Μια βραδιά που αν ένα από τα αχ γινόταν γκολ, θα μιλούσαμε για μια από τις μεγαλύτερες Ελληνικές ανατροπές στην Ευρώπη, έφτασε στο τέλος της! Πριν όμως πάμε παρακάτω οφείλουμε να πούμε δύο μεγάλα ευχαριστώ…
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Πριν τη σέντρα ήταν μια ομάδα με υπηρεσιακό προπονητή που είχε προλάβει να πραγματοποιήσει σκάρτες τρεις προπονήσεις. Με παίκτες που μετά το 30΄ είχαν παραδοθεί σε μια ανεξήγητη κούραση. Με το κλίμα βαρύ και τους παίκτες να μην μπορούν να συγκεντρωθούν και να ξεπεράσουν ό,τι έγινε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Από το σφύριγμα της έναρξης όμως ήταν μια ομάδα που ήθελε όσο τίποτα την πρόκριση, που αγωνίσθηκε με το μαχαίρι στα δόντια και παραλίγο να γράψει ιστορία.
Στην αλλαγή αυτή συνέβαλαν πολλοί παράγοντες και γι΄ αυτό το λόγο τους αξίζουν στον καθένα ξεχωριστά πολλά συγχαρητήρια. Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με γνώμονα την ιεραρχία και να βγάλω πρώτα το καπέλο σε έναν από τους πιο πιστούς στρατιώτες της Ένωσης. Τον Νίκο Κωστένογλου. Έναν παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της ομάδας που έχει τελέσει προπονητής της στο παρελθόν με αποκορύφωμα το κλεμμένο πρωτάθλημα του 2008.
Ο Έλληνας τεχνικός ήταν κάτι παραπάνω από διαθέσιμος όταν τον χρειάστηκε η ομάδα. Δεν δίστασε να τσαλακώσει την εικόνα του, να ρισκάρει καθώς το κλίμα ήταν τεταμένο και να αφήσει (έστω για λίγο) μια ομολογουμένως πιο ξεκούραστη θέση…. αυτή του Τεχνικού Διευθυντή ακαδημιών. Ο Κωστένογλου συνέβαλε τα μέγιστα στη σημερινή εικόνα μη φοβούμενος να κάνει ριζικές αλλαγές όπως αυτή του 3-5-2. Τα πρώτα συγχαρητήρια λοιπόν βρήκαν δικαιωματικά τον κάτοχό τους.
Τίποτα όμως από αυτά δεν θα συνέβαινε αν οι παίκτες δεν άλλαζαν νοοτροπία και αγωνιστική εικόνα στην κυριολεξία από τη μια στιγμή στην άλλη. Από την τραγωδία του ΟΑΚΑ στο έπος της Τουρκίας. Είδαμε κορμιά, που αποδεδειγμένα δεν έχουν δουλευτεί σωστά ώστε να αντέχουν ακόμη σε υψηλούς ρυθμούς για 90΄, να δίνουν και τη ψυχή τους μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο κι ας είχε ουσιαστικά τελειώσει το παιχνίδι. Παρακολουθήσαμε ενέργειες και πάθος που είχαμε ξεχάσει σε κάτι παλιές αναμνήσεις από το πρωτάθλημα πριν δύο σεζόν. Πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια και οι 14 παίκτες που αγωνίσθηκαν, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί.
Μπορεί να μένει η πικρία του αποκλεισμού αλλά δεν έχει χαθεί τίποτα. Υπάρχουν δύο εγχώριοι στόχοι που απόψε αποδείχθηκε πως μπορούν να διεκδικηθούν από αυτήν την ομάδα μέχρι τέλους!
ΥΓ: Συγχαρητήρια και σε όσους βρέθηκαν δίπλα στην ομάδα ΑΚΟΜΗ μια φορά!
