Σήμερα, εννιά χρόνια μετά από εκείνη την αποφράδα για την ΑΕΚ ημέρα, τα πράγματα δείχνουν σαφώς πιο αισιόδοξα. Η ΑΕΚ επέστρεψε, στέκεται ξανά στα πόδια της παρά τα στραβοπατήματα των τελευταίων χρόνων, ετοιμάζεται να μπει στο «σπίτι» της.
Ο Νίκος Πανταζής, παντοτινός οπαδός της ομάδας, μπορεί να κοιτά αποστασιοποιημένα πλέον τα πράγματα, αλλά βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον και περιμένει τα επόμενα δάκρυα, να είναι χαράς για την είσοδο της ομάδας στην OPAP Arena – Αγιά Σοφιά.
Ο Νίκος Πανταζής θυμάται το «μαύρο» βράδυ της 21ης Απριλίου 2013 στο Περιστέρι που είχε σφραγίσει τον υποβιβασμό της ΑΕΚ στην Super League 2, αντικρίζει τη φωτογραφία του που είχε συγκλονίσει κάθε φίλο της «Ένωσης» και μιλάει στον Σταύρο Καζαντζόγλου για το χθες, το σήμερα και το αύριο της ομάδας που αγάπησε και αγαπά όσο λίγοι!
Το ημερολόγιο έδειχνε 21 Απριλίου 2013. Την ημέρα που πριν από μερικές δεκαετίες, τα τανκς είχαν βγει στους δρόμους της Αθήνας και η Ελλάδα μπήκε στο γύψο για επτά ολόκληρα χρόνια.
Σαν παιχνίδισμα της μοίρας, ήταν η πιο μαύρη μέρα στην ιστορία της ΑΕΚ. Λίγο μετά τις 9 το βράδυ, τα «τανκς» της καταστροφής, ισοπέδωναν την «κιτρινόμαυρη» ιστορία. Το σφύριγμα της λήξης του ματς με τον Ατρόμητο, σφράγιζε τον υποβιβασμό της ΑΕΚ.
Σε μια γωνιά του Περιστερίου, η μορφή του Νίκου Πανταζή έστεκε να αποτυπώνει πιο εύγλωττα από χιλιάδες λέξεις, όλο το δράμα της ΑΕΚ. Εκείνος, ένας αγέρωχος και πάντα χαμογελαστός «στρατιώτης» της ΑΕΚ, μια μορφή που συνέδεσε τη ζωή του όλη με τις μεγάλες και τις κακές στιγμές, να έχει αποκάμει στην άκρη ενός πάγκου και να σπαράζει. Εσωτερικό, βουβό κλάμα, με κάποια δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπο του και να φανερώνουν τη ζοφερή στιγμή.
-Η εικόνα σας, τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια σας, φανέρωναν όλο το δράμα της ΑΕΚ. Αλήθεια, πως αισθανόταν ο Νίκος Πανταζής εκείνες τις στιγμές;
«Σταύρο, ό,τι και αν σου πω, θα είναι λίγο. Εκείνη την ώρα, όλοι οι ΑΕΚτζήδες ένιωθαν τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Οταν έχεις ζήσει σε μια ομάδα που μόνο δόξα έχει γνωρίσει και βλέπεις να καταρρέει και να χάνεται είναι πολύ ψυχοφθόρο».
-Δώστε μας λίγο από το κλίμα εκείνων των ημερών. Πιστεύατε στο θαύμα πηγαίνοντας στο Περιστέρι για το τελευταίο παιχνίδι με τον Ατρόμητο;
«Είναι γεγονός, ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ως και το ματς με τον Πανθρακικό, αγωνιζόμασταν μήπως καταφέρουμε να σώσουμε το καράβι. Αλλά όπως αποδείχθηκε, είχε πάρει πορεία προς την καταστροφή και δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα».
-Ζώντας εκ των έσω όλη τη διαδικασία, πιστεύατε πως η ΑΕΚ θα έφτανε σε αυτό το σημείο;
«Εχουμε ζήσει στην ΑΕΚ πολλά καλά και αρκετές δύσκολες στιγμές. Στην προ Ντέμη εποχή, πριν το 2004, ζήσαμε μια ΑΕΚ που σταδιακά ήταν υπερχρεωμένη και τα θεμέλια είχαν αρχίσει να τρίζουν. Τότε έγινε εκείνη η προσπάθεια, βρέθηκε η λύση με το άρθρο 44, αλλά φάνηκε πως εμείς μυαλό δεν βάλαμε. Φτάσαμε σε τέσσερα χρόνια να είμαστε στην ίδια θέση και χειρότερη. Σιγά σιγά η ΑΕΚ βούλιαζε και αργά ή γρήγορα θα είχαμε την ίδια κατάληξη».
-Ποια είναι η εκτίμηση σας για τις αιτίες που οδήγησαν την ΑΕΚ στον υποβιβασμό;
«Σαφέστατα, υπήρξαν διοικητικά λάθη. Η ομάδα διοικείται από ανθρώπους, οι οποίοι πρέπει να χαράσσουν στρατηγική, να προβλέπουν. Αυτοί είναι που δημιούργησαν έξοδα και παράλληλα, δεν δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να είναι η ΑΕΚ ένας υγιής οργανισμός. Μοιραία θα καταλήγαμε εκεί. Είχε φθαρεί το σύστημα και είχαμε πάρει τον κατήφορο. Δυστυχώς, όλα αυτά ξεκίνησαν από ανεπάρκειες διοικητικές. Περισσότερα έξοδα από έσοδα, δεν προβλέψαμε πράγματα που θα ερχόντουσαν. Στο ποδόσφαιρο, υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες. Μια χρονιά μπορεί να μείνεις εκτός Ευρώπης. Ολες οι ομάδες έχουν τα πάνω και τα κάτω. Η ΑΕΚ δεν ήταν έτοιμη για όσα προέκυψαν στην πορεία».
-Οταν έσβησαν οι προβολείς και αποχωρούσατε από το γήπεδο του Περιστερίου, υπήρχε κάτι που να σας έκανε αισιόδοξο για το μέλλον; Μια χαραμάδα ελπίδας στο βάθος του τούνελ;
«Δεν θα σου πω ψέματα. Φεύγοντας από το γήπεδο, δεν υπήρχε τίποτα. Ολα ήταν σκοτεινά και μαύρα στο μυαλό μου. Είχα προβληματιστεί για το εάν αυτή η ομάδα, που ήταν το σπίτι και η ψυχή μας, θα μπορούσε ξανά να πρωταγωνιστήσει και να μας δώσει μεγάλες στιγμές. Στην πορεία, ευτυχώς πολύ γρήγορα, ήρθε ο Μελισσανίδης. Εθεσε στόχους, τα κατάφερε και έφτασε την ΑΕΚ εκεί που έπρεπε. Πιστεύω πως είναι θέμα χρόνου να βρούμε τη σωστή πορεία και να μην υπάρχουν αυτές οι μεταπτώσεις».
-Εκείνη η χρονιά θεωρείτε πως ήταν καταδικασμένη εξ αρχής;
«Ολο το κλίμα ήταν ζοφερό. Και οι παίκτες που ήρθαν στην ομάδα, δεν ήταν παίκτες επιπέδου ΑΕΚ. Με αποτέλεσμα να έρθουν τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Υπήρχε φθορά, όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Ο Νικολαϊδης παραιτήθηκε από τη διοίκηση και άφησε την ομάδα σε ανθρώπους που δεν είχαν σχέση με το χώρο. Ο μόνος που είχε μείνει ήταν ο Πέτρος Παππάς που έβαζε λεφτά και στο τέλος τα άκουσε και από πάνω. Ο Παππάς ήταν σημαντικός, αλλά δεν είχε διάθεση και την καψούρα με το ποδόσφαιρο, κοίταζε πως θα φύγει».
-Πιστέψατε πως η πρωτοβουλία σωτηρίας που είχε αναλάβει ο Θωμάς Μαύρος θα μπορούσε να σώσει την κατάσταση;
«Χωρίς λεφτά και χωρίς οργάνωση δεν μπορούσε κανείς. Ο Θωμάς από την αγάπη του για την ΑΕΚ έβγαλε τα στήθη του μπροστά. Αδικήσαμε και τον Βαγγέλη Βλάχο, που είναι άξιος προπονητής. Αν δεις ποιοι παίκτες απάρτιζαν το ρόστερ της, θα καταλάβεις πολλά. Αδικήθηκαν και οι δύο από τις συνθήκες».
-Ερχεται ο Μελισσανίδης και αλλάζουν όλα, αλλά η ΑΕΚ διάβηκε το δικό της δράμα στην πορεία για την επιστροφή. Πως ήταν να παίζεις στα αλώνια του ελληνικού ποδοσφαίρου;
«Πολύ δύσκολο, εφιάλτες βλέπαμε σε κάθε παιχνίδι. Μην το ψάχνεις, ήταν μια πολύ άσχημη εμπειρία. Αλλά είχαμε πάντα την ελπίδα, πως θα περάσει γρήγορα και θα φτάσουμε εκεί που πρέπει να βρίσκεται η ΑΕΚ».
-Η ΑΕΚ είχε τα πάνω και τα κάτω της στα εννιά χρόνια που μεσολάβησαν, αλλά τώρα ετοιμάζεται να μπει στο νέο της σπίτι. Θα αλλάξει αυτό τη δυναμική της;
«Το συζητάς; Για εμένα η Νέα Φιλαδέλφεια υπήρξε το δεύτερο σπίτι μου. Το νέο γήπεδο είναι το σημείο που θα αλλάξει τη δυναμική της ΑΕΚ. Κάθε μεγάλο σωματείο, με ένα μοντέρνο γήπεδο, μπορεί να μεγαλουργήσει».
-Πως κρίνετε την πορεία της ΑΕΚ αγωνιστικά;
«Σίγουρα, έχουν γίνει λάθη. Υπάρχουν δυνατότητες όμως, πιστεύω να φτάσει η ΑΕΚ εκεί που της αξίζει πολύ γρήγορα. Λίγο υπομονή χρειάζεται απ’ όλους μας».
-Ο Νίκος Πανταζής πως περιμένει την είσοδο στην OPAP Arena – Αγιά Σοφιά;
«Ανυπομονώ. Είναι κάτι τεράστιο και πιστεύω πως εκεί θα κλάψω ξανά. Ολοι θα κλαίμε με αυτό που θα ζήσουμε. Μόνο που τώρα, θα είναι δάκρυα χαράς».
Πηγή: SportDay
