(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Την απεξάρτησή του από το αλκοόλ γιόρτασε σε κέντρο αποκατάστασης ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης.
«Είμαι ο Γιάννης Μπουτάρης και εδώ και 28 χρόνια είμαι καθαρός!», αναφέρει σε μήνυμά του στο Twitter και τονίζει πως βγήκε νικητής.
«Να θυμάστε ότι το αλκοόλ ή όποια άλλη ουσία μπορεί να “πνίγει” τα προβλήματα την στιγμή της χρήσης αλλά στο τέλος “πνίγει” τον ίδιο τον χρήστη και τους δικούς του ανθρώπους», αναφέρει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης.
«Υψώστε ανάστημα και πείτε ναι στη ζωή!» καταλήγει ο κ. Μπουτάρης.
Ο κ. Μπουτάρης είχε αναφερθεί στα προβλήματα που αντιμετώπιζε με το αλκοόλ λέγοντας πως δυσκολεύτηκε από τα λάθη που είχε κάνει στη ζωή του «αλλά αν την ξαναζούσα δεν θα άλλαζα τίποτα. Και πάλι θα ήμουν μπέκρα. Πέρασα ωραία στη ζωή μου, είμαι ευχαριστημένος, δεν έχω κάτι που να μου έλειψε».
«Ένα από τα προβλήματα που σε οδηγούν στο αλκοόλ είναι ότι δεν μπορείς να πεις “όχι” και τελικά βρίσκεις τον μπελά σου και ο μόνος τρόπος να αντέξεις είναι να πνιγείς στο αλκοόλ» είχε εξομολογηθεί ο κ. Μπουτάρης ενώ αναφέρθηκε και στη στιγμή που αποφάσισε να σταματήσει να πίνει:
«Δεν πήγαινα πια στα κανονικά μπαρ και πήγαινα σε μπαρ που ήταν όμοιοί μου, αλκοολικοί δηλαδή. Κάθεσαι στο μπαρ και εσύ μιλάς για τα αεροπορικά δρομολόγια και ο άλλος σου λέει για τα τρένα αλλά μιλάτε κανονικά, σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο αναρωτιέσαι τι γίνεται. Προς το τέλος αισθανόμουν πολύ μοναξιά, μου έλειπε και η Αθηνά -η Αθηνά ήταν ο έρωτας της ζωής μου- δεν γινόταν χωρίς αυτή. Πήγα μια μέρα και τη βρήκα -συζούσε με κάποιον και εγώ είχα μια άλλη σχέση- και της λέω “κοίτα, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα, κάνει ό,τι είναι να κάνεις, γυρνάω”. Και την άλλη μέρα παράτησε τον άλλο και ήρθε στο σπίτι. Τότε πια είπαμε ότι ναι, εντάξει, αλλά…».
Λέει πώς τότε η σύντροφός του τον μάζευε από το μπαρ κάθε βράδυ για 2 χρόνια: «Σε κάποιο σημείο μου λέει “κοίταξε, ή σταματάς ή φεύγω”. Είχα τότε έναν φίλο, πέθανε, ήταν Αμερικανός, αλκοολικός. Μετά την κουβέντα με την Αθηνά, πήγα τον βρήκα στη Σκιάθο και του λέω “Λη, βοήθεια”. Με κράτησε 3 μέρες, μου έδωσε κάτι για να περάσω το στερητικό σύνδρομο, με φόρτωσε στο αεροπλάνο, πήγα στην Αμερική και μπήκα κατευθείαν στο πρόγραμμα και αυτό ήταν […] Δεν με αφορά πια το θέμα».
Πηγή:gazzetta.gr
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
