Στους πόσους νεκρούς χορταίνει η ψυχή σας;
Τρίτη πρωί, ακόμη ένας νεκρός για οπαδικούς λόγους. Το διαβάζουμε, λυπούμαστε για κάτι δευτερόλεπτα και συνεχίζουμε τη ζωή μας. Πέθανε και η τελευταία ελπίδα!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ήττα της ΑΕΚ με το Βόλο, πληροφορίες για μηδέν μεταγραφές, δικαιολογημένη γκρίνια, ανατροπή και απόκτηση ποδοσφαιριστή. Με όλα αυτά ασχολούμασταν τις τελευταίες ώρες όσοι ζούμε στον πλανήτη…ΑΕΚ. Τα παραπάνω τα θεωρούσαμε και προβλήματα μάλιστα. Ξαφνικά ένα πρωί διαβάζεις πως ένας 19χρονος έχασε τη ζωή του γιατί υποστήριζε άλλη ομάδα από το φωνιά του. Αναρωτιέσαι, έχουν νόημα όλα τα υπόλοιπα;
Αντιλαμβάνεσαι πως τείνει να γίνει συνήθεια κάτι τέτοιο και πλέον δεν απασχολεί σχεδόν κανέναν. Γίνεται σε ένα τέτοιο περιστατικό οι μόνοι που του δίνουν σημασία για πάνω από ένα λεπτό να είναι μια οικογένεια που έχασε το παιδί της και οι αρχές που ερευνούν την υπόθεση; Ασχέτως της ηλικίας του θύματος, του λόγου συμπλοκής και το τι χρώματα υποστήριζε, έχουμε έναν άνθρωπο που σταμάτησε να ζει και έγινε θυσία στο βωμό του φανατισμού.
«Αν δεν μπλέκεις με αυτά δεν κινδυνεύεις». «Τα ζητούσε κι αυτός, τι ασχολούταν;». Δύο φράσεις που ακούς συνέχεια στην ανάκρουση τέτοιων γεγονότων. Στην εποχή που ζούμε πλέον αναιρούνται και τα δύο. Σωματική βλάβη μπορεί να δεχτείς ακόμη κι αν γυρνάς από το γήπεδο φορώντας το κασκόλ της ομάδας σου ενώ ήσουν στην οικογενειακή κερκίδα με πουκάμισο και το παιδί σου στην αγκαλιά.
Όσο αγνοούμε το πρόβλημα και κάνουμε πως δεν θα μας χτυπήσει την πόρτα, τόσο πλησιάζει στον οποιονδήποτε. Δεν υπάρχουν πλέον κριτήρια και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Αντικειμενικά, υπάρχει άνθρωπος που, έχοντας «σώας τας φρένας», θεωρεί λογικό ή δε θορυβείται από τέτοιες ειδήσεις; Ο λόγος της μη ευαισθητοποίησης του βέβαια είναι απλά θέμα τύχης αφού ούτε αυτή τη φορά χρειάστηκε να παλέψει εκείνος ή κάποιος οικείος του. Την επόμενη φορά όμως;
Ναι, θα υπάρξει επόμενη φορά. Το ξέρουν τα θύματα αλλά το χειρότερο είναι πως το ξέρουν και οι θύτες. Πριν ασχοληθούμε με τη λύση του προβλήματος, το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό κομμάτι είναι να «βιδώσουμε» καλά στον εγκέφαλό μας πως το φαινόμενο της οπαδικής βίας δεν ακολουθεί κανόνες. Είναι κοινό για όλους και δεν κάνει διακρίσεις σε φύλα, ηλικίες και οτιδήποτε άλλο. Μόνο τότε πρέπει να βρεθεί μια ριζική λύση ώστε να μη θρηνήσουμε άλλο νεκρό. Μέχρι τότε…αναμένουμε δυστυχώς την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να ξαναγράψουμε τα ίδια!
Ο ερασιτεχνισμός ρίζωσε και έγινε «Κιτρινόμαυρος» τρόπος ζωής
Τρίτο σερί κάζο εντός έδρας. Μηδενική ενίσχυση στο ρόστερ που αποδεδειγμένα πονάει σε πάνω από μια θέση. Τα πράγματα δεν πάνε καλά!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Μια ήττα εκτός προγράμματος από ομάδα που βρίσκεται σε χαμηλή θέση της βαθμολογίας συμβαίνει. Μια κακή εμφάνιση, μια άστοχη μεταγραφή, μια λάθος τακτική προσέγγιση είναι σύνηθες φαινόμενα που δικαιολογούνται. Η επαναλαμβανόμενη επίδειξη αδυναμίας στην ορθή οργάνωση ενός συλλόγου, στη σωστή επιτήρηση και συντονισμού λειτουργείας του αλλά και στα λάθη που (ξανά)συμβαίνουν πρώτη φορά αποδεικνύει πως ο ερασιτεχνισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος στις τάξεις της ΑΕΚ.
Ο τεχνικός της ομάδας λαμβάνει μια άνευ προηγουμένου στήριξη από τους υπεύθυνους της ομάδας. Ανανεώθηκε το συμβόλαιό του μετά από ήττα από τον ΟΦΗ ενώ ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς ήταν με το ένα πόδι εκτός ομάδας έπειτα από ισοπαλία απέναντι στους Κρητικούς. Δε συζητήθηκε μια πιθανή αποχώρησή του όταν ο Παναιτωλικός πέτυχε ανατροπή στο Ολυμπιακό Στάδιο. Τώρα στηρίζει την επιλογή μετά από την τρίτη διαδοχική ήττα-σοκ.
Η αλλαγή πλευράς του Λιβάι Γκαρσία στο δεύτερο ημίχρονο ήταν κάτι παραπάνω από ερασιτεχνική. Χάλασε όποιες επιθετικές ενέργειες υπήρχαν στο θετικό πρώτο ημίχρονο και εμφάνισε μια καταστροφική εικόνα στο δεύτερο ημίχρονο με αποτέλεσμα τις ΜΗΔΕΝ τελικές σε 45 λεπτά. Οι παίκτες της «Ένωσης» χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα. Αρχικά ήταν αυτοί που πάλεψαν όπως ο Σέρχιο Αραούχο ή ο Λάζαρος Ρότα κι ο Εχσάν Χατζισαφί ενώ υπήρξαν κι αυτοί που…εντυπωσίασαν για τους λάθος λόγους. Σε αυτούς καταλογίζονται, θεωρώ, ο Στίβεν Τσούμπερ ή ο Γιώργος Τζαβέλλας για παράδειγμα.
Στα πιο σημαντικά της ημέρας. Η ΑΕΚ δεν θα προχωρήσει σε απόκτηση ποδοσφαιριστή για τον μήνα Ιανουάριο. Ποτέ κανείς δεν απαίτησε να αντιγράψουμε συνήθειες άλλων ομάδων για παράδειγμα ο Ολυμπιακός που, ενώ είναι πρώτος, απέκτησε πέντε ποδοσφαιριστές. Υπήρχε όμως το αίτημα ή η πεποίθηση, όπως θέλετε πείτε το, πως θα πραγματοποιηθεί το αυτονόητο. Τουλάχιστον μια μεταγραφή στα χαφ.
Η πραγματικότητα εξέπληξε και τον πλέον απαισιόδοξο, που πίστευε πως θα αποκτηθεί μόνο ένας ποδοσφαιριστής, αφού δεν θα ανακοινωθεί κανένας. Η δικαιολογία της παραπάνω απόφασης είναι πως δε βρέθηκε ο κατάλληλος. Σε τέσσερις μήνες δεν κατάφεραν οι άνθρωποι του συλλόγου, μετά από σκάουτινγκ, συνομιλίες και ταξίδια στο εξωτερικό να βρουν μια περίπτωση ποδοσφαιριστή που θα συμβαδίζει με τα οικονομικά της ομάδας και θα μπορεί να βοηθήσει το ήδη υπάρχον ρόστερ. Άρα όσοι χειρίστηκαν το μεταγραφικό σχεδιασμό πρέπει να θεωρούνται ερασιτέχνες.
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το «αύριο» του συλλόγου. Η αμφισβήτηση για ρόστερ και προπονητή αποτυπώνεται από τον κόσμο της ομάδας με την πρώτη ευκαιρία πλέον, το ηθικό στις τάξεις δεν είναι το ιδανικό και καλείται ο Αργύρης Γιαννίκης πρωτίστως να αλλάξει προς το καλύτερο την κατάσταση. Έχει την πείρα και τον τρόπο να το κάνει; Θα φανεί τον επόμενο καιρό…
«Κιτρινόμαυροι» αρνητές…λογικής
Κυριακή απόγευμα σκεφτόμαστε ήδη πιθανούς τρόπους να χάσει ο Ολυμπιακός και να πάει η ΑΕΚ στο -6. Κυριακή βράδυ απολαμβάνουμε…την τρίτη θέση!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια λέει εδώ και χρόνια ο πάνσοφος Ελληνικός λαός και το ενστερνίζεται απόλυτα όποιος έχει την τύχη να αγαπάει και να δηλώνει φίλαθλος της «Ένωσης». Τελειώνει το κακομοιριασμένο 2021 με ήττα από τον ΟΦΗ και ξεκινάει το, γεμάτο ελπίδα, 2022 με νίκη. Σκέφτεσαι πως κάτι άλλαξε. Ξημερώνει μια ωραία Κυριακή και σου θυμίζει πως…όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.
Η ουσία είναι πως η ΑΕΚ προηγήθηκε με ένα πανέμορφο γκολ του Καρίμ Ανσαριφάρντ και κατάφερε να ηττηθεί για δεύτερη διαδοχική φορά εντός έδρας με ανατροπή από ομάδα που βρίσκεται εκτός τροχιάς πλέι οφ. Στο ποδόσφαιρο όμως τίποτα δεν γίνεται στην τύχη. Τα πάντα έχουν μια εξήγηση που είναι πανεύκολο να τη βρεις αν διαθέτεις ένα και μόνο χαρακτηριστικό. Το σθένος να παραδεχτείς ξανά και ξανά τα λάθη σου και να μην κρύβεσαι πίσω από άκρως εφήμερες επιτυχίες.
Αγωνιστικά η ΑΕΚ έχει φορέσει την ταμπέλα που γράφει «τρικυμία εν κρανίω». Πραγματοποιεί ένα άκρως μέτριο πρώτο ημίχρονο παρά το γεγονός πως προηγήθηκε στο σκορ. Ξεκινάει δυναμικά για 4-5 λεπτά στην επανάληψη και μετά ξέμεινε από δυνάμεις. Αν παρακολουθούσε το σημερινό αγώνα κάποιος που δεν ξέρει το πρόγραμμα της ΑΕΚ, θα ορκιζόταν πως μεσοβδόμαδα είχε αναμέτρηση στην Ευρώπη και την προηγούμενη εβδομάδα κάποιο μεγάλο ντέρμπι. Ωστόσο είχε δύο εβδομάδες ξεκούραση να δουλέψει και να παρουσιαστεί έτοιμη.
«Έγινε τελικά κάποια αναβάθμιση σε σχέση με πέρυσι;» αναρωτιούνται πολλοί και δικαίως. Η απάντηση είναι…ναι αλλά δεν αρκεί ούτε στο ελάχιστο. Όταν για τρία συναπτά έτη κατακρεουργείται ό,τι απομεινάρι της «πρωταθληματικής» χρονιάς υπήρχε, δεν γίνεται να διορθωθούν όλα σε μια μεταγραφική σεζόν. Ειδικά όταν κάποιοι από τους ποδοσφαιριστές που αποκτήθηκαν είναι κάτω του μετρίου. Ουσιαστικά, η καλύτερη μεταγραφή της ομάδας ήταν ο Τσίτσαν Στάνκοβιτς.
Πριν καν περάσουν οι ζέστες του καλοκαιριού παρατηρήθηκε έντονα πως ακόμη μια χρονιά η ΑΕΚ δεν έχει έναν οργανωτή που να μπορεί να αλλάξει τη ροή του παιχνιδιού. Στο χώρου του κέντρου υπάρχει υπεραριθμία επιλογών στους λεγόμενους κόφτες αλλά κανένας που να παίζει τη θέση «8» και να μπορεί να αποδώσει. Ο Ντάμιαν Σιμανσκι δεν δύναται να αγωνισθεί σε αυτόν το ρόλο ενώ ο Γεβγέν Σάκχοφ φαίνεται πως δεν μπορεί να βοηθήσει, ειδικά ως βασικός.
Το ημερολόγιο γράφει 16/1/2022 και δεν έχει γίνει καμιά διορθωτική κίνηση ακόμη. Προφανώς δεν είναι μόνο η θέση του χαφ που χρειάζεται ενίσχυση. Οπωσδήποτε πρέπει να αποκτηθεί ένας κεντρικός αμυντικός για ρόλο βασικού και αναντικατάστατου και σε βάθος μισού χρόνου να αποκτηθεί ακόμη ένα μπακ στη δεξιά πλευρά. Αν αυτά δεν πραγματοποιηθούν υπάρχει ορατός κίνδυνος να πάνε στράφι όλες οι φιλότιμες προσπάθειες του καλοκαιριού. Ο στόχος του συλλόγου πρέπει να είναι ένας ως προς το αγωνιστικό κομμάτι… Να γίνει καλύτερη ομάδα από τους άμεσους αντιπάλους της. Δυστυχώς επ΄ουδενί δεν το έχει καταφέρει.
Η άλλη επιλογή βέβαια είναι η εύκολη. Να κρυφτούμε πίσω από εφήμερες, όπως αναγράφτηκε και παραπάνω, χαρές. Δύο-τρεις καλές εμφανίσεις ενός παίκτη, μια νίκη κόντρα στον Παναθηναϊκό, ένα πανέμορφο γκολ του Λιβάι Γκαρσία, τρεις καθοριστικές αποκρούσεις του Τσίτσαν Στάνκοβιτς. Να ξεχάσουμε τις μεταγραφές που πρέπει άμεσα να γίνουν, το αγωνιστικό πλάνο που δεν υπάρχει και να κάνουμε πως δεν βλέπουμε τον εφιάλτη της περσινής σεζόν να ξετυλίγεται περίχαρος και φέτος. Η επιλογή είναι των αρμοδίων.
Ένα άλλο ερώτημα αφορά τον Αργύρη Γιαννίκη και το αν πρέπει να κριθεί ή όχι. Ο Έλληνας τεχνικός βρέθηκε σε ένα σύλλογο με παίκτες που δεν επέλεξε ο ίδιος. Αυτό σίγουρα είναι μειονέκτημα ως προς την εμπιστοσύνη στο ρόστερ καθώς και τις περιορισμένες επιλογές που έχει. Ωστόσο του παρείχε δύο θετικά που δεν εκμεταλλεύτηκε. Αρχικά είχε…άφεση για τυχόν λάθη στην αρχή. Κάτι που δεν απόλαυσε ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Κατά δεύτερον και σημαντικότερο είχε να εστιάσει σε μια και μόνο δουλειά περισσότερο. Να αλλάξει τη νοοτροπία του συλλόγου, να τονώσει το ηθικό, να δώσει κίνητρο. Το πέτυχε; Η απάντηση κρύβεται ακόμη περισσότερο στο σημερινό αποτέλεσμα…
ΥΓ: Φτάσαμε πάλι στην αγαπημένη σε όλους μας εποχή που η ομάδα παίζει απλά για να βγάλει την υποχρέωση;
ΥΓ2: Απαλύνει τον πόνο μας το πιθανό φάουλ πάνω στο Μάνταλο στη φάση της ισοφάρισης;
ΥΓ3: Να τολμήσουμε να πούμε πως μας έμεινε το Κύπελλο;
Η ΑΕΚ χρειάζεται τρεις βασικούς παίκτες για να δείξει πως έκανε το βήμα μπροστά
Μετά από μισή σεζόν μπορούμε να δούμε τις αδυναμίες ενός ρόστερ και στην ΑΕΚ η αλήθεια είναι έγιναν ορατές αρκετά πιο νωρίς…
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Τέλος πρώτου μισού ενός ανταγωνιστικού πρωταθλήματος αλλά με ξεκάθαρο φαβορί πλέον. Θέλοντας και μη αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Αρκετοί λένε «το περιμέναμε από την αρχή» και δεν έχουν άδικο. Η ΑΕΚ έκανε αρκετές μεταγραφές, ανέβασε θεωρητικά το επίπεδο από πέρυσι αλλά δεν φτάνει αυτό για να διεκδικήσει την πρωτιά. Από την άλλη ο ΠΑΟΚ πάει από το κακό στο χειρότερο οπότε όσα προβλήματα και να βγάζει η ομάδα του Πειραιά, μοιραία είναι μόνη πρώτη και με διαφορά ασφαλείας.
Αν επιχειρήσουμε να κάνουμε μια ανασκόπηση της «Ένωσης» σε αυτό το πρώτο μισό θα παρατηρήσουμε πολλά θετικά και αρνητικά. Στα πρώτα συγκαταλέγεται σίγουρα η παρουσία του Τσίτσαν Στάνκοβιτς που είναι σχεδόν αλάνθαστος κάτω από τα γκολπόστ αλλά και ο πλουραλισμός που υπήρχε στην επίθεση. Ακόμη και σε αγώνες που κάποιοι παίκτες δεν απέδιδαν μεσοεπιθετικά τα μέγιστα που μπορούν, τρανό παράδειγμα ο Τσούμπερ, υπήρχαν άλλοι να κάνουν τη δουλειά.
Στα αρνητικά που παρατηρήσαμε θα σταθούμε περισσότερο σε δύο γραμμές. Την αμυντική και αυτή του κέντρου. Πραγματικά, αν αναρωτηθούμε «Υπήρξε ποτέ ομάδα που μεγαλούργησε χωρίς δυνατό κέντρο;» ξέρετε ποια θα είναι η απάντηση; Ποτέ και καμία. Ένας τερματοφύλακας που δεν είναι κορυφαίος μπορεί να καλυφθεί, ένας επιθετικός που δεν θυμίζει σούπερ σταρ μπορεί να βοηθηθεί αλλά χαφ που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους αποτελούν τεράστιο κενό και σχεδόν πάντα καταστροφικό.
Η ΑΕΚ οφείλει να αντιληφθεί τη σκληρή πραγματικότητα. Η άμυνά της και κυρίως η μεσαία της γραμμή δεν επαρκούν ώστε να γίνει πρωταθλητισμός. Γι΄αυτό χρειάζονται τρεις μεταγραφές βασικών ποδοσφαιριστών. Αρχικά ένας κεντρικός αμυντικός όπου θα σταθεί δίπλα στον Όγκνιεν Βράνιες. Ο Γεράσιμος Μήτογλου έκανε κάποιες καλές εμφανίσεις αλλά έμεινε εκεί ενώ η επιλογή του Βόσνιου δίπλα στον Γιώργο Τζαβέλλα φαίνεται πως είναι εγκληματικά κακή.
Οι υπόλοιπες δύο μεταγραφές πρέπει να αποτελούν δύο βασικούς ποδοσφαιριστές στα χαφ. Έχουμε ξαναπεί πως κανείς από τους ήδη υπάρχοντες δεν μπορούν πλέον να σταθούν επάξια σε ομάδα πρωταθλητισμού. Αν επέλεγα έναν εξ αυτών θα ήταν ο Αντρέ Σιμόες γιατί παλεύει περισσότερο από όλους και βοηθάει πολύ τα σέντερ μπακ σε κατάσταση άμυνας. Επιθετικά δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Από την άλλη ο Ντάμιαν Σιμάνσκι έχει μεταπτώσεις την απόδοσή του, ο Γεβγέν Σάκχοφ δεν διαθέτει την απαραίτητη φρεσκάδα και γρηγοράδα για να σταθεί ενώ ο Ντάμιαν Λε Ταλέκ δεν έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του Αργύρη Γιαννίκη.
Θέλοντας και μη τα πράγματα είναι απλά και φαίνονται. Η διαφορά της ΑΕΚ από τον Ολυμπιακό είναι καθαρά και μόνο στο κέντρο της άμυνας και στα χαφ. Ακόμη και η μεταγραφή του ανιψιού του Στέλιου Μανωλά είναι μια καλή λύση για την ομάδα του Πειραιά όταν η «Ένωση» έχει τρεις ενεργούς κεντρικούς αμυντικούς αυτή τη στιγμή. Ωστόσο δεν χρειάζεται να εκμηδενίζουμε απολύτως τίποτα. Η ανανέωση του Ελληνογερμανού τεχνικού καλώς έγινε αν και δεν εξασφαλίζει απολύτως τίποτα για του χρόνου.
ΥΓ: Καλό θα ήταν για καλοκαίρι να υπάρχει μια σχετική αναζήτηση για αναβάθμιση στα ακραία μπακ
ΥΓ2: Πρέπει άμεσα να βρεθεί μια λύση για τους παίκτες που δεν υπολογίζονται και καθώς για παίκτες που αγωνίζονται μια φορά το μήνα και απογοητεύουν (πχ Τάνκοβιτς)
ΥΓ3: Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία!
Το κέντρο δίνει τίτλους αλλά η ΑΕΚ το βάφτισε «Αχίλλειος πτέρνα»
Σε όλες τις ομάδες κάτι λείπει. Στην «Ένωση» η αδυναμία εντοπίζεται κυρίως στο χώρο του κέντρου και δευτερευόντως στην άμυνα!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Παρατηρώντας, στο ποδόσφαιρο των ημερών μας, σε κάθε ομάδα που θεωρείται από την κοινή γνώμη ως «πετυχημένη» βλέπουμε πως υπάρχει μια ομοιότητα. Το δυνατό τους σημείο είναι ο χώρος της μεσαίας γραμμής. Καταλυτική η βοήθεια των επιθετικών, σημαντικό να υπάρχει αξιοπιστία στην άμυνα αλλά κάτι πρέπει να τα συνδέσει αυτά τα δύο. Εδώ έρχεται και συμπληρώνει το παζλ η μεσαία γραμμή. Είναι ο συνδετικός κρίκος, το γρανάζι ώστε να δουλέψει σωστά μια μηχανή.
Ας μεταφέρουμε την παραπάνω διαπίστωση στα δικά μας τα «χωράφια». Στη Σούπερ Λιγκ προπορεύεται ο Ολυμπιακός. Θωρείται ως μια φετινή υπερδύναμη και άτρωτος; Φυσικά και όχι. Προβληματίζει σε πολλές από τις αναμετρήσεις που καλείται να δώσει αλλά εύκολα ή δύσκολα βρίσκει τη λύση. Ρίχνοντας μια ματιά στο ρόστερ του, δεν βλέπουμε κάτι άξιο αναφοράς στην άμυνα ενώ και η επίθεση που διαθέτει δεν ξεπερνάει τα όρια της «καλής». Το μυστικό είναι όμως στο κέντρο.
Ένας καταλυτικός Μπουχαλάκης για παράδειγμα, μια μηχανή που ακούει στο όνομα Μαντί Καμαρά και μια αποκάλυψη εν ονόματι Αγκιμπού Καμαρά. Πριν δύο χρόνια ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το νταμπλ αήττητος. Αν αφήσουμε στην άκρη κάτι…σερβίς ποδοσφαιριστών που θύμιζαν βόλεϊ και δεν τα έβλεπε κανείς τι μας κινεί το ενδιαφέρον; Ξανά η μεσαία γραμμή. Αρκεί να αναφέρουμε πως ο τότε ποδοσφαιριστής του «Δικεφάλου» Σέρζιο Ολιβέιρα σήμερα πρωταγωνιστεί με τη φανέλα της Πόρτο.
Καταλήγοντας, θα εξετάσουμε όλα τα παραπάνω στην ομάδα που μας ενδιαφέρει πιο άμεσα, την ΑΕΚ. Πότε είχε το πιο πλήρες κέντρο η «Ένωση»; Όταν δέσποζε το δίδυμο Σιμόες-Γιόχανσον. Κανείς δεν είχε να προσάψει σχεδόν τίποτα αρνητικό. Στην «πρωταθληματική» χρονιά των «Κιτρινόμαυρων» είδαμε τον καλύτερο Σιμόες αν και είχε αποχωριστεί τον παρτενέρ του αναγκαστικά λόγω σοβαρού τραυματισμού. Εκεί όλη η ομάδα προσπάθησε και κατάφερε να μην φανεί το κενό. Βοήθησε αρκετά και η παρουσία του Παναγιώτη Κονέ στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος.
Μετέπειτα η ΑΕΚ συνέχισε να έχει ποιοτικούς παίκτες στο ρόστερ της όμως υστερούσε αφάνταστα στο χώρο του κέντρου. Εκεί που αναγκαζόταν να παίξει με ποδοσφαιριστές τύπου Ερίκ Μοράν, Άλεφ και Νέναντ Κρίστιτσιτς. Προφανώς να είναι καλά οι αθλητές και να πετύχουν τα μέγιστα στην καριέρα τους αλλά χρησίμεψαν αρκετά ως παραδείγματα της παραπάνω ανάλυσης. Έλειπε η ταχύτητα, η αθλητικότητα και γενικά ήταν αρκετά χρόνια πίσω η λειτουργία του άξονα.
Πάμε στο σήμερα. Ένας τερματοφύλακας που πολλοί τον θεωρούν, όχι άδικα, τον πιο σταθερό μετά την εποχή του Στέφανο Σορεντίνο. Αναβάθμιση άμυνας με την επιστροφή Βράνιες και τις επιλογές Μήτογλου, Τζαβέλλα και των Μισελέν-Χατζισαφί. Επιθετικά ο Σέρχιο Αραούχο είναι ακριβώς όπως τον ήθελαν και τον φανταζόντουσαν όλοι, ο Τσούμπερ αν και έχει ρίξει την απόδοσή του είναι φοβερά ποιοτικός, ο Άμραμπατ ξεχωρίζει κι ο Λιβάι Γκαρσία αποτελεί πάντα μια απειλή για τους αντιπάλους. Που βρίσκεται η αχίλλειος πτέρνα της ΑΕΚ; Ας δούμε αναλυτικά.
Ντάμιαν Λε Ταλέκ
Ξεκίνησε καλά. Έδειξε πως μπορεί να βοηθήσει όμως μετέπειτα ξέμεινε απότομα από δυνάμεις. Φάνηκε από νωρίς πως υστερεί στο πιο βασικό στοιχείο ενός σύγχρονου χαφ, την ταχύτητα. Ωστόσο υπήρχε ποιότητα και τεχνική αλλά φαίνεται πως δεν είναι ικανά στο έπακρο να καλύψουν τις αδυναμίες του.
Ντάμιαν Σιμάνσκι
Αναξιόπιστος ως προς την απόδοσή του. Έχει κάνει αγώνες που αναγκάζει τους πάντες να τον παραδεχτούν και εν συνεχεία, σε άμεσα χρονικό διάστημα, παρουσιάζεται ως κάτω του μετρίου. Τρέχει παντού, προσπαθεί, έχει μια σχετική επαφή με τα δίχτυα αλλά δεν κατέχει καθόλου τεχνική. Γενικά μια περίπτωση που δεν μπορεί να στηριχθεί μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό.
Αντρέ Σιμόες
Ο Πορτογάλος είναι λίγο απ΄ όλα και αυτό δεν είναι πάντα καλό. Κατ΄ εμέ ξεχωρίζει από όλους τους άλλους που αγωνίζονται στην ίδια θέση. Είναι ακούραστος, προσπαθεί, βάζει τα πόδια του στη φωτιά και έχει έφεση στην άμυνα. Το πρόβλημα εντοπίζεται επιθετικά. Δεν μπορεί να δώσει πολλές λύσεις. Ίσως η συνύπαρξη με έναν χαφ με επιθετικές αρετές να τον «ξεκλείδωνε».
Γεβχέν Σάκχοφ
Ο Ουκρανός ποδοσφαιριστής είναι άτυχος. Αφού νόσησε δις από κορωνοϊό δεν επέστρεψε ποτέ στο 100%. Ακόμη ένα χαφ των «Κιτρινόμαυρων» που υστερεί σε ταχύτητα. Έχει επιθετικές αρετές αλλά σε ρυθμό που γίνεται προβλέψιμος. Τοποθετείται σωστά, έχει καλό σουτ αλλά του λείπει η ένταση που είναι βασικό στοιχείο. Ένας πιο νέος και γρήγορος Σάκχοφ θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει στην ΑΕΚ.
Στην έλλειψη ενός «σταρ» στο κέντρο λοιπόν είναι, κατά τη γνώμη μου, οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό αυτή η διαφορά που έχει χτίσει ο Ολυμπιακός. Η χειμερινή μεταγραφική περίοδος έρχεται και ελπίζουμε όλοι πως έχουν ήδη μελετηθεί περιπτώσεις που μπορούν να βοηθήσουν. Όπως και να το κάνουμε…μπορεί να ζήσει η ΑΕΚ και χωρίς μια πιθανή μεταγραφή 26χρονου στόπερ με πικ καριέρας τη Ριέκα. Χωρίς ποιοτικό χαφ όμως…Μπορεί;
Μια επίθεση χάρμα ιδέσθαι, μια άμυνα που προβληματίζει και ένα αστέρι που πρέπει να ξαναλάμψει
Υπάρχει κάτι καλύτερο ποδοσφαιρικά από νίκη στο 90΄; Όχι! Έτσι «ξέρανε» τον ΠΑΣ η ΑΕΚ και έδειξε πως είναι κρίμα να μην ενισχυθεί αμυντικά για τη συνέχεια!
Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας έχει διάφορες πλευρές από όπου μπορείς να τον αναλύσεις. Καθαρά αγωνιστικά στο σύνολό της η «Ένωση» στα Ιωάννινα δεν ήταν καλή. Δεν έδειξε ομάδα που πείσμωσε από ακόμη μια ήττα σε ντέρμπι και έπρεπε κάπου να ξεσπάσει. Έχει όμως τα ελαφρυντικά της καθώς αγωνιζόταν κόντρα σε μια από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες της λίγκας και σε μια έδρα που αναμφισβήτητα πολλοί θα χάσουν βαθμούς. Αρκεί λοιπόν το τρίποντο; Ναι αλλά με προϋπόθεση να διορθωθούν όλες οι ανορθογραφίες.
Είναι χάρμα ιδέσθαι να παρακολουθείς τη φετινή επίθεση της ομάδας. Ένας Αραούχο που παλεύει από την αρχή έως το τέλος, ένας Άμραμπατ που δείχνει πως η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός αν ένας αθλητής έχει πείσμα και όρεξη ενώ δίνονται και πολλές βοήθειες από τον Πέτρο Μάνταλο (ο οποίος για κάποιο λόγο δέχτηκε πολύ μίσος από την κερκίδα των γηπεδούχων απόψε). Μπορεί να έχει σκαμπανεβάσματα ο αρχηγός της «Ένωσης» στην απόδοσή του αλλά τα νούμερα φέτος μιλάνε από μόνα τους και κανείς δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει.
Όλα καλά με τη γραμμή κρούσης λοιπόν με εξαίρεση δύο περιπτώσεων. Τα ονόματα αυτών Στίβεν Τσούμπερ και Λιβάι Γκαρσία. Ο δεύτερος φέτος είναι ή του ύψους ή του βάθους. Πετυχαίνει γκολ που τα ξαναβλέπεις σε επανάληψη για ώρες και στο επόμενο παιχνίδι προβληματίζει. Απόψε πέρασε ως αλλαγή και έδωσε πνοή στην ομάδα με τις ενέργειές του. Ίσως είναι ακόμη ένας παίκτης που χρειάζεται ειδική διαχείριση, δεν είναι κι ο πρώτος που βλέπουμε στο «Κιτρινόμαυρο» ρόστερ τα τελευταία χρόνια.
Ο Ελβετός είναι μια άλλη περίπτωση. Ξεκίνησε δυναμικά και έδειξε πως μπορεί να αποτελέσει τον πιο ποιοτικό παίκτη του πρωταθλήματος. Το πρώτο «καμπανάκι» ήρθε στην Τούμπα όπου δεν φάνηκε καθόλου. Μετέπειτα με τον Απόλλωνα που εξίσου προβλημάτισε. Συνεχίστηκε αυτό με τον Ολυμπιακό όπου ήταν εκ των αρνητικότερων της ΑΕΚ και σήμερα αποτέλεσε ακόμη μια φορά πρόβλημα για το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του Αργύρη Γιαννίκη.
Ακόμη μια φορά όμως η ΑΕΚ πονάει αμυντικά. Το επιβεβαιώνουν με λύπη οι αριθμοί. Πέμπτο σερί παιχνίδι στη Σούπερ Λιγκ όπου δέχεται γκολ. Δεν καταφέρνει να προσφέρει καμιά σιγουριά και σχεδόν κάθε επίθεση των αντιπάλων αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για τον Τσίτσαν Στάνκοβιτς. Η ΑΕΚ πρέπει στην ερχόμενη μεταγραφική περίοδο να ενισχυθεί σίγουρα με έναν κεντρικό αμυντικό και ίσως με έναν δεξιό οπισθοφύλακα καθώς ούτε ο Κλεμάν Μισελέν αλλά ούτε κι ο Λάζαρος Ρότα φαίνεται πως μπορούν να αποτελέσουν βασική και αναντικατάστατη επιλογή για τη συγκεκριμένη θέση.
Ενίσχυση χρειάζεται και στα χαφ. Ο Γεβχέν Σάκχοφ πέρασε λίγο πριν το τέλος του αγώνα στο γήπεδο, πρέσαρε, πέρασε κάποιες μπαλιές και πέτυχε και ένα τέρμα βρισκόμενος στη θέση που θα έπρεπε να βρίσκεται κάθε ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται ως «8». Το ερώτημα είναι…έχει τέτοιο ποδοσφαιριστή η «Ένωση» πέραν του Ουκρανού; Όχι. Πρέπει να αποκτήσει; Ναι αν θέλει να υπάρχει άμεση μετάβαση της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση και να κρατηθεί η ισορροπία στο χώρο του κέντρου.
Όπως και να έχει το σημερινό αποτέλεσμα είναι πολύ σημαντικό αλλά πρέπει να αξιοποιηθεί σωστά. Πίστη στο πλάνο του προπονητή, υπερπροσπάθεια σε κάθε αγώνα από τους ποδοσφαιριστές και ενίσχυση του ρόστερ άμεσα. Τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μια ΑΕΚ διεκδικήτρια τίτλων με αξιώσεις και προπάντων με συνέχεια!
Ο Ντέμης κι ο ασκός του εκμηδενισμού και της άδικης στοχοποίησης
Όσο εύκολα ανεβαίνεις στα μάτια ενός λαού ακόμη πιο εύκολα γίνεσαι έρμαιο στις ορέξεις για λιντσάρισμα. Ο Νικολαΐδης θα είναι τώρα μέχρι τον επόμενο…
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Λέγαμε με ποιον έχει καιρό να ασχοληθεί η ΑΕΚ και να γίνουν συζητήσεις-διαφωνίες για το όνομά του; Να ήταν ο Μπάγεβιτς; Δύσκολο προς το παρόν. Ο Τσιάρτας πέρασε οπότε βάζαμε στοιχήματα για τον επόμενο. Εν τέλει είναι ο Ντέμης Νικολαΐδης. Για κάποιον που δεν έχει ενημερωθεί (τυχερός), ο «θρύλος» της «Ένωσης» και μέχρι κάποια χρόνια σημαία της, σχολίασε στην εκπομπή του την αναμέτρηση κόντρα στον Άρη.
Ο ίδιος είπε πως η ΑΕΚ ευνοήθηκε από τη διαιτησία και ουσιαστικά δικαιολόγησε τη μιζέρια αυτή που έρχεται εκ Θεσσαλονίκης για τα όσα έγιναν την περασμένη Κυριακή. Συμφωνούμε οι περισσότεροι μαζί του; Όχι. Μείναμε όμως στην απλή διαφωνία και να συνεχίσουμε ήρεμα τις ζωούλες μας; Φυσικά και όχι! Ένα διαδικτυακό λιντσάρισμα άνευ προηγουμένου από πολλούς κλάδους που συνεπάγονται με τον «Δικέφαλο» έκανε την εμφάνισή του.
Κάτι τέτοια με κάνουν να λυπούμαι που δεν υπήρχαν social media την εποχή που ο Ντούσαν κατέβηκε προς το λιμάνι αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Η αλήθεια είναι πως ο Ντέμης Νικολαΐδης από τη στιγμή που αποφάσισε να αλλάξει καριέρα και να γίνει παρουσιαστής, δημοσιογράφος ή ό,τι δηλώνει έχει κάνει κάποια φάουλ. Αλλά, τουλάχιστον έτσι θεωρώ εγώ, ποτέ δεν στοχοποίησε την ΑΕΚ ή είπε κάτι επί σκοπού. Αντίθετα ο ίδιος έχει ακούσει ουκ ολίγες φορές τα…σχολιανά του.
Συνήθως τα ακούσει μάλιστα από τα παιδιά όσων ανέβαιναν μαζί του στα κάγκελα τα παλιά τα χρόνια ή ακόμη και από τους ίδιους. Πρέπει κάποια στιγμή να μετριαστούν κάποια πράγματα στην «Ένωση» και γύρω από αυτήν. Όσο αυξημένο έχουμε το αίσθημα της προσωπολατρείας τόσο αυξημένη είναι και η όρεξή μας για μαζική επίθεση, 99% μέσω social media σε κάποιον…δικό μας. Υπάρχει η ατάκα «εμείς ολυμπιακοί δεν γινόμαστε». Ο Ολυμπιακός να θυμίσουμε πως έχει τσακωθεί με τις μεγαλύτερες σημαίες του και ξήλωνε τα κεφάλια τους από τις αφίσες επειδή δεν εξυπηρετούσαν τα θελήματά τους σε μεταγενέστερη εποχή.
Αν ήταν μόνο ο Ντέμης θα λέγαμε εντάξει μωρέ έγινε. Είναι πολλά τα παραδείγματα ανά τα χρόνια. Από τον Μπάγεβιτς στον Μανωλά (όταν ο ανιψιός του πήρε τη μεταγραφή που κανείς δεν ήθελε), τώρα στον Ντέμη και μετά σε οποιονδήποτε μας ενοχλήσει. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε για να τα πηγαίνουμε καλά με κάποιους. Κι αν δεν μας αρέσει κάτι που λέει ένας ας μη βγάζουμε ζωώδες ένστικτα, ας τον αφήσουμε να πει ό,τι θέλει κι ας κρατήσουμε αυτά που πιστεύουμε εμείς. Στην τελική ας σεβαστούμε πως είτε εμείς οι ίδιοι είτε η προηγούμενη γενιά φιλάθλων της ΑΕΚ μεγάλωσαν με μια αφίσα του στο δωμάτιο, μια φανέλα του στο συρτάρι, ένα αυτόγραφο στο ντουλάπι κι ένα μόνιμο σύνθημα υπέρ του στο γήπεδο!
ΥΓ: Δεν αναφέρω καν τις αμέτρητες στιγμές που ο Ντέμης λειτούργησε υπέρ της ΑΕΚ, όπως την απόρριψη στα περισσότερα χρήματα του Ολυμπιακού, που έγινε σημαία και καμάρι των μετέπειτα αεκτζήδων!
Ο Γιαννίκης και η σχέση «δούναι και λαβείν» που έλειπε
Ο νέος τεχνικός της «Ένωσης» παρουσιάζει αυτό που ζητούσαμε με…μανία να δούμε στην εποχή Μιλόγεβιτς και αγνοούταν επικίνδυνα!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Το κύριο συστατικό της επιτυχίας για μια ομάδα με νεοσύστατο, ως επί το πλείστον, ρόστερ είναι η υπομονή από κάθε πλευρά. Υπάρχει αυτό γενικά στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα στην ΑΕΚ; Όχι! Άδικα; Επίσης όχι κάποιες φορές. Η τυφλή εμπιστοσύνη δεν είναι η καλύτερη επιλογή γενικά. Θεωρώντας δικαίως αδιαμφησβήτητο δικαίωμα ενός προπονητή την πίστωση χρόνου ώστε να παρουσιάσει έργο, έτσι είναι και υποχρέωσή του από νωρίς να δείχνει κάποια μικρά σημάδια βελτίωσης όπου και θα λειτουργούν ως «δούναι και λαβείν». Με απλά λόγια, παρουσιάζεις κάθε αγώνα και κάτι καλύτερο λαμβάνοντας εμπιστοσύνη και χρόνο.
Κάτι που δεν έγινε σε καμία περίπτωση από τον Σέρβο τεχνικό. Όχι μόνο έμενε στάσιμη η ομάδα αλλά είχε και επαναλαμβανόμενα «κενά» σημεία όπου αδυνατούσε ο ίδιος να αλλάξει. Έτσι, ήρθε το διαζύγιο και η επόμενη ημέρα που ακούει στο όνομα Αργύρης Γιαννίκης. Ο Ελληνογερμανός τεχνικός δεν μιλάει πολύ και δεν υπόσχεται πράγματα. Μεγάλο προσόν στις ημέρες μας, όσο και να…χαλάει αρκετούς που περιμένουν κάποια κλισέ ατάκα από εκείνον. Ο ίδιος όμως κατάφερε κάτι που εξ αρχής έχει κερδίσει τους πάντες και αποτελεί ένα αβαντάζ σε σχέση με τους περισσότερους από τους προκατόχους του.
Ο Αργύρης Γιαννίκης παρουσίασε, μέσα σε δύο αγώνες, βελτίωση. Νέα τακτική προσέγγιση, διαφορετική συμπεριφορά παικτών μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί. Φαίνεται πως κατέχει καλά το κομμάτι της αφομοίωσης των όσων λέει στους ποδοσφαιριστές του. Δεν είναι κάτι δύσκολο να γνωρίζεις κάποια σωστή τακτική, το δύσκολο κομμάτι έρχεται τη στιγμή που καλείσαι να το μεταλαμπαδεύσεις στο ρόστερ που έχεις να διαχειριστείς. Εκεί υστερούσε κι ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς κι αρκετοί από τους προηγούμενους τεχνικούς της ΑΕΚ.
Προφανώς και πρέπει να κρατηθεί χαμηλά η μπάλα. Όμως δεν γίνεται να μην επαινέσουμε κάποια πράγματα που είδαμε και μας άρεσαν. Είναι αξιέπαινος ο τρόπος, παραδείγματος χάρη, το πόσο άλλαξε η αγωνιστική συμπεριφορά ως προς την άμυνα της ομάδας όταν ο αντίπαλος επιτίθεται. Για πρώτη φορά υπάρχει αλληλουχία μεταξύ των γραμμών και δεν κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Παρακολουθήσαμε και παίκτες που είχαν αρχίσει να μετατρέπονται σε «βαρίδια» να βοηθούν με τον τρόπο τους. Γίνεται σωστή επιλογή προσώπων και οι αλλαγές μέσα στο παιχνίδι έχουν μόνο θετικό αποτέλεσμα.
Δεν ξεχνάμε πως είναι ακόμη νωρίς. Το πρώτο δείγμα είναι θετικό, ίσως και παραπάνω από όσο σκεφτόντουσαν ακόμη κι όσοι θεωρούσαν εξ αρχής ενδιαφέρουσα την περίπτωση του Αργύρη Γιαννίκη. Ο νέος προπονητής του «Δικεφάλου» όμως κάνει αυτό που δεν βλέπαμε πριν… Βελτίωση εξ αρχής και βήμα-βήμα στο δρόμο προς την τελειοποίηση της εικόνας σε σχέση με το πως το ονειρεύεται ο ίδιος!
ΥΓ: Περαστικά στον Λιβάι Γκαρσία, μας λαχτάρισε!
ΥΓ2: Θα γίνει κάτι άμεσα με τις εχθρικές διαιτησίες που έχει την τιμή να αντιμετωπίζει μόνο η ΑΕΚ φέτος;
ΥΓ3: Ομάδα-Οικογένεια! Κρατήστε το, δεν ήταν πάντα συνηθισμένο τα τελευταία χρόνια στην ομάδα!
Καλλιτεχνίες, ανορθογραφίες και ελπιδοφόρα μηνύματα από την ΑΕΚ του Γιαννίκη
Επιστροφή στη δράση με νίκη, ευχάριστες εκπλήξεις, πρώτο δείγμα γραφής μιας νέας δουλειάς και γενικά όλα πήγαν ασυνήθιστα καλά για την ΑΕΚ!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης!
Ο αντίπαλος της ΑΕΚ εχθές μόνο εύκολος δεν ήταν. Ναι, βρίσκεται στην τελευταία θέση της βαθμολογίας αλλά παραδοσιακά δυσκολεύει την «Ένωση» στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ο Αργύρης Γιαννίκης ήξερε πως πρέπει να σχεδιάσει μια τακτική που θα έδινε τη νίκη στην ομάδα του χωρίς να απειληθεί. Κι αυτό έγινε…
Αμυντική βελτίωση
Οι «Κιτρινόμαυροι» στις προηγούμενες αναμετρήσεις είχαν δείξει ένα άκρως προβληματικό πρόσωπο αμυντικά, κάτι που εχθές περιορίστηκε στο ελάχιστο. Νέα πρόσωπα που συνδυάστηκαν με ενθαρρυντική και ελπιδοφόρα εικόνα. Έξω Τζαβέλλας-Μισελέν και φανέλα βασικού σε Ρότα-Μήτογλου. Ποιος το περίμενε; Κανείς! Ειδικά όταν ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς είχε τόση διορατικότητα που ο Έλληνας κεντρικός αμυντικός δεν έμπαινε ούτε αποστολή.
Εχθές όμως άλλαξαν αυτά. Υπήρχε σταθερότητα και γενικά μια άκρως βελτιωμένη εικόνα. Αυτό οφείλεται σίγουρα και σε διορθωτικές κινήσεις του Αργύρη Γιαννίκη αλλά δεν είχε το χρόνο να κάνει πολλές αλλαγές. Γι΄αυτό και πολύ έξυπνα άλλαξε τα πρόσωπα αντί για τις προσεγγίσεις αφού ο χρόνος ήταν αντίπαλός του. Ο Γεράσιμος Μήτογλου κι ο Λάζαρος Ρότα ήταν εντυπωσιακά καλοί, δεδομένου πως έκαναν το επίσημο ντεμπούτο τους 17 Οκτώβρη.
Άμεση πίεση αλλά και άσκοπα τρεξίματα
Ο νέος τεχνικός της ΑΕΚ είχε υποσχεθεί άμεση πίεση όταν χάνεται η κατοχή. Κράτησε το λόγο του κι από τον πρώτο επίσημο αγώνα του το είδαμε να υπάρχει αυτό στην ομάδα. Δεν είναι βέβαια σε τελειοποιημένη μορφή και είναι λογικό. Είδαμε πολλές φορές άλλωστε αρκετούς πάικτες της ομάδας να τρέχουν άσκοπα και είτε να κουράζονται νωρίς, από το 60΄ οι ποδοσφαιριστές έδειχναν με βαριά πόδια, είτε να αφήνουν κενούς χώρους.
Σε γενικές γραμμές λειτούργησε όμως. Πρέπει βέβαια να βρουν μια καλύτερη φόρμα και ένα σταθερά καλό πρόσωπο οι χαφ της «Ένωσης» καθώς ο Αντρέ Σιμόες έλλειπε καιρό κι ο Ντάμιαν Σιμάνσκι δεν περνάει και το καλύτερο φεγγάρι. Η τακτική προσέγγιση στο κομμάτι αυτό λοιπόν δημιουργεί μια ανυπομονησία για το μέλλον, εκεί που θα έχει αφομοιωθεί περισσότερο και θα βλέπουμε καλύτερες αντιδράσεις εντός γηπέδου.
Αρχηγός Μάνταλος, κορυφαίος Αμραμπάτ, και εξαφανισμένος Γέβτιτς
Ο Πέτρος Μάνταλος βρίσκει τη θέση που του ταιριάζει. Δεν περιμένουν όλοι τα πάντα από εκείνον και φαίνεται πως έχει βγάλει από πάνω του ένα μεγάλο φορτίο. Απολαμβάνει περισσότερο το παιχνίδι κι αυτό λειτουργεί θετικά και στο σύνολο της ομάδας. Αξιομνημόνευτη στιγμή όταν στην επανάληψη του πέναλντι από τον Στίβεν Τσούμπερ, ο αρχηγός της ΑΕΚ μαζί με τον Σέρχιο Αραούχο ζητάνε από τον κόσμο να ενθαρρύνει τον Ελβετό παικταρά.
Ο Νορντίν Αμραμπάτ μπήκε και έκανε αυτό που έπρεπε και με το παραπάνω. Άλλαξε όλο το παιχνίδι, βρήκε λύσεις εκεί που όλοι όσοι βρίσκονταν εντός αγωνιστικού χώρου έδειχναν να ξεμένουν από ιδέες. Πήρε το πέναλντι, έτρεξε τους αντιπάλους και γενικά τα έκανε όλα να φαίνονται τόσο απλά. Αμφιταλαντεύομαι αν η θέση του είναι στον πάγκο ως χρυσή αλλαγή ή βασικός και αναντικατάστατος.
Ο Ντάρκο Γέβτιτς δεν είναι αυτό που κάποιοι περίμεναν. Εγώ προσωπικά περίμενα περίπου αυτό που βλέπουμε. Τρεξίματα πολλά αλλά ουσία ελάχιστη. Ξεκίνησε βασικός και τον θυμηθήκαμε μόνο όταν τραυματίστηκε γιατί ακούστηκε το όνομά του στις αλλαγές. Πρέπει να το διορθώσει και να γίνει πιο ουσιαστικός στον τρόπο παιχνιδιού του. Δεν υπάρχει δικαιολογία προσαρμογής καθώς οι ποιοτικοί ποδοσφαιριστές (Τσούμπερ, Αμραμπάτ) το κατάφεραν εξ αρχής.
ΥΓ1: Η σοβαρότητα του Βράνιες είναι άξια αναφοράς αλλά έχουμε ακόμη καιρό να το συζητάμε!
ΥΓ2: Μεγάλο ζήτημα το ρίσκο, ο Γιαννίκης το πήρε και τα κατάφερε!
ΥΓ3: Μπράβο στον κόσμο της ΑΕΚ που υπάκουσε και δεν έδωσε δικαίωμα σε όσους περίμεναν στη γωνία!
Ο Κάθε Αθανασιάδης είναι η τιμωρία του Ελληνικού ποδοσφαίρου
Ξαφνικά ο τερματοφύλακας που υπέπεσε σε παιδαριώδες λάθος στην Τούμπα και δέχτηκε 5 γκολ από τον Ολυμπιακό κερδίζει, ως MVP, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Τι κάνουμε τώρα;
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Όντας θεατής του Ελληνικού ποδοσφαίρου, όχι μόνο ως φίλαθλος της ΑΕΚ, δεν πλήττεις ποτέ. Ανέκαθεν ο αθλητισμός και δη το ποδόσφαιρο δεν περιορίζονται σε 90 λεπτά αγώνα. Όποιος θέλει να εμβαθύνει μπορεί να αντιληφθεί νοοτροπίες, συμπεριφορές και πεποιθήσεις που οδηγούν στο κάθε αποτέλεσμα μιας απόφασης. Προσωπολατρίες, εμπάθειες, «κανιβαλισμοί» και βιαστικά συμπεράσματα είναι κάποια από τα «αξιοθέατα» που μπορεί κάποιος να συναντήσει στο ποδόσφαιρο της Ελλάδος.
Για κάθε τέτοια συμπεριφορά έρχεται η ώρα της τίσις όπως έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες. Κάποιος θα ξεφύγει, θα ανέβει και θα διαπρέψει δείχνοντας στα καθηλωμένα μάτια όλων πως έκαναν λάθος. Στην περίπτωσή μας εχθές ήταν ο Γιώργος Αθανασιάδης. Τώρα θα μου πείτε «Είναι τόσο μεγάλο θέμα που ένας τερματοφύλακας δεν κατάφερε να εξελιχθεί στη χώρα μας και διαπρέπει στο εξωτερικό;». Δεν θα ήταν, όχι! Αν ήταν ο μόνος… Τώρα που τα τελευταία χρόνια γεμίζουμε Αθανασιάδηδες αποτελεί φλέγον ζήτημα ναι.
Δεν είναι μόνο η ΑΕΚ που το έκανε ώστε να κατηγορήσουμε έναν και μόνο σύλλογο. Είναι η νοοτροπία που υπάρχει τριγύρω μας. Πόσοι ήταν αυτοί που μετά το έμμεσο που έκανε σε εκείνο το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ δεν είπε πως ο Έλληνας γκολκίπερ δεν ξέρει τα βασικά ή όταν ήταν ο τερματοφύλακας που δέχτηκε πέντε (5) γκολ από τον Ολυμπιακό δεν κρίθηκε αρνητικά. Δίκαια ή άδικα είναι άλλο θέμα. Μη βγάζοντας εννοείται τον εαυτό μου απέξω.
Υπήρξε ένας που να αναφέρει πως ο Γιώργος Αθανασιάδης έτυχε τερματοφύλακας της ΑΕΚ στην πιο τραγική «Κιτρινόμαυρη» άμυνα που υπήρξε εδώ και πολλά χρόνια μη εμπνέοντας εμπιστοσύνη ούτε σε οικογενειακό διπλό προπόνησης; Λίγοι… Έχω ξαναπεί πως οι Ευρωπαϊκές διοργανώσεις είναι ο καθρέφτης των ομάδων σαν σύνολο αλλά και των ποδοσφαιριστών ατομικά. Εκεί σπάνια να κοροϊδέψεις κάποιον αν δεν μπορείς να ανταποκριθείς. Εχθές ο Έλληνας γκολκίπερ βγήκε «παίκτης του αγώνα» με αντίπαλο τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Οι άνθρωποι της χώρας μας δεν έχουν καλή σχέση με την υπομονή και τη στήριξη. Περιμένουν στη γωνία χωρίς να κρίνουν ορθώς κάποιον. Προφανώς δεν αξίζουν όλοι τα προαναφερόμενα. Για παράδειγμα θα μπορούσε κάποιος να πει πως «Αν είναι έτσι γιατί δεν δώσαμε εμπιστοσύνη στον Νεντελτσιάρου ή τον Χνιντ ή τον Παουλίνιο;». Εκεί μπαίνει η έλλειψη της τεχνογνωσίας. Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να μπορεί να κρίνει υπεύθυνα και σωστά τα λάθη των αθλητών αλλά και τις δυνατότητες που αυτοί έχουν.
Με μαθηματική ακρίβεια θα δούμε ξανά Αθανασιάδηδες και Κολοβούς. Διότι κάποιες νοοτροπίες είναι βαθιά ριζωμένες που δυστυχώς θεωρούνται δεδομένες και σωστές και περνάνε αφιλτράριστες. Τολμώ να πω πως αυτές οι συμπεριφορές δεν περιορίζονται καν στο χώρο του αθλητισμού αλλά τους συναντάμε καθημερινά στον έξω κόσμο. Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό…
ΥΓ: Στα αμιγώς «Κιτρινόμαυρα» δεν υπάρχει ρήτρα στον Έλληνα γκολκίπερ οπότε αυτό είναι υπέρ της ΑΕΚ
ΥΓ2: Δεν έχω εντοπίσει τα σημεία που ο Τσίτσαν Στάνκοβιτς υπερτερεί του Γιώργου Αθανασιάδη
Το ερωτηματικό της πραγματικής στήριξης Μιλόγεβιτς και η ανάγκη για άμεση σταθερότητα
Ξεπεράσαμε ακόμη μια ήττα-συνήθεια σε ντέρμπι και κοιτάμε την επόμενη μέρα, με ποιους μας βρίσκει, σε τι κατάσταση και τι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Επιστρέφοντας από τη Θεσσαλονίκη η ομάδα δεν γύρισε με το τρίποντο στις αποσκευές της. Η εικόνα των τριών τελευταίων χρόνων στοίχειωσε και τη φετινή ομάδα και κατέβηκε (;) απαθής σε ένα ακόμη μεγάλο παιχνίδι. Το αποτέλεσμα δεν ήταν άλλο εκτός της ήττας με σκορ 2-0. Οι πρώτες αντιδράσεις έκαναν την εμφάνισή τους. Η γκρίνια είναι λογικό πως υπήρχε ενώ έγινε μεγάλη κουβέντα ως προς το θέμα «Μιλόγεβιτς» και κατά πόσο θα παραμείνει στον πάγκο της ομάδας ο Σέρβος τεχνικός.
Θεωρητικά μιλώντας και μέσα από το ρεπορτάζ προκύπτει πως η ΑΕΚ τον στηρίζει και επιμένει πως είναι ο κατάλληλος. Μη παίρνοντας θέση απλά θυμάμαι και τη στήριξη που είχε δεχθεί και ο Μανόλο Χιμένεθ που θα ήταν ο «πρωταθληματικός» προπονητής του νέου γηπέδου, ο Μαρίνος Ουζουνίδης αλλά και ο Μάσιμο Καρέρα. Όλοι τους είχαν ένα κοινό. Ήταν οι εκλεκτοί για την «Αγιά Σοφιά- OPAP ARENA». Δεν κρίνω, σε αυτήν την φάση, αν ήταν ορθό ή όχι να απομακρυνθούν, απλά κρατάω μικρό καλάθι, όπως λέει κι ο σοφός λαός, ως προς την πλήρη στήριξη στον Βλάνταν Μιλόγεβιτς.
Ακούγοντας πως δεν τίθεται θέμα για τον Σέρβο προπονητή θεωρώ πως ήταν λογικό να συμβεί κάτι τέτοιο. Το θέμα είναι όμως…«Θα κρατηθεί η ίδια γραμμή σε ενδεχόμενο στραβοπάτημα τις επόμενες τέσσερις αγωνιστικές;». Αν ο μη γένοιτο η ΑΕΚ δυσκολευτεί στο Αγρίνιο και δεν πάρει τη νίκη ποια θα είναι η αντίδραση; Προφανώς και οι άνθρωποι της «Ένωσης» το έχουν σκεφτεί και σίγουρα ήδη ξέρουν τις επόμενες κινήσεις τους ανάλογα τα αποτελέσματα. Εν ολίγοις η ουσία είναι πως ο Σέρβος τεχνικός καλείται να στηρίξει ο ίδιος τον εαυτό του με τα θετικά αποτελέσματα και την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Ο στόχος που επιβάλλεται να θέσουν όλοι στο «Κιτρινόμαυρο» στρατόπεδο και πρώτος ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς είναι η συγκέντρωση τουλάχιστον 10 βαθμών τις επόμενες τέσσερις αγωνιστικές. Εκεί που ο «Δικέφαλος» αντιμετωπίζει: Παναιτωλικό, Ατρόμητο, Βόλο και Άρη. Τότε θα μπορούμε να πούμε πως έχει έρθει η σταθερότητα και κερδίζει πόντους πραγματικής υποστήριξης ο Σέρβος τεχνικός. Για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία κάποιων ποδοσφαιριστών που βολεύονται με το μέτριο. Δυστυχώς έτσι δεν χτίζεται μια μεγάλη ομάδα και επ΄ ουδενί δεν μπορείς να συγκαταλέγεις τον εαυτό σου στους άμεσους διεκδικητές-φαβορί για τον τίτλο του πρωταθλητή.
Η ΑΕΚ θέλει χρόνο αλλά όσο της πιστώνεται ο χρόνος πρέπει παράλληλα να δείχνει κάτι. Να παράγει έργο παιχνίδι με το παιχνίδι. Δεν θα ξυπνήσει ένα πρωί Κυριακής και από το μέτριο θα πάει στο τέλειο. Ξεκίνησε καλά με τον Ιωνικό, κατάφερε από 3-0 να ολοκληρώσει την αναμέτρηση σε 3-3 με τον ΟΦΗ, προβλημάτισε στην αγχωτική νίκη με τη Λαμία με σκορ μόλις 1-0 στο Ολυμπιακό Στάδιο και δεν κατέβηκε ποτέ στην Τούμπα δεχόμενη δύο γκολ σχεδόν ακούραστα από την ομάδα του Ρασβάν Λουτσέσκου. Πρέπει να αλλάξουν πράγματα άμεσα και τότε όλα θα γίνουν καλύτερα. Η υπομονή του κόσμου κερδίζεται με την παραγωγή έργου, δεν απαιτείται.
Ψάχνοντας τη χαμένη ταχύτητα, το «τσαγανό» και την τακτική στην Τούμπα!
Πρώτο χαμένο ντέρμπι για την ΑΕΚ στο πρώτο μεγάλο της ματς για φέτος. Το αποτέλεσμα δεν ήταν θετικό και προβλημάτισε σε πολλά και διαφορετικά σημεία…
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Από την απόλαυση των όσων βλέπαμε από τους ποδοσφαιριστές φτάσαμε να ζητάμε αντοχή και υπομονή. Το χρονικό είναι γνωστό και ορατό. Ξεκίνησε από την καλή νίκη απέναντι στον Ιωνικό που από την αρχή επιβεβαιώθηκαν τα αμυντικά προβλήματα της ομάδας. Συνεχίστηκαν στον ΟΦΗ όπου το 3-0 έγινε 3-3. Όσο και να…βοήθησε η διαιτησία σε αυτό, δεν γίνεται να δέχεσαι τρία γκολ σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και να μη φταις καθόλου. Με τη Λαμία εμφανίστηκαν και τα πρώτα σημάδια κούρασης στην επίθεση με την ομάδα να μην μπορεί να βγάλει εύκολα φάση και ολοκληρώθηκε στην Τούμπα.
Μια ομάδα αντιμετώπισε ασύνδετους ποδοσφαιριστές
Ο ΠΑΟΚ ήταν ομάδα. Με όλη τη σημασία της λέξης. Βρίσκονταν μεταξύ τους, συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον. Εν αντιθέσει με την ΑΕΚ που δεν θύμισε ομάδα. Κανείς δεν ήταν πάνω από μέτριος. Οι μόνοι που ξεχώρισαν ήταν ο Σέρχιο Αραούχο, ο Εχσάν Χατζισαφί και ίσως ο Τσίτσαν Στάνκοβιτς που στο πρώτο γκολ δεν έχει καλή οπτική και πραγματοποιεί και νωρίτερα μια σωτήρια επέμβαση. Οι προαναφερθέντες δεν έκαναν κάτι πολύ καλό, απλά δεν βυθίστηκαν στη μετριότητα.
Πότε θα αποκτήσουμε DNA νικητή;
Ακόμη ένας αγώνας στην Τούμπα, ακόμη ένα ντέρμπι, ακόμη μια φορά που η ΑΕΚ δεν καταφέρνει να μεταφέρει στο γήπεδο μια σωστή νοοτροπία. Αντί αυτού είδαμε παθογένειες και μια «Ένωση» που, στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, περίμενε τον ΠΑΟΚ. Με τους γηπεδούχους μάλιστα να αγωνίζονται με τους αναπληρωματικούς κεντρικούς αμυντικούς ως βασικούς και την ομάδα του Βλάνταν Μιλόγεβιτς να μην μπορεί να το εκμεταλλευτεί αυτό.
Μια ήρεμη νίκη σκακιέρας του Λουτσέσκου
Ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς δεν καταφέρνει να αλλάξει τα πράγματα εντός αγώνα όταν αυτά στραβώνουν. Το είδαμε στην Κρήτη όπου η ομάδα, πέρα από τις αποφάσεις των διαιτητών, κατάφερε να δεχτεί τόσο εύκολα και γρήγορα τρία γκολ με τον Σέρβο να μη βοηθάει με τις αλλαγές που πραγματοποίησε. Παρόμοιες είδαμε και σήμερα στην Τούμπα. Ο Ντάμιαν Σιμάνσκι φάνηκε νευριασμένος με την αλλαγή του και όχι άδικα. Πέρασε μέσα έναν μη γρήγορο χαφ όπως ο Γεβχέν Σάκχοφ και κράτησε για παρτενέρ του έναν εξίσου αποδεδειγμένα αργό, τον Ντάμιαν Λε Ταλέκ.
Εκεί το «Κιτρινόμαυρο» κέντρο χάθηκε. Η είσοδος του Καρίμ Ανσαριφάρντ δεν βοηθάει και δεν φέρνει αποτέλεσμα η συνύπαρξή του με τον Σέρχιο Αραούχο σε δυάδα επίθεσης. Η χρησιμοποίηση επίσης του Τάνκοβιτς μόνο εκνευρισμό μπορεί να φέρει καθώς ο Σουηδός εμφανίζεται αδιάφορος σχεδόν σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται.
Ο MVP Μπίσεσβαρ και το δώρο της ΑΕΚ
Ο Ολλανδός ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ είναι, για εμένα, ο πιο ποιοτικός της Σούπερ Λιγκ αποδεδειγμένα. Για την ΑΕΚ δεν φάνηκε να είναι πρόβλημα καθώς ούτε μια φορά δεν υπήρξε πάνω από ένας ποδοσφαιριστής στο μαρκάρισμά του με αποτέλεσμα να κάνει ό,τι θέλει. Εν αντιθέσει με τον Στίβεν Τσούμπερ που έβλεπε μόνο πόδια παικτών του «Δικεφάλου» του Βορρά τριγύρω του. Ο Κλεμάν Μισελέν είχε ένα κακό βράδυ με τον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ να κάνει τα πάντα. Έβαλε το γκολ, δημιούργησε φάσεις ενώ κέρδισε και το πέναλντι.
Κατά τη γνώμη μου ίσως δεν είναι ώρα για ριζικές αλλαγές όπως η απομάκρυνση του Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Πρέπει όμως να διορθωθούν πολλά. Δεν είναι μόνο θέμα της έλλειψης χημείας των ποδοσφαιριστών. Φαίνεται πως σε κάποιους τομείς η «Ένωση» δεν έχει δουλέψει τα βασικά. Στην άμυνα συνεχίζει να προβληματίζει ενώ στηρίζεται κυρίως στην ατομική προσπάθεια των ποδοσφαιριστών της και δεν βγαίνει κάποιο σύστημα. Είτε επιθετικά είτε στα μετόπισθεν.
Μη ξεχνάμε πως μέχρι στιγμής η ΑΕΚ έχει αποκλειστεί από κάποια Βελέζ στην Ευρώπη, έχει κάνει το 3-0 σε 3-3 με τον ΟΦΗ, έχει προβληματίσει με τη Λαμία και τώρα έχασε δίκαια και με…κατεβασμένα τα χέρια κόντρα στον ΠΑΟΚ στο πρώτο της ντέρμπι. Ο Σέρβος τεχνικός ανέφερε πως «Δεν αξίζαμε να φύγουμε ηττημένοι» αλλά κάτι τέτοιο δεν ξέρω πως μπορεί να στηριχθεί. Αναμένουμε τη συνέχεια!
ΥΓ: Ο Σιμόες είπε το αυτονόητο αλλά για κάποιους είναι σύνθετη σκέψη!
Κι αν ξεκινούσε εχθές το πρωτάθλημα;
Τώρα τι; Θα πούμε «Ευτυχώς που αναβλήθηκε η πρώτη αγωνιστική»; Η ΑΕΚ όφειλε να είναι πλήρης αλλά ακόμη ψάχνεται κι αυτό δεν της βγαίνει σε καλό!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Τα φιλικά προετοιμασίας πραγματοποιούνται σχεδόν πάντα με σκοπό να καταλάβει ο προπονητής της εκάστοτε ομάδας σε τι βαθμό ετοιμότητας είναι το σύνολο που έχει δημιουργήσει. Ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς μαρτύρησε εχθές πως αυτό που παρακολούθησε δεν του άρεσε στα περισσότερα σημεία. Η ΑΕΚ είναι ανέτοιμη και πρέπει να βιαστεί περισσότερο να καλύψει τις τελευταίες ανάγκες οι οποίες όμως είναι πολύ κομβικές γιατί αλλιώς θα ζήσουμε ένα Deja Vu της περσινής αποτυχημένης σεζόν.
Η «Ένωση» παρατάχθηκε στο φιλικό απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης έχοντας σε έλλειψη κάποιους από τους νέους ποδοσφαιριστές της. Ο Μισελέν εμβολιάστηκε πρόσφατα και ήταν άτονος, ο Χατζισαφί ταλαιπωρείται από θλάση καθώς μπήκε σε φουλ ρυθμούς έχοντας ήδη πάνω από ένα χρόνο που αγωνίζεται συνεχόμενα, ο Αραούχο ξεκίνησε από τον πάγκο όπως κι ο Άμραμπατ. Βλέπουμε πως όταν στην αρχική ενδεκάδα υπάρχουν ποδοσφαιριστές που «πρωταγωνίστησαν» αρνητικά στην περσινή κάκιστη πορεία της ΑΕΚ, η εικόνα είναι άκρως αρνητική.
Είδαμε τον Στράτο Σβάρνα να ξεκινάει βασικός και μάλιστα ως δεξί μπακ ενώ στον πάγκο υπήρχε ο Βένταντ Ραντόνια. Μπορεί ο νεαρός να μην πείθει αλλά τουλάχιστον είναι η φυσική του θέση. Τακτικά, το παιχνίδι χάθηκε πολύ στο κέντρο. Εκεί όπου ο Σάκχοφ αποδεδειγμένα δεν μπορεί να βοηθήσει πλέον τα μέγιστα, όπως στην αρχή με προπονητή τον Μάσιμο Καρέρα, κι ο Σιμάνσκι έχει αντοχές, τρεξίματα, όρεξη αλλά δεν έχει την απαιτούμενη τεχνική για να παίξει τη θέση στην οποία χρησιμοποιείται. Ένας Λε Ταλέκ δεν φέρνει την άνοιξη. Ένα ακόμη γεγονός που πρέπει να τονίσουμε είναι η εμφάνιση του Τσίτσαν Στάνκοβιτς. Όπως αποθεώθηκε δικαίως στα πέναλντι με τη Βελέζ, κι ας αποκλείστηκε η ομάδα, εχθές ήταν αρνητικός. Κάποιες έξοδοι που επιχείρησε ήταν λάθος ενώ στο γκολ φέρει ευθύνη.
Δυστυχώς στην ΑΕΚ έδωσαν έμφαση στο να βρούνε παίκτες για τη νέα σεζόν, κάτι που έγινε αλλά με καθυστερήσεις κι αυτό ήδη φαίνεται, και δεν έγιναν οι αποχωρήσεις που όλοι περιμέναμε. Είναι κρίμα ένα νέο σύνολο να βασίζεται σε κάποιους παίκτες που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να βοηθήσουν πλέον. Πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από πασιφανές στην «Κιτρινόμαυρη» ΠΑΕ το γεγονός πως χρειάζονται τρεις (3) μεταγραφές ακόμη. Ένα αριστερό μπακ, ένας οργανωτής στο κέντρο οπωσδήποτε και ένα εξτρέμ ακόμη.
Από τα λίγα θετικά του φιλικού απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης για την «Ένωση», αν όχι το μόνο, ήταν η εμφάνιση του Νορντίν Άμραμπαντ. Ο Μαροκινός ποδοσφαιριστής, αν και φαινόταν από χιλιόμετρα ανέτοιμος, έδειξε πως διαθέτει κλάση ανώτερη από τους υπόλοιπους. Εμπνέει μια σιγουριά και σίγουρα, αν είναι υγιείς, θα βοηθήσει τα μέγιστα φέτος. Παραλίγο άλλωστε να μοιράσει μια φοβερή ασίστ αλλά ο Αραούχο συνεχίζει να μην μπορεί να πετύχει το παρθενικό του γκολ. Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε τα πρώτα δείγματα της ομάδας στα πρώτα επίσημα ματς της Ελλάδος τα οποία πλησιάζουν…απειλητικά!
Ο περιορισμός των «παλιών» διώχνει την ηττοπάθεια και φέρνει αλλαγές
Εδώ και περίπου τρεις εβδομάδες τα μεταγραφικά τρέχουν στην «Ένωση». Κάτι που δείχνει πως οι υπεύθυνοι ταρακουνήθηκαν από τον αποκλεισμό-σοκ από κάποια Βελέζ Μόσταρ. Εξίσου σημαντικό είναι όμως ακόμη ένα κομμάτι!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
«Κάλλιο αργά παρά ποτέ», λέει ο σοφός λαός και κανείς δεν αμφισβητεί την ορθότητα της φράσης αυτής. Ο όρος «αργά» εξαντλήθηκε στην ΑΕΚ αλλά φαίνεται πως πλέον τα πράγματα μπαίνουν σε μια σειρά. Η απόκτηση του Μισελέν αλλά και του Άμραμπατ, ακόμη κι αυτή του Χατζισαφί, δείχνουν πως γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια να μην μείνει ξανά ακάλυπτο το ρόστερ της ομάδας πριν καν αρχίσει το πρωτάθλημα.
Εκτός από την απόκτηση ικανών ποδοσφαιριστών πρέπει στην ΑΕΚ να κοιτάξουν ακόμη ένα κομμάτι που είναι εξίσου σημαντικό για να λειτουργήσει ομαλά το νέο ρόστερ και να μην ξαναδούμε εικόνες όπως πέρυσι. Η «Ένωση» είχε συνηθίσει, παρά τις όποιες αλλαγές γίνονταν κάθε χρονιά, να έχει μια σταθερά. Ποδοσφαιριστές δηλαδή που δεν έχαναν τη θέση τους από κανέναν καινούργιο και είχαν…ήσυχο το κεφάλι τους πως θα αγωνίζονται βασικοί και θα αποτελούν τον κορμό του ρόστερ.
Εκεί είναι το φετινό μεγάλο στοίχημα θεωρώ της ΑΕΚ. Να μπορέσει να μειώσει την επιδραστικότητα αυτών των προσώπων στην ομάδα και να τους αντικαταστήσει στη βασική ενδεκάδα με νεοφερμένους ποδοσφαιριστές και πιο ικανούς. Δεν χρειάζεται όμως οι λεγόμενοι «παλιοί» να αποχωρήσουν από την ομάδα. Σίγουρα μια αλλαγή στο ρόλο που έχουν και η καθιέρωσή τους ως παίκτης-αλλαγή που θα προσφέρει ουσία όμως από τον πάγκο να είναι η ιδανική λύση.
Το παραπάνω είναι η μόνη λύση, θεωρώ, στο δρόμο προς την επιστροφή στις μεγάλες νίκες και τις δόξες. Όσοι ποδοσφαιριστές νέοι και να έρθουν, που καλώς έρχονται εννοείται, στο ρόστερ της ομάδας υπάρχουν ακόμη πρόσωπα που έχουν ηττηθεί σε πολλά ντέρμπι, έχουν υποστεί ήττες-σοκ, αποκλεισμούς που κανείς δεν φανταζόταν, και γνεικά έχουν συγκεντρώσει μεγάλες ποσότητες ηττοπάθειας που μεταφέρονται στο σύνολο. Αυτό πρέπει άμεσα να αλλάξει.
Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που η διοίκηση της ΑΕΚ αποφάσισε ορθώς να αλλάξει τουλάχιστον 8 βασικούς ποδοσφαιριστές σε σχέση με την περσινή σεζόν. Μέσα από τις μεταγραφές και το νέο αέρα που θα υπάρχει σαφώς στην ομάδα είναι πολύ πιθανό να υπάρξει μια τεράστια καλυτέρευση της εικόνας των ποδοσφαιριστών που μέχρι πρότινος αποτελούσαν τον κορμό της ομάδας και είχαν βυθιστεί σε μια άνευ λόγου και αιτίας στασιμότητα.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν
Ποιος περίμενε να μπει σε «μπελάδες» η «Ένωση» στη Βοσνία από το πρώτο της επίσημο… Φυσικά μια ματιά στους παίκτες που αναγκάστηκε να επιλέξει ο Μιλόγεβιτς αρκούσε…
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Καλή αγωνιστική χρονιά και επίσημα στην ΑΕΚ. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες θα υπήρχε αναμονή για τον προκριματικό αγώνα ως προς την εμφάνιση κάποιων μεταγραφικών αποκτημάτων αλλά τελικά αυτό δεν έγινε. Η προσμονή είχε να κάνει με το «στοίχημα» που έβαζε ο κάθε φίλαθλος της ομάδας με τον εαυτό του ως προς το πόσο θα μπορούσε να αλλάξει η εικόνα των ίδιων παικτών που πέρυσι δεν κατάφεραν να κάνουν ούτε τα βασικά. Η απάντηση ήρθε με το χειρότερο τρόπο. Τίποτα δεν άλλαξε!
Είχα γράψει και στα μέσα του Ιουνίου πως η ΑΕΚ πάει να κοντραριστεί ακόμη μια καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο με έναν αντίπαλο που δεν μπορεί κανείς να κερδίσει…το χρόνο. Ήταν καλή «μαντεψιά»; Όχι! Όποιος και να ανέλυε τα δεδομένα που υπήρχαν θα έβγαινε περίπου στο ίδιο πόρισμα. Το αποκορύφωμα ήταν κάποιες δηλώσεις αρκετών «ειδικών» πως η ομάδα δεν χρειάζεται μεταγραφές να κερδίζει κάποια Βελέζ. Μπορούν και οι υπάρχον ποδοσφαιριστές. Οι ίδιοι που την περασμένη αγωνιστική σεζόν δέχτηκαν ακούραστα 5 γκολ από Ολυμπιακό και γενικά ήταν πάντα στην επικαιρότητα για λάθος λόγο.
Η απάντηση λοιπόν ήρθε με τον πιο σκληρό τρόπο. Θες μεταγραφές όχι μόνο για να προκριθείς από μια Βοσνιακή μέτρια ομάδα αλλά και για να κάνεις τα βασικά. Οι «Κιτρινόμαυροι» έχασαν την αναμέτρηση από τρεις παράγοντες. Τους δύο μπορεί και έπρεπε να τους είχε λύσει προνοώντας κι όχι μαθαίνοντας από τα λάθη της ακόμη μια φορά. Αρχικά δεν υπάρχουν ποδοσφαιριστές στα άκρα της άμυνας που μπορούν να υποστηρίξουν φανέλα βασικού. Ο Μιχάλης Μπακάκης έχει δώσει ό,τι μπορούσε να δώσει και απλά απογοητεύει εδώ και δύο χρόνια. Ο Λόπες προσπαθεί αλλά ούτε αυτός μπορεί να ξεχωρίσει. Η μόνη περίπτωση που μπορεί να προκαλέσει ενδιαφέρον είναι του Μάριο Μιτάι που ούτε αυτός φαίνεται έτοιμος ακόμη για βασικός. Δεν νομίζω πως με τον Εχσάν Χατζισαφί θα ανέβει το επίπεδο των μπακ λοιπόν.
Εν συνεχεία βλέπουμε μια αδυναμία της ΑΕΚ να φτιάξει το παιχνίδι της στο κέντρο. Αυτό συμβαίνει διότι δεν διαθέτει ποδοσφαιριστές που μπορούν να φτιάξουν μια φάση ή να κρατήσουν μπάλα. Είναι όλοι «κόφτες». Ο Σιμάνσκι είναι φιλότιμος, προσπαθεί αλλά δεν δείχνει πως σε μια ομάδα πρωταθλητισμού μπορεί να σταθεί βασικός. Ο Σάκχοφ ταλαιπωρεί τον εαυτό του και την ομάδα από τα μισά της περσινής σεζόν δυστυχώς. Ούτε ο Σιμόες αλλά ούτε κι ο Γαλανόπουλος είναι ποδοσφαιριστές που έχουν τα στοιχεία αυτά. Συνεπώς χρειάζεται μια μεταγραφή ενός παίκτη με τα στοιχεία του Ολιβιέ Εντσάμ.
Ο τρίτος και τελευταίος παράγοντας, όσο και να μην θέλουμε να σταθούμε εκεί καθώς δεν υπάρχει δικαιολογία για αυτήν την εμφάνιση, ήταν οι διαιτητές του αγώνα. Το γκολ του Καρίμ Ανσαριφάρντ θα έκανε το 2-1 λίγο πριν το ημίχρονο και ίσως η «Ένωση» να είχε τελειώσει από νωρίς το θέμα νίκη. Δυστυχώς όμως το στέρησε αδίκως και λανθασμένα η απόφαση να ακυρωθεί το καθαρότατο τέρμα του Ιρανού.
Είναι κρίμα λοιπόν για όλα τα παραπάνω η παρουσία του Βλάνταν Μιλόγεβιτς που είναι αναγκασμένος να ζήσει όσα έζησε κι ο προκάτοχός του, Μανόλο Χιμένεθ. Κάτι που σίγουρα δεν εξυπηρετεί κανέναν. Η ΑΕΚ παραμένει προφανώς το φαβορί για την πρόκριση αλλά μπήκε μόνη της σε μπελάδες. Τα πράγματα δυστυχώς ξεκινούν από εκεί που έμειναν. Υπάρχει λίγος χρόνος να αλλάξουν αλλά χρειάζονται γενναίες αποφάσεις.
Βράνιες: Οι τέσσερις λόγοι που τον καθιστούν μη ιδανική λύση για την ΑΕΚ
Ο Βόσνιος κεντρικός αμυντικός είναι κοντά στην επιστροφή του στην «Ένωση» για ακόμη μια φορά. Είναι όμως η ιδανική λύση για την ομάδα;
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Η υπόθεση Όγκνιεν Βράνιες άνοιξε ακόμη μια φορά σαν να μη πέρασε μια μέρα στο μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας. Μετά την επιστροφή Σέρχιο Αραούχο ετοιμάζεται ακόμη μια με τον Βόσνιο να είναι κοντά στο να φορέσει ξανά τον «Δικέφαλο» στο στήθος. Οι δύο περιπτώσεις δεν μοιάζουν όμως καθόλου μεταξύ τους.
Ο Τσίνο δεν κατάφερε ποτέ να αποκτηθεί με τη μορφή αγοράς από την ομάδα και πάντα υπήρχε το εμπόδιο της Λας Πάλμας. Ο Όγκνιεν Βράνιες ήταν εξ ολοκλήρου ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ και κατάφερε να απογοητεύσει πολλάκις.
Για να μην υπάρξει παρεξήγηση δεν αναφέρομαι στα ποδοσφαιρικά στοιχεία του ποδοσφαιριστή. Ο Βόσνιος είναι με διαφορά πολύ καλύτερος από όλους τους κεντρικούς αμυντικούς που είχε πέρυσι η «Ένωση», με μόνη εξαίρεση τον Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι που κρατούσε μια άμυνα μόνος του. Υπάρχουν όμως τέσσερις λόγοι που δεν καθιστούν τον Όγκνιεν Βράνιες την ιδανική λύση για την ΑΕΚ.
Η αντίθετη γνώμη του Κονέ
Ο Παναγιώτης Κονέ έχει δείξει από την αρχή πως δεν συμφωνεί με την επιστροφή του Βόσνιου κεντρικού αμυντικού. Αν η ΑΕΚ προχωρήσει τελικά στην απόκτησή του θα υπάρξει το ερώτημα…πόσο περνάει τελικά η γνώμη του Τεχνικού Διευθυντή της ομάδας;
Ο ίδιος υπήρξε συμπαίκτης με τον Βράνιες στην «πρωταθληματική» σεζόν των «Κιτρινόμαυρων» και γνωρίζει από πρώτο χέρι τις συμπεριφορές του παίκτη. Εφόσον είναι αυτός που ο Δημήτρης Μελισσανίδης εμπιστεύεται για την αναδιαμόρφωση του νέου ρόστερ τότε πρέπει να γίνει σεβαστή η άποψή του σε αυτήν την υπόθεση.
Μια βόμβα στα αποδυτήρια του Μιλόγεβιτς
Είναι κοινό μυστικό πως ο Όγκνιεν Βράνιες μπορεί να μεταμορφωθεί από ένας ηγέτης της άμυνας σε μια βόμβα των αποδυτηρίων. Δυστυχώς αυτό δεν έχει κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή καθώς έχει δείξει πως μπορεί να χαλάσει τα πάντα σε άκυρη στιγμή επειδή κάτι δεν του άρεσε. Το έδειξε και στη χρονιά που κατέκτησε το πρωτάθλημα με τον «Δικέφαλο» όταν δεν πήγαινε στις προπονήσεις επειδή ήθελε να πάρει μεταγραφή στην Άντερλεχτ.
Ξανά έγινε και στην τελευταία του θητεία όπου έφυγε από την Ελλάδα και δεν γύρισε ποτέ ενώ υπήρχαν αγωνιστικές υποχρεώσεις με την «Ένωση». Δεν ξέρω κατά πόσο είναι σοφό να τοποθετήσεις έναν τέτοιο ιδιόρρυθμο ποδοσφαιριστή στα αποδυτήρια ενός νέου προπονητή που προσπαθεί να χτίσει μια καλή σχέση ανάμεσα σε αυτόν και τους ποδοσφαιριστές του.
Η αγωνιστική αδράνεια του ποδοσφαιριστή
Ο Όγκνιεν Βράνιες από όταν πήγε στην Άντερλεχτ μόνο σταθερή πορεία δεν διανύει. Στη Βελγική ομάδα κατάλαβαν από νωρίς πως έχουν να κάνουν με έναν πολύ περίεργο χαρακτήρα που μπορεί να επιφέρει προβλήματα στην ομάδα. Έκτοτε ο ίδιος παραχωρήθηκε δανεικός στην ΑΕΚ, έμενε συνεχώς εκτός αποστολής ενώ έφτασε να προπονείται μόνος του ή με την Κ19 του συλλόγου.
Ο Βόσνιος κεντρικός αμυντικός τη σεζόν που μας πέρασε (2020-2021) πραγματοποίησε τέσσερις συμμετοχές με την Άντερλεχτ και αφού παραχωρήθηκε δανεικός στη Σαρλερουά αγωνίσθηκε ακόμη 11 φορές. Ενδεικτικό αυτού είναι πως ενώ η Άντερλεχτ απέκτησε τον Βράνιες με ένα αξιοσέβαστο ποσό και τον έχει δικό της τρία χρόνια και διανύουμε το τέταρτο έτος, έχει φορέσει τη φανέλα της μόλις 18 φορές.
Τα καμένα λάδια που τελικά…μπαίνουν σε καινούργιο αμάξι;
Πριν λίγο καιρό, στη Συνέντευξη Τύπου του Δημήτρη Μελισσανίδη σε μερίδα των ρεπόρτερ της ΑΕΚ, ο διοικητικός ηγέτης της «Ένωσης» είχε μιλήσει για την περίπτωση του Βόσνιου. Ο ίδιος είχε πει πως «είναι… καμένα λάδια, δεν τα βάζεις σε νέο αυτοκίνητο». Εν συνεχεία σε χιουμοριστικό επίπεδο ο Όγκνιεν Βράνιες είχε απαντήσει μέσω instagram story «Ο πρόεδρος μπερδεύτηκε λίγο. Ήθελε να πει ότι σε παλιά αυτοκίνητα δεν βάζουμε καινούργιο λάδι».
Φαίνεται πως σε αυτές τις δύο δηλώσεις, αν τελικά αποκτηθεί ο ποδοσφαιριστής, κερδίζει αυτή του Βράνιες. Είτε άλλαξε η ποιότητα λαδιού είτε αποφασίστηκε πως θα υπάρξει ρίσκο να τοποθετήσουμε σε νέο αμάξι καμένο λάδι!
Όπως είπα και στην αρχή του άρθρου η αγωνιστική ποιότητα του Όγκνιεν Βράνιες είναι αδιαμφησβήτητη. Το πρόβλημα εντοπίζεται στην συμπεριφορά. Δεν μπορώ να πιστέψω πως ανάμεσα σε χιλιάδες κεντρικούς αμυντικούς θα αποκτηθεί ξανά ο ίδιος. Μετά από λίγο είναι και προσβολή για κάποιους ανθρώπους που δηλώνουν υπεύθυνοι σκάουτινγκ. Εκτός αν η περίπτωση του Βόσνιου χρειάστηκε πάνω από πέντε λεπτά ψαξίματος…
Το επαναλαμβανόμενο Deja vu της ΑΕΚ
Δεν είναι ανησυχητικό το γεγονός πως η ΑΕΚ έχασε παίκτη που θεωρούταν κλεισμένος… αλλά η επανάληψη γεγονότων που την οδήγησαν στα πίσω βήματα!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Μια μεταγραφή που θεωρείται κλεισμένη μπορεί να χαλάσει ακόμη και τελευταία στιγμή. Το ζητούμενο είναι όλα όσα προηγήθηκαν για να έρθει αυτό το δυστυχές αποτέλεσμα. Διανύουμε άλλο ένα καλοκαίρι που όσοι ασχολούμαστε με την ΑΕΚ ζούμε μια μόνιμη κατάσταση κυκλοθυμίας. Προσμονή για κάτι καλύτερο από αυτό που είδαμε την περασμένη αγωνιστική χρονιά, ενθουσιασμός για τις κινήσεις που προσπαθεί να πραγματοποιήσει η ομάδα και στο τέλος απογοήτευση από το αποτέλεσμα που πλασάρεται. Το τρίπτυχο αυτό το είδαμε να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας στην υπόθεση του Ολιβιέ Εντσάμ. Μια ενδεχόμενη μεταγραφή που πρώτα γέμισε ελπίδες και ενθουσιασμό αλλά στο τέλος απογοήτευσε με τον τρόπο που χάθηκε.
Η ανησυχία όμως εντοπίζεται αλλού. Δεν είναι τόσο καταστροφικό να μην έρθει ένας ποδοσφαιριστής, ακόμη κι αν θεωρείται κλεισμένος. Αυτό που κεντρίζει την προσοχή όλων είναι πως μετά από τόσες εβδομάδες ενασχόλησης με την περίπτωση του Γάλλου χαφ βγαίνουν λεπτομέρειες που φαίνεται πως δεν είχαν μελετηθεί σωστά από την ΑΕΚ. Δεν γίνεται όταν χρειάζεται ολική αναδιαμόρφωση του ρόστερ, να κρατάει πίσω τον όποιον σχεδιασμό η περίπτωση ενός μόνο ποδοσφαιριστή.
Ας δεχτούμε πως η κατάσταση θα φτιάξει όταν θα ανακοινωθεί ο ποδοσφαιριστής τελικά που θα είναι ο εκλεκτός για τη συγκεκριμένη θέση. Το απογοητευτικό κομμάτι της φετινής προετοιμασίας εντοπίζεται στο αεροπλάνο προς Ολλανδία. Ένα ρόστερ που θα έπρεπε να έχει αλλάξει πρόσωπα, εν τέλει είναι το ίδιο με μικρές προσαυξήσεις. Ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς καλείται να περάσει τη δική του φιλοσοφία και να μάθει τα δικά του συστήματα σε ποδοσφαιριστές που αρκετοί εξ αυτών θα έπρεπε να είχαν βιώσει τις αλλαγές που είχε αναφέρει ο Δημήτρης Μελλισανίδης.
Αν το δούμε ψύχραιμα, ο Σέρβος τεχνικός πηγαίνει στο βασικό στάδιο προετοιμασίας του συλλόγου έχοντας μια μεταγραφή τερματοφύλακα μόνο από βασικούς ποδοσφαιριστές και τον Γιώργο Τζαβέλλα όταν ανακοινωθεί και ταξιδέψει στην Ολλανδία. Δυστυχώς αυτό δεν προμηνύει κάποια θετική αλλαγή για τη σεζόν που έρχεται αλλά ένα επαναλαμβανόμενο Deja vu. Αν δεν αλλάξει κάτι σημαντικά, οι περισσότεροι γνωρίζουμε ήδη το αποτέλεσμα. Δυστυχώς γνωρίζουμε και τον μελλοντικό φταίχτη όλου αυτού καθώς το είδαμε και με τον προκάτοχό του, Μανόλο Χιμένεθ.
Χρόνος υπάρχει, το θέμα είναι να λειτουργήσουν σωστά οι αρμόδιοι. Το φετινό καλοκαίρι είναι κομβικό. Πρέπει να χτιστεί μια ομάδα που θα είναι άξια να μπει στην «Αγιά Σοφιά-OPAP ARENA». Το κακό είναι πως ακόμη μια μεταγραφική περίοδο η «Ένωση» πάει κόντρα στο χρόνο, κάτι που ποτέ δεν νίκησε. Χρειάζεται άμεσες κινήσεις αλλά και στοχευμένες. Δύο κεντρικοί αμυντικοί, δύο βασικά μπακ, ένα χαφ, ένα αριστερό εξτρέμ και ένας πρωτοκλασάτος επιθετικός. Αν η ΑΕΚ θέλει να πρωταγωνιστήσει την ερχόμενη σεζόν χρειάζεται αυτά και μόνο. Συνδυάζοντας εννοείται και αποχωρήσεις από το ρόστερ καθώς πρέπει να ξεκαθαρίσει ποιους θέλει να κρατήσει και ποιοι θα αντικατασταθούν από άλλους πιο ικανούς. Όλα τα άλλα είναι για παρηγοριά.
Ακόμη μια φορά την κερδίζει η ηττοπάθεια
Η ΑΕΚ κατάφερε να αποκλειστεί από την ίδια της την ηττοπάθεια και αυτό είναι χειρότερο από ένα απλά κακό ρόστερ που μπορεί να διορθωθεί…
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης!
Θα χρησιμοποιήσω κάποια από τα λόγια του Μανόλο Χιμένεθ μετά τον χθεσινό αποκλεισμό. Ο ίδιος τοποθετήθηκε λέγοντας πως η «Ένωση» δεν ταξίδεψε στην Τούμπα ως φαβορί. Αυτό είναι κάτι που, όσο και να πονάει, ισχύει στο 100%. Αν παραμερίσουμε τα ρεκόρ, τις νίκες στη Θεσσαλονίκη και γενικά όσα έχουν καταγραφτεί τα προηγούμενα χρόνια κι ας εστιάσουμε στο «σήμερα». Η ΑΕΚ κάνει μια κάκιστη πορεία και στα play-offs ενώ δείχνει ανήμπορη να φανεί ανταγωνιστική σε αγώνες που θεωρούνται ντέρμπι, σε εξαίρεση αυτό που νίκησε τον Άρη. Από την άλλη ο ΠΑΟΚ έχει καταφέρει να κερδίσει τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Ειδικά λοιπόν όταν στην Αθήνα η ομάδα της Θεσσαλονίκης έχει καταφέρει να πάρει τη νίκη τότε είναι ακράδαντα το φαβορί.
Τακτική προσέγγιση
Πολλοί είναι αυτοί που διαφωνούν με την επιλογή του Μανόλο Χιμένεθ να υπερφορτώσει τον άξονα επιλέγοντας ένα σύστημα 3-5-2. Αυτό όμως έχει μια λογική εξήγηση. Βάση αριθμών η ΑΕΚ δέχεται τουλάχιστον ένα γκολ σε κάθε αναμέτρησή της. Αν αυτό επαναλαμβανόταν και στην Τούμπα τότε θα είχε να ανέβει έναν Γολγοθά ώστε να φτάσει σε σημείο πρόκρισης. Ο Ανδαλουσιανός τεχνικός επέλεξε εσκεμμένα να «πετάξει» το πρώτο ημίχρονο και να επιχειρήσει εν συνεχεία να προηγηθεί. Κάτι που για 80 λεπτά το κατάφερε. Ο ΠΑΟΚ δεν πίεσε ουσιαστικά τα καρέ του Τσιντώτα ενώ έδειχνε κουρασμένος καθώς προσπαθούσε ανεπιτυχώς να περάσει από το χώρο του κέντρου όπου η «Ένωση» είχε υπεράριθμους ποδοσφαιριστές.
Το σχέδιο του Μανόλο Χιμένεθ φάνηκε πως περιείχε την είσοδο των Τάνκοβιτς και Αλμπάνη ώστε να δώσουν πνοή στην επίθεση της ομάδας. Μπορεί να κινήθηκαν σε ρηχά νερά όμως η ΑΕΚ ευτύχησε με την είσοδό τους να συνδυάσει και το τέρμα του Γαλανόπουλου. Εκεί όμως είναι που ακόμη μια φορά η ομάδα προδόθηκε από την ηττοπάθεια που κουβαλάει εδώ και καιρό. Η λάθος πάσα του Μάνταλου, η σύγχυση της άμυνας, η απειρία του Μιτάι και η λάθος τοποθέτηση του Τσιντώτα έδωσαν τέλος και επίσημα στη φετινή αποτυχημένη σεζόν για τους «Κιτρινόμαυρους».
Για εμένα δεν πρέπει να κρίνεται τόσο αρνητικά ο Χιμένεθ για φέτος. Ναι, έχει κάνει λάθη και το ξέρουμε. Δεν ξεχνάμε όμως τι κατάφερε τη μοναδική χρονιά που έκανε καλοκαίρι ως προπονητής της ομάδας και ανέλαβε ο ίδιος την προετοιμασία.
Συνεχώς κάτι της λείπει
Τα αποτελέσματα και οι εμφανίσεις της ομάδας μιλάνε από μόνα τους. Η ΑΕΚ εμφανίζεται ελλιπής σε πολλούς τομείς. Αρχικά δεν έχει πλέον το πνεύμα του νικητή ή έστω του μαχητή. Φτάσαμε στο σημείο που προσπαθούμε να βρούμε μια καλή ενέργεια, μια κερδισμένη μονομαχία, ένα νεύρο από τους ποδοσφαιριστές σε ένα ντέρμπι κι αυτό αγνοείται. Αν εξαιρέσουμε τον Γαλανόπουλο και τον Τσιγκρίνσκι, όποτε αγωνίζεται, δεν υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής που να έχει τη μορφή του ηγέτη και στα δύσκολα να βγει μπροστά. Αυτό δυστυχώς καίει περισσότερο τον Πέτρο Μάνταλο. Δεν είναι ασυνήθιστο ένας ποδοσφαιριστής να μην μπορεί να ηγηθεί εν τέλει μιας ομάδας. Το είδαμε άλλωστε και στον Ολυμπιακό όπου ο Πέδρο Μαρτίνς καθαίρεσε τον Κώστα Φορτούνη από αρχηγό και παρόλα αυτά ο Έλληνας μέσος πραγματοποιεί ικανοποιητικές εμφανίσεις ερχόμενος πολλές φορές από τον πάγκο.
Το ξεσκαρτάρισμα των Σπατών
Η μόνη λύση φαίνεται πως είναι η ολική αλλαγή του ρόστερ. Προφανώς δεν εκμηδενίζουμε τίποτα, υπάρχουν ποδοσφαιριστές που αξίζουν να βρίσκονται στην ΑΕΚ. Προσωπική μου γνώμη αυτοί είναι ο Κώστας Γαλανόπουλος, ο Νταμιάν Σιμάνσκι, ο Λιβάι Γκαρσία, ο Ζίγκα Λάτσι, ο Στράτος Σβάρνας, ο Μάριο Μιτάι, ο Αντρέ Σιμόες, ο Γεβγέν Σάκχοφ, ο Μουαμέρ Τάνκοβιτς, οι μικροί της ομάδας και ο Πέτρος Μάνταλος αλλά τελείως σε άλλο ρόλο από αυτόν που έχει τώρα. Όλοι αυτοί όμως πρέπει να αποτελεούν τις δεύτερες επιλογές, με κάποιες εξαιρέσεις όπως του Γαλανόπουλου και του Γκαρσία ενώ πρέπει να αγοραστούν ποδοσφαιριστές που θα κάνουν τη διαφορά και θα αποκτήσουν φανέλα βασικού. Μόνο τότε η ΑΕΚ θα επαναφέρει την αίγλη που αγνοεί εδώ και 2 χρόνια.
Προς το παρών το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι υπομονή να τελειώσουν και τα τελευταία παιχνίδια των play-offs όπου θα κρίνουν την Ευρωπαϊκή συμμετοχή της ΑΕΚ. Από την καλή θέση στο πρωτάθλημα, στην κατάκτηση του Κυπέλλου, στην πρόκριση στον τελικό και τώρα μόνη υπόσχεση η έξοδος στην Ευρώπη. Να δούμε…Μπορούν;
ΥΓ: Το καλοκαίρι απαιτούνται δραστικές αλλαγές
ΥΓ2: Ο κόσμος της ΑΕΚ τη στήριξε στα πιο δύσκολα, δεν θα σταματήσει. Χρειάζεται όμως ένα κίνητρο κάποια στιγμή
ΥΓ3: Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση σε όλους!
Η ΑΕΚ έφτασε στο μηδέν αλλά επέστρεψε για να δικαιώσει τους πιστούς της
Τα χρόνια ήταν πάρα πολλά. Η προσμονή τεράστια, τα συναισθήματα έτοιμα να πνίξουν τον κάθε «Κιτρινόμαυρο» φίλαθλο. Η ώρα όμως που καρποφόρησε η υπομονή, είχε φτάσει!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης!
Οι αναμνήσεις που κατέχει ο καθένας από την ΑΕΚ διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία. Υπάρχουν τυχεροί που έχουν ζήσει από κοντά τεράστιες επιτυχίες που στους υπολοίπους κρατάνε συντροφιά μόνο μέσα από ασπρόμαυρα βίντεο. Η μαγεία όμως αποτυπώνεται στο γεγονός πως, ακόμη κι άτομα που δεν είχαν γευτεί τη χαρά της επιτυχίας και της καταξίωσης όντας φίλαθλοι της «Ένωσης» δεν έχασαν ποτέ την πίστη τους και την αφοσίωσή τους στα τρία αυτά μαγικά γράμματα.
Η ιστορία της ομάδας γνωστή από γωνιά σε γωνιά. Είτε για όσα πρεσβεύει αλλά και για όσα έχει πετύχει ανά τα χρόνια. Παρακάμπτοντας τις χρυσές σελίδες του μακρινού παρελθόντος φτάνουμε μετά την έναρξη της νέας χιλιετίας. Κανείς δεν περίμενε πως η ΑΕΚ θα έφτανε στον μηδενισμό. Εκεί που τα δάκρυα δεν συγκρατούνταν, εκεί που τα αρνητικά συναισθήματα κατέκλεισαν όσους βίωναν τον υποβιβασμό της ομάδας.
Το ημερολόγιο έδειχνε 2013. Μετά από μια προσπάθεια παικτών και προπονητών απροστάτευτων και «παρατημένων» στη μοίρα τους ήρθε το αναπόφευκτο. Η «Ένωση» έπρεπε να συνηθίσει, τουλάχιστον για δύο χρόνια, να αγωνίζεται στις δύο χαμηλότερες κατηγορίες. Είχαν περάσει μόλις οκτώ χρόνια όταν ο ίδιος σύλλογος κέρδισε τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Μίλαν στο Ολυμπιακό Στάδιο. Πέντε χρόνια πριν της στερούσαν ένα πρωτάθλημα και τώρα τι; Ερχόταν αντιμέτωπη με τον χειρότερό της εφιάλτη.
«Τώρα τι κάνουμε;»! Ακούστηκε από πολλά στόματα. «Μένουμε στηρίζουμε και ανυπομονούμε»! Αυτή ήταν η ομόφωνη απάντηση. Το νέο μότο της ομάδας «ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ» αντικατέστησε την πίκρα και τα όσα γινόντουσαν εκείνη την εποχή στο «Κιτρινόμαυρο» στρατόπεδο. Με μπροστάρη τον Δημήτρη Μελισσανίδη και την παρουσίαση του πρότζεκτ για το νέο γήπεδο η ελπίδα θρόνιασε σε όλες τις ψυχές των φιλάθλων της ΑΕΚ.
Μεταφερόμαστε στο έτος 2018. Η ώρα της δικαίωσης είχε φτάσει. Η «Ένωση» είχε χτίσει μια ομάδα-οικογένεια και ήταν έτοιμη να φτάσει στην κορυφή. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που το αμφισβήτησαν μέχρι και την τελευταία στιγμή. Η ιστορία όμως είχε ήδη γραφτεί και δεν μπορούσε να αλλάξει. Τα χρόνια που πέρασαν ήταν πολλά και δεν υπήρχε επιστροφή. Μετά από 24 χρόνια η ΑΕΚ κατέκτησε την κορυφή της Ελλάδος. Για πολλούς ήταν ένας τίτλος, για κάποιους ήταν η στιγμή που η υπομονή τους, η πίστη τους και η αγάπη τους καρποφόρησε. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα καθώς ό,τι αποκτάται με υπομονή είναι ανεκτίμητο.
Το γεγονός ήταν ένα… Η ΑΕΚ πρωταθλήτρια Ελλάδος. Το πως ο καθένας το έζησε όμως διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Το μόνο σίγουρο είναι πως όλοι νιώσαμε αυτό το ρίγος την ώρα της στέψης. Σε συνδυασμό με τα όσα πρεσβεύει λοιπόν αυτός ο σύλλογος, που δεν ανταλλάσσονται με όλους τους τίτλους της γης, το αποτέλεσμα ήταν κάτι μοναδικό. Η μόνη μας ευχή πλέον να το ξαναζήσουμε άμεσα και μέσα στο σπίτι μας και με τον κόσμο στο πλευρό της ομάδας!
Άλλη μια μέρα στη (βαρετή) δουλειά
Ακόμη μια αναμέτρηση της ΑΕΚ που ενισχύει την άποψη πως μια αλλαγή προπονητή δεν μπορεί να…φέρει την άνοιξη. Καταδικασμένη στη μετριότητα και πλέον αγνοείται η ελπίδα για ανάκαμψη!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Έχετε παρατηρήσει κακοπληρωμένο υπάλληλο πως πηγαίνει στον τόπο εργασίας του Δευτέρα πρωί μετά από Σαββατοκύριακο; Αν ναι τότε δεν θα παρατηρείτε καμία διαφορά από την εικόνα που είχαν οι ποδοσφαιριστές της «Ένωσης» στο δύσκολο παιχνίδι της Κυριακής απέναντι στον Άρη. Πλέον έχει ξεπεραστεί το σενάριο να παρουσιαστεί κακή η ομάδα και να μην βρίσκεται στην καλή της μέρα, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό αν συμβαίνει μια φορά στους δύο μήνες για παράδειγμα, αλλά έχει γίνει συνήθειο η μετριότητα. Από όπου και να πιάσεις το κουβάρι της ήττας αλλά και της εικόνας που παρουσιάζει η ΑΕΚ στις αναμετρήσεις, μετά από την ισοπαλία στην Τούμπα, θα συναντήσεις προβλήματα και ανεξήγητα φαινόμενα.
Όλα όμως μπορούν να εξηγηθούν από μια πυραμίδα και μια σειρά λανθασμένων ενεργειών ή έλλειψη σωστών αποφάσεων. Οι «Κιτρινόμαυροι» φώναζαν «ΕΝΙΣΧΥΣΗ» εδώ και πάρα πολύ καιρό. Χρειαζόταν, κατά την ταπεινή μου γνώμη αλλά και των όσων βλέπουμε στο τερέν, ένας τερματοφύλακας έμπειρος και σταθερός, ένας κεντρικός αμυντικός και μια έξτρα λύση στα μπακ. Η αρχή πήγε να γίνει όταν η «Ένωση» αποφάσισε να δώσει 1 εκατομμύριο ευρώ για τον Σωκράτη όμως δεν της βγήκε. Μετέπειτα όλες οι προσφορές σε ποδοσφαιριστές έγιναν πολύ αργά. Κάτι που φανερώνει πρόχειρο σχεδιασμό. Η μόνη ενισχυτική κίνηση ακούει στο όνομα Όλεγκ Ντατσένκο. Κάτι που θα κριθεί εν καιρώ καθώς ακόμη δεν έχει προσαρμοστεί και αυτά που καταφέρνει να δείξει είναι ελάχιστα.
Ως επακόλουθο των παραπάνω ενεργειών, δηλαδή της μη ενίσχυσης του ρόστερ, ήρθαν οι ήττες από ΠΑΣ Γιάννινα και Άρη αλλά και η ήττα-πρόκριση από τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη. Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να καταλάβεις πως όποια επανεκκίνηση προσπάθησε να κάνει η ΑΕΚ το τελευταίο διάστημα πήγε στράφι και χρειάζεται δουλειά από την αρχή. Είναι πολλά τα φαινόμενα, όπως γράφτηκε και παραπάνω, που θεωρούνται ανεξήγητα. Ένα από αυτό, ίσως το κυριότερο, ήταν η συνεχόμενη άρνηση των υπευθύνων να μην δυναμώσουν περαιτέρω το ρόστερ ποντάροντας ουσιαστικά σε παίκτες που έχει φανεί πως δεν μπορούν να βοηθήσουν ούτε λίγο την ομάδα αλλά αντίθετα αποτελούν μεγάλο πρόβλημα όταν αγωνίζονται.
Με κάθε σεβασμό και εκτίμηση στο πρόσωπο του Μανόλο Χιμένεθ για όσα έχει προσφέρει και πιθανόν να προσφέρει ξανά στην ομάδα, είναι κάποιες επιλογές που μου ταλανίζουν τις σκέψεις. Χωρίς βέβαια να είμαι ειδικός ή να βρίσκομαι στις προπονήσεις, κρίνοντας μόνο από το τελικό αποτέλεσμα που είναι οι εμφανίσεις του κάθε ποδοσφαιριστή, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχουν επαναλαμβανόμενες ίδιες επιλογές σε πρόσωπα που δεν μπορούν να βοηθήσουν στην αρχική ενδεκάδα. Η «Ένωση» μέσα σε πολλά στραβά και αναποδιές φέτος μπορεί τουλάχιστον να περηφανεύεται πως είναι η πρώτη χρονιά μετά από αρκετές που διαθέτει ποιοτικά εξτρέμ. Ο Λιβάι Γκαρσία ξεχωρίζει «σαν τη μύγα μέσα στο γάλα» ενώ θετική εντύπωση έχει αφήσει κι ο Μουαμέρ Τάνκοβιτς ενώ υπάρχει κι ο Θεοδώσης Μαχαίρας που με αρκετή δουλειά και επιμονή αποτελεί μια ποιοτική έξτρα λύση παρά το νεαρό της ηλικίας του που δηλώνει απειρία.
Παρόλα αυτά όμως βλέπουμε μια τάση του Ανδαλουσιανού τεχνικού να επιλέγει συστηματικά τον Χρήστο Αλμπάνη στη θέση του βασικού ακραίου επιθετικού. Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής υστερεί σε σχέση με τα τρία ονόματα που αναφέρθηκαν πιο πάνω κι αυτό φαίνεται όταν συνήθως στο δεύτερο ημίχρονο περνάει αλλαγή. Κανείς δεν μπορεί να κρίνει εκ του ασφαλούς τις επιλογές ενός προπονητή αλλά υπάρχουν κάποια γεγονότα που δεν γίνεται να μείνουν ασχολίαστα.
Κακά τα ψέματα, αν στην «Ένωση» θέλουν να γυρίσουν όντως τον διακόπτη και να μην παραπλανούν τους εαυτούς τους με κινήσεις που φέρνουν αποτέλεσμα μικρού χρονικού διαστήματος πρέπει να λάβουν γενναίες αποφάσεις. Οι υπεύθυνοι της ΑΕΚ είναι αυτοί που θα αποφασίσουν το περιεχόμενο των αποφάσεων και κανείς άλλος. Αλλά πρέπει κάποια στιγμή να γίνει. Θεωρώ πως και οι ίδιοι πρώτοι από όλους κουράστηκαν, μετά τη σεζόν 2017-2018, περίπου κοντά στον Ιανουάριο να ακούγεται η φράση «τελείωσε αυτή η χρονιά, ετοιμαζόμαστε για την επόμενη»!
ΥΓ: Πρέπει κάποια στιγμή να γίνει αντιληπτό ποιοι θεωρούνται «πρώτα βιολιά» και ποιοι κρατάνε την ομάδα πίσω!
ΥΓ2: Η απουσία Μάνταλου ήταν αντιληπτή όμως πλέον γίνεται αναγκαία η πλαισίωση του Μάνταλου με έναν δημιουργό!
ΥΓ3: Κανείς δεν ξεχνάει την μαύρη επέτειο των θυμάτων της θύρας 7! Οι σκέψεις μας κάθε χρόνο στις οικογένειες των αδικοχαμένων ανθρώπων που έφυγαν με την καψούρα για την ομάδα που αγαπήσανε. ΑΘΑΝΑΤΟΙ!