Η ΑΕΚ έφτασε στο χειρότερο σημείο μετά την επιστροφή της, ήρθε η ώρα για μεγάλες αλλαγές
Γράφει ο Παναγιώτης Αντωνόπουλος
Μεγάλη μέρα η σημερινή για τον οργανισμό ΑΕΚ. Μέρα που όπως φαίνεται σημαίνει πολυεπίπεδες και ριζικές αλλαγές. Δυστυχώς έπρεπε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο για να γίνει αντιληπτός από όλους, εντός και εκτός της ομάδας, ο ερασιτεχνισμός που επικρατούσε στην ΠΑΕ από την κατάκτηση του πρωταθλήματος μέχρι σήμερα. Υπεύθυνος για αυτή την κατάσταση είναι όπως σε όλες τις περιπτώσεις το «μεγάλο κεφάλι», ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Όπως αυτός είναι υπεύθυνος να διορθώσει την κατάσταση, ελπίζοντας αυτή την φορά να το πράξει.
Η Ένωση σάπιζε σιγά σιγά μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά οι μικρές επιτυχίες της ομάδας έκρυβαν την πραγματικά τραγική κατάσταση. Και ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Το καλοκαίρι του 2018 η ομάδα βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, παρά την ήττα από τον ΠΑΟΚ στον τελικό κυπέλλου. Έχει ένα αξιοπρεπέστατο ρόστερ και έναν προπονητή που έχει φτιάξει ένα σύνολο ακαταμάχητο. Εκεί έγινε το πρώτο μεγάλο λάθος. Παίχτες κλειδιά και προπονητής αποχωρούν και τα κενά τους δεν καλύπτονται ποτέ. Η ΑΕΚ μπαίνει στους ομίλους του Champions League με την… «φόρα» της περσινής σεζόν και έπειτα σβήνει τις μηχανές μέχρι σήμερα. Καμία νίκη σε σημαντικό ματς, ήττα στον τελικό κυπέλλου και γενικά μια εικόνα διάλυσης. Ο Μελισσανίδης υπόσχεται αλλαγές.
Φεύγει ο Μανόλο Χιμένεθ με σκοπό να αποκτηθεί κάτι καλύτερο που θα παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο, μια σωστή ιδέα που υλοποιήθηκε χωρίς ίχνος ποδοσφαιρικής λογικής. Όταν αποφασίζεις να διώξεις έναν προπονητή που με καλό υλικό είναι δεδομένο πως θα παράξει έργο σημαίνει ότι θα φέρεις μια πραγματικά καλή λύση για να τον αντικαταστήσει. Στο ένα σκέλος η ΑΕΚ κατά την γνώμη μου σχεδόν τα κατάφερε. Η εικόνα της Ένωσης μέχρις στιγμής δεν αντικατοπτρίζει σε καμία περίπτωση το υλικό της. Ένας προπονητής που στα λόγια έπεισε του πάντες, όμως στην πράξη κατάφερε να αποχωρήσει πριν… τον αγιασμό στα σχολεία. Τεράστια επιτυχία!
Έτσι η ΑΕΚ πριν καν μπει ο Σεπτέμβριος είναι με το ένα πόδι εκτός Ευρώπης, πετώντας στα σκουπίδια τις προηγούμενες καλές τις πορείες, και φαινομενικά αρκετά πίσω από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Ο Νίκος Λυμπερόπουλος, ένα παιδί που είναι πραγματικά τίμιος και σημαία της ΑΕΚ, όμως δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της θέσης του Τεχνικού Διευθυντή. Μια θέση κομβική για το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Η επιλογή του Ίβιτς φαίνεται ιδανική. Όπως και του Πογέτ αυτή την στιγμή. Όμως παράδοξη. Προσωπικά εκτιμώ τον Πογέτ και είναι ένας προπονητής που με μέτριο υλικό έδειξε πολλά πράγματα. Όμως με φιλοσοφία αμυντικογενή. Όπως και του Χιμένεθ, που γι’ αυτό άλλωστε αποχώρησε.
Η ΑΕΚ βρίσκεται πραγματικά σε κρίσιμο σημείο. Τα πρώτα δείγματα βγάζουν μια θετικότητα. Σίγουρα η επιλογή του Ίβιτς φαντάζει η πιο σωστή, αυτή του Πογέτ από την άλλη θα κριθεί. Το μεγάλο ερωτηματικό σε αυτή την κατάσταση είναι αν αναμένεται να δούμε μια ακόμη σεζόν πεταμένη στα σκουπίδια. Και μια σεζόν που όπως όλα δείχνουν θα είναι η τελευταία στο ΟΑΚΑ. Από την πρώτη αγωνιστική δεν χάνεται κανένα πρωτάθλημα και ούτε ποιοτικά υπάρχει χαώδης διαφορά από τους άλλους δύο. Όμως η Ένωση υστερεί σε κάτι πολύ σημαντικό. Στο «δέσιμο» της ομάδας. Προλαβαίνει να παλέψει για τους εγχώριους τίτλους; Υπάρχει χρόνος για κάτι τέτοιο από την στιγμή που ένα καλοκαίρι πήγε στράφι; Οι απαντήσεις θα δοθούν στο πολύ άμεσο μέλλον…
