μαζί έγραψαν οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού που μέχρι πέρυσι δεν πάταγαν στην λεωφόρο, που μέχρι πέρυσι δεν ήξεραν που και τι ώρα παίζει ο “ανίκητος” Παναθηναϊκός τους.. Φέτος όλοι πίστεψαν πως έφτιαξαν, ξανά γνωρίστηκαν με την ομάδα, έψαξαν στους χάρτες το γήπεδο της Λεωφόρου, ανέβασαν τα στορυ τους, πήγαν έξω από ξενοδοχεία, έφτασαν στην πηγή αλλά νερό δεν θα πιουν και δεν θα το κάνουν γιατί δεν θα τους αφήσει η ΑΕΚ. Αφού αναφέρθηκε η προσεχώς πρωταθλήτρια, ας μιλήσουμε για την μεθυσμένη πολιτεία, ας μιλήσουμε για πάρτυ, για ηδονή, για Νέα Φιλαδέλφεια. Η κάθε μέρα μια ξεχωριστή γιορτή μέχρι την Κυριακή του δικού μας Πάσχα!
Η ΑΕΚΑΡΑ παίζει για “δυο αποτελέσματα” κόντρα στον αδιάφορο Βόλο που προφανώς θα έρθει να καταστρέψει την φιέστα μας, με πείσμα, «ερυθροπράσινο» εγωισμό και πάθος. Οι γνωστοί εκτελεστές με τα κίτρινα θα κάνουν την δουλειά τους και μετά αναλαμβάνει ο κόσμος. Ο κόσμος στα Φιλαδέλφεια, στον Πειραιά, στην Θεσσαλονίκη στα νησιά και την Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία.. Απανταχού ΑΕΚτζήδες ενωθείτε να γιορτάσουμε όλοι μαζί, να γλεντήσουμε και να φωνάξουμε για την ΑΕΚΑΡΑ μας. Τους χαλάσαμε το πάρτυ, τα βάλαμε με όλους και τα καταφέραμε. Ένα βήμα ακόμη, μέχρι τότε υπομονή! Κυριακή κοντή γιορτή..
Το πιο «καρυδάτο» πρωτάθλημα στην ιστοριά καταλήγει στης Φιλαδέλφειας τα μέρη
Η ΑΕΚ είναι έτοιμη να κατακτήσει όχι απλά ένα πρωτάθλημα αλλά το πιο γλυκό από όλα όσα έχουμε δει στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Πως να βάλεις στις σκέψεις σου και τα συναισθήματα στη σειρά άραγε; Περίπου 24 ώρες μετά την πρώτη «τρέλα» πανηγυρισμών που ζήσαμε σε Νέα Φιλαδέλφεια και «Ελευθέριος Βενιζέλος» και το μυαλό μας ακόμη δεν έχει συνέλθει. Το ποδόσφαιρο έδωσε τελικά στην ΑΕΚ αυτό που δικαιούταν και ο κόσμος της βγήκε στους δρόμους, φώναξε, τραγούδησε, χόρεψε, ήπιε και το κυριότερο, βρέθηκε δίπλα στην ομάδα που μπορεί να δίνει 10 λύπες-1 χαρά όμως αυτή η «1» κάνει για χίλιες. Κι αν θεωρούμε πως το χθεσινοβραδινό ήταν κάτι απερίγραπτο, ας κάνουμε λίγη υπομονή έως την Κυριακή. Εκεί που θα σφραγιστεί επίσημα και θα ακουστεί από άκρη σε άκρη η επιστροφή της ομάδας μας στη Νέα Φιλαδέλφεια και τον ερχομό του πρώτου τίτλου.
Όχι άδικα, η ΑΕΚ μπορεί να υπερηφανευθεί πως κατακτά το πιο «καρυδάτο» πρωτάθλημα των τελευταίων πολλών ετών. Πολλοί είναι οι λόγοι μάλιστα που οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα. Τοξικότητα προς το όνομά της, πόλεμος από κάθε πιθανή πλευρά, κάποια στραβοπατήματα που την άφησαν πίσω βαθμολογικά και όχι μόνο. Θα τα αναλύσουμε παρακάτω ένα-ένα, όχι για να πείσουμε κάποιους αλλά για να γνωρίζουμε μεταξύ μας πως αυτό που κατάφερε ο Ματίας Αλμέιδα και η «Κιτρινόμαυρη» οικογένεια που έχει δημιουργήσει, είναι κάτι συγκλονιστικό και αποτελεί θεμέλιο για τις μελλοντικές μεγαλύτερες επιτυχίες του συλλόγου που άπαντες ονειρεύονται.
Συστημικός πόλεμος ενάντια στην ομάδα
Έχω ξαναπεί πως αν σε κάτι υστερεί η φετινή ΑΕΚ σε σχέση με τους αντιπάλους της είναι στην ευκολία να διαδίδεται η δικιά της γραμμή στον κόσμο μέσω κατευθυνόμενων media. Γίναμε, ουκ ολίγες φορές, μάρτυρες σφοδρών κατηγοριών κατά του συλλόγου. Απόδειξη αυτού είναι πως αναφορικά η «Ένωση» έχει κατηγορηθεί για: Ορισμούς διαιτητών, αποφάσεις θεσμικών παραγόντων, ήττες αντιπάλων αλλά και προφανώς επειδή επέλεξε να μην αγωνισθεί αγώνα με χαμηλότερα δοκάρια. Αναμέτρηση που μετέπειτα προφανώς κέρδισε μέσα στο γήπεδο. «Δημοσιογράφος»-«παρουσιαστής» μάλιστα δεν ντράπηκε να παρομοιάσει τη φετινή ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό των προηγούμενων ετών παρόλο που κόντρα στους «ερυθρόλευκους» έχει βιώσει στο πετσί του την «κλεψιά».
Επέστρεψε από εκεί που μέχρι πέρυσι θα παρατούσε τη σεζόν
Η ΑΕΚ έφτασε στους -8 από τον Παναθηναϊκό. Οποιαδήποτε άλλη σεζόν θα είχε υιοθετήσει τη νοοτροπία της πρόωρης χαμένης χρονιάς και θα ξεκινούσε το σχεδιασμό της επόμενης. Φέτος όμως άλλαξαν τα πράγματα. Στον πάγκο κάθεται ένας άνθρωπος που έχει μάθει να παλεύει ακόμη κι όταν δεν έχει να κερδίσει τίποτα. Ο Ματίας Αλμέιδα ήταν ο πρώτος που έπεισε με το σωστό τρόπο τους ποδοσφαιριστές του να μοχθήσουν για τον τίτλο και να καταλάβουν πως είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει καθώς έβαλαν από κάτω όλους τους «διώκτες» και βρίσκονται μια ανάσα από τη μεγάλη κατάκτηση του τροπαίου. Η αλλαγή της νοοτροπίας λοιπόν είναι ένα μεγάλο κομμάτι και σίγουρα ένα από τα βασικά στοιχεία της φετινής επιτυχίας που εξασφάλισε η «Ένωση».
Ήταν τρίτο φαβορί αλλά τους «πάτησε»
Πέρυσι, τέτοια εποχή, έφευγε η ΑΕΚ από το «Κλεάνθης Βικελίδης» με σκυμμένα κεφάλια. Ο λόγος; Κέρδιζε 2-0 και ηττήθηκε 3-2 στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει το τελευταίο εισιτήριο για Ευρωπαϊκή διοργάνωση. Μια σεζόν μετά, στο ίδιο γήπεδο, γνώρισε την αποθέωση σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στο να στεφθεί πανάξια πρωταθλήτρια Ελλάδος. Στην αρχή της σεζόν όμως τα δεδομένα ήταν διαφορετικά. Όσο και να ήθελαν κάποιοι να πιστέψουμε πως ο Παναθηναϊκός ήταν το τρίτο φαβορί, αυτό δεν ισχύει. Ο Ολυμπιακός ως τελευταίος πρωταθλητής ήταν το νούμερο «1» και δεύτερο ερχόταν το «τριφύλλι». Ο λόγος απλός. Ήταν Κυπελλούχος Ελλάδος και η μόνη ομάδα που παρουσίασε ένα πολύ καλό πρόσωπο στα περσινά play-off. Άρα αυτόματα η ΑΕΚ, η μόνη ομάδα στην αρχή της σεζόν με νέο προπονητή, ερχόταν τρίτη μαζί με τον ΠΑΟΚ που «ψαχνόταν».
Όσο αυτοί βγάζουν «χολή» η ΑΕΚ γίνεται οικογένεια
Αστείο γεγονός αποτελεί πως ακόμη και σήμερα η «Ένωση» κατηγορείται για τη διεξαγωγή των αγώνων τη Δευτέρα. Κάποια μυαλά δε μπορούν να καταλάβουν πως δεν είχε τίποτα να κερδίσει η «Ένωση». Αντιθέτως θα είχε και το Λιβάι Γκαρσία διαθέσιμο, ασχέτως που ο Φαν Βέερτ πέτυχε αυτό το πανέμορφο γκολ. Ούτε ευνοήθηκε από τυχόν αλλαγές ανάγκης του Παναθηναϊκού στην ενδεκάδα του κόντρα στον Ολυμπιακό αφού έπαιξαν ένδεκα βασικοί. Ο τρόπος παιχνιδιού μάλιστα ήταν ίδιος με αυτόν κόντρα στην ΑΕΚ (και καλύτερος κιόλας) που δεν υπήρχαν κρούσματα. Οπότε οποιαδήποτε αναφορά σε τυχόν εύνοια των «Κιτρινόμαυρων» είναι αστεία. Ωστόσο όλα αυτά έχουν ένα και μόνο αποτέλεσμα. Τη συσπείρωση της οικογένειας που λέγεται ΑΕΚ. Παίκτες, διοίκηση, τεχνικό επιτελείο είναι «ένα» και το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία.
Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που το φετινό πρωτάθλημα, όταν θα σηκωθεί και μαθηματικά στον ουρανό της Νέας Φιλαδέλφειας, θα είναι το πιο «καρυδάτο». Ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει τα γεγονότα όπως θέλει είτε γιατί έχει άλλη οπτική. Μια τυχόν διαστρέβλωση της αλήθειας όμως φαίνεται. Προφανώς η ΑΕΚ δεν έπαιζε μόνη της. Μέχρι πριν 2 μήνες υπήρχαν τέσσερις διεκδικητές. Κάτι που δεν γινόταν τα προηγούμενα χρόνια. Ακόμη μια απόδειξη του πόσο δύσκολο ήταν να κατακτηθεί ο φετινός τίτλος.
ΥΓ: Δημήτρης Μελισσανίδης. Ένας άνθρωπος 72 ετών με εμπειρίες για δέκα ζωές, περίμενε 03:00 τα ξημερώματα την αποστολή σα μικρό παιδί. Αυτή είναι η ΑΕΚ ΜΑΣ!
Ου στιγματίσεις ίνα μη στιγματισθείς
Είναι απίστευτο έως και αηδιαστικό το πόσο συντονισμένα μπορείτε να κάνετε πόλεμο σε μια ομάδα. Είναι όμως συγκινητικό παράλληλα το πόσο δεν την ενδιαφέρει το τι λέτε!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Πολύ έκαναν καραμέλα το σλόγκαν «Είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ» με ύφος πειράγματος όταν η «Ένωση» έπραττε κάτι που τους προκαλούσε άγχος. Τελικά…είναι διαφορετικό να ΜΗΝ είσαι ΑΕΚ. Πως καταφέρνεις πάντα όταν είσαι με τους άλλους να κάνεις πράξεις κατακριτέες και να χειροκροτείσαι ενώ όταν ο αντίπαλός σου κάνει κάτι ανάλογο να κατακεραυνώνεται από τους συστημικούς είναι απορίας άξιο.
Σκέφτομαι σε μια κατάσταση λίγο αλλαγμένη να ξυπνήσει ένα ωραίο πρωινό η ΑΕΚ και να πει «Καλησπέρα σας, δε θα παίξω ντέρμπι τίτλου ενώ αποδεδειγμένα έχω αγωνιστικά αδειάσει γιατί έχω ΞΑΦΝΙΚΑ 24 κρούσματα κορωνοϊού». Α, αν δε σας φτάνει αυτό, να σας ενημερώσω σαν «Ένωση» πως εχθές ανέφερα παντού πως είναι όλα καλά και ο προπονητής μου χαμογελάει γιατί θα έχει διαθέσιμους σχεδόν όλους τους ποδοσφαιριστές.
Τα άκρως αντικειμενικά και καθόλου φίλα προσκείμενα media τι θα έλεγαν; Θα σας πω εγώ. Θα περνούσαν «γενεές δεκατέσσερις» την ΠΑΕ ΑΕΚ, τον Μελισσανίδη, τον Αλμέιδα έως τον τελευταίο εργαζόμενο. Εχθές ήταν απλά ένα Σάββατο μεσημέρι γι΄ αυτούς. Αλίμονο βέβαια που θα ξεχνούσαν να κατηγορήσουν την ΑΕΚ που δήλωσε πως είχε γαστρεντερίτιδα αλλά θεωρούν πως τους κόλλησε Κορωνοϊό.
Δηλαδή με το μικρό τους μυαλό, η «Ένωση» αποφάσισε να παίξει δυο ντέρμπι με ανέτοιμους παίκτες απλά για να μεταδώσει έναν ιό στους αντιπάλους. Ποιος πανεπιστήμονας το σκέφτηκε άραγε; Εφόσον όμως η αντίπαλη ομάδα νοιάζεται τόσο πολύ για την υγεία των ποδοσφαιριστών της, φανταζόμαστε άπαντες πως τη Δευτέρα που ορίστηκε ο αγώνας δε θα χρησιμοποιηθούν οι νοσούντες. Τι; Όχι;
Όλα αυτά από μια ομάδα που μαζί με μια ακόμη ελέγχουν τα media και στιγμάτισαν την ΑΕΚ όταν απλά ανέφερε πως δε θέλει να αγωνισθεί σε ένα ακατάλληλο γήπεδο. Όταν αυτό διορθώθηκε, πήγε, κέρδισε κι έφυγε εύκολα. Ωστόσο της κόλλησε τη «ρετσινιά» αλλά αυτή την αποποιείται. Δεν πειράζει τώρα γνωρίζουμε πως ο τελευταίος των Μοϊκανών κατάγεται από την Αργεντινή και γνωρίζει καλά πως «είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ»!
Ένα μεθυσμένο «Κιτρινόμαυρο» διήμερο στη γη της Επαγγελίας
Μας το χρωστούσε η μοίρα εκείνο το διήμερο εκείνον τον Μάιο του σωτήριου έτους 2018. Όσα ζήσαμε θα τα θυμόμαστε για πάντα, ό,τι και να γίνει στο μέλλον!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Αναλογικά, ΑΕΚ σημαίνει δέκα στεναχώριες και μία χαρά. Εκείνο το διήμερο όμως ήρθαν πολλές παραπάνω ευχάριστες στιγμές. Άπαντες το είχαμε ονειρευτεί και το είχαμε σκεφτεί με κάθε πιθανό τρόπο που θα μπορούσαμε να το ζήσουμε. Το σκεφτόμασταν όταν η ΑΕΚ έχανε το πρωτάθλημα λόγω της υπόθεσης Βάλνερ, όταν πάλευε για την παραμονή, όταν βολόδερνε στα χωριά της Γ΄ και της Β΄ Εθνικής κατηγορίας. Λέγαμε, «δεν μπορεί, θα μας γυρίσει η τύχη».
Ήρθε λοιπόν η μεγάλη ώρα. Η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ και ενός ικανότατου συνόλου κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδος μετά από τρομερές εμφανίσεις, συγκινήσεις, επικές ανατροπές και τεράστια αμφισβήτηση. Όλα όμως ήρθαν όπως έπρεπε. Η «Ένωση» ήταν έτοιμη για μια τελευταία παράσταση στη Ριζούπολη και ο λαός της, διψασμένος μετά από 24 ολόκληρα χρόνια, περίμενε την κούπα στη γη της Επαγγελίας, στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Ο Σέρχιο Αραούχο έδωσε τη νίκη κόντρα στον Απόλλωνα και το πάρτι ξεκίνησε από εκείνη την «Κιτρινόμαυρη» γειτονιά. Ο Πέτρος Μάνταλος σήκωσε ψηλά στον Αττικό ουρανό το τρόπαιο και οι παίκτες ήξεραν πως μπορούν να διασκεδάσουν με την ψυχή τους. Το πούλμαν έφτασε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ιαχές, καπνογόνα, τραγούδια, συνθήματα και μια κατάσταση «Κιτρινόμαυρης» μέθης. Άπαντες οι συμμετέχοντες το άξιζαν και με το παραπάνω. Κανείς δεν μπορεί να νιώσει τι ζήσαμε αν δεν ήταν εκεί.
Την επόμενη ημέρα είχαμε ακόμη μια αφορμή να γιορτάσουμε. Η «Βασίλισσα» αντιμετώπιζε την ανερχόμενη δύναμη του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, Μονακό, στον τελικό του Basketball Champions League στο κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων. Οι φίλαθλοι της ομάδας κατέκλεισαν τις κερκίδες και ένα νέο πάρτι στήθηκε εκεί. Η ομάδα του Ντράγκαν Σάκοτα ήταν η μεγάλη νικήτρια και κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή της Ευρώπης. Έναυσμα για ένα τρελό διήμερο γιορτής που δεν είχαμε συνηθίσει.
Προφανώς γνωρίζαμε πως δε θα μείνει για πάντα έτσι η κατάσταση. Η προσγείωση μπορεί να θεωρηθεί και απότομη. Όμως η ζωή γενικά είναι στιγμές και ειδικά με την ιδέα που λέγεται Α.Ε.Κ είναι πολύ έντονες. Έπρεπε να το ζήσουμε, μας άξιζε και το γιορτάσαμε. Μετέπειτα απλά περιμένουμε το επόμενο πάρτι. Που θα έρθει αργά η γρήγορα καθώς όλα κάνουν κύκλους. Η Νέα Φιλαδέλφεια γιορτάζει πλέον κάθε μέρα κι αυτό δεν μπορεί κανείς να μας το στερήσει.
Σε πίστευα χθες, σε πίστεψα σήμερα θα σε πιστεύω κι αύριο γιατί το αξίζεις ΑΕΚάρα
Ηρεμία και πίστη. Αυτά τα δύο χρειάζεται ο Ματίας Αλμέιδα και οι ποδοσφαιριστές του. Μην τους ρίξουμε το «ανάθεμα» που ΔΕΝ αξίζουν!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Να σου δίνουν «δώρο» μισό και παραπάνω πρωτάθλημα και εσύ να λες «ευχαριστώ δε θα πάρω, τουλάχιστον προς το παρόν» δεν χωνεύεται. Λογικό, όμως δεν πρέπει να εκμηδενίσουμε τα πάντα. Μια «βόλτα» από διάφορες διατυπωμένες απόψεις στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης με έπεισε πως κάποιοι έπιασαν πάλι τις τσουγκράνες και τις δάδες τους. Ίσως μάλιστα τις λησμονούσαν από πέρυσι που όντως η ομάδα ήταν κάκιστη.
Η γνώμη του καθενός είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα αν διατυπώνεται σωστά χωρίς να προσβάλει. Όμως όταν ο καθένας μας την δημοσιοποιεί, τότε δίνει το δικαίωμα και στον άλλον να τη σχολιάσει αν θέλει, εννοείται πάλι με κόσμιο τρόπο. Δράττομαι της ευκαιρίας μέσω κάποιων απόψεων να εκφράσω τη δικιά μου αντίρρηση σε κάποιες. Διάβασα πολλά του τύπου «Ο Γκαρσία στέρησε ένα πρωτάθλημα», «Ο Αλμέιδα έχασε μόνος του το παιχνίδι» και πολλά ακόμη.
Η ομάδα, για τα φετινά της δεδομένα ήταν ανεπαρκής. Αν βέβαια πραγματοποιούσε πέρυσι τέτοια εμφάνιση κόντρα στον Ολυμπιακό παίζοντάς τον στο μισό γήπεδο, αναγκάζοντας τον να φερθεί σαν μικρομεσαία ομάδα με καθυστερήσεις από το 5΄ και να έχει 1-2 φάσεις θα λέγαμε πως ήταν μια θετική εμφάνιση που δυστυχώς δεν μετουσιώθηκε σε νίκη και θα κοιμόμασταν ήρεμη. Φέτος όμως η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα ανέβασε τον πήχη. Ξέρετε γιατί; Γιατί παίζει φοβερό ποδόσφαιρο και μας έδωσε τόσες αφορμές να πανηγυρίσουμε. Ήμασταν όλοι εκεί, στο γήπεδο ή στις τηλεοράσεις μας. Αξίζει να το απαξιώσουμε όλο αυτό;.
Δε προσπαθώ να «χρυσώσω» το χάπι. Άλλωστε ακόμη δεν έχει χαθεί τίποτα. Έχει κλειδώσει η θέση που οδηγεί στο Uefa Champions League, υπάρχουν δύο ακόμη αγωνιστικές και ένας τελικός Κυπέλλου. Ναι, η «Ένωση» πέταξε στα…σκουπίδια μια μεγάλη ευκαιρία αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Σίγουρα ο Λιβάι Γκαρσία πχ ήταν μοιραίος σήμερα αλλά όχι να πούμε πως στέρησε ένα πρωτάθλημα. Όταν μέχρι εχθές συζητάγαμε αν θα πουληθεί 15 ή 20 εκατομμύρια ευρώ. Δυστυχώς όσο εύκολα ανεβάζουμε στα μάτια μας κάποιους ακόμη πιο εύκολα τους ρίχνουμε, πολλές φορές χωρίς λόγο.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η φετινή ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα μου δημιούργησε πίστη όλη τη σεζόν και σκοπεύω να την κρατήσω και για το υπόλοιπο των αγωνιστικών υποχρεώσεων και πολύ περισσότερο για του χρόνου. Προφανώς υπήρξαν κάποιες αστοχίες όπως η μη ύπαρξη ενός κλασικού επιθετικού αλλά θα μπορέσουμε να μείνουμε ψύχραιμοι μόνο με μια ενέργεια. Ας σκεφτούμε πως πέρυσι τέτοια εποχή η ομάδα έπαιζε για την 5η θέση και τώρα για το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Δεν γίνεται όλη η σεζόν να εκμηδενιστεί από ένα μη αρεστό αποτέλεσμα.
ΥΓ: Νίκη οπωσδήποτε στην έδρα του Άρη και άσε τους άλλους να κάνουν ό,τι επιθυμούν
ΥΓ2: Τι λαός ήταν αυτός ΚΑΙ σήμερα;
Δυο διαφορετικοί κόσμοι που τα κάνουν όλα τέλεια
Πλέον περιμένουμε άπαντες το μεγάλο «άτυπο» τελικό του πρωταθλήματος. Ας δούμε τους «πρωτομάστορες» των δυο ομάδων!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Πόσο όμορφο είναι που η ΑΕΚ κι ο Παναθηναϊκός πάνε χέρι-χέρι στην κορυφή του πρωταθλήματος τόσους μήνες. Υπάρχει άνθρωπος που δε χαίρεται γι’ αυτό το γεγονός ; Είναι κρίμα όμως που η τεράστια προσπάθεια των δυο ομάδων θα κριθεί από ένα και μόνο «ενενηντάλεπτο» αλλά οι «πρωταγωνιστές» γνωρίζουν καλά για τις τεράστιες αλλαγές που έχουν φέρει στους συλλόγους τους.
Ματίας Αλμέιδα, Ιβάν Γιοβάνοβιτς…δυο τόσο διαφορετικοί κόσμοι. Ο Σέρβος βρίσκεται δυο χρόνια στην ομάδα του Παναθηναϊκού και έχει ήδη γευτεί τη χαρά του τίτλου μετά την περσινή κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος. Ο ίδιος έχει δημιουργήσει ένα «σφιχτό» σύνολο, μια ομάδα που πρέπει να ιδρώσεις για να πετύχεις γκολ ενάντια της. Δημιουργός μιας οικογένειας που, χωρίς να είναι το πιο ποιοτικό ρόστερ στην Ελλάδα, μεταμόρφωσε τον Παναθηναϊκό σε άξιο διεκδικητή τίτλου.
Ματίας Αλμέιδα, ένας επαναστάτης που γεννήθηκε Αεκτζής χωρίς να το γνωρίζει. Παρέλαβε μια ομάδα που τερμάτισε στην 5η θέση, εκτός Ευρώπης και με λαϊκά δικαστήρια να έχουν προηγηθεί. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, με σωστές επιλογές, άπειρη και σωστή δουλειά αλλά και ακολουθώντας τις αναλλοίωτες αξίες του, έφτιαξε την ΑΕΚ σε ΑΕΚΑΡΑ ξανά. Κάθε αγώνας και μια παράσταση, φοβερή επίθεση, πρέσινγκ, γκολ και γενικά ωραίο ποδόσφαιρο σε πρότυπα που στην Ελλάδα είναι άγνωστα. Κατάφερε ο Αργεντινός τεχνικός της «Ένωσης» να τον παραδεχτούν ακόμη και οι αντίπαλοι του.
Οι δυο προαναφερόμενοι προπονητές έχουν ένα κοινό. Αν και δυο διαφορετικοί κόσμοι, τα κάνουν όλα τέλεια. Διαφορετικές προσεγγίσεις, διαφορετικά προτερήματα, άλλα τρωτά σημεία. Κατάφεραν οι δυο τους όμως να δημιουργήσουν τις δυο καλύτερες ομάδες της χώρας μας για φέτος. Αξίζουν συγχαρητήρια και είναι πολύ θετικό που οι δυο καλύτερες ομάδες της Ελλάδος είναι οι δυο τελικοί διεκδικητές. Όποιος και να το «σηκώσει» θα το αξίζει. Κατ’ εμέ θεωρώ πως το αξίζει περισσότερο η ΑΕΚ αλλά μικρή σημασία έχει. Είναι άλλωστε δυο «λαοί» διψασμένοι για τίτλους.
Στο τέλος το «καλό» πάντα θα κερδίζει
Ο αγωνιστικός χώρος είναι ο καθρέπτης κάθε ομάδας και ευτυχώς για την ΑΕΚ και δυστυχώς για τον Ολυμπιακό αυτό αποδείχθηκε περίτρανα!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Ημέρα χαράς για την ΑΕΚ που μας φτιάχνει την κατά τα άλλα δύσκολη Δευτέρα για τους περισσότερους. Όχι τόσο επειδή νίκησε τον Ολυμπιακό αλλά αποδεικνύει στον εαυτό της ακόμη μια φορά πως αν είναι σοβαρή δεν έχει να φοβάται κανέναν. Έγραψα πριν το ματς πως σήμερα συγκρούονται δυο κόσμοι και ελπίζουμε να νικήσει το «καλό». Ένα σχόλιο έγραψε πως «στις ημέρες μας κερδίζει πάντα το κακό». Ναι, συμβαίνει αυτό αλλά όχι πάντα.
Σήμερα η ΑΕΚ κατέβηκε στο Φάληρο κάνοντας τη μισή διαδρομή με φίλους της που έφυγαν από τις Κυριακάτικες στιγμές βόλτας, ξεκούρασης, οικογενειακής θαλπωρής και πολλά ακόμη, ανηφόρησαν σε ένα ξενοδοχείο στη Νέα Ερυθραία και ακολούθησε μια μοναδική πομπή έως το ύψος του Χαλανδρίου περίπου. Μαγικές εικόνες που δείχνουν πως ομάδα και κόσμος είναι ξανά «ένα» και τίποτα δεν μπορεί να το χαλάσει ξανά.
Σήμερα στο Φάληρο είδαμε μια elite ομαδάρα να κοντράρεται απέναντι σε ένα σύλλογο που χρησιμοποιεί συνεχώς φθηνές δικαιολογίες. Άλλαξαν τέσσερις προπονητές, έδιωξαν περίπου 10+ παίκτες αλλά τους πολεμάει το κατεστημένο και η διαιτησία. Εμείς οι απέξω είμαστε αδιάφοροι ως προς τα θέματα αυτά αλλά έχω απορία τι μπορεί να σκέφτεται ο μέσος φίλαθλος του Ολυμπιακού. Είμαι σίγουρος πως δεν του φταίει κανένας άλλος πέρα από αυτούς που πραγματοποίησαν το χειρότερο σχεδιασμό των «Πειραιωτών» τα τελευταία πολλά χρόνια.
Σήμερα λοιπόν το «καλό» νίκησε και μάλιστα εν μέσω κλίματος τραμπουκισμού και ζούγκλας. Ευτυχώς ήταν γρήγορη η επέμβαση των ΜΑΤ και δεν είχαμε τραυματισμό ανθρώπων της ΑΕΚ που βρισκόντουσαν στον πάγκο. Είδαμε τον πρόεδρο των γηπεδούχων να κλοτσάει μπάλες στον αγωνιστικό χώρο, «ντου» οπαδών, εκατοντάδες μπουκάλια να καταλήγουν προς τους φιλοξενούμενους. Εκεί λοιπόν που περιμένεις έστω μια «συγγνώμη», βλέπεις μια ανακοίνωση που δικαιολογεί τα έκτροπα ως «σας είχαμε προειδοποιήσει πως ο κόσμος ήταν καζάνι που βράζει».
Από εκεί αντιλαμβανόμαστε πάρα πολλά. Δεν πειράζει όμως. Ο κόσμος της ομάδας είναι αυτός που πανηγυρίζει ξανά στους δρόμους της Αθήνας και χαίρεται. Γιατί το αξίζει όπως και η ομαδάρα που έχει φτιάξει ο Ματίας Αλμέιδα. Ένας άνθρωπος-κόσμημα για τη χώρα μας και την ΑΕΚ που είτε στεφθεί πρωταθλητής είτε όχι η ευχή όλων είναι να συνταξιοδοτηθεί από την ομάδα και να παραμείνει για πάρα πολλά χρόνια.
Απόψε συγκρούονται δύο κόσμοι και πρέπει να κερδίσει το «καλό»
Μεγάλη αναμέτρηση αυτή που θα πραγματοποιηθεί απόψε στο «Γ. Καραϊσκάκης» που έχει κάτι παραπάνω από βαθμολογικό μόνο ενδιαφέρον!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Όλες οι ποδοσφαιρικές ομάδες δημιουργήθηκαν θεωρητικά για να «κλωτσάνε» μια μπάλα και να κερδίζουν αγώνες. Σωστά; Λάθος! Τα σωματεία «κουβαλάνε» μια ιστορία από πίσω τους που την καλλιεργούν μέχρι και σήμερα. Άλλα σεβόμενα την ιστορία τους και τους κόπους των προγόνων τους κι άλλα παραδόθηκαν απλά σε οτιδήποτε αρνητικό μπορούσε να τους βρει. Γι΄ αυτό και η σημερινή αναμέτρηση και κάθε Ολυμπιακός-ΑΕΚ, είναι μια σύγκρουση του «κακού» με του «καλού».
Σήμερα αναμετριούνται αυτοί που κατέκτησαν ένα πρωτάθλημα λόγω της υπόθεσης Βάλνερ και σπιλώνουν το όνομα της «Ένωσης» όπου βρεθούν κι όπου σταθούν ενάντια σε αυτούς που τόσα χρόνια δεν μιλάνε. Σε αυτούς που δεχόντουσαν τις «ορέξεις» του κάθε αδίστακτου αντιπάλου τους και δεν αντιδρούσαν γιατί ήταν απροστάτευτοι. Αναμετριούνται αυτοί που τους ενόχλησε η εκκίνηση της γιγάντωσης της ΑΕΚ ενάντια σε αυτούς που σιγά-σιγά γιγαντώνονται.
Δύο διαφορετικοί κόσμοι θα αναμετρηθούν απόψε στο «Γ. Καραϊσκάκης». Θέλοντας και μη, ο «Δικέφαλος» σήμερα αντιμετωπίζει το σωματείο που το πολεμά φέτος non-stop από την αρχή της σεζόν. Τους πείραζαν τα πλεξιγκλάς, τους πείραζε η άδεια λειτουργίας του γηπέδου, τους πειράζει ο Δ. Μελισσανίδης, τους ενοχλεί γενικά η ΑΕΚ. Της προσάπτουν παραπτώματα που είναι βγαλμένα από δικά τους όνειρα για έναν και μόνο λόγο. Επειδή η ΑΕΚ είναι ο λόγος που πλέον εκείνοι δεν μπορούν να τα κάνουν. Αυτό τους ενοχλεί.
Αγωνιστικά τα είπαμε και πιο πριν. Δεν νοείται ομάδα που θέλει να πάρει το πρωτάθλημα, να μην κερδίσει ούτε σε τρίτο ματς αυτόν τον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα. Είναι δεδομένο πως για να στεφθεί η ΑΕΚ πρωταθλήτρια φέτος, πρέπει σήμερα να φύγει με το τρίποντο από το «Γ. Καραϊσκάκης». Κανέναν δεν ενδιαφέρει αν θα συνδυαστεί με όμορφο ποδόσφαιρο, κατοχή και ολοκληρωτική πίεση. Το τρίποντο πρέπει να έρθει με κάθε κόστος.
Αν θες πρωτάθλημα δεν «γκελάρεις» τρίτη φορά με τον Ολυμπιακό
Η «Ένωση» θα πάει αύριο στο «Γ. Καραϊσκάκης» και πρέπει ο μόνος στόχος της να είναι η νίκη καθώς δεν το έχει καταφέρει ακόμη για το θεσμό του πρωταθλήματος!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος. Δύο ομάδες το διεκδικούν στα «ίσια», ΑΕΚ και Παναθηναϊκός. Ωστόσο δεν ξεγράφουμε και τον Ολυμπιακό που με συνδυασμό αποτελεσμάτων την ερχόμενη Κυριακή μπορεί να μπει δυνατά ξανά στο «κόλπο». Η ΑΕΚ πρέπει να πάει στον Πειραιά με δύο στόχους, να διατηρηθεί στην κορυφή και να αφήσει πίσω τον Ολυμπιακό. Το είπαμε και πριν το ματς στην Τούμπα πως αν θες να λες πως είσαι έτοιμος να πάρεις το πρωτάθλημα δε νοείται να μην πράξεις κάποια βασικά.
Ένας διεκδικητής του πρωταθλήματος φέτος δε νοείται να μην έχει πάρει νίκη κόντρα σε αυτόν τον Ολυμπιακό και να έχει «γκελάρει» δύο φορές για το θεσμό του πρωταθλήματος. Ακόμη όμως και για το θεσμό του Κυπέλλου Ελλάδος ναι μεν παρακολουθήσαμε το εμφατικό 3-0 στην «OPAP ARENA» όμως εκτός έδρας ήρθε ήττα αλλά πέρασε σε δεύτερη μοίρα λόγω της πρόκρισης. Είναι κρίμα γιατί ειδικά φέτος η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε εγχώριο αντίπαλο με κάθε τρόπο σε κάθε έδρα.
Όταν αναφέρω τη λέξη «γκέλα» φέτος προφανώς δεν εννοούμε μόνο την ήττα. Ακόμη και η ισοπαλία με περισσότερες ευκαιρίες για την ΑΕΚ είναι μια γκέλα. Στην πρώτη επίσκεψη στο «Γ. Καραϊσκάκης» ούτε οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού δεν κατάλαβαν πως δεν έχασαν κι όμως παραλίγο να κερδίσουν κιόλας. Στην «OPAP ARENA» οι «ερυθρόλευκοι» ξανά ούτε κατάλαβαν πως επικράτησαν με σκορ 3-1 όταν στο πρώτο ημίχρονο έπρεπε να είναι πίσω στο σκορ τουλάχιστον με δύο γκολ διαφορά. Αυτές είναι οι φετινές «γκέλες».
Αγωνιστικά γνωρίζουμε τα «υπέρ» και τα «κατά» της ομάδας. Με προβληματίζει το γεγονός πως η ΑΕΚ χρειάζεται παραπάνω από 5 ευκαιρίες για να πετύχει γκολ και λιγότερες από 3 για να δεχθεί. Ωστόσο δεν είμαστε αχάριστοι προφανώς και εμπιστευόμαστε τον Αργεντινό τεχνικό που αποδεικνύει καθημερινά το λόγο που αγαπήθηκε τόσο νωρίς και τόσο έντονα από το «Κιτρινόμαυρο» κοινό. Τέλος, στους προβληματισμούς μας δε γίνεται να μην προστεθεί και η απουσία του Σέρχιο Αραούχο αλλά δεν υπάρχει χρόνος για «δάκρυα» τώρα.
Η ομάδα του Ολυμπιακού έπαψε να είναι φόβητρο σίγουρα αλλά δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Διαθέτει αρκετά ποιοτικό ρόστερ και έχει και τον αέρα του «δεν έχω και τίποτα να χάσω». Δεν ήταν φαβορί για τον τίτλο από νωρίς, άλλαξε τρεις προπονητές, έδιωξε τους «Γκαλάκτικος» (παύση για ειρωνεία). Δε νοείται λοιπόν να μην κερδίσει η ΑΕΚ αν θέλει να στεφθεί πρωταθλήτρια. Δεν θα αναφέρουμε τα υπόλοιπα ματς αφού ποτέ δεν έρχονται όπως τα υπολογίζουμε. Αν η «Ένωση» παίρνει τους πόντους που πρέπει, όλα θα έρθουν.
Οκτώ πρώην «Κιτρινόμαυροι» που θα θέλαμε να χειροκροτήσουμε στην «OPAP ARENA»
Ποιος δεν έχει πει την ατάκα «Θα ήθελα να τον δω στο Ναό μέσα αυτόν» για κάποιον πρώην «Κιτρινόμαυρο» που αποχώρησε πριν την είσοδο της ομάδας;
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Από την εποχή που ασχολήθηκε ξανά ενεργά με την ΑΕΚ ο Δημήτρης Μελισσανίδης όλοι με ένα όνειρο ξυπνούσαμε. Την ανέγερση του σπιτιού της ομάδας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Για να πραγματοποιηθεί αυτό πέρασαν αρκετά χρόνια όμως άξιζε ο κόπος και η υπομονή.
Μέσα σε αυτές τις σεζόν της υπομονής πέρασαν ουκ ολίγοι προπονητές και ποδοσφαιριστές από το ρόστερ της ομάδας. Με άλλους ταυτιστήκαμε, άλλους αγαπήσαμε, άλλοι μας εκνεύρισαν και άλλοι ήρθαν και έφυγαν «αδιάφοροι».
Σήμερα θα ασχοληθούμε με αυτούς που δεν κατάφεραν να μείνουν μέχρι την είσοδο της ομάδας στην «OPAP ARENA» αλλά σχεδόν όλοι μας θα θέλαμε να δούμε μέσα στο «Ναό» έστω και τώρα απλά για το χειροκρότημα. Είτε γιατί προσέφεραν πολλά αγωνιστικά είτε γιατί τους γουστάραμε γι΄ αυτό που ήταν.
8. Μάρκο Λιβάγια
Δεν αποχώρησε με τις καλύτερες συνθήκες όμως προσέφερε πολλά στην ομάδα. Από τους πιο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές που πέρασαν από την ΑΕΚ στην εποχή Δ. Μελισσανίδη. Σίγουρα όταν επισκεφθεί την Ελλάδα και την «OPAP ARENA» θα χειροκροτηθεί δεόντως.
7. Γιάκομπ Γιόχανσον
Πολύ άτυχος. Λόγω της ρήξης χιαστού δεν κατάφερε να βοηθήσει στην «πρωταθληματική» χρονιά και μετά αποχώρησε. Ωστόσο ήδη είχε αγαπηθεί από τον κόσμο της ΑΕΚ καθώς ήταν μια σίγουρη λύση και μια ποιότητα στο χώρο του κέντρου. Ένας Σουηδός με όλη τη σημασία της λέξης.
6. Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι
Ένας Κύριος. Μια μορφή που μόνο η παρουσία του στα αποδυτήρια έφτανε. Μάθαινε στους μικρότερους και πάντα αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και ως συμπεριφορά. Επαγγελματίας και άκρως αγαπητός στην ΑΕΚ. Ντμίτρο, σίγουρα η ΑΕΚ σε περιμένει να σε χειροκροτήσει στο «παλάτι» της.
5. Ροντρίγκο Γκάλο
Εκ των πιο φιλότιμων ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Αγωνίσθηκε ως δεξιός οπισθοφύλακας και ενέπνεε σιγουριά τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά καθώς είχε φοβερό πόδι. Μόνο και μόνο για τα χιλιόμετρα που «κατάπιε» σε μια όχι και τόσο νεαρή ηλικία, αξίζει να επισκεφθεί το γήπεδο και να χειροκροτηθεί
4. Χρήστος Αραβίδης
Δεν έφυγε με τον καλύτερο τρόπο από την ομάδα αλλά δεν ευθυνόταν μόνο εκείνος. Ήρθε στην ΑΕΚ όταν αυτή ξεκινούσε τη σεζόν στη Β΄ Εθνική. Δέθηκε, αγάπησε και αγαπήθηκε. Τα «πιστεύω» του ενώθηκαν με τα ιδεώδη του συλλόγου. Δεν ήταν λίγες οι φορές που άκουσε ρυθμικά το όνομά του από τις κερκίδες του Ολυμπιακού Σταδίου
3. Τάσος Μπακασέτας
Ο αρχηγός της Εθνικής Ελλάδος αποτελεί ένα από τα σύγχρονα εγκλήματα της ΑΕΚ. Έφυγε για ποσό εξευτελιστικό με τρόπο άκομψο. Άπαντες στην ομάδα και στον κόσμο αυτής τον αγαπούν και ο ίδιος τρέφει αισθήματα για την «Ένωση». Μακάρι να επιστρέψει ως παίκτης κι όχι μόνο για να χειροκροτηθεί. Γεύση «OPAP ARENA» παίρνει όμως μέσω του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος
2. Αντρέ Σιμόες
Ένας Πορτογάλος-Έλληνας. Ένα μηχανάκι στο χώρο του κέντρου που δέθηκε άρτια με την ΑΕΚ. Αγωνιστικά αλλά και συναισθηματικά αφού ο κόσμος της ομάδας έπινε νερό στο όνομά του. Αθόρυβη δουλειά και πάντα καλός. Αποχώρησε ακριβώς λίγο πριν την είσοδο της ομάδας στην «OPAP ARENA» κι αυτό σίγουρα πόνεσε αρκετούς από εμάς. Ο Σίμος όμως ήταν, είναι και θα είναι ΠΑΝΤΑ ένας φανατικός ΑΕΚτζής από την Πορτογαλία.
- Μανόλο Χιμένεθ
Ο προπονητής που αγαπήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο στη σύγχρονη ιστορία της ΑΕΚ. Θα τον τοποθετούσα ακριβώς μετά τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Στην πρώτη του θητεία ήρθε στο άγνωστο και πήρε Κύπελλο Ελλάδος, μετά σήκωσε το πιο μάγκικο πρωτάθλημα της ομάδας μέχρι το επόμενο και στη συνέχεια ήρθε ΑΚΟΜΗ δύο φορές για να «τσαλακωθεί» και να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Προφανώς δεν επιθυμώ την επιστροφή του ως προπονητής καθώς «In Matias we trust» αλλά μια επίσκεψη στο «Ναό» μας να ακουστεί ένα «Μανόλοο Χιμέενεθ» επιβάλλεται.
Bonus δικιά μου επιλογή: Ούγκο Αλμέιδα
Σίγουρα δεν έπιασε στην ΑΕΚ. Όμως ξεκίνησε πολύ δυνατά με μια ΓΚΟΛΑΡΑ κόντρα στην Ξάνθη. Μετά ένα χτύπημα αρκετά…ύποπτο από αντίπαλο τον σταμάτησε απότομα και του άφησε μόνιμο πρόβλημα.
Πέτυχε το πρώτο γκολ της ομάδας στην «πρωταθληματική» της σεζόν και και ξεχώρισε για το ήθος του όταν έβαλε γάντια τερματοφύλακα λίγο πριν τη λήξη του αγώνα με τον Ολυμπιακό στην πιο κρίσιμη αναμέτρηση της σεζόν καθώς, όπως δήλωσε ο ίδιος, προτιμούσε να «σκοτώσουν αυτόν παρά τους συμπαίκτες του». Μορφή, ήθος και αγάπησε την ΑΕΚ. Έχει σίγουρα θέση στις κερκίδες της «OPAP ARENA».
ΥΓ: Ναι, δεν συμπεριέλαβα τον Όγκνιεν Βράνιες. Είναι ταλαιπωρημένη κατάσταση. Μερίδα οπαδών της ομάδας τον αγαπούν και είναι σεβαστό ωστόσο δεν θεωρώ πως αξίζει τέτοιο χειροκρότημα κάποιος που δύο φορές παράτησε την ομάδα ενώ αποτελούσε ποδοσφαιριστή της και πρώτη επιλογή. Αδυναμίες, συμπάθειες και αντιπάθειες είναι αυτές…
Γενέθλια ΑΕΚ: Τα προσωπικά βιώματα και οι ευχές των συντακτών του Kitenimerosigr
Η ΑΕΚ εκτός των άλλων είναι περισσότερο αναμνήσεις. Γεννιέται και ζει μέσα μας από τον τρόπο που εμείς τη θυμόμαστε και από τα βιώματα που μας έχει χαρίσει!
Γράφουν οι συντάκτες του Kitenimerosi.gr
Όλοι μας έχουμε από μια «Κιτρινόμαυρη» προσωπική μας ιστορία. Την κρατάμε μέσα μας και την εξιστορούμε με την πρώτη ευκαιρία μάλιστα καμαρώνοντας γι΄ αυτήν. Είναι η αγάπη που έχουμε για τα τρία αυτά μαγικά γράμματα που σήμερα γίνονται 99 ετών.
Οι συντάκτες του Kitenimerosi.gr παραθέτουν μέσα σε λίγα (ή και πολλά) λόγια το προσωπικό του βίωμα.
«Ηρέμησε ρε, η ΑΕΚ δε χάνεται- Θα γυρίσει ο τροχός» – Βαλάντης Αλεξούδης
Το ημερολόγιο έδειχνε 13 Απριλίου 2013. Παιδί της γενιάς του 1998 εγώ, στην τρυφερή ηλικία των 15. Διαρκείας στη θύρα 11 του Ολυμπιακού Σταδίου. Όχι μόνος μου αλλά με τον άνθρωπο που ευθύνεται για τις πρόωρες άσπρες τρίχες στο μαλλί που μου δημιούργησε η ΑΕΚ, τον πατέρα μου. Ακολουθούσαμε και ακολουθούμε την ομάδα από το τότε που κατάλαβα τι έρωτας είναι το ποδόσφαιρο και η συγκεκριμένη ομάδα, περίπου το 2004.
ΑΕΚ-Παναθρακικός. Από το σπίτι πρέπει να είχαμε αναφέρει περίπου 100 φορές «Δε γίνεται να πέσουμε, θα κερδίσουμε, θα σωθούμε και του χρόνου αλλαγές». Οι υπολογισμοί μας δεν ήταν σωστοί. Αυτογκόλ Μπουγαίδη, «ντου» καλοθελητών και η ΑΕΚ έπαιζε τα «ρέστα» της στο Περιστέρι γνωρίζοντας λίγο-πολύ πως έχει υποβιβαστεί. Το κλάμα μου, σημείο αναφοράς της οικογενείας μέχρι σήμερα. Πηγαίνοντας προς το μηχανάκι για την επιστροφή θυμάμαι να μου λέει ο πατέρας μου «Ηρέμησε ρε, δε χάνεται η ομάδα. Κάτι θα γίνει και θα επιστρέψουμε». Δεν τον πίστεψα γιατί εκείνος έκλαιγε περισσότερο από εμένα.
Πάμε στα πιο πρόσφατα. 17 του Μάη το 2016, Η ΑΕΚ κατακτά το πρώτο τρόπαιο με την επιστροφή της. Χαρές, συγκινήσεις αλλά ένιωθες πως κάτι δεν ολοκληρώθηκε. Τέλος της σεζόν του 2017-2018, η ομάδα πρωταθλήτρια. Φιέστα, συγκίνηση. Πάλι κάτι έλειπε και δεν καταλάβαινα τι. Η ημέρα που όλα άλλαξαν, 30 Σεπτεμβρίου 2022. Εγκαίνια της «Αγιάς Σοφιάς-OPAP ARENA». Φτάνουμε στο χώρο του αετού, κάποιος έχει ήδη ανέβει πάνω και δίνει το σύνθημα…«Πέρα και Αϊβαλί, έγινε καταστροφή μα μια ιδέα, από τον ξεριζωμό, ξεκίνησε από πρόσφυγες εδώ». Κοιταζόμαστε με τον πατέρα μου, κλαίμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και τότε κατάλαβα πως «γύρισε ο τροχός».
«Ο πρώτος μου αγώνας στη Φιλαδέλφεια» – Βασίλης Βουτίδης
Έχω δει την ΑΕΚ σε πολλά γήπεδα. Στο “αφιλόξενο” ΟΑΚΑ, εκτός έδρας ανάμεσα στους φιλάθλους αντίπαλης ομάδας, σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, αλλά η ιδιαίτερη στιγμή για τη σχέση μου με την ΑΕΚ ήταν στο πρώτο μου παιχνίδι στο νέο γήπεδο. Ήταν 30 Οκτώβρη όταν έκανα ταξίδι 300 χλμ για να δω την Ένωση να αγωνίζεται στο νέο της «παλάτι». Ώρες πριν το παιχνίδι και όλα γύρω από το γήπεδο ήταν τόσο όμορφα. Όλοι σε ρυθμούς ντέρμπι (αγώνας με τον ΠΑΟΚ), σε έναν χώρο που μου έμοιαζε πολύ οικείος (παρόλο που ήταν το πρώτο μου παιχνίδι, καθώς το Ν. Γκούμας δεν το πρόλαβα) και ένιωθα τη ψυχή μου να γεμίζει συναισθήματα.
‘Συναισθήματα που δεν είχα νιώσει ξανά. Γιατί για εμάς από την επαρχία δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα, να κάνεις συχνότερα ένα τέτοιο ταξίδι. Και όταν πρωτομπήκαμε στην κερκίδα μας, το απόλυτο δέος. Δεν ήξερες αν πρέπει να χαμογελάσεις για αυτό που αντίκριζες ή να δακρύσεις για αυτό που στερήθηκες τόσα χρόνια. Έβλεπα μικρά παιδιά να ζουν αυτό το νέο κεφάλαιο για την ομάδα από τόσο μικρά και έβαζα τον εαυτό μου στη θέση τους, που έβλεπα την ΑΕΚ να “μαραζώνει” χωρίς τη φυσική της έδρα.
Που όλες οι ομάδες είχαν τα γήπεδα τους και η ΑΕΚ έπαιζε εντός έδρας ως φιλοξενούμενη στο ΟΑΚΑ. Πλέον αυτά είναι αναμνήσεις, αναμνήσεις που σε κάνουν να είσαι ευγνώμων για αυτά που ζεις τώρα. Ευτυχώς ήρθε και το επιθυμητό αποτέλεσμα και ο δρόμος της επιστροφής ήταν παιχνιδάκι. Χρόνια πολλά στην ΑΕΚ, Χρόνια Πολλά στην ομάδα που μας έχει κάνει να νιώσουμε όλων των ειδών τα συναισθήματα, από δάκρυα και λύπες σε χαμόγελα και ενθουσιασμό. Χρόνια Πολλά στην Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως, που μαζί της μεγαλώνουμε κι εμείς.
«Χρόνια πολλά παντοτινέ μας έρωτα» – Πέτρος Καλαϊτζής
Κάθε χρόνο που η ΑΕΚ μεγαλώνει, μεγαλώνουμε μαζί της, μαθαίνουμε να την αγαπάμε με ανιδιοτέλεια και την ερωτευόμαστε περισσότερο κάθε μία φορά που μας πληγώνει. Αλίμονο αν την αφήναμε μόνη της στις ήττες και τις λύπες. Αν ήταν έτσι η ΑΕΚ έπαιζε παντού μόνη.
Αντιθέτως παντού έχει την στήριξη του κόσμου της, αυτού του υπέροχου κόσμου που δεν την άφησε μόνη ΠΟΤΕ. Σε κανένα γήπεδο, σε καμιά κατηγορία. Η ΑΕΚ είναι όλες αυτές οι εκδρομές στα «χωράφια» της Γ’ Εθνικής, οι ήττες στις καθυστερήσεις, οι μεγάλες ανατροπές, οι τεράστιες ευρωπαϊκές νίκες και οι ατελείωτες ξενέρες. 99 χρόνια ποτισμένο στο αίμα μας το DNA του πρόσφυγα, μάθαμε να παλεύουμε για ότι θέλουμε να κατακτήσουμε.
Είτε το πετύχουμε είτε όχι, πάντα παλεύουμε με κίνητρο την αγάπη για αυτά τα τρία μαγικά γράμματα. Α.Ε.Κ. 99 χρόνια γεμάτα Αγάπη, Έρωτα, Καψούρα. 99 χρόνια βαμμένα κιτρινόμαυρα, συνεχίζουμε σταθερά κι αμείωτα. Γιατί μονάχα, αυτή η ομάδα μας ομορφαίνει τη ζωή. Χρόνια πολλά! Ζήτω η Α.Ε.Κ. μας!
«Παντοτινή αγάπη 99 ετών» – Χρήστος Παπαδόπουλος
99 χρόνια λοιπόν. 99 χρόνια από τότε που η Ιδέα μας πήρε σάρκα και οστά. Προσωπικά, για ακόμη 99 χρόνια θα έπρεπε να ευχαριστώ τον πατέρα μου που με πήρε πιτσιρίκι από το χεράκι και με πήγε στο (δανεικό) γήπεδο της ΑΕΚ. Κι ας έχει καταντήσει κλασικός ΑΕΚτζής, που γκρινιάζει για το παραμικρό… Τον αγαπάω κι έτσι! 99 (χιλιάδες) σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου όταν σκέφτομαι την ΑΕΚ, όμως σήμερα έχω επιλέξει να παραθέσω μία και είναι από τα εγκαίνια με τον Ιωνικό.
Αφού είχαμε κανονίσει από την προηγούμενη μέρα ποιος θα πάρει ποιον, ποιος θα βάλει αυτοκίνητο, ποιος μηχανή και ποιος θα ανεβεί με τα μέσα στον Περισσό, η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Ξεκινήσαμε από το πρωί, με τον αδερφό μου (ξέρει καλά αυτός) και παρόλο που μέσα στο γήπεδο η παρέα μας έγινε ένα «κουβάρι», έμελλε να ζήσω με αυτόν μια από τις πιο δυνατές στιγμές της ζωής μου. Ποια ήταν αυτή; Όταν βγήκε η ομάδα για προθέρμανση, για πρώτη φορά, στο ΣΠΙΤΙ της και ακούστηκε η ιαχή «ΑΕΚ ΟΛΕ» από τον λαό της Ένωσης.
Ανατριχίλα, συγκίνηση… Προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυα μου και κοιτώντας αποσβολωμένος τον κόσμο, με την άκρη του ματιού μου βλέπω τον… αδερφό που σας έλεγα βουρκωμένο. Αυτό ήταν, μια στιγμή χρειάστηκε για να γίνει το ξέσπασμα με το… ποτάμι από δάκρυα να φεύγει όταν αγκαλιαστήκαμε και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας γι’ αυτό που συνέβαινε μπροστά μας… Χρόνια πολλά Α.Ε.Κ! Για το τώρα, το πριν, το μετά και το πάντα!
«Από τον τρόμο και το τρέξιμο στην απόλυτη λύτρωση του ΄18» – Γιώργος Κοκαλίδης
. Ήταν Απρίλιος του 13, ήμουν μόλις 11 χρόνων, μόλις είχα αρχίσει να πηγαίνω εντατικά στο γήπεδο με τον πατέρα μου ήταν η δεύτερη σερι σεζόν που είχαμε και διαρκείας. Θυμάμαι να πηγαίνουμε στο γήπεδο και να παρατηρώ μια εσωστρεφια σε όλους, αντί για συνθήματα οταν κατεβαίναμε από το τρένο υπήρχε σιωπή. Ήταν μια πολύ διαφορετική εμπειρία. Το επόμενο που θυμάμαι είναι να τρέχουμε μετά το αυτογκόλ του Μπουγαΐδη, στα χώματα του ΟΑΚΑ και έπειτα να πηδάμε στις γραμμές του τρένου μαζί με άλλους εκατοντάδες οπαδούς για να ξεφύγουμε από τα επεισόδια και τα δακρυγόνα. Μάλιστα ένα παιδί 17 ετών μου είχε δώσει και το κασκόλ του για να μπορω να αναπνέω κάπως καλύτερα (το οποίο το εχω ακομα και το παίρνω πάντα μαζί μου στο γήπεδο). Ακολούθησαν δύσκολα χρόνια τα οποία ως παιδάκι με έκαναν να αγαπήσω ακομα περισσότερο την ΑΕΚ και να μάθω την υπέροχη ιστορία της. Δεν έχασα παιχνίδι που να μην είμαι στο κρυο και απόμακρο ΟΑΚΑ όλα τα αυτά τα «μαύρα» χρόνια. Φτάνοντας τελικά στο απίστευτο του 18. Μια ομαδάρα του Μανολο Χιμένεθ δείχνει να μη μπορεί να χάσει από κανέναν. Εκείνη τη σεζόν εχω να θυμάμαι μόνο χαρές-Ήταν η απόλυτη ευχαρίστηση του να είσαι ΑΕΚ εκείνη η χρονια. Απο τη γκολάρα του Λαζαρου που μπήκε μπροστά στα μάτια μου, στις βολίδες του Αραουχο σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Με αποκορύφωμα φυσικά την φιέστα στη Νέα Φιλαδέλφεια όπου όσοι βρεθήκαμε εκεί ξέρουμε και θα θυμόμαστε για πάντα θεωρώ όλα όσα ζήσαμε εκείνη τη μερα, ξεκινώντας από την Ριζούπολη και φτάνοντας στα «ιερά χώματα». ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΕΚ ΖΗΤΩ Η ΑΕΚ
«99 χρόνια σταθερής και αμείωτης καψούρας»- Αριστείδης Στεφανίδης
Αχ αυτή η ομάδα. Αυτή η ομάδα. Η ομάδα που έχει χαραγμένη πάνω της όλη της ιστορία της καταστροφής του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Η ομάδα που κουβαλάει στην πλάτη της την ιστορία ενός ολόκληρου έθνους, τα ήθη, τα έθιμα, τις αξίες της ζωής. Μια ομάδα που αν δεν το λέει η καρδιά σου δεν μπορείς να την αγαπήσεις, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω και ένα έμφυτο στοιχείο στον άνθρωπο. Με το που γεννιέσαι, στο αίμα σου κυλάει η καψούρα του δικεφάλου αετού, των αλησμόνητων πατρίδων.
Μου μίλησαν πολλοί γι αυτές. Από τον θείο στο οικογενειακό τραπέζι μέχρι τον πατέρα στο ταξίδι μέχρι της Φιλαδέλφειας τα μέρη. Μα, τα λόγια του παππού, ναι εκείνα τα καλοκαίρια, αυτά είναι που μου έμαθαν πραγματικά ποιος, είμαι που ανήκω. Μα βαθιά μέσα μου ήξερα πόσο δεμένος είμαι με αυτήν την ομάδα και για τις σχέσης της με τις αλησμωνητες πατρίδες. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία στιγμή της ομάδας αυτής. Γιατί όπως όλοι ορθώς λένε είναι πολλά παραπάνω από μια ομάδα. Πάντως ότι και να σκεφτώ όλα καταλήγουν σε έναν κοινό παρανομαστη. Ενταση. Από τις απίστευτες ευρωπαϊκές πορείες στην κάθοδο στην Γ εθνική. Από την άνοδο και το κύπελο στο πρωτάθλημα του 18.Απο τις ήττες έως τις απίστευτες ανατροπές. Οτι και να βάλεις στο νου σου ή ένταση είναι που χαρακτηρίζει αυτήν την ομάδα. Αλήθεια δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια στιγμη.
Οι αναμνήσεις που θα μου μείνουν χαραγμενες πάντως στο μυαλό είναι,πρωτίστως, η φιέστα του 18′ όπου η ώρες αναμονής του πούλμαν που φάνηκαν σαν ημέρες. Η ανατροπή των ανατροπών με το 3-2 επί του ολυμπιακού όπου δοξαζω τον θεο που δεν έφυγα από το γήπεδο και έζησα αυτό το έπος. Τελευταίο και καλύτερο η είσοδος στο γήπεδο μας, στην Αγια Σοφια μας οπου δεν κατάφερα να κρατήσω τα δάκρυα στα μάτια μου. Αυτή την ανατριχίλα δεν θα μπορούσε να μου την προσφέρει κάνεις άλλος πέρα από τη την ομάδα την οποία αποκαλούμε σπίτι και ονομάζεται Αθλητική Ενωσις Κωνσταντινουπολεως. Χρόνια πολλά ΑΕΚ. Χρόνια πολλά καψούρα μου μοναδική
«Θα πάμε μαζί και δεν με νοιάζει τι θα πεις» – Θανάσης Ζήσης
Πρώτος αγώνας στη Νέα Φιλαδέλφεια με αδερφό-φίλο που δεν είχε δει ποτέ ματς στα ιερά μας μέρη. Του λέω θα πάμε μαζί και δεν με νοιάζει τι θα πεις. Τον πειθώ, τον φέρνω γήπεδο, τα λεπτά μετρούν αντίστροφα και με τον ηλεκτρικό φτάνουνε κοντά στο γήπεδο. Ολοένα και εμφανίζεται μπροστά μας το στολίδι μας και του λέω «το βλέπεις αυτό; Είναι το σπίτι μας» Σχεδόν κλαίω από τη συγκίνηση και με το που φτάνουνε του λέω πάμε κατευθείαν μέσα. Πρώτο πράγμα που βλέπουμε ο αγωνιστικός χώρος και το ότι όντως είναι έτοιμο και είμαστε σπίτι. Αρχίζουνε τα κλάματα και του λέω επιτέλους. Περνάνε μπροστά μας παιδιά με πυρσούς τους λέω φέρτε έναν, μου δίνουν και όταν ανάβει το γλέντι τον ανάβω, το κορεό με τα παιδιά του παραδείσου τα λένε όλα από μόνα τους και το γλέντι ξεκινά. 90 λεπτά τραγουδιού ακολουθεί και η συγκίνηση ολοένα και αυξάνεται. Εν τελεί ο αγώνας λήγει υπέρ μας και σε ένα περπατητό ως το ξενοδοχείο, τα κλάματα διαδέχονται το ένα το άλλο και οι ιστορίες η μια την άλλη. Επιτέλους σπίτι θα αναφωνήσω και θα επιστρέψω στη δουλειά μου
Γεννημένη από στάχτες που προορίζονται για τη δόξα
Στην τελική, τι είναι η ΑΕΚ; Ένα κουραστικό και πικρό ταξίδι που στον τερματισμό αναφωνείς «Το ξαναέκανα και άξιζε τον κόπο»!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Κάποιοι σύλλογοι γεννήθηκαν για να κατακτούν τίτλους. Άλλοι για να γεμίσουν με πλούτη το μισό αθλητισμό. Η ΑΕΚ γεννήθηκε για να διαφέρει. Πρόσφυγες, πονεμένοι άνθρωποι κουβάλησαν μαζί με τα λιγοστά υπάρχοντά τους και μια ιδέα. Να ιδρύσουν ένα σωματείο που θα κληρονομήσουν οι επόμενες γενιές και θα διδάσκονται πρώτα από όλα τα υπόλοιπα, το ήθος, τα ήθη και τα έθιμα, την ιστορία του τόπου τους και των προγόνων τους.
Και εγένετο η ΑΕΚ. Ένας σύλλογος που στις ρίζες του τοποθετήθηκαν βαθιά ο πόνος, η πίκρα και ενίοτε η διχόνοια. Ρωτάνε διάφοροι «τι σημαίνει να είσαι ΑΕΚ;». Μεγάλη ιστορία. ΑΕΚ σημαίνει να πιστεύεις σε ιδανικά και να λησμονείς χαμένες πατρίδες. ΑΕΚ σημαίνει να ανηφορίζεις για το «Νίκος Γκούμας» και να τρέμεις πριν καν μπεις στο γήπεδο από την ανατριχίλα. ΑΕΚ σημαίνει να ανεβαίνει ο Ντέμης στα κάγκελα της Σκεπαστής και να δείχνει το σήμα με το «Δικέφαλο».
ΑΕΚ όμως σημαίνει και αρνητικά γεγονότα που υπερκαλύπτουν τα θετικά. Είναι ο Μπάγεβιτς να πηγαίνει στον Ολυμπιακό, είναι να σου γκρεμίζουν το σπίτι σου, τα όνειρά σου, την έδρα σου. ΑΕΚ είναι να μετακομίζεις στο Ολυμπιακό Στάδιο. Είναι να μην έχεις χρήματα να τυπώσεις εισιτήρια. Είναι να χάνεις πρωτάθλημα από τον Ιωνικό στην έδρα σου ή επειδή σε μια άλλη αναμέτρηση μια ομάδα χρησιμοποίησε παράνομα έναν παίκτη.
Ξέρεις τι άλλο ζήσαμε με την ΑΕΚ και δε λυγίσαμε; Διοικήσεις ανέκδοτα που οδήγησαν στο βράδυ τις 14 Απριλίου, μια μέρα μετά τα γενέθλιά της, να ηττάται από τον Πανθρακικό και στις 21 Απριλίου να υποβιβάζεται. Το πιο ιστορικό σωματείο της Ελλάδος αποχαιρετούσε τη Β΄ Εθνική. ΑΕΚ είναι να μπαίνει μπροστάρης ο Μελισσανίδης και ο κόσμος της ομάδας να πραγματοποιεί προσέλευση 30 χιλιάδων φιλάθλων σε αγώνα της Γ΄ Εθνικής.
Όχι, δε σταματάει εκεί η απάντηση στο «τι σημαίνει να είσαι ΑΕΚ». Σημαίνει να βλέπεις τους «άλλους» να παίζουν ντέρμπι ή να πραγματοποιούν νίκες στην Ευρώπη και εσύ να ταξιδεύεις στα γραφικά χωριά της επαρχιακής Ελλάδος. Είναι όμως η πρώτη δικαίωση. Προβιβασμός, κατάκτηση Κυπέλλου Ελλάδος και μετά κατάκτηση πρωταθλήματος. Ο κόσμος της ΑΕΚ νόμισε πως πέταξε από πάνω του μια και καλή το μανδύα της μιζέριας. Λάθος πίστευε.
Ακολουθούν τέσσερις σεζόν από το κακό στο χειρότερο. Χαμένοι τελικοί, χαμένα ντέρμπι, σκορ που παραπέμπουν σε ξεφτίλα κόντρα σε παραδοσιακούς αντιπάλους. Το κερασάκι στην τούρτα, αποκλεισμός από την Ευρώπη. Εκεί έρχεται η μεγάλη δικαίωση όμως και η πραγματική επανεκκίνηση. Εγκαίνια του νέου γηπέδου. Η «Αγιά Σοφιά-OPAP ARENA» ανοίγει τις πύλες της και αγκαλιάζει τα όνειρα κάθε φιλάθλου της ΑΕΚ. Πλέον κανείς δεν μπορεί να την πειράξει. Τα καλύτερα έρχονται και το νέο μας σπίτι θωρακίζει τα «πιστεύω» και την ανιδιοτελή αγάπη μας για τα τρία αυτά μαγικά γράμματα.
Η ερώτηση που επικρατεί. «Αφού βίωσες όλα τα παραπάνω, τελικά άξιζε ο κόπος;». Η απάντηση…«Τα ξαναζούσα άλλες χίλιες φορές».
Χρόνια πολλά ΑΕΚΑΡΑ αγάπη μου γλυκιά
ΥΓ: Και το πρωτάθλημα…
Ξεχάστε όσα ξέρατε, η ΑΕΚ στην επίθεση θα απαντάει με επίθεση
Μπορεί κάποιους να μην τους βολεύει. Άλλους να τους αγχώνει. Αυτή είναι όμως η πραγματικότητα, η ΑΕΚ δεν θα γίνει ξανά θύμα κανενός!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Πολύ βολικό το μέχρι πριν μερικά έτη σενάριο. Η ΑΕΚ στην εξορία του Ολυμπιακού Σταδίου και πριν το 2013 με κάτι διοικήσεις απίθανες και άκρως αγαπητές από τους αντιπάλους της. Από αυτούς που την ήθελαν δυνατή και μεγάλη για να υπάρχει ανταγωνισμός και μας αράδιαζαν του κόσμου τις παπάτζες λέγοντας πως «η θέση της ΑΕΚ είναι να πρωταγωνιστεί γιατί έτσι γινόμαστε όλοι καλύτεροι». Βέβαια μέσα σε μερικά χρόνια το πραγματοποίησε δύο φορές αυτό και την πρώτη τη βγάλατε θύτη που δεν έπαιξε υπό την απειλή όπλου και τη δεύτερη την κατηγορείται μέχρι και για το στραβό ύπνο σας.
Μάλλον η αλήθεια τείνει προς το ότι σας βόλευε η κατάσταση που βίωνε η «Ένωση» τόσα χρόνια. Αδύναμη αγωνιστικά και το σημαντικότερο, απροστάτευτη διοικητικά. Έρμαιο του κάθε αρπακτικού που έκανε χαβαλέ εκμεταλλευόμενος την αδυναμία της ομάδας να σηκώσει κεφάλι. Όχι απλά δε το σήκωνε αλλά γύριζε και το μάγουλο σε κάθε χαστούκι που έτρωγε. Αυτό πλέον τελείωσε όμως «κύριοι». Το γνωρίζετε καλύτερα από όλους, γι΄ αυτό και έχετε αυτήν τη συμπεριφορά εδώ και μήνες. Αποφασίσατε κιόλας δημόσια πως προτιμούσατε την παλαιότερη ΑΕΚ, αυτή που δεν ήταν κακό σπυρί για εσάς.
Μέσα από τον «Γκαιμπελισμό» που έχετε ασπαστεί, «πετάτε» κάτι αερολογίες και άφθονα «κατηγορώ» προς τους «Κιτρινόμαυρους» χωρίς καν να τα στηρίζεται. Σας εξηγούν άνθρωποι πως ναι μεν αυτή είναι η άποψή σας και είναι απολύτως σεβαστή αλλά βάση κανονισμών είστε λάθος και τους βγάζετε τρελούς και τοξικούς. Ειδικά κάποιοι που έχουν και καθημερινό βήμα λόγου είναι απίστευτο το πόσο άνετα μπορούν να ρίχνουν ευθύνες στην ΑΕΚ για τα πάντα λειτουργώντας ως οπαδοί ενώ η φορολογική τους δήλωση αναφέρει άλλο επάγγελμα που σε άλλες εποχές αποτελούσε λειτούργημα.
Θα ήθελα κάποιος υπεύθυνα να υποδείξει τις φάσεις που έχει δήθεν ευνοηθεί φέτος η ΑΕΚ. Δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο που υπάρχει τόσο μένος κατά της «Ένωσης». Το γνωρίζω πως αντίστοιχη απορία εξέφρασα μόλις εχθές αλλά πραγματικά μέσα σε μια μέρα νιώθω πως αυτό διπλασιάστηκε. Είναι κρίμα γιατί παρακολουθούμε το καλύτερο πρωτάθλημα εδώ και πολλά χρόνια ως προς τη χώρα μας. Σε κάποιους όμως δεν φτάνει αυτό και θέλουν να κάνουν το χόμπι τους, δηλαδή να «λασπολογήσουν» ακόμη μια φορά κατά της «Ένωσης». Μόνο που πλέον η ΑΕΚ στην επίθεση, απαντάει με επίθεση.
Ο πάγκος της ΑΕΚ είναι ο πληρέστερος στην Ελλάδα και τη διατηρεί στην κορυφή
Τείνει να γίνει συνήθεια πλέον για την «Ένωση» να παίρνει βαθμούς από τους ποδοσφαιριστές της που ξεκινούν ως αναπληρωματικοί!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Δεν είναι ούτε μία ούτε δύο αλλά πολλές οι φορές που οι αναπληρωματικοί της ΑΕΚ δίνουν τη λύση σε κάποιο ματς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αρχικά το ματς στη Νίκαια όπου ο Ιωνικός προηγούταν με το γκολ του Σεμπά αλλά ο Βίντα (βασικός) κι ο Τσούμπερ που είχε περάσει ως αλλαγή έδωσαν τη νίκη στην ομάδα του Ματίας Αλμέιδα. Στην Τούμπα, πρόσφατα, ο Πέτρος Μάνταλος που είχε μόλις περάσει ως αλλαγή, σέρβιρε μια μαγική ασίστ στον Σέρχιο Αραούχο ο οποίος σκόραρε και πραγματοποιήθηκε μια τεράστια νίκη.
Σήμερα παρακολουθήσαμε ξανά το ίδιο σκηνικό. Όταν η «Ένωση» αδυνατούσε να βρει τρόπο να ολοκληρώσει τις, κατά τα άλλα άφθονες, φάσεις για γκολ ανέλαβαν οι αναπληρωματικοί. Ο Πέτρος Μάνταλος κι ο Στίβεν Τσούμπερ έκαναν ό,τι ήθελαν την άμυνα του Άρη με τον Ελβετό να πετυχαίνει ένα γκολ-ποίημα με έναν κεραυνό κάνοντας το 2-1. Ο ίδιος ποδοσφαιριστής διαμόρφωσε και το τελικό 3-1. Ακόμη μια νίκη που έρχεται με την υπογραφή του πληρέστερου πάγκου στην Ελλάδα, του «Κιτρινόμαυρου».
Αγωνιστικά για σήμερα δεν έχουμε να πούμε πολλά. Η επίθεση φέρνει τον κόσμο στα γήπεδα αλλά η άμυνα δίνει τίτλους. Ένα ρητό που έχει ειπωθεί ουκ ολίγες φορές στο ποδόσφαιρο και θεωρείται αλάνθαστο. Στην ΑΕΚ βέβαια δεν μπορούμε να πούμε πως υπάρχει πρόβλημα στη λειτουργία της άμυνας τόσο, όσο στην άμεση απομάκρυνση της μπάλας όταν αυτή βρίσκεται στο συγκεκριμένο χώρο. Το γκολ ισοφάρισης του Άρη είναι εγκληματικό αφού γίνεται λάθος από τρεις παίκτες μαζί (Ρότα, Αθανασιάδη και φυσικά Βίντα). Κάτι που πρέπει άμεσα να διορθωθεί γιατί δεν θα υπάρχει πάντα ένας Τσούμπερ.
Στο κομμάτι της επίθεσης ο Σέρχιο Αραούχο αστόχησε σε σωρεία ευκαιριών. Δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικό για τις αναμετρήσεις που θα δημιουργηθούν λίγες φάσεις. Πρέπει να αποδεχτούμε πως η περίοδος του «Κιτρινόμαυρου» σόου με γκολ και φάσεις και το ανελέητο πρέσινγκ θα εμφανιστεί, πρώτα ο θεός, του χρόνου πάλι. Πλέον οι ομάδες που βρίσκονται στο μίνι πρωτάθλημα είναι οι καλύτερες της λίγκας και όλες παίζουν για το δικό τους σκοπό. Είναι λογικό να παρακολουθούμε ματς περισσότερο υπομονής και λιγότερο φοβερού θεάματος όπως αποδεδειγμένα μπορεί να κάνει η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα.
Εν κατακλείδι, η νίκη αυτή ήταν μια ηθική δικαίωση για την ΑΕΚ που κατηγορείται καθημερινά από κατευθυνόμενα media, ανθρώπους που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και κάθε μορφής ακατάλληλου σχολιαστή. Ήταν επίσης μια ήττα όλων των συκοφαντών που δεν πίστευαν στους μεθυσμένους διαιτητές (άλλωστε δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως κάτι τέτοιο συνέβη στην σοβαρή χώρα που ζούμε) και τόλμησαν να κάνουν λόγο για ενδεχόμενη εύνοια της ΑΕΚ από τον Έλληνα διαιτητή που ορίστηκε αργότερα. Τόσο πολύ ευνοήθηκε η ΑΕΚ από τον Διαμαντόπουλο που ο Κουέστα τελείωσε την αναμέτρηση χωρίς κίτρινη κάρτα που έπρεπε να δεχτεί από το 15΄.
ΥΓ: Είπαμε, κακό σπυρί θα είναι η ΑΕΚ
ΥΓ2: Γνωστός Έλληνας αμυντικός, της δεύτερης μεγαλύτερης ομάδας του Πειραιά μετά τον Εθνικό καταθέτει άμεσα τα χαρτιά για σύνταξη
ΑΕΚ: Ξεκούραστη και επαγγελματική νίκη για την ομάδα του Αλμέιδα στον Βόλο!
Η «Ένωση» κατάφερε να πάρει την νίκη και το πολυπόθητο τρίποντο στο Βόλο εναντίον της τοπικής ομάδας, με τον κόσμο της να δηλώνει βροντερό παρών σε ακόμη ένα εκτός έδρας παιχνίδι.
Ο Γιώργος Κοκαλίδης αναλύει τους 3 βασικούς λόγους που η ΑΕΚ έφτασε σε μια «εύκολή» και πολύ σημαντική νίκη:
-Η μαγκιά του Αλμείδα:
Ο Ματίας Αλμέιδα παρέταξε την ομάδα του με πέντε αλλαγές σε σχέση με το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ και απέδειξε πως έχει σε ετοιμότητα τουλάχιστον 20 ποδοσφαιριστές, οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν έμπρακτα όποτε τους ζητηθεί. Όπως μας έχει αποδείξει και στο παρελθόν ο Αργεντίνος προπονητής έχει καταφέρει να κερδίσει όλους του τους παίκτες ξεκαθαρίζοντας τους ποιος είναι ο ρόλος τους και κυρίως ότι η ομάδα είναι πάνω από όλους (και από τον ίδιο). Έτσι ξέρει πως κάθε παίκτης είναι ευχαριστημένος με τον χρόνο συμμετοχής του και με τον ρόλο του στην ομάδα έχοντας δώσει ίσες ευκαιρίες στον καθένα τους.
– Η τακτική προσήλωση της ομάδας:
Η «Ένωση» φέτος παρουσιάζει ένα στοιχείο που αναμενόμενα της έλλειπε τα προηγούμενα χρόνια και αυτό δεν είναι άλλο παρά αυτό της σταθερότητας. Πρωταθλήματα παίρνουν οι ομάδες οι οποίες στον μαραθώνιο που ονομάζεται πρωτάθλημα (La Liga που λένε και οι Ισπανοί) και για αυτό και έχουν μεγαλύτερη αξία από οποιοδήποτε εγχώριο κύπελλο. Η ομάδα του «Πελάδο» έχει μια ταυτότητα και ένα στυλ παιχνιδιού το οποίο ανεξαιρέτως αντιπάλου το διατηρεί (με μικρές προσαρμογές) και όσο αυτό θα την διατηρεί στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα θα της προσδίδει μια επιπλέον αυτοπεποίθηση σε όποια έδρα αγωνίζεται.
-Το πάθημα του Παναθηναϊκού που της έγινε μάθημα:
Η ΑΕΚ ήταν «τυχερή» έχοντας δει την γκέλα του Παναθηναϊκού στην Λεωφόρο και κυρίως έχοντας την ευκαιρία ο Ματίας Αλμέιδα και οι συνεργάτες του να μελετήσουν τον διαφορετικό σε σχέση με την υπόλοιπη σεζόν τρόπο παιχνιδιού του Βόλου. Η ομάδα του Κώστα Μπράτσου παρατάχθηκε με σκοπό ένα νέο 0-0, μάλιστα ήταν τόσο προσηλωμένη σε αυτό το στυλ παιχνιδιού, που παρά το γκολ που δέχθηκε από πολύ νωρίς στο παιχνίδι, επέλεξε να μην ρισκάρει ούτε στο ελάχιστο για 90 λεπτά παιχνιδιού. Έτσι οι γηπεδούχοι ξόδεψαν ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο τρέχοντας πίσω από τη μπάλα σε διπλή ζώνη άμυνας, βγάζοντας τελικά αντίδραση στο δεύτερο η οποία δεν ήταν αρκετή για να τους δώσει κάτι σε αυτό το παιχνίδι.
ΥΓ: Πολύ σημαντικό που παίκτες όπως ο Μοχαμαντί, ο Γκαρσία και ο Γαλανόπουλος πήραν αρκετά λεπτά παιχνιδιού στα πόδια τους, καθώς λόγο των απουσιών και όχι μόνο, θα χρειαστεί να παίξουν ΟΛΟΙ οι παίκτες της ΑΕΚ στα Play-off.
Στο μεγάλο μας τσίρκο η ΑΕΚ είναι πάντα ο θεατής
Ακόμη μια Κυριακή που κατακρεούργησαν τη λογική αλλά ξέχασαν πως στο τέλος της ημέρας ο «καλός» θα κοιμηθεί ήσυχος!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ντέρμπι τίτλου για την ΑΕΚ στην Τούμπα και άπαντες γνώριζαν πως έπρεπε να παρθεί η νίκη. Αρχικά για βαθμολογικό σκοπό καθώς με απώλεια βαθμών αυξανόταν η διαφορά από την κορυφή και ολοένα και έφταναν οι ομάδες στη θέση «3» και «4». Εξίσου σημαντικό ήταν να επιτευχθεί το διπλό και για ψυχολογικούς λόγους. Να δείξει η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα πως είναι εδώ και μπορεί να επικρατήσει κόντρα στον οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Σε όποια έδρα, χωρίς φόβο και κατάλοιπα των προηγούμενων ετών.
Αυτό και έκανε η «Ένωση». Ήταν καλύτερη του ΠΑΟΚ συνολικά και άξιζε τη νίκη. Πριν σχολιάσουμε την απόφαση της χρονιάς, ας δούμε λίγο αγωνιστικά τι παρακολουθήσαμε. Η ΑΕΚ θύμισε ξανά την καλή προ ολίγων μηνών ομάδα. Πίεση ψηλά, κατοχή μπάλας και άμεση δημιουργία ευκαιριών. Άπαντες οι ποδοσφαιριστές έπιασαν υψηλά στάνταρ. Επιτρέψτε μου όμως να κάνω μια προσωπική αναφορά στον συγκινητικό Γιώργο Τζαβέλλα που έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε. Μαχητής από το 1΄ έως το σφύριγμα της λήξης (πλήρωσε και το σημείο που έδωσα στην KitenBet πως θα δει την κίτρινη κάρτα).
Πάμε τώρα στη φάση της εικοσαετίας. «Τσιμπάει» την μπάλα ο Γκατσίνοβιτς, γίνεται λάθος από τους παίκτες του ΠΑΟΚ, ο Πινέδα δίνει στον Άμραμπατ και γκολ. Όλα καλά μέχρι εδώ. Ακούσατε κάτι μεμπτό; Όχι. Ο διαιτητής της αναμέτρησης όμως δημιούργησε ένα δικό του κανόνα, που κράτησε για τον εαυτό του και ακύρωσε το καθόλα καθαρότατο γκολ των φιλοξενουμένων. Φανταστείτε πόσο λάθος απόφαση είναι που ο Λουτσέσκου υποστήριξε πως είναι καθαρό γκολ και απορεί γιατί ακυρώθηκε. Ευτυχώς όμως που η ΑΕΚ ελέγχει την ΚΕΔ, την ΕΠΟ του Μπαλτάκου, την κυβέρνηση τον ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ.
Επιστρέφοντας στα καθαρά αγωνιστικά γιατί αρκετά κουραστήκαμε με τους κλόουν που έρχονται να διαιτητεύσουν στο δύσμοιρο ποδόσφαιρο της Ελλάδας, γίνεται να μη χαρείς λίγο παραπάνω με τους δύο πρωταγωνιστές του γκολ; Ο Πέτρος Μάνταλος που έχει κατηγορηθεί μέχρι και για την κλιματική αλλαγή σέρβιρε με πανέμορφο τρόπο στον Αραούχο που εκμηδενίζεται συχνά η προσπάθεια που κάνει μέσα τον αγωνιστικό χώρο. Δύο παιδιά της ΑΕΚ που βίωσαν τη δόξα του 2018 έως τα περσινά. Τώρα είναι σε θέση να αγκαλιαστούν μπροστά στο παρακράτος και να πανηγυρίσουν μια παλικαρίσια νίκη.
Στα υπόλοιπα, χαμηλά η μπάλα. Οι «αιώνιοι» έκαναν τη χάρη στην «Ένωση» και θεώρησαν πως ρελαντί θα πάρουν τρίποντα. Ο Παναθηναϊκός πήγε να τα καταφέρει με ένα σωστό πέναλντι στο 90΄ αλλά η μπάλα είναι π*ρνη το έχουμε ξαναπεί και ο Σπόραρ σημάδεψε τον τερματοφύλακα του Βόλου ενώ ο Ολυμπιακός κατάφερε με τις αλχημείες του Μίτσελ να χάσει ενώ προηγούταν στο «Γ. Καραϊσκάκης» με 2-0 επί του Άρη. Ωστόσο υπάρχει δρόμος και η ΑΕΚ αν κάτι κατάφερε παραπάνω απόψε είναι να πείσει τον εαυτό της πως μπορεί να τα καταφέρει.
Πρωταθλητής χωρίς… «πρωταθληματικό διπλό» δεν υφίσταται
Η ΑΕΚ πρέπει να πάρει τη νίκη απόψε στην Τούμπα αν θέλει ακόμη να δηλώνει διεκδικητής του τίτλου. Είναι κρίμα άλλωστε να μην το κάνει βάσει των όσων έχει δείξει!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Μπήκαμε στην τελική ευθεία για το φετινό συναρπαστικό πρωτάθλημα. Δεν είναι άλλη από τα play-off που θα αναδείξουν το μεγάλο πρωταθλητή. Τέσσερις ομάδες διατηρούν ελπίδες για την κατάκτηση, γεγονός που έχει να πραγματοποιηθεί πάρα πολλά χρόνια στη χώρα μας. Ανεξαρτήτου τοξικότητας και συγκεκριμένων μεθόδων από συγκεκριμένα σωματεία, καθαρά ποδοσφαιρικά παρακολουθούμε ένα θέαμα και μια πλοκή που μας αρέσει και ελπίζουμε να συνεχιστεί και τα επόμενα έτη.
Για να στεφθείς πρωταθλητής πρέπει να διαθέτεις κάποιες προϋποθέσεις. Ας δούμε με βάση παλαιότερες στέψεις, ποιο είναι το «πακέτο» που συνήθως έχει η ομάδα που κόβει πρώτη το νήμα κι ας τη συγκρίνουμε με τη φετινή ΑΕΚ που μας έδωσε τις ελπίδες πως μπορεί να το καταφέρει ύστερα από τη σεζόν 2017-2018. Θέλοντας και μη, δεν κερδίζει πάντα τίτλους η ομάδα που αγωνίζεται, κατά γενική ομολογία, το πιο θεαματικό ποδόσφαιρο. Λαμβάνει την αποδοχή από όλους αλλά δεν αρκεί για τα τρόπαια.
Αρχικά η ομάδα που θέλει να κατακτήσει το πρωτάθλημα πρέπει να περάσει όσο το δυνατόν αλώβητη από τη λεγόμενη «επαρχεία». Δηλαδή να μην στερηθεί τριπόντων σε έδρες ναι μεν δύσκολες αλλά όχι ακατόρθωτες. Η «Ένωση» το πέτυχε με κάποιες εξαιρέσεις. Ηττήθηκε στα Ιωάννινα, ήρθε ισόπαλη στην Τρίπολη. Μετέπειτα πρέπει να πετύχει σερί νικών στην έδρα της. Εκεί τα πήγε πολύ καλά. Γνώρισε όμως δύο ήττες, η μία στην αρχή της κούρσας από το Βόλο (εκτός προγράμματος) και μετέπειτα το βαρύ 3-1 από τον Ολυμπιακό στην «OPAP ARENA».
Για εμένα όμως το πιο σημαντικό είναι να καταφέρει να κατακτήσει ένα μεγάλο «διπλό» στην έδρα ενός εκ των κύριων αντιπάλων της για τον τίτλο. Η ΑΕΚ είναι η μόνη ομάδα από τις τέσσερις που ακόμη δεν έχει κερδίσει ντέρμπι εκτός έδρας. Ο ΠΑΟΚ πήρε διπλό στη «Λεωφόρο», ο Ολυμπιακός στη Νέα Φιλαδέλφεια κι ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα. Η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα κατάφερε μεν να επικρατήσει στις αρχές στο «Κλεάνθης Βικελίδης» αλλά ο Άρης προφανώς δεν αποτελεί φόβητρο για την πρωτιά.
Τη σεζόν που η ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ κατέκτησε παλικαρίσια το πρωτάθλημα, πέτυχε μια επική ανατροπή-νίκη στο «Γ. Καραϊσκάκης» που της έδωσε «φτερά». Πήρε μια πολύ σημαντική ισοπαλία στο τελευταίο λεπτό κόντρα στον Παναθηναϊκό στη «Λεωφόρο» ενώ αγωνίστηκε λιγότερα ντέρμπι λόγω της απουσίας των play-off. Γι΄ αυτό λέω πως πρωταθλητής χωρίς «πρωταθληματικό» διπλό δεν υφίσταται. Ας ελπίσουμε πως η ΑΕΚάρα του Ματίας Αλμέιδα θα το πετύχει απόψε στην Τούμπα.
ΥΓ: Ό,τι και να γίνει φέτος, στηρίζουμε τον Αργεντινό τεχνικό. Έκανε την ΑΕΚ ξανά ΟΜΑΔΑ