Κάθε υγιής φίλαθλος εχθές στη Νέα Φιλαδέλφεια σκέφτηκε το ίδιο. Κι αν δεν το σκέφτηκε το ένιωσε στην ανάσα του, στην οσμή του, στην όρασή του!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Πριν την ανέγερση του παλατιού της Νέας Φιλαδέλφειας που ονομάζεται «OPAP ARENA» διατυμπανίζαμε περήφανοι πως αποτελεί ένα έργο συνέχειας των όσων δημιούργησαν από το μηδέν, πέτρα-πέτρα οι παππούδες και οι πρόγονοί μας. Δανείζομαι μια ατάκα που διάβασα σήμερα στα social media (μη ενθυμούμενος από ποιον/ποια). Η κατάσταση που επικράτησε πριν την έναρξη του χθεσινού «Αθηναϊκού ντέρμπι» αλλά και προ ολίγων μηνών κόντρα στον ΠΑΟΚ με τα δακρυγόνα αλλά και μέσα στο γήπεδο με τα καπνογόνα αποτελούν λέτε μια καλή πρόσκληση για όσους παππούδες και προγόνους είναι εν ζωή και θέλουν να έρθουν στο γήπεδο;
Λείπουν οι οικογένειες από τον αθλητισμό βροντοφωνάζουν κάποιοι και μετά προκαλούν μια ατμόσφαιρα με χημικά και καπνό που όπως όλοι γνωρίζουμε είναι άκρως «family friendly». Εχθές αντικρίσαμε με τα μάτια μας κόσμο να αποχωρεί πριν τη σέντρα από το γήπεδο αλλά και όσους έμειναν να δυσανασχετούν με τα εκατοντάδες καπνογόνα που όχι μόνο έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνικτική αλλά και λειτούργησαν ενάντια στην ομάδα. Πέρα από την πιθανή τιμωρία έδρας που, αν δεν έρθει τώρα πιθανόν να την υποστούμε αργότερα καθώς αυτό θα επαναληφθεί, σταμάτησαν και το ρυθμό της ομάδας που παραλίγο να δεχθεί την ισοφάριση έπειτα.
Προφανώς δεν ήμουν πάντα ενάντια στα καπνογόνα. Πέρασα και εγώ από την παιδική και εφηβική ηλικία που περίμενα πως και πως το πέταλο να φτιάξει την ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ σε κάποιο ντέρμπι. Φωτογραφίες, βίντεο και μετά περηφάνεια στους φίλους πως ήμουν και εγώ μέσα σε αυτά. Ίσως ακόμη παρασυρόμαστε και τα δείχνουμε σε instagram stories και τα σχετικά. Όμως αν το σκεφτούμε, περισσότερο κακό κάνουν παρά καλό. Όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχθούμε, δεν αποτελούν γηπεδική «κόλαση». Για να επιτευχθεί ο «φόβος» του αντιπάλου σε λογικά πλαίσια χρειάζεται φωνή, παλμό και ισχυρή παρουσία. Όχι κύματα καπνού.
Ας πιάσουμε τώρα το άλλο μεγάλο θέμα. Μια σχέση αγάπης κάθε λάτρη του γηπέδου. Το δακρυγόνο της Αστυνομίας. Δεν ξέρω ποιος είναι ο κανόνας και πότε «δικαιούται» ένας κάτοχος αυτής της χημικής βόμβας να προβεί σε χρήση όμως αν είναι τόσο εύκολο, να σταματήσει να είναι. Γίνεται υποτίθεται η χρήση για να προστατευτεί ο απλός κόσμος. Ξέρετε, αυτός που μετά δυσκολεύεται να ανασάνει, τσούζουν τα μάτια του και καίγονται τα σωθικά του. Τουλάχιστον δεν κινδυνεύουν από…κάτι που τους προστάτεψε η χρήση των χημικών αυτών. Πρέπει να βρεθεί μια λύση αλλιώς το γήπεδο θα είναι μόνο για τους λίγους που κάνουν επεισόδια και την Αστυνομία που απαντάει.
Σαν επίλογο κράτησα ένα ακόμη ζήτημα που βασανίζει το νέο γήπεδο της ΑΕΚ και δεν παίρνει την αξία που πρέπει τώρα που είναι νωρίς. Έχω ξαναπεί, το χειρότερο από όλα είναι να μπορώ να απολαύσω κάτι που κάποιος συνάνθρωπος το στερείται. Μακάρι η είσοδος στο γήπεδο να μπορούσε να είναι για όλους αλλά δεν είναι. Απαγορεύεται να βλέπουμε άτομα στις σκάλες, στους διαδρόμους εξόδου και γενικά σε μέρη της κερκίδας που δεν έχει καθίσματα. Μας εγγυάται κανείς πως θα είναι όλα ρόδινα αυτές τις περίπου δύο ώρες παραμονής μας στο γήπεδο και δεν θα χρειαστεί μια άμεση έξοδο από το χώρο; Τότε θα καταλάβουμε πόσο εγκληματική είναι η αμέλεια κάποιων και η συνειδητή και ατιμώρητη είσοδος χωρίς εισιτήριο στις κερκίδες της «OPAP ARENA».
Στο θέμα των δακρυγόνων η ΠΑΕ ΑΕΚ δεν μπορεί να κάνει πολλά. Ίσως μόνο μια ισχυρή παρατήρηση ή ανακοίνωση. Δεν είναι αρμόδια και λογικό. Στα υπόλοιπα δύο όμως μπορεί και επιβάλλεται να κάνει. Δεν γνωρίζω ακριβώς τον τρόπο όμως πρέπει να βρεθεί μια λύση. Αναμέναμε 19 ολόκληρα χρόνια να μπούμε ξανά στο ποδοσφαιρικό μας σπίτι. Εκεί που φεύγουμε από τις οικογένειες μας, από τους φίλους μας, από τους δικούς μας ανθρώπους και πάμε να βρεθούμε δίπλα στην αγαπημένη μας ομάδα. Κάποιοι όμως το χαλάνε όλο αυτό με το έτσι θέλω λες και τους ανήκει ο χώρος ή είναι πιο ΑΕΚ από άλλους. Πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα για να πούμε πως λειτουργεί ομαλά το «παλάτι» της Νέας Φιλαδέλφειας.
