Όσο εύκολα και να πάρθηκαν οι τρεις βαθμοί κόντρα στο Βόλο, το αποτέλεσμα δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από το απαιτούμενο για μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Το βράδυ της Τετάρτης διέφερε από τα συνηθισμένα. Δυστυχώς η ΑΕΚ αναγκάστηκε να αγωνισθεί, για πρώτη φορά από όταν επέστεψε σπίτι της, σε άδειες κερκίδες. Δεν ξέρω αν υπάρχει πιο αποκρουστικό θέαμα για μια αθλητική αναμέτρηση. Έναν τερματοφύλακα που βάζει τα «έξω»-«μέσα» μπορώ να το δεχτώ, έναν επιθετικό που λειτουργεί ως αντίπαλος αμυντικός μπορώ να το δεχτώ, «γκέλες» από οποιαδήποτε υποδεέστερη ομάδα μπορώ να τις δεχτώ αλλά όχι να λείπει ο κόσμος από τη φυσική του θέση.
Αφήνοντας, για τώρα, πίσω τις…ευφυέστατες αποφάσεις της κυβέρνησης που ό,τι κάνει το κάνει για το καλό μας (;) ας μείνουμε στο τι είδαμε στην «OPAP ARENA». Πέρυσι, πολλά που μας έκαναν εντύπωση εχθές, θα θεωρούνταν δεδομένα, αλλά πλέον είναι άξια αναφοράς. Ξεκινάμε από τον ποιοτικότερο και αναντικατάστατο ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, τον Λιβάι Γκαρσία. Ας λένε ό,τι θέλουν όσοι δε γνωρίζουν, ο επιθετικός από τον Τρινιντάντ και Τομπάγκο αποτελεί μια μόνιμη απειλή για την αντίπαλη άμυνα, «τραβάει» πάνω του τουλάχιστον δύο αμυνόμενους και βρίσκεται εκεί που οι άλλοι δεν μπορούν.
Η επιστροφή του σημαδεύτηκε με 5 γκολ σε 4 ματς και έπονται κι άλλα. Αρκεί να είναι διαθέσιμος και χωρίς τραυματισμούς. Τα υπόλοιπα θα κυλήσουν ομαλά και σίγουρα θα βοηθήσει ακόμη περισσότερο στην επίτευξη πολλών και σημαντικών τερμάτων. Θα τολμήσω να πω πως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Λιβάι Γκαρσία αποτελεί τον ποιοτικότερο επιθετικό που αγωνίζεται τη δεδομένη στιγμή στο Ελληνικό πρωτάθλημα και ο μόνος που μπορεί να τον συναγωνιστεί είναι ο Φώτης Ιωαννίδης του Παναθηναϊκού που είναι άξιος συγχαρητηρίων για ό,τι πράττει.
Κάτι που είχαμε ξεχάσει και παρατηρήσαμε κόντρα στο Βόλο είναι το πόσο εύκολα περνάει απαρατήρητη η δουλειά ενός τερματοφύλακα και πόσο εύκολα ξεχνιέται. Η ΑΕΚ, όσο ήταν τραυματίας ο Τσίτσαν Στάνκοβιτς, πέταξε τις ελπίδες πρόκρισης κόντρα στον Άγιαξ, μια νίκη κόντρα στις Σέρρες και όχι μόνο. Η κύρια αιτία ήταν η θέση «1». Πλέον ο «άσσος» της «Ένωσης» έχει βρει μια σταθερότητα και φάνηκε κόντρα στο Βόλο καθώς ο Αυστριακός γκολκίπερ πραγματοποίησε μια εμφάνιση εφάμιλλη των προσδοκιών μιας ομάδας που πραγματοποιεί πρωταθλητισμό.
Για να φτάσουμε όμως να δούμε τον Στάνκοβιτς να επεμβαίνει σωτήρια εχθές, σημαίνει πως ο αντίπαλος της ΑΕΚ δημιούργησε φάσεις. Εδώ λοιπόν μπαίνει η bonus αναφορά στον προβληματισμό μου. Δεν υπάρχει σταθερότητα στην αμυντική λειτουργία του συνόλου. Προσοχή, δεν λέω πως φταίνε απαραίτητα και μόνο οι τέσσερις της άμυνας, ο Κάλενς ήταν καλός όμως ο Βίντα είχε κάποια προβλήματα, αλλά η αμυντική λειτουργία στο σύνολο των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται. Δε θέλω να υποτιμήσω σε καμία περίπτωση την ομάδα της Μαγνησίας αλλά θεωρώ πως έκανε παραπάνω φάσεις από όσες έπρεπε μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Τέλος, η ΑΕΚ μπροστά της έχει μια τεράστια ευκαιρία την Κυριακή κόντρα στον Ολυμπιακό. Να συνεχίσει ό,τι ξεκίνησε πέρυσι, να φτάσει στη νίκη και να τελειώσει κατά πολύ τις ελπίδες των «ερυθρολεύκων» για πρωτάθλημα. Φυσικά μαθηματικά δε θα είναι κάτι τραγικό το -6 και -7 που θα φτάσουν σε περίπτωση ήττας όμως ψυχολογικά θα υπάρξει έξτρα πίεση. Προέρχεται από μια ήττα εκτός προγράμματος στη Λαμία, υπάρχει αμφισβήτηση και μια ήττα σε ντέρμπι ξανά από την ΑΕΚ και στο Φάληρο ίσως αποτελέσει τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει ακόμη μια φορά το ποτήρι.
Φυσικά, δεν είναι μια εύκολη αναμέτρηση. Ειδικά με την ήττα στη Λαμία, οι «ερυθρόλευκοι» θα τα παίξουν «όλα για όλα» όμως αν η ΑΕΚ θέλει πραγματικά να διεκδικήσει και φέτος το πρωτάθλημα και να θεωρείται ανώτερη όλων στην Ελλάδα, δεν πρέπει να την απασχολεί.
ΥΓ: Ο Πήλιος ήταν εξαιρετικός αλλά ας δούμε τι θα κάνει και στη συνέχεια
