Εδώ και μερικές ώρες εμφανίστηκε στο διαδίκτυο ένα βίντεο με ξυλοδαρμό μέσα στις φυλακές Αυλώνα. Ο 19χρονος που κατηγορείται για τη δολοφονία και τον βιασμό της φοιτήτριας στη Ρόδο δέχθηκε επίθεση από συγκρατουμένους του, μέσα στο κελί του που βρέθηκε τυχαία(;) παραβιασμένο.
Το συμβάν βιντεοσκοπήθηκε και μεταφέρθηκε μέσα σε ελάχιστο χρόνο στις τηλεοπτικές οθόνες, ώστε το πανελλήνιο να παρακολουθήσει το θέαμα.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Πόσο απέχει αυτή η διαδικασία από τον δημόσιο απαγχονισμό;
Διαβάζω στο wikipedia, έπειτα από αναζήτηση στο λήμμα «αγχόνη»:
«Στην Ελλάδα ο δι΄ αγχόνης θάνατος εισήχθη τον Ιούλιο του 1925 με διάταγμα της Κυβέρνησης Πάγκαλου προς παραδειγματισμό επί καταχρήσεων του δημοσίου. Το σχετικό εκείνο διάταγμα καταργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1926. Στο διάστημα που ίσχυε αυτό έγιναν μόνο δύο εκτελέσεις καταδικασθέντων για κατάχρηση, και αυτές στη περιοχή ”Τσακός” της Αγίας Παρασκευής Αττικής, εκ του ονόματος του ενός εκ των δύο εκεί καταδικασθέντων δι΄ απαγχονισμού.»
Μπορεί ο συλλογισμός να είναι τραβηγμένος…ωστόσο, αναρωτιέμαι εάν στη σημερινή εποχή θα υπήρχε και κάποιος που θα σήκωνε το κινητό του για να καταγράψει το θέαμα.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος δημοσιογράφος για να γνωρίζει ότι στις ημέρες μας, μέσα στις φυλακές εφαρμόζεται ο «άγραφος νόμος» των βαρυποινιτών. Οι ελληνικές φυλακές – και πολλές άλλες στον κόσμο – είναι ζούγκλα.
Αλλά ως άνθρωποι, καλό είναι να θυμόμαστε πως οι βαρυποινίτες δεν διακρίνονται γενικώς για την ευθυκρισία ή για το αίσθημα δικαίου που τους διακατέχει. Και σίγουρα δεν είναι οι αρμοδιότεροι για να κρίνουν και να τιμωρούν αλλήλους. Διαφορετικά, η φυλακή αντί για σωφρονιστικό ίδρυμα ελεγχόμενο από το σύστημα της Δικαιοσύνης, θα μετατραπεί σε κρεματόριο…
Ευτυχώς, βρέθηκε αμέσως κάποιος (υποθέτω στο υπουργείο Δικαιοσύνης) που σκέφτηκε να διατάξει ΕΔΕ για την παραβίαση του κελιού και για αυτή την βιντεοσκόπηση.
Θυμηθείτε: στις φυλακές έχουν βρεθεί και αθώοι – από δικαστική πλάνη, ή και από σύμπτωση. Και να είστε βέβαιοι, ότι οι βαρυποινίτες που διαφεντεύουν εκεί, τρομοκρατώντας, βιάζοντας, μαχαιρώνοντας, διακινώντας ναρκωτικά ή οτιδήποτε άλλο, δεν μπορεί να μετατρέπονται σε «αφεντικά» ενός κρατικού σωφρονιστικού ιδρύματος.
Ο βιασμός και η δολοφονία ενός ανυπεράσπιστου κοριτσιού 21 ετών από δύο δειλούς εγκληματίες, στους οποίους ασφαλώς αξίζει η βαρύτερη ποινή, έχει ήδη στοιχειώσει την κοινωνία της Ρόδου. Ο τρόπος με τον οποίο βγήκαν στη δημοσιότητα και έγιναν λαϊκό ανάγνωσμα οι ανατριχιαστικές στιγμές που έζησε η κοπέλα λίγο πριν από το τέλος της, έδειξε πόσο εύκολα μπορούμε να χάνουμε το μέτρο ως κοινωνία.
Ο δεύτερος ξυλοδαρμός, μέσα στη φυλακή, προφανώς δεν συγκρίνεται με όσα υπέστη η φοιτήτρια στα χέρια των δολοφόνων. Δεν προσφέρει τίποτα απολύτως, ένας δημόσιος ξυλοδαρμός που – μη γελιέστε – απλώς μετατρέπεται σε δημόσιο θέαμα.
Διαφορετικά, όποιος αισθάνεται ότι τα ισόβια είναι μικρή ποινή για ένα από τα ειδεχθέστερα (πράγματι) εγκλήματα που μπορώ να φανταστώ, ας σηκώσει το χέρι του για να προτείνει κάτι διαφορετικό…
