Ακόμη μια αναμέτρηση της ΑΕΚ που ενισχύει την άποψη πως μια αλλαγή προπονητή δεν μπορεί να…φέρει την άνοιξη. Καταδικασμένη στη μετριότητα και πλέον αγνοείται η ελπίδα για ανάκαμψη!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Έχετε παρατηρήσει κακοπληρωμένο υπάλληλο πως πηγαίνει στον τόπο εργασίας του Δευτέρα πρωί μετά από Σαββατοκύριακο; Αν ναι τότε δεν θα παρατηρείτε καμία διαφορά από την εικόνα που είχαν οι ποδοσφαιριστές της «Ένωσης» στο δύσκολο παιχνίδι της Κυριακής απέναντι στον Άρη. Πλέον έχει ξεπεραστεί το σενάριο να παρουσιαστεί κακή η ομάδα και να μην βρίσκεται στην καλή της μέρα, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό αν συμβαίνει μια φορά στους δύο μήνες για παράδειγμα, αλλά έχει γίνει συνήθειο η μετριότητα. Από όπου και να πιάσεις το κουβάρι της ήττας αλλά και της εικόνας που παρουσιάζει η ΑΕΚ στις αναμετρήσεις, μετά από την ισοπαλία στην Τούμπα, θα συναντήσεις προβλήματα και ανεξήγητα φαινόμενα.
Όλα όμως μπορούν να εξηγηθούν από μια πυραμίδα και μια σειρά λανθασμένων ενεργειών ή έλλειψη σωστών αποφάσεων. Οι «Κιτρινόμαυροι» φώναζαν «ΕΝΙΣΧΥΣΗ» εδώ και πάρα πολύ καιρό. Χρειαζόταν, κατά την ταπεινή μου γνώμη αλλά και των όσων βλέπουμε στο τερέν, ένας τερματοφύλακας έμπειρος και σταθερός, ένας κεντρικός αμυντικός και μια έξτρα λύση στα μπακ. Η αρχή πήγε να γίνει όταν η «Ένωση» αποφάσισε να δώσει 1 εκατομμύριο ευρώ για τον Σωκράτη όμως δεν της βγήκε. Μετέπειτα όλες οι προσφορές σε ποδοσφαιριστές έγιναν πολύ αργά. Κάτι που φανερώνει πρόχειρο σχεδιασμό. Η μόνη ενισχυτική κίνηση ακούει στο όνομα Όλεγκ Ντατσένκο. Κάτι που θα κριθεί εν καιρώ καθώς ακόμη δεν έχει προσαρμοστεί και αυτά που καταφέρνει να δείξει είναι ελάχιστα.
Ως επακόλουθο των παραπάνω ενεργειών, δηλαδή της μη ενίσχυσης του ρόστερ, ήρθαν οι ήττες από ΠΑΣ Γιάννινα και Άρη αλλά και η ήττα-πρόκριση από τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη. Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να καταλάβεις πως όποια επανεκκίνηση προσπάθησε να κάνει η ΑΕΚ το τελευταίο διάστημα πήγε στράφι και χρειάζεται δουλειά από την αρχή. Είναι πολλά τα φαινόμενα, όπως γράφτηκε και παραπάνω, που θεωρούνται ανεξήγητα. Ένα από αυτό, ίσως το κυριότερο, ήταν η συνεχόμενη άρνηση των υπευθύνων να μην δυναμώσουν περαιτέρω το ρόστερ ποντάροντας ουσιαστικά σε παίκτες που έχει φανεί πως δεν μπορούν να βοηθήσουν ούτε λίγο την ομάδα αλλά αντίθετα αποτελούν μεγάλο πρόβλημα όταν αγωνίζονται.
Με κάθε σεβασμό και εκτίμηση στο πρόσωπο του Μανόλο Χιμένεθ για όσα έχει προσφέρει και πιθανόν να προσφέρει ξανά στην ομάδα, είναι κάποιες επιλογές που μου ταλανίζουν τις σκέψεις. Χωρίς βέβαια να είμαι ειδικός ή να βρίσκομαι στις προπονήσεις, κρίνοντας μόνο από το τελικό αποτέλεσμα που είναι οι εμφανίσεις του κάθε ποδοσφαιριστή, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχουν επαναλαμβανόμενες ίδιες επιλογές σε πρόσωπα που δεν μπορούν να βοηθήσουν στην αρχική ενδεκάδα. Η «Ένωση» μέσα σε πολλά στραβά και αναποδιές φέτος μπορεί τουλάχιστον να περηφανεύεται πως είναι η πρώτη χρονιά μετά από αρκετές που διαθέτει ποιοτικά εξτρέμ. Ο Λιβάι Γκαρσία ξεχωρίζει «σαν τη μύγα μέσα στο γάλα» ενώ θετική εντύπωση έχει αφήσει κι ο Μουαμέρ Τάνκοβιτς ενώ υπάρχει κι ο Θεοδώσης Μαχαίρας που με αρκετή δουλειά και επιμονή αποτελεί μια ποιοτική έξτρα λύση παρά το νεαρό της ηλικίας του που δηλώνει απειρία.
Παρόλα αυτά όμως βλέπουμε μια τάση του Ανδαλουσιανού τεχνικού να επιλέγει συστηματικά τον Χρήστο Αλμπάνη στη θέση του βασικού ακραίου επιθετικού. Ο Έλληνας ποδοσφαιριστής υστερεί σε σχέση με τα τρία ονόματα που αναφέρθηκαν πιο πάνω κι αυτό φαίνεται όταν συνήθως στο δεύτερο ημίχρονο περνάει αλλαγή. Κανείς δεν μπορεί να κρίνει εκ του ασφαλούς τις επιλογές ενός προπονητή αλλά υπάρχουν κάποια γεγονότα που δεν γίνεται να μείνουν ασχολίαστα.
Κακά τα ψέματα, αν στην «Ένωση» θέλουν να γυρίσουν όντως τον διακόπτη και να μην παραπλανούν τους εαυτούς τους με κινήσεις που φέρνουν αποτέλεσμα μικρού χρονικού διαστήματος πρέπει να λάβουν γενναίες αποφάσεις. Οι υπεύθυνοι της ΑΕΚ είναι αυτοί που θα αποφασίσουν το περιεχόμενο των αποφάσεων και κανείς άλλος. Αλλά πρέπει κάποια στιγμή να γίνει. Θεωρώ πως και οι ίδιοι πρώτοι από όλους κουράστηκαν, μετά τη σεζόν 2017-2018, περίπου κοντά στον Ιανουάριο να ακούγεται η φράση «τελείωσε αυτή η χρονιά, ετοιμαζόμαστε για την επόμενη»!
ΥΓ: Πρέπει κάποια στιγμή να γίνει αντιληπτό ποιοι θεωρούνται «πρώτα βιολιά» και ποιοι κρατάνε την ομάδα πίσω!
ΥΓ2: Η απουσία Μάνταλου ήταν αντιληπτή όμως πλέον γίνεται αναγκαία η πλαισίωση του Μάνταλου με έναν δημιουργό!
ΥΓ3: Κανείς δεν ξεχνάει την μαύρη επέτειο των θυμάτων της θύρας 7! Οι σκέψεις μας κάθε χρόνο στις οικογένειες των αδικοχαμένων ανθρώπων που έφυγαν με την καψούρα για την ομάδα που αγαπήσανε. ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
