Ακολουθεί άκρως… «προβατοποιημένο» άρθρο για τον άνθρωπο που…κάτι κατάφερε σε αυτό το σύλλογο που τόσο πολύ έχει ταλαιπωρηθεί ανά τις δεκαετίες!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Πόσες λέξεις, πόσες σελίδες και ώρες γραψίματος χρειάζονται για να αποτυπώσει ο καθένας μας τα όσα έζησε, ένιωσε και νιώθει όταν ακούει το όνομα Δημήτρης Μελισσανίδης; Πάντα λέγαμε και λέμε, ορθώς κατά τη γνώμη μου, πως η ΑΕΚ δεν είναι ούτε ο Μελισσανίδης ούτε κανένα πρόσωπο. Δεδομένα αυτό ισχύει όμως δεν είχαμε σκεφτεί το ενδεχόμενο να αποχωρήσει κιόλας. Το λέγαμε λίγο εκ του ασφαλούς πως στο τέλος της ημέρας, θα την προστατέψει την ομάδα που αγαπάει.
Αρκεί κάποιος να δει τις φωτογραφίες του όσο ασχολείται με τα διοικητικά της ΑΕΚ. Από τη συνεργασία με τον κύριο Καρρά, στην επιστροφή και την ομιλία στο Τατόι έως και προχθές που αποχώρησε. Ήταν νιος και…γέρασε. Μια ζωή ολόκληρη ασχολείται, με κάποιες παύσεις, με το σύλλογο που αγαπάει και τιμά. Στην πρώτη του θητεία δημιούργησε την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα όλων των εποχών, κάτι που λένε περισσότερο οι αντίπαλοι της «Ένωσης» ενώ στη δεύτερη ήρθε για κάτι πιο μεγάλο. Κάτι πιο ιστορικό που μόνο εκείνος μπορούσε να φτιάξει.
Έδωσε ξανά ζωή στον «ιερό» χώρο της Νέας Φιλαδέλφειας. Κατάφερε να δημιουργήσει ξανά το «σπίτι» της ΑΕΚ, την «OPAP ARENA». «Χτυπήθηκε» με κάθε…απίθανο πολέμιο του έργου και τον κατατρόπωσε εύκολα. Γι΄ αυτό λέμε πως μόνο εκείνος μπορούσε να υψώσει ξανά τα τείχη. Τα χρήματα να το κάνουν τα είχαν κι άλλοι και ίσως και περισσότερα. Ποιος όμως θα ξεπερνούσε όλα τα εμπόδια; Αμφιβάλλω αν θα βρούμε έστω έναν που να το έκανε.
Για να βγάλουμε και τον ελέφαντα από το δωμάτιο, έχει κάνει λάθη. Έχει αφήσει την ομάδα στη μοίρα της αγωνιστικά κάποιες σεζόν με αποτέλεσμα να χάσουμε τον ύπνο μας με κάποια ταπεινωτικά αποτελέσματα που ερχόντουσαν. Αυτό δεν αλλάζει, τα έγραψε η ιστορία. Αρκεί όμως αυτό για να τον κρίνουμε; Όχι. Ούτε οι φορές που περιμέναμε κάποια μεταγραφή και δεν ήρθε. Διότι βλέπουμε το δέντρο (αγωνιστικό) και χάνουμε το δάσος. Όπου δάσος βάλτε οικονομική και διοικητική σταθερότητα και το πιο σημαντικό…σεβασμό από κάθε αρπακτικό εκεί έξω που σταμάτησε πλέον να «τρώει« τα σωθικά της ομάδας.
Όσα χρόνια κι αν πέρασαν από το 1999 έως το 2013 που ανέλαβε ξανά τα ινία της ομάδας, μια φράση άκουγες δεξιά και αριστερά σε «Κιτρινόμαυρες» συζητήσεις. «Άντε, να γυρίσει ο Μελισσανίδης να γίνουμε ξανά ομάδα». Γύρισε και γίναμε ξανά ομάδα. Με τίτλους, με Ευρωπαϊκές παρουσίες. Ξαναλέω, με όσα άσχημα συμπεριλαμβάνονται μέσα στο αγωνιστικό. Ποιος θα τον φοβέριζε και ποιος θα έκανε κακό στην ομάδα όταν το τιμόνι της το είχε ο άνθρωπος που δεν άκουσε τις απειλές των μεγάλων δυνάμεων της γης και πήγε ειρηνευτικό ταξίδι στο Βελιγράδι; Κανείς δε θα τα έβαζε μαζί του και με τις ατάκες του που θα μας μείνουν εσαεί στο νου μας.
Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν βέβαια. Το χειρότερο που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να μείνει δέσμιος στις στιγμές του παρελθόντος του. Πλέον, πρέπει με γνώμονα τα όσα έχουμε δει τα προηγούμενα χρόνια, να προχωρήσουμε και να φτάσουμε ακόμη ψηλότερα. Ήρθε η ώρα ο Δημήτρης Μελισσανίδης να κριθεί μια τελευταία φορά για την πιο σημαντική απόφασή του. Που αφήνει ένα εκ των αγαπημένων του παιδιών, την ΑΕΚ!
