Συνέντευξη στην ιστοσελίδα gazzetta.gr παραχώρησε ο Βασίλης Λαμπρόπουλος, λίγες μέρες μετά από την οριστικοποίηση της αποχώρησής του από την ΑΕΚ.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Πρώτες σκέψεις μετά την αποχώρησή σου;
«Υπήρχαν καλές και κακές στιγμές, αλλά όπως έχω πει οι χαρούμενες είναι περισσότερες και αυτές προσπαθώ να κρατήσω. Να είναι μπροστά στις σκέψεις μου και να υποσκιάζουν τις αρνητικές. Σίγουρα με ενόχλησαν κάποια πράγματα, αλλά κρατάω το πρωτάθλημα και το Κύπελλο που κατακτήσαμε, όπως και τη στήριξη του κόσμου μετά τον τραυματισμό μου. Ολα αυτά πιστεύω πως είναι πιο σημαντικά και δυνατά σαν συναισθήματα, από τα αρνητικά».
-Τι έγινε τον περασμένο Δεκέμβριο;
«Εχουν ακουστεί και ειπωθεί πάρα πολλά και αρκετά δεν μου άρεσαν που τα άκουσα ή τα διάβασα. Οπως είπα και σε κάποιους ιθύνοντες στην ομάδα, πως δεν αντιλαμβάνομαι τον λόγο που πρέπει να μείνω εκτός, χωρίς να μου έχει γίνει επίσημη πρόταση από την ίδια την ομάδα. Δεν το περίμενα. Κανείς άλλωστε, ενώ απόρησαν ακόμη και οι συμπαίκτες μου. Ηταν όμως απόφαση του προέδρου και δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Ομως δεν είχα ποτέ επίσημη πρόταση για να ανανεώσω, ώστε να την απορρίψω. Αυτό μου άφησε μία πικρία. Ο τρόπος που εξελίχθηκαν τα πράγματα».
-Θέλησες να επιστρέψεις;
«Μετά τα όσα συνέβησαν, υπήρξαν κάποια πρόσωπα που με προσέγγισαν, ώστε να κάνω πίσω. Αλλά δεν θεωρώ πως ήμουν κάπου λάθος ή ότι δεν έπραξα κάτι ορθά. Αν είχα μπει σε διαπραγματεύσεις και είχα αρνηθεί, ίσως να πήγαινα να μιλήσω ξανά. Στην πορεία με στεναχωρούσε που η ομάδα δεν πήγαινε καλά και εγώ ήμουν εκτός και δεν μπορούσα να βοηθήσω. Τότε συζήτησα με τον πρόεδρο και του ζήτησα, αν το θέλει, να με εμπιστευτεί ξανά. Και ας μην είχα συμβόλαιο, ήθελα να βοηθήσω. Ο πρόεδρος, δεν ξέρω γιατί, αποφάσισε διαφορετικά. Ισως να τον επηρέασαν και κάποιοι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω του και δυστυχώς τελειώσαμε με αυτόν τον τρόπο. Ετσι εξελίχθηκαν τα πράγματα».
-Μίλησες για το ζήτημα με τον Ουζουνίδη και τον Χιμένεθ;
«Αρχικά θέλω να τους ευχαριστήσω και τους δύο. Αμφότεροι είχαν τα καλά και τα κακά τους. Θεωρώ πως ο κύριος Ουζουνίδης ίσως θα μπορούσε να πιέσει την κατάσταση λίγο παραπάνω Αλλα δεν τον κατηγορώ και κατανοώ πως η θέση του ήταν δύσκολη. Ο κύριος Χιμένεθ με ήθελε και προσπάθησε να βοηθήσει. Δυστυχώς βρέθηκε απέναντι σε έναν τοίχο. Τους ευχαριστώ και τους δύο γιατί συμμετείχα κανονικά στις προπονήσεις , με βοήθησαν και δεν έκαναν για εμένα ακόμη πιο δύσκολο αυτό το εξάμηνο».
Σου μένει μία πικρία για τον τρόπο που έφυγες και επειδή δεν πρόλαβες να παίξεις στην «Αγιά Σοφιά»;
«Οταν ήρθα στην ομάδα στη δεύτερη Εθνική, είχα συζητήσει με τον πρόεδρο ώστε να δημιουργήσουμε μία ομάδα με όσο το δυνατόν περισσότερους και καλύτερους Ελληνες και να μπούμε μαζί στο νέο γήπεδο. Πιστεύω πως ο κορμός που δημιουργήσαμε ανταποκρίθηκε στο 100%. Πήγαμε ψηλά. Το άξιζε ο κόσμος της ομάδας. Δεν μου μένει πικρία, απλά θεωρώ πως κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας άλλος. Προχωράω και κοιτάω μπροστά. Αν στη ζωή μας μένουμε στο παρελθόν και σε ότι έχει συμβεί, δεν θα προχωράμε μπροστά. Είμαι θετικός άνθρωπος, συνεχίζω και πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά».
-Θα άλλαζες κάτι σε ότι σε αφορά;
«Γενικά ως άνθρωπος δεν μετανιώνω ποτέ για κάτι που έκανα. Δεν μετάνιωσα που ήρθα στην ΑΕΚ, δεν μετάνιωσα που έφυγα από τον Ολυμπιακό, δεν μετάνιωσα που βρέθηκα στη δεύτερη κατηγορία με ομάδες που δεν με αντιπροσώπευαν ως άνθρωπο. Για τίποτα. Σίγουρα όλοι μας ονειρευόμαστε το ιδανικό, αλλά έχω μάθει να περνάω δύσκολα και μέσα από τις καταστάσεις που βιώνω να βγαίνω πιο δυνατός και καλύτερος. Το μόνο που θα άλλαζα ήταν πως θα ήμουν πιο … επιθετικός σε κάποια πράγματα που με ενοχλούσαν. Μόνο αυτό, αλλά όχι δεν μετάνιωσα για κάτι.
-Η πρώτη σου ημέρα στην ΑΕΚ. Τι θυμάσαι;
«Προερχόμουν από μία δύσκολη χρονιά με τον Πανιώνιο, όπου είχα υποστεί έναν σοβαρό τραυματισμό. Θέλω να σου πω ότι είχα δεθεί με τον Πανιώνιο. Με βοήθησε να αναδειχθώ και να πατήσω στα πόδια μου. Χωρίς τον Πανιώνιο ίσως να μην είχα καταφέρει κάτι. Δεν το ξεχνώ και το αναγνωρίζω. Δεν είμαι αγνώμων στη ζωή. Θυμάμαι όταν υπέγραψα και συνάντησα τον πρόεδρο από κοντά και αντιλήφθηκα τις νέες συνθήκες στην καριέρα μου. Πήγαινα σε μία τεράστια ομάδα. Ηταν ένα μεγάλο βήμα για εμένα. Η οικογένειά μου ήταν θετική. Πάντα θα θυμάμαι την πρώτη ημέρα».
-Football League και μετά Κύπελλο…
«Οταν πήγαμε τότε στην ομάδα, όλοι οι Ελληνες, αποτελούσε για εμάς μία πρόκληση. Δεν σκεφτόμασταν τίποτε άλλο πλην την άμεση επάνοδο της ΑΕΚ στη μεγάλη κατηγορία. Τότε ήμασταν πολλοί παίκτες που ήρθαμε και ίσως ήμασταν λίγο μπερδεμένοι, καθώς προερχόμασταν από μικρότερες ομάδες και πήγαμε σε μία μεγάλη. Σε αυτές τις περιπτώσεις κάθε παίκτης χρειάζεται χρόνο για να προσαρμοστεί. Ηταν σημαντικό που είχαμε για προπονητή τον Τραϊανό Δέλλα, ο οποίος γνωρίζει καλά τι εστί ΑΕΚ. Υπήρχε μεγάλη δημοσιότητα, ορισμένες φορές είχαμε πίεση ακόμη και χωρίς να χρειάζεται. Ηταν λίγο δύσκολο. Μπερδευόμασταν.
Πιστεύω πως ήταν μία μεταβατική χρονιά και ίσως ήταν καλό που έγινε έτσι. Οταν ανεβήκαμε άλλαξαν οι στόχοι. Ξέραμε πως πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί και να πάμε για πρωτάθλημα, για το Κύπελλο. Πλέον όλοι μας ξέραμε πως πρέπει να παίρνουμε τίτλους και να παίζουμε στην Ευρώπη. Στην ομάδα της είχε λείψει όλο αυτό, να είναι ανταγωνιστική και να είναι στην Ευρώπη. Θεωρώ πως τα καταφέραμε. Σίγουρα υπήρχαν ορισμένες στιγμές που δεν πήγαμε καλά, όπως π.χ. φέτος που η χρονιά δεν εξελίχθηκε καλά, αλλά το πρόσημο είναι θετικό».
-Τι θυμάσαι από το ντέρμπι της Τούμπας;
«Τι θυμάμαι…; Το πάθος που είχε η ομάδα πριν το ματς. Την επιθυμία να παίξουμε με κόσμο και να κερδίσουμε τον ΠΑΟΚ. Ημασταν πολύ καλά σαν ομάδα, είχαμε τρομερό κλίμα και ‘δύναμη’ μέσα στα αποδυτήρια. Δεν μας δυσκόλεψε πως μέσα στο βράδυ ανακαλέστηκε η τιμωρία του ΠΑΟΚ και ότι του επιστράφηκαν οι βαθμοί. Η απόφασή μου τότε να πάω στον επόπτη είναι επειδή είδα τον Μαουρίσιο να κάνει κίνηση προς την μπάλα. Σωστή ή λάθος η απόφαση, δεν μπορώ να το κρίνω. Ακόμη και με VAR θα ήταν πολύ δύσκολη η απόφαση για τον διαιτητή.
Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν ήθελα να προκαλέσω ή να δημιουργήσω πρόβλημα σε κάποια από τις δύο ομάδες. Εγω είχα εκείνη τη στιγμή 180 σφυγμούς. Δεν νομίζω πως έγινε κάτι εσκεμμένα. Δεν θεωρώ πως υπάρχει θέμα ‘κλέφτης’. Δεν παίζουμε για να κλέψουμε. Παίζουμε ποδόσφαιρο. Μακάρι να ήταν μία πιο εύκολη φάση και να ήταν όλοι χαρούμενοι. Λάθη ευτυχώς ή δυστυχώς γίνονται και θα γίνονται. Θεωρώ πως εκείνη τη στιγμή αντέδρασα σωστά, προς όφελος δικό μου και της ομάδας μου. Υπάρχει πικρία από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, αλλά εκείνη τη στιγμή έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω. Διαμαρτυρήθηκα για τα δικαιώματά μου. Υπήρχε ένα οφ σάιντ. Θα το έκανα ξανά.
-…..
-Να συμπληρώσω θέλω κάτι σε αυτό το σημείο. Σε μεγάλο βαθμό το ποδόσφαιρο το έχουμε καταστρέψει και μόνοι μας. Δεν γίνεται τη μία ημέρα να έχεις αφαίρεση βαθμών, την άλλη… συν, την άλλη… πλην. Για καμία ομάδα. Οχι μόνο για τον ΠΑΟΚ. Για εμάς. Την οποιαδήποτε ομάδα».
Από την χρονιά του τίτλου;
«Δεν μπορώ να… κόψω κάτι. Να το απομονώσω. Εγώ μπήκα πιο μετά γιατί είχα χτυπήσει. Ανυπομονούσα να επανέλθω. Εβλεπα ένα σύνολο που μου άρεσε. Μία οικογένεια. Σίγουρα είχαμε τα προβλήματά μας με κάποια θέματα, αλλά η πλειοψηφία των αποδυτηρίων και των ανθρώπων μέσα στην ομάδα λειτουργούσε αποκλειστικά με σκοπό να πάρουμε το πρωτάθλημα. Θα σου πω και κάτι. Οι υπάλληλοι που ήταν δίπλα μας για χρόνια, ‘μάχονταν’ ίσως περισσότερο από εμάς. Το ήθελαν περισσότερο από εμάς. Μπήκα και εγώ με… σπασμένα φρένα. Να δείξω πως είμαι ‘εδώ’.
Μάλιστα τελείωσα, αν θυμάμαι καλά, με τις περισσότερες συμμετοχές από όλους τους αμυντικούς (σ.σ. γέλια). Αρα είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Μετά από ένα τόσο σοβαρό τραυματισμό να συμβαίνει αυτό και να κατακτάς το πρωτάθλημα, είναι η μεγαλύτερη προσωπική επιβράβευση που μπορείς να έχεις».
-Μετά το ματς με τον Λεβαδειακό είχες πανηγυρίσει έντονα…
«Δεν πανηγυρίζω έντονα. Το γνωρίζουν καλά όσοι με ξέρουν. Δεν είναι του χαρακτήρα μου, όπως και δεν μου αρέσει να… πουλάω οπαδιλίκι. Πολλές φορές μάλιστα που παρουσιάζομαι έντονος, το μετανιώνω. Γυρίζω σπίτι και αισθάνομαι άσχημα. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν έχω μετανιώσει για τη συγκεκριμένη αντίδραση.
Εκείνη την ώρα ήταν ο κόουτς δίπλα, ο Μπακάκης, ο Μπακασέτας, ο Ανέστης, ο Κονέ και πήρα την απόφαση να το κάνω. Ηταν μία δύσκολη χρονιά. Απαιτητική. Μου άρεσε που το έκανα. Χάρηκα που όλοι στο γήπεδο ήταν μαζί μας. Πολλοί μάλιστα μου έστειλαν μηνύματα μετά το ματς και ταυτίστηκαν με αυτή την αντίδραση. Χάρηκα που ήμουν μαζί με παιδιά που ήμασταν μαζί για χρόνια. Ηταν και μία επιβράβευση για εμάς. Δεν το μετανιώνω. Μου άρεσε και έχω μία φωτογραφία που μου έχει φτιάξει ένας φίλος και νομίζω πως θα την κρατήσω για πάντα. Ηταν μία από τις πιο έντονες στιγμές μου στο ποδόσφαιρο».
-Σε πείραζε που λέγονταν «που πάμε με τον Λαμπρόπουλο και τον Μπακάκη»;
«Είναι αυτό που σου είπα πιο πάνω, για την εποχή που ήμασταν στη Football League ότι κάποια πράγματα μας ενοχλούσαν και μας πείραζαν. Αλλά γενικά έχουμε μία… αγάπη στην ξενομανία. Το ελληνικό δεν το προωθούμε τόσο. Π.χ. πάντα θα την ‘πέσουμε’ στους Ελληνες παίκτες, θα μας φταίνε οι Ελληνες, πάντα ο Ελληνας ποδοσφαιριστής είναι ο… άμπαλος και ο ξένος ξέρει πολύ μπάλα. Μάλιστα δεν θεωρώ πως είναι αποκλειστικά πρόβλημα του οπαδού. Και οι δημοσιογράφοι και τα media γενικότερα έχουν παίξει τον ρόλο του για αυτό».
-Πώς το εννοείς;
«Κάποιοι δημοσιογράφοι δεν είναι αντικειμενικοί. Προσπαθούν να βοηθήσουν δικά τους συμφέροντα και γενικά πολλές φορές… μπερδεύουμε τη δημοσιογραφία με τη διοίκηση. Αλλο να είσαι δημοσιογράφος και να επικροτείς ή να ασκείς κριτική, καλόβουλη ή κακόβουλη μερικές φορές και άλλο να επικροτείς μόνιμα κάποιον και την ίδια στιγμή να κατακρίνεις κάποιον άλλον. Εκεί ασκείς διοίκηση και πίεση μέσα στην ομάδα. Δημιουργούνται προβλήματα μέσα στην ομάδα. Να στο πω απλά. Όταν δημιουργείς ένα κλίμα πως ο Χ είναι παικταράς και ο Ψ δεν κάνει ή κάποιος άλλος είναι ο ‘χαϊδεμένος’ δημιουργείται πρόβλημα. Εννοείται πως δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι έτσι. Ξέρουν καλά ποιοι είναι. Και στην ΑΕΚ και γενικά. Θεωρώ πως κάποιοι άνθρωποι θέλουν να κάνουν κακό στην ομάδα, παρότι υποστηρίζουν πως θέλουν το καλό της.
Πάντα δημιουργούν προβλήματα, με αυτά που πολλές φορές γράφουν θελημένα και με σκοπό κάποιον να… στήσουν στη γωνία. Δεν μου αρέσει να συζητάω για αυτό, αλλά πιστεύω πως τώρα που έφυγα από την ομάδα είναι η κατάλληλη στιγμή να τα πω. Κάποιοι δεν είναι αντικειμενικοί απέναντι σε όλη την ομάδα και σε όλους του παίκτες. Με κάποια δικά τους κριτήρια, θεωρούν πως πρέπει να ΄θάβουν’ ορισμένους, να το πω απλά. Εγώ όμως έχω μάθει στη ζωή μου να μην το κάνω αυτό. Δεν ‘θάβω’ και ποτέ στη ζωή μου δεν θα πατήσω επί πτωμάτων για να δείξω πως είμαι κάτι παραπάνω ή διαφορετικό από αυτό που είμαι. Είσαι ένας δημοσιογράφος που μπορεί να είσαι κοντά στην ομάδα, όχι κάποιο διοικητικός ή που μπορεί να ασκεί διοίκηση πάνω στους παίκτες. Ξέρω πως είναι δύσκολο να αλλάξει, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…. Μακάρι να βοηθήσω και εγώ να αλλάξει. Πάντως το ξαναλέω πως δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι το ίδιο. Μην παρεξηγηθώ, γιατί συνήθως παρεξηγούνται αυτά».
-Τσάμπιονς Λιγκ και κόντρα στο… φαινόμενο Αγιαξ.
«Παίξαμε με τέσσερις μεγάλες ομάδες, το γήπεδο γέμισε και ήταν πολύ όμορφο συναίσθημα. Ανεξάρτητα αν δεν πήραμε βαθμό. Αυτό που αντιμετωπίσαμε με τον Αγιαξ ήταν εκπληκτικό. Σε ατομικό επίπεδο μου άρεσε ο Τάντιτς».
-Τα ματς με την Ντιναμό τα θυμάσαι;
«Φυσικά. Πώς δεν το θυμάμαι. Το περίμενα πως και πως γιατί ήμουν από τραυματισμό και είχα τότε μείνει εκτός λίστας για τα ματς του ομίλου. Ο κόουτς είχε θεωρήσει σωστό να με αφήσει εκτός. Δεν με ενόχλησε και περίμενα την ευκαιρία μου. Μου είχε πως θα με βάλει στην επόμενη φάση που θα περάσουμε. Το πίστευε πως θα προκριθούμε. Οι συμπαίκτες μου τα κατάφεραν και μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω στο Γιουρόπα Λιγκ, μετά από μία δύσκολη χρονιά».
-Ποιος είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχεις παίξει;
«Εχω αντιμετωπίσει πολλούς καλούς παίκτες. Στο ελληνικό πρωτάθλημα ήταν ο Μπεργκ, στην Ευρώπη…. ποιον να πω πρώτο; Ο Μούσα Ντεμπελέ που ευτυχώς είχε παίξει λίγο με τη Σέλτικ, ήταν πολύ καλός. Φαίνονταν πως κάνει τη διαφορά. Ο Λεβαντόφσκι είναι ένα επίπεδο μόνος του. Εχω αντιμετωπίσει πολλούς καλούς παίκτες, αλλά εμένα μου αρέσει περισσότερο το ομαδικό. Δεν θεωρώ πως ένας παίκτης μόνος του δεν μπορεί να κάνει τόσο μεγάλη διαφορά, αν δεν έχει δίπλα του καλούς παίκτες».
-Εθνική ομάδα.
«Τι να πω…. Το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή είναι να παίξει στην Εθνική του ομάδα. Ενιωσα περήφανος που κατάφερα να παίξω στην Εθνική. Οταν είχα φτάσει κοντά στο να κληθώ χτύπησα στον Πανιώνιο, μετά με την ΑΕΚ μέσα από την αμφισβήτηση δεν ήταν και εύκολο. Αλλωστε έχω μπροστά μου πολύ καλούς παίκτες, καταξιωμένους που παίζουν σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Χάρηκα που έφτασα ως εκεί και μακάρι να αγωνιστώ ξανά. Να παίζεις με την Εθνική ομάδα είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση του ότι κάνεις σε επαγγελματικό επίπεδο και μακάρι να παίξω σε ένα EURO ή ένα Παγκόσμιο».
Λες για τους τραυματισμούς. Πόσο δύσκολο είναι για κάποιον παίκτη να επιστρέψει γερός και καλός στα γήπεδα; Εσύ το έχεις πετύχει δύο φορές.
«Θέλει υπομονή. Ηρεμία και να ξεπερνάς τον εαυτό σου. Αλλάζει η καθημερινότητά σου. Προσωπικά έχω συνηθίσει να ξυπνάω, να πηγαίνω για προπόνηση, να κουράζομαι. Οταν χτυπάς αλλάζει η καθημερινότητά σου. Τουλάχιστον στις αρχές. Είσαι σε έναν κλειστό χώρο, προσπαθείς να συνηθίσεις το πόδι σου, να γίνεται λειτουργικό ξανά. Χάνεις τις προπονήσεις, χάνεις τα αποδυτήρια. Είναι δύσκολο ψυχολογικά. Θεωρώ πως οι τραυματισμοί περισσότερο ψυχολογικά σε φθείρουν, όχι σωματικά».
Ελπίζω να γίνω παράδειγμα για κάποιον νεαρότερο που έχει χτυπήσει. Να λέει «επέστρεψε εκείνος στα γήπεδα, γιατί να μην το κάνω και εγώ;». Και σε εμένα άλλωστε κάποιος άλλος αποτέλεσε παράδειγμα. Είδα πως δεν τα παράτησε. Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος, ο μπασκετμπολίστας. Τον γνώρισα τότε και ήταν παράδειγμα για εμένα. Πέρασε και εκείνος πολλές δυσκολίες, όπως άλλωστε και αρκετοί αθλητές. Δεν είναι όλα ρόδινα. Μακάρι να ήταν όλα… στρωμένα με ροδοπέταλα. Δυστυχώς ή ευτυχώς μέσα από τις δυσκολίες πρέπει να γίνεσαι πιο δυνατός και να κάνεις το επόμενο βήμα. Προσωπικά θεωρώ πως έγινα καλύτερος μετά τους δύο τραυματισμούς μου, γιατί έμαθα καλύτερα το σώμα μου και πως πρέπει να δουλέψω πιο σωστά».
-Υπάρχει κάποιο ματς που δεν έχεις ξεχάσει;
«Είναι πολλά. Εχω ζήσει τη νίκη στο «Γ. Καραϊσκάκης» από τον πάγκο που μας έφερε πιο κοντά στον τίτλο. Τα ματς με την Σέλτικ που ήταν πολύ έντονα. Οπως και αρνητικά, όπως π.χ. εκείνο με τον Ολυμπιακό πριν από μερικά χρόνια που είχα κάνει τη λάθος πάσα ή το φετινό της Τούμπας που πάλι έκανα λάθος. Γενικά προσπαθώ να απομονώνω τις καλές και κακές στιγμές. Στις κακές να βλέπω τι έκανα λάθος και να το διορθώνω και στις καλές να για να συνεχίζω έτσι. Αλλά δεν στέκομαι σε κάποιο ματς συγκεκριμένα. Θέλω να βλέπω το σύνολο μιας χρονιάς. Να πω στο τέλος ‘έκανα τόσα καλά παιχνίδια, τόσα κακά, πρέπει να βελτιωθώ εκεί’. Σίγουρα υπάρχουν σημαδιακές αναμετρήσεις. Π.χ. εκείνη της Τούμπας δεν γίνεται να μην σε ‘αγγίξει’. Οι τελικοί οι χαμένοι είναι … δύσκολο να ξεχαστούν. Αλλά μέσα από αυτά πρέπει να κρατάς κυρίως τα αρνητικά για να βελτιώνεσαι».
-Γύρισες μία ημέρα σπίτι και δεν μπόρεσες να κοιμηθείς από την ένταση ή τα νεύρα, ύστερα από ένα παιχνίδι;
«Μετά το Λεβαδειακό που πανηγυρίζαμε. Μέχρι να το συνειδητοποιήσω ήθελα λίγο χρόνο. Γενικά δεν είμαι εύκολος στον ύπνο (σ.σ. γέλια). Αργώ να κοιμηθώ. Ειδικά μετά τους αγώνες. Προσπαθώ πάντως να αφήνω έξω ότι θετικό ή αρνητικό συμβαίνει. Να μην με επηρεάζει. Η ζωή προχωράει και πρέπει να κοιτάς μπροστά. Είτε έχεις κάνει λάθος είτε όχι. Προχωράς και πας για το επόμενο».
-Μετά από ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, σταμάτησες τις δηλώσεις σου και ζήτησες μία φανέλα από τον Σάββα Θεοδωρίδη.
«Για αυτό έχει υπάρξει μεγάλη συζήτηση. Οταν ήρθα στην ΑΕΚ με είχαν πει Ολυμπιακό, κρυφο-Ολυμπιακό και άλλα. Ναι, μικρός ήμουν Ολυμπιακός, δεν χρειάζεται να το κρύψω, το ξέρει όλος ο κόσμος. Αγάπησα όμως την ΑΕΚ και θεωρώ πως προσέφερα περισσότερα από κάποιους που λένε ότι είναι ΑΕΚτζήδες και βρίσκονται κοντά στην ομάδα. Την αγάπησα πραγματικά. Οταν κάτι δεν πήγαινε καλά, ήμουν ο πρώτος που στεναχωριόμουν. Δεν σκεφτόμουν τον Ολυμπιακό. Σκεφτόμουν μόνο την ΑΕΚ. Ημουν Ολυμπιακός μικρός, όπως όλοι μας μικροί επιλέγουμε μία ομάδα.
Πραγματικά χαίρομαι που ήρθα σε μία μεγάλη ομάδα που αγάπησα και με αγάπησε ο κόσμος. Μπορεί να μην ήμουν οπαδός της από μικρός, αλλά είμαι τώρα.
Τώρα σε αυτό που με ρώτησες. Δεν γίνεται να συζητάμε συνέχεια ‘κοιτάξτε χαμόγελα μετά το Ρεάλ-Μπαρτσελόνα, το Γιουβέντους-Μίλαν και το Λίβερπουλ-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ΄ και εμείς, του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ και όλων των ομάδων να παίζουμε μπουνιές μετά από κάθε ματς ή να συμπεριφερόμαστε άσχημα επειδή χάσαμε. Αυτό δεν είναι αθλητισμός. Είναι κάτι άλλο. Εχουμε λίγο χάσει την έννοια του ποδοσφαίρου. Προσφέρουμε ένα θέαμα και όχι οπαδισμό. Δεν παίζουμε μπουνιές με τον άλλον. Είναι σα να πηγαίνεις σε ένα θέατρο. Είναι διασκέδαση. Οι παίκτες είμαστε παράδειγμα για τα μικρά παιδιά και θεωρώ πως η κίνηση που έκανα ήταν ένα παράδειγμα προς τα παιδιά και τους νέους ανθρώπους. Το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός πρέπει να ενώνει και όχι να χωρίζει. Εμείς πες μεγαλώσαμε, κάναμε τον κύκλο μας. Ο μικροί όμως;
Ετσι ένιωσα εκείνη τη στιγμή. Εχω έναν φίλο που μεγαλώσαμε μαζί από παιδιά και είναι Ολυμπιακός. Ζήτησα μία φανέλα του Μιραλάς για εκείνον και μου την έφερε ο κύριος Θεοδωρίδης. Από σεβασμό απέναντί του, αλλά και προς όλους, θεώρησα σωστό να σταματήσω τη συνέντευξή μου και να τον ευχαριστήσω. Το ίδιο θα έκανα με κάποιον παράγοντα του ΠΑΟΚ, του Παναθηναϊκού, όλων των ομάδων. Πιστεύω πως είναι μία σκηνή που πρέπει να τη διαφημίζουμε και όχι να λέμε ‘Να ο Ολυμπιακός» ή ότι έκανα έγκλημα. Φυσικά και δεν έκανα έγκλημα. Χαίρομαι για αυτό που έκανα και θα το έπραττα ξανά».
-Κάνεις τη σύγκριση με το εξωτερικό. Γιατί εδώ σκεφτόμαστε διαφορετικά;
«Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα κάπου… χάθηκε στην πορεία. Εγινε παραγοντίστικο. Μεγαλύτερη προβολή υπάρχει στους παράγοντες και στους ανθρώπους που υπάρχουν δίπλα τους και όχι στους ποδοσφαιριστές. Εμείς πρέπει να είμαστε μπροστά. Πάντως και πολλοί παίκτες έχουν φταίξει για ότι συμβαίνει. Οταν ένας πρόεδρος σου λέει άσπρο και εσύ κάνεις άσπρο, μαύρο και εσύ πράττεις μαύρο χωρίς να συμφωνείς ή ξέρεις πως είναι λάθος. Ή όταν είσαι αρχηγός και γενικότερα βρίσκεσαι πολλά χρόνια σε μία ομάδα και κάνεις πάντα ότι σου λέει ο εκάστοτε πρόεδρος, είναι ένα τεράστιο λάθος. Δεν γίνεται να είσαι σε μία ομάδα ποδοσφαιριστής και να εξυπηρετείς συμφέροντα άλλων, όπως π.χ. του προέδρου, του τεχνικού διευθυντή και του οποιοδήποτε άλλου. Εμείς είμαστε η διαφήμιση του ποδοσφαίρου. Πρέπει να το καταλάβουμε.
Γύρω από εμάς φτιάχνεται όλο το προϊόν. Οταν εμείς θα βρισκόμαστε πάνω από όλους, τότε και το προϊόν θα γίνει όμορφο και ελκυστικό. Οι ποδοσφαιριστές πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Στο δικό μου θέμα αν μπορούσαν οι ποδοσφαιριστές να κάνουν κάτι διαφορετικό, εγώ μπορεί να έκανα ένα βήμα παραπάνω. Ξέρω όμως πως είναι δύσκολο. Δεν κρατάω κακία σε κάποιον. Το ιδανικό θα είναι όταν υπάρχει μία ‘στραβή’ να γίνεται για όλη την ομάδα. Οχι να λέμε αυτός εκτός, αυτός εκτός, αυτός είναι πρόβλημα. Οταν υπάρχει ένα πρόβλημα, πρέπει να το λύνεις μέσα στα αποδυτήρια και μετά ο διοικητικός παράγοντας. Αλλά να υπάρχει μία συζήτηση με τους ποδοσφαιριστές και να πράττουν το πιο σωστό».
-Αν δεν ήσουν ποδοσφαιριστής, τι θα ήθελες να είσαι;
«Δεν ξέρω… (σ.σ. γέλια). Μου αρέσουν πολλά πράγματα, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα ήμουν ικανός. Δεν το έχω σκεφτεί να σου πω την αλήθεια. Είμαι συγκεντρωμένος στο ποδόσφαιρο. Είναι η ζωή μου. Οταν θα φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, ίσως σκεφτώ να κάνω κάτι άλλο και το επόμενο βήμα».
-Επ’ ευκαιρία που είπες επόμενο βήμα. Η επόμενη ημέρα, που θα σε βρει;
«Κατά πάσα πιθανότητα στο εξωτερικό. Αν πάνε καλά τα πράγματα, δεν θα είμαι στην Ελλάδα. Δεν ήθελα να μείνω εδώ. Το έλεγα από καιρό και στα παιδιά, τους συμπαίκτες μου, που συζητάω πως θέλω να κάνω ένα βήμα στην καριέρα μου. Να ζήσω κάτι διαφορετικό. Τις εμπειρίες που λέγαμε πριν. Πιστεύω πως θα βελτιωθώ σαν άνθρωπος και σαν ποδοσφαιριστής. Θέλω να αποκομίσω εμπειρίες. Ημουν και 5 χρόνια στην ΑΕΚ και ο σεβασμός κερδίζεται. Θέλω να τους δείξω τον σεβασμό μου και δεν ήθελα να συνεχίσω, τουλάχιστον επί του παρόντος, στην Ελλάδα.
Λόγω των συνθηκών που υπήρξαν, που έφυγα άσχημα και να πάω κάπου αλλού. Πολλοί θα το παρουσίαζαν διαφορετικά, ας μην κρυβόμασταν. Θα έλεγαν π.χ. ΄να σας πούλησε, ήρθε σε εμάς’. Υπό αυτές τις συνθήκες και εφόσον μου δίνεται αυτή η δυνατότητα, το καλύτερο θα είναι να συνεχίσω στο εξωτερικό. Είναι δύσκολο επειδή έμεινα 6 μήνες εκτός, αλλά πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά».
Θα επέστρεφες στην ΑΕΚ;
«Δεν εξαρτάται από εμένα. Θα πρέπει να συζητηθούν κάποια πράγματα. Υπήρξαν ορισμένα που με ενόχλησαν, όχι προσωπικά. Αφορούν με τη λειτουργία της ομάδας σε ορισμένα ζητήματα, Είμαι αντίθετος σε αρκετά. Πάντα πάλευα για τους υπαλλήλους, για τους συμπαίκτες μου. Είμαι ηγετικός, εντός εισαγωγικών, μέσα στα αποδυτήρια. Μία ομάδα χτίζεται στα αποδυτήριά της. Ολοι παίζουν τον ρόλο τους. Οι μικροί, οι υπάλληλοι. Αν π.χ. οι υπάλληλοι είναι ικανοποιημένοι, θα … τρέξουν 10 φορές περισσότερο για εσένα. Οι συμπαίκτες σου αν είναι ικανοποιημένοι το ίδιο».
Μου άρεσε να είμαι πάντα παράδειγμα. Να μπαίνω μέσα και να δίνω το 100% και δίπλα μου οι συμπαίκτες μου να είναι ακόμα καλύτεροι. Μου αρέσει. Το γουστάρω. Θέλω να βγαίνω από το γήπεδο και να σκέφτομαι πως βοήθησα τον συμπαίκτη μου να είναι ακόμα καλύτερος. Αν μπορέσω να γυρίσω κάποια στιγμή και το κλίμα να είναι έτσι, θα το ήθελα πάρα πολύ. Δεν κλείνω ποτέ την πόρτα και πραγματικά υπάρχουν πολλές έντονες στιγμές που με ‘τράβαγαν’ πίσω και έλεγα να το ‘κυνηγήσω’ ώστε να τα βρω με την ομάδα. Αλλά από τη στιγμή που ράγισε το γυαλί ήταν δύσκολο να κολλήσει. Ηταν η ιδανική στιγμή ώστε να αποχωρήσω».
-Κλείνοντας θες να πεις κάτι εσύ, που βγαίνει από μέσα σου.
«Μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους συνεργάστηκα στην ΑΕΚ. Τον πρόεδρο, κάποια μέλη της διοίκησης, τους προπονητές που είχα, τους συμπαίκτες μου, τους υπαλλήλους της ομάδας και φυσικά τον κόσμο. Από καρδιάς ένα μεγάλο ευχαριστώ, το λιγότερο που μπορώ να πω».
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
