Ομάδες-μεγαθήρια ενδιαφέρονται για τον Ογιόσου!
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Ποδοσφαιρικά νομοτελειακή η κατάρρευση της ΑΕΚ
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Ο Μάριος Καλυβιώτης, αρθρογραφεί για τα δύο διαφορετικά πρόσωπα που παρέταξε η ΑΕΚ στο γήπεδο Καραϊσκάκης, την αδυναμία της ομάδας αλλά και του Χιμένεθ να διαχειριστούν αυτό το 0-1, αλλά και το παράδοξο με την υπόθεση Κρίστιτσιτς.
Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο αποτελεί και επίσημα παρελθόν για την ΑΕΚ. Τα δεδομένα τα γνωρίζαμε από πριν και το μόνο που έμενε ήταν να δούμε τα αποτελέσματα, τα οποία όπως φαίνεται είναι τραγικότατα. Ήταν ένα ντέρμπι που την εξέλιξη του δεν την περίμενε κανείς. Από την μια, είδαμε μια ψυχωμένη ΑΕΚ να πατάει το γρασίδι του Καραϊσκάκης έτοιμη τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά (αναφέρομαι για το πρώτο ημίχρονο και μόνο), και από την άλλη στο δεύτερο μισό παρακολουθήσαμε μια ΑΕΚ κοιμισμένη έρμαιο των ορέξεων των παικτών του Ολυμπιακού. Πάμε όμως να δούμε αναλυτικά τι ακριβώς έγινε στην αναμέτρηση.
Ήταν σαφής διάθεση του Χιμένεθ, να ελέγξει το κέντρο με την προσθήκη του Άλεφ στο αρχικό σχήμα που είχε ως αποτέλεσμα να μείνει ο Νέναντ Κρίστιτσιτς στον πάγκο. Σκοπός των ”κιτρινόμαυρων”, ήταν να ελέγξουν τον ρυθμό όποτε χρειαζόταν, και να βγουν γρήγορα στην αντεπίθεση με τον Κλωναρίδη. Κάπως έτσι ήρθε το πολύ γρήγορο γκολ του Πόνσε. Μπορεί να ακουστεί αρκετά οξύμωρο, όμως ίσως αυτό το τέρμα να εκμηδένισε και τις ελπίδες της ομάδας να φύγει με θετικό αποτέλεσμα από τον Πειραιά. Και τι εννοώ με αυτό? Ο Ολυμπιακός μετά το τέρμα του Πόνσε, είχε δύο ημίχρονα να ανασυνταχθεί και να βρει την ”αχίλλειο πτέρνα” της ΑΕΚ. Και την βρήκε. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να περιμένει να τελειώσει το πρώτο μισό. Τόσο απλά.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε, πως στο πρώτο μέρος η ΑΕΚ μας θύμισε μέσα σε άκρες τι εστί ομάδα Μανόλο Χιμένεθ. Στο δεύτερο μισό όμως, μας έκανε να αντιληφθούμε τι ακριβώς της λείπει για να γίνει και πάλι ομάδα Χιμένεθ. Και αυτό που της λείπει σίγουρα δεν θα το βρει στα εναπομείναντα παιχνίδια τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στο Κύπελλο. Στο δικό της ημίχρονο, η ΑΕΚ δεν αξιοποίησε τις ευκαιρίες που είχε κυρίως με τον Μάνταλο. Προτίμησε τις μεγάλες μπαλιές στην ανάπτυξή της όπου εν μέρει της βγήκε.
Ο Ολυμπιακός από την μεριά του, στο δεύτερο μέρος, τα έπαιξε όλα για όλα. Ο Μάρτινς στην ανάπαυλα, σημμάζεψε τα κακό στήσιμο του πρώτου μέρους και έδωσε την οδηγία ”χρυσάφι” όπως φάνηκε, να πιέσουν οι παίκτες του ασφυκτικά τον άξονα της ΑΕΚ. Σε αυτό το σημείο η Ένωση, θα μπορούσε να κάνει την κίνηση ”ματ” και να ηρεμήσει το παιχνίδι της με την έλευση του Κρίστιτσιτς ο οποίος σε τέτοια παιχνίδια μπορεί να σου δώσει πράγματα όπου κανένας άλλος παίκτης από το τωρινό ρόστερ δεν έχει. Με την είσοδο του Σέρβου λοιπόν, η ΑΕΚ θα μπορούσε και να πιέσει με Σιμόες – Κρίστιτσιτς αλλά και να κρατήσει μπάλα με αποτέλεσμα να ελέγξει το ρυθμό και να πάει την αναμέτρηση εκεί που θέλει. Ο Χιμένεθ δεν αντέδρασε, και κράτησε τον Άλεφ στον αγωνιστικό χώρο. Ο Καμαρά και ο Γκιγιέρμε με άριστα το 10 θα μπορούσαν να πάρουν 11 με την δουλεία που έκαναν στον άξονα των Πειραιωτών, πιάνοντας στον ύπνο την Ένωση η οποία όχι μόνο δεν άντεξε, κατέρρευσε κιόλας.
Ήταν ποδοσφαιρικά νομοτελειακό το κλατάρισμα των παικτών της ΑΕΚ. Τα συνεχόμενα παιχνίδια και η χρησιμοποίηση των ίδιων και των ίδιων φέρνει κούραση. Και οι ”κιτρινόμαυροι”, φάνηκαν πολύ κουρασμένοι. Παρόλα αυτά, είναι ανόητο να θεωρούμε πως η επιστροφή του Χιμένεθ θα άλλαζε την εικόνα της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο. Οι ελλείψεις παικτών, δεν είναι σφάλμα ούτε του Ουζουνίδη αλλά ούτε και του Ισπανού. Η ΑΕΚ, αποχαιρετά και επίσημα το Τσάμπιονς Λίγκ καθώς βρίσκεται πλέον στο -8, ενώ πλέον μοναδικός της στόχος, είναι το άσημο Κύπελλο Ελλάδος το οποίο με αυτή την εικόνα να είστε σίγουροι πως δεν θα μπορέσει να διεκδικήσει.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Μια χρονιά που δεν θα ξεχαστεί ποτέ και από κανέναν
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Το 2018 αποχωρεί δειλά δειλά, όμως θα μείνει χαραγμένο για πάντα στην συνείδηση και στην σκέψη των απανταχού ΑΕΚτζήδων, καθώς πρόκειται για την ”χρυσή” χρονιά της σύγχρονης ιστορίας της ΑΕΚ.
Τι να πρώτο σχολιάσει κανείς για το 2018. Αρχικά, η ΑΕΚ στέφθηκε πρωταθλήτρια μετά από 24 ολόκληρα χρόνια σκορπώντας χαρά στον κόσμο της, ο οποίος έχει περάσει τα πάνδεινα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα ξέφρενα πανηγύρια στην Νέα Φιλαδέλφεια, εκεί όπου η αρμάδα του Μανόλο Χιμένεθ γέμισε με χαρά τους χιλιάδες οπαδούς της ομάδας, που έκαναν την νύχτα μέρα. Το ”παραμύθι” αυτό δεν σταμάτησε εκεί, καθώς συνδυάστηκε και με την είσοδο της ομάδας στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, το Τσάμπιονς Λίγκ. Πέρα από το οικονομικό όφελος, επέστρεψε την ΑΕΚ στην κανονικότητα των μεγάλων Ευρωπαϊκών βραδιών που της είχαν λείψει τόσο πολύ. Έπειτα, η κατάκτηση του κυπέλλου στο μπάσκετ απέναντι στον Ολυμπιακό, αλλά και το μαγικό βράδυ της 6ης Μάιου εκεί όπου η ΑΕΚ υπέταξε την ισχυρή Μονακό στον τελικό του Basketball Champions League.
Οι επιτυχίες βέβαια δεν σταμάτησαν μόνο στο αγωνιστικό επίπεδο. Η Ένωση, αναβαθμίζεται καθημερινά από τα θεμέλιά της. Στις 16 Γενάρη, εγκαινιάστηκε το νέο υπερσύγχρονο κέντρο αποκατάστασης της ομάδας, ενώ παράλληλα θα αναβαθμιστεί και το προπονητικό κέντρο στα Σπάτα στα πρότυπα των κορυφαίων ευρωπαϊκών συλλόγων. Η Αγία Σοφιά, παίρνει μέρα με την μέρα σάρκα και οστά, όμως παρόλα τα προβλήματα που αντιμετώπισε και θα αντιμετωπίσει, το γήπεδο θα γίνει και θα είναι το ομορφότερο που έχουν δει ποτέ τα μάτια μας.
Ας δούμε αναλυτικά τα σημαντικότερα παιχνίδια της ΑΕΚ για την χρονιά 2018-2019.
Ολυμπιακός-ΑΕΚ 1-2 ( 4 Φλεβάρη)
Ο Φλεβάρης, μπήκε ιδανικά για την ΑΕΚ, καθώς πήγε στο Καραΐσκάκης και υπέταξε τον Ολυμπιακό με 1-2. Το σκορ άνοιξε για τους ”ερυθρόλευκους” ο Καρίμ Ανσαριφάρντ στο 81′ με σουτ μέσα από την περιοχή. Η Ένωση, έφερε το παιχνίδια στα ίσα με τον Τσιγκρίνσκι στο 87΄και πήρε τελικά την νίκη με τον Γιακουμάκη στο 94΄.
Το πάρτι με τον Ολυμπιακό είχε και συνέχεια, καθώς τρεις μέρες μετά στο ΟΑΚΑ η ΑΕΚ επικράτησε ξανά με 2-1 για τον θεσμό του κυπέλλου αυτή τη φορά, και πήρε την πρόκριση στα ημιτελικά.
Ντιναμό Κιέβου-ΑΕΚ 0-0 (15 Φλεβάρη)
Στις 15 Φλεβάρη, η ΑΕΚ θα υποδεχτεί την Ντιναμό Κιέβου στο ΟΑΚΑ, στο πρώτο παιχνίδι για την φάση των 32 του Γιουρόπα Λίγκ. Οι Ουκρανοί, ήταν αυτοί που άνοιξαν το σκορ, όμως ο Αϊντάρεβιτς με κεφαλιά στο 80′ ισοφάρισε και έδωσε ελπίδες για τον επαναληπτικό του Κιέβου. Στην Ουκρανία, η Ένωση έπαιξε εξαιρετικά και θα μπορούσε να πάρει την πρόκριση για την επόμενη φάση αν ο Μασούντ δεν έχανε το άχαστο πάνω από την γραμμή του τέρματος. Το τελικό 0-0 άφησε την ΑΕΚ εκτός Ευρώπης.
ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 0-3 (11 Μαρτίου)
Στις 11 Μαρτίου, η ΑΕΚ αγγίζει ουσιαστικά τον τίτλο στην Τούμπα, όμως οι εικόνες και τα βίντεο ντροπής από την διακοπή του αγώνα, έκαναν για άλλη μια φορά το ελληνικό ποδόσφαιρο περίγελο σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Η εικόνα με τον μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ, να μπουκάρει με το έτσι θέλω στο γήπεδο με την συνοδεία του όπλου του, έμεινε χαραγμένη στα μυαλά τον φιλάθλων αναξερταρτήτου ομάδας. Η ΑΕΚ εν τέλει, κέρδισε το ματς με 0-3 κάνοντας ακόμα ένα βήμα για την κατάκτηση του τίτλου.
Απόλλων Σμύρνης-ΑΕΚ 0-1 (5 Μαΐου)
Ήρθε και ο μήνας της στέψης. Στις 5 Μάιου, η ΑΕΚ αντιμετώπισε εκτός έδρας τον Απόλλων Σμύρνης στο γήπεδο της Ριζούπολης το οποίο ήταν κατάμεστο από οπαδούς της Ένωσης. Οι στιγμές που ακολούθησαν μετά το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή ήταν εκπληκτικές τόσο στο γήπεδο, όσο και στην Νέα Φιλαδέλφεια όπου οι φίλοι της ομάδας έκαναν την νύχτα μέρα.
Σέλτικ-ΑΕΚ 1-1 (8 Αυγούστου)
Με σφραγίδα Ουζουνίδη στην τακτική, αλλά και στην αναγέννηση του καθοριστικού Κλωναρίδη, η ΑΕΚ πήρε αυτό που ήθελε (1-1) μέσα στη Σέλτικ (αν και έπαιξε αδίκως με 10). Λίγοι πίστευαν πως η ΑΕΚ θα μπορούσε να πάρει κάτι από αυτό το παιχνίδι, όμως η αρμάδα του Ουζουνίδη όχι μόνο πήρε αποτέλεσμα, αλλά πήρε και την πρόκριση στην επόμενη φάση καθώς στον επαναληπτικό του ΟΑΚΑ, οι ”κιτρινόμαυροι”, επικράτησαν με 2-1.
ΑΕΚ-Σέλτικ 2-1 (14 Αυγούστου)
Η ΑΕΚ πήρε την πρόκριση στο ΟΑΚΑ με 2-1 χάρη στα τέρματα των Γκάλο και Λιβάγια, αφήνοντας έτσι το φαβορί αυτού του ζευγαριού εκτός συνέχειας.
Βίντι-ΑΕΚ 1-2 (22 Αυγούστου)-ΑΕΚ-Βίντι 1-1 (28 Αυγούστου)
Μετά την Σέλτικ, η ΑΕΚ είχε άλλο ένα εμπόδιο να ξεπεράσει για να καταφέρει να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Η Βίντι, μπορεί να μην ήταν ο αντίπαλος που τρόμαζε, όμως παρουσιάστηκε άκρως ανταγωνιστική και δυσκόλεψε αρκετά την Ένωση κυρίως στον επαναληπτικό της Αθήνας.
H συνέχεια λίγο-πολύ είναι γνωστή. Αφού ξεπέρασε και την Βίντι, η ΑΕΚ προκρίθηκε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λίγκ μετά από 12 ολόκληρα χρόνια. Βρέθηκε σε έναν πολύ δύσκολο όμιλο με Άγιαξ, Μπενφίκα και Μπάγερν Μονάχου χωρίς όμως να καταφέρει να αποσπάσει κάποιον βαθμό, τερματίζοντας στην τελευταία θέση του 5ου ομίλου.
ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-1 (7 Οκτώβρη)
Το τελευταίο σημαντικό παιχνίδι της χρονιάς, ήταν το ντέρμπι της 6ης αγωνιστικής, με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ. Οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν με τον Κώστα Φορτούνη στο 58′, για να ισοφαρίσει ο Μπακασέτας στο 90′ με μια πολύ δυνατή κεφαλιά και να δώσει τον βαθμό της ισοπαλίας στην ΑΕΚ.
Κάπως έτσι, φεύγει και το 2018. όπου βρίσκει την ΑΕΚ πιο δυνατή από ποτέ. Ούτως ή άλλως, δεν κατάφερε και λίγα. Πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια, είσοδος στο Τσάμπιονς Λίγκ μετά από δώδεκα χρόνια, κύπελλο στο μπάσκετ εναντίον του Ολυμπιακού και φυσικά η κατάκτηση του Basketball Champions League εναντίον της Μονακό στην Αθήνα με 100στάρα. Μια ΑΕΚ, υγιείς σε όλους τους τομείς και σε όλα τα αθλήματα, που χτίζει δικό της γήπεδο και αναβαθμίζει τις ακαδημίες της αλλά και το προπονητικό της κέντρο στα Σπάτα με ότι αυτό συνεπάγεται. Το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε με την καινούρια χρονιά, είναι ανάλογες και γιατί όχι καλύτερες πορείες και επιτυχίες για έναν σύλλογο που αξίζει τα καλύτερα.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Μόνη της ”έπεσε” και μόνη της θα σηκωθεί ξανά
αγωνιστικών, όσο και των έξω αγωνιστικών, που οδήγησαν την ΑΕΚ στην χειρότερη
ευρωπαϊκή πορεία ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης, αποκλείοντας ομάδες όπως η
Σέλτικ αλλά και η υπολογίσιμη όπως φάνηκε στην συνέχεια Βίντι. Η πρόκριση αυτή,
ανύψωσε στον ευρωπαϊκό χάρτη το ”brand name” που λέγεται ΑΕΚ, αλλά παράλληλα
”φούσκωσε” και τον τραπεζικό της λογαριασμό κατά 20 εκατομμύρια ευρώ.
Μελισσανίδης εν προκειμένω, αποφάσισε πως θα πρέπει να τα βάλει στην άκρη για
το γήπεδο. Δεν λέω, σπουδαία υπόθεση το γήπεδο στα ”ιερά” χώματα της Νέας
Φιλαδέλφειας, όμως θα μπορούσε να φυλάξει και ένα σχετικά μικρό ποσό από τα
έσοδα της, για την ενίσχυση του ρόστερ. Με τα χρήματα αυτά, η ΑΕΚ θα μπορούσε
να καλύψει και με το παραπάνω τα είδη υπάρχοντα κενά, με παίκτες αξιόλογους
όπου θα είχαν στο βιογραφικό τους σπουδαίες παραστάσεις. Υποθετικά μιλώντας
πάντα, με τις προσθήκες αυτές, ίσως θα μπορούσε να χτυπήσει την κακή αλλά πάντα
επικίνδυνη Μπενφίκα όπως αποδείχτηκε αλλά και τον καλύτερο Άγιαξ των τελευταίων
ετών στο κατάμεστο ΟΑΚΑ. Θα έκανε με λίγα λόγια αυτομάτως απόσβεση της
επένδυσης, και θα ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι. Επειδή όμως μιλάω υποθετικά, ας
γυρίσουμε πάλι στην γκρίνια και την εσωστρέφεια που νοσεί αυτή την ομάδα.
και η ΑΕΚ το υποβάθμισε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Τα ίδια έπαθε και ο ΠΑΟΚ
στη δεύτερη τη τάξει διοργάνωση της Ευρώπης, μένοντας εκτός από το ”χωρίο”
Βίντι και την ”ποδοσφαιρομάνα” Μπάτε Μπορίσοφ από την Λευκορωσία.
νομοτελειακά υπεύθυνα για την φετινή πορεία της ΑΕΚ στο Champions League.
Δύσκολος όμιλος δεν λέω, αλλά θα μπορούσε να μαζέψει κάποιους βαθμούς με Άγιαξ
και Μπενφίκα, απαλείφοντας αυτό το μηδενικό που βλέπεις δίπλα από το όνομα της
ΑΕΚ στον πέμπτο όμιλο, που σε λυπεί αφάνταστα. Όταν δεν θέλεις να ξοδέψεις
πολλά, τότε φρόντισε να έχεις τους κατάλληλους ανθρώπους στα κατάλληλα πόστα
για να σου κάνουν την κατάλληλη δουλεία που εσύ επιθυμείς. Οι
”κιτρινόμαυροι”, υστερούν δραματικά και σε αυτό τον τομέα. Ήδη διαβάζουμε και
ακούμε διάφορες αερολογίες περί μεταγραφών, όμως πόσο κοντά στην πραγματικότητα
είναι όλα αυτά? Ο Αρέγκι, από κλεισμένος ξαφνικά έγινε δύσκολη περίπτωση. Ο
Φράνσον, είναι ακριβώς αλλά η ΑΕΚ δήθεν το παλεύει, και ο Πέτερσον που όντως
είναι αξιόλογη περίπτωση είναι επίσης ακριβός για τα δεδομένα του συλλόγου.
Μεταξύ μας, ο Αρέγκι δεν είναι ο παίκτης που θα σε ανεβάσει επίπεδο. Αρκεί
κανείς να κάνει μια μικρή μελέτη στο βιογραφικό του. Έχει αγωνιστεί σε μικρές
ομάδες της χώρας του και έκανε επιπλέον ένα σύντομο πέρασμα από το MLS και την
Montreal Impact, η οποία τερμάτισε δανεισμό του επειδή πολύ απλά δεν της έκανε
(!!).
(Νταλίν-Μαϊστόροβιτς), δείχνοντας για πολλοστή φορά πως δεν έχει την ικανότητα
να βρει παίκτες μόνη της κάνοντας κάποιο scouting report, ή για να το θέσω
καλύτερα, δεν έχει ανθρώπους που να γνωρίζουν πως να κινηθούν και που να
”’κοιτάξουν” στον δύσκολο αυτό κόσμο των ατζέντηδων, που καλώς η κακώς
ελέγχει τα πάντα πλέον. Οποιαδήποτε ομάδα σέβεται τον εαυτό της, οφείλει να
έχει σχέσεις με αρκετούς από δαύτους. Η ΑΕΚ δεν έχει, και ιδού τα αποτελέσματά
της.
ήταν αυτό ακριβώς που άξιζε η ΑΕΚ. Πράγματι, είναι η χειρότερη πορεία ελληνικής
ομάδας και θα την ακολουθεί επ άπειρον όμως στο χέρι της είναι έστω και την
ύστατη στιγμή, να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να βάλει από τώρα τις βάσεις
για την νέα χρονιά, με ηρεμία και άπλετο χρόνο μπροστά της.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Ο δύσβατος δρόμος της αυτοκριτικής
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Ο αρχηγός, ο άνθρωπος όπου ταυτίστηκε με την αναγέννηση και την επιστροφή της ΑΕΚ στην κανονικότητα της διεκδίκησης τίτλων και διακρίσεων, βρίσκεται πλέον στο στόχαστρο της ”κιτρινόμαυρης” κοινής γνώμης, εξαιτίας της πτωτικής του πορείας την φετινή χρονιά. Μπορεί άραγε να σηκώσει το βάρος και την ευθύνη της φανέλας αυτής;
Σίγουρα, η φετινή χρονιά δεν είναι η ιδανικότερη για τον Πέτρο. Πρόκειται για έναν ταλαντούχο ποδοσφαιριστή που έχει συνδέσει το όνομά του με τίτλους και διακρίσεις με την φανέλα της ”ένωσης”. Η απόδοση του, βρίσκεται σταθερά κάτω του μετρίου κατά μέσο όρο σε όλη την χρονιά, και αυτός είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες της αγωνιστικής κατρακύλας της ομάδας. Ο 27χρονος επιθετικός, είναι άφαντος στην πλειοψηφία των αγώνων που έχει δώσει η ΑΕΚ. Αυτό είναι ένα γεγονός που κανείς δεν μπορεί να διαψεύσει. Μένει σταθερά μακριά από τον καλό του εαυτό, και αυτό στοιχίζει πολύ στον σύλλογο διότι αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς κρίκους της ομάδας.
Πιθανότατα, η χρησιμοποίηση του πιο κεντρικά ή πίσω από τον επιθετικό, θα μπορούσε να τον βοηθήσει ώστε να δείξει καλύτερα δείγματα γραφής, όμως ο Μαρίνος Ουζουνίδης επιμένει να τον επιλέγει στα πλάγια. Είναι εμφανές πως αυτή η θέση δεν του ταιριάζει καθόλου, και δεν νιώθει άνετα να αγωνίζεται εκεί και να κάνει το παιχνίδι του.
Είναι όμως αυτός ο μόνος λόγος που έχει πέσει κατακόρυφα η απόδοση του; Το να είσαι αρχηγός σε έναν τόσο μεγάλο σύλλογο, είναι ένα βαρύ φορτίο που δεν μπορούν να το σηκώσουν όλοι. Ο Μάνταλος, είναι ένας παίκτης που η κερκίδα αγαπάει να μισεί. Ο παίκτης, που θα βρεθεί στο επίκεντρο για οποιαδήποτε αγωνιστική κακουχία ‘χτυπήσει” την πόρτα της ομάδας. Ο παίκτης, όπου ο κόσμος της ομάδας έχει την απαίτηση να δώσει ακόμα παραπάνω από το 100% διότι πολύ απλά είναι ο αρχηγός.
Προσωπικά πιστεύω πως ο Πέτρος, βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο το οποίο δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Είναι ευχή και κατάρα, να είσαι αρχηγός μιας ομάδας που κυνηγάει τον τίτλο και την ευρωπαϊκή συμμετοχή, και εντελώς διαφορετικό να τα έχεις πετύχει όλα αυτά και να οφείλεις να τα υπερασπιστείς. Αυτό το βάρος, δυστυχώς δεν μπορεί να το σηκώσει και αυτό φαίνεται τόσο αγωνιστικά όσο και κυρίως έξω αγωνιστικά. Είναι πλέον γνωστό άλλωστε το γεγονός πως ο τρόπος ζωής του πλέον, δεν συνάδει με τον τρόπο ζωής ενός αθλητή, που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό και το βήμα παραπάνω στην καριέρα του.
Το άκουσμα της είδησης πως ούτε αυτός υπολογίζεται πλέον μετά τους Μπακασέτα, Λαμπρόπουλο Σιμόες,και τον ήδη ”φευγάτο” Αϊντάρεβιτς, δεν είναι κάτι καινούργιο. Στην ΑΕΚ, γνώριζαν τα καμώματά του, έδωσαν πολλές ευκαιρίες (κυρίως ο Μελισσανίδης που τον είχε ”βαφτίσει” ως αγαπημένο του παιδί), αλλά δυστυχώς γι’ αυτόν, είναι πολύ πιθανό πως τον Γενάρη ή το καλοκαίρι θα αποτελέσει παρελθόν από τον σύλλογο που ”έφτιαξε” το όνομα του. Ο Πέτρος, δεν έκανε την αυτοκριτική του, δεν άλλαξε τις συνήθειες του και δεν προσπάθησε όσο όφειλε, να διορθώσει την κατάσταση και το κλίμα μεταξύ ποδοσφαιριστών και προπονητή.
Και για τους λάτρεις της στατιστικής, οι αριθμοί δεν λένε ποτέ ψέμματα. Ίσως καμία φορά να μην λένε όλη την αλήθεια αλλά στην προκειμένη περίπτωση δυστυχώς δεν πέσαμε στην εξαίρεση. Ενδεικτικά, ο Μάνταλος, έχει αγωνιστεί σε 10 αναμετρήσεις και έχει πετύχει δύο τέρματα σε 14 τελικές προσπάθειες, δηλαδή ένα γκολ ανά εφτά τελικές. Επιπρόσθετα, έχει καταγράψει μόνο δύο ασίστ πράγμα που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο το στοιχείο γκολ στην ΑΕΚ, ενώ έχει και 47 λάθη σε 786 αγωνιστικά λεπτά 6 περισσότερα από την περσινή χρονιά σε μόλις 863 λεπτά συμμετοχής.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Η αυτοκριτική είναι η λύση
Πέρασε λοιπόν και η 10 αγωνιστική της Super League. Η ΑΕΚ, κατάφερε (διότι περί κατορθώματος πρόκειται) να μείνει στο -9 από την κορυφή και η σεζόν να “μοιάζει” ήδη τελειωμένη, ύστερα από την δίκαιη ήττα με 0-2 από τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ.
Διαβάζω από εχθές πως η ΑΕΚ ήταν καλύτερη και άξιζε την νίκη επί του Ατρόμητου. Προσπαθώ να καταλάβω την λογική αυτή, διότι στα δικά μου μάτια όχι μόνο δεν ήταν καλύτερη, αλλά πήρε αυτό ακριβώς που άξιζε.
Η εικόνα αυτή που παρουσιάζει η ομάδα από την αρχή του πρωταθλήματος και ειδικότερα στο δεύτερο μισό από το 60′ και έπειτα, (εξαιρώ το δεύτερο μισό με τον Άρη) είναι απολύτως δικαιολογημένη διότι αυτή η ΑΕΚ δεν εχει καμία σχέση με την περσινή. Τι πάει να πει δηλαδή ότι είχε τρία δοκάρια; Τι πάει να πει ότι κυκλοφορούσε την μπάλα καλά; Τι πάει να πει πως δεν είχε την βοήθεια του κόσμου; Όλα αυτά μου ακούγονται βερεσέ. Δεν νοείται ομάδα που πέρσι στέφθηκε πρωταθλήτρια, στα τελευταία 8 παιχνίδια να μην έχει καταφέρει να πάρει έστω και μια ισοπαλία. Θα εξαιρέσω τα παιχνίδια με την Μπάγερν για ευνόητους λόγους, όμως στα υπόλοιπα η εικόνα είναι αποκαρδιωτική.
Στο αμυντικό κομμάτι, η ΑΕΚ δεν παρουσιάζει την σταθερότητα που είχε επί Χιμένεθ, παρόλο που έχει δεχθεί έναν μικρό αριθμό τερμάτων. Ο Μπακάκης, δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση τον περσινό καλό εαυτό του. Στο αριστερό άκρο, πέρα από τον Χούλτ, δεν έχει κάποιον άλλο αξιόλογο (τραυματίας ο Λόπες), αν και κάποια στιγμή από τα συνεχόμενα 90λεπτα θα κουραστεί και αυτός πράγμα απολύτως φυσιολογικό.
Το θέμα του χαφ, δεν υπάρχει λόγος να το αναλύσω. Ούτως ή άλλως, το παραδέχτηκε και ο Μελισσανίδης πως ήταν λάθος η μη απόκτηση ενός δημιουργικού παίκτη.
Στα εξτρέμ, όσο και αν θέλουν να περάσουν στο μυαλό του κάθε φιλάθλου πως δεν χρειάζεται κάποια προσθήκη, εγώ θα επιμείνω και θα διατυπώσω την άποψη μου. Αν δεν παίξει ο Μπογέ, τότε τίποτα δεν λειτουργεί. Δεν γίνεται να “βαφτίζουμε” με το ζόρι εξτρέμ τον Μπακασέτα και τον Μάνταλο. Όσο αναφορά τον Γιαννιώτα, μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει τίποτα απολύτως.
Το κεφάλαιο Λιβάγια, έχει και αυτό πολλά ερωτηματικά. Η χθεσινή αλαζονεία του να ζητήσει αλλαγή ενώ ο Ουζουνίδης τις εχει πραγματοποιήσει όλες, εμένα προσωπικά μου δείχνει πως δεν σέβεται ούτε τον προπονητή του, ούτε την ομάδα του. Δεν δικαιολογείται αυτή του η πράξη ενώ έχει τιμωρηθεί ήδη με 40.000 ευρώ πρόστιμο για ανάλογα περιστατικά. Θαρρώ πως η νευρικότητα του αυτή, πηγάζει από το γεγονός πως δεν υπάρχει ακόμα σταθερό επιθετικό σχήμα, ενώ δεν του βγαίνουν και πολλές συνεργασίες με τους συμπαίκτες του. Ίσως να μην έχει βρει και την κατάλληλη χημεία με τον Πόνσε.
Εν ολίγοις, η ΑΕΚ δείχνει πως έχει χάσει το μέταλλο και το περίφημο “refuse to lose” που είχε την προηγούμενη χρονιά. Φαίνεται πως τελικά, η κατάκτηση του τίτλου μετά από 24 χρόνια απέβαλε την δίψα που είχαν οι ποδοσφαιριστές. Ελπίζω τα λεγόμενα μου να μην βγουν αληθινά.
Ο Μαρίνος δυστυχώς δεν εχει κερδίσει τα αποδυτήρια. Το κλίμα δεν είναι όπως πέρσι και αυτό το γνωρίζουν όλοι. Όχι πως δεν υπήρχαν και πέρσι προβλήματα τύπου Βράνιες, αλλά λέμε τώρα. Άλλωστε το group therapy των παικτών στα Σπάτα λέει πολλά. 40 λεπτά λέει κλείστηκαν στο προπονητικό κέντρο ΧΩΡΊΣ τον Μαρίνο. Απίστευτα πράγματα.
Κλείνοντας, ελπίζω πραγματικά η εσωστρέφεια που ταλανίζει αυτή την ομάδα να μην βγει στην επιφάνεια ΚΑΙ αυτή τη φορά. Καλή η κριτική δεν λέω, όμως η αυτοκριτική είναι σαφώς πολύ καλύτερη. Ευθύνες για την εικόνα αυτή έχουν όλοι. Όσες φορές και να μιλήσει ο Μελισσανίδης στους παίκτες, την κατάσταση μπορούν να την αντιστρέψουν μόνο οι ίδιοι.
ΥΓ. Ίσως ο κορυφαίος χθες ο Μάνταλος. Φαίνεται πως η κριτική που του ασκήθηκε επέφερε καρπούς, όμως πρέπει να αλλάξει κατά πολύ τις “συνήθειες”του αν θέλει να αντιστρέψει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί προς το πρόσωπό του. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
ΥΓ1. Πρέπει ο κόσμος της ΑΕΚ να αποδεχτεί την πραγματικότητα που επικρατεί αυτή τη στιγμή, και η πραγματικότητα λέει πως τώρα κυνηγάει την δεύτερη θέση από τον Ατρόμητο. Τι θα ακολουθήσει; Ίδωμεν.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Η ΑΕΚ έχασε μια μάχη…όχι τον πόλεμο
Το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ αποτελεί πλέον παρελθόν. Εχθές, μίλησε ο σημαντικότερος κανόνας του ποδοσφαίρου. Οταν δεν μπορείς να κερδίσεις την στιγμή που είσαι καλύτερος, τότε είναι βέβαιο πως θα χάσεις. Και αυτό ακριβώς έπαθε η ΑΕΚ. Έχασε από έναν μέτριο έως και κακό ΠΑΟΚ.
Η ΑΕΚ στο χθεσινό παιχνίδι λοιπόν, άρεσε σε πολλούς. Και όχι άδικα αν αναλογιστεί κανείς πως έκανε την καλύτερη της εμφάνιση μετά από χρόνια στην Τούμπα. Έπαιξε ωραίο και γρήγορο επιθετικό ποδόσφαιρο, δεν φοβήθηκε τον πιο πλήρη ( όπως τονίζουν συνεχώς οι δημοσιογράφοι του ΠΑΟΚ από Θεσσαλονίκη μεριά ) ΠΑΟΚ, και αν είχε και την τύχη με το μέρος της τότε θα μιλάγαμε για ένα τελείως διαφορετικό αποτέλεσμα. Βέβαια η εικόνα αυτή, οφείλεται και σε πολύ μεγάλο βαθμό στον ΠΑΟΚ και ειδικότερα στον προπονητή του. Ο Λουτσέσκου, φάνηκε πως φοβάται πολύ την ΑΕΚ. Φάνηκε από τον τρόπο που προσπάθησε να την αντιμετωπίσει, αλλά κυρίως από τις αλλαγές που έκανε. Κάτι μου λέει όμως πως, μετά το χθεσινό παιχνίδι φοβήθηκαν και κάποιοι άλλοι την ΑΕΚ του Ουζουνίδη.
Τα δύο τέρματα του ΠΑΟΚ, προήλθαν από ατομικά λάθη της Ένωσης, αυτό είναι γεγονός που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Αρχικά, το πρώτο γκολ του Πρίγιοβιτς, προήλθε από ασίστ του Λαμπροπούλου, ο οποίος στην προσπάθεια του να διώξει την μπάλα, κατάφερε να δώσει πάσα στον Σέρβο επιθετικό. Όταν δέχεσαι ένα τέτοιο τέρμα, σε μια τόσο εχθρική έδρα, την στιγμή που αποδεδειγμένα αγωνίζεσαι καλύτερα, τότε η ψυχολογία πέφτει στα κάτεργα.
Η ΑΕΚ από εκεί και ύστερα, παραδόξως έβγαλε αντίδραση. Έδειξε πως διαθέτει μέταλλο μεγάλης ομάδας. Ότι δεν έκανε με τον Άγιαξ, το έκανε με τον ΠΑΟΚ. Δεν κλείστηκε πίσω, προσπάθησε να ασκήσει πίεση και να δημιουργήσει ευκαιρίες. Είχε δύο δοκάρια με Λιβάγια και Μπακασέτα, είχε την κεφαλαία του Πόνσε, όμως δεν είχε το καθαρό μυαλό, και αυτό φάνηκε στις ευκαιρίες του Μάνταλου και του Κλωναρίδη, που δεν μπόρεσαν να…σουτάρουν από πλεονεκτική θέση.
Η ομάδα αυτή τη στιγμή είναι “γυμνή”. Οι ερασιτεχνικές κινήσεις της διοίκησης στα μεταγραφικά φάνηκαν από πολύ νωρίς. Δεν νοείται ομάδα που θέλει να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο, να μην έχει έναν μπαλαδόρο στο χώρο του κέντρου για να περνάει την μπάλα μπροστά. Δεν νοείται ομάδα, χωρίς καθαρόαιμο εξτρέμ. Οι μόνες λύσεις στην θέση αυτή είναι ο Μπογέ που δεν γνωρίζουμε ακόμα πότε θα αγωνιστεί, ο Αλμπάνης που είναι τραυματίας και ο Γιαννιώτας που είναι ανέτοιμος. Σίγουρα θα δούμε μια διαφορετική ΑΕΚ με όλους τους παίκτες διαθέσιμους, αλλά μέχρι τότε;
Το παιχνίδι αυτό δεν έκρινε απολύτως τίποτα. Πολλοί ήθελαν να δώσουν ένα διαφορετικό χαρακτήρα σε αυτή την αναμέτρηση. Κανένα πρωτάθλημα ποτέ και πουθενά δεν κρίθηκε στην 4η αγωνιστική. Η ΑΕΚ έχασε απλά μια μάχη. Το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο ακόμα, και η “αρμάδα” του Ουζουνίδη θα το παλέψει μέχρι τέλους, να είστε σίγουροι.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});