Ο Παναγιώτης Αντωνόπουλος γράφει για την φιλοσοφία που πρέπει να έχει η ΑΕΚ στις επόμενες μεταγραφικες περιόδους…
Το αγαπημένο σε όλους καλοκαίρι πλησιάζει και ιδιαίτερα οι ποδοσφαιρόφιλοι (πόσο μάλλον οι Αεκτζήδες) το περιμένουν πώς και πώς. Πριν από αυτό ομως υπάρχει και ένας τελικός κυπέλλου (αν δεν γίνει κάποιο θαύμα) με αντίπαλο τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ, και όλοι μας ελπίζουν ότι η ΑΕΚ θα καταφέρει να σώσει κάπως την τραγική σεζόν 2018/2019 κατακτώντας έναν τίτλο…
Όπως επίσης ελπίζουμε πως αυτό το καλοκαίρι θα είναι διαφορετικό για την Ένωση, καθώς “απαιτούμε” το κάτι παραπάνω στις μεταγραφές. Όμως για να συμβεί κάτι τέτοιο και η ΑΕΚ να ανέβει επίπεδο για να μπορέσει του χρόνου να συναγωνιστεί τον πολύ καλό ΠΑΟΚ, χρειάζονται θυσίες και αυτές οι θυσίες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι οικονομικές.
Οπότε αν θέλουμε να έχουμε τον Μάιο του ’19 πανηγύρια στα Φιλαδέλφεια δεν χωράνε “ή”. Δεν γίνεται να λες “ή Πόνσε ή Αραούχο”, πρέπει να λες “ΚΑΙ Πόνσε ΚΑΙ Αραούχο”. Έτσι θα ανέβεις επίπεδο. Φτιάχνοντας μια ομάδα γεμάτη σε όλες τις θέσεις, έχοντας ποιοτικό κορμό και παίχτες κλειδιά στον πάγκο. Σε ποιες θέσεις χρειάζεται η ομάδα παίχτες μπορεί να το αντιληφθεί και ο πιο… άσχετος με το ποδόσφαιρο. Δεξί μπακ, (τουλάχιστον ένα) στόπερ, χαφ και εξτρέμ, αλλά και το δίδυμο Πόνσε-Αραούχο.
ΥΓ: Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η ΑΕΚ θα αλλάξει την λογική της στις μεταγραφές. Αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε από την κίνηση που κάνει για την απόκτηση του Σάκιτς, αλλά και από την στιγμή που δείχνει δισταγμούς στο να κάνει την υπέρβαση με Πόνσε. Όταν το καλοκαίρι πανηγύριζες που μπήκε η ρήτρα των 6 εκατομμυρίων σημαίνει ότι θα ήσουν διατεθειμένος να τα “σκάσεις” για έναν παίχτη που στο κάτω κάτω θα τον πουλήσεις τουλάχιστον τα τριπλά…
