ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΒΑΛΑΝΤΗΣ ΑΛΕΞΟΥΔΗΣ

Δείχνουν με το δάχτυλο οι υμνητές μποξέρ και Βολιώτικων Κυπέλλων

Πέρα από την ανταγωνιστικότητα για την πρωτιά, η Σούπερ Λιγκ φέτος προσφέρει γέλιο άφθονο και στιγμές που θα θυμόμαστε μέχρι να έρθουν οι χειρότερες!

Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης

Μια κατάσταση κωμικοτραγική είναι αυτή που ζούμε φέτος στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Έχει βγει ένα αυθαίρετο συμπέρασμα που βολεύει τους πάντες πως η ΑΕΚ ευθύνεται μέχρι και για το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών (προσέξτε ρεμάλια τι θα κάνετε πάλι) και το βροντοφωνάζουν όπου βρεθούν κι όπου σταθούν. Για τις άλλες ομάδες τα είπαμε και τα ξαναείπαμε. Οργανώσεις που έφτασαν το άθλημα τρεις φορές πιο κάτω από τον πάτο έχουν το θράσος να μιλάνε για ιστορίες με δράκους.

Πάμε στα σημερινά. Καθαρά αγωνιστικά αναμετριούνται οι δυο πιο φαντεζί ομάδες του Ελληνικού πρωταθλήματος. Αυτές που πείθουν πως μπορούν να υποστηρίξουν ένα θεμιτό και καλοστημένο ποδόσφαιρο που θα απολαύσει ο θεατής. Ναι και ο ΠΑΟΚ μπορεί να το κάνει αυτό, μην σας ξεγελάει ούτε η θέση του, ούτε το τελευταίο αποτέλεσμα στην Τρίπολη και ο τρόπος που ήρθε. Ωστόσο αδυνατώ να καταλάβω γιατί τόσο μένος για την «Ένωση». Τώρα κάποιος πιο πονηρεμένος από μας θα πει πως γίνεται για να δημιουργήσει κλίμα πριν το ντέρμπι.

Έχουμε ξαναπεί, ο Ραζβάν Λουτσέσκου όσο προκλητικός και επικίνδυνος είναι σαν προσωπικότητα άλλο τόσο καλός προπονητής είναι. Δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό. Ερωτώ λοιπόν εγώ, το χρειάζεται αυτό ο ΠΑΟΚ; Έχει μια καλή ομάδα, δύο νεαρούς ποδοσφαιριστές πρότζεκτ και γενικά μπορεί να χτίσει πάνω σε αυτό. Προτιμούν όμως να πολεμούν την Αθήνα και κυρίως την ΑΕΚ που για κάποιο λόγο τους φταίει για τα πάντα. Δεν μπορούμε όμως να αφήσουμε ασχολίαστο το πάθος που κάποιοι γράφουν, λένε, διαδίδουν πως η ΑΕΚ ευνοείται από τους διαιτητές, πως ο Αραούχο παίζει «βρώμικα» με την ανοχή του συστήματος και κάτι τέτοια επιστημονικά άρθρα.

Γυρνάμε λίγο πίσω το χρόνο και θυμόμαστε τους ίδιους να υμνούν Ουρουγουανούς μποξέρ που ενδεικτικά είχαν δείρει Τζεμπούρ, Ντιόγκο και Ντιόπ μέσα στους αγωνιστικούς χώρους δεχόμενη μόνο μια φορά την κόκκινη κάρτα. Ίσως ένας εκ των πιο «βρώμικων» παικτικά ποδοσφαιριστών που πέρασε από την Ελλάδα και μετέπειτα μπήκε σε θέση ευθύνης στην ομάδα της Θεσσαλονίκης και έχει ενασχόληση με τις μικρές ηλικίες. Οι ίδιοι λοιπόν που τον έκαναν σημαία και μας έλεγαν πως το ποδόσφαιρο είναι «αντρικό άθλημα» τώρα δεν έχουν ίχνος ντροπής μιλώντας για τον Αραούχο και τον κάθε παίκτη της ΑΕΚ που δήθεν παίζει ύπουλα.

Μας λένε για τις διαιτησίες και για VAR, AVAR και ιστορίες δικιές τους. Ποιοι; Αυτοί που πήραν ένα Κύπελλο Ελλάδος με οφσάιντ που θα το έδινε και ο Βλάνταν Ίβιτς από τον πάγκο. Εκείνοι που έκαναν το άουτ κόρνερ στην Τούμπα και πήραν νίκη που τους έστειλε σε καλύτερη θέση στην Ευρώπη. Αυτοί που πήραν ακόμη ένα τελικό στον ΟΑΚΑ με δύο πέναλντι που δεν δίνονται. Είναι όμως λογικό, όταν ζητάς τα ρέστα σε ομάδα που δεν έπαιξε υπό την απειλή όπλου πως να μην την κατηγορείς μετά για μεζούρες και διαιτησίες; Κρίμα γιατί ξαναλέμε, ο ΠΑΟΚ δεν τα χρειάζεται αυτά. Είναι μια πολύ καλή ομάδα που διακατέχεται όμως από ένα κόμπλεξ κατωτερότητας και μετατρέπεται σε τοξικότητα.