Ο Γκουστάβο Μαντούκα σε μία αποκλειστική συνέντευξη στο kitenimerosi.gr μιλάει για την θητεία του στην ΑΕΚ, τα πολύ όμορφα χρόνια που πέρασε στην ομάδα αλλά και για τις δύσκολες στιγμές που αντιμετώπισε με τα οικονομικά προβλήματα ενώ αναφέρεται σε σωρεία προσώπων και καταστάσεων για αυτά τα 4 χρόνια που τίμησε την κιτρινόμαυρη φανέλα μέχρι να φύγει για την Κύπρο και τον ΑΠΟΕΛ.
Συνέντευξη στον Θάνο Μαυρίδη
Από την ΑΕΚ έχουν παρέλθει ποδοσφαιριστές, λίγοι όμως έχουν «σημαδέψει», τρόπον τινά, τον σύλλογο σε περιόδους αβεβαιότητας. Ο Γκουστάβο Μαντούκα αποτελεί μέλος της «παροικίας» των Βραζιλιάνων που έχουν φορέσει την φανέλα της ΑΕΚ και βρίσκεται στην μνήμη όλων των φίλων της «Ένωσης» για την προσφορά του.
Το όνομά του δεν βρίσκεται ανάμεσα σε εκείνους που κατέκτησαν κάποιο τρόπαιο με την ΑΕΚ, όμως τίμησε την ομάδα και μέσα από αυτή την συνέντευξη κάνει μία αναδρομή από το ξεκίνημα της καριέρας του στην Γκρέμιο μέχρι τις στιγμές που έζησε στην Πορτογαλία, στην ΑΕΚ και μετά στον ΑΠΟΕΛ.
Ο Μαντούκα, ατζέντης πλέον, μιλάει για το πώς ήρθε στην ΑΕΚ και τον ρόλο που έπαιξε ο άλλοτε προπονητής της, Φερνάντο Σάντος, για τα παιχνίδια στο Champions League, για το επίμαχο πρωτάθλημα του 2008 και την γνωστή «Υπόθεση Βάλνερ», για τον Ντέμη Νικολαΐδη καθώς και για τον συμπατριώτη του Ριβάλντο.
Η ιστορία με τον Μαλντίνι για την μεγαλειώδη νίκη επί της Μίλαν, το δίλημμα μεταξύ Λορέντζο Σέρα Φερέρ και Ντούσαν Μπάγιεβιτς, οι δυσκολίες που αντιμετώπισε στο τέλος της τετραετίας του στην ΑΕΚ αλλά και η σχέση αγάπης με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς «ξετυλίγουν» το κουβάρι της πορείας του.
Δεν ξεχνάει την ΑΕΚ, τις φιλίες που δημιούργησε μέσα και εξαιτίας αυτής, την αγάπη που δέχεται ακόμα από τους φίλους της ομάδας ενώ αναφέρεται στον Ματίας Αλμέϊδα και την πίστη του για το δεύτερο σερί πρωτάθλημα.
Η ΕΛΣΙΝΚΙ, Η ΜΠΕΝΦΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΣΑΝΤΟΣ
Η καριέρα σου ξεκίνησε από την Γκρέμιο της Βραζιλίας. Σε εκείνη τη νεαρή ηλικία μετακόμισες από τη Βραζιλία στη Φινλανδία. Πόσο δύσκολη ήταν αυτή η απόφαση; Αυτή η αλλαγή; Εντελώς διαφορετικές συνθήκες.
«Ναι, ήμουν στην Γκρέμιο, στο Πόρτο Αλέγκρε, από 14 έως 17 χρονών, η οποία έπαιξε μεγάλο ρόλο στην διαμόρφωσή μου ως ποδοσφαιριστή. Μετά πήγα στην Φινλανδία το 1998 και φυσικά ήταν μία μεγάλη αλλαγή κυρίως γιατί τότε – πάνε και πολλά χρόνια πίσω πλέον – ήμουν 17 χρονών και δεν υπήρχαν τα κινητά τηλέφωνα, το ίντερνετ, δεν μιλούσα άλλη γλώσσα πέρα από τα Πορτογαλικά, δεν ήξερα Αγγλικά ούτε Φινλανδικά, οπότε ήταν για εμένα μία πολύ μεγάλη δοκιμασία. Αλλά δεν μετανιώνω για αυτό, καθώς ήταν, από την άλλη, μία εκπληκτική εμπειρία Στην Φινλανδία πέρασα πολύ καλά, ήμουν νέος και είχα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου, κάθε μέρα, ότι θέλω να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και αυτό ήταν μία μεγάλη ευκαιρία. “Κοιτώντας” πίσω, έχω μόνο λόγους να είμαι ευγνώμων και χαρούμενος για την απόφαση να πάω εκεί».
Μετά από μερικά χρόνια πήγες στην Μπενφίκα. Ποια ήταν τα συναισθήματά σου; Μεγάλο κλαμπ. Εννοώ ότι ήταν μια τεράστια ευκαιρία για σένα.
«Ναι, η Μπενφίκα ήταν το μεγαλύτερο “βήμα” στην καριέρα μου. Μετά την Φινλανδία πήγα στην Πορτογαλία, ήμουν νέος 18 χρονών, όπου έπαιξα 5 χρόνια στην δεύτερη κατηγορία περιμένοντας να πάω σε ένα σύλλογο στην πρώτη κατηγορία, κάτι που συνέβη το 2003 με την Πάσος Φερέϊρα. Τον επόμενο χρόνο πήγα στην Μαρίτιμο, η οποία είναι μία ομάδα με διαφορετικούς στόχους, μία καλή ομάδα, περίπου στην μέση της βαθμολογίας και ενάμιση χρόνο μετά έγινε η μεγαλύτερη μεταγραφή μου στην Μπενφίκα. Στο μεσοδιάστημα, υπήρχε η πιθανότητα να πάω και στους άλλους μεγάλους συλλόγους της χώρας, Πόρτο και Σπόρτινγκ Λισαβόνας, αλλά στο τέλος συνέβη με την Μπενφίκα και ήταν μία μεγάλη μετακίνηση. Η Μπενφίκα είναι ένας εκπληκτικός σύλλογος με μεγάλη ιστορία και πολύ κόσμο και σαφώς ήταν μία τεράστια ευκαιρία για την καριέρα μου».
Μετά ήρθε η ΑΕΚ, το 2006. Πώς έγινε η μετακίνηση στην ΑΕΚ; Θυμάσαι κάτι;
«Πήγα στην Μπενφίκα Ιανουάριο με προπονητή τον Ρόναλντ Κούμαν και μετά από 6 μήνες εκεί, ο Φερνάντο Σάντος, που ήταν πριν προπονητής στην ΑΕΚ, ήρθε στην Μπενφίκα κατά την διάρκεια του “pre-season”. Στην Ελβετία, λοιπόν, στην προετοιμασία θυμάμαι ο Σάντος ήρθε και μου είπε: “Kοίτα, έπαιξες πολλά παιχνίδια πέρσι. Φέτος, επιστρέφει στην ομάδα ένας θρύλος της, ο Ρούι Κόστα, που έχει μεγάλη ιστορία στον σύλλογο και έρχεται πίσω μετά από πολλά χρόνια, παίζει στην θέση σου – τότε έπαιζα τα περισσότερα παιχνίδια ως 10άρι – οπότε πιθανότατα δεν θα έχεις πολύ χρόνο. Όμως, έχω πολύ καλές σχέσεις με την ΑΕΚ στην Ελλάδα και μου ζήτησαν έναν παίχτη σαν εσένα με τα χαρακτηριστικά σου και εάν είσαι πρόθυμος να πας, για εμένα είναι εντάξει να πας έναν χρόνο ως δανεικός και μετά να επιστρέψεις και να δούμε τί θα γίνει. Ή να μείνεις εκεί, να τους δώσουμε την επιλογή να σε αγοράσουν και αν σου αρέσει εκεί να μείνεις κιόλας”. Μετά, θυμάμαι, το συζήτησα με την οικογένειά μου, την γυναίκα μου ενώ και η πρόταση που μου έκανε, οικονομικά, τότε η ΑΕΚ ήταν η καλύτερη. Και αφού ο Σάντος μου εξήγησε περισσότερα για την πόλη, για την ομάδα, την ιστορία της, τον κόσμο και ότι μπορούσε να παίξει στο Champions League, αποφάσισα να πάω στην ΑΕΚ».
Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΝΙΚΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΙΛΑΝ ΤΟΥ ΜΑΛΝΤΙΝΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΤΗΣ ΛΙΛ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ
Τέσσερα (4) χρόνια στην Αθήνα, υπέροχα πρώτα χρόνια, έπαιξες στο Champions League με μια σπουδαία πρώτη σεζόν. Ποια είναι η καλύτερη ανάμνηση; Η νίκη κόντρα στη Μίλαν;
«Ναι, μετά την πρώτη μου χρονιά στην ΑΕΚ η ομάδα αποφάσισε να με αγοράσει από την Μπενφίκα και εμένα μου άρεσε η ιδέα να συνεχίσω εκεί για άλλα 3 χρόνια. Οπότε, συμφωνήσαμε τα πάντα πολύ εύκολα και ήταν φανταστικά γιατί στην ΑΕΚ είχα την καλύτερη στιγμή της καριέρας μου, μέχρι εκείνη την στιγμή. Εκεί βρήκα μία μεγάλη ομάδα, με πολλή ιστορία, εκπληκτικούς οπαδούς, τέλεια ατμόσφαιρα στα παιχνίδια και δέχθηκα “ζεστό” καλωσόρισμα από όλους, από το “staff”, τους ανθρώπους, τους παίχτες, είχαμε πολύ καλό κλίμα στα αποδυτήρια αλλά και παίχτες με εμπειρία και ποιότητα. Ήταν εκπληκτικά 4 χρόνια εκτός από τον τρίτο χρόνο που ξεκίνησα την σεζόν με τραυματισμό, ο οποίος με ενόχλησε αρκετά, διότι έχασα την πιο σημαντική περίοδο της χρονιάς, το “pre-season” στην αρχή της χρονιάς και δεν μπόρεσα να προετοιμάσω τον εαυτό μου καλά. Τα άλλα χρόνια ήταν τέλεια και φυσικά το παιχνίδι με την Μίλαν στο Champions League ήταν ιδιαίτερο εξαιτίας της ατμόσφαιρας και του τί πρέσβευε τότε η Μίλαν, παίρνοντας και τον τίτλο στο τέλος, αποδεικνύοντας ότι είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη, στον κόσμο. Ήταν μεγάλη επιτυχία, αλλά έχω και πολλές άλλες ωραίες αναμνήσεις στο μυαλό μου».
Έπαιξες σε εκείνο το ματς με τη Μίλαν, θυμάσαι τη “δόνηση” εκείνης της βραδιάς στο ΟΑΚΑ; Ο κόσμος, η στιγμή που ο Ζούλιο πέτυχε αυτό το γκολ. Κάποιο περιστατικό με τους συμπαίκτες σου μετά τον αγώνα;
«Ναι, αυτός ο αγώνας θα είναι για πάντα στην μνήμη μας, όπως και στους οπαδούς που ήταν εκεί τότε και σε όλη την Ελλάδα. Η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική και έχω πολλές αναμνήσεις, αλλά εκείνο που με κάνει περισσότερο περήφανο είναι ότι πέρσι ήμουν στο Μιλάνο, επειδή έχω έναν παίχτη εκεί, και μιλούσα με τον Μαλντίνι για αυτό το παιχνίδι. Και άκουσα από την πλευρά του, γνωρίζοντας ότι ήταν ένας τοπ παίχτης και μία σπουδαία προσωπικότητα, ότι εκείνη η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική και ότι εκείνο το παιχνίδι ήταν εκπληκτικό και το ευχαριστήθηκαν. Και γενικά αρχίσαμε να θυμόμαστε το τί είχε γίνει. Γενικά, όχι μόνο για εμένα και τους παίχτες της ΑΕΚ τότε, αλλά και όλους όσους είχαν έρθει εκείνο το βράδυ η ατμόσφαιρα που βίωσαν ήταν φανταστική. Και ήταν ακόμα καλύτερα επειδή κερδίσαμε, οπότε αυτό θα είναι για πάντα στην μνήμη μας».
Πιστεύεις ότι η ΑΕΚ θα μπορούσε να προκριθεί και να προχωρήσει; Εκείνος ο αγώνας κόντρα στην Άντερλεχτ (2-2) ήταν πολύ έντονος αλλά δεν κερδίσατε. Τι θυμάσαι;
«Ναι, πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να προκριθούμε διότι το παιχνίδι της Λιλ ήταν μέσα στο Μιλάνο και η Μίλαν είχε ήδη προκριθεί αλλά κανένας δεν περίμενε ότι η Λιλ θα πάει να κερδίσει μέσα στο Σαν Σίρο, οπότε ήταν μεγάλη απογοήτευση. Φυσικά, πήγαμε για να κερδίσουμε το παιχνίδι με την Άντερλεχτ, η οποία ήταν καλή ομάδα τότε, όμως φέραμε ισοπαλία που δεν ήταν αρκετή. Ήταν σίγουρα μεγάλη απογοήτευση».
Ο ΡΙΒΑΛΝΤΟ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΝΙΚΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΟΥ 2008
Την επόμενη χρονιά η ΑΕΚ τα έδωσε όλα για το Πρωτάθλημα, ήρθαν παίκτες όπως ο Μπλάνκο και ο Ριβάλντο. Πώς ήταν για σένα που έπαιζες δίπλα σε έναν θρύλο σαν τον συμπατριώτη σου Ρίμπο;
«Όταν ο Ριβάλντο ήρθε στην ΑΕΚ το 2007 ήταν σίγουρα μία μεγάλη κίνηση από την ομάδα, ήταν μία λεπτομέρεια που έλειπε από την ομάδα για να γίνει νικήτρια. Ο Ριβάλντο ναι μεν είχε κάποια ηλικία, αλλά είχε ποιότητα, μεγάλο επαγγελματισμό και προσωπικότητα και μας έφερα έξτρα δύναμη. Ήταν, χωρίς καμία αμφιβολία, ο καλύτερος παίχτης με τον οποίο έπαιξα μαζί στην καριέρα μου. Η ιστορία και όσα έκανε “μιλούν” από μόνα τους και δεν υπάρχει καν ανάγκη να εξηγήσω τί σημαίνει ο Ριβάλντο. Ήταν μία φανταστική εμπειρία να τον έχουμε στην ομάδα μας και στο τέλος αυτό που συνέβη το γνωρίζεις εκείνη την χρονιά. Αλλά ναι, ήταν τρομερός παίχτης»
Εκείνη τη σεζόν 2007-08 η ΑΕΚ έχασε τον τίτλο. Ποια είναι τα συναισθήματά σου για την κατάληξη; Ο τρόπος που χάθηκε. Συμβαίνει να το σκέφτεσαι ακόμα;
«Εκείνη την χρονιά κερδίσαμε στο γήπεδο το πρωτάθλημα, ήμασταν η καλύτερη ομάδα στο χορτάρι και το δείξαμε. Δυστυχώς έγινε ό,τι έγινε και ήταν μία μεγάλη-μεγάλη απογοήτευση και μεγάλο “χτύπημα” στις καρδιές μας διότι μετά από τόση προσπάθεια που κάναμε για να φτάσουμε στο σημείο αυτό είδαμε τα πάντα πήγαν στράφι και χάσαμε τα πάντα. Οπότε, ήταν κάτι πολύ δύσκολο και σκληρό να αποδεχτούμε για εμάς τους παίχτες και θυμάμαι, τότε, ότι δεν θέλαμε να αγωνιστούμε στα πλέι-οφ εξαιτίας αυτού και εντέλει, μας υποχρέωσαν. Νομίζω, αυτή ήταν η χειρότερη στιγμή που είχαμε ως ομάδα τα 4 χρόνια που ήμουν εκεί».
Η ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΝΤΕΜΗ, ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ
Τότε πρόεδρος ήταν ο Ντέμης Νικολαΐδης. Ποια ήταν η σχέση σου μαζί του;
«Ο Ντέμης είναι “θρύλος”, μία μεγάλη προσωπικότητα και ήταν φανταστικό που τον είχα Πρόεδρο εξαιτίας των όσων πρέσβευε για τον σύλλογο. Ήταν νέος σε ηλικία Πρόεδρος, αλλά με πολλή προσωπικότητα και πάντα είχαμε καλή σχέση, με υποστήριζε πάντα στις δύσκολες στιγμές που είχα, ήταν δίπλα μου και έχω μόνο καλά λόγια να πω για αυτόν. Την τελευταία φορά που ήρθα στην Ελλάδα, στον αγώνα με τον Βόλο στο τέλος της σεζόν, είχα την ευκαιρία να τον αγκαλιάσω ξανά. Είναι μεγάλη προσωπικότητα, είναι φίλος και είναι μέρος της ιστορίας μας γιατί ουσιαστικά αυτός ήταν στο τέλος που με έφερε στην ΑΕΚ. Οπότε του είμαι ευγνώμων για αυτό».
Μετά την αποχώρησή του ακολούθησαν μερικά ταραγμένα χρόνια. Όμως έμεινες μέχρι το 2010 και τίμησες τον σύλλογο σε δύσκολες στιγμές. Πόσο προβληματική ήταν η κατάσταση στην ομάδα τότε; Πώς έφυγες από τον σύλλογο;
«Ναι, μετά την αποχώρησή του άρχισαν κάποια οικονομικά προβλήματα και ιδίως την τελευταία χρόνια ήταν δύσκολα γιατί ήταν ένα σημείο που ήμασταν 6 μήνες απλήρωτοι με οικογένειες και παιδιά, μακριά από τις χώρες μας, με πολλές υποσχέσεις όπου κανένας δεν αναλάμβανε την ευθύνη. Πολλές υποσχέσεις, και μάλιστα μας έδιναν κάποιες επιταγές να πάρουμε κάποια λεφτά και όταν φτάναμε στην τράπεζα δεν υπήρχαν λεφτά στους λογαριασμούς μας. Ξέρεις, ντροπιαστική κατάσταση για εμάς τους ποδοσφαιριστές και ήταν μία πολύ πολύπλοκη περίοδος αλλά όταν μιλάμε για την δουλειά μας, την τιμή μας είναι υποχρέωσή μας να δίνουμε τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο, να δίνουμε το 100%. Και πάντα προσπαθούσα να κάνω αυτό, να τιμάω την φανέλα, τον κόσμο που έρχεται στο γήπεδο να μας δει και να μας υποστηρίξει. Το διοικητικό πρόβλημα της ομάδας ήταν κάτι διαφορετικό. Στο τέλος, όμως, εκπροσωπούσαμε την ΑΕΚ, οπότε κάναμε το καλύτερο για να τιμήσουμε την ομάδα».
Παρόλα αυτά, αγωνίστηκες μια φορά στην Ευρώπη, έπαιξες με παίκτες σαν τον Σκόκο. Ποιον από τους συμπαίκτες σου θυμάσαι περισσότερο από την περίοδο σου στην ΑΕΚ; Έχετε επαφές με κάποιους από αυτούς;
«Ναι, ο Σκόκο ήταν ένας από τους καλούς μας παίχτες και γενικά είχαμε πολλούς καλούς παίχτες τότε στην ομάδα. Ο Σκόκο δεν είναι από τους παίχτες που είχα σχέση εκτός γηπέδου, κυρίως μόνο στην ομάδα μέσα. Αλλά, έχω πολλούς άλλους φίλους που παραμένουν σήμερα, ο πιο σημαντικός είναι ο Ζούλιο Σέζαρ, έχουμε παιδιά στην ίδια ηλικία, οι γυναίκες μας είναι φίλες, βρισκόμαστε και είμαστε καλοί φίλοι. Ακόμα, όμως, κρατάω επαφές με αρκετούς όπως ο Μπλάνκο, ο Ριβάλντο και γενικά τους Πορτογάλους και τους Βραζιλιάνους. Αλλά και με Έλληνες όπως ο Λυμπερόπουλος, ο Κυριακίδης, ο Κονέ, ο Ρίκα, ο Χετεμάϊ, ο Δέλλας και πάντα, όποτε υπάρχει η ευκαιρία, προσπαθούμε να βρεθούμε όταν πηγαίνω στην Ελλάδα. Οπότε, έχω δημιουργήσει σχέσεις όχι μόνους με Βραζιλιάνους και τους Πορτογάλους αλλά και με Έλληνες σπουδαίους παίχτες και προσωπικότητες που είχα την τύχη και την ευχαρίστηση να παίξω μαζί τους».
Η ΑΕΚ έχει αλλάξει τελείως. Ήρθες πέρυσι, είδες το νέο γήπεδο, συναντήθηκες με παλιούς συμπαίκτες, πανηγύρισες τον τίτλο. Πώς νιώθεις για αυτό και την αγάπη που εξακολουθούν να έχουν οι οπαδοί για σένα και ότι ο σύλλογος είναι εκεί που ανήκει;
«Η ΑΕΚ είναι πολύ ισχυρή σήμερα, το νέο γήπεδο δίνει έξτρα δύναμη στην ομάδα, δημιουργεί φανταστική ατμόσφαιρα . Είχα την ευτυχία να βρεθώ εκεί, να είμαι καλεσμένος από τον Πρόεδρο να βρεθώ δίπλα στην ομάδα κάτι που γέμισε περηφάνεια την καρδιά μου και ένιωσα ιδιαίτερη τιμή που ήμουν κομμάτι εκείνης της στιγμής αλλά και να δεχθώ την αγάπη μετά από τόσα πολλά χρόνια, αυτό το “ζεστό” καλωσόρισμα από τόσο κόσμο που δέχτηκα και δέχομαι κάθε φορά που έρχομαι. Το να νιώθω αυτή την αγάπη από τον κόσμο είναι ένα απίστευτο συναίσθημα. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό νομίζω, όχι μόνο αυτά που καταφέρνουμε στην ζωή μας, δηλαδή τα λεφτά, τα γκολ ή οτιδήποτε άλλο, αλλά το να αναγνωρίζεσαι ως ένας άνθρωπος που έδωσες τα πάντα για την ομάδα σου, που εκπροσώπησες την ομάδα σου. Αυτό το εκτιμάς. Σημαίνει ότι έκανες τα σωστά πράγματα μέσω και έξω από το γήπεδο και αυτό με κάνει να νιώθω μεγάλη τιμή. Οπότε ναι, νιώθω σαν μέλος της οικογένειας».
Μαντούκα, Ζούλιο Σέζαρ και Μπλάνκο στην OPAP Arena
ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΑΕΚ ΤΟΥ ΑΛΜΕΙΔΑ
Λορέντζο Σέρα Φερέρ ή Ντούσαν Μπάγιεβιτς; Τι θυμάσαι από αυτούς;
«Είναι και οι δύο πολύ καλοί προπονητές με διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού και συμπεριφοράς. Έμαθα πολλά και με τους δύο και δεν μπορώ να πω ότι προτιμώ το έναν ή τον άλλον, είχα και με τους δύο καλές και κακές στιγμές και πάντα προσπαθούσα να μάθω και να κάνω αυτό που περίμεναν από εμένα. Προσπαθούσα να κάνω το καλύτερο και να μαθαίνω. Και οι δύο καλοί προπονητές».
Τι πιστεύεις για τον Ματίας Αλμέϊδα; Έχεις ξεχωρίσει παίκτες;
«Ο Αλμέϊδα είναι ένας προπονητής που είναι το πρόσωπο της ΑΕΚ. Από την πρώτη στιγμή που έφτασε στην ομάδα η προσωπικότητά του, ο τρόπος που συμπεριφέρεται και ο τρόπος παιχνιδιού ήταν ένας τέλειος “γάμος” ας πούμε. Μέχρι τώρα είναι πολύ πετυχημένος και θα συνεχίσει εκεί για κάποια χρόνια ακόμα. Πραγματικά μου αρέσει πάρα πολύ, μου αρέσει ο τρόπος της δουλειάς του και το πώς παίζει η ΑΕΚ. Υπάρχουν πολλοί παίχτες που μου αρέσουν στην ομάδα. Φυσικά, μου αρέσει ο Μάνταλος για την ιστορία του στην ομάδα, η προσωπικότητά του ως αρχηγός, Επίσης, ο Πόνσε κάνει μία καλή χρονιά, μου αρέσει ο Πινέδα, ο Γκαρσία είναι φανταστικός παίχτης τοπ επιπέδου και γενικά η ΑΕΚ είναι πολύ καλή ομάδα γενικώς. Ανέφερα μερικούς αλλά μπορώ και άλλους όπως ο Γκατσίνοβιτς ή ο Ελίασον».
Παρακολούθησες τα παιχνίδια της ΑΕΚ φέτος στο Europa League; Η ΑΕΚ στάθηκε επάξια σε έναν πολύ δύσκολο όμιλο. Δυστυχώς αποκλείστηκε.
«Ναι, είδα σχεδόν όλα τα παιχνίδια της ΑΕΚ στην Ευρώπη. Ήταν κρίμα γιατί η ομάδα ξεκίνησα πολύ καλά στο Μπράϊτον, ίσως το πιο δύσκολο παιχνίδι, και μετά την ισοπαλία με τον Άγιαξ νομίζω όλοι περίμεναν περισσότερα. Τουλάχιστον την τρίτη ή την δεύτερη θέση στον όμιλο, αλλά εντάξει ήταν ένας πολύ δύσκολος όμιλος με καλές ομάδες και η ΑΕΚ δεν ήταν σε τόσο καλή φάση με δύσκολα παιχνίδια και στο πρωτάθλημα και δυστυχώς δεν προκρίθηκε. Αλλά με λίγο περισσότερη τύχη να μπορούσε να πετύχει κάτι παραπάνω. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο, και όπως είπες η ΑΕΚ ήταν όντως σε έναν δύσκολο όμιλο».
Η ΕΠΟΧΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΕΛ ΚΑΙ Ο ΙΒΑΝ ΓΙΟΒΑΝΟΒΙΤΣ
Μετά πήγες στον ΑΠΟΕΛ, δούλεψες με τον πρώην προπονητή του Παναθηναϊκού Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Πέτυχες τεράστια πράγματα με τον σύλλογο. Πρωταθλήματα και μία φανταστική πορεία στο Champions League μέχρι την φάση των “8”! Τι σημαίνει για εσένα; Αυτό το γκολ κόντρα στη Λυών;
«Στον ΑΠΟΕΛ αυτό που συνέβη ήταν τρελό, κάτι που κανένας δεν περίμενε και ήταν τεράστιο επίτευγμα αυτό που κάναμε το 2012. Ο Γιοβάνοβιτς έγινε κάτι σαν πατέρας, κάναμε μία πολύ καλή και δυνατή σχέση, ίσως ήταν ο προπονητής που με “σημάδεψε” περισσότερο – με θετικό τρόπο – γιατί με αυτό ζήσαμε σπουδαίες στιγμές και η σχέση μας ήταν πραγματικά ιδιαίτερη. Είχαμε πολλές ωραίες στιγμές, ήταν φανταστικό ό,τι έγινε εκεί και πραγματικά δεν υπάρχει άλλη λέξη να το περιγράψω. Πέρα από την φάση των “8” πήγαμε στο Γιουρόπα Λιγκ και ξανά στο Τσάμπιονς Λιγκ και πήγαμε τον ΑΠΟΕΛ σε ένα άλλο επίπεδο, αυτό που είναι σήμερα. Μέχρι τότε, ο ΑΠΟΕΛ είχε παίξει μόνο μία φορά στο Τσάμπιονς Λιγκ και αυτό που καταφέραμε ήταν πραγματικά μεγάλο. Οπότε, το ότι βρισκόμουν εκεί και το γεγονός ότι είμαι μέρος της ιστορίας μου δημιουργεί περηφάνεια και τιμή. Δημιούργησα πολλές φιλίες στην χώρα, η Κύπρος είναι πιο μικρή από την Ελλάδα και οι άνθρωποι εκεί ήταν πολύ φιλικοί, κάτι που δημιουργούσε ένα κλίμα οικειότητας γύρω μας. Ήταν φανταστικά, δεν υπάρχει άλλη λέξη για όσα συνέβησαν εκεί. Όλες οι στιγμές εναντίον της Λυών, εναντίον άλλων ομάδων, σε άλλες σεζόν, όλα όσα έγιναν εκεί ήταν τέλεια».
Αλλά μετά ήταν η Ρεάλ ε; Δύσκολα αλλά ένδοξα κομμάτια της ιστορίας;
«Ναι, μόλις είδαμε την Ρεάλ Μαδρίτης στην κλήρωση είπαμε ότι η ιστορία μας τελείωσε. Απλά πήγαμε στους αγώνες για να το απολαύσουμε, για να συνεχίσουμε να δείχνουμε προς τα έξω την καλή εικόνα που είχαμε μέχρι εκείνο το σημείο, αλλά ξέραμε ότι επρόκειτο για τελείως διαφορετικό επίπεδο. Ήταν, ας πούμε, σαν έξτρα δώρο να παίζεις εναντίον της Ρεάλ και να τελειώνεις με αυτό τον τρόπο. Εκείνη η χρονιά ήταν η “χρυσή” της ιστορίας του ΑΠΟΕΛ και των ζωών μας επίσης. Προσωπικά, εκείνη την χρονιά σκόραρα πολλά και σημαντικά γκολ και στον όμιλο αλλά και στην φάση των “8” απέναντι στην Λυών. Και έτσι όπως τελείωσε εναντίον της Ρεάλ σκόραρα πάλι, μέσα στο Μπερναμπέου και νιώθω ότι ήταν ένα δώρο από τον Θεό».
Πώς είναι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ως άνθρωπος; Ποια ήταν η σχέση σας;
«Ο Ιβάν από την πρώτη μέρα ήταν μία δυνατή προσωπικότητα, πολύ σοβαρός αλλά το καλύτερο με αυτό είναι ότι είναι πολύ δίκαιος, πολύ δίκαιος. Κάτι που προσπαθώ να είμαι και εγώ, οπότε από την πρώτη στιγμή δημιουργήσαμε μία καλή συνεργασία, με ευθύτητα, ρεαλισμό και ειλικρίνεια μεταξύ μας. Είχαμε πολλές διαμάχες, αλλά με καλό τρόπο. Ήταν ένας προπονητής που με “σημάδεψε”, που έβγαλε το καλύτερο από εμένα και τα καλύτερα παιχνίδια μου ως ποδοσφαιριστής ήταν με αυτόν. Του έχω πολύ μεγάλο σεβασμό και τον αγαπώ πολύ για ό,τι έκανε και ό,τι περάσαμε μαζί. Είναι ένας προπονητής και άνθρωπος που αξίζει όλο τον σεβασμό μας».
Ο ΑΤΖΕΝΤΗΣ ΜΑΝΤΟΥΚΑ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΑΛΙ
Τώρα εργάζεσαι ως ατζέντης. Σου αρέσει;
«Φυσικά η καλύτερη δουλειά να κάνεις είναι το να είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Δεν συγκρίνεται με τίποτα. Η καλύτερη και ομορφότερη δουλειά στον κόσμο. Όμως, μου αρέσει να δουλεύω και ως ατζέντης διότι το βλέπω σαν μία ευκαιρία να βοηθάω τους παίχτες να εκπληρώνουν τα όνειρα και τους στόχους τους, ιδίως τους νέους, με την εμπειρία μου. Προσπαθώ πάντα να είμαι ειλικρινής, να δουλεύω με με εντιμότητα και να κοιτάζω το καλό των παιχτών. Αυτό είναι κάτι που λείπει από το ποδόσφαιρο σήμερα, διότι στο παρασκήνιο το ποδόσφαιρο δεν είναι το υγιές. Οπότε προσπαθώ να κάνω την διαφορά, να είμαι κοντά στους παίχτες, να τους υποστηρίξω σε όλες τις στιγμές τους και είμαι χαρούμενος που το κάνω. Συνεχίζω να είμαι ερωτευμένος με το ποδόσφαιρο, αυτό είναι η αγάπη μου, το πάθος μου, η ειδικότητά μου. Οπότε ναι, μου αρέσει».
Πιστεύεις ότι η ΑΕΚ μπορεί να πάρει και φέτος το πρωτάθλημα;
«Φυσικά πιστεύω ότι η ΑΕΚ μπορεί να πάρει πάλι το πρωτάθλημα φέτος. Θα ήταν φανταστικό να συμβεί 2 σερί χρονιές, όμως το πρωτάθλημα είναι σκληρό, ανταγωνιστικό με τις υπόλοιπες 3 μεγάλες ομάδες, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, και πιστεύω θα πάει μέχρι το τέλος όπως πέρσι. Αλλά η ΑΕΚ μπορεί να το πάρει».
Ποια είναι η καλύτερη στιγμή της καριέρας σου στην Ελλάδα;
«Έχω πολλές καλές στιγμές στην Ελλάδα, όμως πιστεύω η πρώτη και η δεύτερη χρονιά ήταν οι ξεχωριστές. Γενικά, ό,τι συνέβη εκεί με όσους παίχτες συνάντησα, οι φιλίες που έκανα, η ομάδα και η ιστορία της. Το σίγουρο είναι ότι η καλύτερη στιγμή ήταν σχέση που έφτιαξα με τους οπαδούς, με τους ανθρώπους στην ομάδα, σχέσεις που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Αυτές οι φιλίες ήταν το καλύτερο που συνέβη».
Και ένα μήνυμα προς τους οπαδούς της ΑΕΚ;
«Στους φίλους της ΑΕΚ έχω να πω να συνεχίσουν να υποστηρίζουν την ομάδα με όλη τους την δύναμη και την καρδιά, όπως έκαναν μέχρι τώρα. Επίσης, θέλω να πω ότι ήταν μεγάλη τιμή για εμένα το να είμαι μέρος αυτής της ομάδας, το ότι μοιράστηκα μαζί τους όμορφες στιγμές και ότι νιώθω την αγάπη τους. Ελπίζω να συνεχίσουν έτσι και ελπίζω να τους ξαναδώ σύντομα».
