ΑΕΚ σημαίνει…κάτι ακαθόριστα ωραίο στο μυαλό
Χρόνια πολλά μεγάλη μας αγάπη. Εσύ μεγαλώνεις εμείς γερνάμε αλλά χαλάλι σου. Δε θα αλλάζαμε ούτε δευτερόλεπτο!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη!
Η σπάνια ομορφιά και όλο το ρεζουμέ του να είσαι ΑΕΚ την ανακαλύπτεις όταν αναρωτιέσαι τι σημαίνει για εσένα αυτός ο σύλλογος…αυτή η ιδέα. Εκεί συνειδητοποιείς πως η ΑΕΚ αποτελεί κάτι ακαθόριστο στο μυαλό σου που στο τέλος σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Ωστόσο δε θα άλλαζες απολύτως τίποτα. Θα ζούσες ξανά τα ίδια συναισθήματα, θα «υπέφερες» τις ίδιες στιγμές και θα ζούσες με απόλυτη χαρά τις ελάχιστες στιγμές «λύτρωσης» που θα σου προσέφερε αυτό το σωματείο. Στην ερώτηση λοιπόν «τι σημαίνει να είσαι ΑΕΚ», μην απαντάς. Είναι κάτι ξεχωριστό για τον καθένα στην ψυχή του. Πάει αναλόγως με τα βιώματα.
Έναν αιώνα πλέον ζει και υπάρχει αυτή η μετάδοση αξιών από γενιά σε γενιά. Σεβόμαστε κάθε σύλλογο και την ιστορία του απλά είναι διαφορετικό να ιδρύεις έναν επειδή δεν έχεις πως να ξοδέψεις τα χρήματά σου την τότε εποχή και διαφορετικό να συσπειρώνονται κατατρεγμένοι άνθρωποι και να ιδρύουν ένα κλαμπ με μόνο σκοπό να μη χαθούν τα ιδανικά τους που τους ανάγκασαν να αφήσουν στις χαμένες πατρίδες τους.
Η ματαιόδοξη σκέψη πως εμείς είμαστε περαστικοί αλλά η ΑΕΚ θα μείνει είναι συνάμα τόσο ρεαλιστική και αποτυπώνει πλήρως την πραγματικότητα. Έτσι πρέπει να βλέπουμε αυτήν την ομάδα. Όπως έζησε ανά τα χρόνια και τις κακουχίες έτσι θα συνεχίσει να υφίσταται. Γι΄ αυτό πρέπει να τη ζούμε όσο το δυνατόν πιο έντονα και να απολαμβάνουμε τις χαρές, λίγες-πολλές δεν έχει σημασία. Το σημαντικότερο βέβαια είναι η παρουσία μας στα δύσκολα. Εκεί που ο ΑΕΚτζής μπορεί να… ευλογεί τα γένια του πως το έπραξε καλύτερα από τον καθένα.
Η ΑΕΚ λοιπόν, όπως ανέφερα και παραπάνω, είναι στιγμές και μάλιστα προσωπικές, ατομικές. Ο καθένας τις ζει με τη δική του οπτική και δίνει τη δική του βαρύτητα. Για εμένα, που στα 26 μου πλέον μπορώ να καυχηθώ πως είμαι χορτάτος, κι ας μην έχω τους τίτλους του Ολυμπιακού, κι ας μην έχω πάει τελικό Ευρώπης όπως ο Παναθηναϊκός, ο «Δικέφαλος» συμβολίζει κάποια έντονα συναισθήματα που είναι χαραγμένα μέσα μου. Από την πρώτη μου εμπειρία στο γήπεδο όντας παιδάκι, στο αχανές ΟΑΚΑ που νόμιζα πως ήταν και η φυσική μας έδρα τρομάρα μου, μέχρι τη λύτρωση στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι μια διαδρομή που δε θα ξεχάσω ποτέ.
Τι να πρώτο θυμηθώ σε μια παράγραφο, σε ένα κείμενο; Το χαμένο πρωτάθλημα του 2008 με την υπόθεση Βάλνερ; Την επική νίκη επί της Μίλαν; Τη φυγή Ντέμη και την είσοδο στην αβεβαιότητα; Το Κύπελλο των ψευδαισθήσεων του 2011 που μας γέμισε προσωρινή χαρά; Τον έρανο στις κερκίδες μπας και πληρωθούν ποδοσφαιριστές που σε άλλες στιγμές θα περιοριζόντουσαν μέχρι τις κερκίδες του ΟΑΚΑ σαν θεατές; Την αγωνία ΑΝ θα τυπωθούν εισιτήρια για τις αναμετρήσεις λόγω των καθημερινών οφειλών; Το «γαμώτο» όταν έβλεπες για παράδειγμα τον Ολυμπιακό να κερδίζει στο Uefa Champions League και εσύ να παλεύεις να βρεις καλύτερο κεντρικό αμυντικό από τον Αζκάρατε μπας και βγει η χρονιά;
Τι να πρώτο αναφέρω; Τη χρονιά του υποβιβασμού; Δεν το πιστεύω, δε θα γίνει ποτέ. Ποιος θα τολμούσε να αναφέρει για υποβιβασμό μέσα στη σεζόν για την ΑΕΚ; Θα ήταν τρελός. Η κατάσταση όμως είχε ξεκινήσει χειρότερα από άλλες σεζόν. Η έλευση του Βλάχου, η φυγή του σε λιγότερο από δυο μήνες, ο Λίνεν που προσπάθησε, ο Φουρτάδο που…κυνηγήθηκε, ο Πετρόπουλος που παρομοιάστηκε με τον Λυμπερόπουλο ή τον Λεβαντόφσκι σε μια προσπάθεια να σωθεί κάτι, ο Δέλλας σε επικίνδυνη αποστολή και στο τέλος τα δάκρυα του Πανταζή και του Αραμπατζή. Αυτό ήταν το 2013 μας, τουλάχιστον για εμένα.
Για να είμαστε βέβαια ειλικρινείς πολλοί από εμάς, μαζί και εγώ, ξεχνάμε και κάποιες άλλες στιγμές που είναι εξίσου και περισσότερο ΑΕΚ. Το επικό πρωτάθλημα του Μπακαούκα και των άλλων παιδιών μέσα στην Πυλαία. Το Basketball Champions League του 2018 που σήκωσε η «Βασίλισσα». Το Ευρωπαϊκό στο χάντμπολ πριν λίγα χρόνια. Όλες οι στιγμές που μας έχουν χαρίσει απλόχερα τα μη ποδοσφαιρικά τμήματα, ειδικά το τμήμα της «Ερασιτεχνικής» είναι άξιες να κατέχουν μια δικιά τους σελίδα στο βιβλίο των 100 χρόνων!
ΑΕΚ θα πει 21.000 κόσμος στο ΟΑΚΑ Κυριακή μεσημέρι κόντρα στην Τριγλία Ραφήνας. Γιατί; Γιατί έτσι θέλαμε, γιατί είμαστε διαφορετικοί. Δε θα τη γυρίσουμε ποτέ την πλάτη ακόμη κι αν μας την έχει γυρίσει εκείνη πολλές φορές, πάντα μέσω κάποιων ακατάλληλων εντολοδόχων που την έχουν υπηρετήσει ανά τα χρόνια. ΑΕΚ λοιπόν θα πει, κλείνοντας, η μεγάλη επιστροφή στη Νέα Φιλαδέλφεια, τα εγκαίνια του «Ναού» και τα κλάματα των «γιαγιάδων και παππούδων» που ξαναζούν το γήπεδο αλλά και τα κλάματα τα δικά μας για όσους δεν το πρόλαβαν.
Βλέπετε, δεν μπήκα στη διαδικασία να αναφέρω κι άλλες στιγμές ποδοσφαιρικές όπως το μαγικό πρωτάθλημα του 2018 γιατί ΑΕΚ δεν είναι τα αποτελέσματα. Εν τέλει, ΑΕΚ είναι κάτι περίεργο, ένα συνεχόμενο Roller coaster συναισθημάτων που δε θα σταματήσει ποτέ.
Οι στιγμές που έχουν αναφερθεί παραπάνω μπορεί για κάποιους να έρχονται «δεύτερες» ή «τρίτες» ή τελευταίες. Είναι θεμιτό και κατανοητό. Εδώ καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ΑΕΚ είναι οι στιγμές μας. Για εμένα που «ακολουθώ» την ομάδα περίπου από το 2005 αυτά είναι τα βιώματά του. Ζηλεύω τους πιο «παλιούς»; Φυσικά και ζηλεύω. Ζηλεύω τους νεότερους που μεγαλώνουν στα «Κιτρινόμαυρα» πούπουλα; ΦΥΣΙΚΑ και τους ζηλεύω. Θα άλλαζα τίποτα; Ούτε δευτερόλεπτο από όσα έχω ζήσει!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΕΚΑΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΣΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΧΑΡΙΣΕΙ
Οι ανορθογραφίες του…«τώρα» εδώ και πολλούς μήνες «φώναζαν»
Ακόμη μια ανεπιτυχής προσπάθεια της ΑΕΚ να κερδίσει στα play-off και πόσο μάλλον να πραγματοποιήσει μια μεστή εμφάνιση στα περσινά πρότυπα!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Δεν εξελίσσονται ιδανικά τα γεγονότα στην «Ένωση» από την είσοδο στα play-off και μετά. Η νίκη επί της Λαμίας και το buzzer-beater κόντρα στον Ολυμπιακό δεν είναι ικανά να κρύψουν κάτω από το…χαλάκι τις όποιες ανορθογραφίες είδαμε και στη «Λεωφόρο» αλλά και σήμερα περισσότερο κόντρα στον ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Νοοτροπίες και αντιδράσεις απαγορευτικές για ένα σύλλογο που θέλει να διεκδικήσει ξανά το πρωτάθλημα. Ένα τίτλο που κανείς δε θα του το χαρίσει αν δεν παίξει όπως ξέρει.
Δυστυχώς μπαίνουμε σε μια διαδικασία, εύλογα, σύγκρισης της περσινής ομάδας με τη φετινή. Όσο και να το κάνουμε, ομοιότητες δε θα βρούμε. Μόνο διαφορές και μάλιστα τραγικά υπέρ της «νταμπλούχου». Το στιλ παιχνιδιού δε μοιάζει ούτε στο ελάχιστο αλλά αυτό έχουμε πει πως δικαιολογείται μέχρι ένα σημείο. Πέρσι, η ΑΕΚ και γενικά οι ομάδες της Ευρώπης είχαν το προνόμιο της διακοπής για το Παγκόσμιο Κύπελλο τα Χριστούγεννα. Μπορούσαν λοιπόν να φορτσάρουν σε δύο διαφορετικά χρονικά διαστήματα χωρίς τον κίνδυνο της κούρασης.
Φέτος η «Ένωση» προετοιμάστηκε διαφορετικά, ελέω και της Ευρώπης. Φαίνεται αυτό σε κάθε αναμέτρηση. Το πρέσινγκ δεν είναι ίδιο και γενικά ο τρόπος που αγωνίζονται οι ποδοσφαιριστές είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμος από τον αντίπαλο. Πέραν του καθαρά αγωνιστικού όμως υπάρχει κάτι πιο σοβαρό και είναι η νοοτροπία. Τη σεζόν που μας πέρασε ένα ΑΕΚ-ΠΑΟΚ 2-0 θα ερχόταν 4-0 ξεκούραστα. Φέτος οι περισσότεροι καταλάβαμε πως έρχεται άγχος και μείωση του σκορ ενώ στο 2-1 δεν ήταν λίγοι αυτοί που πίστεψαν (μαζί και γω) πως θα αργά ή γρήγορα θα γίνει το 2-2. Σίγουρα ο ΠΑΟΚ έπαιζε καλά και το ενέπνεε πως θα ισοφαρίσει αλλά πιστεύω πως περισσότερο ευθύνεται η χαλαρότητα της ΑΕΚ.
Ό,τι είδαμε όμως σήμερα και με τον Παναθηναϊκό ακόμη και με τον Ολυμπιακό που η ομάδα, παρά τη νίκη όπως ήρθε, δεν ήταν καλή, τα βλέπουμε μήνες τώρα. Η διαφορά είναι πως κάτι γινόταν και «κρυβόντουσαν» κάτω από το χαλάκι. Πλέον δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια. Πολλοί παίκτες έχουν πιάσει ταβάνι. Είτε βασικοί είτε αναπληρωματικοί που πρέπει να μπουν άμεσα και να αλλάξουν τη ροή, δυσκολεύονται και στα βασικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Αραούχο στη «Λεωφόρο». Υπάρχουν τουλάχιστον 6-7 παίκτες στην ομάδα που έπιασαν το «πικ» της απόδοσης και δε θα το ξανακάνουν.
Σίγουρα δε σταμάτησαν να υπάρχουν κενά σε θέσεις του ρόστερ. Απλά είναι λίγο ανούσιο να τα συζητάμε τώρα αφού δεν αλλάζει κάτι μέχρι τον Αύγουστο. Όμως μη ξεχνάμε πως παίζει κι αυτό το ρόλο του. Για τη συνέχεια του πρωταθλήματος, η ΑΕΚ προφανώς είναι μέσα στη διεκδίκηση. Δεν ξέρω αν το γνωρίζει εκείνη όμως καθώς ο μεγαλύτερος αντίπαλός της είναι ο εαυτός της. Χάρη στην «Ένωση» διεκδικούν ακόμη το πρωτάθλημα πχ ο Παναθηναϊκός και πλέον κι ο Ολυμπιακός είναι ξανά κοντά. Να δούμε, πόσο θα φτάσει η…γενναιοδωρία της ομάδας φέτος;
Τέλος, η μεγαλύτερη διαφορά της περσινής ΑΕΚ με τη φετινή είναι η εξής. Τη σεζόν του νταμπλ, κανείς αντίπαλος της ομάδας δεν έκανε φάσεις. Ο λόγος, απλός. Ήταν τέτοια η πίεση των «Κιτρινόμαυρων» που δεν άφηναν πνευμόνια και χώρο στον αντίπαλο να εκδηλώσει με την ησυχία του επίθεση. Φέτος για κάποιο λόγο η «Ένωση» δίνει χώρο και χρόνο με αποτέλεσμα να μεταμορφώνεται σε ένα χάος η αμυντική της λειτουργία.
Μια σοβαρή ομάδα θα βρισκόταν στο +8 αλλά η ΑΕΚ φέτος δεν είναι
Να χάνεις σε ντέρμπι ή να υπάρχουν ομάδες τρανταχτά καλύτερες από εσένα είναι θεμιτό. Αυτό που κάνει φέτος η «Ένωση» είναι απίστευτο…
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ό,τι είδαμε και απόψε από την ΑΕΚ δεν είναι πρωτόγνωρο φέτος. Ακόμη ένα ματς που το σύνολο του Ματίας Αλμέιδα παρουσιάζει συνολικά καλύτερη εικόνα από τον αντίπαλο, καταφέρνει να έχει «κενά» διαστήματα όπου ισοφαρίζεται και μένει πίσω στο σκορ, πετυχαίνει την ανατροπή και στο τέλος δέχεται ένα γκολ που ξεκινάει από στημένη φάση. Είναι ένα σκηνικό γνώριμο σε όσους παρακολουθούν φέτος τις αναμετρήσεις της «Ένωσης». Ιδιαίτερα αυτό το τέρμα που δέχεται λίγο πριν τη λήξη και ειδικά από δώρο κάποιου «Κιτρινόμαυρου» ποδοσφαιριστή το είδαμε και με τον ΠΑΟΚ, το είδαμε και στις Σέρρες και όχι μόνο.
Το πρωτάθλημα τώρα ξεκινάει, με όλες τις ομάδες που το διεκδικούν να βρίσκονται σε απόσταση «αναπνοής» μεταξύ τους. Πρώτος εμφανίζεται ο ΠΑΟΚ και μεταξύ μας το άξιζε κιόλας περισσότερο από τους υπολοίπους τη δεδομένη στιγμή. Το παράδοξο με την ΑΕΚ είναι πως δεν υπάρχει αντίπαλός της που να είναι συνολικά καλύτερος αλλά καταφέρνει να μην είναι στην κορυφή. Αναφερόμαστε σε μια ομάδα που έχει κερδίσει σχεδόν όλα τα ντέρμπι ή έχει φέρει ισοπαλία αλλά έχει καταφέρει, καθώς περί κατορθώματος πρόκειται, να…«γκελάρει» ουκ ολίγες φορές με ομάδες που τώρα είναι εκτός play-off.
Σήμερα, όπως είπα και παραπάνω, δε γίναμε σοφότεροι. Η «Ένωση» έπρεπε να κερδίσει τον Άρη αλλά έκανε ό,τι ήταν δυνατό ώστε να βάλει «τρικλοποδία» στον εαυτό της. Τα λάθη ήταν πολλά και από όλες τις πλευρές. Αρχικά, ο Ματίας Αλμέιδα επέλεξε να ξεκουράσει κάποιους ποδοσφαιριστές. Ξεκίνησε στην ενδεκάδα τον Λιούμπισιτς που «δέσποζε» στο κέντρο αλλά τον αντικατέστησε νωρίς. Από την άλλη, επέλεξε να περάσει από τον πάγκο τον Ροδόλφο Πισάρο αρχικά. Έναν ποδοσφαιριστή που δεν έχει πραγματοποιήσει ούτε 20λεπτο θετικό όσο αγωνίζεται στην ομάδα. Μετέπειτα είδαμε και τον Σέρχιο Αραούχο που παραμένει σκιά του εαυτού του από την αρχή της σεζόν, όταν αγωνίζεται.
Τέλος, δεν μπορώ εγώ προσωπικά να καταλάβω τι καλύτερο έχει ο Κάλενς από το Γεράσιμο Μήτογλου. Ο στόπερ από το Περού, ακόμη μια φορά βάζει τον αντίπαλο στην περιοχή της ΑΕΚ στην τελευταία φάση (έστω και με αυστηρό φάουλ) ενώ έχει χάσει ουκ ολίγες μονομαχίες. Ακόμη μια αρνητική εμφάνιση σε σημαντική αναμέτρηση. Γενικά η ομάδα παρουσιάζεται μη σοβαρή για παραπάνω από έναν αγώνα. Είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί άμεσα αν θέλουν οι «υπεύθυνοι» να ζήσουν/ζήσουμε τις περσινές χαρές στης Φιλαδέλφειας τα μέρη. Ένας σοβαρός σύλλογος θα βρισκόταν ήδη στο +8 αλλά δυστυχώς η ΑΕΚ φέτος δεν είναι σοβαρή.
Η ζήλεια, το κόμπλεξ και μια ΑΕΚ που τους…τρελαίνει
Φοβερό αυτό που ζούμε τον τελευταίο καιρό και το μένος που δέχεται η ΑΕΚ αλλά πλέον είναι τόσο καλά θωρακισμένη που απλά κάθεται και το απολαμβάνει!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Μου φαίνεται αδιανόητο το πόσο χρόνο σπαταλούν κάποιοι άνθρωποι, υπεύθυνοι ομάδων, ιδιοκτήτες, εκπρόσωποι ακόμη και ”δημοσιογράφοι” για να «επιτεθούν» κατά της ΑΕΚ. Χωρίς κανένα σταθερό λόγο αλλά κυρίως επειδή το εκάστοτε σωματείο, του οποίου το συμφέρον εξυπηρετούν, κάτι κάνει λάθος και δεν είναι στο επίπεδο της «Ένωσης». Δε μιλάω καθαρά αγωνιστικά και μόνο. Οι αθλητές είναι κι αυτοί άνθρωποι και θα χάσουν, θα βρεθούν «ντεφορμέ» και θα βιώσουν και άσχημες καταστάσεις εντός τεσσάρων γραμμών.
Η μεγάλη σταθερή διαφορά της ΑΕΚ από τους άλλους εντοπίζεται πιο ψηλά. Ένα σωματείο που δημιούργησε ξανά το δικό του σπίτι. Ένα πανέμορφο γήπεδο που πλέον κατακλύζεται από κόσμο κάθε αγωνιστική ανεξαρτήτου αντιπάλου. Όταν άλλοι αγωνίζονται, στην επιστροφή των φιλάθλων στα γήπεδα μετά από δύο μήνες, και δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν «sold out» σε γήπεδο μικρής χωρητικότητας. Οι «Κιτρινόμαυροι» διοικούνται από έναν άνθρωπο που, έμαθε από τα λάθη του και πλέον έχει ανεβάσει το επίπεδο της ομάδας όταν άλλοι ιδιοκτήτες αγοράζουν άλλες ομάδες δεξιά-αριστερά κι άλλοι εξαφανίζονται για χρόνια και επιστρέφουν μετά από κάποια ψεγάδια επιτυχίας (κυρίως λόγο προπονητών και παικτών) ενώ ακόμη και τότε είναι ανεπιθύμητοι από το κοινό.
Η ΑΕΚ έχει εμπιστευτεί έναν άσημο προπονητή από την πρώτη ημέρα επιστροφής της στο «σπίτι» της και, παρά τις όποιες αντιδράσεις, ήταν σίγουρη για την επιτυχία η οποία συνόδευσε τον ερχομό αυτού του δάσκαλου που κάθεται στον πάγκο της ομάδας. Όταν βέβαια κάποιοι από τους κύριους αντιπάλους της αλλάζουν τους προπονητές κάθε δύο-τρεις μήνες ή διώχνουν αυτούς που αγάπησαν την ομάδα και αγαπήθηκαν, ενώ παρήγαγαν έργο, για να αποκτήσουν έναν όχι και πολύ καλύτερο τη δεδομένη στιγμή. Τέλος, στο αγωνιστικό κομμάτι ενώ κάποιοι ναυλώνουν καράβια με δανεικούς αμφιβόλου ποιότητας, η «Ένωση» έχει χτίσει ένα ρόστερ που καταφέρνει να πρωταγωνιστεί στην Ελλάδα.
Οι παραπάνω είναι κάποιοι από τους λόγους που η ΑΕΚ δέχεται τέτοιο πόλεμο τον τελευταίο χρόνο. Δεν τους αρέσει που δυναμώνει και θα δυναμώσει κι άλλο. Τους ενοχλούν εξόφθαλμες διαιτητικές αποφάσεις, μιλάνε για δήθεν φιλικά και θυγατρικά σωματεία, όταν αυτά τα σωματεία ”ευθύνονται” που η ομάδα δεν είναι στο +5 τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Ποιοι; Αυτοί που τα παλαιότερα χρόνια αν δεν μετρούσαμε 10-12 λεπτά καθυστερήσεις στην επαρχία έως ότου πετύχουν το γκολ της νίκης δεν πηγαίναμε για ύπνο. Ξαφνικά η «Ένωση» δημιούργησε τις θυγατρικές. Τώρα τους ενοχλεί και η δήλωση του Καρλίτος ώστε να εκτίσει την ποινή του κόντρα στην ΑΕΚ.
Όντως, θέλει πολύ μυαλό για να σκεφτεί κάποιος την πραγματικότητα. Η ομάδα της Λαμίας έχει στη συνέχεια ένα ματς με τον Αστέρα Τρίπολης. Την ομάδα που «παλεύουν» για την είσοδο στα play-off. Που υπάρχει μεγαλύτερη περίπτωση νίκης και αξίζει να παραταχθεί με όλα της τα «όπλα» η ομάδα της Φθιώτιδας; Βάλτε με το νου σας πριν αραδιάσετε ανακρίβειες κάθε μέρα. Εκτός αν είστε αρθρογράφοι γνωστής αθλητικής ιστοσελίδας. Εκεί γράψτε ό,τι θέλετε. Παίρνετε τα καλύτερα repost.
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης πάντως το είπε…Αυτή η ΑΕΚ τους τρελαίνει και έχει απόλυτο δίκιο!
Μας «κόψανε» το γήπεδο για να υποκινούν τη βία ανενόχλητοι οι διαχρονικοί υπαίτιοι
Άλλη μια επιτυχία κράτους-κυβέρνησης και θεσμών καθώς «έβγαλαν» από τη θέση τους τον απλό κόσμο για να «σουλατσάρει» ο κάθε τραμπούκος στον αγωνιστικό χώρο!
Η ζωή είναι εικόνες και στιγμές. Ας δημιουργήσουμε μια δικιά μας εικόνα για αρχή. Ένας πιστός ακόλουθος 30+ χρόνια μιας ομάδας. Πληρώνει από το υστέρημά του εδώ και τρεις δεκαετίες ώστε να έχει είσοδο στις αναμετρήσεις του συλλόγου που υποστηρίζει. Δεν έχει σκεφτεί να εκσφενδονίσει ούτε άδειο μπουκάλι νερού μέσα στο γήπεδο ποτέ. Φοράει το κασκόλ του, παίρνει το δρόμο για το γήπεδο, κάθεται στη θέση του, χαίρεται ή στεναχωριέται, τρώει τίποτα πέριξ του γηπέδου στο τέλος και γυρνάει σπίτι του.
Ας δημιουργήσουμε ακόμη μια εικόνα τώρα. Άνθρωποι που λογίζονται ως θεσμικά όργανα μιας ΠΑΕ να κάνουν «βόλτες» ανενόχλητοι κοντά στους πάγκους, στις κερκίδες και γενικά στο χώρο του γηπέδου. Να βρίζουν διαιτητές και αντιπάλους, να σταματάνε όποτε θέλουν τον αγώνα. Μετά τη λήξη της αναμέτρησης να βομβαρδίζουν με τοξικότητα και μίσος μέσω των σκόπιμων δηλώσεών τους. Κάποιοι μάλιστα έφτασαν στο σημείο να δικαιολογήσουν πράξεις βίας (που έχουν επιφέρει μέχρι και θάνατο) επειδή ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ μια διαιτησία ήταν κακή ή στημένη. Στο…μυαλό (;) τους αν ένας διαιτητής δώσει λανθασμένα ένα πέναλτι, αυτόματα οπλίζει ένα χέρι να αφαιρέσει μια ζωή και μάλιστα έχοντας άλλοθι.
Αφού λοιπόν δημιουργήσαμε αυτές τις δύο εκ διαμέτρου αντίθετες εικόνες ας αναλογιστούμε ποια επιθυμούμε να βλέπουμε σε κάθε γήπεδο της χώρας και ποια θέλουμε να «θάψουμε» βαθιά. Ε λοιπόν οι…αρμόδιοι της χώρας μας έκριναν τα αντίθετα από αυτά που όλοι σκεφτήκαμε. Απομάκρυναν τον απλό κόσμο από τα γήπεδα αφήνοντας τους διαχρονικούς υπαίτιους της βίας να κάνουν ό,τι θέλουν μετατρέποντας το γήπεδο σε «τσιφλίκι» τους. Ξαφνικά τώρα πλησιάζουμε στην ημερομηνία επαναλειτουργίας των θυρών. Ε, και; Τι άλλαξε δηλαδή; Με κάποιες κάμερες που υποτίθεται θα λειτουργούν και πιο…ηλεκτρονικό εισιτήριο θα σταματήσει η υποκίνηση της βίας;
Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν πηγαίνουν τα θεσμικά όργανα ομάδων και πετάνε φωτοβολίδες, μαχαιρώνουν και σκοτώνουν. Δε λερώνουν τα χέρια τους όμως στην ουσία «οπλίζουν» άτομα που στερούνται παιδείας. Αν λοιπόν η πολιτεία επιθυμεί όντως να βάλει ένα «τέλος» στα εγκλήματα που γίνονται για χάρη του…αθλητισμού (;) ας ξεκινήσει από ψηλά. Αφού λοιπόν καταφέρει να λύσει το πρόβλημα (εντελώς μεταξύ μας, δε θα το καταφέρει) ας ζητήσει μια τεράστια συγγνώμη σε κάθε υγιή φίλαθλο κάθε ομάδας πρώτης κατηγορίας που στερήθηκε μια βασική ευτυχία που στην τελική έχει προπληρώσει αδρά.
ΥΓ: Προφανώς ΔΕΝ είμαστε σίγουροι για το «άνοιγμα» των θυρών στην ημερομηνία που έχουν ορίσει, άλλωστε φημίζονται για τις κρίσιμες εβδομάδες παράτασης των «lockdown»
Αν η ΑΕΚ δεν ενισχυθεί «βγάζει τα μάτια της» όση ποιότητα κι αν έχει
Η φετινή σεζόν για την ΑΕΚ εμπεριέχει περίεργα σκαμπανεβάσματα με ένα ρόστερ που έχει αδιαμφησβήτητη ποιότητα αλλά επιβάλλεται να ενισχυθεί άμεσα!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Φέτος δε μας θυμίζει τίποτα τις περσινές παραστάσεις των παικτών του Ματίας Αλμέιδα, το έχουμε εμπεδώσει. Αντικειμενικά, δε βρίσκω λογική να βλέπαμε την ίδια ένταση, πίεση και τρόπο παιχνιδιού τη φετινή περίεργη σεζόν. Τη σεζόν του «νταμπλ» ο «Δικέφαλος» είχε να διαχειριστεί μια αναμέτρηση την εβδομάδα και γνώριζε πως κάπου τα Χριστούγεννα θα υπάρξει μια μακροσκελέστατη διακοπή που θα βοηθούσε τους ποδοσφαιριστές να πάρουν ανάσες, τουλάχιστον αυτοί που δεν έλειπαν σε υποχρεώσεις με τις εθνικές.
Φέτος υπήρχαν οι Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις που ανάγκασαν την ομάδα να ξεκινήσει από νωρίς την προετοιμασία της. Εκτός των δυσκολιών που προέκυψαν από το πιεσμένο πρόγραμμα της ΑΕΚ, έγιναν και λάθη εκ των έσω που οδήγησαν την ομάδα να κατέβει επίπεδο από πέρυσι. Ο μεταγραφικός σχεδιασμός δε λειτούργησε αφού, από όσους αποκτήθηκαν, οι μόνοι που ενεργά βοηθούν είναι ο Ορμπελίν Πινέδα που βρισκόταν και πέρυσι στο ρόστερ απλά αποκτήθηκε με τη μορφή μεταγραφής και ο Κάλενς που, παρά την ευαισθησία του σε μικροτραυματισμούς εντός αγώνα, παρουσιάζει ένα αξιοπρεπέστατο πρόσωπο.
Από την άλλη οι Ροδόλφο Πισάρο και Εζεκίελ Πόνσε απογοητεύουν ολοένα και περισσότερο. Ειδικά ο Αργεντινός επιθετικός δημιούργησε υψηλές προσδοκίες σε όσους θυμόντουσαν την πρώτη του θητεία με τα «Κιτρινόμαυρα». Κακός παίκτης δεδομένα δεν είναι οπότε πιστεύουμε πως ο Ματίας Αλμέιδα θα βρει τελικά τον τρόπο να τον «ξεκλειδώσει». Εκτός του μεταγραφικού σχεδιασμού όμως, μεγάλο ρόλο στην αστάθεια της ομάδας έπαιξαν και οι συνεχόμενοι και σοβαροί τραυματισμοί. Ακόμη και τώρα, τη στιγμή που γράφεται το άρθρο, ναι μεν επέστρεψαν κάποια σημαντικά γρανάζια αλλά δε γνωρίζουμε πότε θα επιστρέψει ξανά ο Λιβάι Γκαρσία με τις πρώτες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για αρχές Φλεβάρη.
Αυτά όμως ανήκουν στο, πρόσφατο μεν, παρελθόν. Δεν αλλάζουν αλλά μπορούν να διορθωθούν. Ο «Δικέφαλος» έμεινε εκτός Ευρώπης κόντρα σε δύσκολους αντιπάλους αλλά θα μπορούσε να είχε μια καλύτερη μοίρα. Ωστόσο δε συνιστά αποτυχία το γεγονός πως αποκλείστηκε κόντρα σε αυτές τις ομάδες που είχε να αντιμετωπίσει. Δε μπορούμε να πούμε το ίδιο βέβαια για τον έτερο θεσμό που γνώρισε τον αποκλεισμό, το Κύπελλο Ελλάδος. Στο πρώτο ματς κόντρα στον Άρη πραγματοποίησε μια εκ των χειροτέρων εμφανίσεων ενώ στον επαναληπτικό, παρόλο που κυριαρχούσε, κατάφερε να μείνει «εκτός» στη διαδικασία των πέναλντι.
Η ποιότητα υπάρχει. Είναι η μόνη ομάδα που δεν έχει ηττηθεί σε ντέρμπι φέτος. Μάλιστα έχει παρουσιάσει μια καλή εικόνα κόντρα στον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, μπορούσε να «τελειώσει» τον Ολυμπιακό στο Φάληρο κι όχι να αγχωθεί μέχρι το τέλος ενώ κατάφερε τουλάχιστον να μη χάσει από τον Παναθηναϊκό στην έδρα της, όταν αυτός ανέτρεψε το εις βάρος του σκορ. Κατ΄ εμέ έχει ίσως το πιο ποιοτικό ρόστερ στην Ελλάδα όμως οι συνθήκες αλλάζουν συνεχώς. Δε γίνεται να επαναπαυτεί ένας σύλλογος με μια περσινή επιτυχία και να μη προσπαθήσει να γίνει ακόμη καλύτερος. Ειδικά όταν ο άμεσος ανταγωνισμός το πράττει.
Η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα, ενός προπονητή που προφανώς αξίζει την εμπιστοσύνη όλων, δεν είναι μακριά από τον πρώτο της και μοναδικό στόχο που της απέμεινε. Είναι μόλις δύο βαθμούς πίσω από την κορυφή του πρωταθλήματος. Όμως φέτος δεν «παίζει» μόνη της όπως πέρυσι που είχε να αντιμετωπίσει μόνο τον Παναθηναϊκό. Φέτος υπάρχει ένας πολύ ποιοτικός ΠΑΟΚ, ένα αναβαθμισμένο «τριφύλλι» κι ένας Ολυμπιακός που προβληματίζει περισσότερο από όλους αλλά στη χειμερινή αγορά έχει μπει να δώσει «τα ρέστα του». Ο ανταγωνισμός λοιπόν ενισχύεται.
Αν η ΑΕΚ δεν αποφασίσει έγκαιρα, έχοντας ήδη αργήσει, να προχωρήσει σε τουλάχιστον δύο μεταγραφές πριν κλείσει η περίοδος του Ιανουαρίου, τότε θα είναι σα να έχει «βγάλει τα μάτια της» μόνη της. Προφανώς δε σημαίνει πως αν δεν κάνει μεταγραφές θα τερματίσει τρίτη και…καταϊδρωμένη αλλά μειώνει μόνη της τις πιθανότητες να βρεθεί εκεί που σίγουρα αξίζει….στην κορυφή. Ειδικά στα 100 χρόνια ιστορίας της θα ήταν θαυμάσιο να τα γιορτάσει συνοδεύοντάς τα με την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου της Σούπερ Λιγκ.
Κλείνοντας, οι θέσεις που πρέπει να ενισχυθεί φαίνονται αρκετές αλλά και περίπλοκες. Για παράδειγμα, δε γίνεται να αποκτήσει επιθετικό όταν υπάρχει ο Λιβάι Γκαρσία, έστω και τραυματίας κι ο Πόνσε. Ωστόσο υπάρχει σοβαρό κενό στη θέση του αριστερού μεσοεπιθετικού. Δε γίνεται, κατά την ταπεινή μου άποψη, να αγωνίζεται σε τρεις θέσεις και κάθε αγωνιστική ο Στίβεν Τσούμπερ στα 32 του. Ακόμη, θα μπορούσε να αποκτηθεί από τώρα ένα αριστερό μπακ που θα ανέβαζε επίπεδο τη συγκεκριμένη πλευρά. Στη θέση του τερματοφύλακα, όσο είναι υγιής ο Τσίτσαν Στάνκοβιτς δεν υπάρχει πρόβλημα.
ΥΓ: Κούρασε η αφήγηση όλων πως η ΑΕΚ ευνοείται κι όταν αδικείται να «σφυρίζεται» αδιάφορα
ΥΓ2: Ο Αλμέιδα την έφτιαξε, εκείνος θα την επαναφέρει στις δόξες…ΔΕΝ υπάρχει καταλληλότερος
ΥΓ3: ΑΝΟΙΞΤΕ τα γήπεδα. Βαρεθήκαμε να βλέπουμε φιλικά χωρίς καμιά ουσία!
Να εκτιμάτε τις αληθινές «σημαίες» και να μην πιστεύετε σε παραμύθια
Για εμένα «σημαία» μιας ομάδας είναι εκείνος που θα κολλήσει τα πρώτα ένσημα και θα συνταξιοδοτηθεί σε αυτή σερί. Τα υπόλοιπα είναι για τους…άλλους!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ψάχνουμε σε ένα «πολτοποιημένο» ποδόσφαιρο εν έτει 2024 να ανακαλύψουμε το ρομαντισμό. Που; σε ΠΑΕ-εταιρίες (όχι στη δύσμοιρη χώρα μας μόνο αλλά και στα έξω μεγαθήρια), εκεί που παίκτες 22-23 και 24 χρονών λαμβάνουν 100+ εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για να παίζουν ποδόσφαιρο. Ένα άθλημα που οι αληθινές «σημαίες» του παρελθόντος το έκαναν για την…κ@ύλα τους και συμπλήρωναν μεροκάματο δεξιά αριστερά.
Σε αυτό το χώρο εμείς, συγκεκριμένα οι ΑΕΚτζήδες σήμερα, περίμεναν τον Τάσο Μπακασέτα να ντυθεί Πηνελόπη και να είναι στην αναμονή αν και πότε η ΑΕΚ θα τον χρειαστεί. Δύο ερωτήματα μου γεννά εμένα η όλη κατάσταση. Γιατί να περιμένει και κυρίως γιατί να τον χρειαστεί; Αναφερόμαστε σε έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή σε μια κοινωνία που αν πορεύεσαι με τις ιδέες και τα συναισθήματά σου θα ξεχαστείς μέσα σε τρεις με τέσσερις ώρες.
Ψάχνει μεγάλη μερίδα του κόσμου της ΑΕΚ από το πρωί να δει ποιανού το αίμα θα…ρουφήξει και ποιον θα κατηγορήσει. Οι μεν αποκαλούν τον Μπακασέτα «πουλημένο» και οι δε κατηγορούν τον οργανισμό της «Ένωσης» που δεν κατάφερε να τον αποκτήσει. Αδιαφορώντας πλήρως για το αν ο Ματίας Αλμέιδα επιθυμούσε ποδοσφαιριστή στη θέση που αγωνίζεται ο Έλληνας αρχηγός της εθνικής ή ακόμη κι αν χρειαζόταν ενίσχυση δεν μπήκαν στον κόπο να σκεφτούν αν ο Μπακασέτας είναι ο κατάλληλος να καλύψει το κενό. Εφόσον σε αυτούς τους έκανε τότε ο κόουτς είναι περιττός.
Ωστόσο η ουσία του άρθρου είναι άλλη. Δε στέκομαι στη συγκεκριμένη μεταγραφή ή σε οποιαδήποτε άλλη που αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα. Μιλάω για κάτι πιο γενικό. Δε γίνεται πλέον να αναφερόμαστε σε «σημαίες» ή τουλάχιστον αν το κάνουμε, ας το κάνουμε σωστά. Ο Πέτρος Μάνταλος δεν μπορεί να λογίζεται η μεγαλύτερη «σημαία» του «Δικεφάλου» αυτή τη στιγμή; Μπορεί και θα εξηγήσω το γιατί αμέσως. Δεν είναι τόσο η αγωνιστική του προσφορά (η οποία είναι σημαντική) αλλά κάτι μεγαλύτερο.
Δύο χιαστοί, χρονιές που η ΑΕΚ παρέπαιε αγωνιστικά και ο Πέτρος έφταιγε για όλα ακούγοντας όλο το «ανάθεμα». Ο ίδιος έχει δηλώσει πως σκέφτηκε να σταματήσει το ποδόσφαιρο, όχι μόνο να αποχωρήσει από την ομάδα. Τι έκανε; Έμεινε, καθαίρεσαι τον εαυτό του από αρχηγό και συνέχισε να προσπαθεί αθόρυβα για το καλύτερο. Για ποιο λόγο δηλαδή να στεναχωριέται ο μέσος φίλος της «Ένωσης» για το μη ερχομό του Μπακασέτα και να μη χαίρεται που υπάρχουν ακόμη ποδοσφαιριστές σαν τον Μάνταλο.
Η αλήθεια είναι πως εμείς οι ίδιοι ανεβάζουμε τον πήχη και περιμένουμε τον κάθε Σωκράτη και τον κάθε Τάσο να επιστρέψει. Επειδή στο μυαλό μας φαίνεται ιδανικό, κυρίως για να καμαρώσουμε μπροστά σε φίλους μας που υποστηρίζουν άλλες ομάδες, βλέπουμε τελείως διαφορετικά τα πράγματα από το πως είναι στην πραγματικότητα. Θέλουμε έναν ποδοσφαιριστή να αποτελεί τον καλύτερο Έλληνα της εποχής του, να είναι αρχηγός, να διαλύει τους αντιπάλους, να μας ζηλεύουν που παίζει στην ΑΕΚ και να μην την αποχωριστεί ποτέ για άλλον εγχώριο αντίπαλο; Ε, Ντέμης ήταν μόνο ένας!
ΥΓ: Αν δεν πραγματοποιηθούν τουλάχιστον 2 μεταγραφές μέχρι να κλείσει η περίοδος του Ιανουαρίου, η ΑΕΚ θα κινδυνέψει να βρεθεί σε δύσκολη θέση
Αν κρύψει τις αδυναμίες «κάτω από το χαλάκι» θα τις βρει μπροστά της στον τερματισμό
Η ΑΕΚ κατάφερε να μη χάσει από τον Παναθηναϊκό στην έδρα της σε ματς που προηγήθηκε νωρίς. Της φτάνει αυτό άραγε;
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ακόμη ένα ντέρμπι που η ΑΕΚ δεν γνωρίζει την ήττα, προερχόμενη μάλιστα από νίκη στο «Γ. Καραϊσκάκης». Σαν ανάγνωση γεγονότων αρκούν και περισσεύουν ώστε να μην βρίσκεις κάτι αρνητικό. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ο σύλλογος έχει δυναμώσει ξανά , ως όφειλε, πλέον και η βάση του δεν είναι να μη χάνει στα ντέρμπι. Ξεκινάει και τελειώνει στο να διεκδικεί τη νίκη όπου και να παίζει κόντρα σε κάθε αντίπαλο.
Πλέον, είναι δεδομένο πως άπαντες θα ασχοληθούν και με τον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα. Μόνη της ανέβασε τον πήχη με την περσινή πανάξια κατάκτηση του νταμπλ αλλά και με τον σπάνιο, για Ελλάδα, τρόπο που προσέγγισε τις αναμετρήσεις. Η αλήθεια λοιπόν είναι σκληρή για τη φετινή ΑΕΚ καθώς φαίνεται πως βρίσκεται τουλάχιστον ένα σκαλί πιο κάτω από τα περσινά στάνταρ και προβληματίζει σε διάφορους τομείς.
Αρχικά πήρε μια μεγάλη νίκη στο Φάληρο αλλά δυσκολεύτηκε χωρίς λόγο. Μετέπειτα ισοφάρισε κόντρα στο «τριφύλλι» σε ματς που προηγήθηκε στην έδρα της. Η συνέχεια τι κρύβει αν δεν αλλάξει κάτι; Ως πότε θα βασίζεται μόνο στον Λιβάι Γκαρσία και στην έφεσή του να σκοράρει αλλά και στην όρεξή του να αποδεικνύει πως αποτελεί τον κορυφαίο φορ της λίγκας μαζί με τον Ιωαννίδη; Κάποια στιγμή, ξαναλέω αν δεν αλλάξει κάτι, θα το πληρώσει αυτό.
Το τακτικό κομμάτι είναι καθαρά θέμα του «αναμορφωτή» της ΑΕΚ, Ματίας Αλμέιδα. Δεν είμαστε ειδικοί και μπορούμε μόνο να επισημάνουμε 1-2 παρατηρήσεις τρανταχτές. Εδώ που τα λέμε τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν στον Αργεντινό κόουτς και τη διοίκηση προφανώς αλλά δε γίνεται να μην αναφέρω έναν ορατό κίνδυνο που, παρατηρώ, πως διατρέχει η «Ένωση» τη δεδομένη στιγμή. Αυτόν του «καταχωνιάσματος» των προβλημάτων και την απόφαση της μη ενίσχυσης την τρέχουσα μεταγραφική περίοδο.
Πολλοί ποδοσφαιριστές έχουν φτάσει και «τρυπήσει» το…ταβάνι τους. Δε χρειάζεται να αναφέρουμε ονόματα, όποιος βλέπει τους αγώνες της ομάδας καταλαβαίνει λίγο-πολύ ποιοι αναφέρονται. Δε γίνεται να μην παρατηρεί η ομάδα πως αγωνίζεται με παίκτες σε μη φυσικές θέσεις, με ποδοσφαιριστές που αρνούνται συστηματικά να παρουσιάσουν άνοδο στην απόδοσή τους αλλά και με αθλητές που δεν έχουν άλλες αντοχές.
Το καλοκαίρι οι μεταγραφές που πραγματοποιήθηκαν. ως επί το πλείστον, δεν βοήθησαν μέχρι στιγμής. Ήδη από τότε είχε παρατηρηθεί η διάθεση των αντιπάλων να δυναμώσουν. Είτε το πέτυχαν είτε όχι, το προσπάθησαν κι ακόμη το προσπαθούν. Το γεγονός πως πέρυσι κατακτήθηκε το νταμπλ, δε σημαίνει πως η ΑΕΚ είναι ανώτερη ό,τι και να κάνουν οι άλλοι. Πρέπει να εντοπίσει τις αδυναμίες και να τις καλύψει από τώρα.
Προφανώς, δε γίνεται να αποκτηθούν 4 και 5 ποδοσφαιριστές. Βασικά, γίνεται αλλά δεν αξίζει τέτοιο ρίσκο σε μια ομάδα στρωμένη που χρειάζεται απλά καλύτερη πλαισίωση και περισσότερες επιλογές σε κάποιες θέσεις. Δε νοείται όμως να μην προχωρήσει σε τουλάχιστον 2 αποκτήσεις ποδοσφαιριστών η «Ένωση». Αν τελικά δε γίνουν μεταγραφές, τότε αδιαμφησβήτητα διατρέχεται τεράστιος κίνδυνος να το βρει μπροστά της η ομάδα στον τερματισμό του πρωταθλήματος.
ΥΓ: Υπάρχει πέναλντι πάνω στον Βέρμπιτς
Ο αναντικατάστατος Γκαρσία, η κανονικότητα στον «άσσο» και η ευκαιρία της ΑΕΚ στο Φάληρο
Όσο εύκολα και να πάρθηκαν οι τρεις βαθμοί κόντρα στο Βόλο, το αποτέλεσμα δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από το απαιτούμενο για μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Το βράδυ της Τετάρτης διέφερε από τα συνηθισμένα. Δυστυχώς η ΑΕΚ αναγκάστηκε να αγωνισθεί, για πρώτη φορά από όταν επέστεψε σπίτι της, σε άδειες κερκίδες. Δεν ξέρω αν υπάρχει πιο αποκρουστικό θέαμα για μια αθλητική αναμέτρηση. Έναν τερματοφύλακα που βάζει τα «έξω»-«μέσα» μπορώ να το δεχτώ, έναν επιθετικό που λειτουργεί ως αντίπαλος αμυντικός μπορώ να το δεχτώ, «γκέλες» από οποιαδήποτε υποδεέστερη ομάδα μπορώ να τις δεχτώ αλλά όχι να λείπει ο κόσμος από τη φυσική του θέση.
Αφήνοντας, για τώρα, πίσω τις…ευφυέστατες αποφάσεις της κυβέρνησης που ό,τι κάνει το κάνει για το καλό μας (;) ας μείνουμε στο τι είδαμε στην «OPAP ARENA». Πέρυσι, πολλά που μας έκαναν εντύπωση εχθές, θα θεωρούνταν δεδομένα, αλλά πλέον είναι άξια αναφοράς. Ξεκινάμε από τον ποιοτικότερο και αναντικατάστατο ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, τον Λιβάι Γκαρσία. Ας λένε ό,τι θέλουν όσοι δε γνωρίζουν, ο επιθετικός από τον Τρινιντάντ και Τομπάγκο αποτελεί μια μόνιμη απειλή για την αντίπαλη άμυνα, «τραβάει» πάνω του τουλάχιστον δύο αμυνόμενους και βρίσκεται εκεί που οι άλλοι δεν μπορούν.
Η επιστροφή του σημαδεύτηκε με 5 γκολ σε 4 ματς και έπονται κι άλλα. Αρκεί να είναι διαθέσιμος και χωρίς τραυματισμούς. Τα υπόλοιπα θα κυλήσουν ομαλά και σίγουρα θα βοηθήσει ακόμη περισσότερο στην επίτευξη πολλών και σημαντικών τερμάτων. Θα τολμήσω να πω πως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Λιβάι Γκαρσία αποτελεί τον ποιοτικότερο επιθετικό που αγωνίζεται τη δεδομένη στιγμή στο Ελληνικό πρωτάθλημα και ο μόνος που μπορεί να τον συναγωνιστεί είναι ο Φώτης Ιωαννίδης του Παναθηναϊκού που είναι άξιος συγχαρητηρίων για ό,τι πράττει.
Κάτι που είχαμε ξεχάσει και παρατηρήσαμε κόντρα στο Βόλο είναι το πόσο εύκολα περνάει απαρατήρητη η δουλειά ενός τερματοφύλακα και πόσο εύκολα ξεχνιέται. Η ΑΕΚ, όσο ήταν τραυματίας ο Τσίτσαν Στάνκοβιτς, πέταξε τις ελπίδες πρόκρισης κόντρα στον Άγιαξ, μια νίκη κόντρα στις Σέρρες και όχι μόνο. Η κύρια αιτία ήταν η θέση «1». Πλέον ο «άσσος» της «Ένωσης» έχει βρει μια σταθερότητα και φάνηκε κόντρα στο Βόλο καθώς ο Αυστριακός γκολκίπερ πραγματοποίησε μια εμφάνιση εφάμιλλη των προσδοκιών μιας ομάδας που πραγματοποιεί πρωταθλητισμό.
Για να φτάσουμε όμως να δούμε τον Στάνκοβιτς να επεμβαίνει σωτήρια εχθές, σημαίνει πως ο αντίπαλος της ΑΕΚ δημιούργησε φάσεις. Εδώ λοιπόν μπαίνει η bonus αναφορά στον προβληματισμό μου. Δεν υπάρχει σταθερότητα στην αμυντική λειτουργία του συνόλου. Προσοχή, δεν λέω πως φταίνε απαραίτητα και μόνο οι τέσσερις της άμυνας, ο Κάλενς ήταν καλός όμως ο Βίντα είχε κάποια προβλήματα, αλλά η αμυντική λειτουργία στο σύνολο των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται. Δε θέλω να υποτιμήσω σε καμία περίπτωση την ομάδα της Μαγνησίας αλλά θεωρώ πως έκανε παραπάνω φάσεις από όσες έπρεπε μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Τέλος, η ΑΕΚ μπροστά της έχει μια τεράστια ευκαιρία την Κυριακή κόντρα στον Ολυμπιακό. Να συνεχίσει ό,τι ξεκίνησε πέρυσι, να φτάσει στη νίκη και να τελειώσει κατά πολύ τις ελπίδες των «ερυθρολεύκων» για πρωτάθλημα. Φυσικά μαθηματικά δε θα είναι κάτι τραγικό το -6 και -7 που θα φτάσουν σε περίπτωση ήττας όμως ψυχολογικά θα υπάρξει έξτρα πίεση. Προέρχεται από μια ήττα εκτός προγράμματος στη Λαμία, υπάρχει αμφισβήτηση και μια ήττα σε ντέρμπι ξανά από την ΑΕΚ και στο Φάληρο ίσως αποτελέσει τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει ακόμη μια φορά το ποτήρι.
Φυσικά, δεν είναι μια εύκολη αναμέτρηση. Ειδικά με την ήττα στη Λαμία, οι «ερυθρόλευκοι» θα τα παίξουν «όλα για όλα» όμως αν η ΑΕΚ θέλει πραγματικά να διεκδικήσει και φέτος το πρωτάθλημα και να θεωρείται ανώτερη όλων στην Ελλάδα, δεν πρέπει να την απασχολεί.
ΥΓ: Ο Πήλιος ήταν εξαιρετικός αλλά ας δούμε τι θα κάνει και στη συνέχεια
Το πιο σημαντικό παιχνίδι της ΑΕΚ επί Αλμέιδα, μέχρι το επόμενο
Η σημερινή αναμέτρηση της «Ένωσης» κόντρα στον Άγιαξ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το πιο σημαντικό ματς αλλά μόνο μέχρι το επόμενο!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ήρθε η μεγάλη ώρα για το «Δικέφαλο». Ήδη, από το Μπράιτον «μεταμορφώθηκε» ξανά σε AEK ATHENS, με το «σπαθί» της. Σε ένα όμιλο που κάποιοι επιστήμονες μιλούσαν για μηδέν βαθμούς, λες και δεν πικράθηκαν ήδη μια φορά πέρυσι εγχώρια, έπρεπε να βιώσουν αυτό το άσχημο συναίσθημα και…«στας Ευρώπας». Η ομάδα του Αλμέιδα κατάφερε να διεκδικεί το εισιτήριο της τρίτης θέσης την τελευταία αγωνιστική σε μια έδρα όπως το «Johan Cruyff Arena» και να πιστεύουμε στο θετικό αποτέλεσμα.
Πολλά πράγματα λέμε πως τα «έφερε η τύχη» αλλά ως προς τη φετινή πορεία της ΑΕΚ στην Ευρώπη ευθύνεται ο Αργεντινός κόουτς και το φοβερό σύνολο που έχει δημιουργήσει. Κατάφερε να φύγει με ένα επικό διπλό από την Αγγλία, δεν κέρδισε για μια φάση τον Άγιαξ στη Νέα Φιλαδέλφεια και ηττήθηκε με πολλούς αστερίσκους δύο φορές από την κατά τα άλλα ανώτερη Μαρσέιγ. Πρέπει όμως να υπολογίσουμε πως στον όμιλό της η «Ένωση» συνυπήρξε με τρεις ομάδες που θα μπορούσαν να είναι φαβορί για την κατάκτηση της διοργάνωσης.
Η ΑΕΚ στον πάγκο της έχει την τιμή να βλέπει έναν ποδοσφαιρικό «φιλόσοφο». Κάθε του Συνέντευξη Τύπου θα μπορούσε να χαρακτηρίζεται κι ως ένα μάθημα ηθικής και ποδοσφαιρικής κουλτούρας για τα νεαρά παιδιά. Όλοι ξέρουν πως ο Ματίας Αλμέιδα και τα…παιδιά του (όπως ο ίδιος αναφέρει τους ποδοσφαιριστές του) είτε χάσουν είτε κερδίσουν θα έχουν δώσει το 100% των δυνατοτήτων τους. Ο ίδιος μάλιστα γνωρίζει πως στο άθλημα δεν υπάρχει μόνο η νίκη και φροντίζει να το καταστήσει σαφές σε κάθε ακροατή του με κάθε ευκαιρία.
Η ΑΕΚ στην Αλμέιδα εποχή λοιπόν δίνει απόψε την πιο σημαντική της αναμέτρηση. Μόνο όμως μέχρι την επόμενη. Δε θα σταθούν για παραπάνω από 90 λεπτά σε ό,τι γίνει στο Άμστερνταμ. Όπως ο Αργεντινός τεχνικός δε στάθηκε ούτε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, ούτε στο νικηφόρο τελικό με 10 παίκτες για πάνω από 85 λεπτά, ούτε στην ιστορική πρόκριση κόντρα στη Ντναμό Ζάγκρεμπ. Αυτή είναι η ΑΕΚΑΡΑ του Πελάδο και εμείς είμαστε μαζί της ό,τι και να γίνει.
Είναι καλύτερη από τους άλλους και τους δίνει τη χαρά να προηγούνται
Η «Ένωση» δεν υστερεί πουθενά ούτε φέτος από τους αντιπάλους της, εγχώρια πάντα, αλλά πάλι τους δίνει την ευκαιρία να προηγηθούν βαθμολογικά χωρίς λόγο!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Σήμερα η ΑΕΚ επιθυμεί και επιβάλλεται να επιστρέψει στις νίκες ώστε να βρεθεί στη διακοπή των εθνικών με όση ηρεμία περισσότερη μπορεί. Θυμίζουμε πως προέρχεται από μια απρόσμενη ισοπαλία στην Καισαριανή κόντρα στην Κηφισιά που ήρθε να προστεθεί στις ήδη δύο υπάρχουσες γκέλες με «μικρότερους». Η ισοπαλία με τις Σέρρες και η ήττα στον ΟΦΗ συμπληρώνουν αυτή τη λίστα.
Το πρόβλημα της ΑΕΚ εντοπίζεται σε συγκεκριμένες καταστάσεις που πρέπει να διορθώσει εντός αγωνιστικού χώρου. Για παράδειγμα το τελείωμα των φάσεων. Σωρεία ευκαιριών έχει χαθεί μπροστά από το εκάστοτε αντίπαλο τέρμα, κυρίως από τους επιθετικούς της ομάδας που φέτος παίρνουν «κάτω από τη βάση». Έπειτα υπάρχει και το ψυχολογικό κομμάτι που εξηγεί πολύ ορθά ο άγραφος κανόνας του ποδοσφαίρου, όσο δε βάζεις θα δέχεσαι.
Έτσι η ΑΕΚ έχει «πετάξει» τέσσερις βαθμούς με τις δύο προαναφερόμενες ισοπαλίες. Η ήττα στον ΟΦΗ δεν μπαίνει τόσο στην εξίσωση καθώς δε δημιούργησε τόσες φάσεις ο «Δικέφαλος» και η ομάδα της Κρήτης επικράτησε δίκαια καθώς ήταν καλύτερη σχεδόν για όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης. Το πρώτο «κρίμα» λοιπόν είναι πως, σε αντίθεση με τους «μικρότερους», στα ντέρμπι η ΑΕΚ έχει δείξει ένα φοβερό πρόσωπο.
Η ισοπαλία με τον Ολυμπιακό στην έδρα της θα μπορούσε με λίγη τύχη παραπάνω να μετατραπεί σε νίκη, επικράτησε με περίσσεια ευκολία στη «Λεωφόρο» και μάλιστα με ανατροπή ενώ επικράτησε με…σβηστές μηχανές του ΠΑΟΚ στην «OPAP ARENA». Αυτό δείχνει πως η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα και φέτος δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από τους εγχώριους συνδιεκδικητές των τίτλων.
Όλα τα παραπάνω καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα. Ακόμη μια σεζόν ο «Δικέφαλος» είναι καλύτερος από όλους και προσπαθεί να «βγάλει τα μάτια του» μόνος του δίνοντάς τους χαρά που θα μπορούσαν να μην είχαν. Βέβαια υπάρχει δρόμος μπροστά που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα αλλά καλό θα ήταν να μην περιμένει η ΑΕΚ πάλι όπως πέρυσι να μειώσει από τους 7-8-9 πόντους από την κορυφή γιατί μπορεί να μη γίνονται δύο σερί χρονιές τέτοια έπη.
ΑΕΚ: Τα μέχρι στιγμής ντέρμπι επιβεβαιώνουν πως είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα
Ακόμη ένα φετινό ντέρμπι ολοκληρώθηκε για την «Ένωση». Δεύτερη νίκη για την ομάδα του Ματίας Αλμέιδα με τρόπο που δε σηκώνει παρερμηνείες!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Η Νέα Φιλαδέλφεια φόρεσε ξανά τα γιορτινά της και φιλοξένησε ένα ματς υψηλής σημασίας. Οι δύο «Δικέφαλοι» παρατάχθηκαν στον αγωνιστικό χώρο, ο καθένας αναζητώντας τη νίκη για τους δικούς του λόγους. Η ΑΕΚ προερχόταν από μια νίκη στην Τρίπολη κόντρα στον Αστέρα για το πρωτάθλημα ενώ μετέπειτα ηττήθηκε στη Μασσαλία στις Ευρωπαϊκές της διοργανώσεις. Ο ΠΑΟΚ από την άλλη είχε δύο σερί νίκες κόντρα σε Ατρόμητο και Αμπερντίν στη Σκωτία.
Μετά και την κατ΄ αρχήν δικαίωση του Παναθηναϊκού και κατοχύρωση του ντέρμπι «αιωνίων» υπέρ του, οι τέσσερις διεκδικητές του τίτλου βρίσκονται αρκετά κοντά. Οι «Κιτρινόμαυροι» με τον φανταστικό τους κόσμο στο πλευρό τους ήθελαν οπωσδήποτε τη νίκη και το κατάφεραν αρκετά εύκολα. Προπονητής και παίκτες βρέθηκαν σε τρομερή ημέρα ενώ ο κόσμος στις κερκίδες έδινε το δικό του σόου που βοήθησε στην επίτευξη της μεγάλης νίκης με το σκορ να σταματάει στο 2-0.
Η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα έχει αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια, τον Παναθηναϊκό στη «Λεωφόρο» και τώρα τον ΠΑΟΚ ξανά στης Φιλαδέλφειας τα μέρη. Όσα ντέρμπι έχει δώσει, είναι ανώτερη από τον αντίπαλό της. Με τους «ερυθρόλευκους» ήταν οριακή η διαφορά αλλά και πάλι ήλεγχε την αναμέτρηση. Στην έδρα του «τριφυλλιού», αφού βρέθηκε πίσω στο σκορ, έδωσε ένα μάθημα πως να αντιστρέφεις ένα παιχνίδι υπέρ σου με σχετικά εύκολο τρόπο.
Τη Δευτέρα το βράδυ στην «OPAP ARENA» μετέτρεψε ένα ντέρμπι, σε αναμέτρηση συνοπτικής διαδικασίας. Η πρώτη υποψία φάσης των φιλοξενουμένων παρατηρήθηκε κάπου στο 96΄ ενώ σε όλο το υπόλοιπο ματς, η ΑΕΚ έκανε ό,τι ήθελε την ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου. Κοιτώντας στο πρόσφατο παρελθόν, παρατηρούμε την καλύτερη ΑΕΚ σε ντέρμπι φέτος και την καλύτερη ατμόσφαιρα του κόσμου από το ιστορικό περσινό ματς κόντρα στον Ιωνικό και μετά. Φαίνεται πως όσο οι παίκτες του Αλμέιδα βρίσκουν τα πατήματά τους και σκορπάνε το φόβο, άλλο τόσο ο «Κιτρινόμαυρος» λαός αυξάνει τα…ντεσιμπέλ του γηπέδου.
Επιστρέφοντας λοιπόν στα ντέρμπι που έχουν παιχθεί και συμπεριλαμβανομένων και αυτών των άλλων ομάδων μεταξύ τους, βγαίνει το συμπέρασμα πως η ΑΕΚ είναι η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Το έχει αποδείξει απέναντι στους υπόλοιπους «μεγάλους» από τους οποίους προφανώς δεν έχει να ζηλέψει τίποτα και μάλιστα μπορεί γι΄ αυτούς να αποτελεί ομάδα πρότυπο που θα ήθελαν να «αντιγράψουν». Δεν είναι λίγες οι φορές που πλέον βλέπουμε αντίπαλους προπονητές να υιοθετούν το στιλ παιχνιδιού του Ματίας Αλμέιδα που «λανσάρει» από πέρυσι.
Δράττομαι της ευκαιρίας και επιθυμώ να σχολιάσω μια άποψη που ακούγεται συχνά τις τελευταίες ημέρες. «Η ΑΕΚ του Αλμέιδα πιάνει ξανά τα περσινά στάνταρ». Πρέπει κάποιος να είναι παράλογος αν περιμένει, ή ακόμη χειρότερα απαιτεί, να δει τον περσινό τρόπο παιχνιδιού από την «Ένωση». Αρκεί να αναλογιστεί τις δύο σημαντικές διαφορές. Η περσινή έλλειψη Ευρωπαϊκών αναμετρήσεων και ακόμη σημαντικότερο, η περσινή διακοπή λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν υφίσταται φέτος.
ΥΓ: Σιμάνσκι, αν έπαιζες σε τέτοια στάνταρ σε κάθε αγώνα, θα χαιρετούσες για ελίτ πρωτάθλημα
ΥΓ2: Που να γίνουμε και πολλοί ξανά στο προπονητικό δηλαδή
ΥΓ3: Η επανάσταση δεν είχε αφετηρία τη Νέα Φιλαδέλφεια
Almeyda’s boys…are the best
Ντέρμπι που θέλουμε να ξαναδούμε με έναρξη που προσπαθούμε να ξεχάσουμε. Αυτό έγινε στη «Λεωφόρο» απόψε!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Η ΑΕΚ ολοκλήρωσε μια σειρά τριών αγώνων με τον πλέον καλύτερο τρόπο. Ισοπαλία με τον Ολυμπιακό (σίγουρα οι περισσότεροι θέλαμε νίκη αλλά εντάξει), ιστορικό διπλό στο Μπράιτον και από σήμερα ένα τεράστιο τρίποντο στην έδρα του Παναθηναϊκού. Εκεί που κάποιοι τόλμησαν να σπιλώσουν ξανά τη μνήμη του Μιχάλη αλλά έλαβαν ό,τι και τα αδέρφια τους. Ανατροπή μέσα στο «σπίτι« τους. Ωραίο πράγμα να έχεις «σπίτι», ειδικά αν δεν έρχονται καταδρομικά να σου σκοτώσουν αθώους ανθρώπους αλλά τέλος πάντων, που να καταλάβετε.
Αγωνιστικά η υπεροχή της ΑΕΚ είναι αδιαμφησβήτητη. Το παραδέχθηκαν μέχρι στιγμής ο Γιοβάνοβιτς, ο Τζούρισιτς κι ο Μπερνάρ. Οι γηπεδούχοι πήραν «κεφάλι» στο σκορ με ένα φοβερό τελείωμα του προαναφερθέντα χαφ των «πρασίνων» αλλά μετά δεν κατάφεραν σχεδόν τίποτα αξιόλογο. Η «Ένωση» είχε τις πρωτοβουλίες, τις φάσεις, τον έλεγχο του αγώνα και δικαιώθηκε πετυχαίνοντας δύο γκολ και υπογράφοντας μια επική ανατροπή. Η διαφορά δυναμικότητας στα τρεξίματα και στο passing game ήταν ολοφάνερη και αποτέλεσε σημείο «κλειδί» του «Δικεφάλου».
Είναι αστείο, ο προπονητής της ηττημένης ομάδας να μιλάει για κυριαρχία της ΑΕΚ σε σημεία, οι παίκτες να λένε πως δεν μπόρεσαν να πιάσουν την έντασή της αλλά οι «ειδικοί» να αναφέρουν μη δοσμένες κόκκινες και δήθεν διαιτητική εύνοια. Πρέπει κάποια στιγμή όλοι μας να μάθουμε να χάνουμε. Τα είδαμε πέρυσι με προπηλακισμούς σε διαιτητές, θα έχουμε τα ίδια και φέτος; Είναι κωμικό να ασχολούμαστε με τα γεγονότα της ΑΕΚ πρωί-μεσημέρι-βράδυ σε ΚΑΘΕ αγώνα αλλά για το χθεσινό πέναλντι που κερδίζει ο Ποντένσε να σφυρίζουμε αδιάφορα. Είτε είμαστε οι «αδικημένοι» είτε όχι.
Για το πανό τι να σχολιάσουμε; Τα είπαν όλα οι φίλοι του Παναθηναϊκού που αποδοκίμασαν την ενέργεια αυτή. Η μερίδα των «ανθρώπων» που σήκωσαν την…μεταλλαγμένη σβάστικα αυτή (διότι με τέτοιο σύμβολο είναι ίσο το πανό αυτό) αποτελούν πλυντήρια δολοφόνων και σίγουρα δεν έχουν οπαδικά αισθήματα. Αν σήμερα ο Παναθηναϊκός πετύχαινε την ανατροπή του αιώνα δε θα τους ένοιαζε καν. Έκαναν το «κομμάτι» τους και μέχρι εκεί.
Η διοίκηση του Παναθηναϊκού είναι συνυπεύθυνη όσο δεν καταδικάζει τέτοιες πράξεις. Δε γίνεται μερίδα της κερκίδας σου να υποστηρίζει δολοφόνους που αντιμετωπίζουν κατηγορίες για δολοφονία Έλληνα πολίτη…ενός συνανθρώπου μας και εσύ να σφυρίζεις αδιάφορα. Όποιος ανέχεται τέτοιες ενέργειες είναι καταδικασμένος κάποια στιγμή να το «πληρώσει» εκ των έσω!
Πριν κλείσουμε ας αναφερθούμε σε κάτι ευχάριστο και «Κιτρινόμαυρο». Ματίας Αλμέιδα, είσαι ο πρωτομάστορας μιας ΑΕΚ που γουστάρουμε να βλέπουμε και που παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Σε ευχαριστούμε και γνωρίζουμε πως ίσως δεν μας αξίζεις αλλά ένα πράγμα θέλουμε από σένα μόνο…Βάλε τον Πινέδα και τερματοφύλακα! Πάλι ο καλύτερος του γηπέδου θα είναι!
ΥΓ: Περαστικά και γρήγορη επιστροφή στον Μάγκνουσον!
Η διαστρέβλωση της αλήθειας είναι η επιτομή του πόνου
Ο «ασυμβίβαστος» κάνει ντεμπούτο με το πρώτο του άρθρο στο kitenimerosi.gr και τους βγάζει από το comfort zone τους!
Νέα σεζόν, πρώτο ντέρμπι. Τι έλειπε; Ο πόλεμος κατά της ΑΕΚ και το μένος των αντιπάλων της προς οτιδήποτε σχετίζεται με την περσινή νταμπλούχο Ελλάδος. Τι θα μπορούσαν βέβαια να βρουν οι γνωστοί-άγνωστοι αφού διανύουμε μόλις την τέταρτη αγωνιστική ημέρα της Σούπερ Λιγκ. Έχοντας μάλιστα ήδη μια γκέλα κόντρα στις Σέρρες η «Ένωση», πολλοί σκεφτήκαμε πως ίσως δεν την πολεμήσουν αυτήν τη φορά και επικεντρωθούν μόνο στο να την κερδίσουν στον αγωνιστικό χώρο.
Καλό το παραμύθι μας αλλά δεν εξελίχθηκε έτσι τελικά. Ξεκινάμε με μπαγιάτικες αναφορές, που βγήκαν από τα ψυγεία. σε αναστροφές, μη έναρξη ντέρμπι και άλλα τέτοια που αρμόζουν προφανώς σε ομάδες…πρότυπο. Η αιτιολόγηση της γκρίνιας αυτής ήταν η υποψία ορισμού Έλληνα διαιτητή κι όχι ξένου ελίτ. Μάλλον κάποια σωματεία αρέσκονται στο να δέρνουν μη εγχώριο προϊόν και δεν τη βρίσκουν με το ντόπιο. Ξεχνάν δηλαδή πως οι υπεύθυνοι για την δεύτερη σκέψη της UEFA να στείλει ξένους διαιτητές είναι οι ίδιοι που δεν άντεξαν το «κλείσιμο» του σπιτιού τους από τον Μάνταλο και την παρέα του και ξέσπασαν αδίκως στον Ιταλό Μάσα.
Εν τέλει, ευτυχώς εδώ που τα λέμε, περνάει η γκρίνια τους και ορίζεται ξένος ελίτ διαιτητής. Το όνομα αυτού, Σοάρες Ντίας. Στο άκουσμα της είδησης αναρωτηθήκαμε. Θα το δεχθεί αυτό η ΑΕΚ; Αν πάμε λίγο πίσω στο πρόσφατο παρελθόν, μιλάμε για τον διαιτητή που το 2020 έχει καταλογήσει πέναλντι κατά της ΑΕΚ κόντρα στον Άρη σε μπλέξιμο ποδιών του Λάρσον μεταξύ τους ενώ πέρυσι δεν δίνει ούτε κάρτα στον Μπερνάρντ ο οποίος αφήνει αιμόφυρτο τον Ρότα στον αγωνιστικό χώρο.
Αντί αυτού όμως, παρακολουθήσαμε το θέατρο του παραλόγου. Η ομάδα του Ολυμπιακού ζητάει άμεσα την αλλαγή διαιτητή. Ενός διαιτητή που είναι «παιδί» του Κλάτενμπεργκ ωστόσο που οι ίδιοι θέλουν να επαναφέρουν στο προσκήνιο. Μάλλον γιατί τους «πόνεσε» η απομάκρυνσή του και η καλυτέρευση του κλάδου του στη χώρα μας. Προφανώς δεν έχουμε φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο αλλά έχουμε φύγει από τα όρια του σκοταδισμού που ζούσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες με τους υπευθύνους πλέον να έχουν βγει από το comfort zone τους και γι΄ αυτό να διαμαρτύρονται με την πρώτη ευκαιρία.
Φυσικά, κανείς κακός ή καλός σε αυτήν τη γη δε δρα μόνος του. Εννοείται πως υπάρχουν οι «αρχηγοί» αλλά και οι άνθρωποι που κάνουν τα «θελήματα» με στόχο κάποια στιγμή ίσως να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Ε, στο Ελληνικό ποδόσφαιρο δε λείπει τίποτα από τα δύο. Οι άνθρωποι που τόσα χρόνια υπέφεραν από τα προαναφερόμενα γεγονότα, τώρα στηρίζουν με κάθε δύναμη. Είτε με δηλώσεις, είτε με κατευθυνόμενα ΜΜΕ που ελέγχουν. Ωστόσο ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του. Κάποια στιγμή θα καρπωθεί τα εύσημα για τα όσα έκανε αλλά σίγουρα θα έρθει το πλήρωμα της ζωής.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι τίποτα άλλο παρά ατόφιος πόνος για όσα πάει να χτίσει η ΑΕΚ. Ένα γήπεδο-στολίδι που είτε παίζει Ευρωπαϊκό ματς είτε Κύπελλο Ελλάδος με τις άκρως συμπαθητικές ομάδες των κάτω κατηγοριών θα είναι κατάμεστο, ένας κόσμος ξανά χαρούμενος και εκστασιασμένος και μια, κατά γενική ομολογία, δυνατή ομάδα να πρωταγωνιστεί στο τερέν. Ε, δεν το αντέχουν αυτό. Θέλουν την ΑΕΚ να σέρνεται, να χρωστάει και να αγωνίζεται σε άδειο Ολυμπιακό Στάδιο για να μπορούν μετά να δηλώνουν περήφανοι «Εμείς θέλουμε μια ΑΕΚ δυνατή σαν αντίπαλο». Ε, χωνέψτε το κυρίες και κύριοι, δυνάμωσε και πρωταγωνιστεί!
Οι ναζί, οι χαφιέδες και οι χαρτογιακάδες
Πόσο ψύχραιμα να δεις τη στυγερή δολοφονία ενός παιδιού που δεν είχε «πατήσει» καν τα τριάντα;
Ένα από τα πρώτα πράγματα που σου μαθαίνουν σε κάθε σχολή δημοσιογραφίας είναι πως πρέπει να βλέπεις τα γεγονότα ως παρατηρητής και να αποκτάς σφαιρική άποψη. Σε μια αναμέτρηση, σε μια αμφισβητούμενη φάση, σε ένα τρόπαιο ναι. Σε μια δολοφονία αθώου νέου ανθρώπου όμως ;
Θα μπορούσε να είναι αδερφός σου, παιδί σου αν είσαι μεγαλύτερος/η, ξάδερφος, γείτονας. Ο φίλαθλος που έχετε μαζί διαρκείας και αγκαλιάζεστε σε κάθε γκολ. Ακόμη κι ο συνάδελφος που παλεύεται για τη ζωή 6 και 7 ημέρες την εβδομάδα.
Ποια η κατάληξή του; Ένας τραγικός θάνατος από δολοφόνους που δρουν στο όνομα του δήθεν οπαδισμού. Δεν το χωράει ανθρώπου νους. Πριν ξεκινήσουμε τα κροκοδείλια δάκρυα όμως σαν χώρα, οφείλουμε να κάνουμε ένα απολογισμό των συνεργατών που έπραξαν τη δολοφονία αυτή και εν συνέχεια που υπερασπίζονται τους εγκληματίες.
Νεοναζιστές οπαδοί, ταξίδεψαν χιλιάδες χιλιόμετρα, διένυσαν 3+ χώρες ώστε να βρεθούν ανενόχλητοι σε μια πόλη που ξεκίνησαν μια καταδρομική επίθεση ενάντια σε άμαχο πληθυσμό. Ρε μ@λ@κες… και οι ναζί τα γυναικόπαιδα τα άφηναν συνήθως!
Προφανώς δεν δρούσαν μόνοι τους. Δεν έβαλαν στο GPS «OPAP ARENA» και έφτασαν. Είχαν συνεργούς, Έλληνες. Οι παππούδες μας βέβαια τους έλεγαν με απλά λόγια, δοσίλογους. Επειδή είναι κοινό μυστικό ποια ελληνική ομάδα υποστηρίζουν, μην πέσουμε στο ίδιο λάθος. Είναι μειοψηφία, όχι το σύνολο αυτών.
Άνθρωποι, βοήθησαν ανθρώπους να σκοτώσουν έναν τυχαίο αθώο άνθρωπο. Τι ακριβώς να συζητήσουμε ; Σε τι να ελπίζουμε δηλαδή ; Ποια ανθρωπότητα; Ποια συνεργασία, ποιους θεσμούς; Τίποτα απολύτως, ζούμε από τύχη και αυτό δε θα αλλάξει.
Τώρα για γνωστούς χαρτογιακάδες που τη μια υπερασπίζονται θύματα και την άλλη θύτες τι να σχολιάσουμε ακριβώς; Προσωπικά, μόνο ύποπτο θα μου φαινόταν η πρόσληψη γνωστού ποινικολόγου να αθωώσει Έλληνα που βρισκόταν στα επεισόδια.
Στους γονείς αυτούς ποιος θα τους πει και τι ; Συγγνώμη αλλά διαλύσαμε την οικογένειά σας γιατί ο υιός σας, ο καρπός του έρωτα σας, ο αποδέκτης των κόπων και των θυσιών σας δε βρίσκεται πλέον εδώ καθώς του άρεσε το κιτρινόμαυρο ; Ποιος θα τους γιατρέψει την καμένη τους πλέον ψυχή ρε ξεφτίλες ;
ΑΕΚ: Θα…«τελειοποιηθεί» με 2-3 μεταγραφές ακόμη
Η «Ένωση» κλείνει σιγά-σιγά το ρόστερ που θα παρατάξει για τη νέα σεζόν και η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν πολλές αλλαγές. Είναι ακόμη η πληρέστερη ομάδα στην Ελλάδα!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Το μεταγραφικό «παζάρι» συνεχίζεται για όλες τις ομάδες. Μετά την απόλυτη επιτυχία της κατάκτησης του «νταμπλ» από την ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα ο πήχης έχει ανέβει ψηλά και για τη νέα σεζόν. Τα πράγματα προφανώς είναι πολύ σοβαρά και πρέπει να αντιμετωπίζονται με «δουλειά» και μόνο καθώς ο ίδιος ο Αργεντινός τεχνικός έχει αναφέρει πως ξεκινάει μια νέα σεζόν με τρεις νέους στόχους.
Η διατήρηση στην κορυφή είναι πιο δύσκολη από την επίτευξη αυτής λέει μια φράση και είναι απολύτως σωστή. Η ΑΕΚ κατέκτησε τους δύο εγχώριους τίτλους κόντρα σε όλους και σε όλα. Φέτος πρέπει να μοχθήσει για να το πετύχει ξανά ενώ πλέον έχει μια παραπάνω διοργάνωση. Την Ευρωπαϊκή. Είτε καταφέρει το απόλυτο και λάβει το εισιτήριο για τους ομίλους του Uefa Champions League είτε μεταφερθεί στο Europa League ή στη χειρότερη στο Conference League, φέτος οι «Κιτρινόμαυροι» θα έχουν Ευρωπαϊκή παρουσία.
Μετά από χρόνια θα ήθελαν και έτσι πρέπει, να φανούν ανταγωνιστικοί και στις τρεις διοργανώσεις. Όλα είναι θέμα του προπονητή και τον Ματίας Αλμέιδα τον εμπιστεύονται μέχρι και να τους οδηγήσει το αυτοκίνητο άπαντες στα Σπάτα. Στο κομμάτι του ρόστερ έγινε η πιο δύσκολη δουλειά, η παραμονή του Ορμπελίν Πινέδα. Δε σημαίνει όμως πως τελείωσε εκεί η δουλειά. Αποκτήθηκε ο Ροδόλφο Πισάρο αλλά κι ο Σταύρος Πήλιος.
Είναι δεδομένο πως θα αποκτηθεί κι ένας ακόμη στόπερ, ειδικά τώρα που έμεινε ένα κενό από τη φυγή του Γιώργου Τζαβέλλα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, θεωρώ πως, είναι μια μοναδική ευκαιρία το σύνολο της ΑΕΚ να φτάσει κοντά στην «τελειοποίηση» και όσο γίνεται ποδοσφαιρικά να χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο. Με 2-3 μεταγραφές ακόμη θα παρουσιαστεί σίγουρα το πιο πλήρες ρόστερ όχι μόνο του «Δικεφάλου» αλλά κάθε Ελληνικής ομάδας τα τελευταία πολλά χρόνια.
Το ήδη υπάρχον ρόστερ είναι άξιο και ικανό. Ωστόσο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και γι΄ αυτό δεν πρέπει η ΑΕΚ να επαναπαυθεί. Δεν θα αναλύσουμε θέσεις που χρειάζονται ενίσχυση γιατί το ξέρει καλύτερα ο Ματίας Αλμέιδα. Όλοι έχουμε την άποψή μας αλλά αυτουνού που μετράει, ευτυχώς, είναι του Αργεντινού τεχνικού. Γνωστοποιούμε μόνο την παρατήρηση πως αυτή η ΑΕΚ είναι πολύ κοντά στο να φτιάξει την «τέλεια ομάδα». Τι καλύτερο για τη δεύτερη σεζόν μας στο «Ναό» και πρώτη της επιστροφής στην Ευρώπη;
Η ΑΕΚ για πρώτη φορά έχει 2+1 projects που μπορούν να φέρουν λεφτά
Επιτέλους παρακολουθούμε μια «Ένωση» ανταγωνιστική από πέρυσι, κυρίαρχο στην Ελλάδα και πανάξια «νταμπλούχο». Τι κάνει όμως εκτός γηπέδων;
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Πόσο ωραία να παρακολουθείς την ΑΕΚ να σαρώνει στα γήπεδα και να κατακτάει ένα πανάξιο «νταμπλ». Μετρήσαμε πολλές δεκαετίες ώστε να παρακολουθήσουμε ξανά κάτι τέτοιο. Ο Δ. Μελισσανίδης, ο Ματίας Αλμέιδα και οι ποδοσφαιριστές του συλλόγου όμως έφεραν την ευτυχία ξανά στον ουρανό της Νέας Φιλαδέλφειας και η σοβαρότητα που δείχνει πλέον η «Ένωση» παντού, μας γεμίζει αισιοδοξία για ακόμη καλύτερο μέλλον.
Η ΑΕΚ όμως κατάφερε να πραγματοποιήσει κάτι ακόμη, κάτι σπουδαίο που είχε ξεχάσει να το κάνει εδώ και χρόνια παρόλο που προσπαθούσε κάθε σεζόν. Η δημιουργία ενός ή και δύο περιπτώσεων ποδοσφαιριστών που θα «δουλευτούν» σωστά και θα αποφέρουν χρήματα στην ομάδα. Προσπάθησε να το κάνει τα προηγούμενα χρόνια αλλά είτε τελικά οι παίκτες που επιλέχθηκαν δεν ήταν οι κατάλληλοι είτε οι υπεύθυνοι της ομάδας υπέπεσαν σε τραγικά λάθη και ερασιτεχνικούς χειρισμούς (βλέπε περίπτωση Μπακασέτα).
Από πέρυσι αυτό έχει αλλάξει. Οι «Κιτρινόμαυροι» πλέον κατέχουν 2 έτοιμα συν 1 εκκολαπτόμενο projects που, αν τα χειριστεί σωστά και η τύχη είναι με το μέρος της, θα λάβει τόσα χρήματα που θα αλλάξει μια για πάντα η νοοτροπία του κλαμπ. Οι δύο έτοιμοι ποδοσφαιριστές που αποτελούν και τη μεταγραφική «βιτρίνα» της ΑΕΚ δεν είναι άλλοι από τους Λιβάι Γκαρσία και Άρολντ Μουκουντί.
Ο επιθετικός της ομάδας ήδη έχει προτάσεις που φτάνουν τα 17 εκατομμύρια ευρώ. Ασχέτως αν η ΑΕΚ απαντάει αρνητικά λόγω και του 60% των δικαιωμάτων που κατέχει και όχι του 100%. Ωστόσο, δείχνει πως, αν συνεχίσει με την ίδια πορεία, τότε δεν υπάρχει «φρένο» στην καριέρα του αλλά ούτε στην άνοδο της μεταγραφικής του αξίας. Η ηλικία του είναι ιδανική, τα προσόντα του αδιαμφησβήτητα
Περίπου τα ίδια ισχύον και για τον Άρολντ Μουκουντί. Ο στόπερ από το Καμερούν ανέβασε κατακόρυφα την αξία του στην «Ένωση», ειδικά μετά και την επίτευξη του «νταμπλ» που ήταν βασικός και αναντικατάστατος. Ένα στόπερ με σύγχρονα χαρακτηριστικά, καλή ηλικία και ήδη ομάδες που ενδιαφέρονται για αυτόν. Η πρόταση που έχει φέρει μέχρι στιγμής αγγίζει τα 8 εκατομμύρια ευρώ και η απάντηση της ΑΕΚ ήταν αρνητική.
Το λεγόμενο ως εκκολαπτόμενο project είναι αυτό του Ζίνι. Μην παρεξηγηθώ, δεν έχει δείξει ακόμη ολοκληρωμένα στοιχεία ώστε να αποτελεί έναν ποδοσφαιριστή που μια ομάδα θα περιμένει να βγάλει κέρδος αγωνιστικό και χρηματικό όμως έχει το «πακέτο». Ο προπονητής του τον εμπιστεύεται σταδιακά όλο και περισσότερο. Πέρυσι αγωνίσθηκε σε κάποια ματς, φέτος πήγε στην προετοιμασία όπου πέτυχε και 4 γκολ. Είναι σε καλή ηλικία και μπορεί να αποτελέσει το τρίτο project μιας ΑΕΚ που τώρα μαθαίνει να τα «δουλεύει» σωστά.
Η ΑΕΚ φέτος δεν έχει την πολυτέλεια συνεχόμενης αναμονής του Πινέδα
Φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά για την «Ένωση». Η συμμετοχή σε Ευρωπαϊκή διοργάνωση αποτελεί μεγάλο εμπόδιο πολυήμερης αναμονής οποιουδήποτε ποδοσφαιριστή!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Στην ΑΕΚ τα μεταγραφικά προς το παρόν τρέχουν περισσότερο ως φήμες. Σίγουρα το ρόστερ δεν χρειάζεται ριζικές αλλαγές οπότε είναι φυσιολογικό η βιασύνη να μην είναι ορατή. Η «Ένωση» όμως φέτος έχει δυσκολότερο έργο από πέρυσι. Η εξήγηση είναι απλή. Τη σεζόν που μας πέρασε, το καλοκαίρι του 2022, η ομάδα έπρεπε απλά να αλλάξει όλο το ρόστερ. Το αναφέρω ως «απλό» γιατί το «τώρα» είναι πολύ πιο σύνθετο.
Χρειάζεται σωστές επιλογές ενίσχυσης του ρόστερ χωρίς να αναλωθεί η ομοιγένεια. Η μια έξτρα διοργάνωση, Ευρωπαϊκή μάλιστα, προφανώς προσθέτει την ανάγκη για περαιτέρω επιλογές στο ρόστερ της ΑΕΚ. Αυτό το γνωρίζουν απόλυτα οι αρμόδιοι του συλλόγου. Μπορεί λοιπόν να μην υπάρχει βιασύνη για τώρα αλλά σίγουρα ο χρόνος δεν θα είναι τόσο σύμμαχος φέτος όπως πέρυσι. Οι μεταγραφές έχουν ένα νοητό «deadline».
Άπαντες θεωρούμε πως πρώτος από όλους, ο Ματίας Αλμέιδα επιθυμεί να έχει το 90% και παραπάνω του ρόστερ από τα πρώτα Ευρωπαϊκά ματς. Στα προκριματικά τίποτα δεν είναι εύκολο. Σίγουρα το ήδη υπάρχον ρόστερ μπορεί να πετύχει πολλούς στόχους αρχής γενομένης από το πιο «γλυκό» νταμπλ στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Ωστόσο οι υποθέσεις τύπου Ορμπελίν Πινέδα δεν πρέπει να κρατήσουν πολύ.
Ειδικά ο Μεξικανός παικταράς ήταν ο παίκτης βαρόμετρο, κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη, στην περσινή τεράστια επιτυχία. Στις λίγες φορές που έτυχε να μην αγωνιστεί είδαμε πόσο πολύ έλειψε. Δεν είναι πρόβλημα να μην έρθει ο Πινέδα και να αντικατασταθεί, θα είναι πρόβλημα αν η ΑΕΚ επιμείνει έως τον Αύγουστο σε αυτήν την υπόθεση. Οι περισσότεροι όμως πιστεύουμε στον τρόπο που από πέρυσι λειτουργεί η «Ένωση» διοικητικά και αγωνιστικά και αναμένουμε να φύγει ένα αδιάφορο καλοκαίρι χωρίς «Freed From Desire».
Η ΑΕΚ δεν έγινε Ντόρτμουντ γιατί ήταν η καλύτερη ομάδα στη χώρα
Επειδή πολλοί προσπάθησαν να συγκρίνουν δύο εντελώς ανόμοια πράγματα, έστω ότι μπαίνουν σε σύγκριση λοιπόν…
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Παρακολουθήσαμε ένα συναρπαστικό φινάλε στο πρωτάθλημα της Γερμανίας με την ομάδα από τη Βεστφαλία να «χαρίζει» ακόμη ένα τρόπαιο στην αντίπαλό της, Μπάγερν Μονάχου. Έχω αναφέρει επανειλημμένος πως η Ντόρτμουντ αν βρίσκεται 4 πόντους μπροστά την τελευταία αγωνιστική, θα βρει τρόπο να βγει δεύτερη μπορεί και τρίτη. Τι είδαμε για τους λίγους που δεν γνωρίζουν; Οι «Κιτρινόμαυροι» ήθελαν νίκη απέναντι στην αδιάφορη Μάιντζ για να ζήσουν μια ονειρική φιέστα που είχε ήδη στηθεί από το πρωί στην πόλη. Τι έγινε όμως; Βρέθηκα να χάνει 2-0, ισοφάρισε σε 2-2 αλλά η νίκη της Μπάγερν Μονάχου στην έδρα της Κολωνίας (2-1) μετέφερε τη «σαλατιέρα» στο Μόναχο.
Κάποιοι λοιπόν…επιλεκτικά ρομαντικοί εντυπωσιάστηκαν τόσο που ανέφεραν πως δεν γίνονται τα ίδια στην Ελλάδα. Εν ολίγοις για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, (εμείς δεν έχουμε λόγο να ντρεπόμαστε άλλωστε) σύγκριναν το Ντόρτμουντ-Μάιντζ με το ΑΕΚ-Βόλος. Τους ενόχλησε που η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα πραγματοποίησε ακόμη ένα περίπατο και κατέκτησε το πιο «μάγκικο» πρωτάθλημα στην ιστορία του θεσμού, μέχρι το επόμενο. Ονειρεύτηκαν για μια στιγμή να έπαιρνε τη νίκη ο Βόλος μέσα στην «OPAP ARENA» και το πρωτάθλημα να κατέληγε στη «Λεωφόρο».
Δυστυχώς βέβαια το σενάριο αυτό μόνο στη σκέψη μπορεί να υλοποιηθεί. Όχι όμως επειδή δεν έχει στη Γερμανία ουζερί ή επειδή εκεί η Ντόρτμουντ δεν ελέγχει το παρασκήνιο αλλά για έναν άλλο λόγο, πιο ποδοσφαιρικό και λιγότερο…της συνομωσίας. Η ΑΕΚ ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και το κατέκτησε δίκαια. Οι «Βεστφαλοί» προφανώς αν κατακτούσαν την Μπουντεσλίγκα δεν θα την έκλεβαν από κανέναν αλλά δεν ήταν η καλύτερη ομάδα της χώρας όλη τη σεζόν. Προς το τέλος ανέβηκε στην κορυφή και ουσιαστικά πήγε να τους σοκάρει όλους και να κατακτήσει το τρόπαιο.
Τα υπόλοιπα είναι ωραίες ιστορίες να λέμε μεταξύ μας και να νιώθουμε καλύτερα. Αν λοιπόν μπορούμε να συγκρίνουμε, που δεν μπορούμε προφανώς, τις δύο καταστάσεις, μια πιο ποδοσφαιρική σύγκριση θα ήταν αυτή. Υπάρχουν διαφορές αλλά δεν οφείλονται σε φιλίες ή οτιδήποτε άλλο. Η ΑΕΚ ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα για τη σεζόν 2022-2023 και κατέκτησε ένα δικαιότατο «νταμπλ». Τώρα μπαίνει στο πιο δύσκολο μονοπάτι που είναι της υπεράσπισης και της περαιτέρω γιγάντωσης.
ΥΓ: Για φευγάτος ο Μελισσανίδης, τους τρόμαξε αρκετά
ΑΕΚΑΡΑ, σφράγισε την έναρξη του εφιάλτη τους απόψε
Η «Ένωση» ετοιμάζεται να δώσει ένα μεγάλο τελικό απόψε κόντρα στον ΠΑΟΚ που θα μπορούσε να σφραγίσει την έναρξη του εφιάλτη των αντιπάλων της!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Η ΑΕΚ έδειξε φέτος πως είναι δυνατή και η πιο καλή ομάδα αγωνιστικά. Δεν άφησε κανέναν να την αδικήσει και πήρε δίκαια το πρωτάθλημα. Αυτό όμως δεν έφτανε στους αντιπάλους της που, όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, ρίχνουν λάσπη στο όνομά της. Κρατώντας μια αδιάφορη στάση αυτή τη φορά η «Ένωση» δεν σχολίασε τα όσα είπε για παράδειγμα ο ιδιοκτήτης γνωστής ΠΑΕ σε γνωστό ραδιόφωνο με πασίγνωστο συμπαρουσιαστή.
Η καλύτερη απάντηση όμως θα μπορούσε να έρθει απόψε στο «Πανθεσσαλικό Στάδιο». Εκεί που ο Ματίας Αλμέιδα και οι ποδοσφαιριστές του θα προσπαθήσουν να κατακτήσουν ξανά το μεγάλο «νταμπλ». Έπειτα από πολλά-πολλά χρόνια. Η κυριαρχία της ΑΕΚ προφανώς δεν εξαρτάται από αυτόν τον τίτλο καθώς το έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές μέσα στη σεζόν όμως σίγουρα με την κατάκτηση κι αυτού του τροπαίου τότε οι εφιάλτες θα ξυπνήσουν για τα καλά.
Το μόνο που έχουμε να κάνουμε οι «απέξω» είναι υπομονή. Σε λίγες ώρες θα έχουμε τη μεγάλη έναρξη του παιχνιδιού και τότε ελπίζουμε να απολαύσουμε ακόμη μια μεγάλη παράσταση, την τελευταία για φέτος, από την ΑΕΚάρα που μας χάρισε τόσες στιγμές χαράς επιτέλους. Ό,τι και να γίνει στο τέλος, η περηφάνεια περισσεύει για αυτόν τον προπονητή κι αυτούς τους παίκτες για όσα έχουν καταφέρει μέσα σε μια αγωνιστική σεζόν.
ΥΓ: ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΤΑ ΜΕΡΗ, ΟΥΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ