ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1996: ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ-ΑΕΚ 1-1
ο 1996 ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά για την ΑΕΚ, για λόγους γνωστούς και αρκετά αναλυμένους. Στα τέλη του χρόνου, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς ήταν ήδη στον Ολυμπιακό, ο Βασίλης Τσιάρτας στη Σεβίλη, ενώ ο Ντέμης Νικολαϊδης είχε έρθει να γίνει ο νέος ηγέτης της ΑΕΚ υπό τις οδηγίες του αναβαθμισμένου (από Νο2 του Μπάγεβιτς σε πρώτο προπονητή της ομάδας) Πέτρου Ραβούση.
Πάνω από όλους και πίσω από όλα, ο μεγαλομέτοχος Μιχάλης Τροχανάς. Επί των ημερών του έγινε στον πάγκο (και στον γενικότερο τρόπο λειτουργίας) της ΑΕΚ η πιο μεγάλη αλλαγή και έπρεπε πλέον να αποδείξει στον καθένα ότι η ομάδα αυτή μπορούσε να υπάρχει και να πρωταγωνιστεί και χωρίς τον προπονητή που επί οκτώ χρόνια ήταν η ηγετική της μορφή.
Το πρόβλημα, βέβαια, δεν ήταν μόνο ότι ο Μπάγεβιτς πήγε στον Ολυμπιακό. Ο τότε πρόεδρος της ομάδας του Πειραιά Σωκράτης Κόκκαλης είχε ξεκινήσει μια γενικότερη… σταυροφορία ποδηγέτησης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και η αρχή, βέβαια, έγινε από τον έλεγχο της διαιτησίας με έναν τρόπο πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα.
Σαν σήμερα πριν από 22 χρόνια στο γήπεδο της Παναχαϊκής, η ΑΕΚ αντιμετώπισε όλα αυτά: τη δική της αδυναμία να καθαρίζει «δικά της» ματς -αν και η ανωτερότητά της ήταν ολοκληρωτική- αλλά και την εχθρική διαιτησία που κυρίως την ΑΕΚ είχε ως στόχο, αφού αυτή ήταν ο πιο ισχυρός αντίπαλος του Ολυμπιακού.
Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 1996 στην Πάτρα, η ΑΕΚ προερχόταν από τρεις μεγάλες νίκες: 6-1 τον Ηρακλή, 0-3 στην Καλαμάτα με χατ-τρικ του Ντέμη και 0-7 στον «καταραμένο» τα προηγούμενα χρόνια γήπεδο του Βύρωνα επί του Αθηναϊκού. Το «χλωμό» ξεκίνημα είχε δώσει τη θέση του σε ένα κρεσέντο ωραίας μπάλας και πολλών γκολ που είχε δώσει στην ομάδα και στον κόσμο την αίσθηση ότι οι ωραίες μέρες επέστρεφαν.
Στο ματς με την Παναχαϊκή άρχισαν όλα καλά: γκολ ο Χρήστος Κωστής στο 14’ (στη φωτογραφία πανηγυρίζει με τον Χρήστο Μαλαδένη στον προηγούμενο αγώνα με τον Αθηναϊκό) και αίσθηση ότι το σερί θα συνεχιζόταν. Όταν, όμως, ο Καμερουνέζος αμυντικός Ραϊμόν Καλά νίκησε στον αέρα την άμυνα της ΑΕΚ και ισοφάρισε στο 27, η ομάδα του Πέτρου Ραβούση δεν είχε λύσεις. Πίεσε, έχασε ευκαιρίες, αλλά έδειχνε σαν να μην πίστευε και σαν να μην είχε τον τρόπο να…ισιώσει ένα αποτέλεσμα που «στράβωνε».
Σαν να μην έφταναν αυτά, ήρθε και η αποβολή του Στέλιου Μανωλά από τον Θεσσαλονικέα διαιτητή Αγγελάκη στο 67’ με δεύτερη κίιτρινη κάρτα να κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Την ώρα που ο Ολυμπιακός προχωρούσε μόνο με νίκες χωρίς να μπορεί να… αλλάξει τρίτη μπαλιά η ΑΕΚ αναγκαζόταν να παίζει για μισό ημίχρονο χωρίς τον ηγέτη της. Στο τέλος κινδύνευσε ακόμα και να χάσει!
Πάνω από έξι χιλιάδες οπαδοί της ΑΕΚ έφυγαν από την Πάτρα με την πίκρα της χαμένης ευκαιρίας. Στις εβδομάδες και στους μήνες που ακολούθησαν, η αλήθεια φάνηκε περίτρανα: ο Ραβούσης δεν ήταν Μπάγεβιτς που επαιρνε από τον ποδοσφαιριστή το 101%, ενώ και η άλωση της διαιτησίας από τον Κόκκαλη (με πρωτοπαλίκαρο τον Θωμά Μήτρόπουλο) ήταν ένα πρόβλημα, στο οποίο η διοίκηση της ΠΑΕ ΑΕΚ (που λίγο πριν τον αγώνα με την Παναχαϊκή είχε «ενισχυθεί» και με τον Στράτο Γιδόπουλο σε ρόλο γενικού αρχηγού) δεν είχε τον τρόπο να αντισταθεί. Οι «χαμένες ευκαιρίες» και οι «αυτοκτονίες» όπως αυτή της Πάτρας θα ήταν στην ημερήσια διάταξη τα επόμενα χρόνια…
Η σύνθεση της ΑΕΚ: Ατματσίδης, Μπορμπόκης, Κασάπης, Μανωλάς, Κωστένογλου, Βλάχος, Μαλαδένης (62’ Μπατίστα) Κετσπάγια, Σαβέβσκι, Κωστής (82’ Κοπιτσής) Νικολαϊδης (74’ Μαρτσέλο)
Στις 17 Νοεμβρίου
17/11/46 ΑΕΚ-Αστέρας 1-0 (Πρωτάθλημα Αθήνας –το γκολ ο Κλεάνθης Μαρόπουλος με κεφαλιά)
17/11/57 Απόλλων-ΑΕΚ 1-2 (Πρωτάθλημα Αθήνας –μεγάλη νίκη στη Λεωφόρο επί του πανίσχυρου Απόλλωνα της εποχής που στη συνέχεια θα κατακτούσε και τον τελευταίο αθηναϊκό τίτλο)
17/11/63 Δόξα Δράμας-ΑΕΚ 2-1 (A’ Εθνική –ένα ακόμα κακό αποτέλεσμα της πρωταθλήτριας ΑΕΚ στις πρώτες αγωνιστικές εκείνου του πρωταθλήματος)
17/11/68 AEK-Πανσερραϊκός 2-1 (Α’ Εθνική –δύο γκολ του Κώστα Νκολαϊδη εξασφάλισαν μια άνετη νίκη, αφού το γκολ του Πανσερραϊκού ήρθε στο τέλος)
