Ο Χρήστος Ροδίτης γράφει για τις ελλείψεις, που πλέον αρχίζουν και φαίνονται,αλλά και για την κυριαρχία της ”Ένωσης”.
Η ομάδα εχθές στην Τούμπα μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια, μετά το πολύ άσχημο εκτός έδρας αποτέλεσμα με τον Άγιαξ. Είδα ένα σύνολο που δεν φοβήθηκε στιγμή τον ΠΑΟΚ και έκανε το παιχνίδι του, κλείνοντας τους ασπρόμαυρους στα μετόπισθεν.
Ίσως η καλύτερη εμφάνιση που έχω αντικρίσει τα τελευταία χρόνια από την ομάδα στην Θεσσαλονίκη απέναντι στον δικέφαλο του βορρά. Η ΑΕΚ είχε συνοχή στο παιχνίδι της, δεν βιαζόταν, έπαιζε έξυπνα και σωστά με αρχή ,μέση και τέλος. Οι παίκτες είχαν τσαγανό κυνηγούσαν την κάθε φάση χωρίς να δώσουν κανένα δικαίωμα στον ΠΑΟΚ. Αυτό βέβαια μέχρι το παιδαριώδη λάθος του Λαμπροπούλου. Εκεί άλλαξαν τα πράγματα οι γηπεδούχοι απέκτησαν ψυχολογία, με το γκολ κόντρα στην ροή του αγώνα.
Η εικόνα και τα στατιστικά του αγώνα δείχνουν ότι το ματς είναι η απόλυτη έννοια του: τουλάχιστον το πλέον δίκαιο αποτέλεσμα είναι η ισοπαλία…
Οι κιτρινόμαυροι όμως το πάλεψαν μέχρι το 90′, χάνοντας τεράστιες ευκαιρίες. Εκεί φάνηκε και η έλλειψη του κλασσικού σέντερ φορ, (δεν είχες ρε παιδί μου έναν Πρίγιοβιτς), να σου βάλει σε 3 φάσεις, 2 γκολ. Αυτή ήταν η διαφορά του χθεσινού αγώνα, και εκεί κρίθηκε το αποτέλεσμα, στην αποτελεσματικότητα του αντιπάλου, αλλά και στα δύο ολέθρια λάθη του Λαμπροπούλου.
Η ΑΕΚ κακά τα ψέμματα μετά την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς λίγκ “φώναζε” για τρείς μεταγραφές, ώστε να ολοκληρωθεί το ροστερ. Αυτές δεν έγιναν.. με το σύνολο να παρουσιάζει γυμνίες σε θέσεις κομβικές. Η Ένωση δυσκόλεψε μόνη της τον εαυτό της, βάζοντας υψηλούς στόχους, χωρίς το “βάθος” που θα έπρεπε να υπάρχει και μπορεί να αντεπεξέλθει και στις 3 διοργανώσεις, (βλέπε Σιμόες που έχει σκάσει το παιδί).
Με τα λάθη και τα σωστά τους οι κιτρινόμαυροι έτσι θα προχωρήσουν, και όπου τους βγάλει..τουλάχιστον μέχρι τον Γενάρη.
