(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Αναλυτικά όσα είπε ο παλαίμαχος αθλητής της ΑΕΚ:
Αρχικά, ο παλαίμαχος άσος της Ένωσης μοιράστηκε τις πρώτες σκέψεις του μετά την γνωστοποίηση της βράβευσής του από την ομάδα: «Νιώθω πολύ όμορφα. Ευχαριστώ τους ανθρώπους που πήραν αυτή την απόφαση. Είναι μεγάλη τιμή για μένα. Τους ευχαριστώ προσωπικά και τον πρόεδρο και όσους συντέλεσαν στην απόφαση να τιμηθούν τα παιδιά που προσέφεραν στην ΑΕΚ, άλλος λίγο, άλλος πολύ».
Για τον Μηνά Γκέκο η σημασία της ΑΕΚ στην ζωή και την καριέρα του ήταν τεράστια: «ΑΕΚ σημαίνει Κωνσταντινούπολη. Εκεί που γεννήθηκα. Η πλειοψηφία των Κωνσταντινουπολιτών είναι ΑΕΚ, οπότε η ΑΕΚ είναι συνδεδεμένη με την Πόλη για όλους εμάς».
Οι δυσκολίες κατά την παρουσία του στην ομάδα ήταν πολλές στα 16 χρόνια πορείας του. Ο Γκέκος γύρισε τον χρόνο πίσω και θυμήθηκε ότι: «όλα αυτά τα χρόνια που παίξαμε στην ΑΕΚ, αν εξαιρέσεις ορισμένες περιόδους που η ομάδα ήταν καλά, όπως και τώρα είναι πάρα πολύ καλά η ομάδα, η ΑΕΚ ήταν μια ομάδα που ταλαιπωρούνταν συνέχεια διοικητικά, σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες
. Με εξαίρεση την τωρινή κατάσταση, που ο κύριος Αγγελόπουλος κάνει μεγάλη προσπάθεια και αυτό είναι πολύ καλό για την ΑΕΚ πάνω απ’ όλα. Φαίνεται πως θέλει να κάνει αρκετά πράγματα για την ομάδα και ασχολείται σε καθημερινή βάση και προσπαθεί να ενισχύει την ομάδα όποτε χρειαστεί και αυτό είναι πολύ θετικό.
Δείχνει πως ήρθε για να μείνει και αυτό είναι το πιο ευχάριστο για την ΑΕΚ. Μέσα από την αγάπη του για την ΑΕΚ δίνει πράγματα και θέλει να την φτάσει σε ένα πολύ υψηλό σημείο».
Όταν έκανε τα πρώτα του βήματα στην ΑΕΚ σε καμία περίπτωση δεν φανταζόταν όλα όσα ακολούθησαν. Και κυρίως το γεγονός πως εν έτει 2019 αποτελεί μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες της ομάδας μπάσκετ της ΑΕΚ: «Όταν ξεκινάς 17 χρονών δεν μπορείς να σκέφτεσαι τέτοια πράγματα και αυτό είναι λογικό. Εγώ ήρθα από την Κωνσταντινούπολη στην Ελλάδα.
Ήταν διαφορετικά τα ήθη και τα έθιμα. Δεν μπορούσες να προβλέψεις όλα αυτά στη ζωή σου σε μια τέτοια ηλικία».
Η ΑΕΚ της δεκαετίας του ’80 έγινε γνωστή ως η «ΑΕΚ των Μοϊκανών» και ο χαρακτηρισμός αυτός είχε την δική του ξεχωριστή σημασία: «Εμείς πολεμούσαμε μέσα από τα προβλήματά μας. Δεν είχαμε την αντίστοιχη στήριξη γενικότερα, πέραν του κόσμου», τονίζει ο Γκέκος και προσθέτει: »Με τον κόσμο είχαμε ιδιαίτερη σχέση και μας στήριζε πολύ. Δεν είχαμε τότε τους παίκτες -χωρίς να θέλω να μειώσω κανέναν γιατί προσέφεραν όλοι πολλά- που θα μας έκαναν πρωταγωνιστές τότε.
Παράδειγμα, ήρθε ο Ράμπις για έξι μήνες, πήραμε το Κύπελλο, κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό. Αν θα έμενε θα άλλαζε όλη η ιστορία της ομάδας. Δυστυχώς για την ΑΕΚ έκανε μια μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ με τίτλους και αυτός ήταν τυχερός και εμείς… άτυχοι».
Ποιες ήταν, όμως οι πιο δυνατές στιγμές του με την κιτρινόμαυρη φανέλα; Προσπαθώντας να φέρει στο μυαλό του μερικές εξ αυτών τόνισε πως: «ήταν ορισμένες πολύ δυνατές. Δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο. Όλα αυτά τα χρόνια, σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες, αισθανόμουν πως δεν ήταν ίδιες οι συνθήκες. Αυτό με πείραζε περισσότερο.
Κάποια έντονη στιγμή δεν μπορώ να πω κάποια συγκεκριμένη, αλλά είχαμε πολλές συγκινήσεις με νίκες, με ήττες, με επιτυχίες, με αποτυχίες. Δυστυχώς πέρα από έναν τίτλο δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι παραπάνω για την ομάδα. Γι αυτό χαίρομαι τώρα για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ΑΕΚ, που παίζει στην Ευρώπη, προσπαθεί και αυτό είναι καλό.
Στην δική μας περίοδο μπορώ να πω ότι έχω ένα παράπονο που δεν πήραμε τίτλους».
Έπειτα από το πέρασμά του από την ΑΕΚ απέκτησε το παρατσούκλι «ο τελευταίος των Μοϊκανών», ένα παρατσούκλι το οποίο τον ακολουθεί ακόμα και σήμερα: «Είναι κάτι που μένει. Αισθάνομαι όμορφα. Με τον κόσμο που συζητάμε στον δρόμο μου σκέφτεται πολλά. Κατά καιρούς μου το υπενθυμίζουν.
Ελπίζω να μην είναι εγώ ο… τελευταίος. Πρέπει να βγουν και άλλοι Μοϊκανοί, γιατί η ΑΕΚ τους χρειάζεται. Μακάρι να βγει και άλλος… Μοϊκανός και να παίξει κι αυτός 15-16 χρόνια στην ΑΕΚ και να κάνει περισσότερα πράγματα από αυτά που έκανα εγώ στο παρελθόν».
Κλείνοντας τον ρωτήσαμε αν παραμένει… ανοιχτός σε ενδεχόμενο επιστροφής στην ΑΕΚ: «Γιατί όχι; Εγώ όποτε με καλούν είμαι εκεί. Γιατί όχι όμως;».
