Τρίτη πρωί, ακόμη ένας νεκρός για οπαδικούς λόγους. Το διαβάζουμε, λυπούμαστε για κάτι δευτερόλεπτα και συνεχίζουμε τη ζωή μας. Πέθανε και η τελευταία ελπίδα!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ήττα της ΑΕΚ με το Βόλο, πληροφορίες για μηδέν μεταγραφές, δικαιολογημένη γκρίνια, ανατροπή και απόκτηση ποδοσφαιριστή. Με όλα αυτά ασχολούμασταν τις τελευταίες ώρες όσοι ζούμε στον πλανήτη…ΑΕΚ. Τα παραπάνω τα θεωρούσαμε και προβλήματα μάλιστα. Ξαφνικά ένα πρωί διαβάζεις πως ένας 19χρονος έχασε τη ζωή του γιατί υποστήριζε άλλη ομάδα από το φωνιά του. Αναρωτιέσαι, έχουν νόημα όλα τα υπόλοιπα;
Αντιλαμβάνεσαι πως τείνει να γίνει συνήθεια κάτι τέτοιο και πλέον δεν απασχολεί σχεδόν κανέναν. Γίνεται σε ένα τέτοιο περιστατικό οι μόνοι που του δίνουν σημασία για πάνω από ένα λεπτό να είναι μια οικογένεια που έχασε το παιδί της και οι αρχές που ερευνούν την υπόθεση; Ασχέτως της ηλικίας του θύματος, του λόγου συμπλοκής και το τι χρώματα υποστήριζε, έχουμε έναν άνθρωπο που σταμάτησε να ζει και έγινε θυσία στο βωμό του φανατισμού.
«Αν δεν μπλέκεις με αυτά δεν κινδυνεύεις». «Τα ζητούσε κι αυτός, τι ασχολούταν;». Δύο φράσεις που ακούς συνέχεια στην ανάκρουση τέτοιων γεγονότων. Στην εποχή που ζούμε πλέον αναιρούνται και τα δύο. Σωματική βλάβη μπορεί να δεχτείς ακόμη κι αν γυρνάς από το γήπεδο φορώντας το κασκόλ της ομάδας σου ενώ ήσουν στην οικογενειακή κερκίδα με πουκάμισο και το παιδί σου στην αγκαλιά.
Όσο αγνοούμε το πρόβλημα και κάνουμε πως δεν θα μας χτυπήσει την πόρτα, τόσο πλησιάζει στον οποιονδήποτε. Δεν υπάρχουν πλέον κριτήρια και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Αντικειμενικά, υπάρχει άνθρωπος που, έχοντας «σώας τας φρένας», θεωρεί λογικό ή δε θορυβείται από τέτοιες ειδήσεις; Ο λόγος της μη ευαισθητοποίησης του βέβαια είναι απλά θέμα τύχης αφού ούτε αυτή τη φορά χρειάστηκε να παλέψει εκείνος ή κάποιος οικείος του. Την επόμενη φορά όμως;
Ναι, θα υπάρξει επόμενη φορά. Το ξέρουν τα θύματα αλλά το χειρότερο είναι πως το ξέρουν και οι θύτες. Πριν ασχοληθούμε με τη λύση του προβλήματος, το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό κομμάτι είναι να «βιδώσουμε» καλά στον εγκέφαλό μας πως το φαινόμενο της οπαδικής βίας δεν ακολουθεί κανόνες. Είναι κοινό για όλους και δεν κάνει διακρίσεις σε φύλα, ηλικίες και οτιδήποτε άλλο. Μόνο τότε πρέπει να βρεθεί μια ριζική λύση ώστε να μη θρηνήσουμε άλλο νεκρό. Μέχρι τότε…αναμένουμε δυστυχώς την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να ξαναγράψουμε τα ίδια!
