Στην τελική, τι είναι η ΑΕΚ; Ένα κουραστικό και πικρό ταξίδι που στον τερματισμό αναφωνείς «Το ξαναέκανα και άξιζε τον κόπο»!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Κάποιοι σύλλογοι γεννήθηκαν για να κατακτούν τίτλους. Άλλοι για να γεμίσουν με πλούτη το μισό αθλητισμό. Η ΑΕΚ γεννήθηκε για να διαφέρει. Πρόσφυγες, πονεμένοι άνθρωποι κουβάλησαν μαζί με τα λιγοστά υπάρχοντά τους και μια ιδέα. Να ιδρύσουν ένα σωματείο που θα κληρονομήσουν οι επόμενες γενιές και θα διδάσκονται πρώτα από όλα τα υπόλοιπα, το ήθος, τα ήθη και τα έθιμα, την ιστορία του τόπου τους και των προγόνων τους.
Και εγένετο η ΑΕΚ. Ένας σύλλογος που στις ρίζες του τοποθετήθηκαν βαθιά ο πόνος, η πίκρα και ενίοτε η διχόνοια. Ρωτάνε διάφοροι «τι σημαίνει να είσαι ΑΕΚ;». Μεγάλη ιστορία. ΑΕΚ σημαίνει να πιστεύεις σε ιδανικά και να λησμονείς χαμένες πατρίδες. ΑΕΚ σημαίνει να ανηφορίζεις για το «Νίκος Γκούμας» και να τρέμεις πριν καν μπεις στο γήπεδο από την ανατριχίλα. ΑΕΚ σημαίνει να ανεβαίνει ο Ντέμης στα κάγκελα της Σκεπαστής και να δείχνει το σήμα με το «Δικέφαλο».
ΑΕΚ όμως σημαίνει και αρνητικά γεγονότα που υπερκαλύπτουν τα θετικά. Είναι ο Μπάγεβιτς να πηγαίνει στον Ολυμπιακό, είναι να σου γκρεμίζουν το σπίτι σου, τα όνειρά σου, την έδρα σου. ΑΕΚ είναι να μετακομίζεις στο Ολυμπιακό Στάδιο. Είναι να μην έχεις χρήματα να τυπώσεις εισιτήρια. Είναι να χάνεις πρωτάθλημα από τον Ιωνικό στην έδρα σου ή επειδή σε μια άλλη αναμέτρηση μια ομάδα χρησιμοποίησε παράνομα έναν παίκτη.
Ξέρεις τι άλλο ζήσαμε με την ΑΕΚ και δε λυγίσαμε; Διοικήσεις ανέκδοτα που οδήγησαν στο βράδυ τις 14 Απριλίου, μια μέρα μετά τα γενέθλιά της, να ηττάται από τον Πανθρακικό και στις 21 Απριλίου να υποβιβάζεται. Το πιο ιστορικό σωματείο της Ελλάδος αποχαιρετούσε τη Β΄ Εθνική. ΑΕΚ είναι να μπαίνει μπροστάρης ο Μελισσανίδης και ο κόσμος της ομάδας να πραγματοποιεί προσέλευση 30 χιλιάδων φιλάθλων σε αγώνα της Γ΄ Εθνικής.
Όχι, δε σταματάει εκεί η απάντηση στο «τι σημαίνει να είσαι ΑΕΚ». Σημαίνει να βλέπεις τους «άλλους» να παίζουν ντέρμπι ή να πραγματοποιούν νίκες στην Ευρώπη και εσύ να ταξιδεύεις στα γραφικά χωριά της επαρχιακής Ελλάδος. Είναι όμως η πρώτη δικαίωση. Προβιβασμός, κατάκτηση Κυπέλλου Ελλάδος και μετά κατάκτηση πρωταθλήματος. Ο κόσμος της ΑΕΚ νόμισε πως πέταξε από πάνω του μια και καλή το μανδύα της μιζέριας. Λάθος πίστευε.
Ακολουθούν τέσσερις σεζόν από το κακό στο χειρότερο. Χαμένοι τελικοί, χαμένα ντέρμπι, σκορ που παραπέμπουν σε ξεφτίλα κόντρα σε παραδοσιακούς αντιπάλους. Το κερασάκι στην τούρτα, αποκλεισμός από την Ευρώπη. Εκεί έρχεται η μεγάλη δικαίωση όμως και η πραγματική επανεκκίνηση. Εγκαίνια του νέου γηπέδου. Η «Αγιά Σοφιά-OPAP ARENA» ανοίγει τις πύλες της και αγκαλιάζει τα όνειρα κάθε φιλάθλου της ΑΕΚ. Πλέον κανείς δεν μπορεί να την πειράξει. Τα καλύτερα έρχονται και το νέο μας σπίτι θωρακίζει τα «πιστεύω» και την ανιδιοτελή αγάπη μας για τα τρία αυτά μαγικά γράμματα.
Η ερώτηση που επικρατεί. «Αφού βίωσες όλα τα παραπάνω, τελικά άξιζε ο κόπος;». Η απάντηση…«Τα ξαναζούσα άλλες χίλιες φορές».
Χρόνια πολλά ΑΕΚΑΡΑ αγάπη μου γλυκιά
ΥΓ: Και το πρωτάθλημα…
