Φανταστείτε να έπαιζε και την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα δηλαδή…
Μου φαίνεται αστείο πλέον να συζητάμε ποια ομάδα αγωνίζεται με τον πιο φαντεζί και ωραίο τρόπο αλλά τελικά το δύσκολο είναι να αποδείξεις κάτι, όχι να το πετύχεις!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Φεύγοντας από τη Νέα Φιλαδέλφεια έβλεπες πρόσωπα χαρούμενα αλλά και συνάμα στεναχωρημένα. Υπάρχει εξήγηση και δεν βρίσκεται σε κάποια διπολική διαταραχή. Η ευχαρίστηση οφείλεται στις παρατάσεις που δίνει η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα, που δίκαια ακούει ρυθμικά το όνομά του από 30.000 και πλέον φίλους της ομάδας στο γήπεδο ενώ η θλίψη μεταφράζεται ως προσμονή για την επόμενη φορά που θα βρεθούν ξανά στο χώρο αυτό. Γιατί αν κάτι κέρδισε παραπάνω από τα υπόλοιπα ο Αργεντινός τεχνικός και οι ποδοσφαιριστές του, είναι η όρεξη του κόσμου να βρεθεί δίπλα στην ομάδα (έτσι κι αλλιώς θα το έκανε αλλά τώρα έχει ένα λόγο παραπάνω).
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη βλέπει από την αρχή της σεζόν και μετά την ήττα στη «Λεωφόρο» την ΑΕΚ και να μην παραδέχεται τον τρόπο που αγωνίζεται. Σίγουρα πρωτόγνωρα για τα Ελληνικά δεδομένα και σίγουρα πολύ περισσότερο για τις τάξεις των «Κιτρινόμαυρων» φιλάθλων. Θυμίζουμε πως ακόμη κι όταν η ομάδα κατέκτησε δικαίως το πρωτάθλημα της σεζόν 2017-2018, σε καμία περίπτωση δεν παρουσίαζε τέτοια εικόνα. Ασχέτως που η συνταγή του Μανόλο Χιμένεθ ήταν απολύτως πετυχημένη. Πλέον μιλάμε για ποδόσφαιρο, επίθεση, αυτοματισμούς, θέαμα και εννοείται ουσία.
Φτάνει να πούμε πως, μετά τον Οκτώβριο η ΑΕΚ δέχτηκε το πρώτο της τέρμα στην έδρα της από πέναλντι που ορθώς δίνεται ως παράβαση αλλά έχει προηγηθεί φάουλ στον Ορμπελίν Πινέδα άρα δεν θα έπρεπε να φτάσουμε εκεί ή αφού φτάσαμε θα έπρεπε να διορθωθεί. Ωστόσο μικρή σημασία έχει αφού η «Ένωση» τελείωσε την αναμέτρηση με το πολύ φτωχό 4-1, σε σχέση με την εικόνα και τις ευκαρίες της, αλλά βρήκε μπροστά της έναν σεληνιασμένο Γιάννη Ανέστη που χειροκροτήθηκε από το γήπεδο.
Εντελώς αντικειμενικά δεν πιστεύω πως υπάρχει ομάδα που μπορεί να αγωνισθεί αυτή τη στιγμή σαν την ΑΕΚ. Προσοχή, δεν λέω πως είναι το πιο αποτελεσματικό αυτό που γίνεται στο «Δικέφαλο» λέω όμως πως είναι το πιο όμορφο. Ίσως στη δεύτερη θέση να μπορεί να καταταχθεί ο Ολυμπιακός που δείχνει σημάδια βελτίωσης σε σχέση με τον προβληματικό του πρώτου γύρου. Από την άλλη ο πρωτοπόρος Παναθηναϊκός που βρίσκεται εκεί λόγω ενός κράματος αποτελεσματικότητας, Γιοβάνοβιτς και τύχης παρουσιάζει προβλήματα. Με την ΑΕΚ παρατάχθηκε για την ισοπαλία και πριν λίγο νίκησε στα Ιωάννινα (πολύτιμο μεν) αλλά δυσκολεύτηκε.
Αναφορικά με όσους ακόμη δεν έχουν πειστεί πως η ΑΕΚ παίζει την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα, ας φανταστούν τι έχει να γίνει όταν θα καταφέρουν να πειστούν. Πάντως, μιλάμε για ένα πρωτάθλημα με τεράστιο ενδιαφέρον και 3 με 4 διεκδικητές. Εγώ προσωπικά θεωρώ πως η ΑΕΚ, πριν τα play off, θα βρίσκεται στην πρώτη θέση με μικρή διαφορά όμως υπάρχει ακόμη δρόμος. Αναλογιζόμαστε βεβαίως πως σε όλο αυτό δεν έχει συμπεριληφθεί η παράμετρος πως απουσιάζουν εδώ και καιρό τα δύο πρώτα βιολιά της ομάδας, Γκατσίνοβιτς και Ελίασον. Ωστόσο υπάρχει ακόμη χρόνος να πειστούν όλοι.
ΥΓ: Ο Λιβάι Γκαρσία δεν τον σταματάνε στην Ελλάδα ούτε με λαβές
ΥΓ2: Αλμέιδα σε ευχαριστούμε πρωί-μεσημέρι-βράδυ
Τα Κυριακάτικα μεσημέρια που μας είχαν λείψει στην πιο ποδοσφαιρική πόλη του κόσμου
Κυριακή, αγώνας της ΑΕΚ εντός έδρας, σέντρα στις 16:00 και πρόβλεψη για ηλιόλουστο καιρό. Τι άλλο μπορεί να ζητήσεις;
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Η Κυριακή είναι η ημέρα της οικογένειας. Αυτό μας μάθαιναν από παλιά στα σπίτια μας και υπάρχει λόγος. Ωστόσο καμιά φορά γίνονται εξαιρέσεις και κάποια μέλη μπορεί να ξεκινήσουν από νωρίς προς Νέα Φιλαδέλφεια. Ωστόσο η ώρα προσφέρεται ώστε να μην μείνει κανείς πίσω και να μεταφερθεί η οικογενειακή συσπείρωση αυτή, στην πιο «Κιτρινόμαυρη» πόλη του κόσμου. Τα μαγαζιά θα πάρουν «φωτιά», οι δρόμοι θα γεμίσουν και η πόλη της ΑΕΚ θα φορέσει ξανά τα γιορτινά της από νωρίς.
Τα παλιά τα χρόνια, έως και αρχές της δεκαετίας του 00΄ οι αγώνες είχαν ώρα έναρξης συνήθως στις 15:00. Η «επανάσταση» με την τηλεοπτική κάλυψη σε όλες τις αναμετρήσεις έφερε τη μεγάλη αλλαγή που έχουμε πλέον συνηθίσει. Εγώ, λόγω ηλικίας, δεν θυμάμαι αυτό το έθιμο με τις μεσημεριανές αναμετρήσεις και την ιεροτελεστία που ακολουθούσαν οι περισσότεροι. Το έχω ακούσει όμως σε εξιστορήσεις πιο μεγάλων ηλικιακά από εμένα που αναπολούν το «τότε» που νιώθω σαν να το έχω ζήσει κι εγώ.
Η Νέα Φιλαδέλφεια προσφέρεται για, αυτό που λέμε λαϊκά, «μάζωξη» από νωρίς. Καφές το πρωί σε κάποιο από τα εκατοντάδες μαγαζιά ή ακόμη και σε πλαστικό (χάρτινο λόγω εποχής), ποτήρι και βόλτα πέριξ του γηπέδου. Φαγητό και μετά είσοδο στο «Ναό» ή πρώτα ο αγώνας και μετά ο μεζές. Ανάλογα τις ορέξεις του καθενός και της παρέας. Μετά, αφού έχεις χορτάσει πρωτίστως θέαμα και μετέπειτα από φαγητό, παίρνεις χαρούμενος το δρόμο προς το σπίτι σου.
Τώρα αφήστε στην άκρη όσα είπα και φέρτε στο νου σας κάτι πιο απρόσωπο και γκρίζο. Αγώνας της ΑΕΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο με ώρα έναρξης στις 21:00. Άφιξη στο Μαρούσι γύρω στις 20:00, είσοδο στις κερκίδες, θέαση της αναμέτρησης και πίσω σπίτι. Δεν ακούγεται καθόλου ωραίο όμως για πολλά χρόνια αυτό ήταν αναγκασμένοι να κάνουν οι φίλοι της «Ένωσης». Τους έλειπε αυτό το ποδοσφαιρικό μεσημέρι στην πιο ποδοσφαιρική γωνιά του πλανήτη, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Γι΄ αυτό πλέον το ζει έντονα και προσπαθεί να αναπληρώσει όλο το χαμένο χρόνο.
Για κάτι τέτοιες ημέρες περιμέναμε πως και πως την «OPAP ARENA». Αυτός είναι ο λόγος που λέμε πως ο Δημήτρης Μελισσανίδης μας έδωσε πίσω ό,τι είχαμε χάσει ή ό,τι δεν είχαμε ζήσει μέχρι στιγμής οι πιο νέοι. Δεν μας νοιάζει καν ποιος είναι ο αντίπαλος (χωρίς να θέλω να θίξω τον αξιόμαχο και πάντα επικίνδυνο Παναιτωλικό). Το γήπεδο θα είναι κατάμεστο, όπως σχεδόν ήταν κόντρα στην Κηφισιά και όπως λογικά θα είναι και κόντρα στον Πανσερραϊκό. Αυτή είναι η δύναμη της ΑΕΚ, αυτή είναι η αύρα της Νέας Φιλαδέφλειας.
Τα καπνογόνα δεν αποτελούν «κόλαση» και τα δακρυγόνα λύση
Κάθε υγιής φίλαθλος εχθές στη Νέα Φιλαδέλφεια σκέφτηκε το ίδιο. Κι αν δεν το σκέφτηκε το ένιωσε στην ανάσα του, στην οσμή του, στην όρασή του!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Πριν την ανέγερση του παλατιού της Νέας Φιλαδέλφειας που ονομάζεται «OPAP ARENA» διατυμπανίζαμε περήφανοι πως αποτελεί ένα έργο συνέχειας των όσων δημιούργησαν από το μηδέν, πέτρα-πέτρα οι παππούδες και οι πρόγονοί μας. Δανείζομαι μια ατάκα που διάβασα σήμερα στα social media (μη ενθυμούμενος από ποιον/ποια). Η κατάσταση που επικράτησε πριν την έναρξη του χθεσινού «Αθηναϊκού ντέρμπι» αλλά και προ ολίγων μηνών κόντρα στον ΠΑΟΚ με τα δακρυγόνα αλλά και μέσα στο γήπεδο με τα καπνογόνα αποτελούν λέτε μια καλή πρόσκληση για όσους παππούδες και προγόνους είναι εν ζωή και θέλουν να έρθουν στο γήπεδο;
Λείπουν οι οικογένειες από τον αθλητισμό βροντοφωνάζουν κάποιοι και μετά προκαλούν μια ατμόσφαιρα με χημικά και καπνό που όπως όλοι γνωρίζουμε είναι άκρως «family friendly». Εχθές αντικρίσαμε με τα μάτια μας κόσμο να αποχωρεί πριν τη σέντρα από το γήπεδο αλλά και όσους έμειναν να δυσανασχετούν με τα εκατοντάδες καπνογόνα που όχι μόνο έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνικτική αλλά και λειτούργησαν ενάντια στην ομάδα. Πέρα από την πιθανή τιμωρία έδρας που, αν δεν έρθει τώρα πιθανόν να την υποστούμε αργότερα καθώς αυτό θα επαναληφθεί, σταμάτησαν και το ρυθμό της ομάδας που παραλίγο να δεχθεί την ισοφάριση έπειτα.
Προφανώς δεν ήμουν πάντα ενάντια στα καπνογόνα. Πέρασα και εγώ από την παιδική και εφηβική ηλικία που περίμενα πως και πως το πέταλο να φτιάξει την ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ σε κάποιο ντέρμπι. Φωτογραφίες, βίντεο και μετά περηφάνεια στους φίλους πως ήμουν και εγώ μέσα σε αυτά. Ίσως ακόμη παρασυρόμαστε και τα δείχνουμε σε instagram stories και τα σχετικά. Όμως αν το σκεφτούμε, περισσότερο κακό κάνουν παρά καλό. Όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχθούμε, δεν αποτελούν γηπεδική «κόλαση». Για να επιτευχθεί ο «φόβος» του αντιπάλου σε λογικά πλαίσια χρειάζεται φωνή, παλμό και ισχυρή παρουσία. Όχι κύματα καπνού.
Ας πιάσουμε τώρα το άλλο μεγάλο θέμα. Μια σχέση αγάπης κάθε λάτρη του γηπέδου. Το δακρυγόνο της Αστυνομίας. Δεν ξέρω ποιος είναι ο κανόνας και πότε «δικαιούται» ένας κάτοχος αυτής της χημικής βόμβας να προβεί σε χρήση όμως αν είναι τόσο εύκολο, να σταματήσει να είναι. Γίνεται υποτίθεται η χρήση για να προστατευτεί ο απλός κόσμος. Ξέρετε, αυτός που μετά δυσκολεύεται να ανασάνει, τσούζουν τα μάτια του και καίγονται τα σωθικά του. Τουλάχιστον δεν κινδυνεύουν από…κάτι που τους προστάτεψε η χρήση των χημικών αυτών. Πρέπει να βρεθεί μια λύση αλλιώς το γήπεδο θα είναι μόνο για τους λίγους που κάνουν επεισόδια και την Αστυνομία που απαντάει.
Σαν επίλογο κράτησα ένα ακόμη ζήτημα που βασανίζει το νέο γήπεδο της ΑΕΚ και δεν παίρνει την αξία που πρέπει τώρα που είναι νωρίς. Έχω ξαναπεί, το χειρότερο από όλα είναι να μπορώ να απολαύσω κάτι που κάποιος συνάνθρωπος το στερείται. Μακάρι η είσοδος στο γήπεδο να μπορούσε να είναι για όλους αλλά δεν είναι. Απαγορεύεται να βλέπουμε άτομα στις σκάλες, στους διαδρόμους εξόδου και γενικά σε μέρη της κερκίδας που δεν έχει καθίσματα. Μας εγγυάται κανείς πως θα είναι όλα ρόδινα αυτές τις περίπου δύο ώρες παραμονής μας στο γήπεδο και δεν θα χρειαστεί μια άμεση έξοδο από το χώρο; Τότε θα καταλάβουμε πόσο εγκληματική είναι η αμέλεια κάποιων και η συνειδητή και ατιμώρητη είσοδος χωρίς εισιτήριο στις κερκίδες της «OPAP ARENA».
Στο θέμα των δακρυγόνων η ΠΑΕ ΑΕΚ δεν μπορεί να κάνει πολλά. Ίσως μόνο μια ισχυρή παρατήρηση ή ανακοίνωση. Δεν είναι αρμόδια και λογικό. Στα υπόλοιπα δύο όμως μπορεί και επιβάλλεται να κάνει. Δεν γνωρίζω ακριβώς τον τρόπο όμως πρέπει να βρεθεί μια λύση. Αναμέναμε 19 ολόκληρα χρόνια να μπούμε ξανά στο ποδοσφαιρικό μας σπίτι. Εκεί που φεύγουμε από τις οικογένειες μας, από τους φίλους μας, από τους δικούς μας ανθρώπους και πάμε να βρεθούμε δίπλα στην αγαπημένη μας ομάδα. Κάποιοι όμως το χαλάνε όλο αυτό με το έτσι θέλω λες και τους ανήκει ο χώρος ή είναι πιο ΑΕΚ από άλλους. Πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα για να πούμε πως λειτουργεί ομαλά το «παλάτι» της Νέας Φιλαδέλφειας.
Η προσπάθεια σπίλωσης της νίκης της ΑΕΚ καταρρίπτεται από τον Παναθηναϊκό
Σεβασμό και πολλά συγχαρητήρια στους επαγγελματίες που κατέχει η ομάδα του Παναθηναϊκού και δε χρησιμοποίησαν φθηνές δικαιολογίες για την ήττα στο ντέρμπι!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας στο τέλος του βρίσκει συνήθως ένα νικητή κι ένα χαμένο, εκτός από την περίπτωση της ισοπαλίας. Όταν μια ομάδα πανηγυρίζει και η άλλη ηττάται τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Τρόποι διαχείρισης της ψυχολογίας και τόνωσης του ηθικού της ομάδας αλλά και των οπαδών της. Το πρώτο κομμάτι, της ομάδας, το αναλαμβάνει ο προπονητής και τελειώνει εκεί η υπόθεση. Στο κομμάτι του απλού λαού και των δημοσιογράφων είναι πιο περίπλοκο αφού κάποιοι καταλαμβάνονται από νεύρα και δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς έχει συμβεί.
Αυτό είδαμε εν ολίγοις εχθές μετά τη λήξη του «Αθηναϊκού ντέρμπι». Σε διάφορες δημοσιεύσεις σε αθλητικές ιστοσελίδες από αρθρογράφους αλλά και σε «καφενειακές» συζητήσεις οπαδών καταλάβαινες μια άνευ λόγου επίθεση προς την ΑΕΚ πως κέρδισε με δόλιο τρόπο και αδίκως πήρε τους τρεις βαθμούς. Αγωνιστικά μιλώντας αρχικά αν μια ομάδα άξιζε το τρίποντο ήταν η «Ένωση». Τώρα αν ήταν πιο σωστή η ισοπαλία είναι άλλο κομμάτι και εγώ διαφωνώ καθέτως.
Πάμε όμως στις…επίμαχες για κάποιους λίγους, φάσεις. Κατακριτέο και εγκληματικό να σκάσει κροτίδα ή ό,τι ήταν αυτό δίπλα στον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού. Δεν θα υιοθετήσω την άποψη πως έκανε θέατρο για καθυστερήσεις αφού όση ώρα έμεινε κάτω ακριβώς η ίδια προτέθηκε σε έξτρα χρόνο μετά το 90΄. Σε όσους πηγαίνουμε συνέχεια στα γήπεδα μας έχει συμβεί έστω μια φορά να ακούσουμε ένα δυνατό κρότο και για κάποια δευτερόλεπτα να τα χάσουμε. Πόσο μάλλον όταν αγωνίζεσαι σε ντέρμπι και οι παλμοί είναι αυξημένοι και η συγκέντρωση στα ύψη.
Ωστόσο ακούστηκε πως ο Ιταλός γκολκίπερ των φιλοξενουμένων δέχτηκε το γκολ λόγω του περιστατικού αυτού. Η θεωρία αυτή διαψεύστηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τον πλέον κατάλληλο, τον ίδιο τον Αλμπέρτο Μπρινιόλι. Δήλωσε πως φέρει ευθύνη στο γκολ και δεν είχε επηρεαστεί από την κροτίδα. Μεγάλη δήλωση καθώς θα μπορούσε να «κρυφτεί» κάτω από το κατακριτέο αυτό γεγονός και να μην μπορεί κανείς να του καταλογίσει τίποτα, αντιθέτως θα είχε και υποστηρικτές στο πλευρό του. Φέρθηκε όμως επαγγελματικά και αληθινά.
Πάμε κάποια δευτερόλεπτα πριν το γκολ. Το παιχνίδι σταματάει με την ΑΕΚ να έχει τη μπάλα στα πόδια της. Ναι, ενοχλεί κάποιους αλλά αν παρατηρήσετε ψύχραιμα, τώρα που δεν αλλάζει και η έκβαση του αγώνα, θα δείτε πως πρώτα σφυρίζει ο διαιτητής και έπειτα η μπάλα πάει στα πόδια του Κώτσιρα. Ο κανονισμός δεν προβλέπει επιστροφή της μπάλας στον Παναθηναϊκό ούτε ξεκίνημα επίθεσης από πίσω. Αυτό που κάνει η «Ένωση» είναι ολόσωστο και το επιβεβαίωσαν μέχρι και τηλεκριτικοί που…δεν είναι γνωστοί για την «Κιτρινόμαυρη» συμπάθεια που, δεν, έχουν.
Τα παραπάνω λεγόμενα ή καλύτερα γραφόμενα, τα επιβεβαιώνει ξανά ο ίδιος ο Παναθηναϊκός που δεν διαμαρτυρήθηκε και όσοι έκαναν δηλώσεις στάθηκαν στη λάθος αμυντική λειτουργία των φιλοξενουμένων. Το έχω ξαναπεί, είναι κόσμημα ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς για το «τριφύλλι» και κατ΄ επέκτασιν για τη χώρα μας. Ξεκίνησε τις δηλώσεις του με συγχαρητήρια στην ΑΕΚ, μίλησε για την ατμόσφαιρα, τη μπάλα που παίζει η ομάδα. Πως να μην τον αγαπήσεις μετά; Κι ας είναι αντίπαλος. Είναι επαγγελματίας και σωστός άνθρωπος που δεν ασχολείται με το πως θα μειώσει την καθόλα νόμιμη και δίκαιη επιτυχία του αντιπάλου.
Τέλος, στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε κι ο Χουανκάρ στις δηλώσεις του. Σύσσωμος λοιπόν ο οργανισμός του Παναθηναϊκού είναι ο ίδιος που δεν αφήνει καμιά δεύτερη σκέψη ως προς ενδεχόμενη αλλοίωση αποτελέσματος και μπαίνει ασπίδα στην προσπάθεια σπίλωσης της νίκης της ΑΕΚ. Πως; Με τον επαγγελματισμό του και τους τρόπους που ο προπονητής του συλλόγου έχει μάθει στους ποδοσφαιριστές του. Κάποιοι άλλοι καταφεύγουν σε φθηνές δικαιολογίες που μόνο κακό κάνουν. Άλλωστε ακόμη πρώτοι είναι και με 4 βαθμούς διαφορά…
Στη μάχη του κέντρου νίκησε ο σούπερ σταρ Σιμάνσκι
Τι άλλο να κάνει ο Πολωνός χαφ για να αποδείξει πως αποτελεί έναν εκ των πιο βελτιωμένων ποδοσφαιριστών στο «Κιτρινόμαυρο» ρόστερ;
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Μεγάλη νίκη της ΑΕΚ κόντρα στον Παναθηναϊκό. Τα «πως» και «γιατί» θα τα πούμε/γράψουμε/διαβάσετε αύριο. Προς το παρόν θέλω να επικεντρωθούμε στον MVP, κατ΄ εμέ. Το όνομα αυτού, Ντάμιαν Σιμάνσκι. Πάω στοίχημα πως αν ο Αλμέιδα του ζητούσε να καταπιεί σπαθιά, θα το έκανε. Τα τρεξίματά του, οι νικηφόρες μονομαχίες, το πως δέσποζε στο χώρο ευθύνης του και πως βοηθούσε την ομάδα είναι χάρμα οφθαλμού αλλά και μεγάλη δουλειά του Αργεντινού τεχνικού της ομάδας.
Όλη η ομάδα ήταν καλή με ελάχιστες εξαιρέσεις. Ωστόσο μου αρέσει στη ζωή μου να είμαι δίκαιος, όσο μπορώ. Έχω γράψει ουκ ολίγες φορές ανά το παρελθόν αρνητικά σχόλια για τον Πολωνό και φέτος με βγάζει μέχρι και…άμπαλο. Απίστευτη σεζόν από έναν απλό χαφ που μεταμορφώθηκε σε λίγους μήνες σε παίκτη βαρόμετρο και αναντικατάστατο. Δεν ήμασταν λίγοι άλλωστε αυτοί που σκεφτήκαμε πως αν ο παίκτης αγωνιζόταν στα Ιωάννινα τώρα θα ήμασταν στο -1.
Στη Νέα Φιλαδέλφεια ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έριξε το βάρος στο χώρο του κέντρου. Εκεί προσπάθησε αρχικά να περιορίσει την ΑΕΚ, κάτι που κατάφερε σε ένα μεγάλο βαθμό αλλά και να ξεκινήσει τις όποιες επιθετικές βλέψεις των φιλοξενουμένων. Σε αυτό είχε ένα μεγάλο αντίπαλο. Τον Ντάμιαν Σιμάνσκι. Αν βάλουμε σε επανάληψη τον αγώνα γνωρίζοντας το σκορ και με φυσιολογικούς παλμούς θα μείνουμε με το στόμα ανοιχτό λόγω της αθόρυβης αλλά ουσιαστικής δουλειάς που κάνει ο Πολωνός. Έχει πάρει τη φανέλα του βασικού…σπίτι του και αυτό δεν φαίνεται πως θα αλλάξει άμεσα. Γιατί να αλλάξει άλλωστε;
Αραούχο θυμήσου, είσαι αρχηγός και άνθρωπος των ντέρμπι
Ερωτώ, υπάρχει καλύτερη στιγμή να δηλώσει παρουσία ο Αργεντινός ποδοσφαιριστής; Απαντώ κιόλας πως όχι, είναι το τέλειο τάιμινγκ να δείξει ποιος είναι!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Προσμονή για ντέρμπι χωρίς ξενύχτι γίνεται; Όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες, δεν γίνεται. Μεγάλο ματς το αποψινό στη Νέα Φιλαδέλφεια. Προφανώς, βλέποντας μπάλα κάποια χρόνια, είναι ξεκάθαρο πως δεν κρίνεται το πρωτάθλημα ακόμη και στο χειρότερο αποτέλεσμα για την ΑΕΚ. Ωστόσο είναι ένα ντέρμπι με όλη τη σημασία της λέξης. Ο Παναθηναϊκός αήττητος, η «Ένωση» από ήττα εκτός προγράμματος και οι δύο ομάδες προσπαθούν να πείσουν πως η καθεμιά είναι η καλύτερη της Ελλάδος.
Τέτοιες αναμετρήσεις θέλουν και παίκτες που είναι φτιαγμένοι για αυτές. Η ΑΕΚ έχει έναν τέτοιον και ακούει στο όνομα Σέρχιο Αραούχο. Είναι μια ξεχωριστή αλλά και συνάμα περίεργη σεζόν γι΄ αυτόν. Ο ρόλος του άλλαξε στο γήπεδο και τα νέα του καθήκοντα του πάνε πάρα πολύ. Ωστόσο δημιουργήθηκε ένα θέμα στο σκοράρισμα όταν ο ίδιος φτάνει μπροστά από το τέρμα. Κατά την πολύ ταπεινή μου γνώμη είναι περισσότερο θέμα ψυχολογίας. Ό,τι και να έχει γίνει όμως, ποιος μπορεί να ξεχάσει τι κάνει στα ντέρμπι ο Τσίνο;
Από τη σεζόν 2016-2017 που ήρθε το χειμώνα έως και σήμερα έχει αγωνιστεί ουκ ολίγες φορές σε μεγάλα ματς. Αποτέλεσε μεγάλο φόβητρο κάθε αντιπάλου. Ήταν πάντα εκεί, με τη βοήθεια εννοείται και των συμπαικτών του. Γκολ-ποιήματα κόντρα σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ μας έρχονται πολύ γρήγορα στις μνήμες μας. Φέτος υπάρχει και μια διαφορά. Αποτελεί τον αρχηγό της ομάδας μετά την απομάκρυνση του Πέτρου Μάνταλου από αυτόν τον ρόλο. Δεν γίνεται να μην ξεχωρίσει λοιπόν ο Σέρχιο Αραούχο απόψε.
Πρέπει να είναι η στιγμή του. Να το καθορίσει εκείνος και να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί χωρίς άγχος και χωρίς να πιέζεται από πουθενά. Από την πλευρά του ο κόσμος έχει δείξει πόσο τον αγαπάει καθώς το όνομά του έχει γίνει αμέτρητες φορές σύνθημα στα χείλια των παρευρισκόμενων στο γήπεδο. Κάτι τέτοιο θέλουμε και απόψε. Το χρωστάει πρώτα στον εαυτό του για να επιστρέψει στη φόρμα που αποδεδειγμένα μπορεί, στην ομάδα που τον εμπιστεύεται και στον κόσμο που τον λατρεύει. Ας δούμε ξανά μαγεία εκ Αργεντινής από τον αρχηγό της ομάδας.
Σίγουρα αξίζει σε όλους μας μια καλή ΑΕΚ;
Κακή, στραβή και ανάποδη η ήττα στα Ιωάννινα αλλά οι αντιδράσεις από μερίδα φιλάθλων της ομάδας με κάνουν να πιστεύω πως η ΑΕΚ έχανε πρώτη φορά στην ιστορία της!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Στη σύγχρονη εποχή θεωρώ πως με τον όρο «μαζοχισμό» εννοούμε, πέρα των επιστημονικών ερμηνειών, και τη συμμετοχή σε διάφορα γκρουπ των social media που μπορεί ο καθένας να γράψει ό,τι σκεφτεί. Μην παρεξηγηθώ, η ελευθερία του λόγου είναι αγαθό που κάποιοι έχασαν και τη ζωή τους για να το αποκτήσουμε. Ωστόσο μια «βόλτα» από το χώρο που εμφανίζονται τα σχόλια και οι δημοσιεύσεις-απόψεις του καθενός θα σας πείσει πως η ανάγνωση αυτών, καμιά φορά, βλάπτει σοβαρά.
Έχουμε ένα δεδομένο. Η ΑΕΚ εχθές δεν έπραξε τίποτα σωστά και υποχρεώθηκε σε μια ήττα από τον ΠΑΣ στα Ιωάννινα που την έριξε στους επτά πόντους διαφορά από την κορυφή. Αρκετά σύνηθες σε ένα αμφίρροπο πρωτάθλημα χωρίς ξεκάθαρο φαβορί και αουτσάιντερ. Όταν μια μεγάλη ομάδα γνωρίζει την ήττα από μια αντικειμενικά μικρότερη είναι λογικό να υπάρχει γκρίνια και κριτική. Θα ήταν παράλογο να περνούσε σαν μια «Τρίτη βράδυ» αυτό που έγινε. Ωστόσο «παν μέτρον άριστον».
Στα προαναφερόμενα γκρουπ τεράστιας εμβέλειας ή και σε σχόλια-συζητήσεις κάτω από δημοσιεύσεις που αφορούν την ΑΕΚ, παρακολούθησα (δυστυχώς όχι μόνο εγώ) απόψεις που αδυνατώ να καταλάβω αν έστω κι ένας τις ενστερνίζεται ή είναι μια προσπάθεια εκτόνωσης του θυμού. Ενδεικτικά εχθές έμαθα πως ο Αλμέιδα είναι λίγος για τα μεγάλα ματς (έξτρα γνώση πως ένα ΑΕΚ-ΠΑΣ Γιάννινα είναι ντέρμπι), ο Αραούχο έχει κοινά χαρακτηριστικά με τον Δημήτρη Σιαλμά, ο Αθανασιάδης έχει δουλέψει τροχονόμος και πολλά ακόμη τεκμηριωμένα και σωστά δομημένα σχόλια.
Να θυμίσουμε βέβαια πως όλα τα παραπάνω αφορούν απλά μια ήττα εκτός προγράμματος. Πραγματικά προσπάθησα να θυμηθώ αν είναι η πρώτη φορά, από το 1924, που η «Ένωση» ηττάται από φαινομενικά μικρότερη ομάδα. Εδώ μου δημιουργήθηκε ένα ερώτημα που ίσως ξέρω την απάντηση. Αξίζει μια καλή ΑΕΚ σε όλους μας; Μήπως κάποιοι ψάχνουν/ψάχνουμε μια ευκαιρία για να βγάλουμε κακία προς πάσα κατεύθυνση; Μήπως οι ίδιοι που εκμηδενίζουν τα πράγματα είναι αυτοί που πέρυσι ήθελαν τη φυγή του Μελισσανίδη και στα εγκαίνια έλεγαν «είναι τρελός ο πρόεδρος»;
Όπως και να έχει, ηρεμία. Κανένα σωστό και «πενηνταρίσιο» πρωτάθλημα δεν κατακτήθηκε αρχές Γενάρη αλλά ούτε και χάθηκε. Εκτός αυτού πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε να διαχωρίζουμε τις ήττες… απατεώνων προπονητών από τις ήττες του Αλμέιδα. Ο Αργεντινός τεχνικός έχει δείξει πως μπορεί να φτιάξει κάτι καλό και μακροπρόθεσμα να χτίσει μια δυναστεία. Το καλύτερο σχόλιο το κράτησα για το τέλος γιατί δεν το χωράει ο νους μου… «Αν χάσει από τον Παναθηναϊκό ετοιμάζει βαλίτσες». Το έχω ξαναπεί στο παρελθόν, ευτυχώς δεν υπάρχει παράγοντας στην ΑΕΚ να παίρνει αποφάσεις σύμφωνα με τις γνώμες των πληκτρολογίων.
Τελικά είμαστε φίλαθλοι της ΑΕΚ ή των νικών της ΑΕΚ; Εγώ προσωπικά έχω «ερωτευτεί» τόσο πολύ τον τρόπο παιχνιδιού της φετινής ομάδας που δεν με ενδιαφέρει προς το παρόν το αποτέλεσμα γιατί είναι δεδομένο πως 9/10 θα έρθει. Τώρα σε αυτή τη μια φορά που σε 20 τελικές και πέντε κλασσικές ευκαιρίες έρθει η ήττα, οκ συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Υπομονή και ραντεβού την Κυριακή στην «OPAP ARENA» με ΚΟΣΜΙΟ τρόπο να ωθήσουμε την ομάδα στη νίκη και να μπουν όλα στη θέση τους.
ΥΓ: Αναλογίστηκε κανείς πόσες απουσίες έχει να διαχειριστεί ο Αλμέιδα;
ΥΓ2: Είναι στη μοίρα της ΑΕΚ να χάνει βαθμούς από επέμβαση Τσιντώτα-Νόϊερ
ΥΓ3: Μπράβο στην ομάδα του ΠΑΣ που παλεύει και δεν περιμένει απλά τις ήττες του από τους μεγάλους
ΑΕΚ-2022: Η χειρότερη και συνάμα η καλύτερη χρονιά του συλλόγου
Πόσες εναλλαγές μπορεί να αντέξει ένας σύλλογος από μια καταστροφική περίοδο σε μια άλλη που εκπέμπει υγεία και ευτυχία;
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Απίστευτα πράγματα ζήσαμε και το 2022. Αρχικά σαν ανθρωπότητα με πολέμους, οικονομικές και πολιτικές κρίσεις αλλά και ένα σύστημα που υπολειτουργεί. Τα αφήνουμε αυτά στην άκρη, όσο μας επιτρέπουν οι συνθήκες, και ασχολούμαστε με την αγαπημένη μας ΑΕΚ και το 2022 που μας αφήνει για κάτι νέο. Κοιτάζοντας πίσω ακριβώς 365 ημέρες πριν, παρακολουθείς μια ΑΕΚ που σφίγγεται η καρδιά σου.
Κάποιοι «υπεύθυνοι» είχαν χρίσει τον Αργύρη Γιαννίκη ως κατάλληλο προπονητή και στη σύνθεση της ομάδας παρελαύνουν ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας του συλλόγου της ΑΕΚ. Ένας κόσμος στα «κάγκελα» που μετέπειτα αντιλήφθηκε πως δεν μπορούσε ούτε να φανταστεί αυτό που κατάφερε σύσσωμο το σωματείο της ομάδας, να καταφέρει.
Ήττες-ντροπή για την ιστορία της ομάδας, κάθε αντίπαλος που έφτανε στο Ολυμπιακό Στάδιο ήξερε πως μπορεί να πάρει το τρίποντο ακόμη κι αν ήταν πίσω στο σκορ 2-0 τρία λεπτά πριν τη λήξη της αναμέτρησης και μια νοοτροπία ηττημένου είχε ριζώσει καλά στον «Κιτρινόμαυρο» ουρανό. Γίνεται να αλλάξει αυτό; Αν ναι, σε πόσο χρονικό διάστημα; Την απάντηση την ήξερε μόνο ο διοικητικός ηγέτης της «Ένωσης», Δημήτρης Μελισσανίδης.
Επιστρέφουμε στο σήμερα. Περίπου 6 μήνες μετά από την επικύρωση πως η ομάδα δεν θα αγωνισθεί στην Ευρώπη καθώς έκανε το θαύμα της, δεχόμενη τρία γκολ (ενώ προηγήθηκε με 2-0), στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Κανείς δεν περίμενε πως θα παρακολουθήσουμε τη μεγαλύτερη αλλαγή νοοτροπίας σε ομάδα στη χώρα μας σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Τελικά όμως η ευχή πραγματοποιήθηκε και οι σωστοί χειρισμοί της διοίκησης με απομακρύνσεις ανθρώπων που αποτελούσαν βαρίδια για την ομάδα αλλά και την απόκτηση ικανών στελεχών (στο επιτελείο και στο κομμάτι του ρόστερ) η ΑΕΚ έγινε ξανά αυτό που ονειρευόμασταν.
Από την εξαθλίωση έφτανε να θεωρείται πρώτο φαβορί για τον τίτλο του πρωταθλήματος όντας ακόμη δεύτερη στη βαθμολογία με τέσσερις βαθμούς διαφορά. Αυτό συμβαίνει καθώς ο Ματίας Αλμέιδα και οι ποδοσφαιριστές του παρουσιάζουν κάτι που οριακά αγγίζει το εξωπραγματικό για Ελληνικά δεδομένα. Φόβητρο για κάθε αντίπαλο ενώ οι οπαδοί της ομάδας αδημονούν για να έρθει η ώρα να βρεθούν ξανά στο γήπεδο.
Μιλώντας για γήπεδο λοιπόν είναι ώρα να σταθούμε στο μεγαλύτερο έργο της «Κιτρινόμαυρης» ιστορίας και ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας. Το λόγο που ο λαός της ΑΕΚ ενώθηκε ξανά και γεννήθηκε η ελπίδα που είχε χαθεί κάπου το 2002. Η «OPAP ARENA», ή «Αγιά Σοφιά», ή γήπεδο ΑΕΚ ή γήπεδο Νέας Φιλαδέλφειας όπως θέλει ας το πει ο καθένας, άνοιξε τις πύλες της. Αυτό που αντικρίσαμε ήταν είναι και θα είναι μοναδικό. Τα λόγια περισσεύουν καθώς αν έπρεπε να γράψω για το δέος που μας κατέβαλε κατά την είσοδό μας στα εγκαίνια του νέου γηπέδου, θα μου έπαιρνε ημέρες ολόκληρες.
Αυτή ήταν η «μεταμόρφωση» μιας ομάδας που έφτασε να παλεύει με τους δαίμονές της ενώ τώρα αποτελεί δαίμονα για κάθε αντίπαλο. Τα πάντα έχουν αλλάξει, κάθε αγώνας αποτελεί και ένα «sold out» ενώ δεν υπάρχει φόβος για οποιονδήποτε αντίπαλο και να επισκεφτεί τη Νέα Φιλαδέλφεια. Ναι, τα ντουβάρια δεν παίζουν μπάλα και χρωστάμε πολλά στον Ματίας Αλμέιδα και την ομάδα του όμως πλέον ο κόσμος ήρθε πιο κοντά και αποτελεί όντως το δωδέκατο παίκτη. Ευχή όλων, να συνεχιστεί αυτό και να έρθουν οι πρώτοι τίτλοι.
Εύχομαι καλή και δημιουργική χρονιά με υγεία και ευτυχία σε όλους!
Η δική μας Αργεντινή στο δρόμο προς τη δόξα
Αφήνουμε πίσω το Μέσι και την παρέα του και επιστρέφουμε στα μέρη μας, στη δική μας «Κιτρινόμαυρη» Αλμπισελέστε που προσπαθεί να βρει το δρόμο προς τη δόξα!
Στα γήπεδα του Κατάρ, στο πιο πολυσυζητημένο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Λιονέλ Μέσι και η εθνική Αργεντινής στέφθηκαν πρωταθλητές επάξια. Αυτά όμως μένουν στο παρελθόν και οι χαρές και τα πανηγύρια μεταφέρονται από άκρη σε άκρη στη χώρα της Λατινικής Αμερικής. Εμείς επιστρέφουμε σε πιο γνώριμα και οικεία στενά, στους δρόμους της Νέας Φιλαδέλφειας, σε ένα νεόκτιστο «παλάτι» όπου μια ομάδα προσπαθεί να επανακτήσει τη χαμένη της αίγλη.
Το έχουμε ξαναπεί, ΑΕΚ και Αργεντινή έχουν, τηρουμένων των αναλογιών, αρκετά κοινά σημεία. Ο κόσμος ζει για την ομάδα, ποτέ δεν έγιναν σύμβολο πίστης οι νίκες και τα τρόπαια ενώ έχουν την τάση να «θεοποιούν» ποδοσφαιριστές που κατακρίνονται με τις φανέλες τους. Είναι ευκόλως εννοούμενο πως δεν αποτελεί σύγκριση η λατρεία προς τον Μαραντόνα πχ σε σχέση με αυτήν προς τον Σκόκο ή τον Αραούχο, ωστόσο το συναίσθημα είναι κοινό και στις δύο περιπτώσεις.
Ένα ακόμη γεγονός που αποτελεί κοινό σημείο των δύο, είναι η συχνή αποχή από τις κορυφές των πρωταθλημάτων αλλά και το πείσμα κατάκτησης αυτών. Πόσα χρόνια είχε να στεφθεί Παγκόσμια Πρωταθλήτρια η Αργεντινή; Πόσες δεκαετίες είχε να κατακτήσει το πρωτάθλημα η ΑΕΚ; Καμιά δεν τα παράτησε, αμφότερες δικαιώθηκαν. Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα όπου οι «Κιτρινόμαυροι» φίλαθλοι έχουν την τιμή να γίνουν ξανά «ένα» με τη δική τους Αργεντινή.
Το γήπεδο θα αποκτήσει ξανά φωνή, έστω και με περιμετρικό πλεξιγκλάς, ο «Δικέφαλος» αετός θα στέκει αγέρωχος, ακόμη και με το όνομα του χορηγού να μονοπωλεί πλέον το ενδιαφέρον πάνω από τα τρία μαγικά γράμματα. Η δόξα είναι η κορυφή του δρόμου ωστόσο η ανηφόρα θα είναι δύσκολη. Η ομάδα βρίσκεται στο -8 και οι τραυματισμοί της χτυπούν την πόρτα και βάζουν εμπόδια στον Ματίας Αλμέιδα και τους ποδοσφαιριστές του. Μεγάλη ελπίδα πλέον μια γενναία ενίσχυση με τουλάχιστον 2-3 μεταγραφές στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο.
Στην «Ένωση» έχουν μπει γερά οι βάσεις και ανεξαρτήτου αποτελέσματος, όταν δουλεύεις σωστά κάποια στιγμή θα έρθει η λύτρωση. Κανείς δεν πρέπει να ανησυχεί, μόνο να στηρίζει την ομάδα και να απολαμβάνει επιτέλους το ορθολογικό ποδόσφαιρο που εκείνη παρουσιάζει μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Είπαμε, goat ο Μέσι, ιστορική στιγμή η στέψη της Αργεντινής όμως η αγάπη μας για τα τρία γράμματα δεν έχει τελειωμό και επιτέλους επιστρέφουμε στην δική μας «Κιτρινόμαυρη» μοναδική καθημερινότητα.
Ο Αλμείδα δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από τα «θέλω» του
Το γεγονός της ευγενικής απαίτησης των όσων επιθυμείς μπορεί να θεωρείται δεδομένο από κάποιους αλλά ειδικά στο χώρο του Ελληνικού ποδοσφαίρου σπανίζει!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ας μη γελιόμαστε μεταξύ μας, όταν σκεφτόμασταν την ΑΕΚ που θέλουμε να δούμε στο νέο της γήπεδο, αρκετοί από εμάς, φέρναμε περίπου στο νου μας την ομάδα που μας παρουσιάζει ο Ματίας Αλμέιδα. Απλά δεν περιμέναμε το όνομα αυτό για προπονητή. Στο μυαλό αρκετών πρωταγωνιστούσε ο Σάντος, ο Χιμένεθ, ο Αντσελότι ή ο Αρσέν Βενγκέρ. Δυστυχώς γι΄ αυτούς τα μαντάτα δεν ήταν ενθαρρυντικά. Ένας προπονητής με μηδενική θητεία στην Ευρώπη καθόταν σε μια καρέκλα που βύθισε πολλούς και την καταχράστηκαν αρκετοί που δεν την άξιζαν, χωρίς να φταίνε βέβαια γιατί κάποιος τους διάλεξε.
Το όνομα του Αργεντινού τεχνικού δεν επέφερε μεγάλες αντιδράσεις. Ούτε αρνητικές αλλά ούτε και θετικές. Άπαντες περίμεναν το έργο του. Ξεκίνησε με τα «καλά» του και τα «άσχημα» αλλά στο σήμερα δικαιώνονται όσοι τον πίστεψαν. Τεράστια μεταμόρφωση μιας ομάδας που μερικούς μήνες πριν γινόταν έρμαιο στις ορέξεις κάθε αντιπάλου και έχανε κάθε αγωνιστική και όση υπόληψη της είχε απομείνει. Όχι, το γήπεδο από μόνο του δεν θα βοηθούσε αν ο προπονητής της ομάδας ήταν πάλι κάποια εφεύρεση από τον ΠΑΣ Γιάννινα ή είχε θητεία σε μεσαίες ομάδες της, κατά τα άλλα αξιαγάπητης, Β΄ Εθνικής.
Ερχόμαστε στο «τώρα». Αν κάτι με έχει κερδίσει στον Ματίας Αλμέιδα παραπάνω από οτιδήποτε, δεν είναι το ανελέητο μαρκάρισμα και «κυνηγητό» της μπάλας από τους ποδοσφαιριστές του, ούτε η λάτιν μαγκιά που είχαμε χρόνια να δούμε, ούτε η πρώτη φορά που βλέπουμε ένα ρόστερ με συνοχή. Είναι οι μηδενικές εκπτώσεις που κάνει ως προς τα «θέλω» του σε κάθε κατεύθυνση. Δεν χαρίζεται, αν το πούμε απλά, ούτε σε παίκτες αλλά ούτε σε ανωτέρους. Αυτό που θεωρεί το κατάλληλο για την αναβάθμιση της ομάδας όχι απλά θα το πει αλλά, με τον τρόπο του, θα το επιβάλλει ώστε να πραγματοποιηθεί.
Φάνηκε ιδιαίτερα στις μεταγραφές του περασμένου καλοκαιριού όπου του προτάθηκαν εκατοντάδες ονόματα ως «υποκατάστατα» σε ποδοσφαιριστές που ο ίδιος ήθελε και ήταν δύσκολες περιπτώσεις αλλά δεν υποχώρησε σε τίποτα. Αυτό περιμένουμε να πραγματοποιηθεί και στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Εφόσον δήλωσε λοιπόν πως έχει μιλήσει με τη διοίκηση και τους αρμόδιους των μεταγραφών, αναμένουμε με αγωνία να δούμε τι επιλογές θα κάνει ο ίδιος. Όχι γιατί μας αρέσει η φάτσα του αλλά γιατί έτσι λειτουργεί μια σωστή ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό.
Έχει τη δική του φιλοσοφία και θεωρεί πως πάντα έχει τη λύση στο πρόβλημα. Αν κρίνουμε μέχρι στιγμής, δικαιώνεται. Δεν γνωρίζω αν θα στεφθεί πρωταθλητής με την ΑΕΚ ή αν θα πάρει κάποιο τρόπαιο στο τέλος της χρονιάς αλλά ας μάθουμε κάποια στιγμή να κρίνουμε, πάντα στο τέλος, αλλά και με γνώμονα τα όσα βλέπουμε. Ο Ματίας Αλμέιδα είναι ο άνθρωπος που χρειαζόμασταν χωρίς καν να το ξέρουμε.
Νέα Φιλαδέλφεια και Αλμέιδα να μην κρύψουν τις δύο μεταγραφές «τουλάχιστον» που χρειάζεται η ΑΕΚ
Όλα βαίνουν καλώς στην ΑΕΚ και σίγουρα καλύτερα από πέρυσι. Πάντα όμως υπάρχει δυνατότητα για περεταίρω βελτίωση!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
«Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο». Μεγάλο κλισέ που κουράζει να το ακούμε αλλά στην ουσία αυτή η φράση είναι η αρχή του παντός για μια σωστά οργανωμένη και με στόχους ομάδα. Αυτό φαίνεται πως πρεσβεύει φέτος η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα. Με νέο αέρα στην έδρα της που, μέχρι στιγμής, έχει μετατρέψει σε απόρθητο κάστρο, η «Ένωση» συγκαταλέγεται στις ομάδες που πρωταγωνιστούν φέτος στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Το δείχνει άλλωστε και η βαθμολογική κατάταξη καθώς βρίσκεται δεύτερη πίσω από τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό.
Τα διθυραμβικά σχόλια δεν σταματάνε ποτέ. Δικαίως τα περισσότερα βέβαια καθώς αυτό που παρουσιάζει φέτος ο Ματίας Αλμέιδα και οι ποδοσφαιριστές του, είναι βάλσαμο στις πληγωμένες ψυχούλες όλων των «Κιτρινόμαυρων» φιλάθλων που είχαν μετατραπεί σε πειραματόζωα τα προηγούμενα χρόνια σε κάτι δοκιμές Γιαννίκηδων και λοιπών ονείρων. Όταν από την πλήρη απαξίωση μετατρέπεται η ομάδα σου σε πολεμική μηχανή, ικανή να κερδίσει κάθε αντίπαλο που την αντιμετωπίζει τότε τα βλέπεις όλα ρόδινα.
Αντικατοπτρίζει όμως ο όρος «ιδανικό» ή «τέλειο» την κατάσταση την ΑΕΚ; Κατά προσέγγιση και σε ένα μεγάλο ποσοστό ναι. Νέο γήπεδο και επιστροφή στο σπίτι, ρόστερ ποιοτικό, προπονητής που χτίζει όνομα και… «κλείνει» στόματα και ένας ιδιοκτήτης που επιτέλους ακούει τον τεχνικό που ο ίδιος επέλεξε. Όμως εδώ έρχεται να μπει η παραπάνω κλισέ φράση που είπαμε στην αρχή. Ο Ματίας Αλμέιδα γνωρίζει πως πάντα υπάρχει δυνατότητα για βελτίωση ακόμη και σε κάτι που δεν μοιάζει καταστροφικό.
Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα της ΑΕΚ, κατ΄ εμέ, για φέτος. Να καταφέρει να εντοπίσει τις όποιες αδυναμίες και να τις αντικαταστήσει. Αν όμως η νέα έδρα που μονοπωλεί το ενδιαφέρον ή ο τρόπος που ο Ματίας Αλμέιδα προσαρμόζει τους ποδοσφαιριστές σε ένα πολύ ωραίο στιλ παιχνιδιού καλύψουν τις μεταγραφές που χρειάζεται ο «Δικέφαλος» τότε το αποτέλεσμα δεν θα είναι ιδανικό. Άλλωστε για κάποιο λόγο η ομάδα βρίσκεται στο -8 και δεν είναι μόνο τα πέναλντι του Παναθηναϊκού.
Ξαναλέω, το ρόστερ είναι ίσως το πιο ποιοτικό που έχω δει στην ομάδα μετά το 2007-2008. Ωστόσο πολλοί βλέπουν κάποιες μικρές αδυναμίες που ίσως κοστίζουν. Για παράδειγμα αποτελεί μια μικρή μαύρη τρύπα στην ενδεκάδα η θέση του αριστερού οπισθοφύλακα. Οι Εχσάν Χατζισαφί και Μιλάντ Μοχαμαντί, πάλι κατ΄ εμέ, δεν είναι αυτοί που πρέπει για μια ομάδα που καλείται να κάνει την προσπάθειά της και να επιστρέψει από το -8 και να βρεθεί στην κορυφή.
Ακόμη μια θέση που θα χρειαζόταν ενίσχυση ή αντικατάσταση είναι αυτή του κεντρικού αμυντικού αλλά από την πλευρά του πάγκου. Στο πρώτο ματς του πρωταθλήματος που κλήθηκαν να αγωνισθούν οι Τζαβέλλας-Μήτογλου στην Τρίπολη η ΑΕΚ στραβοπάτησε με τον πρώτο να φέρει ευθύνη στο γκολ. Μπορεί ο Ματίας Αλμέιδα να τους εμπιστευτεί ακόμη μια φορά σε μια απαιτητική σεζόν; Μόνο ο ίδιος ξέρει, εμείς υποθέσεις κάνουμε και γράφουμε αλλά με λογικά παραδείγματα.
Πολλοί παραπονέθηκαν, όχι άδικα οι περισσότεροι, για τη σωρεία χαμένων ευκαιριών της ομάδας σε πολλές αναμετρήσεις. Της κόστισε μάλιστα κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης αλλά και στο «Γ. Καραϊσκάκης» περισσότερο. Αν η ομάδα είχε πάρει δύο νίκες θα ήταν αυτόματα στο -3. Ωστόσο σε αυτή τη διαφορά προστέθηκαν ακόμη πέντε βαθμοί που είναι μεγάλο κρίμα για τη μεταμόρφωση που έχει πετύχει ο Ματίας Αλμέιδα. Ωστόσο αυτός ξέρει καλύτερα και άπαντες οφείλουμε να τον στηρίξουμε ακόμη κι αν διώξει το μισό ρόστερ. Δείχνει πως ξέρει τι κάνει.
Καλλιεργείτε τοξικότητα και θερίζετε αλητείες
Ασελγήστε όσο ακόμη προλαβαίνετε πριν τελειώσει μια και καλή το μαγαζί που κάποιοι ακόμη αποκαλούν «Ελληνικό ποδόσφαιρο» που το καλύπτει ένα σύννεφο μόνιμης τοξικότητας και μιζέριας!
Δείξε μου τον αθλητισμό σου να σου πω ποια χώρα είσαι. Ας ασχοληθούμε με το δύσμοιρο και κακότυχο ποδόσφαιρο της Ελλάδας. Τι αντικατοπτρίζει εν ολίγοις; Την κοινωνία μας και το πόσο αυτή συρρικνώνεται πνευματικά και ηθικά στις ημέρες μας ολοένα και περισσότερο. Μπορεί αυτά να ακούγονται πολύ δακρύβρεχτα αλλά είναι ακριβώς αυτό που βιώνουμε εδώ και χρόνια και βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας. Στις τηλεοράσεις μας, στις εφημερίδες που διαβάζουμε, στις ιστοσελίδες που εμπιστευόμαστε και στα γήπεδα που όσοι ακόμη πιστοί πηγαίνουμε. Κάθε φορά λες δεν πάει παρακάτω κι όμως κάποιοι φροντίζουν να μας υπενθυμίσουν το αντίθετο.
Ένας βούρκος που ολοένα και μεγαλώνει. Πνίγει μέσα του κάθε όνειρο αθλητή, κάθε όρεξη για θέαση του αθλήματος και κάθε ελπίδα σοβαρότητας τουλάχιστον από τους ανθρώπους που «τρέχουν» το project. Είδαμε ξαφνικά μια ομάδα να προσπαθεί να ρίξει μια ολόκληρη κυβέρνηση επειδή…ισοφαρίστηκε στο 96΄ με ένα πέναλντι που αν γινόταν αντίθετα και δεν δινόταν θα είχαμε τις ίδιες ανακοινώσεις για καταφανέστατη παράβαση που δεν καταλογίζεται γιατί κάποιους τους πολεμάει το σύστημα. Ύβρεις, δηλώσεις για στημένους διαιτητές, μιλημένα παιχνίδια και ό,τι μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινους νους. Με τη διαφορά πως αυτό δεν είναι μια τυπική συζήτηση σε ένα καφενείο αλλά δηλώσεις ανθρώπων που ασχολούνται χρόνια με το ποδόσφαιρο και παίρνουν σημαντικές αποφάσεις.
Σε περίπτωση που δεν ξέρατε τι θα θερίσετε με αυτά τα σπαρτά της τοξικότητας, η απάντησή σας βρίσκεται σε ένα πανό και «ανέβηκε» ένα ωραίο απόγευμα στη Λιβαδειά. Το περιεχόμενό του; Ευχές για «ψόφο» σε έναν άνθρωπο αλλά και στην οικογένειά του. Δηλαδή αν αυτό γινόταν, θα υπήρχαν άνθρωποι που θα έλεγαν «Οκ, καλά να πάθουν»; Αντιλαμβανόμαστε σε τι κωμωδία-δράμα είμαστε θεατές; Δηλαδή ντε και καλά στο σπίτι του κρεμασμένου να μιλήσουμε για σχοινί; Ο σοφός λαός λέει, «όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι αναγκασμένος να την ξαναζήσει». Ευχόμαστε βέβαια να μην εφαρμοστεί σε κανέναν αυτό. Ή αν εφαρμοστεί, να είμαστε από μια γωνιά για να το βλέπουμε.
Είναι πολύ εύκολο να φταίνε πάντα οι άλλοι. Η κυβέρνηση, ο διαιτητής, οι άλλες ομάδες. Αυτά τα παραμύθια είναι πολύ ωραία αλλά έχουν λάθος δράκο. Ο «δράκος» μπορεί να είμαστε εμείς τελικά. Αν κοιτάξουμε στο πρόσφατο παρελθόν μπορεί να μην ευθύνεται ο Μπαλτάκος ή η ΑΕΚ που την παρομοιάζουμε σαν τον «αρχικακό» κάποιου παιχνιδιού. Ο πόλεμος προς την «Ένωση» πάντως έχει εξήγηση. Δεν τους αρέσει να πρωταγωνιστεί. Έφτιαξε δικό της γήπεδο από εκεί που ήταν στην προσφυγιά, δυνάμωσε την ομάδα της από εκεί που ήταν τσίρκο, απέκτησε πλέον ευτυχία και όρεξη από εκεί που υπήρχε η μιζέρια. Η Νέα Φιλαδέλφεια είναι εφιάλτης για κάποιους και αυτός είναι ο λόγος που κάθονται να βρουν ένα σπρώξιμο, κάτι να δικαιολογήσουν την γκρίνια τους. Πόσο θα αντέξουν όμως;
Ασπίδα του γηπέδου της ΑΕΚ πρέπει να είναι οι ίδιοι οι επισκέπτες του
Τι ζήσαμε θεέ μου τις τελευταίες ημέρες. Σχεδόν δύο δεκαετίες προσμονής μας έφεραν στα σκαλιά ενός αριστουργήματος. Έλειψαν όμως οι δυσάρεστες στιγμές;
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ξημέρωσε η Παρασκευή. Η ωραιότερη ημέρα του να είσαι φίλαθλος της ΑΕΚ. Το τι ζήσαμε όσοι ήμασταν παρόντες αλλά και όσοι το παρακολούθησαν από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες δεν περιγράφεται με λόγια. Ειδικά για τους τυχερούς παρευρισκόμενους, μια ιστορία που θα λένε στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Το θέαμα μοναδικό και τα συναισθήματα πρωτόγνωρα. Λες και μπαίνοντας στην εκάστοτε θύρα του γηπέδου, άφηνες απέξω τη μιζέρια περίπου 20 χρόνων.
Φεύγοντας από το event και πριν καν καταλάβεις αν αυτό που έζησες είναι αλήθεια, ήδη ανυπομονούσες για τη Δευτέρα και το πρώτο παιχνίδι. Οι ημέρες ήταν εβδομάδες και οι ώρες φαινόντουσαν ημέρες. Με λίγο σπρώξιμο όμως πέρασαν και ήρθε η ευλογημένη αυτή στιγμή. Η πρώτη αναμέτρηση μέσα στην «OPAP ARENA» ή «Αγιά Σοφιά» ή «γήπεδο ΑΕΚ» ή «Ναός» όπως θέλει το λέει ο καθένας (μην γκρινιάζετε για μια ονομασία).
Η ατμόσφαιρα μοναδική και το κλίμα ανεπανάληπτο. Οι ποδοσφαιριστές του Ματίας Αλμέιδα έδωσαν μια φοβερή παράσταση που «χόρτασε» μέχρι και τον τελευταίο γκρινιάρη (παραδεχτείτε το έχουμε πολλούς). Ωστόσο σε όλα τα φοβερά και τρομερά που περιγράφονται παραπάνω, δεν έλειψαν και κάποια δυσάρεστα γεγονότα. Μπορεί κάποια να ακουστούν υπερβολικά αλλά ας δώσουμε βάση στο τι συνέβη και μετά βγάζουμε ο καθένας το δικό του συμπέρασμα.
Ξεκινώντας από τα καπνογόνα. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Αν αποφασίσεις να πας Τετάρτη μεσημέρι στον «Κηφισό» θα εκπλαγείς από την κίνηση και τις δύο ώρες που θα χρειαστεί να διανύσεις περίπου οκτώ χιλιόμετρα; Όχι. Ε, ούτε όταν πας στην πρεμιέρα του νέου γηπέδου εξεπλάγην κανείς από τον αριθμό των καπνογώνων που άναψαν. Στους περισσότερους άρεσαν κιόλας, βάζοντας και τον εαυτό μου μέσα.
Σε όλα όμως πρέπει να υπάρχει και ένα μέτρο. Όταν από τα μεγάφωνα ακούμε έναν άνθρωπο να μεταφέρει το μήνυμα των υπευθύνων της ομάδας πως δεν πρέπει να ανάψουν άλλα και βλέπουμε πως και στις 25 ανακοινώσεις μέσα σε 90 λεπτά, ανοίγουν κάθε φορά και 5-6 τότε χάνετε λίγο η μπάλα και το μέτρο. Φτάσαμε έως και να εκνευριστούν πολλοί από τους παρευρισκόμενους και να αντιδράσουν.
Άλλο θέμα ήταν η ελεύθερη είσοδος που ετσιθελικά απέκτησαν κάποιοι. Αρχικά ξεκαθαρίζω πως δεν έχω χειρότερο συναίσθημα από το να «απολαμβάνω» κάτι που κάποιος συνάνθρωπος δεν είχε τη δυνατότητα να το κάνει. Είναι χειρότερο από τα βρεθώ στην αντίθετη θέση. Ωστόσο κάποια πράγματα είναι αναπόφευκτα. Το να μην έχεις την οικονομική δυνατότητα να εισέλθεις στο νέο γήπεδο είναι στενάχωρο όμως δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να «μπουκάρει» μέσα όταν οι πόρτες ανοίξουν για άλλο σκοπό ή να στριμώχνεται στα τουρνικέ με άλλους κατόχους εισιτηρίων.
Τέλος, κάτι που παρατήρησα ως κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας στη θύρα 46 και στα εγκαίνια αλλά και στον αγώνα κόντρα στον Ιωνικό είναι πως αρκετοί και σε άλλες θύρες όπως ακούστηκε, δεν σέβονται το διάδρομο εισόδου και εξόδου της θύρας. Ο λόγος που δημιουργήθηκε είναι συγκεκριμένος και δεν χωράει αμφισβήτηση. Σε μια έκτακτη ανάγκη, με τους πολυάριθμους ανθρώπους που στέκονται αμέριμνοι και βλέπουν από εκεί τον αγώνα θα είναι πολύ δύσκολα έως καταστροφικά τα γεγονότα που θα παρακολουθήσουμε.
Διατυπώνοντας το παραπάνω πρόβλημα στα social media έλαβα και κάποια σχόλια του τύπου «Θα πεις σε αυτούς που ακολουθούν την ΑΕΚ σε κάθε γήπεδο τι να κάνουν» και «που ξέρεις εσύ από γήπεδα». Το δεύτερο ασχολίαστο γιατί δεν διαθέτω ΑΕΚόμετρο ή δεν σημειώνω τις φορές που ασταμάτητα είμαι δίπλα στην ομάδα καθώς το θεωρώ υποχρέωσή μου αφού επέλεξα να είμαι υποστηρικτής της.
Μας υποχρέωσε κανείς από το σύλλογο να παρευρεθούμε ή μας το ζήτησε ως χάρη; Θέλουμε και το κάνουμε γιατί αυτό είναι το χόμπι μας, η αγάπη μας, το μεράκι μας και μια άλλη λέξη που άπαντες καταλάβαμε. Γιατί να απαιτούμε ιδιαίτερη μεταχείριση δηλαδή; Δεν είναι το μέγιστο που λαμβάνουμε, το γεγονός πως είμαστε κοντά σε αυτό που αγαπάμε; Πλέον, με την «OPAP ARENA» να μπαίνει για τα καλά στη ζωή μας πρέπει να σκεφτούμε και να θέσουμε τους εαυτούς μας πρώτα ως φύλακες του κτίσματος αυτού.
Τα όρια δεν είναι πάντα για να τα ξεπερνάμε αλλά και κάποιες φορές για να τα σεβόμαστε. Για το συνάνθρωπό μας και για το κοινό καλό. Ναι, πολύ ουτοπικά και ονειροπόλα όσα ανέφερα παραπάνω αλλά δεν γίνεται να μην τηρηθούν ειδικά τώρα. Αν ψάξουμε μέσα μας, ίσως όλα αυτά να τα έχουμε σκεφτεί βρισκόμενοι στο γήπεδο αλλά να τα καλύψαμε με ένα «Άσε μωρέ, δεν μπλέκω».
ΥΓ: Για τυχόν παρεξηγήσεις, δεν αναφέρομαι ούτε σε μια θύρα μόνο ούτε σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Ευτράπελα παρατηρήσαμε σε πολλές θύρες ενώ μπορούν να γίνουν και στα VIP ή τα VVIP με τα θερμαινόμενα καθίσματα και τα τάμπλετ.
ΥΓ2: Μόνο νίκη στη Θεσσαλονίκη για πολλούς λόγους
ΥΓ3: Τι γηπεδάρα έχουμε πλέον;
Από σήμερα η ΑΕΚ παίζει…επί ίσοις όροις
Η έδρα σε μια ομάδα είναι το Α και το Ω. Μπορεί να σου δώσει τίτλους ή ακόμη και να σου στερήσει. Η «Ένωση» ήταν η μόνη ομάδα που, μέχρι σήμερα, δεν είχε τη δυνατότητα να απολαμβάνει αυτό το προτέρημα!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Εγκαίνια σήμερα για την ΑΕΚ στην «OPAP ARENA». Το πάρτι των εγκαινίων συνεχίστηκε και απόψε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Παίκτες και κόσμος έγιναν ένα και κατάφεραν να παρουσιάσουν ένα υπερθέαμα με γκολ, φάσεις αλλά και από την πλευρά της κερκίδας έναν παλμό που σπανίζει στα Ελληνικά γήπεδα ειδικά σε αγώνες που ο αντίπαλος δεν είναι η πρώτη πεντάδα της λίγκας.
Για να μην παρεξηγηθώ, ατμόσφαιρα δεν είναι μόνο τα εκατοντάδες-χιλιάδες καπνογόνα που, μετά από ένα σημείο, ξέφυγαν και έφτασαν να ενοχλούν και τους παρευρισκόμενους. Ο όρος «παλμός» συγκαταλέγει και τη φωνή, το πάθος που ζει ο καθένας το παιχνίδι και φαίνεται ακόμη και ο τρόπος που πανηγυρίζεται το κάθε γκολ της ομάδας. Τρανό παράδειγμα το πρώτο τέρμα του Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς.
Μέχρι πέρυσι η ΑΕΚ χρησιμοποιούσε σαν έδρα το Ολυμπιακό Στάδιο. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ο οποιοσδήποτε αντίπαλος που πήγαινε στο Μαρούσι να αντιμετωπίσει την «Ένωση» είχε το ρόλο του…τουρίστα. Είσοδος μακριά από εκεί που υπάρχει η ζωντάνια της κερκίδας, αγωνιστικός χώρος πολλά μέτρα μακριά από τις θύρες και γενικά μια απομόνωση που του επέτρεπε να αγωνισθεί χωρίς να αντιλαμβάνεται το πάθος από χιλιάδες παρευρισκόμενους.
Τώρα αυτά άλλαξαν. Ο οποιοσδήποτε θα νιώθει τη φωνή του κόσμου. Θα καταλαβαίνει πως έχει έρθει να αγωνισθεί σε μια πόλη-έδρα. Εκεί που ανήκει ο σύλλογος της ΑΕΚ και όχι στην προσφυγιά που υποχρεούταν να βιώνει για δεύτερη φορά στην ιστορία της. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για μια ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστεί. Οι περισσότεροι το θεωρούν δεδομένο πως η ομάδα τους θα αγωνίζεται στη φυσική της έδρα όμως δεν είναι για όλους. Από σήμερα λοιπόν η ΑΕΚ θα αγωνίζεται επί ίσοις όροις.
Πόσες φορές έχουμε ακούσει «καυτή έδρα η Τούμπα», «καμίνι η Λεωφόρος», «δεν περνάς από Καραϊσκάκης» και άλλα τέτοια. Είπε ποτέ κανένας «Στο ΟΑΚΑ δεν μπορείς να ακούσεις ούτε τον διπλανό σου»; Όχι! Τώρα αυτό όμως άλλαξε και αποτελεί ιστορική στιγμή για το «Δικέφαλο». Προφανώς πλέον η…μπάλα περνάει στους ποδοσφαιριστές και στον Ματίας Αλμέιδα. Από ό,τι φάνηκε πάντως ένιωσαν…σαν το σπίτι τους!
Ε όχι να μιλάμε και για στήριξη ομάδας στον κόσμο της ΑΕΚ
Ενδιαφέρον είχε μια τοποθέτηση του Μιχάλη Μπακάκη που υιοθέτησε μια νέα τάση της εποχής μιλώντας για γκρίνια και κάλεσε τον κόσμο της ΑΕΚ να στηρίξει την ομάδα!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Μόνο εμένα μου φάνηκε τουλάχιστον προσβλητική η δήλωση του Μιχάλη Μπακάκη, μέσω σχολίων στο instagram, περί στήριξης της ομάδας με ύφος μάλιστα νευριασμένο γράφοντας «φτάνει με τη γκρίνια ρε»; Δε λέω, είναι ένας ποδοσφαιριστής που ίσως κάπου αδικήθηκε καθώς έμεινε στον πάγο και ως αντικαταστάτες του ήρθαν κάτι ποδοσφαιρικά…ανέκδοτα αλλά αυτό έχει να κάνει με το τμήμα σκάουτινγκ της ομάδας. Δεν αναιρεί αυτόματα πως ο Έλληνας μπακ τα τελευταία δύο χρόνια ταλαιπωρούσε τον εαυτό του και όσους τον έβλεπαν με τις επιδόσεις του.
Πάμε όμως στη νέα τάση να κατηγορούμε μεγάλο ποσοστό του κόσμου της ομάδας ως γκρινιάρηδες και πως δεν στηρίζουν το σύλλογο. Αλήθεια, μήπως είναι κοντή η μνήμη κάποιων που τα αναφέρουν αυτά; Δεν θα μακρολογήσω γιατί δεν υπάρχει νόημα. Απλά θα ρωτήσω το εξής. Σε ποιο λαό κάνετε μαθήματα στήριξης και τον κατηγορείται για έλλειψη αυτής; Στο λαό που έκανε έρανο για να πληρωθούν παίκτες όταν δεν υπήρχε διοίκηση; Σε αυτόν που κατάπιε τον υποβιβασμό του πιο ιστορικού συλλόγου στην Ελλάδα και τη συμμετοχή του στη Γ΄ και στη Β΄ Εθνική;
Στον κόσμο που κατέκλεισε το Ολυμπιακό Στάδιο ένα τυχαίο μεσημέρι κόντρα σε κάποια Τριγλία Ραφήνας; Σε αυτούς που δεν άφησαν την ΑΕΚ μόνη της πουθενά όσες κακοτοπιές κι ας της έβαζαν οι εχθροί αλλά και οι «φίλοι» της; Μιλάμε για στήριξη στο λαό που γεύτηκε ένα πρωτάθλημα του 2018 και έκτοτε ζει την απόλυτη παράνοια; Με σερί χαμένα ντέρμπι, με ήττες από κάθε επαρχιακή ομάδα με τον πιο πιθανό και απίθανό τρόπο; Τους σερί χαμένους τελικούς από τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό; Αυτούς που άντεξαν την περσινή σεζόν που αν διαδραματιζόταν σε γνωστή ομάδα του Πειραιά για παράδειγμα θα έπρεπε να μεταφέρουμε το λιμάνι σε κάποια άλλη τοποθεσία γιατί δεν θα είχε μείνει τίποτα;
Θα συνεχίσω λίγο ακόμη αναφέροντας πως κάποιοι τολμούν και κάνουν μαθήματα στήριξης στους οπαδούς που δεν πήγαν διακοπές, στέρησαν αγαθά από τους ίδιους και τις οικογένειές τους για να αγοράσουν ένα πολυπόθητο και κατά γενική ομολογία ακριβό για τις ημέρες που ζούμε, εισιτήριο διαρκείας; Κι αν τα παραπάνω δεν σας έφτασαν μπορώ να γράφω όλη την ημέρα για το τι έχει τραβήξει αυτός ο λαός και στηρίζει κάθε φορά με τη φωνή του, τα λεφτά του και τη φυσική του παρουσία σε κάθε γήπεδο της γης την ομάδα που τον κάνει χαρούμενο απλά επειδή υπάρχει. Καθώς δεν προσπαθεί και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια να δώσει χαρές στο λαό της.
Ωστόσο ο αεκτζής είναι εκεί και θα είναι για πάντα εκεί. Δεν γίνεται κανένας Μιχάλης Μπακάκης να κουνήσει το δάχτυλο σε κανέναν. Μεμονωμένα ναι υπάρχουν άτομα τα οποία είτε δεν στηρίζουν είτε γκρινιάζουν. Μήπως όμως μεγάλο πλήθος κόσμου γκρινιάζει γιατί δεν αντέχει να ζήσει τα ίδια με πέρυσι; Ας έκανε υποδείξεις στο συγκεκριμένο άνθρωπο που σχολίασε τη φωτογραφία, να μη χρησιμοποιήσει πληθυντικό. Ειδικά όταν μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που όσο συνέβαλε στο πρωτάθλημα και την τελευταία χρυσή χρονιά της ΑΕΚ, άλλο τόσο έχει μερίδιο ευθύνης για την έναρξη της κατρακύλας που έφτασε στα περσινά καμώματα. Συγγνώμη αλλά δεν θα μιλήσουμε και για στήριξη στον κόσμο της ΑΕΚ, Μιχάλη.
ΥΓ: Το γεγονός πως κάποιοι ποδοσφαιριστές τα τελευταία δύο χρόνια απλά υπήρχαν, πληρωνόντουσαν και έπαιζαν δύο φιλικά με την ΑΕΚ Β΄ είναι άξιο κριτικής ή να πάρουν ρεπό και σήμερα όσοι ήθελαν να το κρίνουν;
Όταν φέρνεις παίκτες αργά θα δεις ομάδα αργότερα!
Ακόμη ένα κακό αποτέλεσμα για την «Ένωση» κόντρα στην τοπική ομάδα του Βόλου όπου τα τελευταία χρόνια δείχνει να της έχει πάρει τον αέρα στα μεταξύ τους παιχνίδια.
Ο Γιώργος Κοκαλίδης γράφει για το πρώτο στραβοπάτημα της «Ένωσης» για αυτή την σεζόν αναλύοντας την προφανέστατη αιτία του.
Μετά το παιχνίδι με την Λαμία δημιουργήθηκαν οι προσδοκίες ότι η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα είναι έτοιμη για πρωταθλητισμό κάτι που προφανώς δεν ισχύει.
Για να κάνεις πρωταθλητισμό θες ομάδα και η ΑΕΚ στις 28 Αυγούστου δεν έχει ολοκληρώσει ακόμη τον μεταγραφικό της σχεδιασμό!
Έχω διαβάσει κριτικές για τον Αργεντίνο τεχνικό και το «περίεργο» σύστημα που θέλει να εφαρμόσει και ότι οι παίκτες δεν έχουν προσαρμοστεί ακόμη σε αυτό. Η απάντηση στον λόγο που μετά από 2 μήνες δουλειάς, του Ματίας Αλμέιδα, οι παίκτες δεν έχουν εμπεδώσει τον τρόπο παιχνιδιού του βρίσκεται στην λίστα των παικτών που έκαναν προετοιμασία μαζί του στην Ολλανδία.
Ο Αργεντίνος είχε ζητήσει να έχει μαζί του στην προετοιμασία τουλάχιστον δύο κεντρικούς αμυντικούς. Από αυτούς η διοίκηση της ΑΕΚ δεν κατάφερε να του έχει ούτε τον έναν μαζί του με σκοπό να δουλέψει πάνω σε αυτό που είχε στο μυαλό του.
Μάλιστα το πρώτο σέντερ μπακ που αποκτήθηκε από την «Ένωση» ήταν διαθέσιμο για τον προπονητή μόλις 18 μέρες πριν την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Αντιστοίχως ο δεύτερος κεντρικός αμυντικός κατέφθασε στην χώρα μας μόλις τρείς ημέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος.
Φυσικά και πρόκειται για καλές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών και ίσως η διοίκηση της ΑΕΚ να γνώριζε πως είναι καθυστερημένες χρονικά αλλά δεν μπορούμε να έχουμε και απαιτήσεις να δούμε μονταρισμένη ομάδα όταν οι παίκτες αυτής δεν βρίσκονται μαζί ούτε 20 ημέρες.
Από την ελλειπής αυτή προετοιμασία του «Δικεφάλου» έγινε επίσης ιδιαίτερα αισθητή η απουσία ενώς δεξιού μπακ χαφ. Ενώς παίκτη ικανού να υπηρετήσει τα θέλω του Αργεντίνου τεχνικού, ο οποίος δοκίμασε 5 διαφορετικούς παίκτες σε αυτή την θέση και κανένας δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει.
Έτσι ήταν αναγκασμένος να θυσιάσει κυρίως τον Γκατσίνοβιτς βάζοντας τον να παίξει σε αυτό τον ρόλο. Με αποτέλεσμα να χάνει την ποιότητα του Σέρβου στο κέντρο όπου αδιαμφισβήτητα μπορεί να προσφέρει πολλά περισσότερα όπως είδαμε και στο παιχνίδι με τον Βόλο, στο μικρό χρονικό διάστημα που αγωνίστηκε εκεί.
Το συμπέρασμα είναι ότι ακόμη μια χρονιά ο μεταγραφικός σχεδιασμός της ΠΑΕ ΑΕΚ απέτυχε (αυτή την φορά χρονικά) να ετοιμάσει μια ομάδα η οποία με την σέντρα του πρωταθλήματος θα είναι ολοκληρωμένη και έτοιμη για το κυνίγη του τίτλου από το πρώτο κιόλας παιχνίδι.
Μόλις χθες έξι μέρες πριν την ΤΡΙΤΗ στροφή του πρωταθλήματος αποκτήθηκε ο παίκτης που θα καλύψει αυτό το πολύ βασικό κενό στο σύστημα που θέλει να εφαρμόσει ο Ματίας Αλμέιδα.
Επομένως το μόνο φταίξιμο που μπορώ να ρίξω στον Αργεντίνο coach είναι ότι δεν σηκώθηκε να φύγει, όταν τον έστειλαν προετοιμασία χωρίς αυτά που είχε συμφωνήσει για να έρθει να προπονήσει την ομάδα μας.
ΥΓ: Το σύστημα που θέλει να εφαρμόσει ο Αλμέιδα δεν είναι καθόλου παράξενο και αν παρατηρήσετε προσεκτικά δεν είναι ο μόνος από τους BIG 5που προσπαθεί να το εφαρμόσει!
ΥΓ2: Ντροπή τα όσα συνέβησαν στον ΝΑΟ και ίσως να είναι καλύτερα να μην είναι διαθέσιμος μέχρι τα εγκαίνια του γηπέδου για το καλό όλων μας.
Πρόβλημα στην επίθεση, παίκτες «βαρίδια» και κάποια…θετικά
Επιστροφή σε γνωστά λημέρια για τους απανταχού οπαδούς της «Ένωσης» καθώς η ομάδα γνώρισε νωρίς την πρώτη της ήττα που αλλάζει πολλά!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Πολλοί περιμέναν μια νέα εμφατική νίκη της ΑΕΚ κόντρα στο Βόλο στο γήπεδο της Ριζούπολης. Τι έγινε όμως; Το ακριβώς αντίθετο. Η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα γνώρισε την πρώτη της ήττα μόλις στη δεύτερη αγωνιστική. Ωστόσο δημιουργήθηκαν πολλά συμπεράσματα που αρκετοί είχαμε σχηματίσει νωρίτερα. Μακριά από την καταστροφολογία, ας κατεβούμε από το «συννεφάκι» του «ψάξτε το δεύτερο» και «πάμε για πρωτάθλημα» κι ας δούμε τι συμβαίνει τη δεδομένη χρονική στιγμή στο σύλλογο.
Αγωνιστικά η ΑΕΚ δεν θύμισε την περσινή. Είχε κάποια καλά στοιχεία αλλά και κάποια «βαρίδια» που την κρατάνε χαμηλά. Υπήρχε πλάνο και είδαμε μέχρι και παίκτες να ξεχωρίζουν όπως ο Βίντα ή ο Γιόνσον που δέσποσε στο χώρο του κέντρου. Ωστόσο δέχτηκε το πιο…ΑΕΚ γκολ από τον πρώην παίκτη της Μίλος Ντέλετιτς. Εκεί κάπου χάθηκε το παιχνίδι όταν έπρεπε να κυνηγήσει να πετύχει δύο γκολ. Κάτι που δεδομένα δεν μπορεί να κάνει ο «Δικέφαλος» ακόμη λόγω περισσότερο της έλλειψης ενός καθαρού επιθετικού που να έχει το εύκολο σκοράρισμα.
Καλός, χρυσός ο Σέρχιο Αραούχο αλλά δεν μπορεί μόνος του. Τη σεζόν που μεγαλούργησε (αυτή του πρωταθλήματος) η ομάδα έπαιζε τελείως διαφορετικά. Στηριζόταν στον άξονα που υπήρχε ο Μάρκο Λιβάγια, ο Μπακασέτας ακόμη κι ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος που ήταν ο MVP του τίτλου εκείνου. Πλέον η ομάδα προσεγγίζει τις επιθέσεις της περισσότερο από τον άξονα. Ο Αργεντινός επιθετικός δεν μπορεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του τόσο εύκολα και να σκοράρει σε πρώτο χρόνο. Είναι φαντεζί και «παικταράς» αλλά δεν είναι καθαρός επιθετικός.
Μην «παραμυθιαζόμαστε» από τα τρία τέρματα που πέτυχε η ΑΕΚ στη Λαμία. Αν είχε μπει το πέναλντι θα μιλούσαμε ίσως για νέα γκέλα. Η κακή άμυνα των γηπεδούχων επίσης βοήθησε αρκετά στο να διευρυνθεί το σκορ υπέρ των φιλοξενουμένων. Σήμερα μιλούσαμε με νέα δεδομένα. Δυστυχώς οι «Κιτρινόμαυροι» δεν μπόρεσαν να σκοράρουν ούτε ένα γκολ σε μια ομάδα που λίγες ημέρες πριν, ο Αστέρας Τρίπολης πέτυχε τρία. Αυτό από μόνο του πρέπει να κρούσει δυνατά τον κώδωνα του κινδύνου σε όσους χαρακτηρίζονται ως «αρμόδιοι».
Ακόμη ένας παράγοντας που οδήγησε στο σημερινό αποτέλεσμα είναι κάποιοι παίκτες που πιο πολύ θεωρούνται «βαρίδια» παρά βοηθάνε το σύλλογο. Πρώτος και καλύτερος στη συγκεκριμένη λίστα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Νόρντιν Άμραμπατ. Ποτέ κανείς δεν κατάλαβε τι ήταν το τόσο συγκλονιστικό που προσφέρει για να γίνει ολόκληρη εκστρατεία παραμονής του αλλά και συμμετοχής του ως βασικός στους αγώνες. Πιο πολύ χαλάει τις επιθέσεις παρά τις φτιάχνει. Δεν του βγήκε τίποτα και ήταν εκτός τόπου όσο αγωνίστηκε. Το επιβεβαιώνει και η άμεση αντικατάστασή του.
Ο Στίβεν Τσούμπερ από την άλλη δεν προσφέρει όσα μπορεί. Έτρεξε, προσπάθησε αλλά δεν είναι ο Ελβετός που όλοι περιμένουμε. Δεν έβγαλε ουσία και γενικά δεν απείλησε όπως έπρεπε την άμυνα των φιλοξενουμένων. Ο Πέτρος Μάνταλος επίσης έκανε μια πολύ μέτρια εμφάνιση και δε βοήθησε καθόλου. Συνέχισε μάλιστα τις κακές εκτελέσεις στημένων φάσεων που έφεραν την αγανάκτηση του κόσμου. Φαίνεται πως μπροστά σε κλειστές άμυνες δεν μπορεί ο πρώην αρχηγός της ΑΕΚ να βρει τον τρόπο να τις διασπάσει και να «σερβίρει» το έτοιμο γκολ.
Η συζήτηση βέβαια τελειώνει στην αλλαγή όπου πέρασε ο «ξεχασμένος» Χρήστος Αλμπάνης ώστε να βοηθήσει στο σκοράρισμα. Ορθή αλλαγή αφού δεν υπάρχει βάθος ρόστερ σε καμία περίπτωση αλλά μας δικαιολόγησε γιατί λογιζόταν ως «κομμένος» από την ομάδα. Ειδικά στη φάση που πετάει τη μπάλα εκτός γηπέδου σε μια…ακαταλαβίστικη απόφαση φάνηκε πως και ο ίδιος δεν πιστεύει πλέον πως έχει κάτι να δώσει. Τέλος, στο γκολ έχει πολύ κακή εκτίμηση της φάσης ο Τσίτσαν Στάνκοβιτς ο οποίος μπορούσε να αντιδράσει καλύτερα.
Ας μην βρούμε άλλη μια σεζόν ως αποδιοπομπαίο τράγο τον προπονητή της ομάδας. Όχι, ο Μανόλο Χιμένεθ δεν γυρνάει πίσω. Ο Αργεντινός τεχνικός παρουσίασε μια ομάδα που προσπαθεί να υπηρετήσει ένα συγκεκριμένο πλάνο. Δύσκολο βέβαια καθώς ούτε ο ίδιος το έχει ξαναδουλέψει ποτέ αλλά και το ρόστερ ακόμη ίσως δεν είναι ικανό. Όμως έχει μια φιλοσοφία που άρεσε στους ανθρώπους της ομάδας. Κατάλαβε και τα δικά του λάθη πραγματοποιώντας αλλαγές προσώπων αλλά και συστήματος. Ενώ δεν κρύφτηκε στο τέλος ούτε έψαξε δικαιολογίες σε διαιτησία (κάκιστη) ή οτιδήποτε άλλο.
Όχι, η ΑΕΚ δεν είναι έτοιμη να κάνει πρωταθλητισμό. Μπορεί όμως αυτό να αλλάξει μέσα στη σεζόν. Ωστόσο θέλει δουλειά και δεν γίνεται να επιτευχθεί από τη μια στιγμή στην άλλη. Ειδικά όταν χρειάζεται περίπου πέντε μεταγραφές και έχουν καθυστερήσει επιδεικτικά. Όσο ζούμε όμως ελπίζουμε. Ως προς τα γεγονότα με τον κόσμο στην «Opap arena» είναι καταδικαστέα αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ευθύνονται για την όποια καθυστέρηση. Περισσότερο πρέπει να προβληματίσει τη διοίκηση η «βροχή» από μπουκάλια κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης καθώς, όπως φαίνεται, σε λίγο καιρό θα παίζουμε στο σπίτι μας.
ΥΓ: Ναι…χρειάζεται υπομονή!
ΥΓ2: Ο επιθετικός του Βόλου θα ταίριαζε ίσως στο ρόστερ της ομάδας
ΥΓ3: Ελπίζουμε μετά τη Ριζούπολη να πάμε σπίτι μας κι όχι ΟΑΚΑ
ΥΓ4: Στήριξη σε Αλμέιδα με παίκτες!
Η ΑΕΚ Απέχει 2+2 μεταγραφές από το «είμαστε πλήρης»
Πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος μόνο εικασίες και συγκρίσεις μπορούμε να κάνουμε και αυτό θα επιχειρήσουμε με κάθε επιφύλαξη!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ξέρει κανείς από τώρα αν θα καρποφορήσουν οι μεταγραφές της ΑΕΚ εν όψει της νέας σεζόν; Αν ο Πινέδα θα μας σηκώσει από τις θέσεις μας, αν ο Γιόνσον θα λειτουργεί ως «μηχανάκι», αν ο Βίντα με τον Μουκουντί θα «ματώνουν» με σκοπό να αποσοβήσουν κάθε πιθανή ευκαιρία του εκάστοτε αντιπάλου; Δεν υπάρχει ούτε ένας που να μπορεί να εγγυηθεί για τα παραπάνω. Με γνώμονα όμως τα όσα έχουμε δει στο παρελθόν και την όποια εμπειρία έχει ο καθένας, είθισται να πραγματοποιούνται κάποιες προβλέψεις και παρατηρήσεις τη δεδομένη χρονική στιγμή. Μην ξεχνάμε πως απέχουμε λίγα 24ωρα πριν από την επίσημη έναρξη του Ελληνικού πρωταθλήματος.
Η ΑΕΚ έχει προχωρήσει σε, φαινομενικά, στοχευμένες μεταγραφές. Κάθε ποδοσφαιριστής που αποκτήθηκε «κουβαλάει» και ένα λόγο για την απόκτησή του. Για παράδειγμα, ο Πινέδα είναι διακαής πόθος του προπονητή, ο Γκατσίνοβιτς είχε δείξει την ποιότητά του στη λίγκα της χώρας μας αγωνιζόμενος στον Παναθηναϊκό, ο Βίντα αποτελεί ένα μεγάλο όνομα στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο κι ο Μουκουντί είναι ένας νεαρός σχετικά στόπερ με παραστάσεις και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που ενέκρινε και ζητούσε ο Ματίας Αλμέιδα. Αυτά αρκούν για να ολοκληρωθούν οι προαναφερόμενες μεταγραφές.
Η φράση «είμαστε πλήρης» είναι ολοκληρωτικά απαγορευμένη στον κόσμο της ΑΕΚ. Όποτε ειπώθηκε από άτομα που είχαν περίσσεια τόλμη και θάρρος, το αποτέλεσμα δεν τους δικαίωσε σε καμία των περιπτώσεων. Αν όμως μπορούμε να κάνουμε μια προσέγγιση στη λέξη «πλήρης» θα βγάλουμε το συμπέρασμα πως για να θεωρείται έτσι η «Ένωση» θα πρέπει να γίνουν κάποιες ακόμη προσθήκες. Αυτές θα είναι υπεύθυνες για να υπάρχει αρχικά περισσότερη ποιότητα στα χέρια του προπονητή αλλά και η σιγουριά πως καλύφθηκαν όλες οι «τρύπες» στο πολύπαθο «Κιτρινόμαυρο» ρόστερ που παρουσιάστηκε πέρυσι.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη χρειάζονται 2 μεταγραφές ενδεκάδας συν δύο ακόμη κάτω από συγκεκριμένες προσθήκες. Προφανώς όλα όσα γράψαμε και θα αναλύσουμε και παρακάτω μπορούν να θεωρηθούν εικασίες αφού η τελική επιλογή βρίσκεται μόνο στο μυαλό και στις σημειώσεις του Αργεντινού τεχνικού της ομάδας. Ο γνώμονας των θέσεων που θα τονίσω πως χρίζουν περαιτέρω ενίσχυσης είναι ίδιος με αυτού που ακολούθησε η ομάδα και στις προηγούμενες αποκτήσεις της. Η ορθολογική σκέψη και πάντα ένας σοβαρός λόγος να πραγματοποιηθεί κίνηση απόκτησης ποδοσφαιριστή στην εκάστοτε θέση. Φαίνεται πως η δουλειά, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, φέτος έχει γίνει σε πιο σωστό επίπεδο και μένει βέβαια να φανεί στους αγωνιστικούς χώρους που αποτελούν τον καθρέπτη όλων των προσπαθειών.
Η πρώτη θέση που πρέπει να καλυφθεί είναι αυτή του επιθετικού. Με τον Καρίμ Ανσαριφάρντ εκτός πλάνων η ΑΕΚ έχει μείνει με τον πολυαγαπημένο Σέρχιο Αραούχο και τον φέρελπι για πολλούς Μιχάλη Κοσίδη. Κατά τη γνώμη μου ο Αργεντινός είναι επίφοβος λόγω των συχνών τραυματισμών ενώ ο νεαρός Έλληνας δεν είναι έτοιμος να αποτελέσει έξτρα λύση στην πρώτη ομάδα. Ακόμη και η επιλογή του Λιβάι Γκαρσία ως έξτρα επιθετικό είναι σαν λύση στο μυαλό του Αλμέιδα ωστόσο θεωρώ πως πρέπει να ντυθεί στα «Κιτρινόμαυρα» και ένας επιθετικός έστω τρίτος στην σειρά των επιλογών.
Ακόμη μια μεταγραφή ενδεκάδας πρέπει να είναι ένας δεξιός οπισθοφύλακας. Με τον Κλεμάντ Μισελέν να αποχωρεί ως δανεικός μένει μόνο ο Λάζαρος Ρότα. Στα μάτια μου φαίνεται απαραίτητη η απόκτηση ακόμη ενός δεξιού μπακ και γιατί όχι ενός βασικού. Τότε η δεξιά πλευρά θα ανεβάσει κατά πολύ το επίπεδό της. Οι άλλες δύο μεταγραφές που θα μπορούσε να πραγματοποιήσει ο «Δικέφαλος» είναι ενός εξτρέμ, έστω με το ρόλο της λύσης στον πάγκο. Με τους Τσούμπερ και Γκαρσία να αποτελούν τις βασικές λύσεις, ο μόνος που μένει είναι ο Θεοδώσης Μαχαίρας κι ο ανέτοιμος Χρήστος Αλμπάνης. Αυτό καθιστά επιτακτική ανάγκη την απόκτηση ενός εξτρέμ.
Τέλος, αν ο Ματίας Αλμέιδα επιλέξει, που είναι και το φυσιολογικό εφόσον δουλεύεται σε όλη την προετοιμασία, ένα σύστημα με τρία στόπερ τότε καλό θα ήταν να μεταγραφεί και ένας κεντρικός αμυντικός. Από όσα είδαμε πέρυσι δεν ξεχώρισε κανείς από τους ήδη υπάρχοντες ώστε να έχει τα φόντα να συμμετάσχει και φέτος στη βασική ενδεκάδα, έστω και με δύο ακόμη παρτενέρ. Σίγουρα περισσότερο από εμάς, τα γνωρίζουν αυτά οι άνθρωποι του συλλόγου και πρώτος ο προπονητής. Κατά τη δική μου γνώμη αν πραγματοποιηθούν τα παραπάνω τότε η ΑΕΚ θα έχει φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο που θα δικαιολογεί την τοποθέτησή της ως δεύτερο φαβορί στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και θα γίνει εφιάλτης για κάθε πιθανό της αντίπαλο.
Καθυστερήσεις, γκρίνια και «Κιτρινόμαυρος» Αύγουστος
Τι κι αν διανύουμε τον φαινομενικά καλύτερο μήνα του καλοκαιριού; Πάντα υπάρχουν θέματα στην ΑΕΚ και πλέον μπαίνουν σε τελική ευθεία που είναι άκρως κρίσιμη!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Μέσα Αυγούστου, εποχή που ευχόμαστε έξτρα κουράγιο σε όσους εργάζονται ή περίοδος διακοπών για αρκετούς. Άδεια Αθήνα, μεταφορά πληθυσμού στις επαρχίες και τα νησιά και γενικά καλή περίοδος να αναλογιστείς και να καταγράψεις τι γίνεται εδώ και καιρό στην «Ένωση». Τα περσινά τα έχουμε ξαναπεί, δεν θα μπούμε ξανά στην ίδια διαδικασία. Μεταφερόμαστε σε κάτι πιο φρέσκο. Στο «σήμερα» τα δεδομένα θέλουν την ομάδα να προετοιμάζεται, όπως όλοι στην Ελλάδα, για την έναρξη του πρωταθλήματος.
Τι γίνεται όμως στο σύλλογο αλλά και πέριξ αυτού; Στα ενδότερα παρατηρείται μια έντονη καθυστέρηση, μετά τη μεγάλη μεταγραφή του Ντομαγκόι Βίντα κι αυτό φέρνει δυσαρέσκεια στον κόσμο που δεν θέλει σε καμία των περιπτώσεων να βιώσει ξανά τα ίδια. Η λεγόμενη «γκρίνια» βέβαια δεν μένει μόνο στα μεταγραφικά, τα οποία θα τα αναλύσουμε παρακάτω. Πιάνει και το κομμάτι του γηπέδου και είναι πολύ λεπτό το ζήτημα. Δεν θα ασχοληθούμε τώρα με πλακέτες που γράφτηκαν λάθος ή οτιδήποτε που διορθώνεται σε λιγότερο από μια ημέρα. Άνθρωποι είμαστε κι όλοι έχουμε διαπράξει κάποιο λάθος στον εργασιακό μας τομέα, φτάνει να μπορούμε να το διορθώσουμε.
Αυτό που «καίει» το λαό της ΑΕΚ είναι η ημερομηνία εισόδου στην «Αγιά Σοφιά-OPAP ARENA» και σε ποια αγωνιστική. Κάτι που δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη από την «Κιτρινόμαυρη» ΠΑΕ. Πρέπει όμως οι υπεύθυνοι να αναλογιστούν πως υπάρχει πολυάριθμος κόσμος που, χρόνια τώρα, προγραμματίζει άδειες, διακοπές ακόμη και έξοδα με βάση την ομάδα. Ειδικά αν είναι κάτοικος της επαρχίας τότε είναι ακόμη πιο δύσκολο αφού πρέπει να γνωρίζει έγκαιρα και έγκυρα τις ακριβείς ημερομηνίες ώστε να κανονίσει τη μετακίνηση και ενδεχομένως τη διαμονή του ώστε να βρεθεί στο τεράστιο αυτό γεγονός.
Για οποιοδήποτε άλλο λόγο πηγάζει γκρίνια ως προς το γήπεδο δεν είμαι κατάλληλος να απαντήσω. Ούτε αν νοείται μετά από πέντε χρόνια εργασιών να υπάρχουν ατέλειες ενώ θα έχει δοθεί προς χρήση ούτε πότε αυτές θα είναι έτοιμες. Είναι αλήθεια πως μετά από τόσα χρόνια «κρύας» φιλοξενίας στο Ολυμπιακό Στάδιο, μακριά από το «σπίτι» σου, δεν σε νοιάζουν ιδιαίτερα τα γύρω-γύρω αλλά το βασικό, να κυλάει η μπάλα και να υπάρχει κόσμος στις κερκίδες.
Στο μεταγραφικό κομμάτι η ΑΕΚ έχει δύο πρόσωπα. Φοβερή η προσθήκη του Βίντα, πέτυχε διάνα με Γιόνσον, τρομερός Πινέδα και ένας πολύ καλός Γκατσίνοβιτς. Αυτά συγκαταλέγονται στα θετικά και κανείς δεν τα αναιρεί. Όμως πάλι φτάσαμε να παίζει τα «ρέστα» της στις καθυστερήσεις. Αν όλα κυλήσουν ομαλά στις 21 του μήνα, που μεταφράζεται σε έξι ημέρες, η «Ένωση» κάνει πρεμιέρα με τη Λαμία εκτός έδρας. Αναζητεί όμως δύο, τουλάχιστον, ενδεκαδάτους ποδοσφαιριστές. Οι θέσεις αυτές είναι κεντρικός αμυντικός και επιθετικός. Αν θεωρήσουμε πως στη γραμμή κρούσης υπάρχει ο Σέρχιο Αραούχο που υπερκαλύπτει με την ποιότητά του τα «θέλω» του Ματίας Αλμέιδα, τότε μένει μια θέση και είναι έγκλημα να μην προχωρήσει άμεσα σε απόκτηση ποδοσφαιριστή ώστε να καλυφθεί.
Θεωρητικά, δεν νοείται να υπάρξει βασικός κανείς από την περσινή άμυνα της ΑΕΚ έστω και σε παιχνίδι κόντρα στην, κατά τα άλλα αξιοπρεπέστατη και δύσκολη αντίπαλος, Λαμία. Θεωρείται όμως δεδομένο, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, πως ένας εκ των περσινών στόπερ θα είναι παρτενέρ του Ντομαγκόι Βίντα. Είναι κάτι που ονειρευόμασταν μετά τα όσα είδαμε την περασμένη χρονιά; Σίγουρα όχι. Ωστόσο και μεθαύριο να ανακοινωθεί κεντρικός αμυντικός, δεν θα προλάβει να είναι σε θέση να αγωνισθεί. Συν βέβαια πως δεν προκύπτει από πουθενά πως θα υπάρχει εξέλιξη τόσο άμεσα. Βλέποντάς το αντικειμενικά πάντως το θέμα, ο σύλλογος χρειάζεται τέσσερις ακόμη μεταγραφές ώστε να μπορέσει να είναι πλήρης και να πάει για διεκδίκηση τίτλου. Ένας στόπερ, ένας επιθετικός περιοχής, μια αλλαγή στα εξτρέμ και ένα δεξί μπακ, ειδικά αν αποχωρήσει ο ήδη παραγκωνισμένος Μισελέν.
Αυτή είναι η πραγματικότητα για όποιον θέλει να τη δεχθεί. Δεν είναι όλα ρόδινα. Μην επηρεαζόμαστε επειδή παρακολουθήσαμε έναν τραγικό ΠΑΟΚ και έναν κατώτερο των αντιπάλων του Ολυμπιακό. Αυτές οι ομάδες θα ανασυνταχθούν ενώ Άρης και Παναθηναϊκός έδειξαν πολύ καλό πρόσωπο και φαίνεται πως θα βάλουν δύσκολα στο πρωτάθλημα. Πρέπει λοιπόν η ΑΕΚ με τη σειρά της να είναι έτοιμη και ακόμη δεν είναι. Ωστόσο ζούμε στον πιο «Κιτρινόμαυρο» Αύγουστο. Τα εισιτήρια διαρκείας έφυγαν με τρελούς ρυθμούς, ο «Ναός» ετοιμάζεται να αγκαλιάσει ξανά τα όνειρα του κάθε οπαδού της «Ένωσης» και την ίδια την ομάδα κι ο κόσμος, μετά από καιρό, βλέπει με καλό μάτι προπονητή και παίκτες. Πρέπει απλά να γίνουν τα απαραίτητα και τότε όλα θα επανέλθουν σε καταστάσεις που μας είχαν τόσο πολύ λείψει.
ΥΓ: Χρόνια πολλά για μια εκ των μεγαλύτερων εορτών της χώρα μας
ΥΓ2: Όχι, δεν υπάρχει ευχή «καλή Παναγιά»
ΥΓ3: Λίγο έμεινε, κάντε την ΑΕΚ ξανά «ΑΕΚάρα». Το χρειαζόμστε!
Το ημερολόγιο γράφει 25/07 χωρίς κεντρικό αμυντικό στην προετοιμασία
Καλά όσα λέγονται και γράφονται για μεταγραφή Βίντα, επικοινωνία με Μινγκέθα, υπόθεση Πλάνιτς και λοιπά όμως η καθημερινότητα τρέχει!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Κάτι που δε μου άρεσε καθόλου ποτέ, ειδικά στον αθλητισμό, είναι τα άκρα στις όποιες αντιδράσεις. Ούτε τα ανούσια διθυραμβικά σχόλια βοηθούν την εκάστοτε ομάδα αλλά ούτε η ασύστολη γκρίνια προς πάσα κατεύθυνση. Στην ΑΕΚ έχουμε την τύχη να «απολαμβάνουμε» και τις δύο αντιδράσεις. Προφανώς η κάθε κατάσταση διαφέρει και κάποιες φορές δικαιολογούνται κάποια σχόλια όσων παρακολουθούν τα όσα γίνονται στο σύλλογο.
Ας πούμε με ό,τι είδαμε πέρυσι δεν γίνεται να μην υπάρχει γκρίνια για τη χειρότερη ποδοσφαιρικά σεζόν στην ιστορία της «Ένωσης», εκτός του υποβιβασμού. Έτσι, η λεγόμενη «μουρμούρα» ήταν δικαιολογημένη μέχρι ένα σημείο. Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν. Ξεκίνησε μια μεταγραφική σεζόν με στόχο να μη ζήσουμε επανάληψη αυτών των μη αποδεκτών γεγονότων και αποτελεσμάτων όπως η μη έξοδος στην Ευρώπη.
Πάμε όμως στο κυρίως θέμα. Σε δύο σημεία «πονούσε» υπερβολικά η ΑΕΚ. Στα χαφ και στην άμυνα. Στο χώρο του κέντρου αποκτήθηκαν τρεις πολύ καλοί ποδοσφαιριστές, όπως δείχνουν και τα πρώτα φιλικά. Έτσι φαίνεται πως δεν θα αποτελεί το τρωτό σημείο του ρόστερ για ακόμη μια σεζόν και θα είναι ο κινητήριος μοχλός μέσα στο γήπεδο. Ωστόσο μένει ακόμη η αμυντική γραμμή. Έχει αποφασιστεί, όπως φαίνεται, πως θα πορευθεί η ομάδα με τα ίδια ακραία μπακ. Οπότε μιλάμε καθαρά μόνο για απόκτηση στόπερ.
Ακούγονται τελευταία, όπως διαβάσατε και στο kitenimerosi.gr, πως είναι μια ανάσα από την υπογραφή του ο Ντομανγκόι Βίντα. Ακόμη μια περίπτωση που «παλεύει» η ομάδα είναι αυτή του Όσκαρ Μινγκέθα. Δύο φοβεροί ποδοσφαιριστές που θα ανεβάσουν κατά πολύ το επίπεδο της ομάδας. Ωστόσο πρακτικά δεν έχει αλλάξει τίποτα ακόμη. Ο Ματίας Αλμέιδα, ο οποίος παιχνίδι με το παιχνίδι κερδίζει περισσότερους υποστηρικτές λόγω της καλής δουλειάς που αποδεδειγμένα πραγματοποιεί, παραμένει ξεκρέμαστος στην συγκεκριμένη θέση.
Η ΑΕΚ κοντεύει να επιστρέψει από την Ολλανδία και η κύρια δουλειά γίνεται με κεντρικούς αμυντικούς τους: Γιώργο Τζαβέλλα, Γεράσιμο Μήτογλου, Γιώργο Κορνέζο και τον τραυματία Ζίγκα Λάτσι. Χωρίς δηλαδή ούτε ένα βασικό που θα στηριχθεί η ομάδα πάνω του τη νέα σεζόν. Άλλωστε ήταν ξεκάθαρο πως ο Αργεντινός τεχνικός είχε ζητήσει τουλάχιστον ένα στόπερ να έχει μαζί του στην προετοιμασία. Κατά 90% δεν θα έχει κανέναν μέχρι να επιστρέψει. Φτάσαμε να παρακολουθούμε τον Ντάμιαν Σιμάνσκι ως τρίτο στόπερ προκειμένου να μπορέσει ο Ματίας Αλμέιδα να δουλέψει κάποια συστήματα που επιθυμεί.
Αν αύριο ανακοινωθεί ο Βίντα ή είναι κοντά στον Μινγκέθα η «Ένωση», όλα τα παραπάνω θα ξεχασθούν και θα κρυφτούν κάτω από το χαλάκι. Όμως αποτελεί ένα τρανταχτό λάθος γιατί αν, μακριά από εμάς σε όσους πιστεύουν στις προκαταλήψεις, δεν αποκτηθεί ο Βίντα ή ο Μινγκέθα τι θα κάνουν στο σύλλογο; Θα αποκτήσουν άλλους είναι η απάντηση και είναι σωστή όμως υπάρχει ένα «αλλά». Αν δεν είναι επιπέδου Βίντα ή γενικά κορυφαίου, για τα Ελληνικά δεδομένα, τότε και θα κάνει άσχημη εντύπωση στον κόσμο που περιχαρής αγοράζει εισιτήρια διαρκείας και περιμένει έργα αλλά ιδιαίτερα και στον προπονητή που και δεν είχε στόπερ στην προετοιμασία και δεν θα είναι επιπέδου που θα μπορέσει να ενταχθεί άμεσα.
Η μη έξοδος στην Ευρώπη, πέρα από τεράστια αποτυχία για το κλαμπ, έκρυβε ακόμη έναν κίνδυνο. Μην τυχόν το πλεονέκτημα της μη πίεσης χρόνου μετατραπεί σε εφησυχασμό και καθυστέρησης μεταγραφών. Δεν γνωρίζω ποια θα είναι η εξέλιξη με τον Κροάτη στόπερ αλλά από όσα έχουμε ζήσει, θεωρώ πως κάθε μέρα που περνάει απομακρύνεται και περισσότερο και είναι κακό για την ΑΕΚ. Μακάρι να βγω ψεύτης και να έχουμε ένα τέτοιο «μπαμ» για Ελληνικά δεδομένα. Υπομονή και αφύπνιση σε όσους πρέπει.