Όσα είπε για την ΑΕΚ
«Προπονητής στην ΑΕΚ ήταν ο Μπάγεβιτς που μόλις είχε επιστρέψει και πρόεδρος ο Μάκης Ψωμιάδης. Ο Ψωμιάδης με έπαιρνε έξι μήνες πριν τελειώσει το προηγούμενο πρωτάθλημα. Η Παναχαϊκή έκανε τεράστιο αγώνα να μείνει στην κατηγορία, κι εγώ του έλεγα, κύριε Μάκη, αφήστε με να αφοσιωθώ στην Παναχαϊκή, να μείνει η ομάδα στην κατηγορία, γιατί χωρίς πριμ, δεν θα πάμε διακοπές το καλοκαίρι. Ο Ψωμιάδης μου έλεγε, παιχταρά μου, μόνο η ΑΕΚ υπάρχει, θα έρθεις εδώ, δεν πέφτει η Παναχαϊκή, κατάλαβέ το. Μου έκανε εντύπωση η σιγουριά του, γιατί τότε ήμασταν 7 βαθμούς πίσω από τον Εθνικό Αστέρα, που ήταν ακριβώς πάνω από τη γραμμή του υποβιβασμού. Εντάξει, ο Ψωμιάδης ήταν, ήξερε τα πάντα».
«Έμενα στην Καποδιστρίου, κοντά στο ΟΑΚΑ, στη Νέα Φιλοθέη. Είχα έρθει με την Έφη, την τότε κοπέλα μου και νυν σύζυγο. Είμαστε μαζί από το ’98, από πιτσιρίκια. Γνωριστήκαμε στην Πάτρα, εκείνη ήταν πέντε χρόνια μεγαλύτερη, κομμώτρια στο επάγγελμα και το 2002 ήρθαμε μαζί στην Αθήνα για να δούμε πώς θα πάει. Η Έφη δούλευε ήδη σε σχολές, δίδασκε κομμωτική. Έκανε τα χαρτιά της, πέρασε αμέσως στην Αθήνα, αλλά μετά πήρε μετάθεση για το Αίγιο. Όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορούσε να πάει. Σταμάτησε να δουλεύει και δεν ασχολήθηκε με κάτι άλλο από τότε. Γενικά όμως, μας πήγαν καλά τα πράγματα».
«Στην αρχή υπήρχαν δυσκολίες γιατί ο πρόεδρος αθετούσε απλές συμφωνίες. Με έστειλε στο σπίτι που προηγουμένως έμενε ο Γκαμάρα, ο οποίος είχε καταστρέψει το σπίτι, επειδή ήταν απλήρωτος. Το είδα με τα μάτια μου. Κοίτα, οι ποδοσφαιριστές έχουν πάντα δίκιο, είμαι μαζί τους. Πήρα κάτι έπιπλα της κακιάς ώρας (ο πρόεδρος δεν μου έδινε λεφτά για να πάρω άλλα) και κουτσά στραβά βγήκε η χρονιά, αν και με πολλά προβλήματα. Ενώ, για μένα, η ΑΕΚ είχε την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα (και αυτό φάνηκε στο Champions League), το πρωτάθλημα το έπαιρνε ο Ολυμπιακός. Σίγουρα η διοικητική αστάθεια με τον κύριο Μάκη και ο εμφύλιος για τον Μπάγεβιτς δεν μας άφησαν να διεκδικήσουμε τον τίτλο»
«Έκανα φοβερή πρώτη χρονιά και καθιερώθηκα στη συνείδηση του κόσμου. Είχα έρθει και καλά ως αντικαταστάτης του Ζήκου (αν και δε συμφωνώ καθόλου με αυτό, και ούτε το είδα ποτέ έτσι). Ήξερα πού ήρθα. Το πιο βασικό είναι ότι κέρδισα την εκτίμηση των συμπαικτών μου. Δεν με έπιασε δέος, γιατί έτσι είμαι σα χαρακτήρας. Ήμουν πια 23 και πολύ πιο έμπειρος για να διαχειριστώ καταστάσεις. Ο Κασάπης, ο Ντέμης, ο Τσιάρτας, ο Μπορμπόκης, ο Ίβιτς ήταν σταρ και στα αποδυτήρια. Είχαν το χαρακτήρα, την προσωπικότητα. Οι περισσότεροι με βοήθησαν πολύ (σ.σ. ιδιαίτερα ο Χιώτης, με τον οποίο μοιραζόταν το δωμάτιο στις αποστολές) και με τον Ντέμη έδεσα αμέσως».
«Ο Μπάγεβιτς δεν έλεγε πολλά, αλλά μου έδειξε εμπιστοσύνη, με στήριξε. Μετά από 2-3 ματς, ξεκίνησα βασικός και δεν ξαναβγήκα. Είχα αυτοπεποίθηση, ήξερα τι μπορώ να δώσω. Ήταν πολύ πιο εύκολο να παίξω με αυτούς τους συμπαίκτες, έτσι συμβαίνει όταν είσαι καλός ποδοσφαιριστής. Ή αυτό ή θα χ*****ς πάνω σου, δεν θα παίξεις και θα φύγεις νύχτα».
«Το πρώτο μου γκολ με τη φανέλα της ΑΕΚ ήταν στο Μπερναμπέου (σ.σ. ο Κατσουράνης μείωσε σε 2-1 στο 75′, σε ένα ματς που έληξε τελικά 2-2). Είχε προηγηθεί εκείνο το ‘άρρωστο’ 3-3 στη Νέα Φιλαδέλφεια, στο οποίο έπρεπε να κερδίσουμε. Γενικά, έπρεπε να περάσουμε τον όμιλο. Στο 3-3 της Νέας Φιλαδέλφειας, χάσαμε ευκαιρίες που δεν χάνονται. Όταν παίζεις με μεγάλες ομάδες στην Ευρώπη και δεν χάνεις, γεμίζεις αυτοπεποίθηση. Δεν ήταν εύκολο να διαχειριστεί κανείς τις εικόνες και τις επιτυχίες της Ευρώπης, γιατί μετά πήγαινες σε ένα γήπεδο με κακό αγωνιστικό χώρο και έχανες». (σ.σ. ΟΦΗ-ΑΕΚ 1-0, δέκα μέρες μετά το 2-2 στο Μπερναμπέου)
Η αγάπη του κόσμου
«Μου άρεσε που είχαν αυτήν την αγάπη για μένα οι ΑΕΚτζήδες. Τη δεύτερη χρονιά και όντας ενεργό μέλος της Εθνικής, σχηματίστηκε η λεγόμενη ‘dream team’, με Ζαγοράκη, Οκκά, Λυμπερόπουλο, Ναλιτζή. Παίξαμε πολύ καλή μπάλα, αλλά είχαμε τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Δεν πήρα τίποτα όλη τη χρονιά. Δεν είχαμε γήπεδο, παίζαμε στα Λιόσια, στον Ταύρο… Ο Ντουμιτρέσκου που είχε διαδεχτεί τον Μπάγεβιτς, πλήρωνε από την τσέπη του τα ξενοδοχεία που πηγαίναμε. Ήταν πολύ άσχημα όσα ζήσαμε αυτή τη χρονιά».
«Ήταν η χρονιά που οδηγούσε στο Euro. Είχα κανονίσει να παντρευτώ μετά τη διοργάνωση, αλλά δεν είχα λεφτά. Πήρα έναντι από τον Γκαγκάτση για το πριμ της κατάκτησης του Euro, έτσι ώστε να παντρευτώ. Η ΑΕΚ είχε μπει από τον Ντέμη στο άρθρο 44 και ήμασταν όλοι ελεύθεροι. Ο κόσμος της ΑΕΚ δεν έχει καταλάβει ακόμα τι σημαίνει να είσαι πρωταθλητής Ευρώπης και ελεύθερος. Μετά το Euro, η ΑΕΚ ήταν διαλυμένη».
«Απέρριψα προτάσεις που είχα μετά το Euro, όπως αυτές της Σαμπντόρια και της Πόρτσμουθ. Κακώς, δεν έπρεπε να τις απορρίψω. Μου είπε ο Ντέμης για το καινούργιο ξεκίνημα, αλλά ούτως ή άλλως, εγώ δεν είχα στο μυαλό μου να φύγω. Έβλεπες τους επιχειρηματίες που ήταν με τον Ντέμη. Ήταν μια καινούργια κατάσταση, σοβαρή, κι εγώ θα ήμουν ο ηγέτης της ΑΕΚ μαζί με τον Λύμπε, τον Κωστένογλου και τον Χιώτη».
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
«Μίλησα με τον Σάντος, που ήταν ένα από τα μεγάλα υπέρ για να μείνω στην ΑΕΚ. Ο Σάντος ήταν πιο αυστηρός από τον Ρεχάγκελ. Μάλλον ο πιο αυστηρός προπονητής που είχα ποτέ. Δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του. Ήταν πολύ μεθοδικός και οργανωτικός, γι’ αυτό είχε επιτυχίες όπου πήγε. Με βοήθησε πάρα πολύ σαν παίκτη αλλά και σαν χαρακτήρα. Επίση, μπήκε γρήγορα στην ψυχοσύνθεση του Έλληνα ποδοσφαιριστή».
«Στο ματς με τον Ιωνικό (σ.σ. το 0-1 που στέρησε από την ΑΕΚ το πρωτάθλημα της σεζόν 2004-05), είχαμε μια κάκιστη διαιτησία. Μας ακύρωσαν καθαρό γκολ και γενικά οι διαιτητές ήταν εναντίον μας. Αν υπήρχαν ξένοι διαιτητές όπως τώρα, η ΑΕΚ το 2005 θα έπαιρνε πρωτάθλημα. Τελειώσαμε τρεις πόντους πίσω από τον Ολυμπιακό και δύο πίσω από τον Παναθηναϊκό. Στο Παναθηναϊκός-ΑΕΚ, ο Βασσάρας δεν έδωσε πέναλτι στον Μπούρμπο στο 93′ και δεν βγήκαμε ούτε Champions League. Είναι η χρονιά που οι Ολυμπιακοί φώναζαν ‘Ρίμπο’ κι εμείς φωνάζαμε ‘Μπούρμπος’. Την επόμενη χρονιά, κάναμε μια καλή χρονιά με Σάντος, βγήκαμε Champions League και παίξαμε τελικό Κυπέλλου στην Κρήτη. Χάσαμε 3-0 από έναν Ολυμπιακό γεμάτο παιχταράδες. Πάντα είχε καλούς παίκτες ο Ολυμπιακός, αλλά ομάδα έφτιαξε με Λεμονή, Βαλβέρδε και ένα διάστημα με Σόλιντ».
«Έφυγα από την ΑΕΚ το 2006, όταν έφυγε και ο Σάντος. Όλα ξεκίνησαν από εκεί. Όταν ο Ντέμης τρέχει όλο αυτό το εγχείρημα και ο περίγυρος τον πιέζει λέγοντας ότι ο Σάντος παίζει αμυντικά, ενώ μας έχει βγάλει Champions League και έχουμε παίξει και τελικό Κυπέλλου, ο χρόνος για να κριθεί ήταν λίγος. Τι άλλο να έκανε μέσα σε δύο χρόνια; Η εκτίμηση μου είναι ότι ο Ντέμης ήθελε να τον κρατήσει. Η ΑΕΚ έπρεπε να ακολουθήσει πιστά το πλάνο που ξεκίνησε το 2004. Όπως και να ‘χει, ήταν εκπληκτικά και τα τέσσερα χρόνια που πέρασα εκεί».
Για τη μεταγραφή του στον ΠΑΟ:
«Η ΑΕΚ είναι η πρώτη μου μεγάλη ομάδα, δέθηκα με τον κόσμο της, αλλά και ο κόσμος του Παναθηναϊκού με αγάπησε, ήξερε ότι είμαι Παναθηναϊκός από μικρό παιδί».
«Στο πρώτο ΑΕΚ-Παναθηναϊκός περίμενα ότι θα με βρίζει όλο το γήπεδο, στην Ελλάδα είμαστε. Και έπεσα μέσα. Είχε 50.000 κόσμο στο ΟΑΚΑ. Το περίμενα, γιατί ο Τύπος το είχε παρουσιάσει σαν να απέρριψα την ΑΕΚ. Εγώ στην ΑΕΚ ήθελα να γυρίσω»
«Το ξαναλέω για πεντηκοστή φορά: η ΑΕΚ συναίνεσε για τη μεταγραφή μου, πήρε λεφτά. Αυτά που γράφουν, ότι πήγα να αφήσω την ΑΕΚ απέξω και να βρω τρόπο να έρθω στον Παναθηναϊκό χωρίς να ωφεληθεί η ΑΕΚ, είναι ψέματα. Όταν με πούλησε η ΑΕΚ στην Μπενφίκα, ο Ντέμης πολύ έξυπνα είχε βάλει τον όρο ότι αν γυρίσω ποτέ στην Ελλάδα, η ΑΕΚ θα πρέπει να πάρει 5 εκατομμύρια. Το ότι η ΑΕΚ με παρέδωσε στον Παναθηναϊκό μόλις με ένα, επειδή είχε οικονομική ανάγκη είναι άλλο θέμα. Ο Παναθηναϊκός πλήρωσε 2,5-3 εκατομμύρια στην Μπενφίκα και 1 στην ΑΕΚ για να με αγοράσει. Ο υγιής κόσμος πρέπει να ρωτήσει την ΑΕΚ γιατί δεν πήρε και τα 5 εκατομμύρια. Καλό είναι ο κόσμος να καταλάβει από πού πρέπει να ζητάει ευθύνες κι όχι απλά να βρίζει και να λέει για προδότες».
«Ήθελα να κλείσω την καριέρα μου στην ΑΕΚ μετά τον Ατρόμητο, αλλά ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Η εκτίμηση και ο σεβασμός ξεχνιούνται γρήγορα»
