Τι είδαμε αυτήν την Κυριακή στο Φάληρο; Μια επιστροφή σε δύσκολα βράδια. Όταν είχαμε ξεχάσει πως είναι τα «καλύτερα» και τώρα δε χωνεύεται…
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Κανένα αποτέλεσμα, ιδίως στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, δεν επέρχεται τυχαία. Όλα είναι αποτέλεσμα πράξεων, αποφάσεων και μιας ακολουθίας τρανταχτών λαθών ή ορθών ενεργειών, αναλόγως αν είσαι «νικητής» ή «χαμένος». Απόψε η ΑΕΚ φιλοξενήθηκε με τον πλέον χειρότερο (αγωνιστικά πάντα) τρόπο από τον Ολυμπιακό ο οποίος την διέλυσε με 4-1. Ένα σκορ που είναι κολακευτικό για την «Ένωση» αφού θα μπορούσε να «ανέβει» κι άλλο το σκορ.
Αν εμβαθύνουμε περισσότερο θα παρατηρήσουμε κάποια σημαντικά γεγονότα. Ο Ολυμπιακός είχε εκτός μάχης το καλύτερο χαφ του, Σαντιάγκο Έσε, ενώ σε ροή αγώνα προχώρησε σε αναγκαστικές αλλαγές αποσύροντας το δεύτερο καλύτερο χαφ του, Τσικίνιο και το καλύτερο στόπερ του τον Νταβίντ Κάρμο. Η ΑΕΚ από την άλλη, είχε επιτέλους όλο το ρόστερ διαθέσιμο και 14 ημέρες να σχεδιάσει τα πλάνα του αγώνα.
Αφού ξεκίνησε η αναμέτρηση, ο «Δικέφαλος» ευτύχησε , αφού έμεινε πίσω στο σκορ και παρουσιάζοντας την πλέον χείριστη εικόνα, να πάει στην ανάπαυλα με το ισόπαλο 1-1. Σημειώνουμε επίσης πως , λόγω των δυο αναγκαστικών αλλαγών των γηπεδούχων, ο Ολυμπιακός σε όλο το δεύτερο ημίχρονο είχε το δικαίωμα μιας μόνο διακοπής για να προβεί σε έξτρα αντικαταστάσεις παικτών έχοντας δικαίωμα για τρεις εναπομείναντες κινήσεις.
Λεπτομέρειες που όμως «παίζουν» το ρόλο τους και δείχνουν το μέγεθος της ήττας που…κατάφερε να δεχθεί η ΑΕΚ. Εν τέλει το σφύριγμα της λήξης, ανακούφιση για όλους, σήμανε το «σκάλισμα» αναμνήσεων από το πρόσφατο παρελθόν. Της ΑΕΚ ακριβώς όπως την παρέλαβε ο Ματίας Αλμέιδα. Χωρίς πλάνο, να… βολοδέρνει στον αγωνιστικό χώρο και να γίνεται έρμαιο στις «ορέξεις» των «ερυθρολεύκων» κάνοντάς σε να νομίζεις πως αν ρίξεις μια ματιά στη βαθμολογία θα αντικρίσεις 10-15 βαθμούς διαφορά.
Η μεγάλη διαφορά με το πρόσφατο παρελθόν εντοπίζεται σε πολλά σημεία. Τότε η ΑΕΚ αγωνιζόταν στο Ολυμπιακό Στάδιο μη έχοντας εισέλθει στη νέα εποχή του δικού της γηπέδου. Ο κόσμος δεν πλήρωνε 400 ευρώ το φθηνότερο διαρκείας. Η διοίκηση μόνο σαν ανέκδοτο θα μπορούσε να λάβει μισθούς που ξεπερνούν τα 2 εκατομμύρια ευρώ και δεν υπήρχε το δείγμα γραφής της ικανότητας ενός συνόλου που πριν 2 έτη εξέπληξε την Ελλάδα με τον τρόπο που αγωνίσθηκε.
Που μπορεί όμως να το «έχασε» η «Ένωση» από το νταπλ και μετά; Απλά τα έβαλε με τη λογική. Θεώρησε πως μπορεί να πράξει «εκτός κουτιού» και να δικαιωθεί. Από που να ξεκινήσει κανείς. Από το ρόστερ που αν ρίξουμε μια ματιά θα αντικρίσουμε παίκτες που αποτελούν ποιοτικές προσθήκες με «όνομα» στο Ευρωπαϊκό στερέωμα να συνυπάρχουν με ποδοσφαιριστές που δεν είναι σε θέση να προσφέρουν κάτι το ουσιώδες και ταλαιπωρούν τους εαυτούς του πρωτίστως.
Η ΑΕΚ διαθέτει μεσοεπιθετικά πόσες λύσεις και αμυντικά 4-5 παίκτες που «κάνουν» στον Ματίας Αλμέιδα για βασικοί. Ακόμη και οι πολυάριθμες επιλογές που προαναφέραμε από τα χαφ και μπροστά, αρνητικό αντίκτυπο φαίνεται πως έχουν στην ομάδα αφού μέχρι τώρα δεν έχει δημιουργηθεί ένας κορμός, μια σταθερά. Αντί αυτού, βλέπουμε αλλαγές στην ενδεκάδα σε κάθε αγώνα (πάνω από 2 συνήθως), αλχημείες και «ανακάτεμα» που δε βοηθάει κανέναν.
Ακόμη ένα δείγμα απώλειας της λογικής είναι η απουσία ποδοσφαιριστών για καιρό από την ενδεκάδα ή και τον πάγκο. Ο Νίκλας Ελίασον ήταν εκτός αποστολής σε ντέρμπι που θα μπορούσε να βοηθήσει, ο Κοϊτά πλέον δεν χρησιμοποιείται αφού ο Μαρσιάλ δε δοκιμάζεται στην κορυφή ενώ αντιθέτως βλέπουμε μια άνευ προηγουμένου επιμονή σε πρόσωπα όπως ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς. Πρέπει να πάμε αρκετά πίσω για να θυμηθούμε θετικό πρόσημο σε απόδοση του Σέρβου ποδοσφαιριστή.
Ο Ματίας Αλμέιδα, ο οποίος στο Φάληρο θα μπορούσε να «κλειδώσει» τον Ολυμπιακό με αλλαγές στο ημίχρονο, έχει «παγιδευτεί» μέσα στην ανάγκη που έθεσε στον εαυτό του να μην κακοκαρδίσει κανέναν. Δε λειτουργεί έτσι όμως το σύνολο. Ο Αργεντινός τεχνικός παρουσιάζεται τελείως διαφορετικός προς το χειρότερο (όπως και η ομάδα του) με αφετηρία εκείνο το περσινό ματς στην Τούμπα που το 2-1 έγινε 3-2 και χάθηκε το πρωτάθλημα. Έκτοτε δεν ξανά είδαμε καθαρό μυαλό και πλάνο παρά μόνο εκλάμψεις και ατομικές ενέργειες.
Αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του αρχηγό της αγέλης τα «βάζει» κάτω, τα ζυγίζει και ενημερώνει αν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση ή όχι. Ο Ματίας Αλμέιδα, αναμφίβολα, έχει δεθεί και αγαπάει το σύλλογο και σαν οπαδός πέρα από προπονητής (πράγμα που πολλές φορές λειτουργεί αρνητικά). Αφού λοιπόν έχει τέτοιου είδους σχέση, πρέπει ο ίδιος να αντιληφθεί αν μπορεί να αλλάξει αυτό που συμβαίνει ή όχι.
ΠΑΝΤΑ θα αγαπάμε τον άνθρωπο που μας έφερε το νταμπλ μετά από πόσα έτη και δεκαετίες. Όποιος εκμηδενίζει καταστάσεις μόνο κακό μπορεί να πράξει αλλά όποιος κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι πράττει την ίδια ζημιά. Η ΑΕΚ δεν είναι ούτε στο 40% από αυτό που περιμένει ο κόσμος αλλά και σίγουρα κι ο Μάριος Ηλιόπουλος , που μπορεί να είναι λίγο καιρό στην ομάδα ώστε να κριθεί σα διοίκηση, ωστόσο είναι παραπάνω από εμφανές πως επενδύει «σοβαρά» χρήματα και δεν πρέπει να πάνε χαμένα.
