Η ήττα σε ντέρμπι μπορεί να ξεπεραστεί εύκολα και δε σημαίνει κάτι τόσο νωρίς. Η νοοτροπία που είδαμε , η έλλειψη σημαντικών ατού του σύγχρονου ποδοσφαίρου και ο τρόπος που βιώνει την ήττα ο σύλλογος όμως , είναι «επικίνδυνα»!
Άρθρο του Βαλάντη Αλεξούδη
Η ΑΕΚ γνώρισε ακόμη μια ήττα σε ντέρμπι. Μαζεύτηκαν πολλές σε δυο χρόνια σε αυτούς τους αγώνες και το γεγονός αυτό έχει μόνο αρνητικό αντίκτυπο στην ομάδα αλλά και στο λαό της. Δε νοείται μια «Ένωση» που τα έχει όλα και με το παραπάνω (νέο γήπεδο , τον κόσμο στο πλευρό της και νέα διοίκηση) να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι απέναντι στους υπόλοιπους «μεγάλους» της λίγκας.
Εχθές δεν «πονάει» τόσο η ήττα όσο ο τρόπος που ήρθε. Αν η ΑΕΚ δεν επικρατήσει στο Φάληρο του Ολυμπιακού , δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Είναι μια ήττα , μέσα στο πρόγραμμα. Ειδικά αν αυτό συμβεί μόλις την 8η αγωνιστική της Σούπερ Λιγκ. Ο τρόπος όμως που παρουσιάζεται η ομάδα , η νοοτροπία των παικτών , οι δηλώσεις του προπονητή και η απάθεια που βγαίνει προς τα έξω , αυτά είναι που ανησυχούν.
Δε θυμόμαστε σχεδόν κανέναν παίκτη , με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως ο Ρότα (αμυντικά) κι ο Πινέδα , να «ματώνουν» για να πάρουν κάτι από αυτό το ματς. Ειδικά όταν εγχώρια προέρχεται η ομάδα από μια ήττα εντός έδρας , ξανά σε ντέρμπι κόντρα στον ΠΑΟΚ και πάλι με εμφάνιση που δεν έπεισε κανέναν. Το αγωνιστικό με πολύ προσπάθεια , υπομονή και ενίσχυση μπορεί να φτιαχτεί. Άλλωστε στο σύγχρονο ποδόσφαιρο , αν καταβάλεις τα κατάλληλα ποσά και έχεις στο δυναμικό σου τους κατάλληλους ανθρώπους , μπορείς να πετύχεις άμεσα.
Αν ξεκινήσουμε από όσα είδαμε στον αγωνιστικό χώρο , θα πούμε πως η ΑΕΚ συνεχίζει να είναι πολέμιος της πραγματικότητας και να μην εναρμονίζεται με τα «πρέπει» της εποχής. Της λείπει ξεκάθαρα η φρεσκάδα , η αθλητικότητα και τα τρεξίματα. Ο Ολυμπιακός , κάνοντας τα απολύτως βασικά , κατάφερε να πάρει μια άνετη νίκη. Από την άλλη η «Ένωση» πάλευε να τροφοδοτήσει τον Γιόβιτς ενώ μετά είχε και τον πιο βαρύ Πιερό. Δεινοπαθούσαν να βρουν χώρο οι «Κιτρινόμαυροι». Για τρεξίματα δεν το συζητάμε καν.
Ποια είναι η ομάδα που έχει δυσκολέψει τον Ολυμπιακό τα τελευταία πολλά χρόνια στην έδρα του; Όποιον φίλο των «ερυθρολεύκων» κι αν ρωτήσεις , θα απαντήσουν η ΑΕΚ της σεζόν του νταμπλ με τον Ματίας Αλμέιδα. Γιατί ; Είχε έναν Λιβάι Γκαρσία (υγιή τότε) να τρέχει παντού , να ταλαιπωρεί τα στόπερ του αντιπάλου και να βρίσκει χώρους όποτε ήθελε. Βλέπαμε τον Αραούχο να βρίσκεται παντού και να πιέζει ακατάπαυστα. Τον φορμαρισμένο Γκατσίνοβιτς να κάνει ό,τι μπορεί και όλους τους υπόλοιπους παίκτες να τρέχουν για 90΄ συν τις καθυστερήσεις , σχεδόν στον ίδιο ρυθμό.
Μετά το ματς περιμένουμε όλοι τις δηλώσεις του Μάρκο Νίκολιτς. Ακούγοντάς όμως τι είπε , μας γεννάται το ερώτημα αν η ΑΕΚ έχει ορίσει το φετινό της ταβάνι. Πως γίνεται να έπαιξε καλά η ομάδα με πρώτη τελική λίγο πριν το τελικό σφύριγμα; Πως γίνεται να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία η έξτρα ξεκούραση του Ολυμπιακού που έπαιζε με την Μπαρτσελόνα στην Ισπανία (με 10 παίκτες άρα περισσότερα τρεξίματα) ενώ η «Ένωση» αντιμετώπιζε την προτελευταία ομάδα της Σκωτίας και είχε κάνει το 3-0 νωρίς – νωρίς.
Για να τα λέμε όπως είναι τα πράγματα , δεν έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη ο κόουτς. Σίγουρα , ακόμη μια φορά , δεν έστησε την ομάδα (ψυχικά και τακτικά) όπως έπρεπε για να πάρει τη νίκη. Ωστόσο το ρόστερ που έχει ο σύλλογος είναι τέτοιο που δεν του επιτρέπει να κάνει και πολλά πράγματα. Ξέρει τις δυνατότητές του και προσπαθεί να «καλύψει» τις αδυναμίες του. Όμως κι εκείνος πρέπει να συνειδητοποιήσει πως επιβάλλεται να ζητήσει ενίσχυση όπως εκείνος τη θέλει και να μη βολεύεται με τα λίγα και μάλιστα να τα ευλογεί στην αρχή της σεζόν γιατί μετά , νομοτελειακά , θα του γυρνάνε μπούμερανγκ.
Εν κατακλείδι , η ΑΕΚ πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Δε νοείται να έχει «παρκάρει» τον Γιόνσον στα αζήτητα και να παίρνει περισσότερα λεπτά συμμετοχής ο Γκρούγιτς. Πως γίνεται με την ίδια λογική να παίρνει παιχνίδια ο Γκατσίνοβιτς με την εικόνα που δείχνει; Χρειάζονται αλλαγές όχι μόνο σε πρόσωπα αλλά και σε προσέγγιση. Το να έρθουν παίκτες να αντικαταστήσουν τους ήδη υπάρχοντες θα είναι κάτι θετικό αλλά θα πρέπει να μπορούν να «υπηρετήσουν» και μια προσέγγιση που θα δίνει βάση στην αθλητικότητα , τις αντοχές και τα τρεξίματα. Αλλιώς θα βολευόμαστε με 30% κατοχή εκεί που ο Λεβαδειακός πίεσε και έτρεξε πολύ περισσότερο και δε θα μπορούμε να πούμε και τίποτα γιατί αν «ανοιγόταν» η ΑΕΚ εχθές ίσως έγραφε πάλι το σκορ νούμερα απαγορευτικά.
