Η ασχολία με τα τεκταινόμενα γύρω από την ΑΕΚ δεν σταματάει ποτέ και σίγουρα δεν σε κάνει να βαριέσαι. Είδαμε μια νίκη που ήταν υπέρ πολύτιμη για διάφορους λόγους. Αναμένουμε τις εξελίξεις στην υπόθεση Ολιβέιρα και μας βάζει σε σκέψη και το ξέσπασμα Σιμόες στο γκολ που πέτυχε!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Με την έλευση του Μάσιμο Καρέρα κανείς δεν είχε την πεποίθηση για την κατάκτηση τίτλων ή αήττητων σερί. Αυτό που όλοι περιμέναμε να δούμε από τον Ιταλό τεχνικό και τους παίκτες του ήταν να επανέλθει η σταθερότητα στην απόδοση της ομάδας. Η ΑΕΚ είχε χάσει την ταυτότητά της από καιρό. Παίκτες που δεν είχαν ένα σαφές πλάνο μέσα στο γήπεδο και αποτελέσματα που έριχναν βαθμολογικά αλλά και ψυχολογικά το σύλλογο έγιναν μια μόνιμη κατάσταση. Μπορεί ο Νίκος Κωστένογλου να προσπάθησε να το αλλάξει αυτό όπως μπορούσε αλλά, μετά από ένα σημείο, φάνηκε πως δεν ήταν ο κατάλληλος ώστε να τελειώσει τη σεζόν.
Ο Ίλια Ίβιτς έχρισε ως ιδανικό για αυτή τη θέση τον Μάσιμο Κάρέρα. Μέχρι στιγμής, αν και πρόωρα, φαίνεται πως η επιλογή του Σέρβου Τεχνικού Διευθυντή ήταν ορθή. Μετά από καιρό, στον πρόσφατο αγώνα της Ένωσης απέναντι στην ΑΕΛ, είδαμε κατά διαστήματα ξανά μια ομάδα που…χαίρεσαι να τη βλέπεις. Γι΄αυτό κι ο ίδιος ο προπονητής είπε πως με την πάροδο του χρόνου βλέπει πως η ΑΕΚ φτάνει στο επίπεδο απόδοσης που ο ίδιος θέλει να φτάσει. Μπορεί ακόμη να υπάρχει δρόμος αλλά έχει κάνει την εμφάνισή του κάτι που πριν έλειπε. Η σταδιακή ανάκαμψη. Το πρώτο ημίχρονο απέναντι στους Βυσσινί δεν ήταν αυτό που λέμε «χάρμα ιδέσθαι» αλλά στο δεύτερο μισό η εικόνα άλλαξε ριζικά.
Φάνηκε πως με τον Ιταλό το τιμόνι οι παίκτες της ΑΕΚ δουλεύουν πάνω σε πολλούς τομείς. Συνεργασίες, αυτοματισμοί αλλά και σαφείς οδηγίες που εκτελέστηκαν κατά γράμμα. Αυτά είναι κάποια από τα στοιχεία που είδαμε να εφαρμόζονται στον αγώνα της προηγούμενης Κυριακής. Προφανώς και η κατάσταση δεν είναι ιδανική και η εικόνα που παρουσιάζεται δεν θυμίζει καθόλου την εικόνα που είχε η Ένωση πριν δύο χρόνια αλλά αποτελεί μια πολύ καλή αρχή. Ο Μάσισμο Καρέρα ξέρει τα «μπορώ» της ομάδας και προσπαθεί, μέχρι στιγμής με επιτυχία, να τα προσαρμόσει στα «θέλω» τα δικά του.
Εδώ και μέρες υπάρχει η φημολογία για πρόταση ομάδας στον Ολιβέιρα. Τις τελευταίες ώρες γνωστοποιήθηκε πως η Γουλβς ενδιαφέρεται έντονα για την απόκτηση του Πορτογάλου φορ. Ο ίδιος αποτελεί τον πιο φορμαρισμένο παίκτη της Ένωσης καθώς σκοράρει «κατά ριπάς». Το άκουσμα λοιπόν μιας πιθανής αποχώρησης του παίκτη δημιουργεί ένα αίσθημα αρνητικό. Σίγουρα το γεγονός πως ίσως αποχαιρετήσει ο πιο σταθερός και από τους πιο ποιοτικούς παίκτες της ομάδας δικαιολογεί αυτό το συναίσθημα. Υπάρχει όμως και η θετική πλευρά.
Μια ενδεχόμενη πώληση του Πορτογάλου φορ σημαίνει πως η Ένωση εισέρχεται στο κομμάτι των αγορών-πωλήσεων πολύ δυνατά. Κάτι που τα προηγούμενα χρόνια ούτε καν το σκεφτόταν. Ακόμη μια απόδειξη πως η πρόσληψη του Ίλια Ίβιτς είναι πέρα για πέρα θετική και από τις πιο σωστές κινήσεις της ΠΑΕ ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Ακόμη ένα θετικό είναι πως τα λεφτά που θα μπουν στα ταμεία της ομάδας μπορούν να διατεθούν ώστε να καλυφθεί η συγκεκριμένη θέση αλλά και κάποιες ακόμη που αποδεδειγμένα πάσχει το ρόστερ.
Ένα ακόμη θέμα που απασχολεί τον φίλαθλο κόσμο της Ένωσης και σηκώνει κύμα συζητήσεων είναι ο Αντρέ Σιμόες.Ο Πορτογάλος χαφ βρίσκεται εδώ και καιρό στο επίκεντρο κυρίως για κάποιες αρνητικές εμφανίσεις του. Ο ίδιος το ξέρει κι αυτό φάνηκε στο ξέσπασμά του στην επίτευξη του πολύ όμορφου αυτού τέρματος. Βέβαια, δεν σημαίνει πως αν ένα αμυντικό χαφ πετύχει ένα αξιοθαύμαστο τέρμα βρίσκεται και σε καλή απόδοση. Είναι γεγονός όμως πως ο Σιμόες είναι μια…ιδιάζουσα περίπτωση. Η δουλειά που πραγματοποιεί εν ώρα αγώνα είναι τόσο αθόρυβη που πολλές φορές δεν φαίνεται σε πολλούς.
Δεν αρνείται κανείς πως η απόδοσή του σε σχέση με αυτή πριν 1.5 χρόνο έχει πέσει. Είναι όμως άδικο να κατηγορούμαι έναν κατ’ εξοχήν αμυντικό παίκτη πως δεν μπορεί να βοηθήσει στις επιθετικές λειτουργίες της ομάδας. Εκεί ευθύνεται το γεγονός πως κανείς εκ των παρτενέρ του δεν μπορεί να αναλάβει αυτή τη δουλειά. Αν αναλογιστούμε χρονικά το πότε ο Σιμόες έφτασε στο πικ του στην ΑΕΚ θα παρατηρήσουμε πως δίπλα του είχε είτε τον Γιόχανσον είτε μετέπειτα τον Κονέ. Δύο παίκτες που διαθέτουν, αν και αγωνιζόμενοι στο χώρο του κέντρου, μεγάλες επιθετικές αρετές. Τότε που ο Πορτογάλος λοιπόν είχε αρκεστεί στο αμυντικό κομμάτι όλοι μιλούσαμε για το καλύτερο χαφ στη χώρα μας. Αυτό μας οδηγεί στο ερώτημα…«μήπως από τότε δεν βρέθηκε ο κατάλληλος παρτενέρ»;
Όπως και να έχει είναι πολύ θετικό πως πλέον τα λάθη και οι ατέλειες διορθώνονται μία προς μία. Αρχής γενομένης από την απόκτηση του Ίλια Ίβιτς. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ένας γνώστης του αθλήματος ο οποίος θα έχει μεγάλη επιρροή στις τελικές αποφάσεις οι οποίες θα είναι σε όφελος του συλλόγου. Φαίνεται πως μετά από καιρό η ΑΕΚ έχει το χρόνο ως σύμμαχό της και όχι ως εχθρό της πλέον.
