«Ενός κακού μύρια έπονται» λέει ο σοφός λαός και δεν έχει άδικο. Το είδαμε να πραγματοποιείται απλόχερα μπροστά στα μάτια μας εχθές στο Ολυμπιακό Στάδιο όπου πήγαν όλα λάθος!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Μετά την συντριπτική ήττα στην Πορτογαλία την πρώτη αγωνιστική, η υπόθεση πρόκριση είχε δυσκολέψει αρκετά για την ΑΕΚ. Το χθεσινό αποτέλεσμα απέναντι στη Ζόρια αποτελείωσε όποιες ελπίδες αφήνοντας μόνο μία τύπου «μαθηματικά ακόμη μπορεί να περάσει». Κάτι που στην ουσία είναι πολύ δύσκολο γιατί το Ευρωπαϊκό πρόσωπο της «Ένωσης» από τη στιγμή που μπήκε στους ομίλους του Uefa Europa League δεν πείθει. Μετά την επική πρόκριση επί της Βόλφμσπουργκ όλα γύρισαν σελίδα σαν να ήταν μια καλή παρένθεση και έπειτα ήρθε η απότομη προσγείωση.
Δυστυχώς σαν σύλλογος η ΑΕΚ έχει μάθει πως από τη στιγμή που θα συμβεί ένα στραβό γεγονός θα ακολουθήσουν και ακόμη περισσότερα σαν να εξιστορούμε τις επτά πληγές του Φαραώ. Αρχικά ταράζει τα νερά η κόκκινη του Σάκχοφ. Έπειτα πριν ακόμη προσπαθήσει να το διαχειριστεί όλο αυτό η ομάδα δέχεται το πρώτο γκολ. Εν συνεχεία ένα όμορφο τελείωμα κάνει το 0-2 και εν κατακλείδι το πέναλντι που οδήγησε στην τελικό 0-3 που έφερε μια ήττα-ντροπή για το σύλλογο.
Προφανώς οι ευθύνες δεν βαραίνουν μόνο έναν. Εχθές όμως δεν ήταν κάποια κακή απόδοση παικτών, αν εξαιρέσουμε τα πολύ ρηχά νερά που κινήθηκε ο Μπακάκης ή το λάθος του Αθανασιάδη που κλήθηκε να αγωνισθεί μετά από πολύμηνη απραξία, που ευθύνεται αποκλειστικά για την ήττα. Το πρόβλημα ξεκίνησε από ψηλά. Φάνηκε μια λάθος νοοτροπία περασμένη στους παίκτες. Αυτά είναι που επωμίζεται τη δεδομένη στιγμή ο Μάσιμο Καρέρα.
Μηδενική επίγνωση της σημαντικότητας του αγώνα
Παρατηρούμε ακόμη μια φορά τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ να αγωνίζονται με μια «χαλαρότητα» σαν να περιμένουν να έρθει το αποτέλεσμα από μόνο του. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Ξεκίνησε από τον τελικό Κυπέλλου και συνεχίζεται σε όλους τους σημαντικούς αγώνες που έχει δώσει η «Ένωση» με μοναδικό ευχάριστο διάλλειμα την πρόκριση με Βόλφσμπουργκ αλλά και ένα ημίχρονο με Λέστερ. Η αναμέτρηση απέναντι στη Ζόρια ήταν από τους αγώνες που ονομάζουμε «Must win», που πρέπει δηλαδή να φτάσει η ομάδα στη νίκη χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά φάνηκε πως δεν είχαν όλοι την ίδια δίψα για το αποτέλεσμα.
Καλό το 3-5-2 αλλά ΟΧΙ για αυτήν την ΑΕΚ
Σαν σύστημα το συγκεκριμένο έχει πολλά θετικά. Είδαμε άλλωστε την πρωταθλήτρια ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ να το «ασπάζεται» πολλές φορές και να βγαίνει ασπροπρόσωπη. Η ΑΕΚ του Μάσιμο Καρέρα όμως δεν μπορεί να το υποστηρίξει. Η συγκεκριμένη διάταξη μπορεί να προσφέρει στον εκάστοτε προπονητή μια αμυντική υπεραριθμία αλλά και μια υπερφόρτωση του κέντρου όμως χρειάζεται συγκεκριμένου είδους και συγκεκριμένων χαρισμάτων ποδοσφαιριστές. Ένας Μπακάκης που επιθετικά δεν μπορεί να προσφέρει πολλά ή ο Ινσούα που συνεχίζει τις μέτριες εμφανίσεις του δεν μπορούν να αποδώσουν σε καμία περίπτωση. Τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο όταν λείπει ο μοναδικός παίκτης που μεταφέρει τη μπάλα από την άμυνα στην επίθεση και ακούει στο όνομα Πέτρος Μάνταλος.
Γενικά η απόδοση της ομάδας έχει διακυμάνσεις κι αυτό είναι ευθύνη προπονητή. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Μάσιμο Καρέρα έχει προχωρήσει σε επιλογές που πάνε κόντρα με τη λογική και εν τέλει το αποτέλεσμα να μην τον δικαιώνει. Χρειάζεται περισσότερη προσοχή και πιο ορθές επιλογές ώστε να μην φτάσει σε σημείο να αδικεί το ρόστερ το οποίο με σωστή διαχείριση μπορεί να φτάσει ψηλά. Ο ίδιος το έχει αποδείξει πως μπορεί να οδηγήσει την ομάδα σε επιτυχίες οπότε μένει να το επιβεβαιώσει επιτέλους στο γήπεδο.
