Η ΑΕΚ θα βρει απέναντι της μετά από 20 χρόνια τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια με τον αγώνα να έχει χαρακτήρα crash test, τόσο για τον κόσμο της, όσο και για την ομάδα του Ματίας Αλμέιδα.
Ήταν Νοέμβρης του 2002, όταν η ΑΕΚ υποδεχόταν για τελευταία φορά τον Ολυμπιακό στο Νίκος Γκούμας (1-1) και τώρα, 20 και πλέον χρόνια ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ώστε ο Ολυμπιακός να επιστρέψει στον τόπο της σφαγής (της αντιπάλου του), αλλά και στον τόπο που έφευγε με σκυμμένο το κεφάλι στις σπάνιες περιπτώσεις που επικρατούσε ισονομία.
Ένας αγώνας ο οποίος έχει τον χαρακτήρα του crash test, τόσο αγωνιστικά για την ομάδα του Αλμέιδα, αλλά (στα μάτια μου) κατά πολύ περισσότερο για τον κόσμο της ομάδας και τη συμπεριφορά του εντός του σταδίου. Βλέπετε με τη τοξικότητα που διοχετεύεται κατά καιρούς και πολύ περισσότερο το τελευταίο διάστημα καταλαβαίνουμε πως το μίσος ξεχειλίζει, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για να υπάρξουν φαινόμενα βίας. Το τι θα προσπαθήσει να κάνει ο Ολυμπιακός (πέραν των ποδοσφαιριστών του) στην Αγιά-Σοφιά είναι λίγο-πολύ γνωστό. Η αντίδραση του κόσμου θα πρέπει να είναι η φωνή του και μόνο, καθώς οτιδήποτε άλλο θα συνιστά κίνδυνος για την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα.
Αγωνιστικά τώρα η αποστολή που επέλεξε να πάρει ο Ματίας Αλμέιδα, μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς και το καταλαβαίνω, αλλά μιλάμε για έναν άνθρωπο που έχει πλήρη εμπιστοσύνη στους ποδοσφαιριστές του (δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι στα…χέρια του, έχουν αναγεννηθεί). Το αποτέλεσμα σαφώς και θα κρίνει τον ίδιο και τις επιλογές του, όπως άλλωστε έγινε και στους προηγούμενους αγώνες. Σε κάθε περίπτωση δεν χρειάζονται βιαστικά συμπεράσματα, καθώς ο Αλμέιδα έχει κερδίσει τους πάντες εντός και εκτός ΑΕΚ, μετατρέποντας το περσινό συνονθύλευμα σε ομάδα που θα αγαπηθεί σε χρόνο dt.
Όσον αφορά τον αποψινό αγώνα, κοινός παρανομαστής των ποδοσφαιριστών που θα αγωνιστούν θα πρέπει να είναι το πάθος το οποίο μεταδίδει ο Αργεντίνος κόουτς και η άμυνα της ομάδας η αμέριστη στήριξη του κόσμου με τη φωνή του και μόνο.
