Πέρασε λοιπόν και η 10 αγωνιστική της Super League. Η ΑΕΚ, κατάφερε (διότι περί κατορθώματος πρόκειται) να μείνει στο -9 από την κορυφή και η σεζόν να “μοιάζει” ήδη τελειωμένη, ύστερα από την δίκαιη ήττα με 0-2 από τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ.
Διαβάζω από εχθές πως η ΑΕΚ ήταν καλύτερη και άξιζε την νίκη επί του Ατρόμητου. Προσπαθώ να καταλάβω την λογική αυτή, διότι στα δικά μου μάτια όχι μόνο δεν ήταν καλύτερη, αλλά πήρε αυτό ακριβώς που άξιζε.
Η εικόνα αυτή που παρουσιάζει η ομάδα από την αρχή του πρωταθλήματος και ειδικότερα στο δεύτερο μισό από το 60′ και έπειτα, (εξαιρώ το δεύτερο μισό με τον Άρη) είναι απολύτως δικαιολογημένη διότι αυτή η ΑΕΚ δεν εχει καμία σχέση με την περσινή. Τι πάει να πει δηλαδή ότι είχε τρία δοκάρια; Τι πάει να πει ότι κυκλοφορούσε την μπάλα καλά; Τι πάει να πει πως δεν είχε την βοήθεια του κόσμου; Όλα αυτά μου ακούγονται βερεσέ. Δεν νοείται ομάδα που πέρσι στέφθηκε πρωταθλήτρια, στα τελευταία 8 παιχνίδια να μην έχει καταφέρει να πάρει έστω και μια ισοπαλία. Θα εξαιρέσω τα παιχνίδια με την Μπάγερν για ευνόητους λόγους, όμως στα υπόλοιπα η εικόνα είναι αποκαρδιωτική.
Στο αμυντικό κομμάτι, η ΑΕΚ δεν παρουσιάζει την σταθερότητα που είχε επί Χιμένεθ, παρόλο που έχει δεχθεί έναν μικρό αριθμό τερμάτων. Ο Μπακάκης, δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση τον περσινό καλό εαυτό του. Στο αριστερό άκρο, πέρα από τον Χούλτ, δεν έχει κάποιον άλλο αξιόλογο (τραυματίας ο Λόπες), αν και κάποια στιγμή από τα συνεχόμενα 90λεπτα θα κουραστεί και αυτός πράγμα απολύτως φυσιολογικό.
Το θέμα του χαφ, δεν υπάρχει λόγος να το αναλύσω. Ούτως ή άλλως, το παραδέχτηκε και ο Μελισσανίδης πως ήταν λάθος η μη απόκτηση ενός δημιουργικού παίκτη.
Στα εξτρέμ, όσο και αν θέλουν να περάσουν στο μυαλό του κάθε φιλάθλου πως δεν χρειάζεται κάποια προσθήκη, εγώ θα επιμείνω και θα διατυπώσω την άποψη μου. Αν δεν παίξει ο Μπογέ, τότε τίποτα δεν λειτουργεί. Δεν γίνεται να “βαφτίζουμε” με το ζόρι εξτρέμ τον Μπακασέτα και τον Μάνταλο. Όσο αναφορά τον Γιαννιώτα, μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει τίποτα απολύτως.
Το κεφάλαιο Λιβάγια, έχει και αυτό πολλά ερωτηματικά. Η χθεσινή αλαζονεία του να ζητήσει αλλαγή ενώ ο Ουζουνίδης τις εχει πραγματοποιήσει όλες, εμένα προσωπικά μου δείχνει πως δεν σέβεται ούτε τον προπονητή του, ούτε την ομάδα του. Δεν δικαιολογείται αυτή του η πράξη ενώ έχει τιμωρηθεί ήδη με 40.000 ευρώ πρόστιμο για ανάλογα περιστατικά. Θαρρώ πως η νευρικότητα του αυτή, πηγάζει από το γεγονός πως δεν υπάρχει ακόμα σταθερό επιθετικό σχήμα, ενώ δεν του βγαίνουν και πολλές συνεργασίες με τους συμπαίκτες του. Ίσως να μην έχει βρει και την κατάλληλη χημεία με τον Πόνσε.
Εν ολίγοις, η ΑΕΚ δείχνει πως έχει χάσει το μέταλλο και το περίφημο “refuse to lose” που είχε την προηγούμενη χρονιά. Φαίνεται πως τελικά, η κατάκτηση του τίτλου μετά από 24 χρόνια απέβαλε την δίψα που είχαν οι ποδοσφαιριστές. Ελπίζω τα λεγόμενα μου να μην βγουν αληθινά.
Ο Μαρίνος δυστυχώς δεν εχει κερδίσει τα αποδυτήρια. Το κλίμα δεν είναι όπως πέρσι και αυτό το γνωρίζουν όλοι. Όχι πως δεν υπήρχαν και πέρσι προβλήματα τύπου Βράνιες, αλλά λέμε τώρα. Άλλωστε το group therapy των παικτών στα Σπάτα λέει πολλά. 40 λεπτά λέει κλείστηκαν στο προπονητικό κέντρο ΧΩΡΊΣ τον Μαρίνο. Απίστευτα πράγματα.
Κλείνοντας, ελπίζω πραγματικά η εσωστρέφεια που ταλανίζει αυτή την ομάδα να μην βγει στην επιφάνεια ΚΑΙ αυτή τη φορά. Καλή η κριτική δεν λέω, όμως η αυτοκριτική είναι σαφώς πολύ καλύτερη. Ευθύνες για την εικόνα αυτή έχουν όλοι. Όσες φορές και να μιλήσει ο Μελισσανίδης στους παίκτες, την κατάσταση μπορούν να την αντιστρέψουν μόνο οι ίδιοι.
ΥΓ. Ίσως ο κορυφαίος χθες ο Μάνταλος. Φαίνεται πως η κριτική που του ασκήθηκε επέφερε καρπούς, όμως πρέπει να αλλάξει κατά πολύ τις “συνήθειες”του αν θέλει να αντιστρέψει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί προς το πρόσωπό του. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
ΥΓ1. Πρέπει ο κόσμος της ΑΕΚ να αποδεχτεί την πραγματικότητα που επικρατεί αυτή τη στιγμή, και η πραγματικότητα λέει πως τώρα κυνηγάει την δεύτερη θέση από τον Ατρόμητο. Τι θα ακολουθήσει; Ίδωμεν.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
