Ναι δεν παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο ο Ιταλός. Δεν έχει την κατοχή. Κερδίζει με «μισό-μηδέν». Βέβαια δεν τρώει γκολ, δεν χάνει από ΟΦΗ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και γενικά…δεν χάνει!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ανέκαθεν η ΑΕΚ δεν ήθελε έναν προπονητή «αυτό καθ΄αυτό». Χρειαζόταν έναν παιδαγωγό, έναν αυστηρό καθοδηγητή, έναν άνθρωπο να εμψυχώνει τους παίκτες και να βρει και την ταυτότητα του συλλόγου. Μετά το ”στραπάτσο” Μιγκέλ Καρντόσο και την απομάκρυνση Κωστένογλου, η επιλογή του επόμενου προπονητή ήταν κάτι παραπάνω από καθοριστική. Όχι μόνο για την, όσο πιο πολύ γίνεται, ομαλή έκβαση της φετινής σεζόν αλλά και για το πλάνο της επόμενης που δεν πρέπει να έχει καμία σχέση και ομοιότητα με αυτή που διανύουμε τώρα. Ειδικά στο πρώτο μισό.
Ο Μάσιμο Καρέρα κλήθηκε να βγάλει την ΑΕΚ από αυτήν την δύσκολη θέση. Τα προβλήματα που υπήρχαν είναι γνωστά και γραμμένα ουκ ολίγες φορές. Το ζήτημα είναι η προσπάθεια του Ιταλού τεχνικού για την επίλυσή τους και κατά πόσο αυτό επετεύχθη. Κρίνοντας λοιπόν εκ του,προχείρου πάντα, αποτελέσματος αυτό που διακρίνουμε είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικό. Παρατηρούμε μια ομάδα που έχει πραγματοποιήσει τεράστια πρόοδο ως προς την κάλυψη των αδυναμιών της.
Όλοι θυμόμαστε την ευκολία που η ΑΕΚ δεχόταν γκολ. Πλέον για να γίνει αυτό πρέπει είτε να μη δοθεί επιθετικό φάουλ στον αντίπαλο είτε να πραγματοποιηθεί κάποια όμορφη ενέργεια από τον εκάστοτε επιθετικό. Ο Όγκνιεν Βράνιες θυμίζει τον Βόσνιο του 2018 ενώ ο Στράτος Σβάρνας γίνεται ολοένα και πιο σταθερός παιχνίδι με το παιχνίδι. Αυτά προφανώς δεν έγιναν σε μια νύχτα στα Σπατα. Χρειάζεται δουλειά και πλάνο. Αυτά συνδυάζει ο Ιταλός τεχνικός όπως φαίνεται. Δεν ξεχνάμε πως στο τέλος της χρονιάς θα γίνει το ”ταμείο” που θα υπάρχει και η ασφαλή κρίση από πλευράς ΠΑΕ.
Βλέποντας τα λάθη των προηγούμενων προπονητών και την αδυναμία τους να παρουσιάσουν την ΑΕΚ που υποσχόντουσαν παρατηρώ πως ο Μάσιμο Καρέρα (και ο Μανόλο Χιμένεθ όταν κατέκτησε το πρωτάθλημα) έχει μια μεγάλη διαφορά. Ίσως ακούγεται κάτι αυτονόητο αλλά με αυτά που έχουμε δει πρόσφατα δεν είναι καθόλου. Ο Ιταλός κατάφερε να προσαρμόσει τα δικά του «θέλω» στα «μπορώ» των παικτών της ΑΕΚ. Εντόπισε τις αδυναμίες και τις κάλυψε, βρήκε τα δυνατά σημεία και στηρίχθηκε σε αυτά και κατάφερε να δώσει ξανά ταυτότητα στην Ένωση. Δεν υποσχέθηκε παιχνίδι από την άμυνα, δεν μίλησε για πολλά γκολ και γενικά απέφυγε τις φανφάρες. Το αποτέλεσμα τον δικαιώνει εξ ολοκλήρου.
Βέβαια υπάρχει και η άλλη μεριά. Αυτή των παραπόνων για μονότονο παιχνίδι και «Κατενάτσιο». Αν ήταν αρχή της σεζόν θα μπορούσαμε να θέσουμε το ερώτημα: «Θέλουμε την καλή εικόνα ή το σίγουρο αποτέλεσμα;». Κάτι τέτοιο τη δεδομένη στιγμή όμως θα θεωρούταν πολυτέλεια. Τα δύο τινά που υπάρχουν είναι η εμφάνιση που εξασφαλίζει πόντους, ηρεμία, καλή ψυχολογία και οικογενειακό κλίμα ή επιστροφή στην μέχρι πρότινος κατάσταση.
Μια ειδική αναφορά στο τέλος στην μεγαλύτερη μεταγραφή για φέτος που έκανε η ΑΕΚ…αυτή του Ίλια Ίβιτς. Ο Σέρβος Τεχνικός Διευθυντής, με τις ευλογίες και τη στήριξη του Δημήτρη Μελισσανίδη, κατάφερε να βρει σωστό προπονητή, παίκτες που βοηθούν έμπρακτα με το καλημέρα, ταλέντα νεαρής ηλικίας που είναι παρακαταθήκη για το μέλλον και φυσικά πυροδότησε τη βόμβα της μεγάλης επιστροφής του Σέρχιο Αραούχο.
Όλα τα παραπάνω φανερώνουν τις προθέσεις των Κιτρινόμαυρων για τη συνέχεια, που περιλαμβάνει το κυνήγι του Κυπέλλου Ελλάδος, αλλά και το σχεδιασμό της επόμενης σεζόν. Της τελευταίας εκτός «Αγιάς Σοφιάς»!
