Ο Γιάννης Κορομηλάς καταθέτει τις σκέψεις του για τον τραυματισμό του Λόπεζ, την πικρία, αλλά και για την κακοδαιμονία που κυνηγάει την ΑΕΚ.
Δεν γίνεται να μην το σκέφτεσαι, να μην πονάς.
Όταν μιλάει η πρωταθλήτρια όλοι να κάνετε ησυχία… Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος για απόψε, αλλά δεν πάει η καρδιά μου. Το μυαλό μου ταξιδεύει στην πολυτραυματισμένη ΑΕΚ. Στον πόνο που νιώθει τώρα και στις ανοιχτές πληγές, που αντί να απαλύνονται, όλο και μεγαλώνουν. Το κλάμα ενός άνδρα που πονάει, δείχνει την αγάπη του γι’ αυτό που κάνει, δείχνει την αγνότητα και την αγαθοσύνη του. Πολλές φορές ένας άνδρας που κλαίει είναι πολύ πιο γοητευτικός, γιατί μπορεί να ξεσπάσει και διώχνει κάθε ίχνος στερεότυπου.
Ίσως η ζωή του Λόπεζ να μπορούσε να ήταν ένα παραμύθι. Από τα τοπικά της Πορτογαλίας στην ΑΕΚ, στην κορυφή, στο Champions League και ξαφνικά στα τάρταρα! Ένας παίκτης, πραγματικά η ψυχή των αποδυτηρίων, γεμάτος κέφι και έτοιμος να σου μεταφέρει την ενέργεια του. Λίγες οι φορές που ήταν πραγματικά στεναχωρημένος. Βαρύ κλίμα στην ΑΕΚ και είναι λογικό. Δεν υπάρχει χειρότερος τραυματισμός για παίκτη. Το κακό με τον τραυματισμό αυτό είναι ότι δεν μπορείς να υπολογίσεις, αλλά ούτε είναι θέμα φυσικής κατάστασης η κακού προγραμματισμού. Είναι εντελώς απρόοπτος. Η φωτογραφία με τους παίκτες, να κοιτάζουν τον Λόπεζ είναι συγκλονιστική! Όλοι οι παίκτες περίμεναν να μάθουν τις εξελίξεις. Αυτό είναι οικογένεια, αυτό ειναι ΑΕΚ!
Τέτοιου είδους τραυματισμοί, τα τελευταία 2 χρόνια, που ήταν γλυκές νίκες για την ΑΕΚ, αλλά με πικρή γεύση ήταν άλλοι δύο. Ο τραυματισμός του Λαμπρόπουλου, αμέσως μου έρχεται στο μυαλό στη μεγάλη εκτός έδρας νίκη στον δύσκολο Πλατανιά τότε, όπου οι κιτρινόμαυροι επικράτησαν με 0-1 και ο τραυματισμός του Μάνταλου πέρσι στη Νέα Σμύρνη, όπου από δικό του κλέψιμο και στην ίδια φάση τραυματισμό, η Ένωση έφυγε νικήτρια με το γκολ του Αραούχο. Σήμερα ήταν η μέρα του Λόπεζ, όμως, στην εμφατική νίκη επί του ΟΦΗ. (Δεν συνυπολογίζω τα χρόνια των μικρών κατηγοριών με θύματα τους Μάνταλο, Μπακάκη και Μπρέσεβιτς, αλλά και τον Γιόχανσον με την εθνικη Σουηδείας)
Δεν μπορείς να πεις πολλά. Τα λόγια είναι βαριά. Όταν πονάει ένας παίκτης σου, εσύ πονάς επί χίλια.
Η ζωή είναι γεμάτη από αλλοπρόσωλα πράγματα, περίεργες καταστάσεις που είναι από τη μοίρα προδιαγεγραμμένα. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι να περιμένει από τη ζωή του. Από που θα έρθει το καθετί. Ειδικά όταν είσαι ΑΕΚ δεν ξέρεις ποτέ τι σου ξημερώνει. Ίσως για αυτό να είναι το κάτι ξεχωριστό. Ίσως αυτή είναι η μοναδικότητα της.
Περαστικά Ελντέρ, γρήγορα κοντά μας!
ΥΓ) Τώρα πλήρης συγκέντρωση στη Μπενφίκα και μετά ο Ολυμπιακός. Πάση θυσία καλό αποτέλεσμα με τους Πορτογάλους, ώστε να ελπίζεις σε κάτι στον όμιλο.
ΥΓ2) Ρεσιτάλ από τους ΑΕΚτζήδες στην κερκίδα και όχι μόνο! Συγχαρητήρια στον κόσμο που πήγε να στηρίξει την ομάδα και πήγε μετά στο αεροδρόμιο για να εμψυχώσει και Λόπεζ.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
