Πες-πες, στο τέλος κάτι θα μείνει
Αν κάτι δίδαξε στις επόμενες γενιές ο μεγαλύτερος φονιάς της ιστορίας της ανθρωπότητας φαίνεται πως είναι μια τακτική που είναι σχεδόν αλάνθαστη!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Αν στην ανάγνωση της παραπάνω φράσης «ο μεγαλύτερος φονιάς της ιστορίας της ανθρωπότητας» κάποιος δεν σκέφτηκε τον Αδόλφο Χίτλερ, καλή συνέχεια. Ο Γερμανός κατακτητής λοιπόν δεν ήταν μόνος του στην προσπάθεια να περάσει σε όλη τη γη τις ιδεολογίες του. Στα στελέχη που τον πλαισίωναν υπήρχε κι ένας άνθρωπος με όνομα Πάουλ Γιόζεφ Γκαίμπελς. Είχε έναν τίτλο που στη σημερινή εποχή υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα το ζήλευαν, ή κατέχουν την ιδιότητα απλά χωρίς την «ταμπέλα». Ο ίδιος συστηνόταν ως πολιτικός και Υπουργός Προπαγάνδας της Ναζιστικής Γερμανίας από το 1933 έως το 1945.
Ο Γκέμπελς λοιπόν είχε πει μια φράση πολύ σημαντική. «Πες-πες, στο τέλος κάτι θα μείνει». Τι εννοεί με αυτό; Αν από το πρωί μέχρι το βράδυ υπάρχει ένας ή και παραπάνω άνθρωποι που διατυμπανίζουν μια άποψη που στην κοινή γνώμη δεν είναι αποδεκτή, μέρα με τη μέρα κάποιοι θα λυγίσουν. Άνθρωποι με αδύναμο χαρακτήρα και χαμηλό μορφωτικό επίπεδο θα πιστέψουν τα λεγόμενα αυτά με τη νοοτροπία «για να το φωνάζει, δίκιο θα έχει». Μπορεί αυτά να γινόντουσαν το μακρινό 1933 έως το 1945 όμως δεν σταμάτησαν μετά τη διάλυση της ναζιστικής Γερμανίας. Αντιθέτως, άνθησαν.
Πάμε όμως στα δικά μας, τα σημερινά. Την τακτική αυτή τη συναντάμε παντού στην καθημερινότητά μας. Θα ασχοληθούμε όμως με κάτι που μας αφορά περισσότερο εδώ πέρα και είναι ο «Γκεμπελισμός» που δέχεται φέτος η ΑΕΚ. Ξεκίνησε ως κακόγουστο αστείο κι όμως φτάσαμε στο σημείο να υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν πως η «Ένωση» και συγκεκριμένα ο Δημήτρης Μελισσανίδης ελέγχει ΕΠΟ-ΚΕΔ, κυβερνήσεις, ΟΗΕ και ΝΑΤΟ. Μάλιστα είναι σε θέση να βγάζει Πολωνούς διαιτητές από τους αγώνες της ομάδας του και να ορίζει άλλους, Έλληνες που δήθεν είναι δικοί του. Τόσο δικοί του που ο τερματοφύλακας του Άρη ακόμη κάνει καθυστερήσεις στην «OPAP ARENA» καθώς δεν θα δει ποτέ την κίτρινη κάρτα.
Η φετινή ΑΕΚ σε ένα πράγμα μόνο υστερεί, στην απουσία κατευθυνόμενων φωνών σε θέσεις ευθύνης και με δημόσιο λόγο που ακούγεται και διαβάζεται πανελληνίως. Αγωνιστικά μπορεί να μην πάρει το πρωτάθλημα, να μην βγει καν στην πρώτη δυάδα. Στο ποδόσφαιρο όλα συμβαίνουν. Όμως αυτός ο πόλεμος που δέχεται από ομάδες που έχουν κάνει αίσχη είναι ανεπίτρεπτος. «Σκούζουν» για την ΑΕΚ, ομάδες που στέρησαν από επαρχιακή ομάδα να κατακτήσει το μοναδικό της Κύπελλο, που όταν τολμούσες να παραπονεθείς σου έλεγε «Φτιάξε ομάδα να κερδίζεις και τη διαιτησία».
Δεν θα αναφερθώ σε έχθρες που ίσως τελικά είναι φιλίες και τα συναφή. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι είναι πως ο μέσος ΑΕΚτζής δεν θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Θέλει ένα πρωτάθλημα 50-50 κι ας κάνει 10 χρόνια να το πάρει. Την αδικία δεν την μπορεί, από την ιστορία του. Αν ποτέ αντιληφθεί ο φίλαθλος της «Ένωσης» πως η ομάδα του ευνοείται ή ελέγχει καταστάσεις, πρώτος θα τρέξει να το αλλάξει αυτό. Όμως πραγματικά, θέλω κάποια στιγμή κάποιος να μου απαντήσει υπεύθυνα. Εκτός της φάσης που δε δίνεται ένα φάουλ κοντά στους πάγκους σε μια αντεπίθεση του Άρη, που αλλού τον αδίκησε η ΑΕΚ και γίνεται όλο αυτό;
Πραγματικά είναι στα όρια του ύποπτου να μιλάνε για τη μεγαλύτερη αλλοίωση αποτελέσματος με θήτη την ΑΕΚ, ομάδες που έχουν βιώσει στο πετσί τους κάτι ιστορίες τύπου «κάλυπτα κι εγώ τον Κατσουράνη». Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί υπάρχει τόσο μένος για το «Δικέφαλο» αλλά στην τελική όσοι ασχολούμαστε με την ομάδα δεν μας πειράζει. Μας αρέσει περισσότερο μάλιστα από το να λυπούνται την αγωνιστική μας «κατάντια» όπως πέρυσι. Μάλλον σε άλλους δεν αρέσει.
ΥΓ: Εμείς πάντως καημό το έχουμε μια φορά να μας συγχαρεί ο κύριος Καραπαπάς επειδή ήμασταν…κύριοι!
Στο σπίτι του κρεμασμένου θα τολμήσετε να μιλήσετε για σχοινί;
Διαιτησίες που ευνοούν δήθεν την ΑΕΚ, πούλμαν που θα κάνουν αναστροφή και πόλεμος από κάθε πανελίστα προς την ΑΕΚ; Χάθηκε εντελώς η τσίπα μας;
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Έχουμε όλοι ακούσει την πρόταση «κλείσε τα μάτια και ονειρέψου να βρίσκεσαι σε ένα ιδανικό για εσένα τοπίο». Θάλασσες, βουνά, καλοκαίρι, τζάκια, οικογένεια, φίλοι, μόνοι. Ό,τι αρέσει στον καθένα, αυτό θα ονειρευτεί. Κάποιοι άνθρωποι άνοιξαν τα μάτια τους, βρέθηκαν σε έναν ιδανικά πλασμένο γι΄ αυτούς κόσμο και αποφάσισαν πως η ΑΕΚ θα είναι η συστημική ομάδα. Μόνο που αυτό δεν το συναντάμε ούτε στα πιο διαχρονικά παραμύθια των παιδικών μας χρόνων. Δεν λέω τα κλασικά παραμύθια που μας έλεγαν οι παππούδες μας, λέω για τα άλλα των 50-50 πρωταθλημάτων και των «φτιάξτε ομάδες να νικάτε και τις διαιτησίες».
Όλοι αυτοί που έχουν «κλέψει» τον ιδρώτα από δεκάδες ποδοσφαιριστές. Καλούς, κακούς, προδότες, σημαίες δεν έχει σημασία. Άπαντες αυτοί λοιπόν αποφάσισαν εν έτει 2023 να κατηγορήσουν την ΑΕΚ πως ευνοείται, πως έχει ένα γήπεδο ζούγκλα και πως ελέγχει το παρασκήνιο. Δηλαδή ό,τι έκαναν εκείνοι τα προηγούμενα χρόνια για δεκαετίες πάνε τώρα να τα φορτώσουν αδίκως στην «Ένωση». Σύμμαχοί τους βέβαια κάποιοι πανελίστες που μέχρι πριν μερικά χρόνια διαιτήτευαν ως αντικειμενικοί και μη φίλα προσκείμενοι σε κάποια ομάδα. Πλέον ακούμε πως το πάτημα δεν είναι χτύπημα, πως ο Αραούχο δεν χτυπήθηκε από τον αμυντικό του Άρη και ο Αθανασιάδης έπρεπε να εξανεμιστεί σαν άυλη μάζα στον αέρα.
Πούλμαν θα κάνουν αναστροφή στην πρώτη χαρτοπετσέτα γιατί δεν ανέχονται τις βαρβαρότητες. Ξέρετε, σαν αυτές που έσπασαν το πούλμαν της ΑΕΚ προς Συγγρού μεριά. Αυτές που έδειραν τον Τζιμπρίλ Σισέ και κάμποσους ακόμη. Σαν αυτές που είδαμε σε ένα τυχαίο ματς που κρινόταν ο τίτλος στη Ριζούπολη. Για να μην παρερμηνευτούν τα λόγια του. Κάθε πούλμαν στη Νέα Φιλαδέλφεια επιβάλλεται να έρχεται, να μπαίνει στο γήπεδο και να αποχωρεί χωρίς ούτε υποψία κινδύνου σωματικής ακεραιότητας. Μεταφέρει εργαζομένους ανθρώπους που είναι εκεί για να δώσουν μια αναμέτρηση με κάποιους συναδέλφους τους.
Κάποιους πήρε το μάτι τους πως η ΑΕΚ πάει από το ζενίθ στο ναδίρ. Δεν το αντέχουν και βγάζουν το μόνιμο όπλο που εξοντώνει κάθε θετικό στη χώρα αυτή. Την τοξικότητα. Όλο αυτό χωρίς καν το πρωτάθλημα να έχει ξεκάθαρο φαβορί, οι αγώνες να είναι αμφίρροποι και γενικά να έχουμε επιτέλους υγιή ανταγωνισμό. Θα σας ειδοποιούσαμε να ησυχάσετε όταν θα έχουμε πάλι καθυστερήσεις έως την επίτευξη του νικητήριου τέρματος, πέναλντι από το κέντρο και γενικά τέτοιες ομορφιές αλλά τελείωσαν. Ωστόσο, όντως θα μιλήσετε στο σπίτι του κρεμασμένου για σχοινί;
Ξεκίνησε για το ντέρμπι και…χάθηκε στα Ιωάννινα η ΑΕΚ
Έλλειψη συγκέντρωσης και λάθος υπολογισμός ήταν οι πρώτες αιτίες που έφεραν αυτήν την απρόσμενη ήττα στην «Ένωση» που τώρα…τρέχει!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Είναι κάτι παραπάνω από εμφανέστατο πως η ΑΕΚ και κυρίως ο Ματίας Αλμέιδα σκεφτόταν περισσότερο το ντέρμπι της Κυριακής κόντρα στον Παναθηναϊκό. Η ομάδα που παρατάχθηκε σήμερα και ο τρόπος που αγωνίσθηκε δεν είχε καμία σχέση με τις προηγούμενες αναμετρήσεις της ομάδας ακόμη και εκτός έδρας συμπεριλαμβανομένου και του «Γ. Καραϊσκάκης». Δε θέλω να μετριάσω την τεράστια επιτυχία του ΠΑΣ Γιάννινα αλλά θεωρώ πως η κυριότερη αιτία του αποτελέσματος ήταν η ίδια η ΑΕΚ.
Αρχικά οι πολλές αλλαγές στην ενδεκάδα, ελέω και των πολλών απουσιών που έχει η ομάδα τη δεδομένη στιγμή, χάλασαν τη σταθερότητα της υψηλής αποδεδειγμένα απόδοσης που έπιαναν οι ποδοσφαιριστές. Είδαμε την επιστροφή του Ντομαγκόι Βίντα στην αρχική ενδεκάδα που ήταν κάκιστος στο μεγαλύτερο μέρος ενώ έμεινε στον πάγκο ο Γεράσιμος Μήτογλου. Ο Τζιμπρίλ Σιντιμπέ φάνηκε εκτός τόπου και δικαιολόγησε πλήρως την καθιέρωση του Λάζαρου Ρότα στο βασικό σχήμα, κάτι που φαίνεται πως δύσκολα θα αλλάξει φέτος.
Ανεξαρτήτου ήττας, το ρόστερ «φωνάζει» για μεταγραφές. Πιστεύω πως ένας βασικός αριστερός οπισθοφύλακας πρέπει να αποκτηθεί άμεσα καθώς και ένα ακόμη στόπερ περισσότερο για το βάθος των επιλογών. Ωστόσο ο υπεύθυνος γι΄ αυτά είναι ο Ματίας Αλμέιδα. Ο Αργεντινός τεχνικός της ΑΕΚ έκανε λάθη σήμερα. Φάνηκε πως δεν έδωσε στην προετοιμασία για την αναμέτρηση τη βαρύτητα που χρειαζόταν. Οι επιλογές του ήταν περισσότερο δοκιμαστικές εν όψει Παναθηναϊκού παρά λογικής ενδεκάδας. Εκεί στηρίχθηκε και η επιλογή του Βίντα ως βασικό, για να είναι έτοιμος για την Κυριακή.
Οι απουσίες προφανώς έκαναν πιο δύσκολη τη δουλειά της ομάδας. Είναι όμως κάτι που πρέπει να υπολογίζει κάθε σύλλογος που θέλει να λέει πως κάνει πρωταθλητισμό. Σήμερα παρακολουθήσαμε πάλι αυτή τη μάστιγα των χαμένων ευκαιριών. Δεν ήταν λίγοι οι παίκτες που είχαν την ευκαιρία να σκοράρουν και την «πέταξαν» στα σκουπίδια. Κατά την ταπεινή μου γνώμη η εμφάνιση του Σέρχιο Αραούχο πρέπει να προβληματίζει. Καταλαβαίνω πως ο ρόλος του είναι άλλος πλέον στο γήπεδο όμως δεν αναιρεί πως όταν είναι σε θέση για γκολ, πρέπει να το βάζει. Άλλο το να κινείσαι μακριά από τις ευκαιρίες κι άλλο να μην μπορείς να τις μετατρέψεις σε γκολ όταν χρειαστεί.
Δεν υπάρχει όμως χρόνος για χάσιμο. Έγινε ό,τι έγινε, χάθηκε ό,τι χάθηκε και τώρα πρέπει να ανακάμψει η ομάδα. Η αρχή επιβάλλεται να γίνει την Κυριακή κόντρα στον Παναθηναϊκό. Οι γηπεδούχοι θα είναι με την πλάτη στον τοίχο καθώς πρέπει να αποδείξουν πως διεκδικούν το πρωτάθλημα στα ίσια και να μην αφήσουν τους «πρασίνους» να διατηρήσουν τη διαφορά ή ακόμη χειρότερα να την αυξήσουν. Ίσως τελικά οι δηλώσεις για «διαστημικό ποδόσφαιρο» και τα διθυραμβικά σχόλια να μη βοηθάνε πάντα.
Πως γίνεται να τιμωρείται ο Γιαννίκης και όχι εκείνοι;
Άλλη μια κακή εμφάνιση από την «ομάδα» της ΑΕΚ, η οποία δεν έπεισε σε κανένα λεπτό του παιχνιδιού ότι μπορεί να πάρει (και) αυτό το ντέρμπι.
Γράφει ο Γιώργος Κοκαλίδης
Πως να μπορέσει ένας προπονητής που κάθεται στον πάγκο μόλις 24 ώρες, να παρουσιάσει ένα σύνολο με κοινό στόχο και οργανωμένο πλάνο παιχνιδιού, ενώ άλλοι δε τα κατάφεραν μήνες τώρα;
Είναι όμως ευθύνη του Οφρυδόπουλου;
Είναι ευθύνη των παικτών που αντικρίζουν τον τρίτο κατά σειρά προπονητή μέσα σε 7 μήνες;
Η «Ορίτζιναλ» ήταν σαφής σήμερα «Είστε όλοι ανίκανοι» και αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια.
Τα λάθη στον οργανισμό ΑΕΚ έρχονται από πιο ψηλά και δεν είναι ευθύνη μόνο τον προπονητών και παικτών.
Η διοίκηση της ΑΕΚ διώχνει προπονητές και παίκτες ενώ επιλέγει να κρατάει εκείνους που δεν μπορούν εδώ και 2 χρόνια να βρουν ούτε ένα παίκτη σε χειμερινή μεταγραφική περίοδο.
Θυμίζω πέρσι ο Χιμένεθ ζήτησε ένα δεξί μπακ και του ήρθε ο Νταντσένκο και φέτος ο Γιαννίκης ζήτησε ένα χαφ και πήρε παίκτη πάνω στη λήξη της μεταγραφικής περιόδου(ο οποίος με τόσες αλλαγές αμφιβάλλω αν θα καταφέρει να παίξει κιόλας).
Ωστόσο επιμένουν στην ΑΕΚ να τιμωρούν προπονητές και παίκτες αφήνοντας εκείνους στο απυρόβλητο, όσα λάθη και να κάνουν!
Όλα αυτά με φόντο την επόμενη σεζόν για την οποία δεν είναι σίγουρη ούτε η έξοδος στην Ευρώπη.
Ποιος από αυτούς είναι ικανός να σχεδιάσει την επόμενη σεζόν της «Ένωσης» και να βρει τον κατάλληλο προπονητή για να στηριχθεί πάνω του και να χτίσει μια ομάδα;
Με αυτή την νοοτροπία δυστυχώς ούτε δουλειά γίνεται ούτε ομάδα φτιάχνεται, μόνο μικραίνει το όνομα της ΑΕΚ και του διοικητικού ηγέτη της.
ΥΓ1: Σωστές αλλαγές και ΑΜΕΣΑ!
ΥΓ2: Αυτό μόνο ΑΕΚ δεν είναι!
Ναι μεν αλλοίωση αλλά υπάρχει πρόβλημα
Εκεί που λες πως πάτησε διαιτησία και ΟΦΗ η ΑΕΚ έρχεται ένα καταστροφικό 15λεπτο και σου αλλάζει όλη την…κοσμοθεωρία. Ας δούμε τι έγινε!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Χτίζεται κάτι καλό μπροστά
Όαση η ΑΕΚ επιθετικά. Όλα πήγαν τέλεια. Σκόραρε ο Αραούχο, συνέχισε να βάζει γκολ ο Τσούμπερ και επέστρεψε στο σκοράρισμα ο Καρίμ Ανσαριφάρντ. Πόσο ωραία ακούγονται αυτά; Όσο και είναι. Η επιθετική γραμμή της «Ένωσης» είναι ίσως η καλύτερη που έχουμε δει στην εποχή «Μελισσανίδη». Με τον Λιβάι Γκαρσία να έχει όρεξη (και μια κόκκινη που θα τη θυμάται για καιρό) και τον Άμραμπατ να είναι μια συνεχόμενη απειλή των αντιπάλων. Όλα καλά μέχρι εκεί…
Θα μείνει ατιμώρητη τέτοια διαιτησία;
Αρκετά «vintage» η διαιτησία. Μας ταξίδεψε σε εποχές ωραίες, παλιές που δεν υπήρχαν αυτές οι…εφευρέσεις της τεχνολογίας που ακούν στο όνομα VAR. Τι να το κάνουμε άλλωστε; Οι αποφάσεις έβγαζαν μάτι. Μια κόκκινη στον Γκαρσία που έπρεπε ο ίδιος να γνωρίζει πως αγωνίζεται στη Σουηδία και το κάθε άγγιγμα είναι κίτρινη, κάτι κάρτες χαρισμένες στον ΟΦΗ που είναι «ανθρώπινα» λάθη και ένα φάουλ επιθετικό φάουλ στον Βράνιες που κάνει το 3-1 αλλά…εντάξει μωρέ ας μην έπεφτε στην τελική ο Βόσνιος.
Προφανώς είναι ειρωνικά τα παραπάνω γιατί μόνο έτσι μπορούμε να εκλάβουμε τα όσα είδαμε από τις διαιτητικές αποφάσεις στην Κρήτη. Μένει να δούμε αν θα επιλεχθούν οι ίδιοι άνθρωποι και σε άλλον αγώνα τις επόμενες αγωνιστικές και…γιατί;
Ενδεικτικά κάποιες…τυχαίες φωτογραφίες:
Μιλόγεβιτς έχεις ευθύνη
Η άμυνα φωνάζει «ΔΟΥΛΕΙΑ». Δεν φαίνεται πως υπάρχει ή τουλάχιστον δεν είναι εμφανή ακόμη τα αποτελέσματα. Βγήκε ο Σιμάνσκι και μπήκε, χωρίς κανένα λόγο, ο Σάκχοφ και χάθηκε κέντρο και άμυνα μαζί. Πέρασε στον αγώνα ο Σβάρνας και έχει ευθύνη στο γκολ της ισοφάρισης. Πρέπει να γίνει γνωστό στον Σέρβο τεχνικό πως όσο χρησιμοποιεί ποδοσφαιριστές που έζησαν την περσινή σεζόν της ομάδας τόσο κινδυνεύει να βιώσει παρόμοια αποτελέσματα και είναι κρίμα για τον ίδιο και για τους ποιοτικούς ποδοσφαιριστές του ρόστερ.
Η άμυνα έχει θέμα!
Υπάρχει μεγάλο θέμα στην «Κιτρινόμαυρη» άμυνα. Ό,τι φτάνει εκτός περιοχής, ειδικά από την έξοδο του Σιμάνσκι ως αλλαγή και μετά, μυρίζει γκολ. Στα στημένα δεν υπάρχει σχεδόν καμία βελτίωση, παρά την αλλαγή προσώπων προς το καλύτερο σε σχέση με πέρυσι. Προφανώς είναι νωρίς αλλά κάποια πράγματα πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα.
Στην τελική, σφαγή υπήρχε και στο πρώτο ημίχρονο αλλά η «Ένωση» πέτυχε δύο γκολ και έκανε ό,τι ήθελε. Για να φτάσει σε αυτό το τραγικό αποτέλεσμα συνέβαλε και η ίδια και όσο δεν το δεχόμαστε τόσο χειρότερο είναι. Υπάρχει χρόνος και ελπίζουμε σε καλύτερες διαιτησίες και προφανώς πιο συνεπής άμυνα!
Κέρδισε τις εντυπώσεις, στοχεύει στη σταθερότητα και το…στοίχημα της άμυνας
Η «Ένωση» κατάφερε να «ζεστάνει» τον κόσμο της πριν μια εβδομάδα, αλλά τώρα πρέπει να αποδείξει πως μπορεί να έχει συνέχεια στις καλές εμφανίσεις!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Μπήκαμε στη δεύτερη αγωνιστική της Σούπερ Λιγκ και η ΑΕΚ βρίσκεται στην Κρήτη για να αντιμετωπίσει τον ΟΦΗ. Η αλήθεια είναι πως στο Ηράκλειο όλες οι μεγάλες ομάδες δεν φεύγουν χωρίς να…ιδρώσουν. Η ομάδα του Νίκου Νιόπλια αποτελεί μια παγίδα για τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς και τους ποδοσφαιριστές του αλλά μια σοβαρή «Ένωση» μπορεί να πάρει το τρίποντο είτε εύκολα είτε δύσκολα. Εκτός όμως από τη νίκη, ο «Δικέφαλος» θα αγωνισθεί και για έναν ακόμη σκοπό.
Την πρώτη αγωνιστική με αντίπαλο τον Ιωνικό η αλήθεια είναι πως οι «Κιτρινόμαυροι» κέρδισαν τις εντυπώσεις, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο από την είσοδο του Τσούμπερ και έπειτα. Υπήρξαν κάποια τρωτά σημεία όπως η άμυνα καθώς η ομάδα της Νίκαιας θα μπορούσε να προηγηθεί και να σκοράρει ίσως και πάνω από μια φορά στο πρώτο 45λεπτο αλλά εν τέλει αυτό δεν έγινε. Εφόσον λοιπόν το δείγμα ήταν θετικό και κίνησε το ενδιαφέρον των φιλάθλων της ομάδας, ήρθε η ώρα για το δύσκολο κομμάτι.
Η ΑΕΚ πρέπει να αποδείξει σε πρώτο βαθμό πως έχει διδαχθεί και έχει εμπεδώσει το κομμάτι της σταθερότητας. Είναι κάτι που τα προηγούμενα χρόνια την πλήγωνε ουκ ολίγες φορές και σίγουρα κανείς δεν επιθυμεί να γίνει και φέτος αυτό. Ο αγώνας απέναντι στον ΟΦΗ προσφέρεται ιδανικά για αυτό το κομμάτι. Αν αναλογιστούμε άλλες επισκέψεις της ομάδας στο Ηράκλειο, λιγότερο ποιοτικά ρόστερ της «Ένωσης» έχουν φύγει με το διπλό. Με σοβαρότητα και προσήλωση στο στόχο δεν πιστεύω πως θα χαθούν βαθμοί σήμερα.
Ο Σέρβος τεχνικός πρέπει να εστιάσει στις αμυντικές λειτουργίες της ομάδας. Χρειάζεται δουλειά και «δέσιμο» ώστε να μπορεί να θυμίζει άμυνα της «πρωταθληματικής» ΑΕΚ. Η επίθεση διαθέτει πολύ ποιοτικούς ποδοσφαιριστές που μετά από μια σειρά παιχνιδιών θα συνεργάζονται με περίσσεια άνεση και θα δημιουργούν φάσεις. Στο αμυντικό κομμάτι πρέπει να βοηθήσουν περισσότερο οι χαφ της ενδεκάδας. Στην αναμέτρηση απέναντι στον Ιωνικό ο Γαλανόπουλος φάνηκε ανέτοιμος και ο Λε Ταλέκ ήταν μόνος του με αποτέλεσμα να μην μπορούν να προσφέρουν τις απαιτούμενες βοήθειες όταν ο αντίπαλος φτάνει έξω από την περιοχή.
Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα θεωρώ του Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Να καταφέρει να «δέσει» την άμυνα και να εμπνέει εμπιστοσύνη. Σίγουρα σε επιλογές παικτών έχει γίνει το λεγόμενο level up. Αν αναλογιστούμε με τι πρόσωπα κατέβαιναν στους αγώνες πέρυσι οι «Κιτρινόμαυροι» και ποιοι αποτελούν τη φετινή αμυντική γραμμή θα νιώσουν μια ελπίδα προς το καλύτερο. Μένει να γίνει αρκετή δουλειά από προπονητή και παίκτες ώστε το αποτέλεσμα να είναι ανάλογο.
Εν κατακλείδι η ΑΕΚ πρέπει να στοχεύσει να πάει με συνεχόμενες νίκες στο ντέρμπι της «Τούμπας». Εκεί θα είναι μια διαφορετική αναμέτρηση όπου είναι πολύ νωρίς να μιλήσουμε ακόμη. Η εικόνα των αντιπάλων δείχνει πως θα χαθούν βαθμοί φέτος και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ας ευχηθούμε να εμφανιστεί γρήγορα, γιατί όχι και από σήμερα, η σταθερότητα στα αποτελέσματα και σίγουρα θα γίνει κάτι καλό. Υπομονή, επιμονή και στήριξη χρειάζεται!
Τα σχόλια των αρθρογράφων της ΚΕ για τις δηλώσεις Μελισσανίδη
Οι αρθρογράφοι της Κιτρινόμαυρης Ενημέρωσης σχολιάζουν τις τοποθετήσεις του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ ΑΕΚ και ο καθένας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.
Μηνάς Μίνκωφ: Μέσα από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Μελισσανίδης, είδα έναν άνθρωπο ο οποίος έχει καταλάβει τα λάθη των προηγούμενων ετών. Δεν αναφέρομαι μόνο στα λάθη του αγωνιστικού σχεδιασμού με Καρντόσο κτλ., αλλά και σε αποτυχίες που ο ίδιος παραδέχθηκε όπως με τις ακαδημίες. Όμως παρότι μάθαμε για ενίσχυση σε θέσεις που η ΑΕΚ «πονάει», δεν είδα να υπάρχει κάποιο ξεκάθαρο πλάνο στο αγωνιστικό κομμάτι. Ήταν ένα γενικό «Ό,τι χρειάζεται να γίνει θα γίνει. Δεν με ενδιαφέρουν τα μπάτζετ». Φυσικά και ο ίδιος για δικούς του λόγους μπορεί να μη θέλησε να επεκταθεί στο συγκεκριμένο κομμάτι.
Θανάσης Ζήσης: Ο κ. Μελισσανίδης κατά τη προχθεσινή του συνέντευξη φάνηκε απόλυτα συνειδητοποιημένος, όσον αφορά τη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ομάδα. Στα θετικά σίγουρα κρατάω την αποφασιστικότητα για αλλαγές και την ειλικρίνεια για τη σημερινή κατάσταση της ΑΕΚ σε όλους της τους τομείς. Βέβαια το παρελθόν δεν μπορεί να αφήνει απόλυτα ικανοποιημένο, όποτε κρατώ…μικρό καλάθι, αναμένοντας τις εξελίξεις. Στα αρνητικά η δήλωση του πως η ΑΕΚ αν δεν βρει προπονητή θα συνεχίσει με τον Χιμένεθ. Η ΑΕΚ πρέπει να βρει προπονητή με κάθε κόστος. Μόνο έτσι θα χτιστεί η νέα ΑΕΚ, η ΑΕΚ της Αγιά-Σοφιάς και όχι με ξαναζεσταμένο φαγητό.
Βαλάντης Αλεξούδης: Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Δεν γίνεται να μην παραδεχτείς την παρακαταθήκη που θα αφήσει ο Δημήτρης Μελισσανίδης στην ΑΕΚ με το νέο γήπεδο, το προπονητικό, τα μηδενικά χρέη κι όλα όσα φτιάχνει πέριξ του αγωνιστικού κομματιού. Στην υπόθεση Λουτσέσκου δεν θα κρίνω αν ήταν σωστό ή όχι που δεν λαμβάνει υπόψιν τις αντιδράσεις (στην τελική αυτός θα χρεωθεί την απόφαση) αλλά μένω στο ευχάριστο γεγονός πως 99% δεν θα τον δούμε στον πάγκο της ομάδας μας.
Θεωρώ λάθος την τοποθέτηση περί Χιμένεθ. Ένας άνθρωπος που σου έφερε την πιο πρόσφατη επιτυχία στο σύλλογο, πρωτάθλημα έπειτα από 24 χρόνια, είναι εκεί κάθε χρόνο για να βγάζει το…φίδι από την τρύπα και αγαπάει παθολογικά την ομάδα δεν γίνεται να του λες πως «μένεις μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο και να φύγεις». Δεν ενθουσιάζομαι με μεταγραφές και μπάτζετ καθώς περιμένω το αποτέλεσμα διότι παίζει ρόλο και η ποιότητα των επιλογών. Διαφωνώ στο κομμάτι περί απόστασης ή όχι με τον Ολυμπιακό. Δεν τους «έκατσε» ένας καλός προπονητής. Έχει το σωστό επιτελείο να τον βρει, διέθεσε αρκετά χρήματα για την επιλογή παικτών η οποία έγινε από αρμόδιους σωστά καταρτισμένους. Κάτι που μέχρι τώρα η ΑΕΚ δεν έχει στο δυναμικό της. Όσο για τη νέα σεζόν και το μέλλον… οψόμεθα!
«Ο Θείος»: Διάβασα με περισσή προσοχή όσα συζήτησε ο Δημήτρης Μελισσανίδης με τους ρεπόρτερ της ΑΕΚ και έχω να σταθώ σε κάποια εξ’όσων ανέφερε. Αρχικά, θετικό ότι ανέλαβε τις ευθύνες που έχει (όποιος λέει το αντίθετο στρουθοκαμηλίζει) και επίσης θετικό το ότι δεν μάσησε να αναφέρει πως όντως είχε διαπραγματευτεί με τον Λουτσέσκου, άσχετα με την έκβαση της υπόθεσης και τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε. Επίσης θετικό το ότι βλέπει ότι η ομάδα χρειάζεται πολλές ενδεκαδάτες μετάγραφές (επτά τουλάχιστον προανήγγειλε), μένει όμως να τις μετουσιώσει σε κινήσεις ουσίας και όχι σε λαχεία. Το πιο μεγάλο φάουλ του ήταν η ξεκάθαρη υποτίμηση στην προσφορά του Χιμένεθ στην ομάδα, με την ατάκα «Θα μείνουμε με τον Χιμένεθ αν δεν βρεθεί καλύτερός του», όταν υπάρχουν χιλιάδες προπονητές εκεί έξω που έχουν ταλέντο και διψάνε για μια ευκαιρία για να την πιάσουν από τα μαλλιά και να ανελιχθούν. Εν κατακλείδι, έμεινα ικανοποιημένος από όσα είπε, μένει να τα δούμε να εφαρμόζονται τώρα, γιατί ο κόσμος της ΑΕΚ δεν ξεχνά ποτέ και θα είναι πάντα το ίδιο απαιτητικός.
Μιχάλης Ραπτόπουλος: Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό στη συζήτηση. Ο Μελισσανίδης έκανε απολογισμό της χρονιάς και είπε γενικές αλήθειες. Ο γνωστός Τίγρης με τις επικές ατάκες. Περιμένω πλέον τα λόγια να μετουσιωθούν σε πράξεις και να δυναμώσει ουσιαστικά η ομάδα!
Συμεών Συμεωνίδης: Έχοντας διαβάσει αμέτρητες φορές τις τοποθετήσεις του κ. Μελισσανίδη, μπορώ να πω πως δεν μου δημιούργησε καμία δήλωση έκπληξη. Από το θέμα Λουτσέσκου και την επιμονή του παρά τις αντιδράσεις, το «ξήλωμα» που προαναγγέλθηκε μετά το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό και τελικά δεν θα πραγματοποιηθεί, μέχρι και τη σημασία για τον ίδιο-και όχι αδίκως-για το νέο γήπεδο( «…Αυτή η ομάδα που όπως είναι, που την λέμε «αποτυχημένη» αν έπαιζε στη Φιλαδέλφεια θα διεκδικούσε πρωτάθλημα»). Αυτό όμως που προσωπικά με «ξένισε», ήταν οι απαντήσεις σχετικά με την μόλις μια μεταγραφή του Γενάρη αλλά και την ανετοιμότητα που επεδείχθη σε λύσεις. Ολόκληρη η κουβέντα είχε, αν θέλετε, απολογητικό χαρακτήρα. Στις δύο συγκεκριμένες ερωτήσεις ωστόσο όπου και θα έπρεπε να δοθεί απάντηση, όχι απαραίτητα απολογητική, υπήρξε μονάχα η προτροπή να αφήσουν ( οι δημοσιογράφοι, όχι ο κόσμος) τα παλιά και την γκρίνια. Μια αντίφαση στο γενικό κλίμα που αν μη τι άλλο με παραξένεψε…
Αναφορικά με τον κατ’ εμέ λατρεμένο Μανόλο δεν θα αναφερθώ εδώ αλλά σε εκτενές άρθρο μετά την αναμενόμενη αποχώρηση του. Μένοντας στο θέμα του προπονητή φαίνεται επιτέλους να υπάρχει φως. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ο νέος προπονητής αναμένεται να λάβει ένα «βαρύ» συμβόλαιο και θα στηριχθεί. Το μόνο που απομένει είναι με βάση τα 1.2-1.3 εκατομμύρια που προσφέρει η ΑΕΚ να έρθει ο πιο ταιριαστός στη φιλοσοφία της ομάδας.
Η αποδόμηση μιας δήλωσης που κρύβει όλη τη φετινή σεζόν
Εδώ και δύο ημέρες όλοι σχολιάζουμε μια δήλωση του Μανόλο Χιμένεθ. Αν κάποιος εμβαθύνει σε αυτό που είπε ο Ανδαλουσιανός τεχνικός θα δει την ανασκόπηση της φετινής χρονιάς!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Δύο πράγματα πέτυχε φέτος η ΑΕΚ. Την επική ανατροπή απέναντι στη Βόλφσμπουργκ και την είσοδο στην Ευρώπη έπειτα από τη νίκη στη «Λεωφόρο». Στο πρώτο επίτευγμα την καθοδηγούσε ο Μάσιμο Καρέρα ενώ στο δεύτερο ο Μανόλο Χιμένεθ. Τώρα θα αναρωτηθείτε «θεωρείται επιτυχία για την ΑΕΚ η είσοδο στην Ευρώπη;»! Σε λογικές καταστάσεις πρέπει να λαμβάνεται ως δεδομένο ενώ το ζητούμενο να είναι η κατάκτηση τίτλων. Ο τρόπος που διαδραματίστηκε όμως η φετινή σεζόν ήταν τέτοιος που τα τρόπαια χάθηκαν από νωρίς, εκτός του Κυπέλλου που τελικά χάθηκε με τον πιο…ΑΕΚ τρόπο.
«Μπορώ να εγγυηθώ πως το φετινό ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα που έχω κάνει με την ΑΕΚ, ακόμα και από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, του Κυπέλλου και των τελικών που έχουμε βρεθεί»! Αυτή ήταν η περιβόητη δήλωση του Ανδαλουσιανού τεχνικού που ξεσήκωσε αντιδράσεις. Παρακολουθώντας τον Μανόλο Χιμένεθ από το 2011 όπου και κατέκτησε το πρώτο τρόπαιο με την «Ένωση» θεωρώ πως μπορώ να καταλάβω το λόγο που προχώρησε στην παραπάνω τοποθέτηση. Όχι, όσο και να θέλουμε να πιστεύουμε πως ο ίδιος θεωρεί επίτευγμα την έξοδο στην Ευρώπη με σκοπό να πέσει όλο το «ανάθεμα» πάνω του, δεν είναι έτσι.
Ο πρώτος που μπορεί να αντιληφθεί την κατάσταση που επικρατεί σε έναν σύλλογο είναι ο εκάστοτε προπονητής. Στην περίπτωσή μας ο Ανδαλουσιανός τεχνικός είναι εκείνος που μπορεί να εξηγήσει τι πήγε τόσο λάθος φέτος ώστε να πανηγυρίζεται τόσο έντονα απλά η διασφάλιση του Ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Αποδομώντας την παραπάνω δήλωση καταλαβαίνεις πολλά πράγματα για τη φετινή σεζόν. Ας συγκρίνουμε τις δύο καταστάσεις που βίωσε ο Χιμένεθ. Η πρώτη απαρτίζεται από ένα πολύ καλό σύνολο, καλοδουλεμένο με ποδοσφαιριστές που επιλέχθηκαν με σωστά κριτήρια αλλά και με αντιπάλους αποδυναμωμένους (όπως ο Ολυμπιακός με τις λάθος επιλογές παικτών και προπονητή, ο Παναθηναϊκός αλλά κι ο Άρης που δεν υπήρχε στην πρώτη εθνική). Η δεύτερη κατάσταση περιλαμβάνει μια ΑΕΚ με αποδυναμωμένο ρόστερ, ποδοσφαιριστές που (οι περισσότεροι) δεν μπορούν να αγωνισθούν σε κορυφαίο επίπεδο, αλλαγή προπονητών, δεκάδες τραυματισμών αλλά και αντιπάλων που ανεβαίνουν σταδιακά επίπεδο όπως ο Ολυμπιακός που έχει χτίσει ένα δυνατό ρόστερ με έναν προπονητή που μετράει ήδη τρία χρόνια στην ομάδα αλλά και τον Άρη που έκανε την καλύτερη χρονιά που έχει να θυμάται εδώ και πολλά χρόνια.
Ας δούμε με ψυχραιμία και χωρίς εμπάθειες ή αντιπάθειες προς το πρόσωπο του Χιμένεθ τις δύο καταστάσεις και ας αναρωτηθούμε… Ποια από τις δύο είναι περισσότερο τοξική, δύσκολη που χρειάζεται γερό στομάχι. Κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτή είναι η δεύτερη. Αυτός είναι κι ο λόγος που ακούσαμε την παραπάνω δήλωση από τον Ανδαλουσιανό τεχνικό. Άλλωστε μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Το φετινό ρόστερ ό,τι νίκη έκανε ήταν λόγω της επίθεσης. Με την επιλογή Χιμένεθ ξέραμε πως το μεγάλο όπλο της ΑΕΚ θα αποδυναμωθεί. Δυστυχώς ήταν απόλυτα φυσιολογικό, με τους παίκτες που υπάρχουν, να μην μπορέσει ο ίδιος να αλλάξει την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Προφανώς και έχει μερίδιο ευθύνης αλλά πρέπει να κριθεί με λογικά κριτήρια.
Στο ίδιο Ευρωπαϊκό έργο θεατές
Άλλος ένας Ευρωπαϊκός αγώνας που η ΑΕΚ καταθέτει τα όπλα πριν καν ξεκινήσει και γίνεται έρμαιο του αντιπάλου…Ναι ακόμη κι αν δεν είχε ρεαλιστικούς στόχους πρόκρισης…ακόμη κι αν έπαιζε την Κυριακή ντέρμπι!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Κανείς δεν απαίτησε να δει την ΑΕΚ να κερδίζει την Μπράγκα και με μεγάλο σκορ ώστε να έχει ελπίδες πρόκρισης. Από εκείνο το «μαύρο» απόγευμα απέναντι στη Ζόρια όλοι λίγο-πολύ κατάλαβαν πως η Ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας τελείωσε. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν απομένουν δύο πολύ σημαντικοί αγώνες που η «Ένωση» αρχικά αγωνίζεται για τους βαθμούς που συλλέγει για την κατάταξη της UEFA, για τους βαθμούς που δίνει στην Ελλάδα αλλά και για το κύρος της. Ακόμη μια φορά όλα αυτά πήγαν περίπατο.
Υπάρχει ευθύνη προπονητή;
Όπως σε κάθε νίκη ή καλή εμφάνιση της ομάδας ο Μάσιμο Καρέρα γίνεται αποδέκτης, δικαίως, διθυραμβικών και θριαμβευτικών σχολίων έτσι και στις ήττες, ειδικά όταν αυτές είναι ταπεινωτικές, έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Είναι ευδιάκριτο ένα πρόβλημα που παρουσιάζει ο σύλλογος φέτος πως δεν μπορεί να προετοιμαστεί σωστά απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους. Το είδαμε να συμβαίνει αρχής γενομένης από τον τελικό Κυπέλλου και συνεχίζεται, με μεγάλη εξαίρεση τον αγώνα απέναντι στη Βόλφσμπουργκ, μέχρι και σήμερα.
Ο Ιταλός τεχικός είχε την ευκαιρία να δει την Μπράγκα και τον τρόπο που αγωνίζεται στην αναμέτρηση της Πορτογαλίας όπου η ΑΕΚ δέχθηκε τρία γκολ και εν τέλει στο Ολυμπιακό Στάδιο ηττήθηκε με το βαρύ 4-2. Από το πρώτο λεπτό φάνηκε η υπεροχή των Πορτογάλων και συνάμα η αδυναμία της ΑΕΚ να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του παιχνιδιού. Είναι δεκτό πως λόγω των συνθηκών το βάρος έπεσε περισσότερο στο ντέρμπι της Κυριακής αλλά δεν είναι λογικό μια ομάδα να παρουσιάζει σημάδια διάλυσης σε έναν Ευρωπαϊκό αγώνα.
Αδυναμία ποδοσφαιριστών
Μπορεί ο Μάσιμο Καρέρα να έστησε την ομάδα και να επέλεξε τους ποδοσφαιριστές που θα αγωνισθούν όμως μέσα στο «τερέν» υπήρχαν έντεκα «Κιτρινόμαυροι» αθλητές που θα έπρεπε να σηκώσουν κεφάλι και να προσπαθήσουν για ένα θετικό αποτέλεσμα. Αυτό όμως δεν έγινε σε καμία περίπτωση. Παρακολουθήσαμε ποδοσφαιριστές που πολλοί εξ αυτών αρνούνται να φτάσουν στο επίπεδο που απαιτεί μια τέτοια αναμέτρηση.
Δεν χρειάζεται να ονομάσουμε τον καθένα ξεχωριστά και να βγάλουμε ένα «κατηγορητήριο» για όσα δεν έκαναν σωστά. Ο Ιταλός τεχνικός πλέον πρέπει να γνωρίζει ποιοι είναι αυτοί που μπορούν να σταθούν σε έναν αγώνα που απαιτεί το 100% της συγκέντρωσης και των δυνατοτήτων αλλά και ποιοι είναι αυτοί που πλέον δεν μπορούν να προσφέρουν τα μέγιστα όταν αγωνίζονται.
Η συνέχεια που κρίνει τα πάντα
Ευρώπη τέλος για την ΑΕΚ. Πλέον υπάρχει μόνο το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδος που δεν έχει ξεκινήσει ακόμη. Από εδώ και πέρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες για συντριβές. Αρχής γενομένης την Κυριακή που η «Ένωση» αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό που ουσιαστικά είναι και το άλλοθι της για την εμφάνιση της Πέμπτης απέναντι στην Μπράγκα. Η νίκη είναι μονόδρομος για πολλούς λόγους.
Εν συνεχεία έπεται κι ο αγώνας απέναντι στον Ολυμπιακό στις 16 του Δεκέμβρη. Είναι μια ευκαιρία για την ΑΕΚ, εκμεταλλευόμενη και τις επιστροφές των τραυματιών της, να δοκιμάσει τις δυνάμεις της και να αποδείξει πως δεν έχει χάσει την παρτίδα στο πρωτάθλημα. Το υλικό υπάρχει. Διάθεση, πίστη και μεθοδική δουλειά χρειάζεται. Όλα είναι στο χέρι του Μάσιμο Καρέρα και των ποδοσφαιριστών του!
Μια ΑΕΚ προσηλωμένη στο στόχο της και μακριά από τον τοξικό περίγυρο
Στο Ελληνικό πρωτάθλημα δεν βαριέσαι ποτέ. Συνήθως τα θέματα που μονοπωλούν είναι εκτός τεσσάρων γραμμών και αφορούν κάποιους που πολεμάνε συμφέροντα άλλων…
Στη χώρα μας και ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο αυτής μπορείς να πρωταγωνιστήσεις με κάθε τρόπο. Είτε παίζοντας ωραίο και ελκυστικό ποδόσφαιρο, είτε έχοντας μια τακτική που αποφέρει νίκες είτε στρέφοντας την προσοχή σου σε άλλους παράγοντες. Παρατηρούμε εδώ και καιρό ανακοινώσεις, δικαστήρια, εφέσεις, νέες αποφάσεις που αλλάζουν τις προηγούμενες και γενικά μια τοξικότητα ανάμεσα σε δύο ομάδες. Κάπου ανάμεσα υπάρχει όμως και μια…ανάσα υγείας και αυτή ονομάζεται ΑΕΚ.
Κακά τα ψέματα, προβλήματα υπάρχουν παντού. Το καθένα όμως ξεχωρίζει από το άλλο. Είναι διαφορετικό να προβληματίζεσαι για το δεξί μπακ που θα αγωνισθεί τη νέα χρονιά και άλλο για το αν θα πάρεις πίσω επτά βαθμούς ή θα υποβιβαστείς για ατοπήματα που έχεις πραγματοποιήσει. Η «Ένωση» πρέπει, και αυτό θα κάνει, να κοιτάξει τον…αγωνιστικό της στόχο και να μην δώσει σημασία σε τίποτα από όσα γίνονται τριγύρω. Άλλωστε, ακόμη και τώρα, από εκείνη εξαρτάται μέχρι που μπορεί να φτάσει στα επόμενα παιχνίδια που απομένουν.
Η διαφορά με τον ΠΑΟΚ είναι στους τρεις βαθμούς. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης φιλοξενείται στο «Γ. Καραϊσκάκης» ενώ η ΑΕΚ αγωνίζεται με τον τυπικά γηπεδούχο Παναθηναϊκό. Είναι ένα από τα ματς που χαρακτηρίζονται τελικοί. Η νίκη είναι μονόδρομος και έπειτα περιμένει τον ΠΑΟΚ στο Ολυμπιακό Στάδιο που πρέπει να καταφέρει να πάρει το τρίποντο. Όπως φαίνεται λοιπόν τίποτα δεν έχει χαθεί. Άλλωστε αναφερόμαστε σε μια ομάδα που έχει συνηθίσει να παλεύει μόνη της, είναι κάτι που της αρέσει έτσι κι αλλιώς.
Η ώρα που η… αύρα του Καρέρα πρέπει να «μεταμορφωθεί» σε καθημερινότητα
Από τη στιγμή που ο Ιταλός τεχνικός ανέλαβε τα ινία της ομάδας όλα άλλαξαν. Πολλά στοιχεία βοήθησαν στο αποτέλεσμα αυτό. Τώρα ήρθε η ώρα που όλα αυτά πρέπει να πάνε ένα βήμα…παρακάτω!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Η φετινή χρονιά της ΑΕΚ μόνο ως σταθερή δεν χαρακτηρίζεται. Τρεις προπονητές, σκαμπανεβάσματα εμφανίσεων και γενικά μια αβεβαιότητα. Όλα αυτά άλλαξαν όμως από την έλευση του Μάσιμο Καρέρα. Ο τεχνικός της ΑΕΚ πρόσθεσε κάποια βασικά στοιχεία στην ομάδα που την βοήθησαν ώστε να μετατρέψει τα αρνητικά της στοιχεία σε προτερήματα. Τα αποτελέσματα ήρθαν αγώνα με τον αγώνα, ο κόσμος βρέθηκε δίπλα της και γενικά αυτό που παρουσίαζε η «Ένωση» γινόταν ολοένα και πιο αρεστό.
Όλα αυτά βέβαια σταμάτησαν απότομα με την διακοπή των αγώνων λόγω της παγκόσμιας αυτής πανδημίας. Πλέον όμως βρισκόμαστε στην τελική ευθεία πριν την έναρξη των play-offs. Εκεί που η ΑΕΚ καλείται να διεκδικήσει την δεύτερη θέση του πρωταθλήματος που οδηγεί στα προκριματικά του Uefa Champions League ενώ έχει μείνει ο δεύτερος ημιτελικός του Κυπέλλου Ελλάδος, μιας διοργάνωσης που ο «Δικέφαλος» στοχεύει στην κατάκτησή του.
Όταν ένας σύλλογος αποκτά έναν νέο προπονητή υπάρχουν κάποια βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν. Το πρώτο απ΄αυτά είναι η αφομοίωση του καινούργιου στιλ αλλά και των τακτικών που θα εφαρμοστούν. Μετέπειτα πρέπει να γίνει ορατή η πρώτη «μεταμόρφωση» της ομάδας προς το καλύτερο με τα αποτελέσματα να είναι ο καθρέφτης της δουλειάς των παικτών αλλά και του προπονητή. Στην «Ένωση» αυτό έγινε και με το παραπάνω. Ο Μάσιμο Καρέρα άλλαξε ριζικά το αρνητικό πρόσωπο της ομάδας και κατάφερε να την κάνει ξανά υπολογίσιμο αντίπαλο.
Πλέον μένει το τελευταίο βήμα. Αφού ο ενθουσιασμός του νέου προπονητή χρονικά έληξε, αφού οι τακτικές αφομοιώθηκαν και δουλεύτηκαν στο 100%, πριν την καραντίνα, εφόσον η ποιότητα του τεχνικού είναι αδιαμφισβήτητη τώρα μένει όλο αυτό να γίνει…συνήθεια. Η ΑΕΚ πρέπει να ξεπεράσει τις δυνάμεις της στο μίνι πρωτάθλημα που ξεκινάει σε μερικές μέρες.Τα «θέλω» της ΑΕΚ άλλωστε είναι δύο για τη φετινή σεζόν. Η δεύτερη θέση και το Κύπελλο Ελλάδος. Οι περγαμηνές και το πρώτο δείγμα του Ιταλού τεχνικού δείχνουν πως και οι δύο στόχοι συμβαδίζουν με την κατάσταση της ομάδας.
Έτσι το ζήσαμε: Η βροχή, το πάρτι και τα κασκόλ που…δεν βρέθηκαν!
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη φιέστα της Νέας Φιλαδέλφειας πριν δύο χρόνια; Κανείς! Όσοι βρεθήκαμε εκεί θα μας «κυνηγάει» εσαεί μια ευλογία. Το Kitenimerosigr συνεχίζει τα αφιερώματα-αναμνήσεις από όσους βρέθηκαν εκείνη τη μαγική νύχτα στη φυσική έδρα της ΑΕΚ!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Η ημέρα εκείνη ξεκίνησε ως ξεχωριστή, συνεχίστηκε ως μοναδική και τελείωσε ως αξέχαστη. Όσο το σκέφτομαι κάθε φορά ανακαλύπτω και μια μικρή λεπτομέρεια της βραδιάς που ήταν χωμένη κάπου στην άκρη των αναμνήσεων. Σκεπασμένη από τους πανηγυρισμούς και την ουσία της βραδιάς.
Η αναμονή που φάνηκε αιώνας
Όταν περιμένεις κάτι σου φαίνεται πως η ώρα δεν περνάει με τίποτα. Κάτι τέτοιο συνέβη και σε μένα. Η μόνη μου συντροφιά από το πρωί ήταν τα βίντεο από τα σημαντικότερα ματς εκείνης της σεζόν που χάρισαν τον τίτλο στην ΑΕΚ. Το γκολ του Μάνταλου στο 3-2 με τον Ολυμπιακό, του Γιακουμάκη στο «Γ. Καραϊσκάκης» και του Λιβάγια με τον ΠΑΟΚ έπαιζαν σε λούπα στον υπολογιστή μου. Ήταν πολύ νωρίς για να πιστέψω πως κάτι που περίμενα 20 χρόνια (γεννημένος το 1998) επιτέλους ήρθε.
Η άφιξη στη Νέα Φιλαδέλφεια και το ματς στη Ριζούπολη
Ο δρόμος κοντά στη Νέα Φιλαδέλφεια είχε ήδη γεμίσει από αμάξια και πεζούς. Έφτασα μια ώρα πριν την έναρξη και άφησα το αυτοκίνητό μου κοντά στα 2 χιλιόμετρα μακριά. Τότε μου ήρθε μια σκέψη να δέσω δύο κασκόλ της ομάδας στους καθρέπτες (λάθος επιλογή). Μαζί με την παρέα που ήμουν πήραμε έναν καφέ και αρχίσαμε το «ψάξιμο» για το που θα δούμε τον αγώνα. Κάθε πιθανή επιλογή αποκλειόταν λόγω κόσμου. Τελικά τη λύση έδωσε ένα «Προποτζίδικο» και μια μικρή τηλεόραση που δεν κατάφερα καν να δω το γκολ του Αραούχο. Φυσικά δεν με πείραξε. Κανέναν δεν πείραξε. Έφτανε ο σκοπός της ημέρας για να είμαστε όλοι χαρούμενοι.
Η αναμονή του πούλμαν και οι πανηγυρισμοί
Μέτα το τέλος του αγώνα κατευθυνθήκαμε προς την «Αγιά Σοφιά» και πέριξ αυτής ώστε να περιμένουμε το πούλμαν των πρωταθλητών. Η αναμονή ήταν μεγάλη και ο κόσμος αμέτρητος. Ενδεικτικό πως δεν μπορούσες να επικοινωνήσεις ή να βρεθείς πιο κοντά με γνωστούς που βρισκόντουσαν στα 3 μέτρα. Όλα θύμιζαν συναυλία ενός μεγάλου τραγουδιστή. Η αρχική μου τοποθεσία ήταν πίσω από την παλιά «Σκεπαστή». Εν τέλει μετά από πολύ κόπο βρέθηκα πάνω στη «Λεωφόρο Δεκελείας» όπου και τελικά είδα να έρχεται σιγά-σιγά το πούλμαν.
Τότε ήταν σαν να έφυγαν από μέσα μου όλα αυτά τα ματς της ΑΕΚ στην Γ΄ και στη Β΄ Εθνική. Ο υποβιβασμός, οι εποχές που η ομάδα δεν ήταν ανταγωνιστική. Οι παίκτες πάνω να δίνουν το ρυθμό και εμείς από κάτω. Η ατμόσφαιρα ήταν, για μένα τουλάχιστον, πρωτόγνωρη. Χιλιάδες κόσμος με ακριβώς τα ίδια συναισθήματα. Χωρίς σκοτούρες, προβλήματα και οτιδήποτε αρνητικό έστω για αυτές τις ώρες. Τότε κατάλαβα τη μαγεία του αθλήματος.
Η βροχή και η άμεση αποχώρηση
Όταν το πούλμαν πήρε τη στροφή ώστε να το «χαρούν» και οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι στους γύρω δρόμους κατευθύνθηκα προς το αμάξι. Ήδη σκεφτόμουν όσα έζησα μερικά λεπτά πριν. Τότε μια βροχή έκανε την εμφάνισή της. Ένιωσα τυχερός που πρόλαβα να πανηγυρίσω χωρίς να πέσει ένα σύννεφο νερού πάνω μου. Γύρισα στο αυτοκίνητο και παρατήρησα πως κάτι έλειπε. Τα δύο κασκόλ Χαλάλι σε όποιον τα πήρε εκείνη την ημέρα όλοι χαιρόμασταν για όλους.
Μακάρι να ζήσουμε άμεσα παρόμοιες, και γιατί όχι καλύτερες στιγμές. Έτσι λοιπόν έζησα εγώ τη φιέστα τίτλου της ΑΕΚ. Χιλιάδες άνθρωποι…ίδια συναισθήματα!
Τα «θέλω» του Καρέρα προσαρμοσμένα στα «μπορώ» της ΑΕΚ
Ναι δεν παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο ο Ιταλός. Δεν έχει την κατοχή. Κερδίζει με «μισό-μηδέν». Βέβαια δεν τρώει γκολ, δεν χάνει από ΟΦΗ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και γενικά…δεν χάνει!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ανέκαθεν η ΑΕΚ δεν ήθελε έναν προπονητή «αυτό καθ΄αυτό». Χρειαζόταν έναν παιδαγωγό, έναν αυστηρό καθοδηγητή, έναν άνθρωπο να εμψυχώνει τους παίκτες και να βρει και την ταυτότητα του συλλόγου. Μετά το ”στραπάτσο” Μιγκέλ Καρντόσο και την απομάκρυνση Κωστένογλου, η επιλογή του επόμενου προπονητή ήταν κάτι παραπάνω από καθοριστική. Όχι μόνο για την, όσο πιο πολύ γίνεται, ομαλή έκβαση της φετινής σεζόν αλλά και για το πλάνο της επόμενης που δεν πρέπει να έχει καμία σχέση και ομοιότητα με αυτή που διανύουμε τώρα. Ειδικά στο πρώτο μισό.
Ο Μάσιμο Καρέρα κλήθηκε να βγάλει την ΑΕΚ από αυτήν την δύσκολη θέση. Τα προβλήματα που υπήρχαν είναι γνωστά και γραμμένα ουκ ολίγες φορές. Το ζήτημα είναι η προσπάθεια του Ιταλού τεχνικού για την επίλυσή τους και κατά πόσο αυτό επετεύχθη. Κρίνοντας λοιπόν εκ του,προχείρου πάντα, αποτελέσματος αυτό που διακρίνουμε είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικό. Παρατηρούμε μια ομάδα που έχει πραγματοποιήσει τεράστια πρόοδο ως προς την κάλυψη των αδυναμιών της.
Όλοι θυμόμαστε την ευκολία που η ΑΕΚ δεχόταν γκολ. Πλέον για να γίνει αυτό πρέπει είτε να μη δοθεί επιθετικό φάουλ στον αντίπαλο είτε να πραγματοποιηθεί κάποια όμορφη ενέργεια από τον εκάστοτε επιθετικό. Ο Όγκνιεν Βράνιες θυμίζει τον Βόσνιο του 2018 ενώ ο Στράτος Σβάρνας γίνεται ολοένα και πιο σταθερός παιχνίδι με το παιχνίδι. Αυτά προφανώς δεν έγιναν σε μια νύχτα στα Σπατα. Χρειάζεται δουλειά και πλάνο. Αυτά συνδυάζει ο Ιταλός τεχνικός όπως φαίνεται. Δεν ξεχνάμε πως στο τέλος της χρονιάς θα γίνει το ”ταμείο” που θα υπάρχει και η ασφαλή κρίση από πλευράς ΠΑΕ.
Βλέποντας τα λάθη των προηγούμενων προπονητών και την αδυναμία τους να παρουσιάσουν την ΑΕΚ που υποσχόντουσαν παρατηρώ πως ο Μάσιμο Καρέρα (και ο Μανόλο Χιμένεθ όταν κατέκτησε το πρωτάθλημα) έχει μια μεγάλη διαφορά. Ίσως ακούγεται κάτι αυτονόητο αλλά με αυτά που έχουμε δει πρόσφατα δεν είναι καθόλου. Ο Ιταλός κατάφερε να προσαρμόσει τα δικά του «θέλω» στα «μπορώ» των παικτών της ΑΕΚ. Εντόπισε τις αδυναμίες και τις κάλυψε, βρήκε τα δυνατά σημεία και στηρίχθηκε σε αυτά και κατάφερε να δώσει ξανά ταυτότητα στην Ένωση. Δεν υποσχέθηκε παιχνίδι από την άμυνα, δεν μίλησε για πολλά γκολ και γενικά απέφυγε τις φανφάρες. Το αποτέλεσμα τον δικαιώνει εξ ολοκλήρου.
Βέβαια υπάρχει και η άλλη μεριά. Αυτή των παραπόνων για μονότονο παιχνίδι και «Κατενάτσιο». Αν ήταν αρχή της σεζόν θα μπορούσαμε να θέσουμε το ερώτημα: «Θέλουμε την καλή εικόνα ή το σίγουρο αποτέλεσμα;». Κάτι τέτοιο τη δεδομένη στιγμή όμως θα θεωρούταν πολυτέλεια. Τα δύο τινά που υπάρχουν είναι η εμφάνιση που εξασφαλίζει πόντους, ηρεμία, καλή ψυχολογία και οικογενειακό κλίμα ή επιστροφή στην μέχρι πρότινος κατάσταση.
Μια ειδική αναφορά στο τέλος στην μεγαλύτερη μεταγραφή για φέτος που έκανε η ΑΕΚ…αυτή του Ίλια Ίβιτς. Ο Σέρβος Τεχνικός Διευθυντής, με τις ευλογίες και τη στήριξη του Δημήτρη Μελισσανίδη, κατάφερε να βρει σωστό προπονητή, παίκτες που βοηθούν έμπρακτα με το καλημέρα, ταλέντα νεαρής ηλικίας που είναι παρακαταθήκη για το μέλλον και φυσικά πυροδότησε τη βόμβα της μεγάλης επιστροφής του Σέρχιο Αραούχο.
Όλα τα παραπάνω φανερώνουν τις προθέσεις των Κιτρινόμαυρων για τη συνέχεια, που περιλαμβάνει το κυνήγι του Κυπέλλου Ελλάδος, αλλά και το σχεδιασμό της επόμενης σεζόν. Της τελευταίας εκτός «Αγιάς Σοφιάς»!
Ο ίσιος δρόμος, ο αστερισμός του Ολιβέιρα και μια ιδιάζουσα περίπτωση
Η ασχολία με τα τεκταινόμενα γύρω από την ΑΕΚ δεν σταματάει ποτέ και σίγουρα δεν σε κάνει να βαριέσαι. Είδαμε μια νίκη που ήταν υπέρ πολύτιμη για διάφορους λόγους. Αναμένουμε τις εξελίξεις στην υπόθεση Ολιβέιρα και μας βάζει σε σκέψη και το ξέσπασμα Σιμόες στο γκολ που πέτυχε!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Με την έλευση του Μάσιμο Καρέρα κανείς δεν είχε την πεποίθηση για την κατάκτηση τίτλων ή αήττητων σερί. Αυτό που όλοι περιμέναμε να δούμε από τον Ιταλό τεχνικό και τους παίκτες του ήταν να επανέλθει η σταθερότητα στην απόδοση της ομάδας. Η ΑΕΚ είχε χάσει την ταυτότητά της από καιρό. Παίκτες που δεν είχαν ένα σαφές πλάνο μέσα στο γήπεδο και αποτελέσματα που έριχναν βαθμολογικά αλλά και ψυχολογικά το σύλλογο έγιναν μια μόνιμη κατάσταση. Μπορεί ο Νίκος Κωστένογλου να προσπάθησε να το αλλάξει αυτό όπως μπορούσε αλλά, μετά από ένα σημείο, φάνηκε πως δεν ήταν ο κατάλληλος ώστε να τελειώσει τη σεζόν.
Ο Ίλια Ίβιτς έχρισε ως ιδανικό για αυτή τη θέση τον Μάσιμο Κάρέρα. Μέχρι στιγμής, αν και πρόωρα, φαίνεται πως η επιλογή του Σέρβου Τεχνικού Διευθυντή ήταν ορθή. Μετά από καιρό, στον πρόσφατο αγώνα της Ένωσης απέναντι στην ΑΕΛ, είδαμε κατά διαστήματα ξανά μια ομάδα που…χαίρεσαι να τη βλέπεις. Γι΄αυτό κι ο ίδιος ο προπονητής είπε πως με την πάροδο του χρόνου βλέπει πως η ΑΕΚ φτάνει στο επίπεδο απόδοσης που ο ίδιος θέλει να φτάσει. Μπορεί ακόμη να υπάρχει δρόμος αλλά έχει κάνει την εμφάνισή του κάτι που πριν έλειπε. Η σταδιακή ανάκαμψη. Το πρώτο ημίχρονο απέναντι στους Βυσσινί δεν ήταν αυτό που λέμε «χάρμα ιδέσθαι» αλλά στο δεύτερο μισό η εικόνα άλλαξε ριζικά.
Φάνηκε πως με τον Ιταλό το τιμόνι οι παίκτες της ΑΕΚ δουλεύουν πάνω σε πολλούς τομείς. Συνεργασίες, αυτοματισμοί αλλά και σαφείς οδηγίες που εκτελέστηκαν κατά γράμμα. Αυτά είναι κάποια από τα στοιχεία που είδαμε να εφαρμόζονται στον αγώνα της προηγούμενης Κυριακής. Προφανώς και η κατάσταση δεν είναι ιδανική και η εικόνα που παρουσιάζεται δεν θυμίζει καθόλου την εικόνα που είχε η Ένωση πριν δύο χρόνια αλλά αποτελεί μια πολύ καλή αρχή. Ο Μάσισμο Καρέρα ξέρει τα «μπορώ» της ομάδας και προσπαθεί, μέχρι στιγμής με επιτυχία, να τα προσαρμόσει στα «θέλω» τα δικά του.
Εδώ και μέρες υπάρχει η φημολογία για πρόταση ομάδας στον Ολιβέιρα. Τις τελευταίες ώρες γνωστοποιήθηκε πως η Γουλβς ενδιαφέρεται έντονα για την απόκτηση του Πορτογάλου φορ. Ο ίδιος αποτελεί τον πιο φορμαρισμένο παίκτη της Ένωσης καθώς σκοράρει «κατά ριπάς». Το άκουσμα λοιπόν μιας πιθανής αποχώρησης του παίκτη δημιουργεί ένα αίσθημα αρνητικό. Σίγουρα το γεγονός πως ίσως αποχαιρετήσει ο πιο σταθερός και από τους πιο ποιοτικούς παίκτες της ομάδας δικαιολογεί αυτό το συναίσθημα. Υπάρχει όμως και η θετική πλευρά.
Μια ενδεχόμενη πώληση του Πορτογάλου φορ σημαίνει πως η Ένωση εισέρχεται στο κομμάτι των αγορών-πωλήσεων πολύ δυνατά. Κάτι που τα προηγούμενα χρόνια ούτε καν το σκεφτόταν. Ακόμη μια απόδειξη πως η πρόσληψη του Ίλια Ίβιτς είναι πέρα για πέρα θετική και από τις πιο σωστές κινήσεις της ΠΑΕ ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Ακόμη ένα θετικό είναι πως τα λεφτά που θα μπουν στα ταμεία της ομάδας μπορούν να διατεθούν ώστε να καλυφθεί η συγκεκριμένη θέση αλλά και κάποιες ακόμη που αποδεδειγμένα πάσχει το ρόστερ.
Ένα ακόμη θέμα που απασχολεί τον φίλαθλο κόσμο της Ένωσης και σηκώνει κύμα συζητήσεων είναι ο Αντρέ Σιμόες.Ο Πορτογάλος χαφ βρίσκεται εδώ και καιρό στο επίκεντρο κυρίως για κάποιες αρνητικές εμφανίσεις του. Ο ίδιος το ξέρει κι αυτό φάνηκε στο ξέσπασμά του στην επίτευξη του πολύ όμορφου αυτού τέρματος. Βέβαια, δεν σημαίνει πως αν ένα αμυντικό χαφ πετύχει ένα αξιοθαύμαστο τέρμα βρίσκεται και σε καλή απόδοση. Είναι γεγονός όμως πως ο Σιμόες είναι μια…ιδιάζουσα περίπτωση. Η δουλειά που πραγματοποιεί εν ώρα αγώνα είναι τόσο αθόρυβη που πολλές φορές δεν φαίνεται σε πολλούς.
Δεν αρνείται κανείς πως η απόδοσή του σε σχέση με αυτή πριν 1.5 χρόνο έχει πέσει. Είναι όμως άδικο να κατηγορούμαι έναν κατ’ εξοχήν αμυντικό παίκτη πως δεν μπορεί να βοηθήσει στις επιθετικές λειτουργίες της ομάδας. Εκεί ευθύνεται το γεγονός πως κανείς εκ των παρτενέρ του δεν μπορεί να αναλάβει αυτή τη δουλειά. Αν αναλογιστούμε χρονικά το πότε ο Σιμόες έφτασε στο πικ του στην ΑΕΚ θα παρατηρήσουμε πως δίπλα του είχε είτε τον Γιόχανσον είτε μετέπειτα τον Κονέ. Δύο παίκτες που διαθέτουν, αν και αγωνιζόμενοι στο χώρο του κέντρου, μεγάλες επιθετικές αρετές. Τότε που ο Πορτογάλος λοιπόν είχε αρκεστεί στο αμυντικό κομμάτι όλοι μιλούσαμε για το καλύτερο χαφ στη χώρα μας. Αυτό μας οδηγεί στο ερώτημα…«μήπως από τότε δεν βρέθηκε ο κατάλληλος παρτενέρ»;
Όπως και να έχει είναι πολύ θετικό πως πλέον τα λάθη και οι ατέλειες διορθώνονται μία προς μία. Αρχής γενομένης από την απόκτηση του Ίλια Ίβιτς. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ένας γνώστης του αθλήματος ο οποίος θα έχει μεγάλη επιρροή στις τελικές αποφάσεις οι οποίες θα είναι σε όφελος του συλλόγου. Φαίνεται πως μετά από καιρό η ΑΕΚ έχει το χρόνο ως σύμμαχό της και όχι ως εχθρό της πλέον.
Ιταλική συνταγή με ρίζες απο Ανδαλουσία
Στο ματς που ολοκληρώθηκε στα Πηγάδια σίγουρα δεν έχουμε να σχολιάσουμε πολλά ως προς όσα είδαμε στο τερέν. Μπορούμε να μιλήσουμε όμως για το aekfamily που φαίνεται πως επαναφέρει ο Μάσιμο Καρέρα!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Με μεγάλη ανυπομονησία περιμέναμε τον πρώτο αγώνα του Ιταλού τεχνικού στον πάγκο της ΑΕΚ. Ήταν δεδομένο πως οι αλλαγές δεν θα ήταν ραγδαίες. Ο χρόνος ήταν λίγος και ο αγώνας άκρως απαιτητικός που δεν…σήκωνε πειραματισμούς. Βέβαια, ο Μάσιμο Καρέρα κατάφερε να κάνει αντιληπτό πως πολλά πράγματα θα αλλάξουν στην ομάδα τόσο με το σύστημα που επέλεξε όσο και με τη προσέγγιση που είχαν οι ποδοσφαιριστές. Στα θετικά συγκαταλέγεται και η σωστή λειτουργία της άμυνας που δεν δέχθηκε ούτε υποψία ευκαιρίας από τους γηπεδούχους στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα. Ο Μιλανέζος προπονητής φαίνεται πως θέλει να εφαρμόσει μια δοκιμασμένη-επιτυχημένη συνταγή στην ομάδα που έχει ως βάση την άριστη λειτουργία των μετόπισθεν.
Ποδόσφαιρο σίγουρα δεν χορτάσαμε. Δεν ήταν και το ζητούμενο στην παρούσα φάση άλλωστε. Έπρεπε πάση θυσία να έρθει η νίκη κι εφόσον αυτό επιτεύχθηκε όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. Θα φτάσει και η στιγμή που η ΑΕΚ θα πρέπει εκτός από τη νίκη να παίξει και στρωτό ποδόσφαιρο αλλά προς το παρόν μετράει το αποτέλεσμα. Αν συνυπολογίσουμε τα λόγια περί επιθετικού ποδοσφαίρου και τι αποτέλεσμα είχαν, καλύτερα να μείνουν μακρυά από τα Σπάτα. Ο Καρέρα έδειξε πως ήξερε από την αρχή τον τρόπο που η ομάδα του θα έπαιρνε αυτό που ήθελε στα Πηγάδια και δικαιώθηκε. Εξέπληξε πολλούς με την τριάδα στην άμυνα αλλά η λειτουργία της εν τέλει τον δικαίωσε. Μην ξεχνάμε πως ένας σχηματισμός δεν αρκεί από μόνος του αλλά χρειάζεται και ο «ειδικός» που θα τον εξηγήσει και θα τον κάνει κατανοητό σε όσους κληθούν να τον εφαρμόσουν.
Μετά το πέρας του αγώνα, και κατά τη διάρκεια αυτού, παρακολουθήσαμε κάποια γεγονότα που, μπορεί να μη γίνονται αντιληπτά εύκολα, αλλά είναι πολύ σημαντικά. Ο Τεχνικός της Ένωσης αγκάλιασε έντονα τους παίκτες που αποχώρησαν ως αλλαγή αλλά και στη συνέχεια όλους όσους αγωνίστηκαν. Στο τέλος της αναμέτρησης ο ίδιος ζήτησε να βγουν όλοι μαζί μια αναμνηστική φωτογραφία. Που οδηγούν όλα αυτά; Σε κάτι κλισέ αλλά και συνάμα τόσο σημαντικό στη σωστή λειτουργία μιας ομάδας…το οικογενειακό κλίμα. Με όσα ακούσαμε και γράψαμε τον τελευταίο καιρό, κάτι τέτοιο σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Θυμόμαστε όλοι τι έγινε την τελευταία φορά που προπονητής και παίκτες ήταν…ένα!
Σαφώς και είναι πολύ νωρίς για να γίνουν οι όποιες συγκρίσεις του Μάσιμο Καρέρα με τον Μανόλο Χιμένεθ. Σε μια ομάδα όμως που δένεται με το παρελθόν της και συγκεκριμένα με τον πιο…ΑΕΚ προπονητή που πέρασε ποτέ δεν γίνεται να μην αναφερθούμε σε κάποια κοινά σημεία. Να είναι η άμυνα αλάνθαστη, να υπάρχει πάθος και θέληση, να επικρατεί κλίμα οικογένειας και οι στόχοι θα επιτευχθούν. Αυτό εφάρμοσε ο ένας και σήκωσε πρωτάθλημα, αυτό πάει να εφαρμόσει και ο δεύτερος. Προφανώς και στόχος της ομάδας αυτή τη στιγμή δεν είναι η πρωτιά οπότε το έργο του Ιταλού ξεκινάει από άλλες βάσεις. Η αρχή του όμως ήταν θετική και μπορεί να χτίσει πολλά πάνω σε αυτό το ματς. Ακόμη κι αν το θέαμα ήταν φτωχό, η ουσία είναι μεγάλη.
Αν πρέπει κάτι να σημειωθεί από τα όσα έγιναν στις τέσσερις γραμμές είναι ένα και ακούει στο όνομα «Κώστας Γαλανόπουλος». Δεν στέκομαι τόσο στο γκολ, που δείχνει πως πρέπει να παίρνει θέση έξω από την περιοχή έτοιμος να σουτάρει σε κατάσταση επίθεσης, αλλά σε όλη την παρουσία του. Ήταν κυριολεκτικά…παντού! Ένας «μικρός» που μεγάλωσε απότομα θα ήταν ίσως ο τίτλος για τις φετινές εμφανίσεις του Έλληνα χαφ. Ίσως το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο της Ένωσης μαζί με τον Βασίλη Μπάρκα τη δεδομένη στιγμή. Αξιοσημείωτη ήταν και η επανεμφάνιση του Στράτου Σβάρνα που άφησε θετικό πρόσημο αλλά και κάποιες ενέργειες του Μάρκο Λιβάγια που…αν μη τι άλλο δεν έβγαλε νεύρα.
ΥΓ: Θετικός μετά από καιρό ο Χουλτ
ΥΓ1: Ακολουθούν δύο αγώνες που πρέπει να κερδηθούν
ΥΓ2: Ακόμη μια νίκη του Μάσιμο Καρέρα σε ντεμπούτο του σε ομάδα
Η ΑΕΚ ψάχνει πλέον τη δική της νεκρανάσταση
Ο δρόμος προς την ολική διάλυση όσων χτιζόντουσαν τα τελευταία χρόνια είναι μια ανάσα από τον τερματισμό…
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Από τον παράδεισο της…επιτέλους νίκης σε ντέρμπι, στην ολική βύθιση στη μιζέρια και στην αυτοκαταστροφή από τον Κολοβέτσιο. Η Ένωση έγινε ακόμη μια φορά παράδειγμα προς αποφυγήν για όσες ομάδες ετοιμάζονται να παίξουν σε ντέρμπι. Ο Νίκος Κωστένογλου και οι παίκτες του φαινόντουσαν πως θα μοιράσουν επιτέλους χαμόγελα σε ένα μεγάλο ματς αλλά αντ΄αυτού έφυγαν με σκυμμένο κεφάλι, κάτι που πλέον έχει γίνει συνήθεια. Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να λέμε πως ”μακάρι το πρόβλημα να ήταν μόνο το αγωνιστικό στις 4 γραμμές του γηπέδου”. Ο Δικέφαλος νοσεί και μάλιστα αυτό τείνει να γίνει άκρως επικίνδυνο. Από εκεί που κοιτούσε στα μάτια τους αντιπάλους πλέον ο ίδιος είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος του εαυτού του.
Δεν είναι ποτέ ευχάριστο να αναλύονται τα κακώς κείμενα μιας Κυριακής αλλά κάποιες φορές δεν γίνεται να παραληφθούν. Ακόμη μια φορά που, εκτός από τα αγωνιστικά ζητήματα που δεδομένα πλήττουν ανεπανόρθωτα το σύλλογο, είδαμε και κάποιες περίεργες καταστάσεις. Αρχικά η πολυσυζητημένη στιγμή που ο Ολιβέιρα φτάνει μέχρι τον πάγκο της ΑΕΚ να ζητήσει συγγνώμη στον Λιβάγια που δεν του πέρασε μια κάθετη πάσα. Όταν ένας επιθετικός της κλάσης του Πορτογάλου φτάνει σε τέτοιο σημείο φαίνεται πως στα αποδυτήρια της ομάδας υπάρχουν κάποιοι πιο…δυνατοί χαρακτήρες. Δεν γίνεται όμως ένας ολόκληρος οργανισμός εδώ και ένα μήνα (που συμπεριλάμβανε δύο ντέρμπι) να ασχολείται με ένα πάρτι και 2-3 φιγούρες που χρήζουν ειδικής μεταχείρισης.
Ο αρχηγός της ομάδας, Πέτρος Μάνταλος, μέσα σε όσα είπε ανέφερε το εξής : «Ο προσωπικός μας εγωισμός δεν μας άφησε να κάνουμε το 0-3». Αυτό ακριβώς είναι και ένα από τα μεγαλύτερα-άλυτα προβλήματα της ΑΕΚ. Ο εγωισμός κάποιων προσωπικοτήτων που δεν νοούν να καταλάβουν πως ο σύλλογος είναι πάνω από κάθε ιδιοτροπία. Η Ένωση εδώ και χρόνια συνεχίζει να δείχνει ανοχή σε κάποιες ”προβληματικές” συμπεριφορές και δείχνει να αγνοεί τελείως το ρητό που λέει…«ουδείς αναντικατάστατος». Η ομάδα πλέον δεν βγάζει προς τα έξω μια υγεία αλλά το ακριβώς αντίθετο.
Είναι πολλά τα γεγονότα από την αρχή της σεζόν που έχουν διώξει την υγεία αρκετά μακριά από τα Σπάτα και το Ολυμπιακό Στάδιο. Απολύσεις προπονητών και Τεχνικού Διευθυντή. απρόσμενα ανεπιτυχή αποτελέσματα, ήττες με κατεβασμένα χέρια σε ντέρμπι, προβλήματα με Βράνιες και Λιβάγια, εξαγριωμένοι οπαδοί κι αυτά πριν καν τελειώσει ο Νοέμβριος. Επιβεβαιώνεται λοιπόν αυτό που κάποιοι αναφέρουμε πως η κατάσταση πήρε την κατιούσα από τη στιγμή που ο Μανόλο Χιμένεθ αποχώρησε μετά και την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Έκτοτε οι χαρές και οι συγκινήσεις μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και πήραν τη θέση τους η γκρίνια και η αυτοκαταστροφή.
Η μεγαλύτερη ευθύνη, θέλοντας και μη, δεν βαραίνει όμως μόνο τους παίκτες ή τον προπονητή. Το μεγαλύτερο κομμάτι το παίρνει πάνω της η διοίκηση της ομάδας. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης λοιπόν καλείται να φέρει στα ίσα του ένα καράβι που γέρνει επικίνδυνα. Ο ίδιος ονειρεύεται μια ΑΕΚ πρωταγωνίστρια και δυστυχώς μόνο έτσι δεν είναι τα πράγματα. Εννοείται όμως πως δεν πρέπει κανείς μας να εμπλέκει το κομμάτι του γηπέδου με τα αγωνιστικά ζητήματα. Εκεί ο ιδιοκτήτης της ομάδας συνεχίζει να κάνει πραγματικότητα το όνειρο του κάθε φιλάθλου της ομάδας. Δεν φτάνει όμως αυτό σε ολοκληρωτική βάση. Πρέπει κάτι να υπάρχει τις Κυριακές. Κάτι που να μην χρειάζεται νεκρανάσταση…
Η άμυνα, ο λυτρωτής Ολιβέιρα και η ελπίδα που…υπάρχει
Δεν χορτάσαμε μπάλα στο ΟΑΚΑ εχθές και δεν περιμέναμε και κάτι τέτοιο. Η νίκη έπρεπε να έρθει και αυτό έγινε με τον πιο…ΑΕΚ τρόπο!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Δεδομένου πως η ΑΕΚ ερχόταν από μια ήττα με 2-0 σε ντέρμπι και σε συνδυασμό με το γεγονός πως τελευταία φορά που νίκησε εντός έδρας τον Ατρόμητο είχε σκόρερ τον…Κρισάντους, η νίκη γινόταν ολοένα και περισσότερο μονόδρομος. Οι απουσίες βεβαίως συνέχιζαν να δυσκολεύουν το έργο του προπονητή που αποφάσισε να παίξει λίγο με την ενδεκάδα και το αποτέλεσμα δεν ήταν κακό. Αναφέρομαι βέβαια στην υπόθεση Βέρντε καθώς είδαμε πως προσπάθησε να βοηθήσει και αν συνεχίσει έτσι το ”ξεμούδιασμα” θα αλλάξει κατά πολύ την εικόνα του.
Ο χθεσινός αγώνας είναι από αυτούς που λές ”από που να τον πιάσω και που να τον αφήσω”. Ας τον πιάσουμε όμως από τα αρνητικά ώστε το φινάλε να συνάδει με αυτό του αγώνα, δηλαδή ευχάριστο. Ελέω τιμωρίας Βράνιες τοποθετήθηκε ξανά στα σέντερ μπακ, μετά το ματς με τον Βόλο, ο Μάριος Οικονόμου. Παρακολουθήσαμε λοιπόν δύο ψηλά και βαριά κορμιά να αντιμετωπίζουν, ευτυχώς ακόμη ένα βαρύ κορμί, τον Βέλλιο. Ο Έλληνας επιθετικός ήταν ακίνδυνος σε γενικές γραμμές όμως αυτό δεν εμπόδισε την άμυνα της Ένωσης να φανεί αυτοκτονική ακόμη μια φορά.
Συγκεκριμένα σε μια φάση, που δεν θεωρείται σίγουρο γκολ, ο Οικονόμου ”χαρίζει” ένα πέναλντι στους φιλοξενούμενους. Δεν φτάνει αυτό αλλά μετά και την επέμβαση του Τσιντώτα ο ίδιος παίκτης μπερδεύεται με τον Ολιβέιρα και δεν πάει ποτέ στη μπάλα με αποτέλεσμα το 0-1. Τα μπακ της Ένωσης, ιδιαίτερα ο Παουλίνιο, δυσκολεύτηκαν ξανά στα αμυντικά τους καθήκοντα με τον Λόπες να τα πηγαίνει όμως εμφανώς καλύτερα σε σχέση με τον έτερο Πορτογάλο. Στη φάση του τέρματος από τον Ανδρούτσο φαίνεται πως τα σέντερ μπακ της ΑΕΚ δεν είναι στην καλύτερη θέση με τον παίκτη του Ατρομήτου να σκοράρει ανενόχλητος. Αποτέλεσμα; 12 γκολ σε 9 αγωνιστικές. Όσα γκολ δέχθηκε η Ένωση την ιστορική σεζόν 2017-2018.
Πάμε στα ευχάριστα που ακούνε στο όνομα Νέλσον Ολιβέιρα. Ο επιθετικός της Ένωσης με αυτό το χατ-τρικ δηλώνει παρών και έτοιμος να βοηθήσει τα μέγιστα με την αδιαμφισβήτητη ποιότητά του. Είναι ένας φορ που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει κάποιον ψηλό περιοχής, κάτι που είχε δηλώσει κι ο ίδιος, καθώς τρέχει συνεχώς και βοηθάει στην ανάπτυξη της ομάδας. Ο Πορτογάλος είναι η πιο ”χρήσιμη” μεταγραφή που έκλεισε η ΑΕΚ το καλοκαίρι που μας πέρασε. Άλλωστε αν παρατηρήσουμε τα μέχρι τώρα παιχνίδια του Δικεφάλου θα δούμε πως φάσεις δημιουργούνται αλλά έλειπε αυτός ο… κίλερ που θα τελειώνει τη δουλειά.
Ευτυχώς που μπήκε το γκολ στο τέλος και λυτρώθηκε η ΑΕΚ καθώς τώρα θα γράφαμε για ελπίδα που χάθηκε, για ”πρωτάθλημα ήταν και πάει” κι άλλα τέτοια αισιόδοξα. Για να καταλάβουμε λίγο το πόσο καταστροφικό θα ήταν αν η Ένωση δεν κέρδιζε, αλλά και συνάμα πόσο χρυσή μπορεί να θεωρηθεί αυτή η νίκη, φτάνει να αντιληφθούμε πως μέσα σε ένα λεπτό από το -8 κατέληξε στο -4 από τον δεύτερο ΠΑΟΚ και στο -6 από τον πρωτοπόρο Ολύμπιακό. Δεν σημαίνει βέβαια πως επειδή πέτυχε buzzer beater με τον Ατρόμητο τοποθετείται αυτόματα στους διεκδικητές του τίτλου. Φαίνεται όμως πως αρνείται να παραιτηθεί και πλέον είναι όλα στο χέρι της αν θα κάνει κάποια έκπληξη ή θα συνεχίζει να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο. Άλλωστε όπως δήλωσε και ο Νίκος Κωστένογλου στη Συνέντευξη Τύπου, δεν ειναι αυτή η ΑΕΚ που αρμόζει να βλέπουμε.
ΥΓ: Ξεχωριστή η υποδοχή του Γκάλο στο Ολυμπιακό Στάδιο…πολύ περίεργο να τον βλέπεις ως αντίπαλο
ΥΓ1: Εξίσου ξεχωριστή η στιγμή που ο Πέτρος Μάνταλος παρηγορεί τον Χρήστο Μανδά για ένα λάθος που δεν πρέπει να τον ρίξει ψυχολογικά!