Δεν θα είναι η τελευταία φορά που θα ζήσουμε κάτι τέτοιο και ούτε θα γίνει καλύτερος ο κόσμος μας επειδή θρηνήσαμε ακόμη μια αθώα ψυχή, όσο μένουμε εμείς ίδιοι!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Σε αυτό το άρθρο θα εκμεταλλευτώ το όποιο βήμα μου δίνεται στο σάιτ και θα αναφερθώ σε κάτι εκτός ΑΕΚ. Κατά την ταπεινή μου γνώμη αποτελεί πιο σημαντικό κομμάτι από κάθε ομάδα. Αφορά εμένα, εσάς τους αναγνώστες και κυρίως τα παιδιά όλων μας. Μια νέα γενιά που όχι δεν εξοστρακίστηκε τελείως, απλά συνεχίζει πιο φανερά τα λάθη και την απαιδευσιά όλων των προηγούμενων γενιών.
Οι δολοφόνοι που, έχοντας σώας τας φρένας και κάθε επίγνωση τω όσων έκαναν, προχώρησαν σε μια πράξη που η αιτία της ξεκινάει από πολύ πίσω. Από δυο γονείς που αδυνατούσαν να τους μάθουν το, αυτονόητο για τους περισσότερους, μην σκοτώνεις όποιον δεν υποστηρίζει κάτι που εσύ έτυχε να υποστηρίζεις. Ένα σχολείο που ενώ είδε την παραβατική συμπεριφορά κάποιων ανηλίκων είπε «που να μπλέκομαι τώρα».
Γείτονες, φίλοι και μακρινοί συγγενείς που προτίμησαν να «μην εμπλακούμε στα οικογενειακά τους, στο σπίτι μας είναι; Μακριά από εμάς και όλα καλά». Μέσα εκεί κάπου βρίσκεται η αιτία για να αρπαχτεί ένα δρεπάνι και κάποιοι απαίδευτοι άνθρωποι, υποτίθεται σχεδόν έτοιμοι να βγουν σε μια κοινωνία που βουλιάζει στα σκατά μέρα με τη μέρα, αφαίρεσαν μια ζωή. Γιατί κανείς δεν βρέθηκε να τους βάλει στο μυαλό πως αυτό είναι λάθος. Όχι παράνομο, όχι μη επιτρεπτό αλλά λάθος. Παιδιά πλέον μεγαλώνουν στον αυτόματο μη μπορώντας να καταλάβουν όροι όπως: σωστό, λάθος, ήθη, όρια, αυτοσεβασμός.
Για όλα αυτά βέβαια ευθύνεται στο έπακρον η έλλειψη παιδείας. Δεν αναφέρομαι τόσο σε αυτή του σχολείου αλλά του συνόλου. Από το σπίτι, από την κοινωνία την ίδια. Ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί για να ζει σε ομάδες και όχι μόνος. Σε μια ομάδα άπαντες καρπώνονται τις επιτυχίες αλλά και τις αποτυχίες. Γι΄ αυτό και οι στυγεροί αυτοί ανήλικοι δολοφόνοι αποτελούν ένα προϊόν ομαδικής μας αποτυχίας.
Δεν θα είναι λοιπόν ο Άλκης το τελευταίο θύμα. Διότι δεν θα αλλάξει η κοινωνία. Πάντα θα τη βολεύουν στρατιές, εύκολα διαχειρίσιμα άτομα και χαμηλό μορφωτικό επίπεδο. Μόρφωση δεν είναι μόνο οι ημερομηνίες της ιστορίας (που αποτελούν σημαντικό κομμάτι για ποικίλους λόγους) αλλά και η κατανόηση του σωστού τρόπου λειτουργίας σε ένα χώρο με άλλα άτομα. Δυστυχώς όμως απέχουμε πολύ από αυτό αφού απλά θερίζουμε δολοφόνους που στο τέλος λένε «Ήμουν εκεί αλλά δεν το έκανα».
