ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΒΑΛΑΝΤΗΣ ΑΛΕΞΟΥΔΗΣ

Στο σπίτι του κρεμασμένου θα τολμήσετε να μιλήσετε για σχοινί;

Διαιτησίες που ευνοούν δήθεν την ΑΕΚ, πούλμαν που θα κάνουν αναστροφή και πόλεμος από κάθε πανελίστα προς την ΑΕΚ; Χάθηκε εντελώς η τσίπα μας; 

Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης

Έχουμε όλοι ακούσει την πρόταση «κλείσε τα μάτια και ονειρέψου να βρίσκεσαι σε ένα ιδανικό για εσένα τοπίο». Θάλασσες, βουνά, καλοκαίρι, τζάκια, οικογένεια, φίλοι, μόνοι. Ό,τι αρέσει στον καθένα, αυτό θα ονειρευτεί. Κάποιοι άνθρωποι άνοιξαν τα μάτια τους, βρέθηκαν σε έναν ιδανικά πλασμένο γι΄ αυτούς κόσμο και αποφάσισαν πως η ΑΕΚ θα είναι η συστημική ομάδα. Μόνο που αυτό δεν το συναντάμε ούτε στα πιο διαχρονικά παραμύθια των παιδικών μας χρόνων. Δεν λέω τα κλασικά παραμύθια που μας έλεγαν οι παππούδες μας, λέω για τα άλλα των 50-50 πρωταθλημάτων και των «φτιάξτε ομάδες να νικάτε και τις διαιτησίες».

Όλοι αυτοί που έχουν «κλέψει» τον ιδρώτα από δεκάδες ποδοσφαιριστές. Καλούς, κακούς, προδότες, σημαίες δεν έχει σημασία. Άπαντες αυτοί λοιπόν αποφάσισαν εν έτει 2023 να κατηγορήσουν την ΑΕΚ πως ευνοείται, πως έχει ένα γήπεδο ζούγκλα και πως ελέγχει το παρασκήνιο. Δηλαδή ό,τι έκαναν εκείνοι τα προηγούμενα χρόνια για δεκαετίες πάνε τώρα να τα φορτώσουν αδίκως στην «Ένωση». Σύμμαχοί τους βέβαια κάποιοι πανελίστες που μέχρι πριν μερικά χρόνια διαιτήτευαν ως αντικειμενικοί και μη φίλα προσκείμενοι σε κάποια ομάδα. Πλέον ακούμε πως το πάτημα δεν είναι χτύπημα, πως ο Αραούχο δεν χτυπήθηκε από τον αμυντικό του Άρη και ο Αθανασιάδης έπρεπε να εξανεμιστεί σαν άυλη μάζα στον αέρα.

Πούλμαν θα κάνουν αναστροφή στην πρώτη χαρτοπετσέτα γιατί δεν ανέχονται τις βαρβαρότητες. Ξέρετε, σαν αυτές που έσπασαν το πούλμαν της ΑΕΚ προς Συγγρού μεριά. Αυτές που έδειραν τον Τζιμπρίλ Σισέ και κάμποσους ακόμη. Σαν αυτές που είδαμε σε ένα τυχαίο ματς που κρινόταν ο τίτλος στη Ριζούπολη. Για να μην παρερμηνευτούν τα λόγια του. Κάθε πούλμαν στη Νέα Φιλαδέλφεια επιβάλλεται να έρχεται, να μπαίνει στο γήπεδο και να αποχωρεί χωρίς ούτε υποψία κινδύνου σωματικής ακεραιότητας. Μεταφέρει εργαζομένους ανθρώπους που είναι εκεί για να δώσουν μια αναμέτρηση με κάποιους συναδέλφους τους.

Κάποιους πήρε το μάτι τους πως η ΑΕΚ πάει από το ζενίθ στο ναδίρ. Δεν το αντέχουν και βγάζουν το μόνιμο όπλο που εξοντώνει κάθε θετικό στη χώρα αυτή. Την τοξικότητα. Όλο αυτό χωρίς καν το πρωτάθλημα να έχει ξεκάθαρο φαβορί, οι αγώνες να είναι αμφίρροποι και γενικά να έχουμε επιτέλους υγιή ανταγωνισμό. Θα σας ειδοποιούσαμε να ησυχάσετε όταν θα έχουμε πάλι καθυστερήσεις έως την επίτευξη του νικητήριου τέρματος, πέναλντι από το κέντρο και γενικά τέτοιες ομορφιές αλλά τελείωσαν. Ωστόσο, όντως θα μιλήσετε στο σπίτι του κρεμασμένου για σχοινί;