Τι ημέρα ξημέρωσε σήμερα πρωτίστως στα θύματα και τους τραυματίες, δευτερευόντως στις οικογένειές τους και εν συνεχεία σε όλους μας…
Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης
Είναι από τις στιγμές που «δανείζομαι» το χώρο που μου παραχωρεί η ιστοσελίδα για να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου εκτός ΑΕΚ. Η ανείπωτη τραγωδία όμως που συνέβη στα Τέμπη, είναι πολλά παραπάνω από κάθε αθλητικό σωματείο ανά τον κόσμο. Μιλάμε για την ανθρώπινη ζωή, το υπέρτατο αγαθό. Άνθρωποι που κατά τύχη δεν είμαστε εμείς, οι οικογένειές μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα (σε όσους δεν είναι), βρισκόντουσαν σε ένα βαγόνι τρένου. Σχεδίαζαν τι θα κάνουν όταν φτάσουν στον προορισμό, τις υποχρεώσεις τους, τη διασκέδασή τους και ξαφνικά «σβήνουν». Τι μένει; Ένα μεγάλο «γιατί».
Σωστό το εθνικό πένθος, συγκινητικές οι δακρύβρεχτες δημοσιεύσεις από κάθε λογής φορέα. Δε φέρνουν πίσω αθώες ψυχές που «αποχαιρέτησαν» μάταια όμως. Ούτε καταφέρνουν να σώσουν τυχόν επόμενες τραγωδίες. Διάβασα κάπου πως στη χώρα μας ζούμε από θαύμα. Ακούγεται αρκετά μπακαλίστικη θεωρία όμως αν το σκεφτεί κανείς βαθιά τότε αντιλαμβάνεται πως ισχύει στο έπακρον. Καθημερινά απειλούμαστε από κινδύνους που δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι υπεύθυνοι για να τους αποκλείσουμε.
Μη συντηρημένα ή και παρατημένα ΜΜΜ, δρόμοι ακατάλληλοι για πεζούς και οδηγούς και χιλιάδες ακόμη προβλήματα που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές όλων. Φτάσαμε σε σημείο που αδιαφορούμε για τους κινδύνους επειδή δεν ξέρουμε από ποιον να φυλαχθούμε πρώτα. Έχει ο απλός κόσμος ευθύνη; ΝΑΙ! Δεν γίνεται να αδιαφορεί για τα πάντα. Όσα προβλήματα και να υπάρχουν στην κοινωνία μας (φτώχια, ανεργία κλπ) απαγορεύεται να μη διαμαρτύρεσαι όταν έχουν μετατρέψει τη σωματική σου ακεραιότητά σου σε ένα καθαρά παιχνίδι τύχης και επιβίωσης.
Το θέμα είναι, μιλάμε για μια Εθνική τραγωδία; Κατά τη γνώμη μου, όχι. Μιλάμε για ένα Εθνικό έγκλημα. Για όλο αυτό μπορεί να ευθύνεται ένας μόνο σταθμάρχης; Είναι ένα σύνολο λανθασμένων ενεργειών αλλά και εγκληματικής αμέλειας από πολλούς φορείς και άτομα σε υψηλές θέσεις. Όταν γίνεται ένα τέτοιο δυστύχημα ας βλέπουμε τι υπήρχε και πιο πίσω, πιο πριν. Ποιοι κατέβαιναν σε απεργία; Ποιοι προειδοποιούσαν με ανακοινώσεις; Για ποιο πράγμα προειδοποιούσαν; Ας σταματήσουμε να είμαστε επιφανειακοί για μια φορά στη ζωή μας. Τότε θα καταλάβουμε πολλά πράγματα που, ουσιαστικά οικειοθελώς αγνοούμε.
Παραιτήθηκε κανείς; όχι. Θα παραιτηθεί κανείς; Ξανά όχι. Δεν περιμέναμε και τίποτα τέτοιο βέβαια αφού μας επιβεβαιώνουν σε κάθε αφορμή πως οι ευθυνόφοβοι δίνουν και παίρνουν στη χώρα μας. Αντιληφθείτε όμως κάτι και τελειώνει εδώ η κουβέντα. Γονείς, φίλοι, οικογένεια, περίμεναν ΚΤΕΛ που γυρνούσαν με επιζώντες και κοιτούσαν αν μέσα σε αυτούς ήταν οι δικοί τους άνθρωποι. Αν όχι, καταλάβαιναν πως έχει γίνει το κακό και πήγαιναν στα Τέμπη σε μια τελευταία προσπάθεια μήπως τους βρουν αυτοί. Το καταλαβαίνετε; Ποιος θα κοιτάξει όλους αυτούς τους ανθρώπους στα μάτια;
ΥΓ: Δεν θα μπω σε διαδικασία καταμέτρησης απαρχαιωμένων τεχνικών αλλά και μηδενικής τεχνολογίας γύρω από τη λειτουργία των τρένων, τα διαβάζουμε από πιο ειδικούς από εμένα και παθαίνουμε σοκ
ΥΓ2: Δε σώζεις την κατάσταση αναβάλλοντας μια αγωνιστική απλά για να φανείς πως ασχολείσαι και θρηνείς και εσύ. Όχι δεν θρηνείται όσοι είστε λίγο-πολύ συνένοχοι σε μια τέτοια τραγωδία
