Ολόκληρη η απολογία του 2ου κατηγορούμενου που έγινε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης όπου ομολόγησε πως εκείνος τον μαχαίρωσε
Σήμερα, Πέμπτη(27-4), ολοκληρώθηκε η απολογία του 2ου κατηγορούμενου για την δολοφονία του Άλκη Καμπανού στην οποία ο ίδιος ομολόγησε πως εκείνος έδωσε το θανατηφόρο χτύπημα στο 19χρονο.
Ο δεύτερος κατηγορούμενος, συνοδηγός του πρώτου αυτοκινήτου έχει ισχυριστεί ότι βρισκόμενος στα σκαλιά της πολυκατοικίας στην οδό Γαζή, χτύπησε μόνο τον φίλο του Άλκη, Άγγελο.
Την περασμένη Τρίτη(25-4) ξεκίνησε να απολογείται και ο 1ος κατηγορούμενος ενώ η διαδικασία θα συνεχιστεί για την επόμενη δικάσιμο Πέμπτη 4 Μαΐου στις 9:30.
Αναλυτικά η απολογία του δεύτερου κατηγορουμένου:
Γ: Όπως από την αρχή έχω παραδεχτεί τη συμμετοχή μου στην επίθεση σε βάρος του Άλκη και των άλλων παιδιών, μέσα από τη φυλακή έχω συνειδητοποιήσει το κακό που προξένησα. Θέλω και πρέπει να ζητήσω μια τεράστια συγγνώμη στην οικογένεια αυτή, ειδικά στους γονείς και την αδερφή του Άλκη. (μεγάλη παύση)
Όλο αυτόν τον καιρό δε ξέρω πώς το έχω αντιμετωπίσει μέσα, απλώς θα ήθελα να πω ότι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω δυστυχώς, μακάρι να ήμουν εγώ στη θέση του και να είχα πάρει εγώ αυτή τη θέση. Θα ήθελα να πω ότι εγώ είμαι αυτός που χτύπησα τον Άλκη στο πόδι. Αυτό ήταν μια φευγαλέα σκιά που ακόμη δεν το θυμάμαι και τόσο καλά, απλώς παρακολουθώντας εδώ το δικαστήριο, τις τελευταίες δυο τρεις εβδομάδες το συνειδητοποίησα, ακούγοντας όλους τους ιατροδικαστές κι όλη τη διαδικασία. (μεγάλη παύση)
Απλώς μού είναι πάρα πολύ δύσκολο να θυμηθώ όλο αυτό το συμβάν, γιατί έμαθα την επόμενη μέρα είχε φύγει ένα παιδί και σοκαρίστηκα, τρομοκρατήθηκα, αυτή είναι η αλήθεια.
Πρέπει και θέλω να γνωρίζουν οι γονείς αυτοί την αλήθεια, από την πρώτη στιγμή ήμουν ειλικρινής, απλώς δεν το θυμόμουν τόσα καθαρά. Έχω τις αμφιβολίες μου ακόμη αν το έκανα, συζήτησα με τους δικηγόρους μου και την κυρία Αποστολίδου, την ιατροδικαστή, απλώς εγώ είμαι σίγουρος και πεπεισμένος ότι έχει γίνει από έμενα.
Γ: Τελευταία είδα τη φωτογραφία στη μηριαία και κατάλαβα ότι ήταν από το δικό μου μαχαίρι.
Π: Από τη φωτογραφία;
Γ: Ναι. Μακάρι να γύριζα πίσω τον χρόνο και να μη γινόταν καθόλου αυτό το συμβάν.
Π: Να τα πάρουμε από την αρχή;
Γ: Εγώ είμαι σίγουρος και πεπεισμένος για αυτό. Να αντιμετωπίσω το κακό που προξένησα σε όλους και σε αυτούς τους γονείς.
Π: Πάμε από την αρχή. Είστε στον Σύνδεσμο του ΠΑΟΚ;
Γ: Πηγαίνω κάποιες φορές, δεν είμαι μέλος.
Π: Γνωρίζετε τους κατηγορούμενους;
Γ: Τους περισσότερους ναι, τον 1ο από τον Σύνδεσμο. Με τον 4ο ήμασταν μαζί συμμαθητές.
Π: Εκείνη τη μέρα τι γίνεται;
Γ: Πήγαμε να παρακολουθήσουμε το βόλεϊ. Επιστρέψαμε στον Σύνδεσμο μετά οι δυο μας, μαζί με τον πρώτο.
Π: Στον Σύνδεσμο προκύπτει ότι λήφθηκε η απόφαση, τι έγινε;
Γ: Απλώς είχαμε μάθει ότι είχε γίνει επεισόδιο στο Ωραιόκαστρο. Πήραμε την απόφαση όλοι μαζί να πάμε εκεί.
Π: Ποιοι όλοι μαζί; Είπατε πριν ότι δε θυμάστε ποιοι ήταν; Θυμάστε μήπως ποιος δεν ήταν;
Γ: Δε θυμάμαι ακριβώς. Πήραμε όλοι μαζί την απόφαση.
Π: Ήταν μια απόφαση που την είχατε ξαναπάρει;
Γ: Εγώ προσωπικά όχι.
Π: Αν δεν έχεις συμμετάσχει σε κάτι τέτοιο πώς παίρνεις την απόφαση να το κάνεις; Κι ο σκοπός ποιος ήταν;
Γ: Να χτυπήσουμε, να τραμπουκίσουμε, όχι να σκοτώσουμε, σε καμία περίπτωση. Δε βρίσκαμε κάποιον συγκεκριμένο, απλώς πήγαμε στο Χαριλάου για να βρούμε οπαδούς του Άρη.
Π: Είχατε πληροφορίες;
Γ: (παύση) Νομίζω είχαμε στείλει κάποιον. Δε θυμάμαι ακριβώς.
Π: Ποιος τον έστειλε;
Γ: Δε θυμάμαι. Μας ενημέρωσε ότι υπάρχουν οργανωμένοι οπαδοί του Άρη.
Π: Ποιον πήρε τηλέφωνο;
Γ: Δε θυμάμαι
Π: Και αυτό το λέτε στην απολογία σας;
Γ: Ήμουν σοκαρισμένος τότε.
Π: Πώς καταλαβαίνεις τον οργανωμένο που είναι εκεί;
Γ: Απλώς πήγαμε εκεί για να δούμε αν είναι κάποιος ντυμένος περίεργα.
Π: Όλα τα παιδιά φοράνε μαύρα.
Γ: Απλώς κάποιοι το καταλαβαίνουν.
Π: Λέτε δε θυμάστε σε ποιον πήρε τηλέφωνο. Στην απλολογία σας είπατε τον 1ο.
Γ: Δεν είμαι σίγουρος.
Π: Γιατί να το πείτε;
Γ: Ήμουν σοκαρισμένος.
Π: Πήρατε κάποια αντικείμενα.
Γ: Εγώ το πήρα από την κουζίνα.
Π: Δε μιλάμε για κουτάλια και πιρούνα.
Γ: Εγώ από το μπαρ το πήρα.
Π: Μπορείτε να το περιγράψετε;
Γ: Ήταν ένα μικρό, με ξύλινη λαβή, χωρίς δόντια.
Π: Πόσο ήταν η λάμα;
Γ: (παύση)
Π: Δείξτε το και με τα χέρια.
Γ: Δε χρειάζεται. Ήταν γύρω στα 10-12 εκ. η λάμα. Ήτανε από τη μια ευθεία και όσο πλησίαζε στη λαβή ήταν πιο παχύ, ενάμιση, δυο εκατοστά.
Π: Αυτό γιατί υπήρχε στον Σύνδεσμο;
Γ: Για τη βασιλόπιτα, για φαγητό, για οτιδήποτε.
Π: Ρωτήσατε για να το πάρετε;
Γ: Δεν ρώτησα.
Π: Οι υπόλοιποι;
Γ: Αυτό που λέω ότι έχει πάρει ο 1ος δεν ισχύει, δεν ξέρω γιατί το είπα, απλώς εκεί ήμουν θολωμένος.
Π: Πάντως για να το αναφέρετε σημαίνει ότι το είδατε.
Γ: Πάνω στον πανικό μου, δε ξέρω γιατί.
Π: Επειδή το είδατε στη δικογραφία το δρεπάνι; Γι’ αυτό το λέτε;
Γ: Δεν ξέρω, έβλεπα μετά τη δικογραφία και έλεγα γιατί να το πω αυτό το πράγμα.
Π: Για τους άλλους;
Γ: Για τον 4ο ξέρω ότι είχε έναν πυρσό, για τους υπόλοιπους δε ξέρω.
Π: Πάτε Χαριλάου, το κινητό το πήρατε μαζί σας;
Γ: Όχι φοβόμουν μην μου το κλέψουν, μην το χάσω, μην το σπάσουν. Περάσαμε τυχαία από εκεί, βλέπουμε κάποια άτομα στην οικοδομή και καταλάβαμε ότι ήταν οπαδοί του Άρη. Σταμάτησε το αμάξι, κατέβηκα εγώ, ο 3ος και ο 4ος. Εγώ κατεβαίνω πρώτος. Δεν κατέβηκαν μαζί μας οι άλλοι από το πίσω αμάξι. Εγώ είμαι πρώτος, ο 4ος είναι πίσω μου, βλέπουμε 5 άτομα στα σκαλιά, ρώτησα εγώ πρώτος τι ομάδα είναι. Ήμουν στην είσοδο στο πεζοδρόμιο, πριν τα σκαλάκια. Μας απαντάνε “Άρης ρε π@τ@νες”. Ανέβηκα τα σκαλάκια, γύρισα πίσω μου, δεν είδα τον 4ο και συνειδητοποίησα ότι είμαι μόνος. Εκείνη την ώρα τρώω την κρανιά στο κεφάλι. Εγώ θυμάμαι να έρχομαι σε συμπλοκή μόνο με τον Άγγελο. Έκανα λίγο πίσω. Εκείνη την ώρα έβγαλα το μαχαίρι που είχα στην τσέπη του παντελονιού και άρχισα να τον χτυπάω κάτω χαμηλά στα πόδια στην αριστερή πλευρά, δυο με τρεις φορές στη γάμπα. Ήμουν σκυμμένος σχεδόν δεν τον έβλεπα. Εκείνη την ώρα θα έγινε, όλα είναι μια σκιά, λογικά εκεί θα χτύπησα και τον Άλκη. Εκεί που πήγε να φύγει από τα σκαλοπάτια.
Π: Ήταν όρθιος, καθιστός;
Γ: Δεν το θυμάμαι ακριβώς, ήταν μια σκιά, μια φευγαλέα σκιά. Συμπλέκομαι για κάποια δευτερόλεπτα με τον Άγγελο, απ’ όσο τον είδα και εδώ στο δικαστήριο, απ’ όσο θυμάμαι. Εκεί κόπηκα με το μαχαίρι, κάπως με κλώτσησε και έφυγε πίσω. Εκεί δέχομαι ένα χτύπημα από ξύλο, δεν ξέρω από ποιον. Εκεί γύρισα να κοιτάξω κάτω τι γίνεται και είδα κάποια αίματα.
Π: Δεν ήταν μόνο αίματα εκεί.
Γ: Είδα κάποια άτομα, αλλά δε ξέρω ποιος ήταν.
Π: Είδατε τρία-τέσσερα άτομα που έκαναν τι; Τον Άλκη τον βλέπατε;
Γ: Τα πόδια του.
Π: Πως βρέθηκε κάτω;
Γ: Εκεί πήγε να ξεφύγει από τα σκαλιά, εκεί δέχθηκε το χτύπημα από εμένα. Ήταν μια σκιά.
Π: Πήγε να σηκωθεί και εκεί τον χτυπήσατε;
Γ: Ναι, δεν σημάδευα κάπου, και δεν ήξερα πώς και τι;
Π: Πώς χτυπάει κάποιος βαθιά, αν δεν το ξέρει;
Γ: Δεν ήξερα ότι εκεί είναι η μηριαία. Ήταν γρήγορη η κίνηση, πρόλαβα να δω τα αίματα.
Π: Όταν βλέπετε ποτάμι το αίμα;
Γ: Δεν ήξερα τι είχε συμβεί, ότι έχει ξεφύγει τόσο.
Π: Δεν αντιλαμβάνεστε κάποιον να κάνει κάτι; Άλλα λέτε στην απολογία σας. Δεν μπορεί να μην είδατε τον 10ο. Μου κάνει εντύπωση γιατί το περιγράφετε σα να την κάνατε μόνος σας την επίθεση.
Γ: Κατάλαβα ότι κάποιος ήταν στα αριστερά μου, αποδείχθηκε ότι ήταν ο Άγγελος. Είδα ένα κινητό, το έσπασα και απλά κατευθύνθηκα στο αμάξι. Δεν είδα ούτε τον Άλκη, απλώς έφυγα πήγα στο αμάξι.
Π: Δεν ακούσατε κάποιον να φωνάζει πάμε;
Γ: Ναι άκουσα.
Π: Μετά;
Γ: Φύγαμε από το σημείο. Κάποιοι μάς πέταξαν μια καρέκλα πάνω στο αμάξι. Είδα ότι ήταν οπλισμένοι. Είχα το μαχαίρι μαζί μου, λίγο πιο κάτω το πέταξα σε έναν υπόνομο, το είχα παραδεχτεί και από την αρχή στην αστυνομία.
Γ: Με τον 4ο πάμε προς το κέντρο με ένα ταξί και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο. Έβαλα λίγο πάγο στο κεφάλι μου και ένα μπαντάζ στο χέρι και με γύρισε ένας από εκεί από τον Σύνδεσμο με το αμάξι.
Π: Βλέπετε κάποιον άλλο να επιστρέφει στον Σύνδεσμο;
Γ: Όχι. Δεν ήξερα τι είχαμε προκαλέσει. Δεν είπα τίποτε στην οικογένειά μου για το συμβάν, δεν είπα σε κανέναν. Δεν ήξερα καν πώς να τους το πω. Μετά αφού με συλλάβανε κι από την αρχή είπα ότι για εμένα ότι δεν είχα κρύψει κάτι, είπα τι και πώς έγινε.
Π: Χτυπάτε τον Άγγελο, άλλα άτομα δεν είναι εκεί εκείνη τη στιγμή; Γιατί ο Άγγελος δεν έχει μόνο δυο-τρία χτυπήματα.
Γ: Δε θυμάμαι κάτι άλλο, αλήθεια.
Π: Τα αναιρείται δηλαδή. Το ότι είδατε τον 11ο πχ να λέτε ότι τον χτυπάει.
Γ: Το κατάλαβα εφόσον είχε χτυπήσει εμένα.
Π: Πραγματικά δε ξέρω τι να σας πρωτορωτήσω.
Εισαγγελέας: Θα σας το πω ευθέως, δεν μπορώ να σας πιστέψω. Εσείς ήσασταν στο Παλατάκι, είστε στενοί φίλοι με τον 1ο;
Γ: Είμαστε φίλοι
Ε: Στο Παλατάκι καθόσασταν μαζί με τους υπόλοιπους 20;
Γ: (Γνέφει, βουρκωμένος).
Ε: Μετά όταν πήγατε στον Σύνδεσμο παίρνατε τηλέφωνα για να μάθουν τι έγινε;
Γ: Ναι.
Ε: Πώς γίνεται να μην ξέρετε τι έγινε; Γιατί είχε τόση αστυνομική δύναμη εκεί;
Γ: Δεν το ξέρω αυτό.
Ε: Είπατε ότι τα τηλεφωνήματα γίνονται από τα μέσα άτομα.
Γ: Ναι.
Ε: Άρα, έχουμε ένα επεισόδιο στο Παλατάκι κι άλλο ένα. Εσείς δεν ξέρατε άλλον να ρωτήσετε;
Γ: Όχι
Ε: Το θέμα είναι ότι δε σας ενδιέφερε, αλλά εσείς είπατε ότι το τηλεφώνημα το βασικό είναι στον πρώτο. Την απολογία την έχετε δώσει και μετά δίνεται και συμπληρωματική και δεν αναιρείται τίποτε.
Η συνήγορός του τού έκανε νόημα, λέγοντάς του ψιθυριστά “ξέρεις, μίλα”.
Ε: Είπατε ότι σας φάνηκε περίεργη η πεντάδα. Δηλαδή αυτή η πεντάδα τι άλλο θα μπορούσε να ήταν; ΠΑΟΚτσήδες; Όχι. Ηρακληδείς; Όχι. Ζευγαράκι; Όχι. Άρα, δεν ήταν περίεργη η πεντάδα. Γιατί να μην πούμε ότι ήταν η πεντάδα που ψάχναμε να βρούμε;
Γ: Ναι
Ε: Λέτε ότι πηγαίνατε να τραμπουκίσετε. Ως απλός άνθρωπος ρωτάω, γιατί ξεκινάτε πηγαίνοντας με αυτά που κουβαλάτε;
Γ: Απλώς ξέρουμε κι οι αντίπαλοι θα είχαν αντικείμενα.
Ε: Βλέπετε πέντε παιδιά σε μια σκάλα. Λέτε ότι όταν τους ρωτάτε είστε έξω από τα σκαλιά. Τι έχετε να φοβηθείτε;
Γ: Δεν καταλαβαίνω.
Ε: Η ερώτηση είναι σε απόσταση ασφαλείας, αν βγάλουν τις χατζάρες μπορείτε να τρέξετε να φύγετε.
Γ: (Παύση)
Ε: Δεν απαντάτε.
Γ: Δεν ξέρω.
Π: Φάνηκε ότι πανικοβλήθηκαν όταν τους ρωτήσατε, το επιβεβαιώνετε;
Γ: Ναι.
Ε: Είδατε οι πέντε να βγάζουν κάτι από τις τσέπες τους;
Γ: Όχι.
Ε: Δε ξέρω πόσο δεμένοι είστε με τον πρώτο, παρόλα αυτά λέτε για τον κολλητό σας, λέτε για δρεπάνι, και συνδέεται με τον Σύνδεσμο και λέτε επίσης, ότι ο 1ος και ο 10ος είναι οι πιο οργανωμένοι;
Γ: Δεν ξέρω γιατί το είπα αλήθεια.
Ε: Είδατε να έχει κάτι;
Γ: Όχι δεν είδα.
Ε: Εγώ μετά θα σας ζητήσω να δείτε κάτι στο βίντεο.
Ε: Όλοι ευχαριστημένοι ήσασταν και λέτε ήσασταν αμίλητοι. Δεν έχω συμμετάσχει σε τέτοιες διαδρομές, αυτό το αμίλητοι μού θυμίζει στρατό που πάει σε αποστολή. Τον καλείται τον 1ο, ενώ είστε στο γεγονός, γιατί;
Γ: Δεν θυμάμαι.
Ε: Είχατε πει όταν πήγατε στον Σύνδεσμο υπήρχαν ήδη 7-10 άτομα, στον μέσα χώρο πηγαίνατε;
Γ: Όχι, δεν πήγαινα.
Ε: Πήγαινε όμως ο 1ος έτσι;
Γ: Εγώ δεν πήγαινα πολλές φορές.
Ε: Εσείς δηλαδή, τι κάνατε; Περιμένατε να λάβετε την εντολή και να πάτε να επιτεθείτε;
Γ: Τι να σας πω.
Ε: Αυτό το μαχαίρι δεν είχε δοντάκια είπατε;
Γ: Ναι.
Ε: Είστε σίγουρος για την περιγραφή;
Γ: Ναι.
Ε: Είστε σίγουρος ότι τον χτυπήσατε;
Γ: Ναι.
Ε: Και με αυτό το μαχαίρι που δεν είχε δοντάκια και άνοιγμα 2-3 εκατοστά;
Γ: Ναι.
Ε: Εδώ ακούσατε ότι ήρθε ένας και είπε ότι είναι κάτι σαν παγοθραύστης.
Γ: Συζήτησα όλες τις εκδοχές με την ιατροδικαστή. Μου είπαν ότι τον χτύπημα, έγινε κάπου αλλού, αλλά…
Ε: Εσείς πιστεύετε;
Γ: Όχι πιστεύω, είμαι σίγουρος.
Ε: Θυμάστε για τα τρία χτυπήματα στην περιοχή μπροστά, που το ένα μοιάζει ίδιο και το άλλο διαφορετικό. Ένα μαχαίρι πως μπορεί να καρφωθεί;
Γ: Απλώς μπορεί να έγινε την ώρα που έτρεχε, θα κουνήθηκε.
Ε: Κύριε κατηγορούμενε, έχετε έναν Άγγελο κι έναν Άλκη. Πώς γίνετε να χτυπάτε τον μεν Άγγελο που σας έχει χτυπήσει με το κράνος, που είστε άρα εξαγριωμένος, και να έχετε κι έναν Άλκη;
Γ: Απλώς είναι το πρώτο που έγινε.
Ε: Απλώς κάποιοι λένε ότι ο Άλκης ήταν πάνω.
Γ: Ήμασταν ψηλά.
Ε: Άλλα μαχαίρια;
Γ: Όχι.
Ε: Και εσείς λέτε ότι αυτό το μαχαίρι που ούτε ψωμί δεν μπορεί να κόψει, κάρφωσε έτσι μια φόρμα;
Ε: Είναι η τελευταία φορά που θα σας ρωτήσω. Γιατί το εκεί λογικά, που είπατε, έχει μια υπόθεση.
Γ: Είμαι σίγουρος.
Ε: Κατσαβίδι είδατε;
Γ: Όχι.
Ε: Σφυρί;
Γ: Όχι.
Ε: Το δρεπάνι;
Γ: Όχι.
Ε: Κύριε κατηγορούμενε ξεχνάτε ότι είστε άνθρωπος, εδώ μας περιγράφετε την εικόνα ενός θηρίου, που φοράει παρωπίδες, δεν κοιτάει δεξιά αριστερά και δεν ξέρω κι αν βγαίνει τελικά.
Γ: Αυτή είναι η αλήθεια.
Ε: Ναι, αλλά αυτή είναι η τρίτη σας αλήθεια, ποια από όλες να πιστέψουμε. Τον Άγγελο γιατί δεν τον χτυπάτε τόσο βαθιά;
Παρέμβαση συνηγόρου του 2ου: “Να το θυμάσαι και να λες για ποιον λόγο”.
Ε: Εσείς πότε λέτε ότι τον χτυπήσατε;
Γ: Ταυτόχρονα με τον Άγγελο.
Ε: Άρα, ό Άγγελος κι ο Άλκης ήταν δίπλα, δίπλα. Ξαφνικά λέει ότι του βγάζετε το μαχαίρι, τον χτυπάτε και μετά ακούει τον Άλκη να φωνάζει.
Ε: Εσείς το κάραμπιτ (μαχαίρι) το είδατε;
Γ: Όχι.
Ε: Υπήρχε κι ένα άλλο μαχαίρι, γιατί εσείς λέτε δυο, άλλος ένας λέει δυο – τρία, αλλά εδώ υπάρχουν κι άλλα.
Γ: Μπορεί να τον χτύπησα εγώ παραπάνω.
Ε: Α, εσείς παραπάνω! Ε, ας κάνουμε ένα διάλειμμα!
Γ: Θέλω να ζητήσω συγγνώμη, γιατί έχω μπλοκάρει. Συγγνώμη.
Π: Πότε είπατε ότι αντιληφθήκατε ότι εσείς ήσασταν που κάνατε το χτύπημα στον μηρό; Είπατε για τη συμμετοχή σας στην ανακρίτρια, αλλά τότε λέγατε ψέματα;
Γ: Τότε δεν το ήξερα. Δεν πήγαμε για να σκοτώσουμε. Ήταν οι τελευταίες δυο τρεις εβδομάδες σε αυτή τη διαδικασία, τότε ήμουν πεπεισμένος ότι το είχα κάνει εγώ.
Π: Έχει εξεταστεί κι ως μάρτυρας και η αδερφή σας.
Γ: Δεν το ήξερα,
Π: Δεν μπορώ να το καταλάβω.
Γ: Αυτό που σας είπα και πριν, δεν ήμουν σίγουρος. Δεν το ήξερα.
Ε: Να επανέλθουμε. Εσείς κάποια στιγμή είπατε ότι τον χτύπησαν την ώρα που ήταν στο τοιχάκι. Τελικά, πού ήταν όταν τον χτυπήσατε;
Γ: Την ώρα που εγώ ανέβηκα τα σκαλιά γύρισα πίσω, δεν είδα τον 4ο, δέχτηκα την κρανιά. Εκείνη την ώρα πήγα με γροθιές. Μετά έβγαλα το μαχαίρι, ήμουν σκυμμένος και ξεκίνησα να χτυπάω, δεν ήθελα να με δει. Την ώρα που δέχομαι την κρανιά είμαστε στη μέση και την ώρα που έβγαλα το μαχαίρι και τον έσπρωχνα με το αριστερό χέρι να τον πάω προς το τοιχάκι.
Ε: Δεν το καταλαβαίνω.
Γ: Τρώω την κρανιά, τον σέρνω τον Άγγελο προς το τοιχάκι.
Ε: Ένας άνθρωπος δυο μέτρα μπορεί να είναι σκιά; Πώς ξέρετε ότι χτυπήσατε τον Άλκη κι όχι κάποιον δικό σας;
Γ: “Δεν ήξερα αν έχω άτομο δικό μου δίπλα μου. Απλά τους είχα πλάτη”.
Ε: Τους άλλους από το Polo;
Γ: Δεν το είδα.
Ε: Κύριε κατηγορούμενε, ωτοασπίδες είχατε; Ένας συγκατηγορούμενος σας είπε ότι ήσασταν κάτω από το τοιχάκι.
Γ: Δεν ήμουν.
Ε: Ποιοι ήταν κάτω;
Γ: Πάνω στη φασαρία, γύρισα ένα δυο δευτερόλεπτα, δεν είδα κάποιους συγκεκριμένους.
Ε: Την φωνή του 4ου που είπε “πάμε” την ακούσατε;
Γ: Ναι ναι.
Ε: Άλλη φωνή; Τη φωνή του Άλκη;
Γ: Όχι, μόνο από το βίντεο.
Ε: Άρα, ο 4ος ήταν εκεί για να φωνάξει.
Γ: Μόνο τη φωνή άκουσα.
Ε: Από το βίντεο που βλέπετε να φεύγουν…
Γ: Όχι κανέναν δεν είδα.
Ε: Είναι τυχαίο ότι η πλειοψηφία τον κατηγορουμένων λένε ότι χτυπήσατε τον Άγγελο 2-3 φορές και μέχρι εκεί;
Γ: Ισχύει ό,τι συνέβη. Αλήθεια δεν καταλαβαίνω τι ρωτάτε.
Ε: Επειδή ήρθατε αποφασισμένος εδώ να πείτε ότι εσείς το κάνατε. Εγώ σας λέω ότι δε με ενδιαφέρει ποιος χτύπησε τη μηριαία, αλλά ποιος χτύπησε το κεφάλι.
Γ: Δεν μπορώ να σας πω κάτι γι’ αυτό.
Ε: Εσείς είπατε ότι πήγατε για να μαλώσετε.
Γ: Δεν πάμε για να σκοτώσουμε. Πηγαίνουμε στην έδρα τους, δεν ξέρουμε τι θα συναντήσουμε.
Ε: Άρα, δεν ήταν τυχαίος ο εξοπλισμός;
Γ: Εμείς δεν…
Ε: Ναι, δεν πήγατε να σκοτώστε. Το στυλιάρι;
Γ: Το θυμάμαι. Με χτύπησε στο κεφάλι, στο μέτωπο.
Ε: Πονέσατε;
Γ: Δεν έτρεχε αίμα.
Ε: Θλαστικό δεν ήταν όμως
Γ: Τα θλαστικά δεν τα γνωρίζω…
Ε: Το μαχαίρι πριν πάρετε το κινητό;
Γ: Μου είχε πέσει, έσκυψα προς το τέλος…
Ε: Τον Άγγελο τον είδατε;
Γ: Με την άκρη του ματιού μου στο τέλος τον είδα κι έφυγα.
Ε: Όταν φεύγετε είπατε ότι πήγατε με ένα μηχανάκι στο σπίτι σας;
Γ: Ναι
Ε: Αυτός έκανε μεταφορές κατοίκων;
Γ: Όχι. Προσφέρθηκε επειδή είχε κοπεί το χέρι μου.
Ε: Πονάει λοιπόν ένα χτύπημα στο κεφάλι έτσι;
Γ: Ναι.
Ε: Με ποιους έχετε επαφή;
Γ: Με τον 1ο και τον 4ο και με τον 3ο μιλάμε.
Ε: Είχατε δώσει και μια περιγραφή για τον 12ο.
Γ: Ναι, ότι ήταν με ξυρισμένο το κεφάλι.
Ε: Τελικά από το κινητό γιατί σβήσατε τα πάντα;
Γ: Δεν ξέρω αν τα έσβησα.
Ε: Δεν βρίσκεται τίποτε από το δικό σας κινητό. Τα σβήσατε ή όχι;
Γ: Δεν θυμάμαι ακριβώς αν τα έσβησα.
(γέλια στην αίθουσα)
Ε: Πότε το μάθατε;
Γ: Την επόμενη που πήγα στη δουλειά. Με ρωτούσε κι ο αδερφός μου για το κόψιμο στο χέρι.
Ε: Γιατί όταν σας συνέλαβαν δεν λέτε “εδώ είμαι ρε παιδιά, πάρτε με να ησυχάσω”,
Γ: Δεν ήξερα. Πρώτη φορά…. Δεν ήξερα πώς να ανταπεξέλθω σε όλο αυτό.
Ε: Στις 6 του μηνός συλλαμβάνεστε και μιλάτε 6 φορές με τον 3ο. Για ποιον λόγο;
Γ: Ακριβώς δεν ξέρω καν αν έχω στείλει μήνυμα.
Σεραΐδου (συνήγορος 2ου): Πες!
Γ: Αλήθεια προσπαθώ να θυμηθώ.
Ε: Δικό μου λάθος είναι 6 Ιανουαρίου.
Ε: Το σινιάλο εσείς το κάνατε να περιμένουν;
Γ: Ναι.
Ε: Τους κάνετε σινιάλο να περιμένουν, αλλά δεν είδατε το Polo;
Γ: Ναι.
Π: Γιατί τους είπατε να περιμένουν;
Γ: Για να πάω να ρωτήσω αν είναι οπαδοί του Άρη.
Π: Πότε θα έβγαιναν;
Γ: Όταν θα μας έβλεπαν να συμπλεκόμαστε.
Ε: Τελευταία ερώτηση, έχω μεγάλη απορία, πώς δε μπορείτε να θυμηθείτε πράγματα σε ήρεμη κατάσταση, αλλά μπορείτε να θυμηθείτε μόνο τι κάνατε πάνω στα σκαλιά.
Γ: Πάνω στην αδρεναλίνη.
Ε: Είπατε ότι αυτά τα σκεφτήκατε πότε;
Γ: Τις τελευταίες εβδομάδες.
Ε: Γιατί δεν σηκωθήκατε την Τρίτη να το πείτε;
Γ: Δεν είχα το κουράγιο.
Π: Όταν χτυπούσατε τον Άγγελο με το αριστερό τον σπρώχνατε προς το τοιχάκι;
Γ: Ναι.
Π: Ο Άλκης πού ήταν;
Γ: Κοιτούσα τα πόδια του Άγγελου. Εκείνη την ώρα που χτυπούσα τον Άγγελο, εκείνη την ώρα θα περνούσε και πίσω από τον Άγγελο ο Άλκης να περάσει το τοιχάκι.
Π: Προσπαθώ να το κάνω εικόνα.
Γ: Και εγώ προσπαθούσα να το κάνω εικόνα και…
Π: Κινούμενος δηλαδή;
Γ: Ναι, σε κίνηση.
Π: Χτυπούσε άλλος τον Άγγελο;
Γ: Δε θυμάμαι αν είχα άλλον δίπλα μου.
Π: Θυμάστε άλλον να τον κρατάει;
Γ: Όχι.
Π: Δε θυμάστε κανέναν, μετά από τόσες αναδρομές, δε θυμάστε τίποτε για κανέναν άλλο από τους φίλους σας.
Ε: Θα επανέλθω. Μετά από τόσο καιρό και τόσες συζητήσεις, όταν κάνουμε την πρόσθεση και δεν βγαίνει στον Άγγελο. Δεν καθίσατε να πείτε εγώ θα τα πάρω όλα;
Γ: Η αλήθεια είναι ότι δεν το συζητήσαμε για τον Άγγελο.
Ε: Δεν είπατε άντε εγώ είχα ένα μαχαίρι, ποιος τον χτύπησε στο κεφάλι;
Γ: Δεν το συζήτησα.
Ε: Εσάς σας απασχόλησε;
Γ: Δεν το αναρωτήθηκα.
Ε: Μετά κλείνουμε και κατεβάζουμε τους διακόπτες; Για ποιον λόγο να αναλάβετε αυτή την ευθύνη; Αφού σας λέω δε με ενδιαφέρει ποιος χτύπησε τη μηριαία, αλλά ποιος χτύπησε το κεφάλι.
Ένορκος: Θα ήθελα να μας επαναλάβετε όλες τις κινήσεις αφού παίρνετε την απάντησή ότι είναι οπαδοί του Άρη.
Γ: Έτρεξα στα σκαλιά, γύρισα το κεφάλι μου, δεν είδα τον 4ο, έφαγα μια κρανιά, έχασα την ισορροπία μου και έβγαλα το μαχαίρι από την τσέπη. Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να συμβεί αυτό που συνέβη, ήθελα να τραυματίσω. Δεν ήξερα πού βρίσκεται η μηριαία, δεν το ήξερα ότι υπάρχει. Μετά εφόσον τρώω την κρανιά, τον τραβάω τον Άγγελο προς τα δεξιά εκείνη την ώρα.
Ένορκος: Είπατε ότι τον σπρώχνατε διαγώνια προς τα δεξιά και στο δεξί κρατούσατε το μαχαίρι κι ο Άλκης ήταν πίσω από τον Άγγελο. Το σώμα του Άγγελου δεν εμπόδιζε;
Γ: Δεν ξέρω αν εμπόδιζε ή όχι, απλώς πάνω στη συμπλοκή.
Ένορκος: Αυτό ήταν περίπου πού; Στη μέση της σκάλας;
Γ: Τον τραβάω προς τα δεξιά και χτυπώντας με το μαχαίρι κάτω στα πόδια. ήμουν σκυμμένος, δεν έβλεπα καθαρά.
Ένορκος: Όταν χτυπήσατε τον Άλκη, ο Άγγελος τι έκανε, αφού ήταν μπροστά από τον Άλκη;
Γ: Εκείνη την ώρα με κλότσησε, έφυγε πίσω το μαχαίρι και κόπηκα.
Εισαγγελέας: Εσείς πόσες φορές θυμάστε να επιτίθεστε με το μαχαίρι στον Άλκη; Αυτή τη μια;
Γ: Ναι.
Ε: Θυμάστε ότι είχαμε παρατηρήσει ότι είχαμε κι άλλα κοψίματα στα ρούχα;
Γ: Ναι.
Ε: Αυτά πως λέτε να γίνανε;
Γ: Υπάρχει περίπτωση να ήταν άλλο μαχαίρι.
Ε: Αυτό το μαχαίρι είναι τόσο κοφτερό για να κόψει ρούχα;
Γ: Δεν ξέρω. Πρώτη φορά έπιασα μαχαίρι, απλώς ήξερα απλά πως θα τραυματίσω απλά.
Ε: Εσείς δηλαδή, ξέρατε ότι θα τραυματίσετε;
Γ: Δεν ξέραμε τι θα αντιμετωπίσουμε εκεί.
Ε: Τι κάνατε εκεί πάνω;
Σεραΐδου (συνήγορος 2ου): Να δούμε το βίντεο επειδή έχει καιρό.
Ε: Εμένα δεν με ενδιαφέρει να το δούμε.
Γ: Ούτε εγώ θέλω.
(προβολή του βίντεο)
Ε: Αφήστε το στο 00:00.
Γ: Είμαι στα κουδούνια εκείνη την ώρα. Εκείνη τη στιγμή σκύβω και παίρνω το κινητό και το σπάω.
Ε: Για να το δούμε λίγο πιο μετά. Εκείνη τη στιγμή είδατε τίποτε;
Γ: Όχι αυτό σας λέω.
Ε: Βλέπετε ένα κινητό, αλλά όχι ένα κεφάλι.
Γ: Μα δεν το είδα γιατί ήμουν πλάτη. Θέλω και πρέπει να τιμωρηθώ γι’ αυτό που έχω κάνει. Ειλικρινής συγγνώμη και μετάνοιά μου. Θέλω να ζητήσω μια μεγάλη συγγνώμη, δεν ξέρω αν… Μπροστά στο κακό που προξένησα σε αυτήν την οικογένεια και τη δικιά μου, απλώς πρέπει να γνωρίζουν και αυτοί οι άνθρωποι την αλήθεια. Είμαι έτοιμος να τιμωρηθώ για ό,τι έχω κάνει. Δεν είχα το μυαλό να σκεφτώ. Κάθε μέρα σκέφτομαι γιατί και γιατί. Συγγνώμη για όλα, που σήκωσα χέρι, που σήκωσα μαχαίρι. Δεν είχα μυαλό να σκεφτώ, αυτή είναι η αλήθεια. Δεν είχα μυαλό.
Ε: Λέτε ότι θέλετε οι γονείς του Άλκη να γνωρίζουν τι;
Γ: Την αλήθεια
Ε: Τη δική σας αλήθεια. Αυτή η παρατεταμένη κραυγή προέρχεται επειδή έχει δεχθεί σφοδρό χτύπημα;
Γ: Δεν το γνωρίζω.
Ε: Πιστεύετε ότι μόνο εσείς ευθύνεστε;
Γ: Ναι
Ε: Μπορεί να οφείλεται σε χτυπήματα που δέχεται ο Άλκης;
Γ: Δε γνωρίζω να σας πω.
Ε: Τη λέξη εξιλαστήριο θύμα την έχετε ακούσει ποτέ στη ζωή σας;
(γέλια)
Γ: Δεν ξέρω τι σημαίνει.
