Στο ίδιο έργο θεατές…
Άλλο ένα ντέρμπι…άλλη μια νίκη να αγνοείται…μια κατάσταση που σε προβληματίζει περισσότερο κι από το αποτέλεσμα!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Μια μέρα μετά από ακόμη ένα χαμένο ντέρμπι για την Ένωση και ένας μεγάλος κίνδυνος είναι πιο ορατός από ποτέ. Η σκέψη και μόνο πως η κατάσταση αυτή τείνει να γίνει συνήθεια με προβληματίζει περισσότερο και από τη χθεσινή εμφάνιση της ομάδας. Αγνοείται παντελώς η ΑΕΚ που δεν την ενδιέφερε σε ποια έδρα έπαιζε και με ποιον αντίπαλο. Δεν υπάρχει πλέον η δίψα αυτή, ακόμη κι όταν η τελευταία μεγάλη νίκη ήταν το Φεβρουάριο του 2018. Αυτό δείχνει πως η Ένωση κινδυνεύει να βυθιστεί στη μιζέρια… Δεν γίνεται να ακούγονται κουβέντες του τύπου «αφού φάγαμε δύο γκολ να λέμε ευχαριστώ». Κάτι τέτοιο είναι επιτρεπτό μόνο μέσα στο γήπεδο της Μπάγερν Μονάχου, όχι στο Φάληρο.
Δεν ζούμε σε ένα παράλληλο σύμπαν…γνωρίζουμε πως η ποιότητα αλλά και η ποσότητα του Ολυμπιακού υπερισχύει κατά πολύ αυτής της ΑΕΚ. Παρόλα αυτά δεν γίνεται κάθε φορά να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας αυτό ως δικαιολογία και να το χρησιμοποιούμε ως παρηγοριά στον άρρωστο. Αν αναλογιστούμε εχθές τι έγινε μέσα στον αγωνιστικό χώρο αλλά και τις διαφορές που παρουσίαζαν οι δύο ομάδες θα αλλάξουμε κατά πολύ την οπτική μας. Ο Ολυμπιακός ”παίρνει” τη μεγαλύτερη απόδοση από τον κάθε παίκτη και η ΑΕΚ είναι στο «ό,τι έχετε ευχαρίστηση» καθώς κανείς από τα νέα αποκτήματα, αλλά κι ούτε από τους ”παλιούς” δεν έπιασε τα στάνταρ που του αναλογούσαν.
Λένε πως αν κοιταχτείς στον καθρέφτη θα αντικρίσεις την σκληρή πραγματικότητα του εαυτού σου. Εχθές ο καθρέφτης της ΑΕΚ είναι τρία σημεία. Αρχικά το γενικό black out μετά το πρώτο γκολ που δέχεται και τα πόδια που ξεκίνησαν να τρέμουν. Στη συνέχεια βλέπουμε μια φάση που κανονικά πρέπει να παιχτεί πολλές φορές στα Σπάτα και αναφέρομαι στο γκολ που εν τέλει ακυρώνει ο διαιτητής. Εκτός από ένα λάθος που απαγορεύεται σε τέτοιο ματς, βλέπουμε αμυντικό και τερματοφύλακα να συζητάνε τη φάση πριν αυτή καλά-καλά ολοκληρωθεί. Τέλος, είναι απορίας άξιον το πως γίνεται ο Καμαρά να κάνει την ίδια φάση τρεις φορές χωρίς να περάσει από το μυαλό των ποδοσφαιριστών πως κάποια στιγμή θα σκοράρει.
Στο κομμάτι ”προπονητής” σίγουρα υπάρχουν πολλά που ισχύουν. Αρχικά ήταν ευρέως γνωστό πως ο Κωστένογλου δεν είναι ένας τεχνικός από το πάνω ράφι. Είχε να εργαστεί καιρό σε επίπεδο Super League και θεωρείται και παλιάς σχολής. Η ΑΕΚ όμως του εμπιστεύτηκε την ομάδα σε μια πολύ κρίσιμη κατάσταση. Εν μέρει όμως τα κατάφερε και επανέφερε μια κάποια σταθερότητα. Στο ματς του Φαλήρου έχει κάνει σίγουρα κάποια λάθη αλλά δεν θα σταθώ εκεί. Αντίθετα, θα αναφέρω πως όταν σε μια φάση χτυπιόταν πως οι επιθέσεις πρέπει να γίνονται από την πλευρά του Τσιμίκα, η ΑΕΚ πάτησε περιοχή τρεις φορές. Αν επίσης θυμηθούμε τα λόγια του μόλις ανέλαβε, είχε αναφέρει πως θα έρθουν τα δύσκολα μετά την περίοδο χάριτος και έπεσε ακόμη μια φορά μέσα.
Τέλος, η ΠΑΕ ΑΕΚ οφείλει, και θα το κάνει, να συμμορφώσει όσους δημιουργούν αρνητικό κλίμα γύρω από την ομάδα. Κανείς ποδοσφαιριστής δεν ήταν πάνω από το σύλλογο, δεν είναι και δεν θα είναι για όσο υφίσταται. Πάντα μέσα στα προτερήματα των Κιτρινόμαυρων ήταν το ήθος. Ανέκαθεν υπήρχαν αρνητικές αλλά και τοξικές συμπεριφορές από αντιπάλους κι αυτό ήταν κάτι που γέμιζε περηφάνια τους φιλάθλους της Ένωσης καθώς η ομάδα που υποστηρίζουν πρεσβεύει το ακριβώς αντίθετο. Δεν γίνεται λοιπόν να αλλάξει κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση.
Ήρθε η ώρα πλέον για μια οριστική αλλαγή σελίδας σε μια μακροσκελή περίοδος ντεφορμαρίσματος της ομάδας. Οι αρμόδιοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και σίγουρα θα προσπαθήσουν να αλλαχθεί η όλη κατάσταση άμεσα. Τη χρονιά 2017-2018 δεν υπήρχε η ποιότητα μιας μεγάλης Ευρωπαϊκής ομάδας αλλά η ΑΕΚ του Χιμένεθ στηρίχθηκε σε άλλα προτερήματα. Η δίψα για διάκριση, το πείσμα και η σκληράδα πρέπει να επανέλθουν στις τάξεις των Κιτρινόμαυρων και να λειτουργήσουν ευεργετικά σε μια νέα εποχή που θα συμπέσει και με την είσοδο στο πραγματικό σπίτι της ΑΕΚ!
ΥΓ: Πολλά συγχαρητήρια στην ΠΑΕ Ολυμπιακός για την πιο συγκινητική στιγμή της χρονιάς όταν η Μυρτώ κατάφερε να δει την ομάδα που υποστηρίζει σε ένα τόσο μεγάλο εκτός έδρας ματς
Πολέμησε κι όπου βγει…
Εκτός τακτικής, καλού στησίματος στον αγωνιστικό χώρο, επιλογή ενδεκάδας και τα λοιπά προπονητικά όλοι περιμένουν ένα πράγμα…το μάτι να γυαλίζει από τα αποδυτήρια!
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Ένα ντέρμπι φέρνει πάντα σε δεύτερη μοίρα την εκάστοτε κατάσταση που βρίσκεται η κάθε ομάδα. Η βαθμολογική θέση ή η αγωνιστική κατάσταση μιας εκ των δύο ομάδων κάνουν…στην άκρη και όλοι συγκεντρώνονται για το πως θα πάρουν το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Ο αγώνας μεταξύ Ολυμπιακόυ και ΑΕΚ είναι μια ”διαμάχη” που κρατάει από πολύ παλιά. Ένας αγώνας που ανέκαθεν δεν έδινε μόνο τους τρεις βαθμούς, όσο και να ήθελαν να το δουν έτσι αυτοί που ορίζονταν ως ψύχραιμοι. Μια πιθανή νίκη αλλάζει ψυχολογίες, ανεβάζει αυτοπεποίθηση και ικανοποιεί το γόητρο του καθενός.
Η ΑΕΚ δεν είναι φαβορί του αγώνα. Τώρα που το λέμε βέβαια δυσκολεύομαι να θυμηθώ κάποιο ματς που να ξεκίνησε ως φαβορί μέσα στο «Γ. Καραϊσκάκης» ακόμη και τη χρονιά που κατέκτησε το πρωτάθλημα. Αρκετοί δεν πιστεύουν στις δυνατότητές της. Τη θεωρούν από τώρα χαμένη. Είναι γεγονός βέβαια πως ο Ολυμπιακός έχει μια αρκετά καλή ομάδα που είναι σε φόρμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει κάτι σε ένα τέτοιο ματς όπως αναφέρθηκα και πιο πάνω. Αρκεί οι ποδοσφαιριστές της Ένωσης να κάνουν αυτό που μπορούν στο 100% και αμέσως τα φαβορί και τα αουτσάιντερ παύουν να ισχύουν παρά μόνο για…τις εταιρίες στοιχήματος.
Μεγάλο εμπόδιο για την ομάδα του Νίκου Κωστένογλου θεωρώ πως είναι η έλλειψη του Πέτρου Μάνταλου. Ο αρχηγός της ΑΕΚ είναι ο δεύτερος κινητήριος μοχλός της επίθεσης, κι όχι μόνο, μετά τον Μάρκο Λιβάγια. Επομένως η απώλεια αυτή είναι κομβική για την ομάδα και πρέπει να έχει βρεθεί ήδη ο τρόπος που θα γίνει όσο το λιγότερο αντιληπτή την ώρα του αγώνα. Επιβάλλεται οι ποδοσφαιριστές να αγωνισθούν και για τον αρχηγό τους που σίγουρα δεν θα ήθελε με τίποτα να είναι απών από ένα τόσο σημαντικό ματς. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου όμως…Πότε η ΑΕΚ έχει παίξει ένα μεγάλο ματς χωρίς τουλάχιστον ένα έκτακτο αρνητικό γεγονός;
Όσοι πάρουν το δρόμο για το Φάληρο αύριο πρέπει να έχουν αντιληφθεί πως πρέπει να δώσουν ό,τι έχουν και με το παραπάνω. Ανεξαρτήτου αποτελέσματος, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μιλάμε για ένα άθλημα που ο καθένας μπορεί να κερδίσει, αν φανεί η προσπάθεια και ο μόχθος για τη νίκη τότε ο σκοπός θα έχει επιτευχθεί. Ο ίδιος ο προπονητής έχει ζήσει ουκ ολίγα ντέρμπι σαν αυτό και πρέπει να περάσει στους ποδοσφαιριστές του το μοναδικό συναίσθημα που κρύβει μέσα του και την ευθύνη που υπάρχει προς εκείνους που θα ριζώσουν μπροστά στην τηλεόραση.
Βέβαια, όσο κλισέ κι αν ακούγεται…δεν τελειώνει κανένα πρωτάθλημα είτε σε περίπτωση νίκης ή οποιουδήποτε άλλου αποτελέσματος. Υπάρχει ακόμη μπροστά παραπάνω από μισό πρωτάθλημα αν συνυπολογιστούν τα play offs. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το αυριανό ματς πρέπει να χαθεί αμαχητί. Εν αντιθέσει πρέπει όσοι αγωνισθούν να κυνηγήσουν το αποτέλεσμα μέχρι το τελευταίο σφύριγμα. Όχι μόνο για τους τρεις πόντους αλλά για τους φιλάθλους της ομάδας…για να κερδίσουν ντέρμπι μετά από καιρό…για να μπουν σε τροχιά τίτλου…για να φωνάξουν παρών…για τους ίδιους τους εαυτούς τους!