Ο Λούκα Μπάνκι αποτελεί από χθες παρελθόν και επίσημα από την ΑΕΚ και σήμερα έδωσε την πρώτη του συνέντευξη μετά τους… τίτλους τέλος. Μίλησε στο «gazzeta.gr» για όλα όσα έζησε στην κιτρινόμαυρη οικογένεια, για αυτά που θα του μείνουν για πάντα στην καρδιά αλλά και για το γεγονός πως φεύγει περήφανος για την ομάδα του.
Αναλυτικά:
Ο πρώτος χρόνος στην Ελλάδα πέρασε πια στα… βιβλία. Πώς ήταν η εμπειρία;
Ήταν πολύ ωραία! Είχα μεγάλο κίνητρο, από την πρώτη ημέρα που έκανα κουβέντα με τον πρόεδρο. Αυτό που βρήκα στην ΑΕΚ ήταν περίπου ό,τι περίμενα, αλλά ο κύκλος μου έπρεπε να κλείσει. Ό,τι άλλο είχε γίνει έξω από εδώ, στο ελληνικό μπάσκετ, είναι κάτι τελείως απρόσμενο και εκνευριστικό.
Πριν από λίγο η ΑΕΚ ανακοίνωσε και την αποδέσμευσή σας από την ομάδα (η συνέντευξη έγινε λίγες ώρες μετά). Το είχατε δουλέψει μέσα σας αυτό το ενδεχόμενο;
Αποδέχθηκα από την αρχή πως το συμβόλαιό μου ήταν μονοετές, αλλά κατά κάποιο τρόπο αυτό δεν συνάδει με την ιδέα να αποκτήσει σταθερότητα το πρόγραμμα στην ομάδα. Στον πρόεδρο άρεσε πολύ η ιδέα να έχει έναν προπονητή που να εκπροσωπεί την ΑΕΚ και στο μέλλον. Οι καιροί, όμως, αλλάζουν. Δεν χρειάζεται να είμαστε τόσο έκπληκτοι που οι προπονητές δεν μπορούν να μείνουν για πολύ σε μια ομάδα. Όλα γίνονται πιο γρήγορα. Ήμουν πεπεισμένος πως αυτό το διάστημα αρκούσε για να καταλάβω καλύτερα το περιβάλλον και να δω πόσο ταιριάζει με τις προσδοκίες μου. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που αποφασίσαμε να διαλέξουμε άλλους δρόμους, μετά την ολοκλήρωση του συμβολαίου. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα συναντηθούμε ποτέ ξανά, γιατί το επίπεδο της σχέσης και της φιλίας που δημιουργήθηκε εδώ, αυτόν τον χρόνο, το καθιστά πιο πιθανό να κρατήσω επαφή, ακόμα και ως απλός οπαδός της ΑΕΚ πια.
Ο Μάκης Αγγελόπουλος ανέφερε στην δήλωσή που έκανε πως αντιμετωπίσατε κάποιες δύσκολες καταστάσεις. Τι εννοούσε ακριβώς;
Μια δύσκολη κατάσταση ήταν πολύ ξεκάθαρη φέτος και αφορούσε τους τραυματισμούς. Κανείς δεν περίμενε αυτό που έγινε και σε κανέναν προπονητή δεν αρέσουν οι αλλαγές. Η ομάδα που χτίσαμε το καλοκαίρι ήταν μια ομάδα που πιστεύαμε πως μπορεί να πετύχει το στόχο της. Δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τα τρόπαια, αλλά με το να έχεις μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, μια συνέπεια. Από την αρχή, από ό,τι έγινε με τον Καββαδά, κατέστρεψε την εικόνα μας. Όλες οι αποφάσεις μας είχαν να κάνουν με την κάλυψη των κενών και των αδυναμιών μας. Μετά αλλάξαμε τον Ρατάν-Μέις, μετά τραυματίστηκε ο Ξανθόπουλος, αλλά και ο Ματσιούλις. Κανείς δεν περίμενε τέτοιες αναποδιές. Η ομάδα, ωστόσο, ανταποκρίθηκε καλά.
Πρέπει να είμαι ειλικρινής. Μπροστά σε κάθε αναποδιά, βρίσκαμε τρόπο να αντιδράσουμε και να προσαρμοστούμε. Βέβαια, αυτό χάλασε και την χημεία μας, γιατί δεν είναι εύκολο για έναν παίκτη να αλλάζει θέσεις. Είχα παίκτες που έπαιζαν από το «1» μέχρι το «5», ανάλογα με τι χρειαζόταν η ομάδα. Από πάουερ φόργουορντ, γίνονταν σέντερ, μάρκαραν πιο ψηλούς και βαρύτερους παίκτες. Αυτό δεν βοηθά την χημεία και την ταυτότητά. Στο τέλος, όμως, δεν μας απέτρεψε από το να ανταγωνιστούμε.
Κάτι που με έκανε πολύ χαρούμενο, ήταν που είδα την ομάδα, από την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας, μέχρι την τελευταία σειρά αγώνων, να δουλεύει σκληρά. Δεν ήταν εύκολο, γιατί απαιτούσα πολλά από εκείνους και τους άγχωνα πολύ κι εκείνοι, ως άνθρωποι, ήταν πολύ απογοητευμένοι μετά από την Μπάμπεργκ και τον Προμηθέα. Θα μπορούσαν να είχαν εγκαταλείψει ή να ρίξουν ρυθμούς, αλλά δεν το έκαναν.
Πιστεύετε ότι αυτή είναι και λίγο η μοίρα του προπονητή;
Ειδικά τώρα! Οι καιροί αλλάζουν, όπως σου είπα. Το περίεργο είναι να βλέπεις προπονητές να μένουν για δύο, τρία και τέσσερα χρόνια. Δεν είναι καλό να ακούς ή να βλέπεις κάποιον να μένει για λίγο, αλλά είναι κάτι που πρέπει να αποδέχεσαι στο τέλος. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό, γιατί έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου σε δύο ομάδες, τη Λιβόρνο και τη Σιένα. Κι εκεί ήμουν στο κρίσιμο σημείο της ωριμότητάς μου ως κόουτς. Κάθε προπονητής το χρειάζεται αυτό. Δεν είμαι πια σε αυτή τη φάση και δεν πιστεύω πως ένα, δύο, τρία ή περισσότερα χρόνια μπορούν να επηρεάσουν κάπως την καριέρα μου πια. Είναι, όμως, κάτι που μπορεί να κάνει τη δουλειά του προπονητή εύκολη, γιατί έχεις καλύτερη γνώση των ανθρώπων γύρω σου και του περιβάλλοντός σου. Είμαι περήφανος για τον τρόπο που προσαρμόστηκα στην ΑΕΚ. Θέλω να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου και τους ανθρώπους γύρω μου, όπως τον πρόεδρο, τον Χήνα και τον Σάκοτα, που έκαναν πιο σύντομη την προσαρμογή μου.
Θυμάμαι τις πρώτες ημέρες σας στην ΑΕΚ που είχατε δηλώσει πως έχετε μια μεγάλη πρόκληση μπροστά σας, καθώς η ομάδα προερχόταν από δύο επιτυχίες (Κύπελλο, BCL), αλλά είναι δύσκολο να επαναληφθεί κάτι τέτοιο. Άρα, κατά κάποιο τρόπο είχατε… προειδοποιήσει τον κόσμο! (γέλια)
(γέλια) Όλοι ήξεραν και όλοι μου είχαν μιλήσει ευθέως από την πρώτη ημέρα. Δεν περίμεναν από εμένα ένα τέτοιο αποτέλεσμα, αλλά ήθελαν έναν προπονητή, όπως εγώ, για να χειριστεί το επίπεδο, μετά από μια τέτοια σεζόν. Είναι κάτι που με κάνει χαρούμενο. Είδα κάποιες κοινές αξίες με την ομάδα. Είναι εύκολο να πεις ότι έχεις κάνει μια επιτυχημένη σεζόν, όταν σηκώνεις τρόπαια, αλλά μου είπαν πως «θέλουμε έναν κόουτς, που μπορεί να κάνει τη χρονιά μας επιτυχημένη, χωρίς να σηκώσει τρόπαια».
Για να σου πω την αλήθεια, η αρχική προσδοκία της ομάδας ήταν πως δεν θα φτάσει στο ΤΟΡ 8 του BCL κι έχω μια αμφιβολία για το ΤΟΡ 4 στο ελληνικό πρωτάθλημα. Η αίσθησή μου, όταν ήρθα εδώ, ήταν «γιατί να μην έχουμε ακόμα ένα BCL;». Είναι και κάπως αστείο, γιατί όταν χάσαμε όπως χάσαμε από την Χάποελ Ιερουσαλήμ στο πρώτο ματς, όλοι άρχισαν να μιλάνε πολύ άσχημα για εμάς και ο πρόεδρος είχε πει ας δούμε αν μπορούμε να επανεξετάσουμε ό,τι έγινε. Και μετά από λίγους μήνες, τερματίσαμε πρώτοι στον όμιλο, με μόλις δύο ήττες, και όλοι μας είχαν φαβορί για το τρόπαιο! Είμαι περήφανος που μπορέσαμε με τους παίκτες μου να αλλάξουμε πολύ γρήγορα αυτή την άποψη. Ίσως ήταν λάθος μας που αναγκάσαμε τον κόσμο να μας υπερεκτιμήσει. Θεωρώ, όμως, πως αυτή τη σεζόν, η ομάδα πάλεψε κάθε βράδυ στο παρκέ, σε κάθε διοργάνωση. Η ΑΕΚ ήταν εκεί!
Μιας και αναφερθήκατε στον Καββαδά και τον τραυματισμό του… Γιατί δεν κινηθήκατε πιο γρήγορα για έναν σέντερ;
Κάναμε λάθη, όσον αφορά την εκτίμησή για το μέγεθος της ζημιάς που είχε υποστεί και την επιστροφή του. Υποτιμήσαμε το πόσο θα επηρεάσει τη σεζόν μας. Κανείς μας δεν περίμενε να μην παίξει ξανά. Κι όταν αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε τον Τζέιμς στο «5», μετά την αποχώρηση του Ρόμπερσον, ήταν επειδή περιμέναμε πως ο Καββαδάς θα επιστρέψει σύντομα. Γύρισε για μια ημέρα και μετά έμεινε εκτός μια και καλή. Ήταν απίθανο! Και κάθε φορά που κάναμε μια επιλογή, ήταν σαν να μας τιμωρούσε κάποιος. Κάναμε πάντα τη λάθος επιλογή. Αν το ξέραμε εξαρχής πως θα ήταν η κατάσταση, θα είχαμε πάρει άλλον παίκτη στη θέση του.
Πιστεύετε ότι έπαιξε κι ο παράγοντας «τύχη» το ρόλο του;
Πιστεύω πως οι τραυματισμοί και τα ματς που χάσαμε για 1-2 πόντους μπορούν να επηρεάσουν πολύ την κατάσταση. Αλλά δουλειά μας είναι να δημιουργήσουμε τις συνθήκες και να μην επιτρέψουμε να επηρεάσουν το πεπρωμένο μας τόσο πολύ. Στο τέλος, πιστεύω πως ήμασταν ικανοί να ελέγξουμε την τύχη μας, αλλά δεν ήμασταν έξυπνοι και καλοί, αν θες, στο να ελαχιστοποιήσουμε την «κακή» μας τύχη. Ακόμα και με τόσους τραυματισμούς, είχαμε την ευκαιρία να διαπρέψουμε.
Αν πρέπει να μετανιώσουμε για κάτι, είναι για αυτά που μπορούσαμε να ελέγξουμε. Και τους τραυματισμούς δεν τους ελέγχεις. Όμως, μπορείς να κάνεις ένα λάθος λιγότερο, να βάλεις μια παραπάνω βολή, να παίξεις μια καλύτερη άμυνα. Αυτό είναι ένα μάθημα που δυστυχώς το μαθαίνεις στο τέλος, όταν χάσεις, γιατί το υποτιμάς, όταν νικάς. Ή με έναν διαιτητή, δεν ξέρεις αν θα αποφασίσει να σφυρίξει λάθος σε μια τελευταία κατοχή. Είναι στο χέρι σου να μην αφήσεις να επηρεάσει το παιχνίδι σου.
Όσον αφορά το θέμα που παρουσίασε η ομάδα στο σουτ… Δεν νομίζετε ότι σας πήρε πολύ μέχρι να βρείτε έναν σουτέρ;
(γέλια) Όντως, το σουτ ήταν το στοιχείο που υστερούσαμε περισσότερο. Περιμέναμε πιο πολλά από την αρχή της χρονιάς με τους κόμπο γκαρντς, τους Ράταν-Μέις και Γκρίφιν. Το σουτ τους δεν λειτούργησε καλά, αλλά και οι αποφάσεις που έπαιρναν δεν ήταν καλές. Ο ένας, όμως, ήταν rookie στην Ευρώπη, και ο άλλος ίσως χρειαζόταν λίγο περισσότερο χρόνο για να είναι έτοιμος για αυτό το απαιτητικό επίπεδο μπάσκετ. Δεν ήταν ακριβώς οι παίκτες που περιμέναμε. Γενικά, όμως, είχαμε πολύ ποιοτικούς παίκτες, που είχαν καλύτερο ποσοστό στο σουτ, οι οποίοι δεν είναι τόσο κακοί, όσο δείχνουν οι αριθμοί. Σίγουρα, όμως, όταν σουτάραμε καλά, το παιχνίδι μας ήταν πολύ καλό! Δεν θα μου κάνει έκπληξη αν η ΑΕΚ, στο νέο της χτίσιμο, συνυπολογίσει το γεγονός του πόσο σημαντικό είναι να έχεις έναν πολύ σταθερό σουτέρ. Δεν είναι εύκολο να τον βρεις, αλλά μπορείς να προσπαθήσεις.
Κάποιοι θα απαντούσαν σε αυτό πως είχαμε τον Πάντερ και τον αφήσαμε να φύγει! (γέλια)
(γέλια) Έτσι είναι ο νόμος της αγοράς! Θυμάμαι την ημέρα που έφτασα εδώ… Ήμουν τόσο… ερωτευμένος με αυτόν τον παίκτη, και για να σου πω την αλήθεια, προσπάθησα να τον υπογράψω, αλλά σε άλλη ομάδα, γιατί πριν έρθω στην ΑΕΚ ήταν να πάω αλλού. Ήταν η καλύτερη επιλογή μου, γιατί ο κόσμος από την Ελλάδα μου μιλούσε με τόσο καλά λόγια για εκείνον. Όχι μόνο για το παιχνίδι του, αλλά και για την εργατικότητά του. Την ημέρα, λοιπόν, που έφτασα εδώ, μου έδωσαν αμέσως τον αριθμό του Κέβιν και του τηλεφώνησα. Το εκτίμησε πολύ. Νομίζω πως ήταν πολύ σημαντικό για εκείνον να ξέρει πως ακόμα και ο νέος κόουτς της ομάδας ήθελε να τον κρατήσει, πως τον εκτιμούσε και ήθελε να τον κάνει τον τοπ παίκτη της ομάδας! Μου είπε, όμως, πως «εκτιμώ τα λόγια σου κι είμαι χαρούμενος, αλλά λυπάμαι, έχω υπογράψει ήδη σε άλλη ομάδα». Προσπάθησα να κάνω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα! Μου μίλησε με πολύ καλά λόγια για την ΑΕΚ. Είναι κάτι που έχει μείνει μέσα του. Και πιστεύω πως το όνομα της ΑΕΚ από μόνο του σου μεταδίδει κάποια vibes. Αν όχι σε 1-2 χρόνια, ίσως λίγο αργότερα, να τον ξαναδείτε στα κιτρινόμαυρα. Γιατί να μην ονειρευτείτε;
Μιας και αναφερθήκατε και στον Γκρίφιν. Έχω την αίσθηση πως εκείνος δεν ένιωθε καλά με το ρόλο του στην ομάδα.
Πιστεύω πως αυτό είναι κάτι που πρέπει να κερδίσεις κι έχεις την ευκαιρία να το κάνεις, να το αξιοποιήσεις. Το να μιλάς στον άλλον είναι πολύ καλό για όλους, η αντίδραση, όμως, είναι για τους λίγους. Όλοι έχουν τις ευκαιρίες τους. Κάποιοι το αξιοποιούν καλύτερα, κάποιοι άλλοι πάλι όχι.
Από την πορεία των πραγμάτων, ήταν λες και η ομάδα ζούσε σε ένα ροζ σύννεφο και ξαφνικά προσγειώθηκε ανώμαλα.
Είναι ανθρώπινο! Όταν ηττηθήκαμε από την Μπάμπεργκ, αντιμετωπίζαμε μια τρελή κατάσταση με τους τραυματισμούς! Κάναμε προπόνηση με 7-8 παίκτες, με παιδιά. Και κάθε βράδυ οι παίκτες έκαναν θαύματα! Και ήξερα, από την εμπειρία μου, πως έπρεπε να διατηρήσω το στάτους της ομάδας, που είχε δημιουργηθεί από αυτό το ροζ σύννεφο. Αλλά περίμενα, αργότερα ή γρηγορότερα, πως κάτι θα μας τραβήξει κάτω. Και μετά από τη νίκη των δύο πόντων με την Μπάμπεργκ, ενώ έπρεπε να είχαμε νικήσει με τέσσερις πόντους, έπρεπε να κρατήσω τους παίκτες ασφαλείς. Ο τρόπος που αντέδρασαν, όμως, ήταν απολύτως ανθρώπινος. Ο εκνευρισμός μας, όμως, δεν μας επηρέασε τόσο πολύ. Είχαμε αντικειμενικό πρόβλημα στο να ανταγωνιστούμε μετά, γιατί μας έλειπαν παίκτες! Ο Ματσιούλις, ο Καββαδάς, ο Ξανθόπουλος… Ο Θίοντορ δεν μπορούσε να προπονηθεί, εξαιτίας του τραυματισμού του, ο Γκρίφιν δεν έκανε τις επιθυμητές εμφανίσεις. Δεν ήταν εύκολο.
Θυμάμαι το ματς που παίξαμε στο Λαύριο. Ήταν μια κατάθεση το ότι πήγαμε εκεί και νικήσαμε, παρά την επιθυμία όλων να μην δουν ξανά παρκέ! Ο εκνευρισμός ήταν πολύ μεγάλος! Πήγαμε εκεί, ήμασταν σοβαροί και νικήσαμε στην παράταση, όταν όλοι περίμεναν πως θα εγκαταλείψουμε. Μετά το Game 5 με τον Προμηθέα και μέσα σε 48 ώρες, ηττηθήκαμε με τρελό τρόπο από το Περιστέρι με ένα πόντο. Μετά από άλλες 48 ώρες νικήσαμε στο Περιστέρι, όταν όλοι νόμιζαν ότι είμαστε σε άλλη κατεύθυνση. Αυτό σημαίνει ότι ήμασταν «υγιείς» και συνδεδεμένοι μεταξύ μας, με καλές αξίες.
Υπήρχαν και οι κακεντρεχείς, όμως, που έλεγαν ότι έχετε χάσει τα αποδυτήρια…
Πώς μπορούν να το λένε αυτό; Ο κόσμος μπορεί να μιλάει και να λέει τα πάντα. Αυτό που έβλεπα εγώ ήταν το πως εμφανιζόταν η ομάδα. Παίκτες που δεν επικοινωνούν με τον προπονητή τους δεν μπορούν να παίξουν, όπως οι παίκτες μου, μέχρι το τέλος. Ξέρεις, όμως, αυτό που άκουγα, που έβλεπα και που ένιωθα, από την στιγμή που άρχισαν τα προβλήματα, ήταν πως υπήρχαν κάποιοι… γύπες τριγύρω. Κι όλη αυτή η κατάσταση ήταν τροφή για εκείνους. Υπάρχει παντού αυτό, δεν με εκπλήσσει. Είμαι πολύ έμπειρος στον τομέα μου, όπως και στο να αναγνωρίζω ποιος αντιδρά έτσι. Είναι στρατηγικές, δεν με νοιάζει. Το έκανα με τον τρόπο μου, έκανα την δουλειά μου και πήρα τις αποφάσεις μου.
Ας πάμε λίγο στο πρωτάθλημα. Τερματίσατε στην πρώτη θέση…
Υπέροχα! (γέλια)
Με τον τρόπο που αυτό έγινε! Τι ήταν αυτό που έλειπε από τα παιχνίδια με τον Προμηθέα, για να προκριθεί η ΑΕΚ στους τελικούς;
Οι βολές! Χάσαμε έξι στην παράταση! Έλα τώρα, είναι τρελό!
Ο κόσμος πήρε λίγο πιο… βαριά το γεγονός ότι ο αποκλεισμός ήρθε από μια νέα ομάδα.
Φυσικά! Όχι μόνο από αυτό, αλλά και το brand name της ομάδας είναι διαφορετικό. Δεν είναι οπαδοί αυτοί, αλλά θεατές. Δεν σημαίνει ότι έρχονται συνέχεια. Οι περισσότεροι που κάνουν κριτική είναι συνήθως αυτοί που δεν έρχονται στο γήπεδο. Η ευαισθησία τους, όμως, είναι σωστή. Πώς γίνεται να χάσεις από τον Προμηθέα; Και γιατί; Αλλά αυτό είναι το καλό με τον αθλητισμό. Στόχος είναι να ανταγωνιστείς και υπάρχουν ομάδες που μπορούν να νικήσουν, παρά το brand name, το μπάτζετ και όλα. Ο Προμηθέας είναι μια πολύ σοβαρή ομάδα και το απέδειξε όλη τη χρονιά. Μπορεί να παίξει άνετα στο επίπεδο της ΑΕΚ κι έφτασε στα playoffs, όντως πιο υγιής και σε καλύτερη κατάσταση από εμάς. Ήταν μια ομάδα πλήρης, χωρίς τραυματισμούς. Ήρθαν στο Game 5 χωρίς καμία πίεση κι εμείς «πέσαμε», ειδικά στο τέλος, με τις επιλογές μας. Είχαμε πολύ άγχος, γιατί ο περισσότερος κόσμος φοβόταν ότι θα χάσουμε. Οι άλλοι δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Και πιστεύω ότι αυτές οι έξι χαμένες μας βολές στην παράταση βοήθησαν πολύ τον αντίπαλό μας. Επίσης, το 15% στο τρίποντο μας επηρέασε πολύ.
Γι’ αυτό που μετανιώνω κυρίως, είναι τα δύο παιχνίδια που παίξαμε στην Πάτρα. Προηγηθήκαμε στη σειρά με 1-0 και μετά με 2-1. Περίμενα στο δεύτερο ματς την ομάδα να παρουσιαστεί καλύτερη. Και τα playoffs δεν έχουν να κάνουν τόσο με το πλεονέκτημα έδρας. Είχαμε πολλά σκαμπανεβάσματα. Χάσαμε επίσης από τον Χολαργό εκτός. Κάναμε τρεις ήττες εκτός έδρας. Νικήσαμε μόνο το τελευταίο στο Περιστέρι. Καταλαβαίνω την ευαισθησία των οπαδών, αλλά δεν ταιριάζει με την δική μου. Η δική μου είχε να κάνει με τα εκτός έδρας ματς που παίξαμε. Είμαι πολύ ξεκάθαρος, είμαι προπονητής και πρέπει να νικάω. Η δουλειά μου ήταν να κρατήσω την ομάδα συγκεντρωμένη και να νικήσει στα εκτός και δεν το κάναμε. Κι αυτό με κάνει να νιώθω αναστατωμένος, γιατί η ομάδα ήταν προετοιμασμένη για να παίξει καλύτερα.
Φέτος κατακτήσατε ένα τρόπαιο, ωστόσο, (Διηπειρωτικό), αλλά ξεχάστηκε γρήγορα, λόγω του επιπέδου της διοργάνωσης, που θεωρήθηκε χαμηλό.
Δεν είμαι εδώ για να απαντήσω σε κανέναν. Ξέρω πως υπάρχει ένα λάβαρο εκεί έξω στην οροφή. Ξέρω τι προσπάθεια κάναμε εκεί, ξέρω την ποιότητα του μπάσκετ που παίξαμε. Είναι κάτι που με κάνει παραπάνω από χαρούμενο. Εγώ και οι παίκτες μου γίναμε μέρος της ιστορίας της ΑΕΚ για πάντα. Αν ο κόσμος δεν είναι ευχαριστημένος από το επίπεδο της διοργάνωσης, δεν με απασχολεί. Ξέρω πως κάναμε τα πάντα και νικήσαμε. Βλέπω το λάβαρο και νιώθω πολύ περήφανος.
Ας πάμε πίσω στο βράδυ που ο Ματσιούλις τραυματίστηκε. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των Γερμανών γιατρών, έλεγαν πως δεν είναι κάτι σοβαρό, αλλά με την επιστροφή της ομάδας στην Αθήνα, επιβεβαιώθηκαν τα χειρότερα. Πώς ήταν εκείνο το βράδυ;
Καταρχάς, η εξέταση που έκανε εκεί ήταν μια απλή ακτινογραφία. Πάμε ένα βήμα πίσω, όταν έπεσε στο παρκέ. Τότε καταλάβαμε πως ήταν κάτι πολύ σοβαρό, από τον τρόπο που παραπονιόταν. Όλοι ξέρουν τον Γιόνας. Είναι ένας παίκτης που μπορεί να πάει πολύ εύκολα στο ζωγραφιστό. Ο τρόπος με τον οποίο παραπονιόταν έδειχνε πως κάτι πολύ κακό συνέβη. Αρνιόταν να συνεχίσει στο παιχνίδι, οπότε εκεί σιγουρεύτηκα. Πήγε στο νοσοκομείο, έκανε την εξέταση, γύρισε, αλλά κανείς δεν ήταν αισιόδοξος. Ο γιατρός μας, που ταξίδεψε μαζί μας, είχε ξεκάθαρη άποψη για το τι συνέβη κι είπε ότι «η ακτινογραφία αποκλείει ίσως κάτι, αλλά αυτό που βλέπω εγώ θέλει περαιτέρω διερεύνηση». Μόλις φτάσαμε στην Αθήνα, πήγε σε ένα… φυσιολογικό νοσοκομείο και ήμασταν όλοι ανήσυχοι. Ο τραυματισμός του επηρέασε την ομάδα, τα συστήματα, την στρατηγική μας, γιατί ο Γιόνας ήταν το «κλειδί» μας. Επηρέασε και την διάθεση των παικτών, γιατί έχασαν έναν πολύ σημαντικό συμπαίκτη και έναν κρίσιμο παίκτη για την χημεία και την ψυχή της ομάδας. Ο Γιόνας είναι μεγάλος ηγέτης! Λόγω της εμπειρίας του, του χαρακτήρα του. Ένιωσα την απογοήτευση όλων.
Ήταν κοντά στην ομάδα, όμως, σε προπονήσεις, σε αγώνες.
Προσπάθησε να δώσει αυτοπεποίθηση στην ομάδα, να δώσει πράγματα με την εμπειρία του. Τού ζήτησα κι εγώ να μείνει κοντά, όπως μπορεί, για τη «ζωή» της ομάδας, γιατί ήξερα πως μπορεί να την επηρεάσει θετικά. Οι συμπαίκτες του τον θεωρούσαν μέντορα, επειδή έχει βρεθεί στο τοπ επίπεδο με τον Παναθηναϊκό, τη Ρεάλ, τη Σιένα. Δεν είναι το ίδιο, όμως, όταν φοράς τη φανέλα και πας στο παρκέ να «παλέψεις».
Οπότε, αν δεν μείνει στην ΑΕΚ, θα προσπαθήσετε να τον πάρετε μαζί σας;
Δεν ξέρω, εξαρτάται που θα είμαι! Γιατί αν είμαι σπίτι μου, θα είναι ωραία για εκείνον να έρθει στην Τοσκάνη. Είναι καλή η ζωή. Πιστεύω ότι θα αξιοποιήσει το τελευταίο στάδιο της καριέρας του. Εύχομαι να είναι για πολύ ακόμα! Από ότι βλέπω, έχει πιθανότητες να πάρει μέρος στο Παγκόσμιο και θα είναι υπέροχο για την ηλικία του και μετά από έναν τέτοιο τραυματισμό. Είναι πολύ σημαντικό για τους παίκτες να μην μετανιώνουν για τίποτα. Είναι κάποιες στιγμές που δεν γυρνούν πίσω και πρέπει να τις απολαύσουν. Το μπάσκετ είναι το πιο ωραίο άθλημα του κόσμου και δεν πρέπει να μετανιώνουν για τίποτα. Όσο για μένα, δεν ξέρω αν βρω άλλη δουλειά το καλοκαίρι, αυτό που ξέρω είναι πως δεν θα είμαι πια στην ΑΕΚ. Εύχομαι ο Γιόνας να μείνει εδώ, γιατί εκείνος έχει ανάγκη την ΑΕΚ κι η ΑΕΚ τον Γιόνας.
Υπήρχε κάποια φάση που να είπατε στον εαυτό σας «Ανάθεμά σε Λούκα, έπρεπε να κάνεις αυτό και όχι εκείνο»;
(γέλια) Κάθε μέρα! Αυτό έχει να κάνει και με τον χαρακτήρα μου. Είμαι πολύ απαιτητικός με τους ανθρώπους γύρω μου, γιατί είμαι έτσι και με τον εαυτό μου. Είναι κάτι που πρέπει να ξεπεράσω. Είμαι τύπος που σκέφτεται πάρα πολύ. «Γαμώτο, έπρεπε να κάνεις το ένα, το άλλο». Τα λάθη είναι μέρος της διαδικασίας και σε κάνουν καλύτερο. Το πιο σημαντικό είναι να μην τα επαναλάβεις.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι από όλη τη σεζόν, τι θα ήταν αυτό;
Το σύστημα που είπα να παίξουμε στο διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ πρώτης και δεύτερης περιόδου στην Μπάμπεργκ, που προκάλεσε τον τραυματισμό του Γιόνας! Είχα 25 επιλογές και διάλεξα τη μία που τού κόστισε τον τραυματισμό! Ξέρω πως είναι κάπως… χαζή απάντηση, αλλά είναι η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό και αυτή που χάλασε τον ύπνο μου για 3-4 μήνες! Έτσι είναι η ζωή, όμως.
Μετά το πρώτο ματς με το Περιστέρι, είπατε στην Συνέντευξη Τύπου πως ο Χάντερ δεν έπαιξε, γιατί δεν εμφανίστηκε στην προπόνηση.
Ναι.
Αυτό που βγήκε προς τα έξω μετά ήταν ότι εκείνος ήταν στο γήπεδο, έκανε θεραπεία, άργησε να έρθει στην προπόνηση και τον διώξατε. Τι έγινε πραγματικά;
Είναι καλύτερο να μιλήσουμε για… επικοινωνία. Στρατηγική. Ξέρω τη δουλειά μου κι έχω τις αξίες μου.
Ξέρετε τι παίκτης είναι, είχε μια εκπληκτική χρονιά, ειδικά στην Ευρώπη, οπότε φαντάζομαι ήταν δύσκολο και για εσάς να τον αφήσετε στον πάγκο, έτσι όπως πήγε και το παιχνίδι.
Γιατί; Είναι επίσης δύσκολο να λες «όχι» στον γιο σου. Είναι δύσκολο να χτυπάς τα παιδιά σου. Έχεις παιδιά;
Όχι…
Τότε προσπάθησε να καταλάβεις τους γονείς σου. Όλοι θέλουν να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους με χαμόγελο και να τα χαϊδεύουν. Μπορείς, όμως, να εκπαιδευτείς μόνο με αυτά; Μόνο με «ναι»; Με αυτόν τον παίκτη είμαι υπεύθυνος από την πρώτη ημέρα! Έχει 1.000 λόγους να μην είναι 100% έτοιμος για ένα τέτοιο ματς. Δουλειά μου είναι να τον προστατέψω. Έφτυσε… αίμα με τον Προμηθέα στο πέμπτο ματς, έκανε την καλύτερη προσπάθεια. Κανείς δεν παραπονέθηκε ποτέ για τις εμφανίσεις του Χάντερ στο παρκέ.
Δεν περίμενα να παρουσιαστεί ακόμα καλύτερος σε μια σειρά που παιζόταν η 3η και 4η θέση, μέσα σε μια δύσκολη ατμόσφαιρα. Περίμενα, όμως, να είναι στην προπόνηση και στο παιχνίδι, όχι απαραίτητα να παίξει καλά. Αυτό θα το έκανε κάποιος άλλος, όπως ο Θίοντορ, ο Λαρεντζάκης ή ο Σαντ-Ρος. Η ομάδα είχε εναλλακτικές. Αλλά πρέπει να δηλώσεις παρών.
Μοιάζετε λίγο απογοητευμένος από εκείνον…
Εννοείται και του το είπα κατάμουτρα, γιατί μιλάμε ανοιχτά ο ένας στον άλλον. Δεν το περίμενα αυτό. Όλα τα άλλα ναι, γιατί είναι άνθρωπος, αλλά όχι αυτό. Τι πιστεύεις ότι θα γινόταν εκείνο το πρωί, αν παίζαμε με τον Παναθηναϊκό, παλεύοντας για τον τίτλο; Θα ερχόταν; Αυτή είναι η λεπτή γραμμή μεταξύ ενός καλού παίκτη κι ενός σπουδαίου παίκτη. Εκείνη την ημέρα, κανείς δεν ήθελε να είναι στο γήπεδο, να παίξει. Δεν έχεις ιδέα τι απογοήτευση υπήρχε! Θέλεις να… πεθάνεις, όταν χάνεις ένα ματς, όπως το πέμπτο με τον Προμηθέα. Θέλω τρόπαια, αλλά τα χάνω κιόλας. Θέλω να παίρνω τα σουτ, αλλά τα χάνω επίσης. Η νίκη σε κάνει να νιώθεις «άτρωτος», αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με την ήττα. Κανείς δεν ήθελε να είναι εδώ εκείνο το πρωί. Ξέρεις τι έκανα; Ήρθα στο γήπεδο πρώτος, άνοιξα το γραφείο, πήγα κάτω, πήγα στον Φάντομ και τον Μάριο (σ.σ. οι φροντιστές της ομάδας), μίλησα με όλους. Ήθελα να δω το κεφάλι τους ψηλά! Ζήτησα από τους βοηθούς μου να τα έχουν όλα έτοιμα για την ομάδα, ώστε να έρθουν οι παίκτες στα αποδυτήρια και να αντικρίσουν την ίδια, αλλά και καλύτερη, κατάσταση από πριν. Όλοι είχαν έναν καλό λόγο να μην είναι συγκεντρωμένοι και αφοσιωμένοι. Όταν τους βλέπεις, όμως, όλους έτσι λες «γαμώτο, πρέπει να είμαστε σοβαροί». Περίμενα τουλάχιστον από εκείνον να είναι εδώ! Αυτή είναι η δουλειά μου. Γιατί είμαι σίγουρος πως αν παίζαμε με τον Παναθηναϊκό, θα ήταν στη θέση του. Το τι γράφτηκε είναι επιλογή του καθενός, δεν θέλω να το κρίνω. Είναι το στυλ τους και αυτό το δικό μου.
Μετά από όλο αυτό, σας ζήτησε συγγνώμη;
Φυσικά! Αλλά του ζήτησα να απολογηθεί κιόλας στους συμπαίκτες του. Είναι πολύ σημαντικό. Αυτό σημαίνει «αποδυτήρια»! Γάμ@@ε τους ανθρώπους που μιλούν έξω από αυτά. Δεν έχουν ιδέα. Οι παίκτες είναι σαν αδέρφια και καλύτερα να μην κάνεις κάτι τέτοιο. Η απόφαση να μην παίξει ήταν η καλύτερη, τόσο για εκείνον, όσο και για τους συμπαίκτες του.
Ακούγεστε πολύ δίκαιος. Ανεξάρτητα αν κάποιος είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας ή όχι, θα κάνετε αυτό που πρέπει.
Πρέπει να είσαι σωστός. Δεν θα χειριστώ το ίδιο έναν βετεράνο κι έναν νέο. Είναι διαφορετικό, αλλά οι κανόνες, είναι κανόνες για όλους. Και υπάρχουν κοινοί κανόνες στην ομάδα, που πρέπει να σεβόμαστε, ακόμα κι αν μας κοστίσουν. Είναι εύκολο να πούμε πως αν έπαιζε ο Χάντερ, θα νικούσαμε το Περιστέρι. Ίσως ναι, ίσως όχι.
«Λάτρεψα τους μικρούς, μπορούσαν και περισσότερα»
Όσον αφορά τους νεότερους παίκτες (Μωραΐτης, Ρογκαβόπουλος, Τσαλμπούρης), πώς ήταν η εμπειρία μαζί τους;
Είναι μια πολύ ευχάριστη παρένθεση αυτή για μένα! Τους ανακάλυψα βήμα – βήμα. Έκανα μαζί τους προπονήσεις από πολύ νωρίς. Για να είμαι ειλικρινής, περιμέναμε πως οι Μωραΐτης και Τσαλμπούρης θα έφευγαν δανεικοί, αλλά καταλάβαμε πως πρέπει να μείνουν στην ομάδα. Πιστεύω πως έκαναν αρκετά καλή δουλειά, ώστε να είναι έτοιμοι, όταν τους χρειαστεί η ομάδα. Κατάλαβαν το ρόλο τους, είδα πολλή βελτίωση. Περίμενα λίγη ακόμα, βέβαια, αλλά θεωρώ πως η ομάδα έχει λίγο πιο ξεκάθαρη εικόνα πια για εκείνους. Πιστεύω πως το καλοκαίρι, όλοι θα πάρουν μια σωστή απόφαση, μείνουν ή φύγουν. Πριν, όλοι έλεγαν τι πιστεύουν και κανείς δεν τους είδε να παίζουν. Ήξεραν μόνο πως να κρίνουν. Μού άρεσε ο χρόνος που πέρασα μαζί τους.
Πιστεύετε ότι τους δώσατε τα λεπτά που άξιζαν;
Ναι, κάθε φορά. Τίποτα δεν είναι… τσάμπα. Σε κάποιες φάσεις ήταν περισσότερο εκτεθειμένοι, φυσικά, και σε άλλες πιο λίγο. Ό,τι πήραν, όμως, το άξιζαν. Πιστεύω πως μπορούσαν να έχουν και περισσότερα, αλλά έχει να κάνει με τις συνήθειες, με την νοοτροπία. Είναι μια διαδικασία. Ίσως του χρόνου είναι ακόμα καλύτερα. Πάντως ένιωσαν πως ήταν μέρος της ομάδας. Κανείς δεν τους φέρθηκε σαν να είναι παιδιά. Είναι πολύ εύκολο να είσαι στη άκρη, με 14-15 παίκτες στο ρόστερ. Και πιστεύω πως αν μιλήσεις σε όλους, θα σου πουν ότι δεν έχω άδικο.
Το διάστημα της παραμονής σας στην Αθήνα φάνηκε πως κάνατε έναν νέο φίλο, τον Ρικ Πιτίνο. Εσείς παρακολουθήσατε κάποια ματς του Παναθηναϊκού κι εκείνος έχει μιλήσει με πολύ καλά λόγια για εσάς.
Η λέξη «φίλος» είναι μεγάλη! Τον συνάντησα εδώ για πρώτη φορά, σε μια… περίεργη κατάσταση. Μοιραζόμασταν το γήπεδο με μια άλλη ομάδα, με την οποία υποτίθεται πως έχεις «έχθρα». Είναι δύσκολο να μιλάς για αντιπαλότητα, όταν συναντάς τους ίδιους ανθρώπους κάθε ημέρα. Επίσης, ο Παναθηναϊκός είχε τον Κιθ Λάνγκφορντ, με τον οποίο ήμουν μαζί στην Αρμάνι και κατακτήσαμε μαζί ένα τρόπαιο κι εκείνος πήρε και το «Alphonso Ford». Δεν ήταν ποτέ «εχθροί». Η φιλία μου, επίσης, με τον Τσάβι Πασκουάλ ήταν αληθινή! Ήμουν πολύ απογοητευμένος, όταν έχασε τη δουλειά του. Είναι πρότυπο για τους ανθρώπους της γενιάς μου. Είναι απίστευτος!
Μέσα από την συναναστροφή μας, κατάλαβα πως ο Πιτίνο είναι πολύ καλός άνθρωπος και εύχομαι για το ελληνικό και ευρωπαϊκό μπάσκετ να μείνει στον Παναθηναϊκό, γιατί μπορεί να συμβάλλει στο να κάνουμε όλοι ένα βήμα παραπάνω και να φτάσουμε την τελειότητα! Είναι ένας άνθρωπος που έχει συνηθίσει να δουλεύει για την τελειότητα. Συνήθιζε να μου λέει «Λούκα, είμαι ένας κακομαθημένος Αμερικανός». Όχι, είναι αληθινός! Εμείς ζούμε στον Μεσαίωνα και πρέπει να γίνουμε σαν εκείνον, κι όχι εκείνος, όπως εμείς. Ξέρω πως αν μείνει, όλοι, παράγοντες, παίκτες, προπονητές, οπαδοί, θα προσπαθήσουν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες του.
Ο Πιτίνο, επίσης, είχε σταθεί σε κάποια θέματα. Για παράδειγμα, είχε πει ότι τον ενοχλεί πολύ που ο κόσμος καπνίζει μέσα στο γήπεδο. Εσάς, σας ενόχλησε κάτι;
Φυσικά ο καπνός, αλλά όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά και στα εστιατόρια (γέλια)! Εξοικειώθηκα, αν και δεν καπνίζω. Είμαι, όμως, σίγουρα παθητικός καπνιστής, μετά το διάστημα που πέρασα εδώ (γέλια). Κάτι που μου έλειψε πολύ, ήταν οι οπαδοί στα παιχνίδια. Με έκανε πολύ λυπημένο το γεγονός πως παίζαμε σε άδειο γήπεδο. Και αν έπρεπε να τους δώσω τσιγάρα, για να είναι στο γήπεδο, θα το έκανα! «Ελάτε, καπνίστε, αλλά ελάτε!». Δεν υπάρχει αγώνας, δεν υπάρχει σόου, χωρίς θεατές. Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην προσπάθειά μας. Το κάνουμε όλο αυτό για τις οικογένειές μας, ίσως και για τον εγωισμό μας, αλλά και για τους οπαδούς επίσης. Το να έχεις άδειο γήπεδο είναι χειρότερο από το να είσαι παθητικός καπνιστής. Αυτή είναι η άποψή μου. Περίμενα να είναι περισσότεροι στο γήπεδο, ειδικά για την προσπάθεια που κάνει ο πρόεδρος και η ομάδα.
Σχετικά με την κόντρα του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού και την όλη κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ… Νομίζω είναι η πρώτη φορά στην καριέρα σας που βιώνετε κάτι τέτοιο.
Μόνο για μένα; Ήταν για όλους η πρώτη φορά! Έλα τώρα, ήταν τρελό!
Περιμένατε δέκα μέρες μέχρι τα playoffs, για να παίξετε πάλι.
Ήταν πολύ αγχωτικό όλο αυτό. Είσαι στο τέλος της σεζόν, έχεις δουλέψει τόσο πολύ και προσπαθείς να κρατήσεις τη συγκέντρωση των παικτών στο υψηλό επίπεδο. Και δεν ξέρεις πως, πότε και με ποιον θα παίξεις! Ποτέ μου δεν έχω δώσει φιλικά, πριν τα playoffs. Τα playoffs είναι η καλύτερη στιγμή της σεζόν, οι παίκτες είναι πολύ ενθουσιασμένοι. Όλα εδώ ήταν αλλιώς. Ήταν μια απίστευτη κατάσταση. Καλύτερα να μην μιλήσω για το πόσο κακή ήταν η διάθεση όλων εκείνες τις ημέρες, γιατί έκανε την εμπειρία μου χειρότερη από όσο ήταν. Θέλω να ξεχάσω αυτή την περίοδο, γιατί θα «χαλάσουν» τα καλά που έχω κρατήσει από το διάστημα που ήμουν εδώ.
Άλλοι προπονητές από ευρωπαϊκές ομάδες σας έστειλαν μηνύματα για να δουν τι γίνεται;
Όλοι! Κι ήταν όλοι σοκαρισμένοι. Και λυπάμαι, γιατί, ενώ ήμουν εδώ, δεν μπορούσα να δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση σε κανέναν. Με ρωτούσαν, αλλά ήμουν ο μόνος που δεν μπορούσε να πει κάτι. Έβλεπα, προσπάθησα να προσαρμοστώ και να κρατήσω την ομάδα σε εγρήγορση, αλλά δεν ήταν καθόλου εύκολο.
Ποια η γνώμη σας για το επίπεδο διαιτησίας στην Ελλάδα;
Πιστεύω πως είναι εντάξει, αλλά είμαι λίγο απογοητευμένος με το θέμα της ηλικίας. Περίμενα περισσότερους νέους διαιτητές. Πού είναι η νέα γενιά διαιτητών; Αυτό θα είναι πολύ σύντομα πρόβλημα. Στην Ιταλία υπάρχουν αρκετοί νέοι ηλικιακά διαιτητές. Χρειάζεται κάποιος για να δώσει συνέχεια. Και το παιχνίδι αλλάζει πολύ. Γίνεται γρήγορο, πιο αθλητικό και χρειάζεσαι νέους διαιτητές κι αυτό πρέπει να γίνει σύντομα, για να αποκτήσουν εμπειρία. Φυσικά, ό,τι έγινε φέτος δεν είναι καλό και για τη διαφήμιση της διαιτησίας. Πώς ένας γονιός, ας πούμε, θα αφήσει το παιδί του να γίνει διαιτητής, με αυτή την ατμόσφαιρα, που θυμίζει… πόλεμο, να επικρατεί; Θέλω να κρατήσω το παιδί μου ασφαλές. Είναι αυτή η δουλειά ασφαλής; Υγιής; Αμφιβάλλω λίγο γι’ αυτό. Υπάρχει ποιότητα, αλλά χρειάζεται… φρεσκάρισμα. Δεν ξέρω τι υπάρχει στις μικρότερες κατηγορίες. Πρέπει να γίνει μια αξιολόγηση.
Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι γύρω από το ελληνικό μπάσκετ έπρεπε να είναι πιο ανοιχτόμυαλοι;
Δεν μπορείς να αλλάξεις τους Έλληνες. Όπως δεν μπορείς να αλλάξεις τους Ιταλούς. Έχουμε το χαρακτήρα μας, τις συνήθειές μας. Πρέπει να προσαρμοστείς. Κι αν όχι, φεύγεις. Σαν εμένα.
Κάτι για το οποίο ήμουν και λίγο περίεργη. Είχατε τόση πίεση φέτος, για τους στόχους, για τα αποτελέσματα. Πώς χαλαρώνατε; Τι κάνατε για να αποσυμπιεστείτε;
Φυσικά δεν ήταν εύκολο για μένα, γιατί ήμουν εδώ χωρίς την οικογένειά μου. Το να είσαι μόνος είναι λίγο… επικίνδυνο! Εκτιμώ πολύ τη σχέση που δημιούργησα με τους συνεργάτες μου και τη διοίκηση, τους ένιωσα πολύ κοντά. Το μαγείρεμα, επίσης, με βοήθησε πολύ, η γυμναστική και το να ανακαλύψω την πόλη. Αυτό που τους εντυπωσίαζε όλους ήταν πως οδηγούσα στην πόλη χωρίς GPS, από τον Οκτώβριο. Για παράδειγμα, τις προάλλες πήγα μέχρι το Σούνιο και γύρισα σπίτι μου χωρίς GPS.
Στα 70s ή 80s πώς μπορούσαμε χωρίς αυτό; Πριν 2-3 εβδομάδες με επισκέφθηκε ένας Ιταλός κόουτς (σ.σ. της Τορίνο) και γυρίσαμε όλη την Αθήνα και μου έλεγε «Λούκα είσαι σίγουρος; Ξέρεις πού πηγαίνουμε;». Φυσικά και ξέρω! Οκ, δεν ξέρω να πάω παντού, αλλά μου αρέσει η οδήγηση. Διάβαζα βιβλία, έβλεπα τηλεόραση. Το μαγείρεμα με χαλάρωνε πολύ, όπως μου άρεσε να βρίσκω και μέρη με καλό φαγητό. Εμείς οι Ιταλοί είμαστε πολύ απαιτητικοί με το φαγητό (γέλια)! Γνώρισα πολύ καλούς ανθρώπους εδώ και αυτό που θα μου λείψει περισσότερο είναι οι φίλοι μου. Ακούγεται τρελό, αλλά έχτισα καλές φιλίες.
Και να κάποιος πει ότι μοιάζουν οι Έλληνες κι οι Ιταλοί, δεν ισχύει. Είστε πολύ καλύτεροι! Είστε πιο φιλόξενοι. Εμείς είμαστε πιο καχύποπτοι κι επιλεκτικοί. Εδώ βρήκα ανθρώπους που άνοιγαν την αγκαλιά τους για μένα. Οι φίλοι που έκαναν ήταν πολύ σημαντικοί, γιατί αυτές τις λίγες στιγμές με βοήθησα πολύ να αποφορτιστώ από την ρουτίνα. Η ζωή εδώ ήταν ωραία. Θα μου λείψουν πολλά.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Τι σχεδιάζετε να κάνετε τώρα;
Να πάω σπίτι μου. Αυτό έχω ανάγκη τώρα. Να καθαρίσω το μυαλό μου και να κάνω απλά πράγματα. Να μείνω με την οικογένειά μου. Το καλοκαίρι είναι πολύ σημαντικό, γιατί η δουλειά μας είναι πολύ αγχωτική κι έχει πίεση και το μυαλό μας λειτουργεί 20 ώρες το 24ωρο. Είναι δύσκολο να ξεκουραστείς. Το καλοκαίρι πρέπει να μην κάνεις υπερβολές, γιατί κανείς δεν χτίστηκε να κάνει αυτή τη δουλειά 12 μήνες το χρόνο. Πρέπει να δώσεις στο σώμα σου τον κατάλληλο χρόνο να ξεκουραστεί, ειδικά στην ηλικία μου.
Η ρουτίνα μου είναι πολύ απλή. Μου αρέσει να είμαι στην θάλασσα, να καθαρίζω το εξοχικό μου και να έχω μια απλή ζωή. Να απολαύσω την οικογένειά μου, τους γονείς μου, αν και θα με βαρεθούν σε λίγες ημέρες (γέλια). Μού έλειψαν πολύ όλη τη χρονιά. Αυτή είναι η ζωή μου, όμως. Εδώ είμαι προπονητής, εκεί είμαι ο Λούκα και το χρειάζομαι αυτό. Κυκλοφορώ ξυπόλητος, με σορτς, παίρνω ποδήλατο, δεν αγγίζω το αμάξι. Μού αρέσει να πηγαίνω στην παραλία πολύ πρωί και να επιστρέφω σπίτι μετά το ηλιοβασίλεμα.
Παίζετε και μπάσκετ με το γιο σας; Ξέρω πως παίζει μπάσκετ.
Μεγάλη ιστορία! Παίζει επαγγελματικά τώρα. Κάθε καλοκαίρι μου ζητά να κάνουμε προπονήσεις και με πιέζει κι η γυναίκα μου. Στην πρώτη προπόνηση αντέχουμε. Μετά τη δεύτερη, λέω στην γυναίκα μου «δεν προπονώ άλλο το γιο σου» κι εκείνη μου λέει «προπονείς μόνο τους γιους των άλλων, κανε το γιο σου καλύτερο»! (γέλια)
Δεν με ακούει, όμως, οπότε γιατί να σπαταλάω το χρόνο μου; (γέλια) Φέτος έβλεπα τα παιχνίδια του στο YouTube και με ρώταγε μετά. Δεν θα του πω ποτέ, όμως, τι σκέφτομαι, μέχρι να με ρωτήσει. Φέτος άρχισε να με ρωτάει, όμως! Δεν είναι εύκολο να έχεις γιο που παίζει μπάσκετ (γέλια).
