Οι μέρες που διανύουμε είναι περίεργες, καθώς στο μυαλό όλων έρχεται η άνανδρη δολοφονία του Άλκη Καμπανού, η οποία έγινε την 1η Φεβρουαρίου του 2022. Λίγες ημέρες μετά, η ΑΕΚ έπαιζε με τον Άρη στο «Κλ. Βικελίδης». Συμπτωματικά, και τη φετινή σεζόν, η Ένωση πάλι αντιμετωπίζει την ομάδα της Θεσσαλονίκης αυτές τις «μαύρες» ημέρες για την ελληνική κοινωνία…
Γράφει ο Χρήστος Παπαδόπουλος
Ο χρόνος σταμάτησε την 1η Φεβρουαρίου του 2022. Ένα παιδί σκοτώθηκε, με λοστάρια και τσεκούρια στη Θεσσαλονίκη, επειδή απλά ήταν… Άρης. Όλα μαύρισαν. Ο Άλκης Καμπανός δεν ήταν πια μαζί μας. Το 19χρονο παιδί την ερχόμενη Κυριακή θα πήγαινε σε μια καφετέρια της περιοχής του με τους φίλους του, για να δουν τον Άρη να κοντράρεται με την ΑΕΚ στην OPAP Arena. Δυστυχώς, δεν θα μπορέσει να το κάνει, γιατί κάποιοι «οπαδοί του ΠΑΟΚ» τον σκότωσαν. Η φράση «οπαδοί του ΠΑΟΚ» χρησιμοποιείται κατά αυτόν τον τρόπο, γιατί πολύ αμφιβάλλω πόσο «οπαδοί» είναι αυτοί, για να σκοτώσουν μια ψυχή.
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε εμείς, σαν ΑΕΚ, είναι στο 19ο λεπτό της αναμέτρησης με τον Άρη την Κυριακή (29/01, 19:30) να φωνάξουμε για τον Άλκη. Ή να σιγήσουμε ή να χειροκροτήσουμε για τον Άλκη. Δεν είμαι ο πρώτος που το σκέφτηκε, αλλά δυστυχώς είδα κάποια πολύ δυσάρεστα σχόλια. Όπως για παράδειγμα ότι είναι μια «ήττα» για το οπαδικό κίνημα της ΑΕΚ, εάν φωνάξει όλο το γήπεδο «Άλκης ζωντανός για πάντα Αρειανός».
Αυτό που μπορώ με βεβαιότητα να παραθέσω είναι ότι από μικρό παιδάκι, έβλεπα και διάβαζα ότι «είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ». Και όντως, μεγαλώνοντας, διαπίστωνα ότι ισχύει 100%. Γιατί να μην γίνουμε η αφορμή να υπάρξει έστω μία ακόμη όμορφη στιγμή στα ελληνικά γήπεδα; Ο Αραούχο μήπως δε μάς κάνει να νιώθουμε περήφανοι, που σχημάτισε με τα δάχτυλά του το γράμμα «Α» τιμώντας τη μνήμη του αδικοχαμένου Άλκη;
