A.E.K στην Κωνσταντινούπολη δεν υπήρχε. Πρωτοαντίκρησε την ζωή στην Αθήνα ξεκινώντας από το τίποτα. Ύστερα από την Μικρασιατική Καταστροφή πάρθηκε η απόφαση να ιδρυθεί ένας σύλλογος με ότι απέμεινε από τα σωματεία που πρίν το 1922 ανθούσαν στην κοσμοξακουσμένη Πόλη με σκοπό να συνεχιστεί η παράδοση τις Επταλόφου.
Είναι ηρωική η ιστορία τούτης της ομάδας καθώς κλείνει μέσα της την πίστη προς το αθάνατο Ελληνικό πνεύμα και την θέληση να κρατηθεί άσβεστη στην αιωνιότητα η ανάμνηση του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Είναι η ιστορία μιας χούφτας ανθρώπων-εκπροσώπων των χιλιάδων Ελλήνων τις Πόλης που, φτάνοντας κυνηγημένοι στα Ιερά Χώματα της Μητέρας Πατρίδας, κράτησαν μέσα στην ψυχή τους την Ιερή παρακαταθήκη του υπέροχου αθλητικού πνεύματος που κυριαρχούσε χρόνια πριν στην Πόλη.
Σαν έμβλημα επελέγη ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΕΤΟΣ τις Βυζαντινής Αυτοκρατορίας για να θυμίζει στους μεταγενέστερους την ένδοξη αθλητική παρακαταθήκη των Ελλήνων τις Πόλης. Δεν χρειάστηκε πολύ ο σπόρος να φυτρώσει στην Αθήνα και να γίνει το νέο ξεκίνημα.
Η φωτιά και το σίδερο που ερήμωσε τον Αύγουστο του ’22 την Σμύρνη και τα παράλια του Πόντου χτύπησε σύντομα και την Πόλη. Ίσως η Ιστορία της Α.Ε.Κ μας δώσει την ευκαιρία να ψάξουμε καλύτερα το τι έγινε τότε…. Το σίγουρο είναι πως ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να ξεχάσουμε αυτά τα γεγονότα… Η ανυπόφορη κατάσταση που δημιουργήθηκε τότε, έδωσε στους Έλληνες να καταλάβουν πως η βασιλεία των Ρωμιών τελείωνε. Η φυγή ήταν η μόνη λύση. Ήταν μια τραγική πορεία προς την Ελλάδα. Άφησαν τα πάντα πίσω τους. Ένα όμως έμεινε να τους ακολουθεί πάντα και παντού, όπως ακολουθεί τους Έλληνες όπου κι αν βρίσκονται. Η απέραντη πίστη και αγάπη τους για την πατρίδα και την ελευθερία.
Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, νέοι και γέροι έφευγαν για να σωθούν. Ανάμεσα τους και εκείνοι που συνέχισαν έως την τελευταία στιγμή την αθλητική παράδοση της Πόλης. Όταν αυτοί οι άνθρωποι ρίζωσαν στην νέα πατρίδα και κουτσοβολεύτηκαν, με τον καιρό ένιωσαν τον πόθο να ξαναγυρίσουν στα γήπεδα. Αθλητές δοκιμασμένοι οι περισσότεροι με δράση και φήμη στην Πόλη έδειξαν τι άξιζαν από την πρώτη στιγμή. Ποδοσφαιριστές κυρίως από την ΠΕΡΑ CLUB και την ΕΝΩΣΗ ΤΑΤΑΥΛΩΝ έγιναν μέλη του Πανιωνίου (ιδρύθηκε τον Οκτώβρη του ’22) και του Παναθηναϊκού. Με το πέρασμα του χρόνου όμως ένιωθαν την ανάγκη να αποκτήσουν τον δικό τους σύλλογο, μία Πολίτικη ομάδα, μία ομάδα που θα ήταν η συνέχεια όσων εγκατέλειψαν την Πόλη.
«ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ” ήταν η φράση που ακουγόταν διαρκώς στο μικρό μαγαζάκι αθλητικών ειδών του ΙΩΝΑ και του ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ της Λουξ στην οδό Βερανζέρου. Η συζήτηση έγινε πίστη και η πίστη σκοπός ζωής για την μικρή αυτήν παρέα που οραματιζόταν να συγκεντρώσει κάτω από τον ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΑΕΤΟ όλους τους ποδοσφαιριστές και τους φιλάθλους της Πόλης.
ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΓΙΝΕ ΑΛΗΘΙΝΟ. Η ΙΔΕΑ ΕΠΑΙΡΝΕ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΕΤΟΣ ΕΠΑΝΕΡΧΟΤΑΝ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΕΠΑΛΛΗΛΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΤΙΣ ΜΟΙΡΑΣ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΤΑΝ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ.
ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΗ ΝΥΧΤΑ, όταν ύστερα από πoλύωρη συζήτηση η παρέα πήρε την τελειωτική απόφαση. Μία χούφτα άνθρωποι ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ότι ήταν να εξωτερικεύσουν την ριζωμένη μέσα στην καρδιά τους πίστη και να δώσουν το πρώτο σάλπισμα. Ήταν σίγουροι πως θα τους ακολουθούσαν στρατιές ολόκληρες νοσταλγών τις αθλητικής αίγλης του Βοσπόρου. Ο χρόνος κύλησε και τους δικαίωσε.
Πρωτεργάτες αυτής τις προσπάθειας και ιδρυτικά μέλη του νέου συλλόγου στάθηκαν οι Αιμίλιος Ιωνάς, Κώστας Δημόπουλος, Μίλτος Ιερεμιάδης, Μενέλαος Καροτσιέρης, Μενέλαος Ιωνάς, Τιμολέων Τάγαρης, Κεχαγιάς. Κοντά τους βρέθηκε ο ηθικός συμπαραστάτης, ο αείμνιστος Κώστας Σπανούδης με την κόρη του Αθηνά. Η απόφαση ήταν ομόφωνη για ένα όνομα…
ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ… ΜΕ ΕΜΒΛΗΜΑ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟ ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΑΕΤΟ ΣΕ ΚΙΤΡΙΝΟ ΦΟΝΤΟ… Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ ΕΙΧΕ ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΦΡΑ ΤΟΥ. Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΕΤΟΣ ΑΠΛΩΝΕ ΠΑΛΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΓΑΛΑΝΟ ΑΤΤΙΚΟ ΟΥΡΑΝΟ… ΗΤΑΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, ΙΟΥΛΙΟΣ ΤΟΥ 1924… ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ…
Το καινούργιο σωματείο βολεύτηκε πρόχειρα στα γραφεία τις ΧΑΝ στην οδό Μητροπόλεως που τα παραχώρησε στην Α.Ε.Κ ο καθηγητής του Athens College Νίκος Ελεόπουλος. Συντάχτηκε το καταστατικό και εξελέγη συμβούλιο. Το κεφάλαιο Β του καταστατικού αναφερόταν στους σκοπούς του συλλόγου. Αρκούν λίγες μόνο λέξεις για να κλείσουν μέσα τους το μεγαλείο τις Α.Ε.Κ. Πρόκειται για ένα κήρυγμα πίστεως…
«[…] Σκοπός του συλλόγου είναι η περισυλλογή και συγκέντρωση των εκ Κωνσταντινουπόλεως αθλητών προς συνέχιση του έργου των διαφόρων αθλητικών σωματείων τις Κωνσταντινούπολης των οποίων ενεργά μέλη καθώς και η διάδοση του φίλαθλου αισθήματος στη νεολαία για την διάπλαση όλκιμων σωμάτων, θαρραλέων ψυχών, ευγενικών χαρακτήρων, ικανών για την εκπλήρωση κάθε υποχρέωσης προς την πατρίδα την κοινωνία και την οικογένεια[…]”
Το καταστατικό υρεγράφει από τους: Σπανούδη (Πρόεδρος), Ελεόπουλο (Αντιπρόεδρο), Δημόπουλο (Γραμματέα), Τάγαρη (Ταμεία) και τους συμβούλους Καροτσιέρη και Ιερεμιάδη. Ο δρόμος μίας δύσκολης αλλά θριαμβευτικής πορείας άρχισε…
Το πρώτο αυτό κομμάτι αφιερώνεται κατά πρώτο λόγο στους ΗΡΩΙΚΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ κατοίκους της Πόλης, τους 3000 που έχουν ποία, που πιστοί στις Ιδέες και τις Αρχές τους συνεχίζουν να κρατούν ψηλά την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ και κατά δεύτερο λόγο στον Ηρωικό Κώστα Καραθάνο που μου έδωσε την ευκαιρία με το μεγάλο πάθος του, να καθίσω και να ψάξω πολύ για να συγκεντρώσω και να παρουσιάσω αυτό το υλικό. Έπεται συνέχεια…
Η ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ
Η πρώτη ζύμη για να παρατάξει ο Δικέφαλος Αετός μιά αξιόλογη ομάδα ήταν από καιρό έτοιμη. Τα πρώτα βήματα βέβαια, έγιναν με μεγάλη δυσκολία. Οι Κωνσταντινουπολίτες παίχτες σκορπισμένοι σε διάφορα αθλητικά σωματεία είχαν δημιουργήσει υποχρεώσεις και φήμη και ήταν εξαιρετικά δύσκολο να αποσυρθούν από τα σωματεία τους. βέβαια υπάρχει και κάτι άλλο. Δεν πείθετε κανένας εύκολα να γίνει μέλος σε μία ομάδα νέα με άγνωστο μέλλον. Μήπως ο σύλλογος είχε γήπεδο; Τίποτα. Μόνο ένα γραφειάκι και αυτό δανεικό. Έτσι τα εμπόδια πρόβαλαν το ένα πίσω απλο το άλλο ευθύς αμέσως με την έναρξη της λαμπρής πορείας. Η απέραντη όμως πίστη εκείνων που είχαν αναλάβει να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα και ο φανατισμός τους παραμέρισαν στο τέλος τα εμπόδια. Σιγά σιγά συγκεντρώθηκαν στην Α.Ε.Κ όλοι οι Κωνσταντινουπολίτες παίχτες. Πριν ολοκληρωθεί ένα δίμηνο η ομάδα ήταν αξιόμαχη και έτοιμη να κατεβεί στα γήπεδα συνεχίζοντας την παράδοση της Πόλης.
Η ιστορική ημέρα για τον Ελληνικό αθλητισμό είχε φτάσει. Ένας νέος αντίπαλος εμφανιζόταν για τους Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Η πρώτη ομάδα της Α.Ε.Κ απαρτιζόταν από τους:
1. N.ΚΙΤΣΙΟΣ (TΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ)
2. ΙΕΡΕΜΙΑΔΗΣ (ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΑΚΑΣ)
3. ΘΕΜΟΣ ΑΣΔΕΝΗΣ (ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΑΚΑΣ)
4. ΚΕΧΑΓΙΑΣ (ΜΕΣΟΣ)
5. ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ (ΜΕΣΟΣ)
6. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ (ΜΕΣΟΣ)
7. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ (ΚΥΝΗΓΟΣ)
8. ΜΠΑΛΤΑΣ (ΚΥΝΗΓΟΣ)
9. ΜΗΛΑΣ (ΚΥΝΗΓΟΣ)
10.ΗΛΙΑΔΗΣ (ΚΥΝΗΓΟΣ)
11.ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (ΚΥΝΗΓΟΣ)
Το πρόβλημα ήταν που θα προπονούνταν αυτοί οι παίχτες αφού δεν υπήρχε ιδιόκτητο γήπεδο. Ο Παναθηναϊκός προθυμοποιήθηκε να παραχωρήσει το γήπεδο του, αλλά η Α.Ε.Κ προτίμησε να συγκεντρώνει τους παίχτες στον χώρο του Ολυμπίου Διός για την προπόνηση. Εκεί, μπροστά σε μικρές συγκεντρώσεις φιλάθλων έγιναν οι πρώτες προπονήσεις. Αργότερα της παραχωρήθηκε το γήπεδο του Παναθηναϊκού κι έτσι το φθινόπωρο ήταν έτοιμη για δράση.
Ο κλήρος έπεσε στον Ολυμπιακό να αντιμετωπίσει πρώτος την (επίσημη πια) Α.Ε.Κ στο Φάληρο, στον χώρο του σημερινού σταδίου Καραϊσκάκη. Τελείωνε το φθινόπωρο όταν δόθηκε το παιχνίδι αυτό. 1924. Ο Ολυμπιακός κατέβασε ότι καλύτερο είχε να παρουσιάσει, με βαρύ πυροβολικό τους αδελφούς Ανδιανόπουλους. Το παιχνίδι αυτό ήταν το βάπτισμα του πυρός.
Η Α.Ε.Κ παρέταξε τους έντεκα παίχτες που είχαν προπονηθεί μαζί, τους τρεις μήνες του συλλόγου. Πολύς κόσμος μαζεύτηκε στο Φάληρο να γίνει μάρτυρας του μεγάλου θριάμβου του θυελλώδους Ολυμπιακού. Ο θυελλώδης Ολυμπιακός υπέκυψε τελικά με 3-2 στον νέο και άσημο αντίπαλο και αναγκάστηκε να προσκυνήσει μπρος στο μεγαλείο της ΑΕΚΑΡΑΣ. Το πάθος για νικηφόρα εκκίνηση της πορείας της Α.Ε.Κ υποσκέλισε κάθε αδυναμία της. Παρά το νικηφόρο ξεκίνημα και τον αρχικό ενθουσιασμό, το 1924 ήταν γεμάτο απογοητεύσεις. Η Α.Ε.Κ όμως δεν το έβαλε κάτω.
Η Α.Ε.Κ δήλωσε συμμετοχή στο πρωτάθλημα της νεοϊδρυθείσας Ε.Π.Σ.Α. (Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών). Ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που κέρδισε το πρώτο πρωτάθλημα νικώντας στον τελικό την Α.Ε.Κ. Τα πράγματα έγιναν όπως γίνονται και τώρα. Η Α.Ε.Κ στον τελικό είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων, αλλά στα τελευταία λεπτά ο ΠΑΟ κέρδισε ΠΕΝΑΛΤΙ! Το εκτέλεσε ο Απ.Νικολαΐδης και έκανε το τελικό 1-0 που έδωσε το πρωτάθλημα στον ΠΑΟ (1924-25). Οι παίχτες, αλλά κυρίως οι οπαδοί της Α.Ε.Κ αντλούσαν δύναμη από αυτές τις αναποδιές.
Την περίοδο 1925-26 και πάλι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε στον τελικό μπροστά στην Α.Ε.Κ. Η συγκέντρωση των οπαδών ήταν τεράστια για τα δεδομένα της εποχής. Η ξύλινη κερκίδα που υπήρχε στην πλευρά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας γέμισε ασφυκτικά. Οι συνθέσεις ήταν:
A.E.K: ΚΙΤΣΟΣ, ΑΣΔΕΡΗΣ, ΙΕΡΕΜΙΑΔΗΣ, ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ, ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΕΧΑΓΙΑΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ,
ΜΗΛΑΣ, ΜΠΑΛΤΑΣ, ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ.
ΠAO: ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΚΡΙΣΠΗΣ, ΚΑΝΤΩΝΗΣ, ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ, ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ,
ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ, ΖΑΚΚΑΣ, ΑΣΠΡΟΓΕΡΑΚΑΣ, ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗΣ, ΣΟΥΤΣΟΣ.
Το πρώτο ημίχρονο έληξε 1-1.Το δεύτερο ήταν συγκλονιστικό. Το γκολ ήρθε πάλι στα τελευταία λεπτά από κεραυνό του Ασπρογέρακα που «εκτέλεσε” τον Κίτσο. Για δεύτερη συνεχόμενη φορά ο ΠΑΟ βγήκε πρωταθλητής.
Μέσα στο 1926 η Α.Ε.Κ πέτυχε δυο πολύ σημαντικές επιτυχίες. Νίκησε στις 18/7/26 τον Ολυμπιακό 2-0 και στις 30/10 τον Άρη με 7-0. Η αρχή είχε γίνει. Η Α.Ε.Κ είχε δείξει ότι δεν είναι τυχαία ομάδα.
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΚ
Από την πρώτη μέρα τις ιδρύσεως της η Α.Ε.Κ ένιωσε την ανάγκη να συνεργαστεί στενότερα με τον ΠΑΟ και Ολυμπιακό έτσι ώστε σιγά-σιγά να δημιουργηθεί το γνωστό ως σήμερα το τρίο των μεγάλων. Έτσι το 1928, όταν παρουσιάστηκε ρήξη στις σχέσεις του ΠΑΟ με την ΕΠΟ, τον Αθηναϊκό σύλλογο ακολούθησαν και οι άλλοι δύο μεγάλοι με αποτέλεσμα την γενίκευση τις ρήξης με την ΕΠΟ και την δημιουργία του περίφημου ΠΟΚ με την ανταρσία των τριών μεγάλων που αποχώρησαν από το πρωτάθλημα του 1927-1928. Η ΕΠΟ συνέχισε το πρωτάθλημα με την συμμετοχή των υπολοίπων σωματείων ενώ ο ΠΟΚ, έχοντας στην κυριότητα του το γήπεδο του ΠΑΟ, διοργάνωσε σειρά αγώνων μεταξύ των τριών συλλόγων και ξένων ομάδων. Για την ιστορία, το πρωτάθλημα εκείνης τις περιόδου στην Αθήνα κέρδισε ο Ατρόμητος, στον Πειραιά ο Εθνικός και στον βορρά ο Άρης.
Μέσα στο 1928 η Α.Ε.Κ σημείωσε την μεγαλύτερη επιτυχία από την ίδρυση της. Στις 4 Μαρτίου κέρδισε τον ΠΑΟ με 3-1. Επίσης κέρδισε την Σλάβια 4-1, την μικτή Βένους-Σπάρτα 3-1 αλλά έχασε απο την επαγγελματική Ούιπεστ 3-0 και την Μπρατισλάβα 4-3.
Την ίδια χρονιά (1928) δυο παίχτες της Α.Ε.Κ, οι Κωνσταντινίδης και Μπαλτάς, μην εγκρίνοντας την πολιτική του συλλόγου αποχώρησαν και γράφτηκαν στο Γουδί. Επίσης εμπιστεύτηκε την τύχη της στον Ούγγρο προπονητή Σβέγκ, έναν πολύ αξιόλογο προπονητή που πρόσφερε αυτό που έπρεπε στην ομάδα. Η ανταρσία των τριών μεγάλων συνεχίστηκε και την επόμενη χρονιά κάτι που ζημίωσε βέβαια το ποδόσφαιρο, αφού το πρωτάθλημα Ελλάδος δεν έγινε ποτέ. Τα τέλη του ’29 διαλύθηκε το ΠΟΚ ύστερα από συμφωνία με την ΕΠΟ αλλά επειδή η αναταραχή συνεχιζόταν δεν ήταν δυνατόν να γίνουν κανονικά οι αγώνες.
Η Α.Ε.Κ το 1929 κέρδισε μία φορά τον ΠΑΟ με 3-1, σε ένα παιχνίδι ήρθαν 1-1 και στο άλλο έχασε με 5-2. Το ισόπαλο παιχνίδι ήταν για το πρωτάθλημα. Σταθμός όμως στην ιστορία της ήταν η νίκη επί της Ούιπεστ με 4-1.Έχασε όμως από την Φερεντσβάρος με 2-1 και την Πεστέργκεμπετ με 2-0.
ΤΟ 1929 Η Α.Ε.Κ ΕΓΙΝΕ ΠΛΕΟΝ ΓΗΠΕΔΟΥΧΟΣ ΟΜΑΔΑ. ΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΓΙΝΑΝ ΤΟ 1930 ΑΛΛΑ ΕΙΧΕ ΕΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ 1929. Το γήπεδο της Α.Ε.Κ έχει και αυτό μεγάλη ιστορία την οποία νομίζω αξίζει να την πούμε. Πάμε λίγο πίσω στο 1926, όταν, με πρωτοβουλία του Ι.Χρυσάφη, μέλους της Α.Ε.Κ και την Κεντρικής Επιτροπής Στεγάσεως Προσφύγων, έγιναν ενέργειες στο Υπουργείο Πρόνοιας και παραχωρήθηκε στην Επιτροπή ένας δενδροφυτεμένος χώρος στην Φιλαδέλφεια. Η Επιτροπή χαρακτήρισε τον χώρο αυτό σαν γυμναστήριο-μελλοντικό βέβαια-για τα παιδιά των προσφύγων. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ. Παιδιά των προσφύγων ήταν και οι αθλητές της Α.Ε.Κ και φυσικά ο χώρος ανήκε και σε αυτούς.
Τον καιρό εκείνο ο συνοικισμός Ν.Φιλαδέλφειας αναπτυσσόταν και υπήρχε κίνδυνος αν ο χώρος δεν μετατρεπόταν σε πραγματικό γυμναστήριο να καταληφθεί από τους νέους οικιστές. Φίλαθλοι και παίχτες της Α.Ε.Κ (100 άτομα όλοι μαζί) μπροστά στον κίνδυνο μαζεύτηκαν ένα βράδυ με τσεκούρια, φτυάρια κτλ και δουλεύοντας αδιάκοπα υπό το φως του φεγγαριού ξερίζωσαν(!!!) όλα τα δένδρα. Βάλθηκαν στην συνέχεια να δώσουν στον χώρο μια μορφή γηπέδου. Έφτιαξαν μια πρόχειρη μάντρα με ότι υλικά περίσσευαν από τα σπίτια τους. Στο υπόλοιπο μέρος φτιάχτηκε ξύλινος φράχτης.
ΕΤΣΙ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΞΕΠΡΟΒΑΛΕ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΓΗΠΕΔΟ… Μέχρι το 1930 που έγιναν τα εγκαίνια είχε πάρει πλήρη μορφή γηπέδου. Το 1934 ο δήμαρχος Κ.Κοτζιάς ενδιαφέρθηκε για το γήπεδο. Φτιάχτηκε τότε ο στίβος και το μόνιμο κεκλείδωμα. Το 1945 ο τότε πρόεδρος Σπύρος Σκούρας και το 1946 ο Αιμίλιος Ιωνάς έκλεισαν σχεδόν γύρω-γύρω το γήπεδο με μάντρα. Ένα χρόνο νωρίτερα, ύστερα από τουρνέ της Α.Ε.Κ στην Κωνσταντινούπολη, από τα χρήματα που μαζεύτηκαν είχε υψωθεί το πρώτο μέρος τις κερκίδας. Πάνω σε αυτό το κομμάτι φτιάχτηκαν το 1950 οι πρώτες κερκίδες που είχαν μήκος 63 μέτρα. Μέχρι το τέλος της χρονιάς και με μεγάλες αποταμιεύσεις, οι εξέδρες έφτασαν στα 100 μέτρα καλύπτοντας μια ολόκληρη περιοχή. Τον Μάιο του ’52 φτιάχτηκαν εξέδρες και στην απέναντι πλευρά του γηπέδου, στην οδό Καποδιστρίου…ΚΙ ΕΤΣΙ, ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΒΗΜΑ, ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΝΙΚΟΣ ΓΚΟΥΜΑΣ ΤΩΝ 25.000 ΘΕΣΕΩΝ.
Αντιγράφω ένα μικρό κομμάτι από μιά έκδοση τις «Αθλητικής Ηχώ” γιά την Ιστορία της Α.Ε.Κ το 1953 (Ιστορία των Σπόρ 3, Πάνος Μακρίδης, «Η Ιστορία της Α.Ε.Κ από το 1953”) αφιερωμένο στην ιστορία του γηπέδου της Α.Ε.Κ.
«…ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΕΝΑ ΠΕΡΗΦΑΝΟ, ΜΟΝΤΕΡΝΟ, ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΑΔΙΟ ΘΑ ΣΤΕΚΕΤΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΠΩΣ ΚΑΘΕ ΜΕΤΡΟ ΤΟΥ, ΚΑΘΕ ΠΕΤΡΑ ΠΟΥ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΕΚΕΙ, ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΡΩΤΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΙΣ Α.Ε.Κ, ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ, ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΙΣ Α.Ε.Κ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΠΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΟΥΝ…”
ΤΟ ΕΠΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΠΡ
Η σεζόν 1976-77 και οι εμφανίσεις της ΑΕΚ στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ ήταν ένα προμήνυμα για τη διετία που θα ακολουθούσε. Οι «κιτρινόμαυροι» υπό την προεδρία του Λουκά Μπάρλου απέδωσαν θεαματικό ποδόσφαιρο και κατάφεραν να πρωταγωνιστήσουν έχοντας δημιουργήσει ένα σύνολο που άφησε τη δική του σφραγίδα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Πριν λοιπόν την κατάκτηση του νταμπλ το 1978 και του πρωταθλήματος το 1979 ο Δικέφαλος έκανε μια αξιόλογη πορεία στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ φτάνοντας μέχρι την ημιτελική φάση της διοργάνωσης. Η ομάδα του Φράντισεκ Φάντροκ κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια των Δυναμό Μόσχας, Ντέρμπι Κάουντι, Ερυθρού Αστέρα και ΚΠΡ για να αποκλειστεί με δυο ήττες από τη Γιουβέντους στους «4».
Ανατροπή και θρίαμβος
Μέχρι λοιπόν οι «κιτρινόμαυροι» να φτάσουν απέναντι από την «Μεγάλη Κυρία» του ιταλικού ποδοσφαίρου και μετέπειτα κάτοχο του τροπαίου χρειάστηκε να κάνουν την υπέρβαση και να αποκλείσουν την ΚΠΡ στα προημιτελικά. Οι νοκ άουτ αγώνες με τους Άγγλους ξεκίνησαν με τις χειρότερες προϋποθέσεις για την ΑΕΚ καθώς στο πρώτο ματς βρέθηκε να χάνει με 2-0 στο 10’ με τους Άγγλους να πετυχαίνουν ακόμη ένα γκολ για το τελικό 3-0.
Όπως λοιπόν είναι κατανοητό το έργο των παικτών του Φάντροκ στη ρεβάνς ήταν κάτι παραπάνω από δύσκολο. Όμως το δρόμο προς το «θαύμα» άνοιξε ο Θωμάς Μαύρος ανοίγοντας το σκορ στο 11’. Ο ίδιος παίκτης διπλασίασε τα τέρματα της ομάδας του με το δεύτερο προσωπικό του γκολ στο 65’ και πλέον όλα ήταν «ανοικτά». Το σκορ το πρώτου αγώνα τελικά ισοφάρισε ο τότε αρχηγός της ομάδας Μίμης Παπαϊωάννου με κεφαλιά στο 81ο λεπτό.
Η πετυχημένη έμπνευση
Η αναμέτρηση οδηγήθηκε στην παράταση όπου το 3-0 δεν άλλαξε αλλά ο τεχνικός του Δικεφάλου είχε μια έμπνευση λίγο πριν την εκπνοή του εξτρά χρόνου που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο. Στο 117’ λοιπόν ο Φάντροπκ αποφάσισε να αντικαταστήσει τον τερματοφύλακα της ομάδας, Λάκη Στεργιούδα με τον Νίκο Χρηστίδη, χωρίς ο πρώτος να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα τραυματισμού.
Αν και «κρύος» ο Χρηστίδης δικαίωσε τον προπονητή του καθώς στη διαδικασία των πέναλτι κατάφερε να αποκρούσει δυο, των Ίστοου και Γουέμπ. Έτσι, οι «κιτρινόμαυροι» πήραν το εισιτήριο για την ημιτελική φάση με 7-6 στη «ρώσικη ρουλέτα», γράφοντας μια από τις «χρυσές σελίδες» στην ιστορία της ομάδας.
Η σύνθεση της ΑΕΚ στις δυο αναμετρήσεις με την ΚΠΡ
02/03/77: ΚΠΡ-ΑΕΚ 3-0
(7’ πεν. και 10’ πεν.Φράνσις, 43’ Μπόουλς)
Αγωνίστηκαν: Στεργιούδας, Σκρέκης, Θεοδωρίδης, Ραβούσης, Νικολάου, Τσάμης, Νικολούδης, Βάγκνερ, Λ.Παπαδόπουλος (56’ Τάσος), Παπαϊωάννου, Μαύρος.
Προπονητής: Φάντροκ
16/03/77: ΑΕΚ-ΚΠΡ 3-0, στα πεν. 7-6
(11’ και 65’ Μαύρος, 81’ Παπαϊωάννου)
Αγωνίστηκαν: Στεργιούδας (117’ Χρηστίδης), Θεοδωρίδης, Ιντζόγλου, Ραβούσης, Νικολάου (115’ Ζαρζόπουλος), Τσάμης, Τάσος, Νικολούδης, Βάγκνερ, Παπαϊωάννου, Μαύρος.
Προπονητής: Φάντροκ
