Σκληρή γλώσσα από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, Προέδρο του ΣΑΦΕΕ (Σύλλογος Αντιπροσώπων Φαρμακευτικών Ειδών & Ειδικοτήτων), στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας για την φαρμακευτική πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση και για τα μνημονιακά μέτρα που παραμένουν, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση διατείνεται ότι έχουμε βγει από τα μνημόνια. Στην ομίλία του ο κ. Γιαννακόπουλος κάνει λόγο για κυβερνητική διγλωσσία και για έλλειψη διάθεσης και πολιτικής βούλησης να λυθούν τα προβλήματα στο χώρο του φαρμάκου.
Κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής του ο κ. Γιαννακόπουλος περιέγραψε την πραγματική κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο χώρο του φαρμάκου και της υγείας και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου.
Ακολουθούν τα βασικά σημεία της τοποθέτησης του κ. Δημήτρη Γιαννακόπουλου:
«Μία λέξη χαρακτηρίζει όσα ανακοινώθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα στην Επιτροπή Παρακολούθησης της φαρμακευτικής δαπάνης από το υπουργείο Υγείας: κοροϊδία. Και μάλιστα επαναλαμβανόμενη.
– Έλεγαν και συνεχίζουν να λένε, αυτό είναι το αστείο, ότι η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη δεν καλύπτει τις ανάγκες της φαρμακευτικής περίθαλψης των πολιτών. Πριν, υπήρχαν τα μνημόνια. Τώρα που έληξαν; Καμία αύξηση στον πρώτο μεταμνημονιακό προϋπολογισμό. Ο λογαριασμός πάλι στις επιχειρήσεις με 1,4 δισ. rebate και clawback και στους πολίτες με τη συμμετοχή.
– Παραδέχονται ότι η τιμολογιακή πολιτική δημιουργεί στρεβλώσεις και πρέπει να αλλάξει το μείγμα. Και τι μας φέρνουν τώρα; Πάνε με νέο τρόπο να συνεχίσουν τις μειώσεις τιμών και στα παλαιά, οικονομικά φάρμακα, δηλαδή στα off-patent και συνεπακόλουθα στα γενόσημα. Αντί για το μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών της ΕΕ, τώρα θα παίρνουν τη χαμηλότερη της ευρωζώνης. Άρα, πάλι οριζόντιες μειώσεις δίχως τέλος.
– Έλεγαν ότι το clawback είναι άδικο, οριζόντιο και αντιαναπτυξιακό μέτρο. Πάρτε clawback άλλα τέσσερα χρόνια! Το clawback έχει καταντήσει το ανέκδοτο των έκτακτων μέτρων, αφού το 2022 θα κλείσει μια δεκαετία «προσωρινής» εφαρμογής του.
– Παραδέχονται ότι δεν μπορούν να ελέγξουν αποτελεσματικά τη δαπάνη και να μειώσουν τις υπερβάσεις, έλεγαν όμως ότι θα φέρουν αλλαγές ώστε να κατανέμονται δικαιότερα. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Να επιμένουν χωρίς καμία επιστημονική τεκμηρίωση στους κλειστούς προϋπολογισμούς ανά ATC4. Και γνωρίζουν ότι αυτό θα τινάξει στον αέρα την οριακή λειτουργία της φαρμακευτικής αγοράς.
Το χειρότερο από όλα, όμως, είναι η διγλωσσία. Είναι δυνατόν μία κυβέρνηση να πετάει μπαλάκια ευθυνών από τον έναν στον άλλον; Είναι δυνατόν ανώτερα κυβερνητικά κλιμάκια να λένε ότι «αναγνωρίζουμε τα προβλήματα, θα διορθώσουμε τα κακώς κείμενα» και άλλα τέτοια, και μετά να ρίχνουν τις ευθύνες προς τα κάτω; Δηλαδή, πώς χαράσσεται η κυβερνητική πολιτική; Ο καθένας κάνει του κεφαλιού του και αυτό είναι ανεκτό; Άρα, μιλάμε για κοροϊδία.
Η κοροϊδία αποδεικνύεται γιατί υπάρχουν λύσεις, είναι μπροστά μας και αφορούν όλη την εγχώρια παραγωγή φαρμάκου. Και μάλιστα χωρίς δημοσιονομικό κόστος, στην περίπτωση της δικαιότερης κατανομής των υπερβάσεων.
Δικαιότερος επιμερισμός μπορεί να επιτευχθεί με την κατανομή του 1,945 δισ. ευρώ σε τρεις κλειστούς προϋπολογισμούς: μία κατηγορία για τα Φάρμακα Υψηλού Κόστους του ν. 3816, μία για την εντός προστασίας αγορά (on-patent) και μία για τα off-patent και τα γενόσημα μαζί.
Η εξέλιξη της φαρμακευτικής δαπάνης των τελευταίων χρόνων, δείχνει ότι η αγορά των φαρμακείων δεν έχει σημαντικές διαφοροποιήσεις. Η μεγάλη αύξηση προκύπτει κυρίως από τα νέα Φάρμακα Υψηλού Κόστους του ν. 3816. Σε κάθε περίπτωση, το ποσοστό που θα καλύψει κάθε κατηγορία από τις τρεις, μπορεί να προσδιοριστεί με βάση τα στοιχεία που έχει ο ΕΟΠΥΥ και να επιτευχθεί έτσι ένα νέο σημείο ισορροπίας.
Για ποιο λόγο, λοιπόν, η πολιτική ηγεσία επιμένει σε 99 επί μέρους κλειστούς προϋπολογισμούς; Γιατί βάζει κριτήρια Δανίας και Νορβηγίας που δεν έχουν καμία σχέση με τη χώρα μας; Πώς μπορεί να γίνει αναπροσαρμογή όταν στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επαρκή επιδημιολογικά δεδομένα, προφίλ υγείας του πληθυσμού και η οργάνωση του συστήματος είναι εντελώς διαφορετική;
Καμία στοιχειοθετημένη απάντηση δεν έχουμε πάρει. Είναι ανικανότητα; Υπάρχει στόχευση; Το σίγουρο είναι ότι όταν η πολιτεία δεν προσφέρει υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο με επάρκεια επειδή λείπουν πόροι, και δεν κάνει τίποτα όταν υπάρχουν λύσεις, είναι απαράδεκτο. Και κοινωνικά, και διαχειριστικά.
Εμείς θα επιμείνουμε στη θέση μας: αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης κατά 400-500 εκατ. ευρώ (νοσοκομειακό και εξωνοσοκομειακό φάρμακο) και μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο, τρεις κλειστούς προϋπολογισμούς. Δεν είναι ειδικό καθεστώς προστασίας των ελληνικών επιχειρήσεων, είναι δίκαιη κατανομή των βαρών».
Πηγή:cnn.gr
