Ο Χάρης Σπηλιώτης μπλογκάρει για το από κοινού μεγάλωμα της κιτρινόμαυρης ΠΑΕ και τις κινήσεις ουσίας που έχουν αρχίσει να γίνονται με φόντο το μέλλον του συλλόγου.
Δεν είναι μόνο η απόκτηση των τριών παιχτών (Άλεφ, Πόνσε, Μπογέ) που έγινε το προηγούμενο διάστημα με τον πιο εξυπνο τρόπο, που θα μπορούσε να επιτευχθεί από πλευράς ΑΕΚ, όσο αναφορά το μέλλον της, αλλά πολύ περισσότερο είναι ένα μεγάλο ντόμινο συνεργασιών που έχει αρχίσει και κάνει η Ένωση όσο αναφορά την επένδυση σε νέα ταλέντα τόσο από Ευρώπη και Λατινική Αμερική όσο και από την Ελλάδα.
Η κίνηση απόκτησης του Πέδρο Βίτορ από τον δικέφαλο είναι μεγάλης σημασίας και έχει το δικό της παρασκήνιο. Ωστόσο αυτή η μεταγραφή αποτελεί και προάγγελο του τι θα ακολουθήσει και θα δούμε στην συνέχεια..
Η στροφή της ΠΑΕ προς την Λατινική αγορά και η εμμονή σε αυτή φαίνεται πως θα καθιερωθεί σίγουρα για τα επόμενα χρόνια μέχρι τουλάχιστον η ομάδα να μπει στο “Σπίτι” της. Μην ξεχνάμε άλλωστε και την δεδομένη ποιότητα των “Λάτιν” παιχτών και το πώς αυτοί μπορούν να εξελιχθούν αν δουλευτούν σωστά, καθώς και την προϊστορία καποιών σπουδαίων από αυτούς που φόρεσαν τα κιτρινόμαυρα και λατρεύτηκαν από τον κόσμο τότε.
Αυτό όμως που με κάνει ιδιαίτερα αισιόδοξο και με χαροποιεί σε σχέση με τα παραπάνω, είναι ότι η δουλειά που γίνεται πλέον είναι στα πλαίσια κορυφαίων ευρωπαϊκών club. Η ΑΕΚ αναμένεται σίγουρα να δώσει την προσοχή της αλλά και τις ευκαιρίες της σε κάθε “Πέδρο Βίτορ” που αναμένεται να έρθει στην Αθήνα για χάρη της και ποιος ξέρει, ίσως κάποιος από αυτούς να εξελιχθεί και να γίνει ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής, που ποτέ άλλοτε δεν έχει ξανά περάσει από τα ελληνικά γήπεδα..
Εκεί όμως που θέλω να σταθώ ιδιαίτερα, κλείνοντας είναι τα ελληνόπουλα μας. Η ΑΕΚ έχει αποδείξει πολλάκις ότι είναι ο ιδανικός προορισμός για κάθε καταξιωμένο νεαρό Έλληνα ποδοσφαιριστή που θέλει να “ανοίξει τα φτερά του”, να ωριμάσει ποδοσφαιρικά και να πάρει εμπειρίες τέτοιες που να τον κάνουν περιζήτητο σε πολλούς ευρωπαϊκούς συλλόγους (βλ. Μπακάκη). Ονόματα τέτοιων παιδιών σαν και του Μιχάλη είναι πολλά και όλοι τους ξέρουμε πάνω κάτω όπως και τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν. Αυτό όμως που δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο από κανέναν είναι ότι η Ένωση ακόμα και αν αποχωριστεί κάποιον από αυτούς, δεν πρόκειται να του κλείσει την πόρτα ποτέ. Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο Στράτος Σβάρνας, ένα παιδί το οποίο παρά την αποχώρηση του από τον σύλλογο, ο οποίος τότε βρισκόταν σε στάδιο “Αναγέννησης”, δούλεψε σκληρά και όπως όλα δείχνουν θα επιστρέψει, με τους κόπους του να ανταμείβονται και με το παραπάνω. Το ίδιο δεν αποκλείεται να συμβεί και με τον Άνταμ Τζανετόπουλο σε μερικά χρόνια. Όμως αυτό είναι ξεκάθαρα στο χέρι του ίδιου και εξαρτάται από την δουλειά που θα κάνει στην νέα του ομάδα.
Αδιαμφισβήτητα πάντως η ΑΕΚ, προσέχει και θα συνεχίσει να προσέχει “τα παιδιά της”, σε αντίθεση με κάποιους αλλούς προς Πειραιά μεριά που έχουμε χάσει το μέτρημα πλέον από το πόσους νεαρούς παίχτες της χώρας μας έχουν κάψει “έξω”. Μην τα ξεχνάμε και αυτά! Χωρίς αμφιβολία λοιπόν, επανέρχομαι, η αγκαλιά της θα είναι πάντοτε ανοιχτή για νέους ποδοσφαιριστές της χώρας μας που θα αναζητήσουν μια πρόκληση σαν και αυτή, του να υπηρετήσουν δηλαδή μια τόσο μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα, με τόσο σπουδαίο όνομα.
