Όλα βαίνουν καλώς στην ΑΕΚ και σίγουρα καλύτερα από πέρυσι. Πάντα όμως υπάρχει δυνατότητα για περεταίρω βελτίωση!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
«Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο». Μεγάλο κλισέ που κουράζει να το ακούμε αλλά στην ουσία αυτή η φράση είναι η αρχή του παντός για μια σωστά οργανωμένη και με στόχους ομάδα. Αυτό φαίνεται πως πρεσβεύει φέτος η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα. Με νέο αέρα στην έδρα της που, μέχρι στιγμής, έχει μετατρέψει σε απόρθητο κάστρο, η «Ένωση» συγκαταλέγεται στις ομάδες που πρωταγωνιστούν φέτος στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Το δείχνει άλλωστε και η βαθμολογική κατάταξη καθώς βρίσκεται δεύτερη πίσω από τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό.
Τα διθυραμβικά σχόλια δεν σταματάνε ποτέ. Δικαίως τα περισσότερα βέβαια καθώς αυτό που παρουσιάζει φέτος ο Ματίας Αλμέιδα και οι ποδοσφαιριστές του, είναι βάλσαμο στις πληγωμένες ψυχούλες όλων των «Κιτρινόμαυρων» φιλάθλων που είχαν μετατραπεί σε πειραματόζωα τα προηγούμενα χρόνια σε κάτι δοκιμές Γιαννίκηδων και λοιπών ονείρων. Όταν από την πλήρη απαξίωση μετατρέπεται η ομάδα σου σε πολεμική μηχανή, ικανή να κερδίσει κάθε αντίπαλο που την αντιμετωπίζει τότε τα βλέπεις όλα ρόδινα.
Αντικατοπτρίζει όμως ο όρος «ιδανικό» ή «τέλειο» την κατάσταση την ΑΕΚ; Κατά προσέγγιση και σε ένα μεγάλο ποσοστό ναι. Νέο γήπεδο και επιστροφή στο σπίτι, ρόστερ ποιοτικό, προπονητής που χτίζει όνομα και… «κλείνει» στόματα και ένας ιδιοκτήτης που επιτέλους ακούει τον τεχνικό που ο ίδιος επέλεξε. Όμως εδώ έρχεται να μπει η παραπάνω κλισέ φράση που είπαμε στην αρχή. Ο Ματίας Αλμέιδα γνωρίζει πως πάντα υπάρχει δυνατότητα για βελτίωση ακόμη και σε κάτι που δεν μοιάζει καταστροφικό.
Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα της ΑΕΚ, κατ΄ εμέ, για φέτος. Να καταφέρει να εντοπίσει τις όποιες αδυναμίες και να τις αντικαταστήσει. Αν όμως η νέα έδρα που μονοπωλεί το ενδιαφέρον ή ο τρόπος που ο Ματίας Αλμέιδα προσαρμόζει τους ποδοσφαιριστές σε ένα πολύ ωραίο στιλ παιχνιδιού καλύψουν τις μεταγραφές που χρειάζεται ο «Δικέφαλος» τότε το αποτέλεσμα δεν θα είναι ιδανικό. Άλλωστε για κάποιο λόγο η ομάδα βρίσκεται στο -8 και δεν είναι μόνο τα πέναλντι του Παναθηναϊκού.
Ξαναλέω, το ρόστερ είναι ίσως το πιο ποιοτικό που έχω δει στην ομάδα μετά το 2007-2008. Ωστόσο πολλοί βλέπουν κάποιες μικρές αδυναμίες που ίσως κοστίζουν. Για παράδειγμα αποτελεί μια μικρή μαύρη τρύπα στην ενδεκάδα η θέση του αριστερού οπισθοφύλακα. Οι Εχσάν Χατζισαφί και Μιλάντ Μοχαμαντί, πάλι κατ΄ εμέ, δεν είναι αυτοί που πρέπει για μια ομάδα που καλείται να κάνει την προσπάθειά της και να επιστρέψει από το -8 και να βρεθεί στην κορυφή.
Ακόμη μια θέση που θα χρειαζόταν ενίσχυση ή αντικατάσταση είναι αυτή του κεντρικού αμυντικού αλλά από την πλευρά του πάγκου. Στο πρώτο ματς του πρωταθλήματος που κλήθηκαν να αγωνισθούν οι Τζαβέλλας-Μήτογλου στην Τρίπολη η ΑΕΚ στραβοπάτησε με τον πρώτο να φέρει ευθύνη στο γκολ. Μπορεί ο Ματίας Αλμέιδα να τους εμπιστευτεί ακόμη μια φορά σε μια απαιτητική σεζόν; Μόνο ο ίδιος ξέρει, εμείς υποθέσεις κάνουμε και γράφουμε αλλά με λογικά παραδείγματα.
Πολλοί παραπονέθηκαν, όχι άδικα οι περισσότεροι, για τη σωρεία χαμένων ευκαιριών της ομάδας σε πολλές αναμετρήσεις. Της κόστισε μάλιστα κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης αλλά και στο «Γ. Καραϊσκάκης» περισσότερο. Αν η ομάδα είχε πάρει δύο νίκες θα ήταν αυτόματα στο -3. Ωστόσο σε αυτή τη διαφορά προστέθηκαν ακόμη πέντε βαθμοί που είναι μεγάλο κρίμα για τη μεταμόρφωση που έχει πετύχει ο Ματίας Αλμέιδα. Ωστόσο αυτός ξέρει καλύτερα και άπαντες οφείλουμε να τον στηρίξουμε ακόμη κι αν διώξει το μισό ρόστερ. Δείχνει πως ξέρει τι κάνει.
