Με τι διάθεση γέμισε ξανά η «OPAP ARENA», με τι διάθεση παρακολουθήσαμε το πρώτο ημίχρονο και πως φύγαμε από το γήπεδο δε συνάδουν μεταξύ τους ούτε λίγο!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Όπως και να εξελίχθηκε η αναμέτρηση της Τετάρτης στη Νέα Φιλαδέλφεια, υπάρχουν κάποια αδιαμφησβήτητα σημεία. Η ΑΕΚ αντιμετώπιζε έναν αντίπαλο που, με όλο το σεβασμό, το επίπεδό της είναι εφάμιλλο Γ΄ εθνικής κατηγορίας. Από νέους παίκτες μόνο ο Στρακόσα θα μπορούσε να αγωνισθεί εξ αρχής. Ο κόσμος της ομάδας γέμισε, παρά τις υψηλές τιμές και την περίοδο των αδειών του καλοκαιριού που διανύουμε και την «Τετάρτη καθημερινή» το γήπεδο με την καλύτερη διάθεση. Αυτά δεν μπορεί κανείς να τα αμφισβητήσει.
Προχωρώντας στα λίγο πιο σύνθετα, τι είδαμε στον αγωνιστικό χώρο. Μια σαφώς καλύτερη «Ένωση» από τον αντίπαλό της έκανε τη δουλειά της στο πρώτο ημίχρονο. Τρία γκολ (3-0) συν ένα στην αρχή του δεύτερου ημιχρόνου. Κάποιοι που ξέχασαν τι εστί «Κιτρινόμαυρο» DNA (για εμένα λέω) αναρωτήθηκαν αν πρέπει τώρα να πάμε και στον Ανδόρα χαρακτηρίζοντας μάλιστα τσάμπα ταξίδι την όλη διαδικασία. Ο θεός του ποδοσφαίρου λοιπόν, που δεν είναι καθόλου ΑΕΚ, μας (μου) θύμισε πως καλύτερα να μασάμε παρά να μιλάμε.
Στο δεύτερο ημίχρονο κάποιος λανθασμένα έπεισε τους παίκτες της Ελληνικής ομάδας πως η πρόκριση τελείωσε με αποτέλεσμα να δεχτεί τρία γκολ και ευτυχώς έληξε ο αγώνας γιατί όλοι ξέρουμε, λίγο – πολύ, τι θα γινόταν αν υπήρχε χρόνος. Μάλιστα, δε θυμάμαι πότε είδα τελευταία φορά ομάδα να δέχεται τρία τέρματα με μια μόνο προσπάθεια των αντιπάλων. Ωστόσο αυτό επετεύχθη από την ομάδα της Ανδόρας που έχει όλα τα δίκια να ελπίζει σε μια ιστορική πρόκριση στον επαναληπτικό.
Τι οδήγησε την ΑΕΚ όμως να υιοθετήσει μια νοοτροπία που πέρσι την οδήγησε στο να χάσει το πιο σίγουρο για εκείνη πρωτάθλημα; Αρχικά τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο δικό μας άνθρωπος, ο Ματίας Αλμέιδα. Τη δήλωσή του περί πληρότητας στην επίθεση και την αναφορά του στην επιλογή του Νόρντιν Άμραμπατ σαν επιθετικό την περάσαμε λίγο στο «ντούκου» που λέει κι ο λαός. Ωστόσο εκείνος το χρησιμοποίησε και πραγματικά δε βοήθησε καθόλου. Ο Μαροκινός ήταν κάτω του μετρίου όσο αγωνίσθηκε.
Οι αλλαγές που πραγματοποίησε ο Αργεντινός κόουτς όχι απλά δε βοήθησαν αλλά ήταν και βραχνάς στην προσπάθεια της ΑΕΚ να έχει ένα ήρεμο βράδυ. Το κέντρο έχασε όλες τις φάσεις ενώ οι παίκτες της επίθεσης, με εξαίρεση τον Κοϊτά, ήταν αδιάφοροι έως αρνητικοί. Φυσικά και η μετατόπιση του καλύτερου παίκτη της αναμέτρησης, Ρόμπερτ Λιούμπισιτς, ως αριστερό μπακ ήταν άστοχη. Ο ίδιος μάλιστα μίλησε για τα λάθη που οδήγησαν στην παραλίγο ανατροπή των φιλοξενουμένων.
Είναι όμως αργά να επαναλάβει η ομάδα τόσο καταστροφικά λάθη. Αυτή τη φορά ήταν η Ίντερ Ντ’ Εσκάλδες απέναντι και δεν πραγματοποιήθηκε ολική ανατροπή. Την επόμενη φορά όμως δε θα είναι τόσο τυχερή η «Ένωση». Επιβάλλεται η ομάδα να μάθει από τα περσινά της λάθη και να βρει τον τρόπο, δεν είναι εύκολο προφανώς, να τα διορθώσει. Δε νοείται να χαλαρώνει έτσι η ομάδα και να δέχεται τέτοια γκολ με μηδενική σχεδόν συμμετοχή του αντιπάλου σε αυτά.
Η μεταγραφική ενίσχυση του συλλόγου ξεπερνάει τις προσδοκίες. Ο Μάριος Ηλιόπουλος ήθελε να εντυπωσιάσει και το έχει καταφέρει. Ωστόσο χρειάζονται , κατά τη γνώμη μου , ακόμη τέσσερις παίκτες. Ένας επιθετικός «πρώτο βιολί» με εύκολο γκολ, ένα αριστερό μπακ που θα πάρει τη φανέλα σπίτι του, ένα στόπερ που θα διεκδικήσει θέση βασικού και ένας παίκτης στο τέλος που να αγωνίζεται στη θέση «6» και να είναι σίγουρα καλύτερος από τον Ντάμιαν Σιμάνσκι.
Είναι πολύ νωρίς να έρθει η καταστροφή. Η ΑΕΚ πρέπει να σοβαρευτεί (και θα το κάνει θεωρώ), να προκριθεί χωρίς ευτράπελα στην Ανδόρα και να συνεχίσει την ενίσχυση και το «χτίσιμο» του νέου ρόστερ. Οτιδήποτε άλλο τη δεδομένη στιγμή δε βοηθάει. Δημιουργείται ένα ρόστερ κομμένο και ραμμένο στα «θέλω» του Ματίας Αλμέιδα κι εκείνος πρέπει να βρει τον τρόπο να το φέρει σε ένα επίπεδο που θα δίνει το 100% και θα περιορίσει και τα λάθη. Εύκολο; Όχι. Πρέπει όμως να επιτευχθεί.
ΥΓ: Δεν ξέρω αν έχει σημασία αλλά δεν υπάρχει κανένα πέναλτι του Στρακόσα.
