Ο Γιάννης Κορομηλάς γράφει για την μεγάλη νίκη του Μάκη Αγγελόπουλου και το «ευχαριστώ» που του χρωστάνε όλοι ΑΕΚτζήδες…
Πριν από λίγα χρόνια, ποιος θα το περίμενε ότι θα μπορούσε η ΑΕΚ, όχι να κατακτήσει τίτλο, αλλά ότι θα μπορέσει να σταθεί άξια στην Α’1. Υπήρχε άνθρωπος που θεωρούσε πως η άλλοτε Βασίλισσα θα μπορέσει να γίνει Παγκόσμια; Μόνο ο Μάκης Αγγελόπουλος, που με πλάνο, σωστό σχεδιασμό, σωστούς ανθρώπους δίπλα του και κυρίως υπομονή πίστεψε ότι η ΑΕΚ θα φθάσει και πάλι ψηλά.
Τα κατάφερε και με το παραπάνω. Κατ’ εμέ είναι ένας από τους καλύτερους προέδρους στην ιστορία της ΑΕΚ. Την πήρε από τις στάχτες της, άστεγη, χωρίς παίκτες και λεφτά και την ανέδειξε πρώτα κυπελλούχο Ελλάδας, ύστερα πρωταθλήτρια Ευρώπης και εν τέλει και πρωταθλήτρια κόσμου. Και τα έκανε όλα αυτά, αφού τελείωσε με το παρελθόν δημιουργώντας με τον Τάσο Μπουλμέτη μία εξαιρετική ταινία, που δεν δείχνει μόνο το ευρωπαϊκό κύπελλο του 1968 αλλά αναδεικνύει όλο το μεγαλείο της ΑΕΚ.
Χωρίς το μπάτζετ των μεγάλων, δίχως μεγάλα λόγια και περιττολογίες έκανε την ΑΕΚ παγκόσμια, σε μία διοργάνωση που η Φίμπα την έκανε κατά πολύ πιο δύσκολη, καθώς υπό άλλες συνθήκες η Ένωση θα ήταν ήδη πρωταθλήτρια από το παιχνίδι με τη Σαν Λορέντσο!
Η στήριξη, τώρα, είναι δεδομένη. Δεν μπορώ να πιστέψω πως κάποιος θα ήθελε μία ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ πρωταθλήτρια να αγωνίζεται σε κοινό 1000 φιλάθλων. Το παραμύθι «Μάκη στα τρώνε» τελείωσε και επισήμως σήμερα. Ήρθε η ώρα να παραδεχθούμε και να χειροκροτήσουμε, χωρίς γκρίνια και μιζέρια, το δημιούργημα του Μάκη Αγγελόπουλου, του Ντράγκα Σάκοτα, του Λούκα Μπάνκι και των λοιπών.
Αυτή είναι ακόμα η αρχή, είμαι σίγουρος για αυτό. Ο δρόμος είναι μακρύς και πρέπει να τον διανύσουμε όλοι μαζί…
ΥΓ) Συγχαρητήρια σε όσους ταξίδεψαν στη Βραζιλία! Φοβερός ο κόσμος…
