Ο Χρήστος Ροδίτης γράφει για την τεράστια ευκαιρία του Βίκτωρα που “χάθηκε” , αλλά και για το συγχωροχάρτι που του δίνει.
Η ΑΕΚ επέστρεψε στο τσάμπιονς λίγκ και στα εντός έδρας παιχνίδια, ύστερα από 12 ολόκληρα χρόνια. Ρίγη και συγκίνηση από το τέντωμα του σεντονιού, και από την ευχάριστη ιαχή αυτού του μαγικού ύμνου που μας είχε λείψει. Πολλά χρόνια μετά…αλλά βήμα βήμα η αθλητική Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως μεγαλώνει και ξανά γίνεται, ο τεράστιο σύλλογος με το τεράστιο brand name που είχε παλιά.
Η ΑΕΚ μπήκε μουδιασμένα στο παιχνίδι, έφτασε στο να χάνει 0-2 στο πρώτο 10λεπτο,απογοητεύοντας τους φιλάθλους που ήρθαν μαζικά να την στηρίξουν. Μετά το πρώτο 20λεπτο η Ένωση μου ΘΎΜΙΣΕ την περσινή ομάδα που ΠΟΤΈ δεν τα παρατούσε, αντέδρασε έκανε ευκαιρίες, και δεν παράτησε ποτέ το ματς. Στο 45″ ο Πόνσε ανάγκασε τον αντίπαλο αμυντικό, να υποπέσει σε σφάλμα, και να πάρει απευθείας κόκκινη, εκεί άλλαξε όλο το παιχνίδι.
Ο Δικέφαλος μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο πιο ψυχωμένος από ποτέ, έβαλε 2 γρήγορα γκολ με τον Κλωναρίδη, και “πάτησε” την Μπενφίκα μέσα στο γήπεδο. Στο 73″ πήγε να γίνει η ολική επαναφορά με τον Κλωναρίδη να είναι έτοιμος να κάνει το χατ τρικ, τελικά δεν “νίκησε” και αυτήν την φορά τον Βλαχοδήμο. Οι κόκκινοι βγήκαν στην αντεπίθεση εκμεταλλεύτηκαν την αδράνεια, και έκαναν το 2-3, μετά από την ψυχρολουσία την υπόθεση την ξέρουμε…
“Έπεσαν” όλοι να φάνε τον Κλωναρίδη ο οποίος δεν έκανε την πάσα στον Γιακουμάκη. Εγώ αναρωτιέμαι μετά τα 2 γκολ και την ψυχολογία στα ύψη , γιατί να μην επιτρέψει στον εαυτό του να πετύχει το χατ τρικ; το σουτ του ήταν πολύ καλό ατύχησε όμως, απέναντι του είχε έναν πολύ καλό τερματοφύλακα που μπορεί να κάνει μεγάλη καριέρα αν συνεχίσει έτσι. Αυτή είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου, αν το βάλεις γίνεσαι Θεός αν το χάσεις ο “μοιραίος”.
ΥΓ.1 Η ομάδα φάνηκε ότι μπορεί να σταθεί στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση,αυτό πρέπει να κρατήσουμε.
ΥΓ.2 ΤΊΓΚΑ ΑΕΚ
