Ακόμη μια γκέλα της «Ένωσης» και το πιο ανησυχητικό δεν είναι το αποτέλεσμα αλλά μια κατάσταση που όταν εμφανίζεται δεν υπάρχει σχέδιο επίλυσης!
Τι περιμέναμε και ευελπιστούσαμε να δούμε εχθές στη «Λεωφόρο»; Μια ΑΕΚ , εύκολα ή δύσκολα (αδιάφορο για την ώρα) να παίρνει ένα τρίποντο που θα την οδηγούσε σε απόσταση ασφαλείας, όση μπορεί να υπάρχει τη δεδομένη χρονική περίοδο, από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Θα «συγκατοικούσε» με τον ΠΑΟΚ στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα και με ενδεχόμενη νίκη στο ντέρμπι της ερχόμενης Κυριακής θα έβαζε πολύ δύσκολα στον συμπολίτη της.
Τι είδαμε όμως στη «Λεωφόρο» τελικά; Μια ομάδα «αποδεκατισμένη» από τραυματισμούς (Σεπτέμβριο μήνα και χωρίς Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις) να προσπαθεί να καλύψει τα τρανταχτά κενά της. Ο Πινέδα στο δεξί άκρο της άμυνας, Μάνταλος και Σιμάνσκι στα χαφ και ντεμπούτο Περέιρα ήταν αυτά που ξεχώρισαν στο άκουσμα της αρχικής ενδεκάδας. Έως τη λήξη της αναμέτρησης είδαμε επίσης την είσοδο του Τσιλούλη, αυτή τη φορά με το άγχος του να βοηθήσει στο σκοράρισμα και την επανεμφάνιση του Στίβεν Τσούμπερ.
Τραυματισμοί και…μάτιασμα
Έχουμε παρατηρήσει πως, εδώ και δύο χρόνια, οι παίκτες της ΑΕΚ τραυματίζονται σχεδόν διπλάσιες φορές από τους αντιπάλους της ομάδας. Σχεδόν κάθε παίκτης θα βιώσει έναν τραυματισμό ενώ κάποιοι είναι συχνά στα…πιτς και χάνουν αρκετές αναμετρήσεις μέσα στη σεζόν. Δε νοείται μήνα Σεπτέμβριο και χωρίς Ευρώπη να παρατάσσεται η «Ένωση» χωρίς τους : Μόουζες Οντουμπάτζο, Λάζαρο Ρότα, Λιβάι Γκαρσία, Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς, Νόρντιν Άμραμπατ, Έρικ Λαμέλα και Ρόμπερτ Λιούμπισιτς. Δεν ταλαιπωρούνται όλοι οι προαναφερθέντες με μυϊκό τραυματισμό, όπως βγαίνει από την ομάδα.
Όταν μια ομάδα βιώνει μια τέτοια κατάσταση, σίγουρα ευθύνη δεν έχει το μάτιασμα ή η γλωσσοφαγιά. Υπάρχουν υπεύθυνοι με όνομα και επίθετο και καλό θα είναι να προσπαθήσουν να αλλάξουν την κατάσταση αφού υπάρχουν κι άλλοι , αρκετοί , υποψήφιοι να ακολουθήσουν τους ήδη τραυματισμένους. Πρέπει να κοιτάξει ο σύλλογος τι κάνει λάθος και μετά, δεν είναι κακό, ας δει τι κάνουν και κάποιοι από τους άλλους σωστά και δεν αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα. Η μόνη σεζόν που η ΑΕΚ δεν είχε θέματα τραυματισμών ήταν αυτή του νταμπλ γιατί υπήρχε η διακοπή του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Όταν ΠΡΕΠΕΙ να σκοράρει δεν ξέρει το πως
Τι ωραία ανατροπή είχε κάνει η ΑΕΚ πέρσι με τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ; Και στην Κροατία αλλά κυρίως στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ε, ήταν μια από τις τελευταίες φορές που είδαμε την ομάδα του Ματίας Αλμέιδα να πρέπει να σκοράρει στη λήξη της αναμέτρησης και να το καταφέρνει. Δυο φορές μάλιστα, γλιτώνοντας και την παράταση ενώ παράλληλα έγραφε ιστορία. Μετέπειτα, εγώ προσωπικά, δε θυμάμαι άλλη αναμέτρηση που να έπρεπε να σκοράρει η ομάδα για να πάρει τη νίκη στο τέλος και να το καταφέρνει.
Η μόνη φορά που πραγματοποιήθηκε κάτι παρόμοιο ήταν κόντρα στον Ολυμπιακό στα περσινά play-off με γκολ του Ελίασον στο τέλος αλλά έχει διαφορά. Σε ένα τέτοιο ντέρμπι και το 0-0 δεν είναι απαγορευτικό. Σίγουρα θα ήταν απογοητευτικό αλλά δε θα ήταν γκέλα. Εδώ αναφερόμαστε σε ματς που η «Ένωση» δε σκόραρε και γκέλαρε. Το αμέσως επόμενο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η νίκη της ΑΕΚ μέσα στην έδρα του Άρη τον περασμένο Απρίλιο με γκολ του Άμραμπατ στο 84΄.
Ωστόσο υπάρχουν πολλά παραδείγματα όπου η ομάδα χρειαζόταν να έχει καθαρό μυαλό και δεν το έκανε. Φέτος έχει ξεκινήσει πιο έντονα το φαινόμενο αυτό αφού, μέχρι στιγμής, μετράμε δύο ματς που συνέβη, με Λαμία και Καλλιθέα. Δεν υπήρχε η λύση στο πρόβλημα που έβαζε η καλοστημένη ομάδα της Athens Kallithea FC, η οποία λίγο έλειψε να πάρει και τη νίκη και να πυροδοτήσει μια άλλη κατάσταση εντός της ΑΕΚ.
Ένα ρόστερ δύο ταχυτήτων
Είναι μεγάλο ψέμα αυτό που ακούγεται από διάφορους πως η ΑΕΚ έχει δυο και τρεις ισάξιες επιλογές σε κάθε θέση. Εχθές, οι πολλές απουσίες εξέθεσαν όσους το υποστηρίζουν κάτι τέτοιο. Είδαμε πως οι «δεύτερες» επιλογές δεν είναι εξίσου έτοιμες να ξεκινήσουν βασικοί σε όλους τους αγώνες. Το κέντρο της ΑΕΚ ήταν αρνητικό και θυμίζω πως η ομάδα είχε ως κινητήρια δύναμή της τα χαφ. Οι Μάνταλος – Σιμάνσκι δεν μπορούν να συνυπάρξουν και φάνηκε. Ακόμη, δύσκολα πέρασε κι ο Σταύρος Πήλιος. Ο Έλληνας αριστερός οπισθοφύλακας ήταν εκ των αρνητικότερων ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν εχθές.
Η αλήθεια είναι πως ούτε οι «βασικές» επιλογές βοήθησαν τα μέγιστα. Για παράδειγμα ο Νίκλας Ελίασον προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να πιάσει υψηλά στάνταρ. Ο νεοαποκτηθέντας Πιερό προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να βοηθήσει. Αντιθέτως σπατάλησε και μια καλή ευκαιρία. Ωστόσο, πρέπει η ομάδα να καταλάβει πως δεν βρίσκεται ο Γκαρσία μπροστά. Δε γίνεται να πετάνε τη μπάλα στον παίκτη από την Αϊτή και αυτός να κυνηγάει. Είναι άλλου είδους ποδοσφαιριστής.
Τρεις μεταγραφές που τρανταχτά λείπουν
Παράπονο δεν μπορεί να έχει κανένας από τον Μάριο Ηλιόπουλο ως προς τα λεφτά που έδωσε στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο. Πολλά λεφτά και ονόματα που σε άλλες καταστάσεις ούτε θα σκεφτόμασταν πως γίνεται να έρθουν στην ΑΕΚ. Ωστόσο ο σχεδιασμός ήταν αυτός που «τιμωρεί» τους «Κιτρινόμαυρους». Στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, δε μπορώ να πιστέψω πως τα δύο μπακ για όλη τη σεζόν θα είναι ο Πήλιος και από πίσω του ο Χατζισαφί.
Δε φαίνεται επίσης σωστό να μείνει με τους ήδη υπάρχοντες κεντρικούς αμυντικούς. Χρειάζεται η απόκτηση ενός βασικού ώστε όλοι οι άλλοι να μετακινηθούν μια θέση κάτω στην ιεραρχία. Ιδανικά αν μπορούσε ο Μήτογλου να είναι 3η-4η επιλογή και να μετακινηθεί τελευταία λύση ο Κάλενς θα ήταν καλύτερα αλλά πάντα κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη. Τέλος, κάποια στιγμή θα συμφιλιωθεί, θεωρώ, η ΑΕΚ με την απόκτηση ενός αμυντικού χαφ «6» αλλά και με ποδοσφαιρικά χαρίσματα εκτός από φυσικά.
ΥΓ: Όλοι γκελάρουν, το θέμα είναι κάποια στιγμή η ΑΕΚ να τους «τιμωρήσει»
ΥΓ2: Δεν μπορεί να μην κερδίσει η «Ένωση» τον Παναθηναϊκό την Κυριακή αν θέλει την ηρεμία της και την επανεκκίνησή της
