Ο Θάνος Τζάνης γράφει στο kitenimerosi.gr ένα άκρως συναισθηματικό βιογραφικό άρθρο για τον τεράστιο Ντιέγκο Μαραντόνα που έφυγε από τη ζωή χθες, 25 Νοεμβρίου.
Συγκλονισμένος ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης θρηνεί σπαρακτικά για τον θάνατο του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ο θρύλος της Αργεντινής, της Νάπολι και της Μπόκα Τζούνιορς άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 60 ετών μετά από καρδιακή ανακοπή.
Ο Ντιεγκίτο, όπως του άρεσαν να τον αποκολλούν, υπέστη ανακοπή καρδιάς στο σπίτι του στο Τίγκρε, εκεί όπου βρισκόταν για την ανάρρωση έπειτα από τη σοβαρή επέμβαση που είχε υποβληθεί πριν λίγες ημέρες. Οι γιατροί που έφτασαν στο σπίτι του δεν μπόρεσαν να τον επαναφέρουν στη ζωή. Συνέβη το αναπόφευκτο. Μια είδηση που κανείς δεν ήθελε να πιστέψει, η οποία δυστυχώς έμελλε να ήταν το ο επίλογος ενός ποδοσφαιρικού παραμυθιού που ξεκίνησε από τις φτωχογειτονιές της Αργεντινής, μέχρι την Νάπολι και ολοκληρώθηκε στο θρυλικό «Μπομπονέρα».
Η Ιστορία του «Θρύλου»
Γεννήθηκε σε ένα προάστιο του Μπουένος Άιρες, σε μία φτωχή πολυμελή οικογένεια και από νωρίς φανέρωσε το ποδοσφαιρικό του ταλέντο και σε ηλικία 8 ετών εντάχθηκε στους «Λας Σεμπολίτας», την παιδική ομάδα των «Αρχεντίνος Τζούνιορς», με την οποία κέρδισε 136 συνεχόμενα παιχνίδια κι ένα εθνικό πρωτάθλημα στην κατηγορία της.
Σε ηλικία 15 ετών έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική Αργεντινής κι έγινε ο νεότερος παίκτης που αγωνίστηκε στην «Αλμπισελέστε». Παρόλο που αποκλείστηκε από την ομάδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978, λόγω της νεαρής του ηλικίας, το επόμενο έτος οδήγησε την εθνική ομάδα Κ20 της Αργεντινής στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Το 1981 ο Ντιεγκίτο μετεγγράφηκε στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς και τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στην Ευρώπη.
Υπέγραψε στην Μπαρτσελόνα, στην οποία παρέμεινε για δύο χρόνια κερδίζοντας ένα Κύπελλο Ισπανίας και δύο Σούπερ Καπ το 1983.
Μάλιστα, έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του αθλήματος που κατέρριψε το ρεκόρ της ακριβότερης μεταγραφής δύο φορές, την πρώτη όταν έπαιξε για την Μπαρτσελόνα για 3 εκατομμύρια αγγλικές λίρες και τη δεύτερη, όταν αγωνίστηκε στη Νάπολι για 5 εκατομμύρια λίρες (ισοτιμίες 2013).
Συνολικά, έχει αγωνιστεί στους Αρχεντίνος Τζούνιορς, Μπόκα Τζούνιορς, Μπαρτσελόνα, Νάπολι, Σεβίλλη και στο τέλος της καριέρας του, στη Νιούελς Ολντ Μπόις και τελικά μετά από παύση ενός έτους από το ποδόσφαιρο έκλεισε την καριέρα του στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς το 1997.
Η παρουσία του στο γήπεδο είχε μεγάλη επίδραση στη γενική απόδοση της ομάδας του. Βάσει του απαράμιλλου ταλέντου του και των ηγετικών του ικανοτήτων, έλαβε το προσωνύμιο El Pibe de Oro (Το Χρυσό Αγόρι).
Έλαβε μέρος σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό, όπου έλαμψε η χαρισματική προσωπικότητά του και οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του τροπαίου με νίκη επί της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό.
Μεταξύ άλλων κέρδισε τη Χρυσή μπάλα ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Στον προ-ημιτελικό απέναντι στην Αγγλία, πέτυχε δύο γκολ, στη νίκη της ομάδας του με 2-1 που γράφτηκε στην ιστορία για δύο διαφορετικούς λόγους.
1. Το πρώτο γκολ επιτεύχθηκε με χέρι γνωστό ως «Χέρι του Θεού», ενώ το δεύτερο προϊόν εξαιρετικών ικανοτήτων με εκπληκτική ατομική προσπάθεια.
2. Αυτό το γκολ, καταγράφηκε ως το «Γκολ του αιώνα» από τους ψηφοφόρους της FIFA το 2002.
Τέλος, ο Μαραντόνα έγινε προπονητής της Αργεντινής τον Νοέμβριο του 2008 έχοντας την ευθύνη της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2010.
Στις εκλογές της IFFHS ψηφίστηκε 5ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα!
Ο Μαραντόνα συνειδητοποίησε πως δεν μπορεί πλέον να είναι ο εαυτός αυτός του, απλά πέταξε στον ουρανό για να χαζέψει και εκεί τους πάντες με τις ικανότητες του, γιατί πολύ απλά είναι ο θεός. Εν αντιθέσει με κάποιους άλλους θνητούς, οι οποίοι δεν μπορέσαν να ακολουθήσουν το πεπρωμένο τους.
Ο Ντιεγκτίτο ήταν εκείνος που γεύτηκε με γλυκό νέκταρ της επιτυχίας εκείνη τη χρυσή μέρα στο στάδιο Azteca, στο Μεξικό κατακτώντας το παγκόσμιο κύπελλο. Ήταν εκεί όταν χρειάστηκε να τα βάλει με τον ίδιο τον… Πάπα της Ρώμης, για τα φτωχά παιδιά που υποτίθεται ότι φρόντιζε η εκκλησία. Ο Μαραντόνα έφερε το «φως» στη Νάπολι και στο Σαν Πάολο αφού επί ημερών του ο ιταλικός σύλλογος γνώρισε μέρες δόξας και ατελείωτης επιτυχίας. Ήταν αυτός που ταξίδευε μέχρι την Κούβα για να παίξει γκολφ και στη συνέχεια συναντούσε τον καλό του φίλο, Φιντέλ Κάστρο (τον οποίο είχε τατουάζ στο δεξί του μπράτσο). Εκείνος που δανείστηκε το «χέρι του Θεού» στον προημιτελικό με την Αγγλία προκειμένου να σκοράρει και να γραφτεί στο πανθέων της ιστορίας.
Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση η πραγματικότητα είναι σκληρή και αμείλικτη…. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο γιός της Ντόνα Τότα και τον Δον Ντιέγκο, δεν είναι πια εδώ, ταξίδεψε στο ουράνιο βασίλειο όπως αρμόζει σε έναν θεό!
Θεέ του ποδοσφαίρου, καλό σου ταξίδι και ευχαριστούμε για τις τεράστιες στιγμές που μας χάρισες.
PARA SIEMPRE DIEGO!!!
