Ακούγοντας πως η ομάδα που κατέκτησε αήττητη το πρωτάθλημα, κατάφερε να πάρει και το κύπελλο δεν σου κάνει μεγάλη εντύπωση. Αρκεί όμως να δεις τα χθεσινά 90΄ για να καταλάβεις πόσο θλιβερή είναι η προσπάθεια που δεν κάνει η ΑΕΚ…
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Τι κι αν πέρασαν κάποιες ώρες από τον χθεσινό τελικό… Κάποια γεγονότα μένουν χαραγμένα καλά μέσα στο μυαλό. Δυστυχώς είναι πολλά και τα περισσότερα, αν όχι όλα, έχουν πρόσημο αρνητικό. Μπορούσα να γράφω ώρες για την οργάνωση που ακόμη μια φορά δεν υπήρχε και τα επεισόδια που έκαναν την εμφάνισή τους. Βέβαια ήταν σε περιορισμένη ένταση και έκταση καθώς ο αγώνας ήταν κεκλεισμένων των θυρών και υποτίθεται οι προσκλήσεις δόθηκαν σε συγκεκριμένα άτομα. Θα μπορούσα επίσης να αναλύσω την μέγιστη καφρίλα…Να πετάξεις μπουκάλια στον Κοπιτσή και στους δημοσιογράφους του OTE TV την ώρα που έκαναν τη δουλειά τους.
Λέω όμως να μείνω μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι γιατί αυτό είναι που ενδιαφέρει άμεσα. Ακόμα ένας τελικός που χάνεται με τον ίδιο τρόπο. Τρίτος στη σειρά και μάλιστα ακόμη μια φορά με τα χέρια κατεβασμένα. Τρίτη φορά που η ΑΕΚ θυμίζει ομάδα η οποία δίνει έναν τυπικό αγώνα που ξέρεις κατά βάθος πως κάποια στιγμή θα έρθει το γκολ. Όχι ότι ο ΠΑΟΚ χθες θύμισε Τότεναμ (μιας και είναι επίκαιρη) αλλά ακόμα και σε μια κακή βραδιά κατάφερε να πάρει το Κύπελλο, ακόμα ένα απέναντι στην Ένωση, και να πανηγυρίσει το πρώτο νταμπλ.
Το κεφάλαιο τακτική και αγωνιστική εικόνα της ομάδας είναι μακροσκελές. Η Ένωση είχε διάθεση να πετύχει κάποιο γκολ αλλά υπήρχαν πολλά σημεία που με δυσκολία την παρακολουθούσες χωρίς να λυπάσαι για αυτό που βλέπεις. Βέβαια, το να κατηγορήσεις τον Χιμένεθ για αυτό δεν θα ήταν το πιο σοφό. Ειδικά όταν βρίσκεται σε μια ομάδα που δεν έχει επιλέξει ο ίδιος τους παίκτες. Δεν ευθύνεται ο ίδιος που η ομάδα αγωνίζεται με δύο ψηλούς και αργούς σέντερ μπακ. Στη φάση του γκολ ο Τσιγκρίνσκι προσπαθεί αλλά δεν μπορεί και ο Οικονόμου βρίσκεται κάπου πίσω στο πλάνο. Δεν είναι ευθύνη προπονητή που ο Χουλτ (ο οποίος όλη τη χρονιά ξεχώρισε) πραγματοποιεί ακόμη ένα κακό τελικό. Ευθύνεται μόνο σε κάποιες επιλογές που δεν του βγήκαν όπως η χρησιμοποίηση του Κρίστιτσιτς ο οποίος ήταν από τους πιο αρνητικούς.
Ένα κεφάλαιο ξεχωριστό αποτελεί ο Μάρκο Λιβάγια. Ο Κροάτης σε ακόμα ένα παιχνίδι δεν βρίσκει τον περσινό εαυτό του και δημιουργεί πρόβλημα στην ομάδα. Πέρυσι ξέραμε πως μπορεί να είναι νευρικός κι αυτό να λειτουργεί αρνητικά στο σύνολο αλλά γνωρίζαμε πως μπορούσε να κερδίσει έναν αγώνα μόνος του. Φέτος γίνεται μόνο το πρώτο. Δεν ξέρω για ποιο λόγο αλλά πιστεύω πως οι άνθρωποι της ομάδας πλέον γνωρίζουν καθώς δεν είναι ένας-δύο μήνες που γίνεται αυτό αλλά μια ολόκληρη σεζόν.
Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει και η φετινή σεζόν να γίνει ανάμνηση που θα τη διώχνουμε όποτε έρχεται στο μυαλό μας. Δεν νοείται ομάδα που έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα την περσινή σεζόν αλλά και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση διότι από τη στιγμή που έπεσε κατηγορίες κάθε χρονιά το πρόσημο είναι θετικό, να πραγματοποιεί τόσο κακή σεζόν. Φαίνεται πως χρειάζονται παίκτες σε κάποιες θέσεις όπως στο κέντρο της άμυνας που πρέπει να αποκτηθεί τουλάχιστον ένας ο οποίος θα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους ήδη υπάρχοντες.
Τέλος υπάρχει μεγάλη κουβέντα για τη φάση του πέναλντι. Σαφώς και ένα διαιτητικό λάθος μπορεί να αλλάξει την έκβαση ενός αγώνα. Όμως πραγματικά δεν βρίσκω κάποιο λόγο που η χθεσινή λειτουργία της ομάδας, ειδικά στο κέντρο της άμυνας, να μην δεχόταν και δεύτερο γκολ. Είμαι της άποψης όμως ότι με υποθέσεις δεν μπορείς να μιλήσεις στο ποδόσφαιρο. Το γεγονός πως δεν έδωσε πέναλντι είναι κάτι που σηκώνει συζήτηση αλλά προτιμώ να επικεντρωθώ στην εικόνα της ομάδας που φαίνεται πως τα έχει βάλει όλα στον αυτόματο πιλότο…
